Plots was ik ongewild "de minnares"
Graag wil ik hier even mijn verhaal kwijt. Plots was ik ongewild de "minnares".
Iets meer dan een jaar geleden leerde ik online een leuke man kennen. Beiden single, ik kinderen, hij niet.We hadden al snel een relatie.
Wat wel was dat hij soms afspraakjes op het laatste annuleerde .
Of niet kwam opdagen, waarna hij dan vb. stuurde dat er iets gebeurd was, oma was met spoed naar ziekenhuis en er erg aan toe....
Voor de rest hadden we het heel erg fijn samen.
Toen we hadden afgesproken en hij niet kwam opdagen, ik hem na uren proberen niet kon bereiken en ongerust werd, ben ik naar hem toegereden. Wat hij ook zelf gezegd had, van kom anders maar naar mij, want hij zou nog even slapen nadat hij met vrienden op stap ging.
Zo stond ik dus plots bij zijn ouders, (daar woonde hij zei hij na zijn vorige relatiebreuk) en hoorde ik van hen dat hij getrouwd is en een kindje heeft.
Mijn wereld stortte in, en die mensen ook natuurlijk.
De ouders zeiden onmiddellijk dat ik hem moest laten en zij het niet aan zijn vrouw zouden zeggen. Ze zouden hem er wel mee confronteren.
Ik heb hem de dag erna geconfronteerd. Eerst was hij razend, uiteindelijk wel gepraat.
En ja, hij bood zijn excuses aan, was dom, maar zag me graag....
Ik wist het allemaal niet meer, in begin was het heel duidelijk, dit stopt. Vrouw wel of niet inlichten? ....Ik ben totaal ongewild in deze situatie terechtgekomen. Heb dit nooit gewild, zou er nooit bewust in meegegaan zijn.
Was vroeger altijd heel duidelijk, mocht dit gebeuren. Maar nu ik in deze situatie zit is het allemaal veel moeilijker, want na een jaar zie je die ook wel echt graag.
Voor mezelf zit ik met heel veel vragen, schuldgevoel, verdriet, ... Ik ben meer dan een jaar evenveel belogen en bedrogen door hem.
Hij heeft me hier bewust in meegesleurd, hij wist perfect wat hij deed.
Ook naar zijn vrouw toe, want verschillende personen weet dat ze bedrogen wordt behalve zij.
Ik heb met hem al heel veel gepraat ondertussen, maar ook enkel dit, geen fysiek contact meer sindsdien.
Hij gaat van het ene naar het andere. De ene dag wil hij met mij verder, de andere dag zegt hij dat het niet gaat. Dan zegt hij dat het stopt tussen ons, geen contact meer. Dan stuurt hij weer dat hij bij mij wil zijn. Dan zegt hij dat hij een eind aan zijn leven gaat maken. Dan is het weer dat ik het haar maar moet zeggen als ik dat wil, maar hij dan alles kwijt is.
Hij wil enkel samenblijven met zijn vrouw voor het kind, het huis,...En is niet van plan haar de waarheid te zeggen.
En zijn ouders doen ook alsof er niets gebeurd is
Voor mij is dit een verschrikkelijke situatie. Weet niet meer wat te doen. Ik kan geen rust meer vinden.
Hoop hier een beetje raad, advies te vinden.
MRI schreef op 14-05-2023 om 17:37:
[..]
Ja maar je weet toch hun levensverhaal niet? Vaak komen mensen uit dysfunctionele gezinnen waardoor ze niet beter gewend zijn dan de kruimels te pakken. Het is wat kort door de bocht om dan te zeggen: nou je weet het toch, dan kap je toch. Zoals ik hier boven schrijf: als er een trauma bond is ontstaan, kan het echt lastig zijn de boel te verbreken. Ja wel het verstandigst natuurlijk. Maar zoveel mensen doen onverstandige dingen uit een soort copingsmechanisme. Ze verdienen steun om zich daar aan te onttrekken imho.
Waar ik het wel erg mee eens ben, is dat we niet een soort co-addict worden die maar mee blijven praten als duidelijk is degene in die toxische relatie er niets aan wil doen er uit te stappen. Er is wel een grens aan empathie.
Nou ja, je kunt dus over blijven lopen van begrip maar dat helpt ook niemand verder. En dat geef je zelf ook aan, dus eigenlijk zeg je hetzelfde als Roodvruchtje.
Als iemand een ongezonde coping strategie heeft, moet je daar wel degelijk wat van zeggen. Het lijdt immers alleen maar tot ellende. Waar het vandaan komt moet iemand zelf maar uit gaan zoeken, een beetje therapie kan nooit kwaad, maar als wij gaan meehuilen met de wolven in het bos over hoe zielig en oneerlijk het allemaal is (en dan is het) dan helpt dat ook niet verder.
Het is heel erg betreurenswaardig dat TO in handen van een oplichter is gevallen, maar dat lijkt me geen reden om daar dan maar te blijven. En we kennen het allemaal, dus het heeft ook niks te maken met neerkijken op, of met haar niks gunnen.
Prillewits schreef op 14-05-2023 om 17:44:
[..]
[knipperdeknip]
maar als wij gaan meehuilen met de wolven in het bos over hoe zielig en oneerlijk het allemaal is (en dan is het) dan helpt dat ook niet verder.
…maar het tegenovergestelde nu óók weer niet.
Alsof iemands gevoelens overnacht opeens veranderen…. En wel een beetje snel ja?!
Prillewits schreef op 14-05-2023 om 17:44:
[..]
Nou ja, je kunt dus over blijven lopen van begrip maar dat helpt ook niemand verder. En dat geef je zelf ook aan, dus eigenlijk zeg je hetzelfde als Roodvruchtje.
Als iemand een ongezonde coping strategie heeft, moet je daar wel degelijk wat van zeggen. Het lijdt immers alleen maar tot ellende. Waar het vandaan komt moet iemand zelf maar uit gaan zoeken, een beetje therapie kan nooit kwaad, maar als wij gaan meehuilen met de wolven in het bos over hoe zielig en oneerlijk het allemaal is (en dan is het) dan helpt dat ook niet verder.
Het is heel erg betreurenswaardig dat TO in handen van een oplichter is gevallen, maar dat lijkt me geen reden om daar dan maar te blijven. En we kennen het allemaal, dus het heeft ook niks te maken met neerkijken op, of met haar niks gunnen.
Ja we vinden hetzelfde, maar er is een verschil in tijdpad : het is een beetje het verschil tussen aan de ene kant schouder ophalen en het andere wel de empathie tonen dat het heel rot kan zijn en steunen in hoe zij hier door heen komt. Met op den duur een grens als je voelt dat het alleen maar praten wordt om de boel in stand te houden. Overigens; Niemand heeft het toch over op neerkijken of niks gunnen?
Ik vind dat Rood vruchtje ook gelijk heeft, maar dat ts ook steun verdient op dit moeilijke moment in haar leven
Philou schreef op 14-05-2023 om 18:06:
[..]
…maar het tegenovergestelde nu óók weer niet.
Alsof iemands gevoelens overnacht opeens veranderen…. En wel een beetje snel ja?!
We mogen toch zeggen wat we vinden. En steeds weer naar zijn verhalen luisteren gaat haar niet verder helpen.
Prillewits schreef op 14-05-2023 om 18:09:
[..]
We mogen toch zeggen wat we vinden. En steeds weer naar zijn verhalen luisteren gaat haar niet verder helpen.
Steeds weer: al weken? Als je zo snel verveeld bent, ga je toch wat anders doen? Het klinkt alsof er wel vermaakt dient te worden?
Het zijn levens en problemen van echte mensen he. Gevoelens, rouw, verdriet, dat heeft tijd nodig. Het is geen netflix, of documentaire of een game.
Philou schreef op 14-05-2023 om 18:13:
[..]
Steeds weer: al weken? Als je zo snel verveeld bent, ga je toch wat anders doen? Het klinkt alsof er wel vermaakt dient te worden?
Het zijn levens en problemen van echte mensen he. Gevoelens, rouw, verdriet, dat heeft tijd nodig. Het is geen netflix, of documentaire of een game.
Dat schreef ik niet, ZIJ luistert naar zijn verhalen en dat is onverstandig omdat hij het zo goed weet te brengen allemaal.
Dan kun je mij wel aanvallen op wat ik niet schrijf, maar dat is onterecht. Get off your high horse.
Het was zeker niet mijn bedoeling hier te klagen. Ik zal hier dan mss beter geen verdere reactie geven, want ik begrijp dat jullie dat klaaggedrag en zelfmedelijden vinden. Ik moest mijn verhaal even kwijt. Dit was mijn eerste post hier. En ben blij hier reacties te krijgen die me daarbij helpen. Ook van degenen die me zeggen dat ik het aanhoudt. Erg bedankt daarvoor.
Ik probeer uit de situatie te stappen, contact is gestopt, ja nog maar pas sinds gisteren idd. En ik weet ook dat het geen gezonde relatie is. Daarom dat ze ook stopt. Maar dat maakt het niet makkelijk. En natuurlijk weet ik ook dat hij uitvluchten zoekt. En tuurlijk zou ik tot kort geleden zelf ook tegen anderen gezegd hebben, kappen, blokkeren,...
Maar eens je zelf in de situatie zit is het allemaal veel ingewikkelder.
En zoek je manieren om te begrijpen, te verwerken,...
En ja, of het nu goed of fout is, in ieder mens zitten ook goede dingen. Niemand is volledig goed of slecht. En mss probeer ik gewoon teveel om het goede uit iedereen te halen.
En voor degene die denken dat dit uit mijn verleden komt, en dat ik het zo aangeleerd kreeg.
Ik denk dat ik voor de rest al mijn zaken goed op orde heb. Heb in het verleden al met echtscheiding en verlies te maken gehad, en ben dit allemaal heel goed doorgekomen. Dit was gewoon een heel zware klap.
Prillewits schreef op 14-05-2023 om 18:16:
[..]
Dat schreef ik niet, ZIJ luistert naar zijn verhalen en dat is onverstandig omdat hij het zo goed weet te brengen allemaal.
Dan kun je mij wel aanvallen op wat ik niet schrijf, maar dat is onterecht. Get off your high horse.
Misschien moet jij jouw eigen advies eens ter harte nemen.
Philou schreef op 14-05-2023 om 18:06:
[..]
…maar het tegenovergestelde nu óók weer niet.
Alsof iemands gevoelens overnacht opeens veranderen…. En wel een beetje snel ja?!
Philou schreef op 14-05-2023 om 18:13:
[..]
Steeds weer: al weken? Als je zo snel verveeld bent, ga je toch wat anders doen? Het klinkt alsof er wel vermaakt dient te worden?
Het zijn levens en problemen van echte mensen he. Gevoelens, rouw, verdriet, dat heeft tijd nodig. Het is geen netflix, of documentaire of een game.
Dankjewel Philou!
Dit is ook nog maar pas, het is allemaal nog heel vers. Het is niet al weken.
En jammer genoeg zijn mijn gevoelens niet op 1 nachtje over.
Fijn dat het contact gestopt is. Hopelijk houd je dat vol. Gevoelens zijn lastig uit te zetten, maar besef ook dat als je het contact nu toch doorzet, dat jij eigenlijk ook verantwoordelijk bent voor de situatie.
Tot nu toe overkwam de situatie jou. Jij wist niet dat er een partner was, maar als je nu contact houdt, is dat anders. Jij weet dat deze man bezet is. Natuurlijk kan hij gaan scheiden, maar laat hem dan maar bewijzen dat hij die keuze heeft gemaakt.
Is niet als verwijt aan jou bedoelt ofzo, maar meer een argument om af te kappen. Voor jezelf, voor zijn vrouw en voor zijn kind.
Jammer dat mijn eerdere post zo anders en op ieders eigen manier verder wordt ingevuld, want ik heb helemaal nergens geschreven dat gevoelens van de 1 op andere dag aangepast hoeven of kunnen worden. Dat ook ik begrijp hoe moeilijk het is als je erachter komt dat iemand je zo belazerd heeft én vooral dat het niet persoonlijk op deze TO is gericht!
Dus nee, ik vind niet dat TO zeurt of een klaagzang tentoonspreidt, maar dat ze beter nu, nu ze weet hoe hij is, zo min mogelijk tijd aan hem spendeert. Het is nl ‘voeden van’ zolang zij niet definitief de deur voor hem sluit. Ze hoeft de gegeven adviezen van mij ook totaal niet verplicht op te volgen, dat is namelijk geheel aan haarzelf, maar aan alleen een aai over haar bol heeft ze ook niets lijkt mij.
En natuurlijk vooral hier lekker je gal spuwen, juist fijn dat dit kan en ook nodig. Beetje flauw om dan meteen met je hakken in het zand te schrijven niet meer te reageren. Je kunt mijn posts ook prima negeren lijkt mij. Ook ik reageer op dit forum met de beste bedoelingen, wat niet meteen wil zeggen dat het in ieders straatje past, maar juist dat is het idee van een openbaar forum.
MRI schreef op 14-05-2023 om 18:09:
[..]
Ik vind dat Rood vruchtje ook gelijk heeft, maar dat ts ook steun verdient op dit moeilijke moment in haar leven
En daar ben ik het ook volkomen mee eens, heb ook nergens beweerd dat dit niet zo is.
RoodVruchtje schreef op 14-05-2023 om 17:27:
Frappant bij dit soort topics en onderwerpen vind ik altijd dat het ‘geklaag’ maar blijft doorgaan. Soms zeggen mensen dat het verspilde tijd is geweest als men erachter komt dat je zo bent behandeld/bedonderd, waar ik het niet altijd mee eens ben. Je hebt namelijk ook leuke tijden beleefd samen, maar dat blijkt later dus een luchtkasteel, waarvan ik volledig begrijp dat dit pijnlijk en verdrietig is.
Maar nu, nu je er duidelijk achter bent gekomen wat voor vlees je in de kuip hebt en tóch zelf besluit hier nog kostbare tijd in te steken na alles wat je weet, daarmee kan ik geen medelijden hebben. Dat doe je dan toch écht alleen jezelf aan en vraag ik me af, why?? Ja, gevoel! Maar waarop is dat gevoel gebaseerd, op pijn en bedriegerij!
Waarom het nog verder uitkauwen en jezelf afvragen je hier nog verder in te gaan mengen? Ik begrijp dat werkelijk waar niet?! Vraag je je dan niet af dat hij dit ook jou ooit zal flikken?
Ik vind het echt heel verdrietig op verschillende fora te lezen wat mensen zichzelf soms aandoen (niet alleen dit topic). Zoveel mensen die emotioneel afhankelijk zijn van anderen om (schijn)gelukkig (denken) te zijn!
RoodVruchtje schreef op 14-05-2023 om 19:18:
Jammer dat mijn eerdere post zo anders en op ieders eigen manier verder wordt ingevuld, want ik heb helemaal nergens geschreven dat gevoelens van de 1 op andere dag aangepast hoeven of kunnen worden. Dat ook ik begrijp hoe moeilijk het is als je erachter komt dat iemand je zo belazerd heeft én vooral dat het niet persoonlijk op deze TO is gericht!
Dus nee, ik vind niet dat TO zeurt of een klaagzang tentoonspreidt, maar dat ze beter nu, nu ze weet hoe hij is, zo min mogelijk tijd aan hem spendeert. Het is nl ‘voeden van’ zolang zij niet definitief de deur voor hem sluit. Ze hoeft de gegeven adviezen van mij ook totaal niet verplicht op te volgen, dat is namelijk geheel aan haarzelf, maar aan alleen een aai over haar bol heeft ze ook niets lijkt mij.
Werkelijk?
Philou schreef op 14-05-2023 om 19:25:
[..]
[..]
Werkelijk?
Nogmaals, ZET MIJ ONDER DE NEGEERKNOP, zal jou een hoop rust geven!
RoodVruchtje schreef op 14-05-2023 om 19:31:
[..]
Nogmaals, ZET MIJ ONDER DE NEGEERKNOP, zal jou een hoop rust geven!
Geef jezelf een opdracht ipv anderen een beetje rondcommanderen.
