Ruzie over hulp aan ouders
ik heb goede raad nodig en/of steun. Mijn ouders zijn hoogbejaard. Ze wonen nog zelfstandig, maar dat loopt op zijn einde. Ze moeten verhuizen naar een zorgwoning, maar dat gaat moeilijk met hun gezondheidssituatie. Ik ben enig kind en woon ver weg met mijn gezin. Nu is hun situatie nog verder verergerd en er is weinig tijd meer. Het is dus nodig dat ik mijn ouders help met de zorg en de verhuizing. Maar ik heb ook een gezin met kinderen. Ik ren me het ongans, doe wat ik kan en pendel zo goed en zo kwaad als het gaat heen en weer, en probeer alles te regelen. Maar mijn man heeft weinig begrip voor de situatie en doet erg boos tegen mij over van alles. Ik voel me erg teleurgesteld dat hij mij niet steunt en ik begrijp eigenlijk ook niet waarom hij zo doet. Ik weet totaal niet wat ik ermee aan moet, want het raakt me, maar ik heb er eigenlijk op dit moment geen tijd voor.
Het klinkt ook een beetje alsof je ouders zo weinig duidelijkheid geven dat jij er veel te veel tijd aan kwijt bent. Zou het kunnen dat je man zich daaraan ergert? Drie keer tijd stoppen in gordijnen uitzoeken en dan nog geen knoop doorhakken? Ik zou tegen mijn ouders zeggen: kijk er samen maar eens naar, ik hoor het wel als jullie een keuze hebben gemaakt. Ik zou daar zelf eerlijk gezegd ook niet zoveel geduld mee hebben en grenzen aan stellen. Als ze niet kunnen beslissen, dan de oude gordijnen maar mee.
Mija schreef op 21-10-2023 om 18:39:
Het klinkt ook een beetje alsof je ouders zo weinig duidelijkheid geven dat jij er veel te veel tijd aan kwijt bent. Zou het kunnen dat je man zich daaraan ergert? Drie keer tijd stoppen in gordijnen uitzoeken en dan nog geen knoop doorhakken? Ik zou tegen mijn ouders zeggen: kijk er samen maar eens naar, ik hoor het wel als jullie een keuze hebben gemaakt. Ik zou daar zelf eerlijk gezegd ook niet zoveel geduld mee hebben en grenzen aan stellen. Als ze niet kunnen beslissen, dan de oude gordijnen maar mee.
Helemaal mee eens en bedenk ook dat als jij uitvalt wegens overbelasting dan zijn ze nog verder van huis.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 21-10-2023 om 17:31:
[..]
En over het hoog-laag bed van medipoint, van aanvraag tot levering kan zo een half jaar duren dus dat moet ook echt z.s.m gedaan worden als je dat zou willen.
Nee hoor, ik heb bij mijn cliënten nog niet meegemaakt dat het langer dan een week duurt.
Geldt voor alle hulpmiddelen. 1x een rolstoel, maar toen contact gehad met de vegro (andere leverancier van hulpmiddelen) en toen was hij er alsnog de volgende dag
Fourtyfour schreef op 21-10-2023 om 18:45:
[..]
Nee hoor, ik heb bij mijn cliënten nog niet meegemaakt dat het langer dan een week duurt.
Geldt voor alle hulpmiddelen. 1x een rolstoel, maar toen contact gehad met de vegro (andere leverancier van hulpmiddelen) en toen was hij er alsnog de volgende dag
Misschien als het gaat om hulpmiddelen met standaard maten? Want ik heb hier waar wij wonen nog nooit een goede ervaring gehad met dat soort instanties en leveranciers , de wachttijd voor een afspraak voor gesprek, en voor het leveren, wachten op reparaties aan hulpmiddelen en pasafspraken etc. Altijd een hele lange wachttijd en wachten op ontbrekende onderdelen. Fijn dat het dus ook anders kan.
Flanagan schreef op 21-10-2023 om 17:20:
[..]
Hier hebben we alles wat ze niet meer nodig hadden, de avond ervoor bij grof vuil gezet. Met alles bedoel ik de spullen die nog een tweede leven waard zijn. In grote steden rijden op die avonden vaak busjes rond die bruikbare spullen meenemen.
Hier mag je per keer maximaal 1 kubieke meter grof vuil bij de weg zetten. Dat red je niet met een halve inboedel. Heb laatst twee banken en twee stoelen vervangen. Daar had ik drie keer grof vuil voor nodig.
Ik denk dat je vooral meer de verantwoordelijkheid moet laten waar die ligt, en dat is bij je ouders. Is er geld om iemand in te huren voor de klusjes? Of ligt echt alles bij vrijwilligers?
Als ze niet kiezen welke gordijnen dan hebben zij dus geen gordijnen. Hun probleem, niet het jouwe. Als ze niet kiezen wat er weg kan, dan hebben zij langer dubbele huur etc.
Hier ook binnen een paar dagen het bed geregeld.
We hebben als kinderen bedacht hoe weet het in vinden richten, met welke meubels. Moeder heeft een eindje door het huis gemaakt met wat ze hem graag mee wilde als resultaat en de rest hebben wij besloten. Wat ze nog miste hebben we later achter haar aan gebracht. De rest van de spullen hebben we in de weken daarna uitgezocht, zelf meegenomen, verkocht en naar de stort gebracht. De meubels zijn door een opkoper meegenomen. Moeder was dat niet meer bij betrokken, waardoor we goed door konden pakken.
Daglichtlamp schreef op 21-10-2023 om 19:00:
[..]
Ik denk dat je vooral meer de verantwoordelijkheid moet laten waar die ligt, en dat is bij je ouders. Is er geld om iemand in te huren voor de klusjes? Of ligt echt alles bij vrijwilligers?
Als ze niet kiezen welke gordijnen dan hebben zij dus geen gordijnen. Hun probleem, niet het jouwe. Als ze niet kiezen wat er weg kan, dan hebben zij langer dubbele huur etc.
Eens. TO, het is veel te veel gevraagd dat jij als (enige) dochter met een eigen leven op afstand en gezin in een uitgebreid, langzaam aanpassings- en keuzeproces wordt betrokken. Je ouders moeten keuzes maken en die moeten ze maken op basis van de werkelijkheid. Ze hebben daar geen tijd meer voor. Kennelijk hebben ze daar te lang mee gewacht, tot het vijf voor, of misschien zelfs wel vijf over twaalf is? En hoe begrijpelijk en sneu dat ook is, als dat aan de hand is, is toch treuzelen en uitgebreid alles afwegen, eerst drie keer ‘nee’ zeggen tegen alles, voordat je ‘ja’ zegt, te belastend voor jou als enige mantelzorger. Het moet pragmatischer worden aangepakt, doorgepakt. Je schrijft dat je man protesteert, dat is jouw vraag. Maar hoe is dit voor jou? Vind jij de eisen die het verhuisproces van je ouders aan jou stelt realistisch? Is het voor jou te doen dat jij in hun tempo meemoet?
Mija schreef op 21-10-2023 om 19:48:
[..]
Eens. TO, het is veel te veel gevraagd dat jij als (enige) dochter met een eigen leven op afstand en gezin in een uitgebreid, langzaam aanpassings- en keuzeproces wordt betrokken. Je ouders moeten keuzes maken en die moeten ze maken op basis van de werkelijkheid. Ze hebben daar geen tijd meer voor. Kennelijk hebben ze daar te lang mee gewacht, tot het vijf voor, of misschien zelfs wel vijf over twaalf is? En hoe begrijpelijk en sneu dat ook is, als dat aan de hand is, is toch treuzelen en uitgebreid alles afwegen, eerst drie keer ‘nee’ zeggen tegen alles, voordat je ‘ja’ zegt, te belastend voor jou als enige mantelzorger. Het moet pragmatischer worden aangepakt, doorgepakt. Je schrijft dat je man protesteert, dat is jouw vraag. Maar hoe is dit voor jou? Vind jij de eisen die het verhuisproces van je ouders aan jou stelt realistisch? Is het voor jou te doen dat jij in hun tempo meemoet?
Is dit niet iets waar je een zorg makelaar of desnoods een maatschappelijk werker voor in kan schakelen? En inderdaad, anders maar zonder gordijnen, of met de oude gordijnen die dan maar niet helemaal op maat zijn. Wij hebben hier ook al 20 jaar gordijnen hangen die net niet helemaal dicht willen omdat de ramen in het oude huis net iets smaller waren. Het went. En het is goedkoop en houdt toch de kou en het donker buiten met een knijper erop. Het is niet alsof de koning op bezoek gaat komen hè.
Ik snap wel dat het lastig roeien is met ouders die voortdurend aan de rem hangen en een man die niet tegen al die drukte kan. Kan hij wel voor de kinderen zorgen, dat is toch niet zoveel anders dan anders want die waren er al, en dat jij een week bij je ouders logeert of in een B&B in de buurt om wat meters te kunnen maken? En dan toch maar doordrukken tegen je ouders, een plan en dat gaan we doen en als het later anders moet zien we dan wel weer maar dan zijn jullie tenminste over…
Hebben je ouders een huurhuis, zeg dan de huur pas een maand later op zodat jij meer tijd hebt om een dag af te spreken met bv mensen van kringloop om spullen op te halen of in in fases grof vuil bij grof vuil te storten. Hier trouwens een grof vuil plek op hoek straat waar men, ongehinderd hoeveel, wekelijks zijn inboedel kan stallen. Anders afspreken met de buren of je iets op hun plek mag neerzetten.
Als ze een nagenoeg afbetaald koophuis hebben, heb je in principe meer tijd om zaken weg te werken. Als je geen broer of zus hebt, misschien heb je wel een geschikte neef of nicht of fijne buren van je ouders. Aan meewerkende mensen heb je veel en schiet je sneller op.
En de gordijnen... hang gewoon tijdelijk de oude gordijnen op.
En bedrijven zoals Ikea kennen ook de mogelijkheid van een bezorgdiensten en het inhuren van een montageteam indien je in je eentje een kast in elkaar moet zetten.
AnnaPollewop schreef op 21-10-2023 om 20:03:
[..]
Is dit niet iets waar je een zorg makelaar of desnoods een maatschappelijk werker voor in kan schakelen?
Of zoiets:
https://www.biezondergeorganiseerd.nl/verhuizen-verhuizing-begeleiden/
https://www.ontzorgdverhuizen.nl/diensten/seniorenverhuizingen/
Bedankt voor jullie steun en tips. Ik ben vandaag naar huis gegaan en ben weer een beetje opgeladen. Ik had idd een lijst gemaakt en ik ben al best een heel eind. Gezien de gezondheid en leeftijd van mijn ouders neem ik het ze niet kwalijk dat ik er veel aan moet doen, het is niet anders. Het is gewoon af en toe even zoeken hoe ik het zelf het beste aan moet pakken en het zo goed mogelijk volhoudt.
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Mijn man wilde een oppas regelen voor de dag van de verhuizing. (We hebben bijna nooit een oppas). Ik dacht Wat fijn! Maar het blijkt dat hij die dag voor zijn werk er niet is en helemaal niet komt helpen.
S.ndra schreef op 23-10-2023 om 06:57:
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Mijn man wilde een oppas regelen voor de dag van de verhuizing. (We hebben bijna nooit een oppas). Ik dacht Wat fijn! Maar het blijkt dat hij die dag voor zijn werk er niet is en helemaal niet komt helpen.
Laat het hem regelen zou ik zeggen. En zelf een hulp regelen voor de verhuizing. De oppas krijgt natuurlijk zijn nummer, als er wat is moeten ze hem maar bellen.
Ik ging er met gestrekt been in hoor. Als hij zo kan doen dan jij ook.
(Ben je eigenlijk wel gelukkig in je relatie? Wat ik hier lees is nog niet echt de beschrijving van de man van je dromen voor mij.)
Je gebruikt het forum nu wel al een klaagmuur, S.ndra.
Als je had gewild (afdwingen werkt ook niet een relatie) dan had je voordat je een datum prikt op een werkdag, aan je man kunnen vertellen dat je het fijn vindt om die en die reden dat hij bij de verhuizing was. Dan had hij ja of nee kunnen zeggen.
Het is nu een kwestie van 'moeten', onuitgesproken verwachtingen en vervolgens klagen tegen iemand anders. Ik word hier moe van. Sorry, wel sterkte met de verhuizing, laat dit doen, vraag een vriendin mee en maak er een gezellige dag van.
Het waren geen onuitgesproken verwachtingen van mij.
