Schoonouders...
Aaaaaaaaaah, gefrustreerd ben ik. 
Mijn schoonouders plannen heel vaak iets rond de verjaardag van onze kids.
Wij vieren het altijd de zaterdag vóór of de zaterdag ná de 'echte' verjaardag (ivm werk en school van iedereen...)
Ze zijn heel actief (wat ik in ze bewonder trouwens). Veel sporten, afspraken met vrienden, congressen bijwonen etc. Als ze dingen plannen letten ze gewoon niet op verjaardagen. Ze zeggen dan: ja, dit hebben we 3 maand geleden al gepland. Maar ze weten al járen wanneer mijn dochter jarig is.
Mijn man maakt zich niet zo druk maar trekt wel zijn conclusies. Het is duidelijk wat belangrijker voor ze is...
Is het dan zo moeilijk om 2x per jaar niets te plannen of iets te verzetten als er verjaardag is???
ermee kappen
Dat is het enige wat Ilse/LiesK/Esmee/Regenboog nog kan doen. Aangezien ze al eerder honderden tips heeft gehad, alles al uitgeprobeerd heeft wat daar en nu hier geopperd is (ook wat "ook een ouder" hier weer voorstelt is al geprobeerd als ik me goed herinner), en ze er blijkbaar nog steeds niet mee om kan leven dat schoonmoeder niet zal veranderen, blijft er nog maar 1 weg over. Geen contact meer. De relatie verbreken.
Hebben mijn schoonouders ooit gedaan met hun eigen ouders, vervelend voor de kleinkinderen (hoewel, in dit geval waarschijnlijk niet) maar dan is er wel rust in de tent. Dit heeft geen zin meer.
Stenna
Ik kan me heel goed voorstellen hoe lastig het voor Regenbpog (half a twin) moet zijn en is. Ik geef het haar maar te doen om te leven met zo'n lastig persoon.
Maar er is licht aan de andere kant van de tunnel. Regenbpog heeft een eigen wil en als zij en haar man besluiten dat oma niet meer welkom is, zou dat enorm veel rust brengen in haar gezin.
Is niet leuk zo'n beslissing, maar zo te moeten leven is ook verre van fijn.
Ben het volledig eens met Stenna
Ikzelf
Ga heel zwart/wit om met schoonmoeder. Dit is wat ze lan verwachten van ons en als het haar niet bevalt....'jammer maar helaas'. Geloof me, ik had het liever ook anders gehad, maar het is nu zoals het is. Oma verandert niet, maar wij wel met de manier waarop we met haar omgaan.
Contacten met schoonouders zijn teruggeschroefd naar het minimale omdat WIJ daartoe besloten hebben. Ze doen het er maar mee nu. En nee, leuk vinden schoonouders dat niet, maar daar hebben zij ook keihard aan meegewerkt met dit als resultaat.
Flanagan
Ach nee, ik deel niet zoveel met mijn ouders, steeds minder eigenlijk (vanwege het commentaar). Maar soms vertel je wel eens wat, en dan komt het toch weer op wat dingen kosten of wat dan ook. Het lijkt ook wel het enige wat mijn ouders interesseert, spullen en waar je ze het voordeligst kunt krijgen. Een voorbeeldje: vorig jaar hebben we een occasion gekocht. Toen we de auto net hadden was het al 'pas op dat ze je niet oplichten' en 'heb je wel dit erbij gekregen' of 'zitten er wel nieuwe banden onder'. Begin dit jaar hadden we een redelijk prijzig mankementje aan de auto, dat buiten de garantie viel. En ja hoor, dan komt er weer zo'n sneer: 'Mooie garage heb je weer uitgezocht, wat een oplichters.'
Mijn vader heeft er ook een handje van om overal te willen afdingen, bij de garage, de kledingzaak, de visboer... laatst had hij kibbeling voor ons gehaald bij de visboer. Een hele verhandeling erbij wat voor klootzak die visboer is (dat is ook letterlijk wat mijn vader zegt, klootzak), want hij rekent wel 70 cent voor een bakje saus. De prijs van de kibbeling is inclusief saus, maar mijn vader hoeft geen saus en dan krijgt hij toch geen korting. Heeft ie dus een flinke discussie gehad met de visboer over de saus-die-niet-gratis-is. Het is gewoon een obsessie van hem en ik kan het intussen niet meer aanhoren.
Dingen die ik vertel gaan niet rond overigens, want mijn ouders hebben toch geen vrienden
En als
die praatgrage vader nu je buurvrouw was, wat had je dan gedaan? Dan was je toch ook over gegaan op een ander onderwerp? Zijn relaas over de vis had je toch een grappige wending kunnen geven. Zo van: 'goed en wel, maar de vis smaakt heerljk, heel lief datje aan ons dacht.
Je geeft aan minder delen. Bemerk je dan geen verlichting in jouw gezin, nu jullie al een tijd minder met hen delen?
Vervolg
Heb oog voor de verbetering, dat helpt met het loslaten van het verleden.
Flanagan
Je vader had zo mijn eigen vader kunnen zijn (en broer die precies hetzelfde is) al begint die anderen niet uit te schelden voor klootzak. Maar zeker de opmerkingen dat je teveel betaald hebt voor iets en dat je opgelicht wordt, beduveld wordt (ja, zelfs voordat we iets kopen), geeft je inderdaad het gevoel dat je alles fout doet, je laat oplichten etc. Kortom je bent maar een sukkel dus.
Laatst nog met die moestuintjes van de Appie. Ze hebben daar een soort van bal bij de ingang staan waar je je moestuintjes in kunt doen voor de voedselbank. Ik opperde dat ik dat wel ging doen. Broer meteen:" zou ik niet doen want die moestuintjes gooien ze gewoon weer in de dozen bij de kassa's om ze weer te gebruiken". Pfff ----.
Echt, vreselijk als iemand zo leeft met zoveel achterdocht. Als ik iets vrijwillig doe voor school dan "doet die directeur dat natuurlijk want dan werk jij gratis voor hem". Altijd zit er iets achter.
Maar gelukkig Flanagan....
Hebben onze vaders (en mijn broer) het fantastisch voor elkaar en hebben zij een mega imperium opgebouwd met hun doortastendheid (sarcasm off).
Verband
Het hield me toch wel bezig: hoe bestaat het dat in deze tijd en plaats, waarin vrouwen onafhankelijk zijn van hun schoonfamilie, schoondochters zo obsessief, negatief en destructief met hun schoonouders bezig zijn. Ik ken geen enkele generatiegenoot die op die manier, draak van een school moeder of niet, in het leven staat. En toen begon het me te dagen: de dames (= schoondochters met een ongezonde obsessief met hun schoonmoeder) werken niet. Niets mis mee natuurlijk, vrije keuze enzo, maar ik vind de overeenkomst wel tekenend. Misschien, schoondochters, ligt daar de kiem en de opplossing van jullie probleem.
deze zin
"En toen begon het me te dagen: de dames (= schoondochters met een ongezonde obsessief met hun schoonmoeder) werken niet."
Mocht deze zin serieus bedoeld zijn, dan zal ik hem maar heel snel vergeten.
Ook een schoondochter
wat is dit voor lachwekkende, vreemde en vooral dubieuze conclusie.
hoop dat dit een geintje is.....want anders zou ik toch echt aan je verstandelijke vermogens
Haam twijfelen
Ook een ouder,
Je verwisseld mij met lieverdje, zie #155.
Ook een schoond..
Gelegenheid zal eerder misschien de oorzaak zijn. Sommige schoonmoeders die niets meer om handen hebben en zich eenzaam voelen, zoeken aandacht bij hun familie. Een dochter/ schoondochter die niet op haar werk is, is een ideaal persoon om te bezoeken en om even nog wat kennis aan over te dragen. Daarbij er van uitgaande dat die 'goedbedoelde' adviezen ook gewenst zijn.
Dat bemerk ik hier sterk. De werkende familieleden wimpelen haar uitnodiging voor een kopje koffie af met: ' sorry, geen tijd'. En ja, sinds ik vrijwilligers werk doe, is er geen gelegenheid meer.
Je kunt het ookanders stellen. Eigenlijk is het de schuld van de werkende familieleden die geen tijd maken voor hun moeder/schoonmoeder. Dat leidt tot ontevredenheid want dan staan ze te weinig in de picture.Grapje.
Nou nou
Niet gelijk beledigd zijn hoor! Zo raar is het niet om te denken dat schoondochters die zoveel tijd en energie in hun opgeklopte schoonmoederperikelen steken gewoon een andere bezigheid moeten zoeken. En Flanagan, natuurlijk werkt het twee kanten op: met baan of voldoende andere nuttige tijdsbesteding is er niet alleen in de emotie, maar ook in het fysieke contact minder ruimte voor schoonmoeder.
push the button
Toch blijft uiteindelijk de vraag om aan jezelf te stellen waarom je jezelf zo blijft opwinden over de eigenaardigheden of onaangenaamheden van je schoonmoeder. Ze vindt feilloos je knop en drukt erop, maar de knop zat er al.
Maar goed, dat is hier al 100x gezegd, ook eerder.
Flanagan en Ook een ouder
Flanagan:
"Je geeft aan minder delen. Bemerk je dan geen verlichting in jouw gezin, nu jullie al een tijd minder met hen delen?
Heb oog voor de verbetering, dat helpt met het loslaten van het verleden."
Ik moet iets info geven, begrijp ik
Vroeger waren mijn ouders niet zo erg , mijn vader wordt met de leeftijd steeds meer een knorrepot, mijn moeder wordt steeds maffer. En ze versterken elkaar waarschijnlijk, hoe maffer mijn moeder doet, hoe bozer mijn vader wordt, en daarop trekt mijn moeder weer haar eigenlijk plan. Ik heb daar zelf moeite mee. Echt ergens over praten met ze gaat niet (meer), en als er al ergens over wordt gepraat is het dus geld (mijn vader) of welke enorme legodozen de kinderen moeten hebben voor hun verjaardag (mijn moeder). Ik zie eerder verslechtering dan verbetering, moet ik zeggen!
Mijn gezin kent opa en oma niet anders; de kinderen zien opa en oma vooral als gulle gevers: "ik vind opa en oma heel lief omdat ik €50,- krijg."... zucht. Mijn man heeft er gewoon minder last van, ziet het meer als een gegeven. Maar hij snapt me wel natuurlijk, dat ik het niet leuk vind.
Ook een ouder:
Je slaat de spijker op z'n kop. Wat jij zegt over vrijwilligerswerk op school of over die moetuintjes, zou echt zomaar hier gezegd kunnen worden. Dat wantrouwen inderdaad, ongelooflijk. Ik zou ook niet meer weten hoe ik zo'n opmerking over de moestuintjes nog een vrolijke draai zou kunnen geven, behalve heel sarcastisch te worden En dat wil ik niet.
Vroeger waren mijn ouders ook wel achterdochtig over dingen, ik heb toen ik op mijzelf ging wel moeten leren dat de wereld niet zo lelijk is. Dat goede doelen het geld niet persé in eigen zak steken, dat vrijwilligerswerk niet alleen voor mensen is die gek zijn, dat er ook mensen zijn die gewoon vrienden willen zijn, ipv dat ze geld van je willen, etc. Dat je ook dingen mag doen omdat het leuk is, in plaats van omdat je er aan moet verdienen, dat je ook iets over kunt hebben voor een ander, ook als je die niet zo aardig vindt, niet te snel oordelen over anderen: allemaal dingen die ik niet heb meegekregen van thuis. Het lijkt wel of mijn vader steeds wantrouwiger wordt, het lijkt wel een ziekte.
Lieverdje
Allereerst mijn excuus dat ik je door elkaar haalde met een andere naam. Ik las het terug en inderdaad. 
Tja wat je zegt. Ik heb niet anders gehoord in mijn jeugd. Als iemand aardig deed tegen me of iets vroeg om te doen, dan was het meteen: "dan wil die persoon wat van je en dat beloofde vaak niet veel goeds". Ik ben door mij opvoeding door de jaren heen dan ook erg wantrouwig naar anderen en heb een laag zelfbeeld want als ik een keer wat deed voor een ander dan 'had ik mijzelf er in laten luizen'. Hoe ondermijnend kan dat zijn voor je zelfvertrouwen; zeker in de pubertijd.
Het is niet erg om een gezonde dosis argwaan te hebben en oplettend te zijn bij je handelen en bij beslissingen, maar zoals ik ben opgevoed en jij ook is het ongezond.
Ik heb echt moeten LEREN (van mijn man met name) dat andere mensen het ook goed me je voor kunnen hebben en dingen voor je doen zonder dat je een poot wordt uitgerukt.
Ik baal er enorm van en nog steeds moet mijn man me vaak wijzen op die nare karaktertrek, maar het gaat beter.
Toen ik net samenwoonde met mijn huidige echtgenoot hadden we allebei een bankrekening. Mijn vriend (nu man) stelde toen voor om een gezamenlijke rekening te nemen en daarnaast allebei een bankrekening. Onze salarissen zouden dan op de gezamenlijke rekening komen en apart zouden we dan ieder een gelijk deel om vrij te besteden op onze eigen bankrekeningen storten.
Je wilt niet weten wat een commentaar ik kreeg. Hoe stom kan ik zijn dat mijn vriend bij mijn geld kon komen. Vooral mijn vriend had toen nog een studieschuld in te lossen "en NATUURLIJK werd dat direct gebruikt van mijn geld" (van de gezamenlijke rekening want 'dat was natuurlijk alleen door mijn vriend bedacht om zijn studieschuld af te lossen). Ik voelde me ter plekke kleiner worden. Mijn vriend heeft gewoon van zijn eigen geld zijn studieschuld afgelost; niets vanuit de gezamenlijke rekening.
De ironie is dat juist mijn vader en broer degenen zijn die vaak 'genaaid' worden zeg maar (excuus voor de woordkeuze). Ze willen namelijk het onderste uit de kan hebben en gaan onbewust in zee met, laat ik het zeggen, types die niet alles netjes voor elkaar hebben en voor 'een zacht prijsje het klusje wel kunnen klaren'. Dat dat het 'bewuste klusje' afgeraffeld wordt en niet volgens de huidige normen en regels gedaan wordt…daar komen ze dan later achter. Maar ik ben die achterlijke die het door een erkend bedrijf laat doen en me qua prijs laat naaien.
Herkenbaar
Altijd alles goedkoop regelen en ook al regelmatig de zeperd van de week gekocht (een tweedehands vouwwagen van een onbekende particulier) en dan tegen ons als kinderen zeggen dat wij ons een oor hebben laten aannaaien door de dealer waar wij onze tweedehands vouwwagen hebben aangeschaft.
Al jaren delen wij geen details meer van onze aankopen of financiële beslommeringen, op hun goedbedoelde adviezen zitten wij echt niet te wachten.
Man heeft al sinds hij uit huis ging afscheid genomen van goedkoop, omdat goedkoop meestal duurkoop bleek te zijn.
Lieverdje
Misverstand. Ik bedoelde door minder info te delen, minder vaak in discussie te moeten.
Dat geef rust in jouw gezin. Met verbetering doelde ik op de rust in jouw gezin, niet op een verbetering in de relatie met je ouders of hun gulgevigheid.
en wat als
je ouders (of schoonouders) steeds meer ruzie gaan maken bij het ouder worden? Dat was bij mijn ouders het geval de laatste jaren (ze leven inmiddels niet meer). Van voortdurend lelijk gekibbel en gesnauw ging het ook wel over in een echte fiks gemene ruzie, bij voorkeur als wij erbij waren leek het wel. Probeerden dan ook allebei om mij partij in de strijd te maken en aan hun kant te krijgen. Vreselijk vond ik dat. Wat dat uitzonderlijk of kennen meer van jullie dit?
ja, gebeurt ook soms.
Geen fiks gemene ruzie, maar wel gekibbel en tamelijk ongezellig. Ze maken zich enorm druk over onbenulligheden, van het niveau van het dopje op de tandpastatube zeg maar. Dat deden ze vroeger ook al wel, maar ook dat wordt met de jaren erger.
Ik zou het niet pikken als mijn man zo tegen me zou praten als mijn ouders (vooral mijn vader) tegen elkaar doen.... ik heb me wel eens afgevraagd of ze niet beter zouden kunnen scheiden. Heb jij dat ook wel eens gedacht over je ouders?
ongezellig
Inderdaad lieverdje, ze zijn tamelijk ongezellig tegen elkaar, en dan vooral schoonmoeder tegen schoonvaderen dat wordt steeds erger. Ze zijn al bijna 23 jaar samen thuis, hebben de groentetuin weg gedaa en allerlei andere hobby's gestopt om soms plausibele redenen maar soms ook nergens om. Vooral schoonmoeder zit schoonvader constant op de huid met allerlei gezeur. Ik snap werkelijk niet dat die man dat nog pikt. Als het mij zou overkomen dan wist ik het wel.
Bezoeken over en weer zijn echt een verplichting, is niks gezeligs meer aan, want het gaat maar door. Als man of schoonzus er iets van proberen te zeggen zijn de rapen gaar en krijgen zij de volle laag.
Vier van de week mijn verjaardag alleen met man en kinderen. Mijn familie had allerlei dingen aan de hand en moesten een jaartje overslaan, zou ik hier zitten met 2 vriendinnen van mij en mijn schoonouders. Ik had er geen zin in en heb het afgezegd. Gaan we lekker met zijn viertjes uit eten.
'Vooral schoonmoeder zit schoonvader constant op de huid met allerlei gezeur. Ik snap werkelijk niet dat die man dat nog pikt. Als het mij zou overkomen dan wist ik het wel.'
Ik snap nu in ieder geval wel van wie jouw man dat heeft. Vreemd ook dat je niet in gaat in alles wat er de afgelopen week gezegd is maar gewoon weer verder gaat met klagen.
scheiden
ja, dat heb ik vaak gedacht. En denk ik nu nog wel eens, al zijn ze er niet meer. Hadden ze misschien al veel eerder moeten doen. Die echt fiks gemene ruzies waarover ik sprak was laat, enige jaren voor hun dood (althans, voor zover ik weet. Ik was toen al erg lang uit huis. Maar kwam er toen meer vanwege de toenemende zorg voor hen). Misschien kwam er veel frustratie van jarenlang naar boven toen ze meer op elkaar aangewezen werden en allerlei gezondheidsproblemen het leven verzwaarden.
Regenboog, Triva
Ik herhaal: voor Regenboog is er nog maar 1 oplossing. Al het andere is al gezegd en geprobeerd.
Regenboog
"Bezoeken over en weer zijn echt een verplichting, is niks gezelligs meer aan, want het gaat maar door. Als man of schoonzus er iets van proberen te zeggen zijn de rapen gaar en krijgen zij de volle laag."
…en ze pikken dat kennelijk want het blijft doorgaan en iedere keer zijn schoonouders weer welkom.
"Vier van de week mijn verjaardag alleen met man en kinderen. Mijn familie had allerlei dingen aan de hand en moesten een jaartje overslaan, zou ik hier zitten met 2 vriendinnen van mij en mijn schoonouders. Ik had er geen zin in en heb het afgezegd. Gaan we lekker met zijn viertjes uit eten."
TOP. SUPERACTIE!! Al zou ik schoonouders helemaal niet uitgenodigd hebben door botte, onbeschofte opmerkingen van oma, maar dit is prima toch? en je goed recht ook!
En mocht oma weer klagen, zeuren of wat dan ook over het waarom ze niet uitgenodigd zijn…..DAAROM!! OMDAT WIJ DAT ZO HEBBEN BESLOTEN, PUNT!!
en Regenboog
alles nog rustig onder de regenboog?
ja hoor
Alles rustig hier, geen commentaar gehad op het afzeggen van mijn verjaardag. Zelfs geen belletje om mij te feliciteren. Lekker gegeten met man en kinderen.
Regenboog
Nog van Harte Gefeliciteerd! Ik was ook jarig van de week en ben ook uit eten geweest. ook toevallig
ook een ouder
Jij ook van harte dan!
