Schoonzussen
Hallo allemaal,
Hier bij mijn verhaal.
Ik ben nu bijna 18 jaar getrouwd met L. We komen allebei uit een warm gezin. Ik heb 2 broers en hij heeft 2 zussen. Het gezin waar ik uit kom laat elkaar volledig vrij. Als ik een keer niet op een verjaardag kom is dat helemaal oke. Ze laten mij en mijn broers altijd onze eigen keuzes en ook fouten maken. Mijn man komt uit een gezin wat eigenlijk het tegenovergestelde is. Altijd overleggen met pa en ma en ook hun goedkeuring krijgen is belangrijk. Ze willen overal een vinger in de pap hebben. Voor mijn ouders is mijn man gelijkwaardig. Voor zijn ouders ben ik echt de koude kant. Als mijn schoonvader mijn man aan iemand anders voorstelt dan word ik niet genoemd. Al sta ik erbij. En zo zijn er legio voorbeelden dat mij duidelijk word gemaakt dat ik dan wel met hun zoon en broer ben getrouwd, maar nooit echt bij de familie zal horen. Ik heb hier zoveel verdriet van gehad en dit ook wel aangegeven, maar ik stelde me aan. Bij mijn schoonfamilie had ik vanaf het allereerste moment het gevoel er niet bij te horen. Alsof ikhun broer en zoon had ingepikt. Ze waren heel hecht en dat heb ik verpest volgens mijn schoonzussen.Op het moment dat ik mijn man leerde kennen was hij al oom van 1 kind. En ja..ik heb nu eenmaal niet zo heel veel met kinderen. Ik heb ze nooit gewild, mijn man maakte het niet uit. Hij zag de voordelen ook wel van een kindervrij bestaan. Intussen zijn er 6 neefjes en nichtjes. We zijn altijd braaf naar de verjaardagen geweest van allemaal hoewel ons dit allebei verschrikkelijk tegen stond. De jongste is nu 16 jaar en wij hebben aangegeven niet meer naar de verjaardagen te gaan van de kinderen. Mijn schoonzussen zijn boos, heel erg boos. Ze doen er alles aan om mijn man te overtuigen, ze hebben er zoveel verdriet van blabla, ook mijn schoonouders betrekken ze hierin. Mijn schoonmoeder trekt altijd partij voor haar dochters. Ze hadden vergeten mij uit te nodigen voor winkelen of uit eten of wat dan ook. Mijn schoonvader wil ook niks kwaads horen over zijn kinderen. Uiteindelijk ben ik erin berust, maar de kinderverjaardagen bezorgden me elke keer weer heel veel verdriet, dat ik voor mezelf heb gekozen. Ik heb mijn man tot niets verplicht. Maar hij zei..als jij niet gaat ,dan ga ik ook niet. Wat mij trouwens wel een goed gevoel geeft dat hij achter mij staat. Hij ziet ook dat ik er aan onder door ga. Ik weet niet nu niet meer joe ik met hen om kan gaan. Ik had er eindelijk rust in gevonden. Maar nu komt alle pijn en ellende weer naar boven
Moederkareltje schreef op 05-01-2024 om 12:13:
[..]
Daar gaat het niet om. Het gaat erom dat TO het speelt via de kinderen terwijl ze een probleem heeft met schoonzussen. Dus als zet "verjaardag van kinderen boycotten" inzet in een langlopende irritatie met schoonzussen. Als mijn schoonzus ineens aankondigt mijn zoon te boycotten zeg ik de groetjes en blijf jij maar weg, wat heeft mijn zoon jou na 16 jaar ineens misdaan... ik vind dat een omslachtige, geniepige manier van koude oorlogvoering.
De verjaardagen van de kinderen stonden haar sowieso tegen omdat ze niets met kinderen heeft en ze vond 16 jaar een mooie leeftijd om daarmee te stoppen.
Ik vind dat niet 'spelen via de kinderen'.
Valeria schreef op 05-01-2024 om 13:04:
[..]
De verjaardagen van de kinderen stonden haar sowieso tegen omdat ze niets met kinderen heeft en ze vond 16 jaar een mooie leeftijd om daarmee te stoppen.
Ik vind dat niet 'spelen via de kinderen'.
Dan is het wel de wereld op zijn kop. Als ze zo niet van kinderen houdt kon ze ze beter eerder boycotten toen ze klein en echt kind waren en nu zijn ze een stuk groter en sommige al volwassen dus dan kan to juist nu wel komen.
Dus dat ze niet van kinderen houdt is helemaal niet meer van toepassing om die kaart nu ineens in te zetten.
Gingergirl schreef op 05-01-2024 om 08:01:
[..]
Zoals gezegd, ik snap best dat jij niet wil gaan. En je gaf eerder aan dat je man aangaf " als jij niet gaat, dan ga ik ook niet". Het heeft een hoog " ikke" gehalte. En ik snap best dat je met die familie geen goede klik hebt maar ik snap hun kant ook wel; doordat jij niet meer wilt komt hun broer ook niet meer. Best begrijpelijk dat ze daar boos en verdrietig om zijn. Als jij wel was blijven gaan, was hij ook blijven gaan. Dus door jouw beslissing zien ze hem nu minder vaak, kan me best voorstellen dat ze daar boos om zijn. Dat ze niet aardig doen tegen je, is natuurlijk niet leuk maar even als gewetensvraag; jij hebt niks met kinderen, jij vindt hun manier van met elkaar omgaan niet leuk, jij houdt niet van verjaardagen, jij wilt er niet meer naar toe en kondigd dit ( voor hun) vrij plompverloren aan....ligt die mismatch met je schoonfamilie niet ook een heel klein beetje aan jezelf?
Ik snap ook dat ze boos zijn, ik heb hun broer en zoon gehersenspoeld. Daardoor kunnen zij hem niet meer rond commanderen, geld lenen, en hebben ze geen invloed meer op zijn/onze keuzes. Zoals bijvoorbeeld. Waar gaan we heen op vakantie, nieuwe auto, andere baan, wel of geen kinderen, en zo kan ik echt nog wel even doorgaan. Dat we nu na in totaal 19 jaar niet meer naar de verjaardagen van hun kinderen gaan is ook mijn schuld. En nee..dat ligt niet aan de kinderen. Die kinderen zitten er ook totaal niet mee. Kreeg gisteren nog een appje van de oudste . Hij begreep dat we niet meer kwamen.
Dat het niet botert tussen mij en mijn schoonfamilie ligt aan ons allebei. Het botert gewoon niet. Ik voel mij niet geaccepteerd door hun , daardoor houd ik afstand. Maar believe me..ik heb het echt geprobeerd om een betere band te scheppen.
Moederkareltje schreef op 05-01-2024 om 13:22:
[..]
Dan is het wel de wereld op zijn kop. Als ze zo niet van kinderen houdt kon ze ze beter eerder boycotten toen ze klein en echt kind waren en nu zijn ze een stuk groter en sommige al volwassen dus dan kan to juist nu wel komen.
Dus dat ze niet van kinderen houdt is helemaal niet meer van toepassing om die kaart nu ineens in te zetten.
Ik kan het me toch wel voorstellen. Een klein kind is toch meer met z'n verjaardag bezig en dan is het lastiger om dat over te slaan (hoewel er inderdaad minder aan is), want zielig. Nu dacht ze waarschijnlijk dat ze oud genoeg waren om dit te kunnen doen. Alleen toen waren de schoonzussen beledigd. (Hoe zat het met de kinderen zelf?)
En het is geen speelkaart of zo. Ze zit misschien al 20 jaar af te tellen tot ze er vanaf is. Moet je dan tot ze 65 worden naar hun verjaardag omdat je niet bij hun 1e verjaardag al hebt afgezegd? Als je naar de 1e verjaardagen bent geweest heb je je recht verspeeld om ooit niet meer te komen, dat is pas raar.
(En ik heb vrij weinig met mensen die weinig met kinderen hebben hoor, maar juist daarom zouden ze toch de vrijheid moeten hebben om het voor beide kanten gezelliger te maken door niet te komen?)
AnnaPollewop schreef op 05-01-2024 om 11:50:
[..]
Begrijpelijk. En jouw man heeft er zo te lezen ook weinig hartzeer over, en je krijgt die schoonfamilie echt niet veranderd. Dus gewoon niet meer druk om maken en links laten liggen zou ik zeggen. Als die nichten en neven jullie zo missen kunnen ze zelf wel een keer bij jullie aankomen toch. Geniet van de warmte van je eigen familie, hopelijk is jouw man daar wel heel welkom?
Ja mijn man zit er niet zo mee. Uiteraard mogen ze altijd langskomen. Ja mijn man is ook altijd welkom aan mijn kant. Net als de vriendinnen van mijn broers. Mijn schoonzus aan die kant is ook niet mijn vriendin maar respecteren elkaar wel. Ze maakt mijn broer gelukkig. Dat is het belangrijkste.
Miertje1990 schreef op 05-01-2024 om 13:39:
[..]
Ik snap ook dat ze boos zijn, ik heb hun broer en zoon gehersenspoeld. Daardoor kunnen zij hem niet meer rond commanderen, geld lenen, en hebben ze geen invloed meer op zijn/onze keuzes. Zoals bijvoorbeeld. Waar gaan we heen op vakantie, nieuwe auto, andere baan, wel of geen kinderen, en zo kan ik echt nog wel even doorgaan. Dat we nu na in totaal 19 jaar niet meer naar de verjaardagen van hun kinderen gaan is ook mijn schuld. En nee..dat ligt niet aan de kinderen. Die kinderen zitten er ook totaal niet mee. Kreeg gisteren nog een appje van de oudste . Hij begreep dat we niet meer kwamen.
Dat het niet botert tussen mij en mijn schoonfamilie ligt aan ons allebei. Het botert gewoon niet. Ik voel mij niet geaccepteerd door hun , daardoor houd ik afstand. Maar believe me..ik heb het echt geprobeerd om een betere band te scheppen.
Ik geloof je best, al lees ik het nergens wat dat inhoudt. Alleen zeer veel commentaar op alles wat zij doen wat blijkbaar ( in jouw beleving) fout is.
Niet elke familie is hetzelfde, sommige families zijn hechter met elkaar dan de andere, vinden het fijn zaken met elkaar te bespreken ipv oppervlakkig contact. Het een is niet perse beter dan het ander, alleen past het niet bij jou.
"kinderverjaardagen bezorgden me elke keer weer heel veel verdriet, dat ik voor mezelf heb gekozen."
Waarom bezorgen kinderverjaardagen je eigenlijk zo veel verdriet.. Heb je spijt dat je zelf geen kinderen hebt, of voel je je buitengesloten als niet moeder of gepest door wel moeders..
Moederkareltje schreef op 05-01-2024 om 13:57:
"kinderverjaardagen bezorgden me elke keer weer heel veel verdriet, dat ik voor mezelf heb gekozen."
Waarom bezorgen kinderverjaardagen je eigenlijk zo veel verdriet.. Heb je spijt dat je zelf geen kinderen hebt, of voel je je buitengesloten als niet moeder of gepest door wel moeders..
Nee daar heb ik nooit een seconde spijt van gehad. Maar als enige niet moeder voel ik me idd altijd buitengesloten. Als ik probeer deel te nemen aan een gesprek en zeg hoe ik ergens over denk dan is het antwoord altijd iets in de trant van..ja maar jij hebt geen kinderen, dus je weet helemaal niet hoe dat is. Of ik het nou wel of niet hun eens ben krijg ik dit soort dingen naar mijn hoofd geslingerd
Gingergirl schreef op 05-01-2024 om 13:54:
[..]
Ik geloof je best, al lees ik het nergens wat dat inhoudt. Alleen zeer veel commentaar op alles wat zij doen wat blijkbaar ( in jouw beleving) fout is.
Niet elke familie is hetzelfde, sommige families zijn hechter met elkaar dan de andere, vinden het fijn zaken met elkaar te bespreken ipv oppervlakkig contact. Het een is niet perse beter dan het ander, alleen past het niet bij jou.
Tja, er zit wel een verschil tussen zaken bespreken of je bemoeien met keuzes. Mijn moeder heefter een handje van om alle zinnen te beginnen met 'je moet' en je bij alles wat je enthousiast vertelt meewarig aan te kijken omdat zij dat toch héél anders zou doen (en zo zou jij dat dus ook moeten doen, is haar impliciete boodschap). De schoonkinderen in mijn familie kunnen dat intussen allemaal goed van zich af laten glijden, omdat de kinderen zelf dat ook doen. Onze reactie varieert van 'mam, ik moet helemaal niks' tot 'tuurlijk mam' en gewoon onze eigen gang gaan. Inmiddels is ze trouwens wel wat wijzer geworden en houdt ze echt lelijk commentaar meestal voor zich. Is vroeger wel anders geweest. Ik had het echt niet raar gevonden als er een schoonkind had bedankt voor de eer en niet meer over de vloer had willen komen. Gelukkig houden ze het allemaal nog met haar vol. Maar dat komt omdat zij hierin alleen staat. Mijn vader is een goeie lobbes die echt blij is met al zijn (schoon)kinderen en dat ook laat merken. Hij zal nooit iets negatiefs zeggen. En wij kinderen trekken ons dus ook niet zo heel veel (meer) van haar aan. Maar het zou anders zijn als, zoals bij TO, schoonvader en schoonbrussen hetzelfde zouden zijn als mijn moeder. Dan zou het voor de aanhang echt niet leuk zijn in de familie. En dat is wat hier speelt. Ze vormen samen een blok, vinden van alles, willen invloed. En de man van TO heeft daar net zo min behoefte aan als TO zelf. Dus dat ze afstand willen kan ik prima snappen. Of het handig om dat met aankondiging te doen met de kinderverjaardagen is een tweede, maar het was dus niet een definitief dichte deur, alleen een mededeling over die verjaardagen. En ik snap ook dat dat niet goed viel, maar ik zou daar mijn schouders over ophalen.
Gingergirl schreef op 05-01-2024 om 07:31:
[..]
Maar waarom zo officieel sangekondigd ? Dat is hun rauw op hun dak gevallen en je lag al niet goed in de groep....
Ik snap jou dat je er geen zin meer in hebt maar ik snap ook wel dat het voor hun niet aardig overkomt.
Maar hoe had ik het dan moeten doen? Iedere keer een smoes verzinnen? Dan zijn ze 6 x per jaar not amused. En dan nog weet ik hoeveel jaren .
Miertje1990 schreef op 05-01-2024 om 14:14:
[..]
Nee daar heb ik nooit een seconde spijt van gehad. Maar als enige niet moeder voel ik me idd altijd buitengesloten. Als ik probeer deel te nemen aan een gesprek en zeg hoe ik ergens over denk dan is het antwoord altijd iets in de trant van..ja maar jij hebt geen kinderen, dus je weet helemaal niet hoe dat is. Of ik het nou wel of niet hun eens ben krijg ik dit soort dingen naar mijn hoofd geslingerd
Praten ze alleen maar over kinderen?
Miertje1990 schreef op 05-01-2024 om 14:19:
[..]
Maar hoe had ik het dan moeten doen? Iedere keer een smoes verzinnen? Dan zijn ze 6 x per jaar not amused. En dan nog weet ik hoeveel jaren .
Waarom moet jij iets doen bij een schoonfamilie met wie het toch al niet klikt. Laat dat aan je man over. Hoezo een smoes verzinnen? Je kunt toch ook echt niet altijd lijkt mij. En dan ga je niet en stuur je een kaart en bouw je het zo af. Wij kunnen ook niet altijd naar elke verjaardag want er vallen ook vaak andere bezigheden tegelijker tijd. Maar zo aankondigen dat je nooit meer naar die verjaardagen gaat vind ik wel het andere uiterste en niet aardig overkomen. Ik snap beide partijen.
Miertje1990 schreef op 05-01-2024 om 14:14:
[..]
Nee daar heb ik nooit een seconde spijt van gehad. Maar als enige niet moeder voel ik me idd altijd buitengesloten. Als ik probeer deel te nemen aan een gesprek en zeg hoe ik ergens over denk dan is het antwoord altijd iets in de trant van..ja maar jij hebt geen kinderen, dus je weet helemaal niet hoe dat is. Of ik het nou wel of niet hun eens ben krijg ik dit soort dingen naar mijn hoofd geslingerd
Dat lijkt me ook heel naar voor jou om als spek en bonen erbij te zitten en ook niet serieus genomen te worden vooral ook omdat je bewust gekozen hebt voor geen kinderen is dan extra olie op het vuur zovan wat weet jij nou voor de wel moeders.. als mijn schoonzus dit zou zeggen, over het buitgesloten voelen en dat het haar verdrietig maakt, zou ik begrijpen dat ze liever die kinderverjaardagen overslaat.
Jonagold schreef op 05-01-2024 om 14:18:
[..]
Tja, er zit wel een verschil tussen zaken bespreken of je bemoeien met keuzes. Mijn moeder heefter een handje van om alle zinnen te beginnen met 'je moet' en je bij alles wat je enthousiast vertelt meewarig aan te kijken omdat zij dat toch héél anders zou doen (en zo zou jij dat dus ook moeten doen, is haar impliciete boodschap). De schoonkinderen in mijn familie kunnen dat intussen allemaal goed van zich af laten glijden, omdat de kinderen zelf dat ook doen. Onze reactie varieert van 'mam, ik moet helemaal niks' tot 'tuurlijk mam' en gewoon onze eigen gang gaan. Inmiddels is ze trouwens wel wat wijzer geworden en houdt ze echt lelijk commentaar meestal voor zich. Is vroeger wel anders geweest. Ik had het echt niet raar gevonden als er een schoonkind had bedankt voor de eer en niet meer over de vloer had willen komen. Gelukkig houden ze het allemaal nog met haar vol. Maar dat komt omdat zij hierin alleen staat. Mijn vader is een goeie lobbes die echt blij is met al zijn (schoon)kinderen en dat ook laat merken. Hij zal nooit iets negatiefs zeggen. En wij kinderen trekken ons dus ook niet zo heel veel (meer) van haar aan. Maar het zou anders zijn als, zoals bij TO, schoonvader en schoonbrussen hetzelfde zouden zijn als mijn moeder. Dan zou het voor de aanhang echt niet leuk zijn in de familie. En dat is wat hier speelt. Ze vormen samen een blok, vinden van alles, willen invloed. En de man van TO heeft daar net zo min behoefte aan als TO zelf. Dus dat ze afstand willen kan ik prima snappen. Of het handig om dat met aankondiging te doen met de kinderverjaardagen is een tweede, maar het was dus niet een definitief dichte deur, alleen een mededeling over die verjaardagen. En ik snap ook dat dat niet goed viel, maar ik zou daar mijn schouders over ophalen.
Eens. Maar of het bespreken of bemoeien is weten wij natuurlijk niet. TO vond haar schoonfamilie meteen al niks dus zal zij het wellicht daardoor eerder als bemoeien dan bespreken ervaren. Schoonfamilie geeft aan dat de band met haar man eerst hecht was en nu niet meer. Daar mogen zij ook best van balen. Bij een mismatch is er aan beide kanten boosheid en verdriet.
Valeria schreef op 05-01-2024 om 14:34:
[..]
Praten ze alleen maar over kinderen?
Ja eigenlijk wel. Als ik het in procenten moet uitdrukken zou ik zeggen 95%. Ik probeer ook andere onderwerpen in te brengen, maar dat word heel snel weer weg gewuifd
