Slecht contact ouders
Hallo,Ik plaats dit omdat ik graag advies wil en benieuwd ben of anderen ongeveer hetzelfde doormaken. Ik heb nu namelijk niemand in mijn omgeving die mijn situatie echt goed begrijpt.
Waar het om gaat, is dat ik sinds ruim een jaar erg slecht contact heb met mijn ouders. Er is mij aangeraden om een lotgenotengroep te zoeken, maar deze heb ik tot dusver niet kunnen vinden. Daarom wil ik via deze weg mijn verhaal doen.
Ik ben 22 jaar en student. Ik ben opgegroeid in Friesland en woon nu in de Randstad. Eind 2019 ben ik bekeerd tot de islam en sinds dat jaar draag ik ook een hoofddoek. Sinds ik deze keuze heb gemaakt is het contact met mijn familie, en dan met name mijn moeder, erg verslechterd. Mijn moeder heeft aangegeven dat mijn keuze altijd tussen ons in zal staan en dat ze mijn wil om een hoofddoek te dragen nooit zal begrijpen. Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en is er geen vooruitgang. Dit doet mij heel veel pijn. Vorig jaar heb ik geprobeerd ervoor te zorgen dat mijn ouders me meer zouden begrijpen door het aanbieden van boeken, het aanraden van tv-programma's, Facebookgroepen etc. Ook heb ik meermaals met ze geprobeerd te praten. Na mijn bekering ontmoette ik mijn huidige verloofde. Mijn moeder heeft me bij mijn verloving geen felicitaties aangeboden, waarover ik mijn teleurstelling heb geuit richting haar omdat ik graag wil dat mijn moeder bij zulke belangrijke dingen aan mijn zijde staat. Ik heb toen een brief van haar ontvangen en daar ook op gereageerd maar hierna heb ik niks over mijn brief gehoord ondanks het feit dat ik heb aangegeven dat ik dit graag zou willen. Inmiddels wil ik proberen om alles los te laten en niet meer achter mijn ouders aan te rennen om pogingen te doen het contact en het begrip te verbeteren. In de islam echter, is de rol van de ouders en vooral de moeder ontzettend belangrijk en ook buiten de islam om wil ik mijn moeder niet kwijt. Toch raak ik overstuur en word ik verdrietig na elk belletje of appje (hoewel deze er weinig zijn). Enerzijds wil ik ze niet kwijt, maar het weinige contact dat er wel is maakt me ook niet gelukkig omdat het erg aan de oppervlakte blijft en ik tijdens deze gesprekken telkens het gevoel heb dat mijn moeders liefde voor mij niet onvoorwaardelijk is. Ik heb het gevoel dat ik niet meer bij het gezin hoor en dat breekt elke keer opnieuw mijn hart.
Heeft iemand ervaring met slecht contact met (een) ouder(s)? Heeft iemand advies voor mij over hoe ik met deze situatie om kan gaan?
Layla schreef op 22-10-2023 om 11:29:
ja klopt ,ik reageerde op allehoopverloren
Mija schreef op 22-10-2023 om 11:18:
[..]
Misverstand; ze reageert op een andere post. van allehoopverloren op 20/10
De vraag blijft hetzelfde. En ik denk niet dat de ouders de aangewezen personen zijn om een andere visie op de Islam door te geven. Hun mening zal snel ter zijde worden gelegd, omdat zij tot de goddelozen behoren. Als dit niet is hoe het zo moeten binnen de Islam zullen die gesprekken ook binnen de Islam moeten worden gevoerd.
Tsjor
tjor:ik bedoel niet perse dat ouders n andere visie op de islam moeten geven. Maar om contact te houden op n manier waardoor de situatie niet erger wordt of de afstand groter wordt. dat hoop ik echt voor alle betrokkenen
@labyrint
Wij hebben dit ook al een paar keer aangekaart dat in de koran de ouders een grote rol spelen , zoals de ouders van hem op de eerste plaats komen
Maar omdat wij geen gelovige zijn telt dit niet voor ons , wij zijn volgens zijn redenatie westerns volk en kwade oog voor onze eigen dochter omdat we haar proberen ervan bewust te maken dat hoe hij haar behandelt niets is zoals het zou moeten zijn
We hebben de steun van moslims die ons ook zeggen dat dit niet juist is , dat dit allemaal zo niet hoort
Maar wat wij of andere ook zeggen , we geraken niet door want ze is er nu al van overtuigd dat zoals hij zegt ze nooit nog gelukkig ga worden zonder hem , haar kind altijd een lozer ga worden , en alles wat hij zegt is waar 😢
Allehoopverloren, wat je altijd kan doen is om de beginposts van Kistentasnim te lezen. Hier was afwijzing de reden van de verwijdering. Wat je kan doen is echt te gaan begrijpen en accepteren dat je dochter deze weg heeft gekozen. Misschien voelde ze dat jullie haar hier vanaf wilde brengen.
Ze heeft net als jullie iets zeer ingrijpends meegemaakt, toen ze haar zus verloor. Geloof biedt een houvast, geeft structuur en kan rust geven. Wat je door alles heen zou kunnen laten blijken dat je haar keuze voor de islam respecteer. Daarbij bedoel ik uiteraard niet de extreme afwijzing van alles wat westers is en van jullie.
Laat haar blijken (door een goede ramadan te wensen) door vele kleine dingen dat jullie haar keuze voor de islam accepteren en dat ze altijd bij jullie weer terug kan komen.
dat weet ze en is al 2x terug gekomen
Onze zorg is enkel hoe ze moet leven en niets met de islam te maken hoor
We kennen er genoeg die wel een goeie band hebben met de 2 kanten en culturen , mocht ze niet met zo een extreme man gehuwd zijn die haar zo van ons verwijderd en haar zo behandeld was er nooit zoveel verdriet geweest
Van haar zus heeft zij niet echt iets mee gemaakt , ze was nog te jong en weten dat dit niet de oorzaak is
We moeten idd aanvaarden dat ze nu dit leven gekozen heeft , en hopen dat ze snel wakker word en ziet dat het ook heel anders in het islamitische geloof
Een imam gaat hier ook niet helpen, haar echtgenoot zal die ook afwijzen onder het motto “niet de juiste opvatting van de Islam”. In de Islam zijn veel stromingen (net als in het christendom trouwens) dus het is heel makkelijk om iemand, al heeft hij er voor doorgeleerd zoals een imam, te negeren als hij iets zegt dat je niet aanstaat zonder daarmee toe te hoeven geven dat je buiten de leer gaat. Want alleen deze man kent blijkbaar de echte Islam, in zijn overtuiging dan, dus wat hijzelf denkt is juist en luisteren naar anderen hoeft niet want die zien het gewoon verkeerd (ik moet ineens denken aan Lou de Palingboer, die zei dacht ik dat de Bijbel maar een bij-bel was terwijl hijzelf de hoofd bel was. Daar valt gewoon niet tegen op te praten).
Autoriteit gaat hier niet helpen. Dochter zal zelf moeten gaan twijfelen, maar daar lijkt het nu helaas nog niet op. Eigenlijk doet het soort geloof er niet zo toe, want schoonzoon gelooft vooral in zichzelf en zij in hem. En zo houdt hij haar, en zij zichzelf gevangen.
AnnaPollewop schreef op 23-10-2023 om 17:24:
Eigenlijk doet het soort geloof er niet zo toe, want schoonzoon gelooft vooral in zichzelf en zij in hem. En zo houdt hij haar, en zij zichzelf gevangen.
Ik denk dat dit de spijker op zijn kop slaat. Het gaat veel meer over coercive control, en dat kan zich uiten in alle mogelijke geloven, ideologieën en overtuigingen. Het patroon gaat over machtsmisbruik en is onafhankelijk van de inhoud.
- Geïsoleerd worden van vrienden en familie.
- Dagelijkse levensbehoeften worden je onthouden (eten, slaap, medicatie, comfort).
- Je eigen geld wordt je onthouden, je hebt geen controle meer over je eigen bankrekening en je moet je telkens verantwoorden voor je uitgaven.
- De controle over je leven verliezen (waar je gaat, wie je ziet, wat voor kleding je draagt, wat je mag kopen etc.)
- Bedreigd worden met geweld als je je niet op een specifieke wijze gedraagt (hoe je het huis schoonmaakt, hoe en wat je kookt, hoe je je in de slaapkamer gedraagt etc.)
- Gecontroleerd worden in waar je werkt en wat voor werk je doet en tegengehouden worden als je wil studeren, leren of werken.
- Controle verliezen over alles in het huishouden (de computer, telefoon, paspoort etc.)
- Je wordt gemonitord in al je activiteiten, bewegingen en communicatie (e-mails, social media, spyware op je telefoon en computer etc.)
- Dreigementen om persoonlijke informatie te delen met kennissen, vrienden en familie of met de autoriteiten (jeugdzorg, politie etc.)
- Onderwerp zijn van dagelijkse spot, denigrerende opmerkingen, intimidatie, vernedering, kritiek en beschuldigingen.
- Voortdurend gekleineerd worden, zeggen dat je waardeloos bent.
- Moeten ondergaan van emotionele, psychische, seksuele en fysieke mishandeling.
