Teleurgesteld in cadeau
Ik zit momenteel niet zo lekker in mijn vel. Van de week was ik jarig en man zinspeelde op het cadeau dat hij zou gaan geven: iets heel erg on-Milchammans. De kleine uitvoering en als ik wilde kon er meer bij komen. De dag was daar en ik moet zeggen dat hij er echt wel over na had gedacht: ik ben wat gestressed, hij wilde me wat laten ontspannen en heeft een zonnebankabonnement voor me gekocht.
Ik ga nooit naar de zonnebank, het aanbod van een zonnebank is voor mij gelijk aan iemand een slof sigaretten te geven.
Ik verzorg mijn huid enorm goed, gebruik altijd parfumvrije crème, reinig goed, dagelijks zonnebrandcrème, ga nooit liggen bakken.
Ik vind het verschrikkelijk om daar 20 minuten in de warmte en het zweet te moeten liggen en huidkanker te kweken. Het idee is lief, maar ik ben eigenlijk erg teleurgesteld. Nu verkopen ze bij die zonnestudio van die Ibiza-armbandjes en zo. Daar kan ik die bon ook wel voor gebruiken, maar (en nu voel ik me echt ondankbaar) dit is totaal mijn smaak niet. Leuk voor mijn puberdochter, maar ik wil geen armbandjes met sliertjes en blik. De bon kan niet geruild worden tegen geld. Man reageerde dat ik het dan maar weg moet geven.
Oudste twee hebben bij de drogisterij doucheschuim, doucheolie en handcrème gekocht in een werkelijk hele vieze geur. Volgens mij nog best duur ook en ik hou helemaal niet van dat soort spul.
Als ik cadeaus van iemand die wat verder weg staat krijg die ik minder leuk vind, geef ik het door of doe ik het weg. Maar nu is het van man en kinderen en dat maakt het wat lastiger. En ik had gewoon een lijstje. Ik merk dat ik teleurgesteld ben dat ze me kennelijk zo slecht kennen en met deze cadeaus aankomen. Man is teleurgesteld dat ik het niet leuk vind. Het liefst wil hij dat ik toch ga, als het abonnement klaar is is het voorjaar en daar knap ik natuurlijk ook van op.
Ikzelf doe imo altijd erg mijn best met cadeaus voor hun uitzoeken, en als iets tastbaars lastig is zorg ik voor een belevenis. Nou ja, ik had gewoon een slechte dag op mijn verjaardag, heb al een tijdje een dip en dit kon ik er net niet bij hebben.
Verjaardagen als aanleiding om af te spreken
Dat je op een verjaardag de jarige nauwelijks spreekt, is een veel voorkomend verschijnsel. Maar je ziet elkaar wel, de ander heeft de moeite genomen om te komen. Zoals iemand anders al schreef - als je elkaar niet meer ziet, verdwijn je langzaamaan uit iemands aandacht. Het gezegde luidt niet voor niets ' uit het oog, uit het hart'. Als je niet meer aan verjaardagen doet maar de relatie wel wilt onderhouden, is het verstandig om in de maand waarin iemand jarig is samen af te spreken. En je daaraan te houden. Veel mensen hebben van alles te doen en voor je het weet ben je een half jaar verder.
juist
"voor je het weet ben je een half jaar verder"
Dat dus. Het is wel zo dat je de jarige op zich niet uitgebreid spreekt, maar je ziet elkaar inderdaad wel weer even en je ziet ook andere mensen (zoals evt. gezamenlijke vrienden).
Ja en aanhangende familie
Broers, zussen, ouders, kinderen.
.
Uitstekende gelegenheid om daar ook weer een mee bij te praten.
Dit geldt natuurlijk allen voor de allerbeste vrienden.
