Relaties Relaties

Relaties

Cocktail

Cocktail

08-09-2011 om 11:39

Update over mijn vriendschap met een man


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Vic

Vic

14-09-2011 om 20:20

De boel een beetje opschudden

Als je het met je man bespreekt, heb je wel snel (een beetje) duidelijkheid. Als hij je het huis uit gooit omdat je kriebels krijgt van een ander, en hij is niet voor rede vatbaar, weet je in ieder geval wat je aan hem hebt. Het lijkt me ook zo wat om in je eentje met dat ongemakkelijke gevoel te blijven zitten. Je man zal zeker niet veranderen als jij hem niet vertelt wat zijn norse gedrag met jou doet.

cocktail

cocktail

14-09-2011 om 21:19

Nee

Nee natuurlijk niet. Gewoon in mijn eentje. Ik wil het even laten bekoelen met mijn vriend. Eerst mijn hoofd vrij maken. En nu bedenken wat ik precies ga zeggen tegen mijn man. Dat wordt de zoveelste ruzie. Maar ik wil er eigenlijk niet meer te veel op ingaan nu. Want ik heb een beetje genoeg van sommige vervelende reacties hier.

Ik probeer het goed te doen maar sommige mensen willen dat echt niet lezen helaas.

blom

blom

14-09-2011 om 21:38

Ik ook

Ik zat ook in een min of meer vergelijkbare situatie, en zag het ook niet echt. Eigenijk pas nu ik dit draadje lees, valt het kwartje pas echt. Bij anderen valt het makkelijk te doorzien, bij jezelf toch minder goed.
Bij ons ging het (nog) slechts om een mailcontact. Partner kon alle mails ook lezen. Blijkbaar doorzag hij wél wat er langsaam gebeurde, en hij greep in door zich een tikje jaloers te gaan gedragen. Op dat moment stond ik nergens echt bij stil, maar vanzelf ben ik toen afstand gaan nemen en het contact is doodgebloed. Ik dacht er echt niets bij, verwachtte niets van dat contact. Gewoon gezellig. Maar het ging toen ook slecht met partner en mij. Pas nu realiseer ik me dat ik iid al stappen zette, hoe voorzichtig dan ook.

Cocktail

Cocktail

14-09-2011 om 21:38

Reactie

"Er zijn in deze draad best een aantal harde en cynische reacties geweest. Maar ik geloof wel degelijk dat Cocktail toen ze dit draadje startte voor zichzelf niet goed op een rijtje had hoe de zaken er echt voor stonden en dat de reacties in dit draadje haar de ogen hebben geopend.

Cocktail, ik hoop dat je iets doet met de adviezen en je niet laat wegjagen door cynisme. Zoals iemand hier al schreef: zorg goed voor jezelf en je naasten.

Chris'

Dankjewel Chris dat is lief van je. Zo zitten er nog meer mensen tussen die met goede adviezen en aardige berichten komen. (bijv. ChrisH, Yvon,Vic, As en Annie) Het klopt precies wat je zegt dat deze draad me heeft geholpen om dingen wat anders te zien.. Maar dat is echt niet dankzij die harde reacties.

Gaan jullie lekker iemand anders uitlachen en veroordelen. Ik heb hier zo genoeg van. Vooral de reacties van joyeux. Als je het zo vervelend vind wat ik allemaal uitspook waarom reageer je dan nog? Ik ben wel een mens hé. Met gevoelens net als ieder ander. Én je kan het ermee oneens zijn maar ik heb naar mijn idee wel vooraf aan de bel getrokken. En dat ging heel onbewust. Precies wat ChrisH hier schreef. Ik had ook niets kunnen doen door hier geen berichtje te plaatsen. Wie weet wat er dan gebeurd was.

Cocktail

Cocktail

14-09-2011 om 21:45

Blom

"Ik zat ook in een min of meer vergelijkbare situatie, en zag het ook niet echt. Eigenijk pas nu ik dit draadje lees, valt het kwartje pas echt. Bij anderen valt het makkelijk te doorzien, bij jezelf toch minder goed. "
Dit komt aan hoor.. Precies ook zo.. Dat was ook eigenlijk de essentie van mijn vraag. Heeft mijn vriend gevoelens voor mij. Dat is iets waar ik nooit achter kom, want ik ga het nooit vragen. Maar het was wel iets waar ik me mee bezig hield omdat ik niet wist wat er zich onder mijn eigen neus afspeelde. Hij kwam veel te dicht bij. En als je het dan allemaal spannend vind is dat niet zo verstandig.

Ik heb vandaag mijn vriend gezien en we hebben koffie gedronken. Nou ik had echt zoiets van.... waar is al die ophef voor nodig. Zo leuk is hij eigenlijk niet. En we zouden ook helemaal niet bij elkaar passen. Het is meer de aandacht (vriendschap) die je krijgt wat het raar maakt. En dat komt eigenlijk alleen maar omdat hij een man is. Bij een vrouw zou ik dat nooit zo ervaren.

+ Brunette +

+ Brunette +

15-09-2011 om 23:46

Dit wil ik er ook nog over kwijt (eigen ervaring).

Hoewel je je natuurlijk niet moet laten overrompelen door overduidelijk ongefundeerde jaloezie, heb ik een paar keer op verzoek (omdat het me op de vrouw af werd gevraagd of omdat mijn intuÏtie aangaf dat het beter was) vriendschappen met mannen opgegeven of op een veel lager pitje gezet terwille van de rust in een relatie. Dat ging me dan wel aan het hart maar ik had er nooit spijt van, zelfs niet als de relatie uiteindelijk toch niet bleek te werken. Nadat het uit was pakte ik weleens de draad van zo'n vriendschap weer op. Mijn ervaring is: een echte vriend vergeeft je zo'n pauze wel en zo niet, dan zou ik dat opgevat hebben als dat de platonische vriend in kwestie misschien in het geheim toch meer in gedachten had. Als je kost wat kost je vriendschap in stand wilt houden, dan zou je bij jezelf moeten onderzoeken wat daar de reden van is en dan niet blijven steken bij clichés als "moet kunnen" en "er is immers (nog?) niets gebeurd".

rode krullenbol

rode krullenbol

16-09-2011 om 14:52

Niets is echt moeilijk (@ cocktail)

Je hebt bij het starten van dit draadje onwillekeurig het volgende ethische vraagstuk aangekaart: mag je naast je huwelijk een bijzondere vriendschap met een ander onderhouden; ook als je huwelijkspartner er jaloers door wordt. Vervolgens richtte de communicatie zich op een ander (´nieuw´) ethisch vraagstuk: wat te doen als je verliefd bent geworden op een ander, terwijl je huwelijk al jaren te wensen overlaat? Nu geef je aan, dat het jou eigenlijk om de vraag ging en gaat, of je je vriend zou (mogen) vragen, of hij gevoelens voor je heeft.

Wat maakt dit ethische vraagstukken? Heel simpel. Ethische vraagstukken zijn vraagstukken waarover collectieve normen bestaan. En hiervan is sprake bij zaken als huwelijk en echtscheiding (buitenechtelijke relaties incluis)!

In ethische vraagstukken stelt het collectief zich normatief op ten aanzien van het individu. Het collectief legt de collectieve normen op aan het individu. Hoe dwingend dit gebeurt, hangt af van de samenleving waarvan je deel uitmaakt.

Ik schat in, dat e.e.a. jou reeds genoegzaam bekend is. Zoals vrijwel ieder verstandig mens op de wereld handel je bewust of onbewust juist vanuit het besef, dat als je ingaat tegen de wetten van de ethiek, je denken en gedrag als immoreel zullen worden gekenschetst. Je handelt ongetwijfeld ook vanuit het besef, dat immoreel gedrag negatieve consequenties heeft.

Je bevindt je zonder meer in een lastig parket. Je bent getrouwd en onderhoudt een vriendschap met iemand van wie je eigenlijk graag zou willen weten of hij ook gevoelens voor jou heeft. Zoals jij (als geen ander) weet, en hier ook te kennen hebt gegeven, is de aanleiding om je dat af te vragen gelegen in het hebben van gevoelens voor hem. Met andere woorden: je bent verliefd op een ander en je wilt eigenlijk (zeker) weten, of het wederzijds is.

Je beseft dat het gevolgen gaat hebben, als je het hem gewoon vraagt. Je zou het normaal misschien wel durven te vragen, maar nu het om een zogeheten verboden liefde gaat vraag je je af, of je er wel verstandig aan doet (gezien de mogelijke consequenties).

Uiteraard ben je vooral bevreesd voor (misschien wel onomkeerbare) negatieve gevolgen. Want wat als het toch niet wederzijds is? Zo´n afwijzing doet pijn! En zet ik ermee die bijzondere vriendschap niet op het spel? En wat als mijn huwelijkspartner erachter komt, dat ik het heb gewaagd zo´n stap te zetten? En wat te doen, als het inderdaad wederzijds is? Wat als het tot een echtscheiding leidt?

Vragen als deze spoken in je hoofd, terwijl je eigenlijk niets liever zou willen dan, samen met hem natuurlijk, vrijelijk de sterren van de hemel te vrijen!

Ja, je bevindt je zonder meer in een lastig parket. Maar je zult merken: niets is echt moeilijk. Het is alleen zaak het complexe vraagstuk waar je voor geplaatst staat op analytische (en dus nuchtere) wijze te benaderen.

Begin met de constatering dat verboden liefdes nu eenmaal gemengde gevoelens oproepen. Raak er niet door in paniek. Erken (het belang van) je gevoelens, maar laat je er niet al te zeer door meeslepen.

Maak van die verliefdheid niet meer dan het is; een verliefdheid. Die ander is niet automatisch de liefde van je leven (de Ware Jacob) geworden, met dat jij gevoelens voor hem hebt gekregen.

Laat je door je verliefdheid niet opjutten tot overhaast gedrag. Neem alle tijd die nodig is om de persoon in kwestie goed te leren kennen. Stel je daarbij analytisch (en dus kritisch) op. Als het goed is, heb je allang gemerkt, dat verliefdheid niet blind maakt, maar jouw waarneming ten aanzien van die ander juist op scherp zet!

Besef dat alle verliefde mensen graag de weg vrij maken voor een bestaan met elkaar. Maak een weloverwogen, nuchtere beoordeling van je levenssituatie; en sta jezelf niet toe een verwrongen beeld ervan te creëren. Niet alleen heb je betamelijk om te gaan met je naasten.; je dupeert ook jezelf als je jezelf een rad voor ogen draait.

Kwel jezelf niet met de gedachte dat jij dan wel in een vrije, moderne wereld vertoeft, maar dat je, minstens twee seksuele revoluties ten spijt, nog steeds niet vrij bent in je doen en laten. Dit is namelijk een drogredenering. Je leeft in een vrij land. Het staat je vrij met jouw verliefdheid te doen wat je wil. De keus is aan jou.

En er is keus te over. Die ander even buiten beschouwing latend; het is aan jou om deze vriendschap desnoods verder uit te bouwen tot een seksuele relatie. Zoals gezegd; je kunt voor vreemdgaan opteren; voor het verkrijgen van toestemming bij je huwelijkspartner voor een ´vriendschap plus´ naast je huwelijk; en voor scheiden ten behoeve van een huwelijk met die ander. Bovendien kun je de omgang met die ander strikt vriendschappelijk te houden; dan wel het contact met hem minderen of zelfs stoppen. Volledigheidshalve meld ik hier ook maar weer eens de mogelijkheid van een celibatair leven door toetreding tot een klooster of iets dergelijks.

Elke keuzemogelijkheid zal voor- en nadelen kennen. Zet ze eens nuchter op een rij! En dan niet alleen in gedachten, maar ook op papier!
Weeg ten slotte de belangen die in het geding zijn zorgvuldig af, alvorens een keuze te maken.
Let wel: niemand hier kan jouw persoon en levenssituatie voldoende beoordelen om voor jou te kiezen. Ik vind het dan ook tamelijk ongepast om je hierin van concreet advies te dienen.
Noem me eigenwijs, maar nogmaals raad ik je aan om je (levens)lot vooral in eigen hand te houden, in plaats van uit handen te geven aan een relatieve vreemdeling. De ervaring leert dat het doorgaans niet goed uitpakt als je een ander verantwoordelijk maakt voor je eigen levensgeluk. Jij (als geen ander) weet wat het beste bij jou past. Zorg goed voor jezelf en je naasten.

Tirza G.

Tirza G.

16-09-2011 om 17:51

Rode krullenbol

Klapperdeklapperdeklapperdeklapperdeklapperdeklapperdeklap

Mooi gesproken. Applaus.

Tirza

Rafelkap

Rafelkap

16-09-2011 om 19:25

Rode krullenbol

Ik stel voor dat jij voortaan het woord doet bij dit soort vraagstukken En als je niet meer op het forum bent, schrijven wij; rode krullenbol zei: en dan jouw stukjes.

Belle Époque

Belle Époque

16-09-2011 om 19:30

Rode krullenbol

Zelden zo'n goed (en vooral ook niet-oordelend, maar puur op feiten gebaseerd) stuk gelezen over dit onderwerp!

Cecile

Cecile

17-09-2011 om 00:07

Rode krullenbol en cocktail

Rode krullenbol: ook ik kan niet nalaten te zeggen: amen! (oftewel: goed gesproken).

Cocktail: de keuze is aan jou. Veel sterkte ermee.

Nb: Ik heb niet eerder gereageerd maar wil nog even zeggen: jaloerse echtgenoten kunnen wel vermoeiend zijn, hoor .

En nog eentje: ik ben tot een jaartje geleden superverliefd geweest op iemand (duurde bijna een jaar of zo). Was gelukkig niet wederzijds (vond ik toen natuurlijk helemaal niet gelukkig), weet niet of ik dan mijn verstand had kunnen gebruiken. Maar in elk geval: weet dat verliefdheid overgaat. Ik zou dus wachten tot je dat moment bereikt hebt. Zonde als je nu overhaast domme beslissingen neemt...
Ik kan er nu hartelijk om lachen!

rode krullenbol

rode krullenbol

20-09-2011 om 11:29

Kleine aanvulling

Er zijn mensen die menen dat een zogeheten verboden liefde hoe dan ook verboden moet blijven.
Zo diegenen al begrip kunnen opbrengen voor de gevoelens van de direct betrokkene(n), vinden zij dat men er nooit aan mag toegeven. Zij conformeren zich hiermee aan de overheersende collectieve norm(en). Sterker; zij werpen zich zelfs op als vertegenwoordiger ervan. Onwillekeurig dan wel bewust pretenderen zij zelf altijd het goede te doen. Zulke mensen noemen wij ook wel moraalridder.

Moraalridders presenteren zich als beschermer bij uitstek van het algemeen belang. Ongetwijfeld handelen zij echter in de eerste plaats vanuit een welbegrepen eigenbelang: hen valt in ieder geval niets kwalijk te nemen.

De relatie die zij onderhouden met hun minder stellig denkende medemens is per definitie min of meer conflictueus. Voegen diegenen zich die zij de les lezen, dan is het conflict snel voorbij. Zo niet; dan neemt het conflict meestal andere, grotere vormen aan. Tegenover non-conformisten stellen moraalridders zich doorgaans ronduit vijandig op, en gaan dan veelal, in woord en daad, tot het uiterste.

Een echte moraalridder stelt eer in de strijd. Je kunt ze daar ook aan herkennen. De strijdlust gloeit hen in de ogen, en om hun woorden, daden en invloeden kun je niet heen. En geef ze eens ongelijk! Ze hebben immers het gelijk aan hun kant?

Vreemd genoeg heeft, mede vanwege hun bijna grenzeloze geldingsdrang en alomtegenwoordigheid, eigenlijk iedereen wel te duchten voor hen.

Ik vind het een eigenaardige strijd die zij leveren. Collectieve normen zijn genoegzaam bekend aan vrijwel iedereen, zo mag men veronderstellen. Tenzij er iets mis is gegaan in onze jeugd, hebben we ze vanaf de paplepel ingegoten gekregen in ons brein.

En om terug te keren naar het onderwerp: zo bezien is is het eigenlijk ondenkbaar dat mensen zich onbezonnen in een verboden liefdesaffaire zouden storten. In plaats van zo´n affaire slechts bij voorbaat te bestempelen als ongepast, zou men zich misschien beter ook, geval voor geval, de vraag kunnen stellen wat er aan de hand is, als mensen komen te voelen, denken en/of handelen in weerwil van de ethische beginselen waarmee ze zijn opgevoed.

rode krullenbol

rode krullenbol

20-09-2011 om 14:40

Mijn interpretatie

En naar mijn inschatting wilde Cocktail weten, OF haar vriend verliefd op haar is, teneinde beter te kunnen bepalen wat zij zou willen/moeten doen. Zij heeft te kennen gegeven hem deze vraag niet te zullen stellen, vanuit het idee dat zij daar verstandiger aan zou doen.

Het geeft naar mijn smaak geen pas om over mensen als Cocktail te veronderstellen dat zij te kwader trouw (en dus huichelachtig) handelen.

Zolang zij zich aan de wetten van de ethiek houdt, is er geen vuiltje aan de lucht.

Wat mij betreft had zij hem met een gerust hart ´de´ vraag kunnen stellen. Ik zie geen enkel moreel bezwaar tegen een open en eerlijke communicatie.

Over ethiek gesproken; het is behoorlijk aanmatigend en bevoogdend haar allerlei ideeën, motieven of wat al niet meer in de schoenen te schuiven.

Bovendien; als je wil dat mensen zich verantwoordelijk en volwassen gedragen, dan doe je er goed aan om hen als verantwoordelijke volwassenen te behandelen, en niet als een kind.

+ Brunette +

+ Brunette +

20-09-2011 om 16:57

Cocktail, hoe lang kende je je vriend ook alweer?

Ik meende dat het dik een jaar was? En dat je huwelijk van jaren eerder dateert? Het maakt nogal uit of het om een vriendschap gaat die je al had voordat je je man leerde kennen of dat het om een iets nieuws gaat. Een gebonden man of vrouw hoort een bepaald soort vriendschappen niet te hebben, denk ik. Je vriend en jij zijn lotgenoten (beiden een slechte relatie) en natúúrlijk is dat bedreigend.

Cocktail

Cocktail

20-09-2011 om 21:04

Uhm

Nog niet zo lang. We zijn misschien een half jaar/3kwart jaar bevriend omdat onze kinderen bevriend zijn.

Ik snap overigens wat je bedoelt hoor.. Een vriendschap van jeugd af aan.. Gewoon een lekkere kletsmajoor waar je veel lol mee hebt voordat je je partner ontmoet is natuurlijk heel wat anders als een vrienschap die zich ontwikkeld als je allebei een relatie hebt die niet goed gaat.

Ik neem overigens afstand van mijn maatje. Ik heb gewoon geen zin in gedoe. Wie schreef het ook alweer... verliefheid gaat over...

De truc alleen is nu om het weer fijn te krijgen met mijn man. Helaas is het met hem nog steeds erg ingewikkeld.

+ Brunette +

+ Brunette +

20-09-2011 om 21:07

Goedzo.

Dan staat dit tenminste niet meer tussen jou en je man in, je hebt de eer aan jezelf gehouden en hij kan je niets meer verwijten. Nu de rest nog (zucht).

Cocktail

Cocktail

21-09-2011 om 09:58

Joyeux

Heb jij ze wel allemaal op een rijtje.... Je reacties in mijn draadje zijn ver beneden pijl. Je verondersteld dingen die ik nooit gezegd heb en ook nooit zo bedoelt heb.

Je lees ook alleen de dingen die je wilt lezen. Alle dingen die in mijn voordeel pleiten fiets je gemakkelijk overheen. Je ziet de woorden niet staan en reageert er niet op. Ik zie dit ook van jouw terug in andere rubrieken. Ook daar krijg je soms de wind van voren.

Misschien moet je de laatste reactie van krullenbol nog maar eens goed lezen:

"En naar mijn inschatting wilde Cocktail weten, OF haar vriend verliefd op haar is, teneinde beter te kunnen bepalen wat zij zou willen/moeten doen. Zij heeft te kennen gegeven hem deze vraag niet te zullen stellen, vanuit het idee dat zij daar verstandiger aan zou doen.

Het geeft naar mijn smaak geen pas om over mensen als Cocktail te veronderstellen dat zij te kwader trouw (en dus huichelachtig) handelen.

Zolang zij zich aan de wetten van de ethiek houdt, is er geen vuiltje aan de lucht.

Wat mij betreft had zij hem met een gerust hart ´de´ vraag kunnen stellen. Ik zie geen enkel moreel bezwaar tegen een open en eerlijke communicatie.

Over ethiek gesproken; het is behoorlijk aanmatigend en bevoogdend haar allerlei ideeën, motieven of wat al niet meer in de schoenen te schuiven.

Bovendien; als je wil dat mensen zich verantwoordelijk en volwassen gedragen, dan doe je er goed aan om hen als verantwoordelijke volwassenen te behandelen, en niet als een kind."

Verder wil ik nog toevoegen dat je wat mij betreft niet meer hoeft te reageren in dit draadje. Want je bent erg selectief in hetgeen je wilt zien en vooral lezen.

Cocktail

Cocktail

21-09-2011 om 10:01

Rode krullenbol

"En naar mijn inschatting wilde Cocktail weten, OF haar vriend verliefd op haar is, teneinde beter te kunnen bepalen wat zij zou willen/moeten doen. Zij heeft te kennen gegeven hem deze vraag niet te zullen stellen, vanuit het idee dat zij daar verstandiger aan zou doen."

Precies. Ik wist intiutief dat hij meer voor mij voelde en wist niet wat ik daarmee aanmoest. Dit draadje heeft me laten inzien dat mijn maatje en ik langzaam een weg aan het opslaan waren die meer was dan alleen een vriendschap. Toen ik dit draadje heb neergezet had ik niet voorzien dat er veel meer speelde dan ik aanvankelijk dacht.

Gelukkig heb ik ergens gaandeweg mijn verstand terug gevonden. haha

+ Brunette +

+ Brunette +

21-09-2011 om 18:40

Joyeux

Ik citeer: " 'Ik vind het een eigenaardige strijd die zij leveren. Collectieve normen zijn genoegzaam bekend aan vrijwel iedereen, zo mag men veronderstellen'

Volgens mij gingen de meeste reacties niet over de de verbodenliefdesaffaire zelf, maar over het feit dat cocktail alleen maar wil horen dat haar 'goede vriend' inderdaad verliefd op haar is, dat haar man een jaloerse eikel is en dat zij haar handen wast in onschuld. "

Eh nee, zo simpel ligt het niet. Het wordt benoemd maar het is niet het enige waar de discussie om draait. Bovendien is het menselijk om kritiek niet meteen te accepteren maar eerst te gaan sputteren, zelden lees ik draadjes waar teleurstellende meningen zonder maarmaarmaar nederig worden geaccepteerd. Geef iemand de tijd.

shame

shame

22-09-2011 om 10:35

@ rode krullebol (o.t.)

Ook ik heb op dit forum zelden berichten gelezen die taalkundig zo goed en mooi in elkaar zitten; hier kan elke corrector zijn vingers bij aflikken.

Mooie, pure en wijze berichten schrijf je. Hier heeft iedereen wat aan. Dank daarvoor.

rode krullenbol

rode krullenbol

22-09-2011 om 14:25

Waarschuwing aan diegenen die dit aangaat!

Van al die complimenten word ik nog verlegener dan ik al ben. Krijg ik straks geen letter meer op papier ... (grapje)

Even serieus: jullie ook hartelijk bedankt!

Bennikki

Bennikki

23-09-2011 om 21:16

Arnon grunberg?

...

rode krullebol

rode krullebol

24-09-2011 om 19:46

Neen ...

Zijn grote zus, misschien!

Evanlyn

Evanlyn

26-09-2011 om 13:28

Haha

Die heeft over dit soort zaken héél andere opvattingen (en nee, ik ben het niet).

rode krullenbol

rode krullenbol

27-09-2011 om 17:22

Oproep

Ik zal maar eerlijk toegeven, dat ik mij, door de wending die dit draadje heeft genomen, danig in verlegenheid gebracht heb gevoeld. Wat te doen in dit geval? Mijn identiteit prijsgeven? Geen denken aan; borrelde het op vanuit mij(n) aangeboren verlegenheid. Me blijven(d) verschuilen achter anonimiteit, dan maar? Verlegen als ik ben, ontbreekt me eigenlijk de moed. Voorwaar een lastig parket!

Overigens ervaart een intelligente, ontwikkelde en dus vindingrijke vrouw als ik, zoiets uiteindelijk natuurlijk vooral als een uitdaging. En een leuke nog wel. Vandaar dat ik de pen maar weer eens ter hand heb genomen. Schrijven is (na)denken tenslotte.

Al schrijvende ben ik op een verbluffend eenvoudige oplossing gestuit. Ik dwing jullie eenvoudigweg om terug te keren naar het eigenlijke onderwerp/probleem!

Maar … wat was dat ook alweer? Oh ja: de buitenechtelijke, bijzondere vriendschap van Cocktail met een maatje van het mannelijke geslacht, tevens zijnde een vader van het schoolplein.

Wat maakte deze vriendschap nu ook alweer bijzonder? Juist: Cocktail was verliefd geworden op haar maatje, en kon zich eigenlijk niet aan de indruk onttrekken dat het wederzijds was.

Wat maakte het maatje zo aantrekkelijk voor haar? Het is een man.

Wat maakte het een probleem? Cocktail is getrouwd en voorzag in ieder geval een verergering van haar huwelijkse problemen. Naar alle waarschijnlijkheid zag zij nog wel meer ´gedoe´ op zich afkomen.

Begrijpelijkerwijs wilde zij dat niet. Cocktail besloot om afstand te nemen van ´hem´.

¨Heel verstandig¨, zullen de forumleden van Ouders Online in meerderheid hebben gedacht. Afgaande op mijn eigen, zeer ruime levenservaring zeg ik daarentegen: ¨misschien toch niet¨!

Eer ik een man woest aantrekkelijk ga vinden, heb ik naast het geslacht van die persoon allerlei andere eigenschappen gesignaleerd. Zo´n kerel is dan bijvoorbeeld een goede vader voor zijn kind(eren). Of een gulle gever van attente cadeautjes (al dan niet in de vorm van een humoristische opmerking). In ieder geval is ´ie opmerkzaam, slim en daadkrachtig, want anders zou ik het maar een sul vinden. En op sullen word ik nooit verliefd.

Ik vraag me af: zou Cocktail verliefd worden op domweg alle mannen die haar pad kruisen, simpel omdat zij man zijn? Voor de goede verstaanders onder ons: dit is inderdaad een zogeheten retorische vraag die ik hier stel. Tenzij Cocktail opeens is veranderd in een door hormonen aangedreven wild beest. Je weet maar nooit … met vrouwen …!

Nu nog de volgende open vraag: wat als Cocktail eenvoudigweg in een slecht huwelijk beland/gestrand is, bijvoorbeeld doordat haar huidige echtgenoot er een potje van maakt? Zou ze er dan misschien toch niet beter aan doen om uit die gouden kooi te stappen, teneinde de weg vrij te maken voor een leven met iemand die beter bij haar past?

En wat als Cocktail haar zo voor de hand liggende keuze overhaast en (te) lichtvaardig heeft genomen? Ligt het dan niet voor de hand dat ze er later spijt van krijgt, met alle gevolgen van dien? Wat als ze straks zwaar gedeprimeerd raakt en de hand aan zichzelf slaat?

¨Ja¨, hoor ik jullie al roepen in koor, ¨maar zij moet hoe dan ook haar huidige echtgenoot wel een eerlijke kans geven¨. Dat vind ik ook. En het is aan Cocktail om eerlijk te beoordelen hoe haar echtgenoot tot op heden is omgesprongen met zijn kansen.

Zelf ben ik zo oud, dat ik het nog heb meegemaakt dat het huwelijk geacht werd een leven lang mee te gaan. In bepaalde (te weten: godsdienstige) kringen zat elke vrouw die spijt kreeg van haar huwelijk, per definitie ´fout´. En ja; er werd met twee maten gemeten. Voor mannen die hun huwelijk beu waren, kon men namelijk meestal automatisch heel wat meer begrip opbrengen. Zij zal het er wel naar hebben gemaakt, werd dan gedacht en gezegd.

In die kringen werd een vrouw overigens ook geacht niet (goed) te kunnen nadenken. Dat moest haar man voor haar doen. Ongeacht zijn kwaliteiten op dit terrein.

Het voert ongetwijfeld te ver om hier verder uit te weiden over mijn en ons verleden. Ik ben toch zo blij dat, mede door de ontkerkelijking, die tijden achter ons liggen!

Alleen goede huwelijken zouden een leven lang moeten duren. Zelfs de Almachtige, zo deze al bestaat (hetgeen ik wens niet te geloven), zou dit beamen.

Vrouwen van nu; tel je zegeningen en grijp je kansen! Mannen van nu; doe hetzelfde!

+ Brunette +

+ Brunette +

27-09-2011 om 23:08

Rode krullenbol

Een prachtig betoog, maar je maakt één fout: de man trok zich in eerste instantie terug, niet Cocktail, die vond het ergerlijk. Maar je hebt gelijk, soms is zo'n persoon de trigger om een hopeloos huwelijk af te kappen. Of haar huwelijk hopeloos is, weet ik niet. En inderdaad, misschien heeft haar man zijn kansen niet genomen om er iets moois van te maken.

rode krullebol

rode krullebol

28-09-2011 om 12:31

Fout?

Wat doet die terugtrekkende beweging van tijdelijke aard van die man er nou toe voor mijn betoog?

Bovendien was dat slechts loos alarm ...

Cocktail

Cocktail

28-09-2011 om 13:06

Rode krullenbol

Feit is dat ik toevallig niet zo lang geleden een nieuwe vriendin heb ontmmoet die precies dezelfde huwelijks problemen heeft als ik. Haar man mishandeld zijn vrouw al jaren geestelijk. Net als de mijne.

Het griezelige hieraan is dat mijn man precies dezelfde truukjes en foutjes heeft als haar man. En dat haar dus nu na al die jaren echt opgebroken is. Nu is ze bij hem weg en ze voelt zich bevrijdt.

Dat is dus ook mijn tweestrijd. Misschien passen mijn man en ik niet meer bij elkaar. En het dat mijn maatje en ik passie voor elkaar voelen en aantrekkingskracht is iets om over na te denken. Moet ik stoppen met de pogingen om een huwelijk te redden wat misschien al 6 jaar kapot is. Deze man is op mijn pad gekomen en we hebben interesse in elkaar. Geven om elkaar en kunnen over alles praten. Pas ik beter bij hem dan bij mijn man? Mijn man bijvoorbeeld heeft totaal geen respect voor me. Het gaat nu met mijn gezondheid behoorlijk slecht. Maar het interesserd hem helemaal niets. Zijn antwoord is.... Ik moet al genoeg rekening met je houden.

(Mochten sommige mensen het bovenstaande verkeerd begrepen hebben. Er is geen affaire met mijn maatje en ik hou nog steeds afstand van hem. Dat vind ik heel moeilijk.)

Ik kan gewoon het gewoon niet met mezelf eens worden.

Jemig cocktail.

Tussen je eerste en laatste posting van dit draadje zitten nog geen 3 weken.

Van een onbegrijpelijk 'waarom snapt mijn man nou niet dat ik gewoon vrienden ben met mijn maatje' zijn we nu bij 'een huwelijk dat al 6 jaar stuk is, geestelijke mishandeling, en passie voor het maatje.

Ben je daar nou echt pas de laatste weken achter gekomen? Heb je jezelf al tijd voor het lappje gehouden?

Ik vind het een onvoorstelbare transformatie in zo korte tijd.

Ingrid

Cocktail

Cocktail

28-09-2011 om 14:13

Nee

Dat is het niet. Ik had gewoon er gewoon geen behoefte aan om alles uit mijn privé leven hier op het forum te knallen. En mijn begin posting had niets te maken met mijn huewelijks problemen. Ik probeerde die los te zien. En ik wist toen ook niet dat ik teveel gevoelens had voor mijn maatje.

Ik hoef toch niet eerst mijn hele levensverhaal neer te zetten alsvorens jullie antwoord kunnen geven. Ik heb het alleen aan moeten halen omdat er hier gedacht wordt dat mijn man zo'n geweldige vent is. En dat is ie zeker niet. Ik ga ook niet alle problemen neerzetten die wij hebben want....

Ten eerste maakt dat mijn persoonlijke situatie veel te herkenbaar
Ten tweede de maatschappelijk verantwoorde keuze (iig op dit forum) is dat ik op moet houden met zeuren en bij mijn man moet blijven. Het huwelijk waarin ik en ook mijn kinderen zitten, blijkt niet relevant. De verstandhouding met mijn maatje is volgens hier not done. En ik moet gewoon mijn vriendschap maar een op een lager pitje zetten en vechten voor een huwelijk waarin ik niet veel meer voel.

Nee zo wordt ik echt gelukkig... En mijn kinderen ach die zijn niet belangrijk blijkbaar. Het gaat alleen er alleen maar om dat mijn man zo zielig is en dit niet verdiend. De kinderen worden er echt gelukkig van zoals het hier er thuis aan toe gaat.

Wat verdien ik????? Misschien wel zoals ik bij Rode Krullenbol tussen de regels door lees. Verdien ik ook wel een gelukkig leven. Ik ben nog maar begin 30. En er moet wat veranderen. Want ik ga zo echt niet 80 worden.

Ik weet ook wel dat het verstandigste is dat ik bij mijn man blijf. Maar wil ik dat nog wel? Wil mijn man wel zijn best doen voor ons..? Is het niet te laat voor ons?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.