Relaties Relaties

Relaties

Miss

Miss

03-11-2018 om 23:05

Verder na ontrouw deel 5


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Gevolg van uitstel

Mijn keuze voor de verandering had ik al heel lang in de pen, alleen uitgesteld....
Heel symbolisch eigenlijk.

Miss

Miss

10-04-2019 om 22:20

ONBEGRIJPELIJK

Weten jullie nog dat mijn vrienden mij een gedeelte verteld hebben van het vreemdgaan? ( zijn lang samen kind van 2 jaar)

Onbegrijpelijk. Vandaag kreeg ik te horen dat ze uit elkaar zijn. Madame had een ander. On, on, onbegrijpelijk. Wat heeft zij me voor de gek gehouden toen der tijd. Met haar zogenaamde medeleven.

Ik ben boos, verdrietig, zo intens teleurgesteld. Ze heeft gezien hoe het mij die dag, die dagen erna kapot maakte. En nu doet ze het haar vriend aan.
Ik heb met hem je doen, wat een vreselijke pijn waar hij doorheen gaat.

IkSnapWerkelijkGeenKloteMeerVanDeWereld!

Confronterend

Even een knuffel Miss.

Ik snap heel goed dat je je in de maling voelt genomen.

Puinhoop

Puinhoop

11-04-2019 om 12:51

Iemand kennen

Onbegrijpelijk is het, Miss. Juist omdat ze inderdaad gezien heeft door wat voor hel jij ging en nog steeds gaat. Het is zo wezensvreemd dat je denkt iemand te kennen en dan blijkt die heel anders te zijn.
Ik ben begonnen mijn dagboek uit te typen sinds die rotdag, en ik verbaas me er postuum ook over hoe een ander iemand mijn man was. Met de kennis van nu is het helemaal kwalijk dat hij zo de schuld naar mij schoof, al die dingen die er aan mij mankeerden blijkbaar, terwijl hij heel goed wist hoe de vork in de steel zat. Je kunt er toch niet bij dat iemand zó glashard recht in je gezicht kan liegen over wat er dan dan niet is voorgevallen met die ander en je tegelijk allerlei dingen kan verwijten?
Mijn respect voor hem heeft ernstige schade opgelopen, en mijn vertrouwen is echt nog lang niet terug. ik weet ook niet of dat ooit weer terugkomt, allebei niet. iemand die je zo belazert en daar dan zó lang over liegt, niet naar zichzelf kijkt maar blijft jij-bakken, is iemand die je dacht te kennen maar blijkbaar verkeerd hebt beoordeeld.
Dat je zo gewetenloos kan zijn. Ik zou het nooit kunnen, zo liegen vreemdgaan, en dan de ander beschuldigen.

Achter gesloten deuren

Je kan niet weten waarom en hoe lang het al speelt. Niemand vertelt graag over hun eigen problemen. Misschien speelde er toen al een sluimerende ontevredenheid en hoopten ze dat dit van tijdelijke aard was, zoals bij zoveel gezinnnen die wel bij elkaar blijven; hoop op herstel.
Veroordeel haar niet 1-2-3. Je had het niet van haar verwacht; haar karakter past niet in het plaatje van een vreemdganger. Ze zal zeker ook over mooie eigenschappen bezitten, vergeet die niet ( wanneer je haar tegen komt).

Miss

Miss

12-04-2019 om 12:31

Dank

Cactus en puinhoop.

Puinhoop waarom ben je het aan het uittypen? Moet dat van jezelf of van de therapie?
Dat is een hele kost. Ik heb de mijne achterop zolder gelegd. Want namelijk al mijn gevoelens kloppen. Ik Heb mijn intuïtie al die tijd niet gevolgd.

En flanagan, het lijkt mij stug. Vier weken later ( nadat gesprek) zijn ze getrouwd.

Ik ben overigens toen niet geweest, ik kon het niet opbrengen. En nu ben ik blij anders had ik weer een extra dag verspilt aan haar. Gelukkig woont ze ver weg. En kom ik haar niet snel meer tegen.
Met hem wel. Maar ook daar neem ik even afstand , want het kost mij veel kruim. En dat begrijpt hij.

Puinhoop

Puinhoop

14-04-2019 om 14:01

Voor mezelf

Miss, ik doe het voor mezelf. Om het te verwerken. En wie weet, om eens aan man te laten lezen wat voor impact het op me heeft gehad en nog heeft.

Nijntje

Nijntje

15-04-2019 om 13:25

Puinhoop

Je kunt er toch niet bij dat iemand zó glashard recht in je gezicht kan liegen over wat er dan dan niet is voorgevallen met die ander en je tegelijk allerlei dingen kan verwijten?

Helaas herkenbaar.. Ik ging ook mijzelf de schuld geven van jaloers gedrag. En deze reflectie deelde ik met mijn man (terwijl hij die nacht seks met haar had gehad) Hij ging er helemaal in mee.. dat het idd beklemmend voor hem was etc etc. Ik weet nog hoe dat gesprek ging. Erg oneerlijk natuurlijk. Dat is ook wat het in het nu zo moeilijk maakt om zijn woorden te vertrouwen. En hier gaat het om zoveel en zolang. Maar aan de andere kant klopte mijn intuïtie de hele tijd. En ik heb het nu leuk(er) met mijn man en hij is ook liever naar de kinderen.

Nijntje

Nijntje

15-04-2019 om 13:33

Miss

Onbegrijpelijk idd van jou vriendin. Wat een rot wereld af een toe. Gelukkig heb jij jezelf en weet je dat je puur en oprecht bent.
Knuffel voor jou, kunnen we misschien een keer in het echt ontmoeten? Hoe kan ik je privé bereiken? Ik wil absoluut anoniem blijven dus wil geen telefoon nr of mailadres hier op het forum zetten.

Pennestreek

Pennestreek

15-04-2019 om 14:10

Miss, herkenbaar

Het wordt een beetje eentonig zo he, dat we allemaal steeds weer reageren met 'herkenbaar'... Wij hadden een bevriend stel, waar wij beiden in onze moeilijke tijden (om beurten) terecht konden. We hebben er allebei heel wat avonden gezeten. En na een jaar gingen zij uit elkaar. Bleek al jaren te spelen. Alleen sluimerde het bij hun meer, terwijl mijn man een bom dropte. Maar ze hebben dus nooit (!) wat laten merken. Geen van beiden. Intussen zijn ze al twee jaar uit elkaar, en ze doen het als gescheiden stel goed, alles gaat in harmonie en goed overleg. Maar ik heb me toch een tijdje heel naar en raar gevoeld. Toch ook vorm van bedrog. Je legt je ziel en zaligheid daar op tafel, maar zelf houden ze alles voor zich. Hoewel ik ook wel snap dat zij moeilijk na mijn huilbui daar hadden kunnen zeggen, goh, ook toevallig, wij gaan ook niet zo lekker. Maar het gewoon een jaar lang helemaal niet melden, ook niet terloops, geen hint, niks, nee, dat snap ik niet. Met hem gaan we nog steeds heel goed om, zij heeft het contact laten doodbloeden. Ook prima, haar keus.

Hoe is het verder met jullie? Ik merk dat ik nog steeds zelf twijfel over of man het op de lange duur volhoudt, deze verandering. Hij zegt iedere keer als ik het erover heb dat hij zo blij is met hoe ik veranderd ben, maar zelf zie ik die verandering niet (meer). En ik zie nog steeds heel scherp mijn 'gebreken', de dingen in mij/mijn karakter waar hij destijds van zei dat hij daar moeite mee had, dat hij in een (liefdes)partner graag (ook) andere dingen zou zien, die ik niet heb. En die heb ik nog steeds niet. Duh. Op andere vlakken ben ik zeker veranderd, maar ik heb nog steeds geen passie voor iets, ben niet creatief. Nou ja, zo'n bommetje onder je relatie is niet erg bevorderlijk voor je zelfvertrouwen. En ook weer wel, als ik bedenk hoe sterk ik al die tijd geweest ben, hoe ik vastgehouden heb aan waar ik in geloofde, hoe ik geduldig ben gebleven en ook altijd heb geprobeerd de dingen van zijn kant te bekijken (lukte natuurlijk lang niet altijd). Maar toch, afgerekend worden op wat je niet hebt of kunt en ook niet kan veranderen is echt heel pijnlijk en dat blijft een bron van onzekerheid.

Puinhoop, ik snap niet dat je je weer door al die shit heen wil werken. De aantekeningen die je toen maakte zijn gekleurd door je emoties. Ze nu weer lezen trekt je volgens mij alleen maar weer terug in de gemoedstoestand van toen. En ik snap wat je zegt, dat je niet kunt bevatten dat iemand waar je zo van houdt je zo kan belazeren. Maar ik snap hem ook. Hij heeft een misstap begaan waar hij zich voor schaamt. En dus zoekt hij naar manieren om die misstap voor zichzelf te rechtvaardigen. En dus zoekt hij bij jou naar tekortkomingen, zodat hij jou de schuld kan geven. Nee, dat verdient zeker ook geen schoonheidsprijs, maar dat is hoe de menselijke geest werkt. En hij zal dat niet eens bewust hebben gedaan. Ik denk ook dat hij zich daar nu voor schaamt. Mijn man tenminste wel. En hij vindt het verschrikkelijk dat hij mij zoveel pijn heeft gedaan. Maar ik snap waarom hij deed wat hij deed. Maakt de pijn niet minder, maar wel beter draaglijk. Hij deed het allemaal niet om mij pijn te doen, maar om zichzelf niet onder ogen te hoeven komen.

Hoe dan ook, sterkte. Ik heb het gevoel dat je er nog lang niet bent, met verwerken. Ik hoop dat je nog steeds stappen kunt maken daarin.

Miss

Miss

15-04-2019 om 17:25

Even kort

@ Nijntje, Namaste, lijkt me erg fijn om je te ontmoeten. Ik zal de forumbeheerder een bericht sturen, lijkt mij de juiste anonieme manier om contact met elkaar op te kunnen zoeken?

@ pennestreek, ja. Ik ben er nu weer redelijk bóven op. Ook omdat mijn tranen van de afgelopen week gewoon op zijn. Bizar hè dat het zo kan lopen, ook bij julliw.

Man is thuis, is lief en zorgzaam. Toont weer spijt en praat een beetje.
Maar ik heb echt een pantser om me heen. Als of ik een terreur aanslag mee gemaakt heb.
Doe wat mij goed doet, heb even geen water bij de wijn, mijn water is op en mijn zakken zijn leeg. Dus ik ben even afgevlakt en sceptisch.
Probeer zeker wel te praten maar kan het voor nu even moeizaam. Ook door andere omstandigheden.
En dan loop ik met de hond door het bos en denk ik, Ik ben potverdorie op de helft van mijn leven.
Ik ga nog meer genieten.

Nijn, Pennestreek

Nijn, Pennestreek

16-04-2019 om 11:10

Herkenbaarheid

Ja, stom is dat hè: blijkbaar volgen alle vreemdgangers een tamelijk vast patroon.
Ik kan me best voorstellen dat je je wat belazerd voelt bij die vrienden. Doorgaans gaat de vertrouwelijkheid toch twee kanten uit. Nu voel je jezelf misschien een beetje een kneus (zou ik hebben) en bij hun is alles prima, en dan blijkt het toch ook niet goed te zijn geweest. Ja, waarom lieten ze dat dan niet ook zien? Je gunt het niemand, maar gedeelde smart is halve smart.

Jouw tweede alinea had ik zelf kunnen schrijven. En ik ben er eerder boos dan onzeker meer over. Al dat geneuzel over wat hij allemaal miste aan mij! Jee man, had dat eens eerder gezegd dan, en bovendien: gut, je bent zelf ook niet volmaakt hoor. Ik mis ook wel een en ander aan hem, maar je kunt nu eenmaal niet alles zijn voor één mens. Ik mis vooral tact en respect van hem. Hij weet het, maar doet er niets aan. Precies wat hij mij verweet.

Je hebt gelijk natuurlijk, het is teruglezen in het proces. Gisteren was ik met beste vriend in de kroeg en die wees me daar ook op: er zijn later natuurlijk wel andere ontwikkelingen geweest, hij heeft echt wel spijt betoond etc., maar als ik het zo teruglees zie ik gewoon hoe ik me heb laten manipuleren.
Me eerst schuldig maken aan zijn misstap door op alles te wijzen waar hij moeite mee had, dan schuldig over vertrouwen wat niet terugkwam (terwijl hij zelf wist dat hij de sex achterhield), dan schuldig over dat ik het niet zo snel verwerkte en het zou 'koesteren' of ik erin zou zwelgen...zo wreed!
Ja, dat is het meid, zelfrechtvaardiging. Heel lelijk. Heeft de therapeute ook wel eens genoemd.

Ik ga weer eens een afspraak met die therapeute alleen maken. Met haar al die dingen doorspreken. Ze is goed, ze kan er vast zinnige dingen over zeggen.
Ik zou jullie ook best willen ontmoeten

Nijntje

Nijntje

16-04-2019 om 13:50

Ja gezamenlijke ontmoeting

Zullen we een privé groep starten voor de personen die een keer willen afspreken?

Miss

Miss

16-04-2019 om 16:32

Nijntje

Ik heb hen gister bericht ( de forum beheerder knop haha)
Geen idee of ze dan contact met jou opzoeken?
Ik stem voor. Helemaal goed als meerdere willen ontmoeten.

@ nijn, pennestreek. Hebben we jou verhaal hier ergens staan? Of ben je "nieuw"?
Fijn dat je mee praat. Kun je nog wat vertellen mits je daar behoefte aan hebt. Met wat er gebeurd is.

Klopt als een bus je post. Ook voor jou sterkte met je proces.

Nijntje

Nijntje

16-04-2019 om 18:08

Miss

Nee ook geen idee hoe dat gaat idd. Nog niks gehoord..

puinhoop

puinhoop

16-04-2019 om 19:10

Ik ben het

Oeps, per ongeluk in de verkeerde balk ingevuld, moest bij onderwerp. ik ben het gewoon

Pennestreek

Pennestreek

18-04-2019 om 21:58

Zeggen jullie mannen wel eens

al dan niet spontaan dat ze van jullie houden?

Mijn man dus niet. In het begin van onze herstart snapte ik dat. Hij was nog verliefd op Truus, of dacht dat in ieder geval, en was juist 1,5 jaar (en de jaren daarvoor) bezig geweest om vooral mijn minder prettige kanten te zien. Dat buig je niet overnight om natuurlijk. Maar intussen zijn we alweer 2 jaar aan het opbouwen, het gaat hartstikke goed op heel veel vlakken, maar die paar simpele woordjes hoor ik maar niet.

Zoals ik al zei, in net begin vond ik dat logisch. Heb het er dus toen verder niet over gehad. Af en toe wel te sprake gebracht, dan zei hij dat hij steeds minder aan haar dacht, en dat zijn gevoel voor mij steeds meer terugkwam. Oké, prima, als er vooruitgang in zit ben ik blij. Sinds een paar maanden zeg ik het af en toe wel tegen hem. Ik hoopte dat hij dan eens spontaan “ik ook van jou” zou zegggen, maar dat gebeurde niet. Ik nam me voor om er geen punt van te maken, maar als het je eenmaal opvalt kun je zoiets niet níet meer opmerken. En dus stelde ik af en toe de vraag of hij van mij houdt. En dan komt er altijd iets ontwijkends. Hij vindt me fantastisch dit doen, ik kan geweldig dat, hij vindt dat ik zo positief veranderd ben, hij vindt mijn lijf zo lekker, maar hij zegt dus nooit ronduit dat hij van me houdt. En ik zit daar inmiddels toch gigantisch mee. Ondanks goede voornemens. Stel ik me aan? Vraag ik iets raars? Moet ik niet zeuren en kijken naar wat hij doet, niet naar wat hij zegt? Wat vinden jullie?

Ik twijfel of ik het er met hem over moet hebben. We staan er blijkbaar erg anders in, en hij snapt blijkbaar niet hoe belangrijk het voor mij is. Als ik dat zo nadrukkelijk ga zeggen, en er komt binnenkort wel een liefdesverklaring, dan geloof ik er toch niet meer in, want dan zegt hij het alleen (vul ik dan in) om mij een plezier te doen.

En op zulke momenten baal ik ook weer meer van dat hij zijn trouwring niet draagt, dat hij regelmatig weggaat of thuiskomt zonder me een zoen te geven, dat we nooit meer echt zoenen (houdt hij niet van, maar ik wel, en ik doe ook regelmatig dingen die hij fijn vindt maar ik minder, dat heb je voor elkaar over vind ik). En dan baal ik weer van mezelf dat ik aan al die dingen zo zwaar til en er zo onzeker door wordt. Terwijl er ook genoeg wel fijn en goed is, en ik minder afhankelijk wil zijn van hem en wat hij al dan niet van mij vindt of voor me voelt...

Pennestreek

Pennestreek

19-04-2019 om 00:24

Geen succes

Ik heb gepoogd het met man te bespreken, maar dat was dus geen succes. Eerder het tegenovergestelde. Hij wil het er morgen over hebben met me. Maar niet zo vlak voor het slapen. Tja, dat vind ik geen geruststellende reactie. En dat heb ik gezegd. Met als reactie een diepe zucht. Wat een inlevingsvermogen .
Het was zo simpel geweest, gewoon een dikke knuffel, “je zoekt er teveel achter, natuurlijk hou ik van je”, en het was allemaal opgelost geweest. En nu zit ik dus klaarwakker en boos en verdrietig beneden op de iPad terwijl hij boven ligt te slapen.

Pennestreek,

Ik had net een reactie verwijderd omdat het zo contra mijn relaas in een draadje over snurken over komt. Maar ik reageer alsnog, om je te steunen.

Jaren geleden waren we het ergens niet overeens. We kwamen er niet uit en ik vroeg of hij van mij hield. Hij keek mij onthutst aan en vroeg hoe ik daar aan kon twijfelen of ik het fijn zou vinden als hij mij die vraag zou stellen. Het is heel kwetsend als iemand aan je lijkt te twijfelen.

De laatste dagen hebben we struggelt over snurken. Maar vlak ervoor wilde hij een duur kado kopen voor mij verjaardag. Hij beschreef hoe het er uit zag en wilde het kopen, ongeacht de prijs. Maar wel eerst zeker weten of ik het mooi zou vinden. Het leek mij niet het geval. Maar het ging om het gebaar. Ik zit in zijn hart en hij in de mijne. Het is mooi om dat te koesteren, met name in mindere dagen.

Ergens is de reactie van je man m.i. eerder een moment om te voorkomen dat hij verkeerde dingen zegt. Jij vond het een ‘onschuldige ‘ verzoek om die woorden uit zijn mond te horen. Hij snapt niet waarom je erover begint en voelt zich gekwetst.
Wees niet bang voor het gesprek morgen. Hij heeft je toch helemaal niet laten merken dat hij niet in een toekomst gelooft.

Je bent niet blij met zijn gebrek aan inlevingsvermogen. Maar jouw inlevingsvermogen is ook niet zo groot want jij realiseerde niet hoe je verzoek om die woorden bij hen kon overkwam. Maak hem wakker, maak het goed. Zeg sorry omdat hij wel degelijk laat zien van je te houden.

Miss

Miss

19-04-2019 om 06:39

Poeh

@ pennestreek, miss man zegt het iedere dag tegen mij, wat denk je dat die woorden in mijn situatie nog betekenen?
Niet veel, woorden van een kameleon, die zich heel vaak ontpopt heeft tot een ander persoon.
Vanuit mijn oogpunt zijn het dus maar woorden.
Ik zou je focus op daden leggen. En ik begrijp maar al te goed dat het jou onzeker maakt dat hij dit niet zegt. Kun je zien dat je man meer voor je doet? Meer voor je over heeft? Dan voorheen.

Ga het gesprek vandaag rustig aan, neem twee stappen terug. Kijk naar hem. Voel hem en luister vooral naar je buik inplaats van de stem die die woorden uitspreken. Want wat zijn nou woorden?
Voor jou Heel veel, voor mij heel weinig.
En waarschijnlijk voor jou man ook, en is hij van de daden inplaats van woorden.

Pennestreek

Of je er iets achter moet zoeken dat je partner niet zegt "ik houd van je" is nogal afhankelijk van de context. Zei je partner dit vroeger wel? Maakt het voor jou uit of iemand zegt "ik houd van je" of "ik vind je erg leuk, lief, grappig en mooi"?
Ik heb een relatie gehad waarin partner nooit zei "ik houd van je" terwijl ik zeker wist dat hij erg veel om mij gaf en mij absoluut niet kwijt wilde. Ik heb een relatie gehad waarin "ik houd van je" regelmatig werd gezegd en niet alleen maar als standaardzin maar echt gemeend. Maar in diezelfde relatie was ook geregeld sprake van verwijten en wederzijds onbegrip.
Het is dus aan jou om te bedenken welke waarde je er aan hecht, en hoe erg je het vindt als je die woorden niet krijgt. Het lijkt er op alsof het zinnetje "ik houd van jou" een zekerheid betekent die je nog steeds mist in je relatie. De vraag is of je die zekerheid krijgt als je je partner onder druk gaat zetten om "ik houd van je" te zeggen.

Pennestreek

Pennestreek

19-04-2019 om 10:09

Nee, het biedt geen zekerheid nee

Maar vroeger zei hij het wel vaak. Nu dus niet meer. Maar vooral het feit dat ik aangeef hoe ik me voel en wat ik van hem nodig heb om me beter te voelen en hij me dat niet geeft, dat maakt me onzeker en bang. Het is alweer goed tussen ons hoor, en jullie hebben helemaal gelijk, ik maak(te) er teveel van.

Waar ik erg van baal is dat ik nog steeds zo snel overstuur ben. En ik weeet niet wat ik daar verder nog aan moet doen.

Pennestreek

Op gevaar af dat ik een soort psychologie van de koude grond beoefen, het lijkt er op alsof je nog steeds bang bent dat je man weggaat. Misschien niet bewust maar onbewust. Zou het helpen als je bedenkt dat jij je in dat (waarschijnlijk hypothetische) geval ook redt? Dat je eerder hebt laten zien ook alleen verder te kunnen en dat je dan ook tegen je zelf kunt zeggen dat je er alles aan hebt gedaan wat je kon doen.
Als je dat beeld voor jezelf hebt, ben je ook minder bang voor die situatie. En waarschijnlijk gaat die situatie zich helemaal niet voordoen. Je moet vooral oppassen dat je niet in een situatie komt van "de mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest".

Bobbie

Bobbie

19-04-2019 om 14:40

Vraag

"En dan baal ik weer van mezelf dat ik aan al die dingen zo zwaar til en er zo onzeker door wordt."

"Maar vooral het feit dat ik aangeef hoe ik me voel en wat ik van hem nodig heb om me beter te voelen en hij me dat niet geeft, dat maakt me onzeker en bang. Het is alweer goed tussen ons hoor, en jullie hebben helemaal gelijk, ik maak(te) er teveel van."

"Waar ik erg van baal is dat ik nog steeds zo snel overstuur ben. En ik weeet niet wat ik daar verder nog aan moet doen."

Evenzeer als al die jaren geleden, waarin je relatie sterker was dan ooit na de breuk, zoals je zei, zoek je net als toen overal de schuld van bij jezelf en stel je je afhankelijk en dienstbaar naar hem op.

Nu is het weer goed ( wat heeft hij gezegd dan?( het gaat niemand wat aan maar je gooit het zelf open, vandaar toch de vraag)) en draai je het alsnog naar jezelf. Jij hebt er te veel van gemaakt.
Het was iets dat je man na laat, maar het is de schuld van jou. Dat begrijp ik niet. De angst, onzekerheid, het jezelf beschuldigen, het wel dienstig zijn en geven maar niet echt ontvangen klinkt toch niet zo goed ?

Puinhoop

Puinhoop

19-04-2019 om 17:18

Ik hou van je

Mijn man is ook geen mens om dat ooit te zeggen. Mannen in het algemeen niet zo, denk ik. Mijn moeder vroeg het eens aan haar vriend en die zei: "Natuurlijk, anders zat ik hier toch niet?"
Maar als het vroeger wel zo was, snap ik dat je je nu wel eens zorgen maakt. Vooral als je steeds van die ontwijkende antwoorden krijgt. Wat mij ook jeukt, is zinnen als dat je zo positief veranderd bent. Dan denk ik ook wel eens: ja, wie moest hier nou veranderen. Wiens verantwoordelijkheid is het dat je vreemdgaat, die van jou of van mij? Dat afschuiven, dáár ben ik wel klaar mee.
Ik zou er ook van balen dat hij zijn ring niet droeg. Die van mij wou er nooit een, hoewel ik wel heb aangegeven het fijn te vinden als we samen ringen zouden kopen. Ik heb er destijds eentje van mijn zakgeld gekocht.
Hij houdt wel erg van zoenen, gelukkig. Kus bij gedag zeggen hoort er bij, dat mag van mij ook wel vaker.
Minder afhankelijk zijn van hem was een van mijn doelen in therapie en dat is nog niet helemaal bereikt.

Morgen is het precies een jaar geleden dat we de periode zouden afsluiten en hij, na mijn dringende vraag, toch bekende wel met haar naar bed te zijn geweest. Als we er morgen nog op uit gaan, gaan we die kroeg maar weer es opzoeken. Lijkt me wel symbolisch
Die data zijn voor mij wel belangrijk, al is het vooral de periode in november, toen het allemaal plaatsvond, dat ik het moeilijk heb.
Een lichtpuntje: hij gaat vanavond met mij mee naar een belangrijke gebeurtenis in mijn gemeente. Is de eerste keer. Ik ben zenuwachtig, maar bij dat hij eindelijk eens meegaat.

Miss

Miss

19-04-2019 om 21:01

Ach pennestreek wat fijn

Dat het weer oké is. Je man je min of meer gerust kon stellen.
Wat vragen die ik me afvraag he, want ik voelde net als bobbie, en alkes toch een soort angst ik jou post.
Wat als hij nou toch weg gaat? Wat als hij niet meer door wil met jou? Worden dan je voeten weer onder je uitgeslagen? En als je daarop ja antwoord, is dat dan ook echt zo?

Ik denk het namelijk niet. Wat ik steeds lees is een sterke vrouw. Maar nog te veel aan haar zelf twijfelt. Stop daarmee. Jij mag zijn wie je bent.
What you see is what you get gedachte mag je wel wat meer aan vast houden vind ik
Want in mijn ogen heb je wel zo hard geknokt. Dat je nu best mag denken. Dan gaat hij maar.
Reset die mindknop maar weer eens even. Jezelf neem je uit eindelijk overal mee naartoe. Daar naar waar je ook gaat of komt.

Veel liefs en geniet van het mooie weer.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

19-04-2019 om 22:19

Kan het zijn

Pennestreek, eerder heb je wel eens gezegd dat je man niet (wist of hij?) van je hield, en geen dingen samen wilde doen. Inmiddels vindt hij je leuk, aantrekkelijk en gedraagt hij zich als een keurige echtgenoot. Zou het dan heel erg zijn als hij niet van je houdt? Je hebt bijna alle vinkjes voor het perfecte huwelijk, alleen de liefde ontbreekt, maar als je daar niet naar vraagt hoeven jullie het er niet over te hebben. Dat wordt dan alleen een ‘probleem’ als de kinderen uitvliegen, wellicht.

Puinhoop

Puinhoop

21-04-2019 om 13:03

Data en liefde

Pfoe, ik zou niet willen dat het zo was als jij beschrijft. Dat klinkt als een verstandshuwelijk. Liefde, respect en vertrouwen is toch wel de basis voor een relatie, niet dan?

Gisteren was het precies een jaar geleden dat hij me uiteindelijk, na mijn vraag, zei dat ze wel degelijk het bed hadden gedeeld. Altijd even om bij stil te staan. Ik had het niet moeilijk gisteren gelukkig, het gaat al beter. Dat dagboek roept inderdaad oude gevoelens op.
Kijken we een Netflixserie waar een dame in speelt die veel op Truus lijkt, steekt het me wel als hij laat blijken haar aantrekkelijk te vinden. Dat prikt dan weer wel.

Nijntje

Nijntje

21-04-2019 om 14:56

Miss

Heb je mijn mailtje gekregen?
Liefs Nijn

Miss

Miss

21-04-2019 om 17:28

Yes

Ik heb hem ontvangen en gereageerd

@ puinhoop zoals ik het een beetje begin te zien, heeft hij mij niet te veel voor lief genomen?
Ik moest gister wat opzoeken in onze app. Daar kwam ik een tekst tegen in hoeveel ik van hem hield, hoe lief ik hem vond, en zn mooie foto met de tekst : kon ik de tijd maar terug draaien, dit was in 2016. Een jaar daarvoor die zelfde dag gingen wij samen op reis. Het Was een soort herinnering.

En bam daar werd ik weer even wankel...
Het doet mij geen goed terug te kijken. Alleen nog naar nu. Misschien ook een idee voor jou je dagboek te laten voor wat het is...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.