Relaties Relaties

Relaties

Miss

Miss

03-11-2018 om 23:05

Verder na ontrouw deel 5


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Puinhoop

Puinhoop

09-03-2019 om 17:23

Sowieso verwarrende tijd

Ach ja, het is een wervelwind van gevoelens en gedachten. Redeloosheid en gezond verstand, verontwaardiging en begrip, het gaat alle kanten op, hoe je er ook mee omgaat.

Ons helpt die relatietherapie echt heel goed. maar echt helemaal loslaten lukt me ook nog niet, al is de emotie nu wel goed uitgeraasd. Ik denk er vooral nog over in de zin van willen begrijpen wat hiertoe geleid heeft. Ik zie nu wel hoe hij zich gevoeld moet hebben, het idee me kwijt te raken aan een organisatie waar hij niets van begrijpt. Maar ik maak mezelf geen verwijten, ik heb hem vaak genoeg uitgenodigd, vaak genoeg geprobeerd erover te praten, hij wees dat allemaal af.
Ik focus me nu op de goede dingen die er uit voortgekomen zijn: meer begrip, meer intimiteit, we zijn dichter tot elkaar gekomen dan ooit tevoren. Al betreur ik het wel dat er zoiets hartverscheurend als een slippertje voor nodig was om de boel op te schudden.

Ik vind zelf het slippertje zelf nog niet het ergste, al is dat pijnlijk genoeg, maar al die leugens, zolang verzwijgen wat er gebeurd was, nooit eerlijk antwoorden als ik hem vroeg of hij gelukkig was.
En het was op een moment dat ik het het minst verwachtte: juist de laatste twee jaar ervoor kreeg ik het vertrouwen dat hij echt van me hield, bij me bleef, dat we het gingen rooien samen. En dan zo'n klap in je gezicht.

De dame zelf is denk ik niet zo kuis als mijn man haar voor hield. Ze heeft al eens haar Facebook opgezegd omdat ze op een nare manier benaderd werd en dat kan heel goed een kwade bedrogen echtgenote zijn geweest. Nu er meer sporen verdwijnen op internet denk ik dat ze het nog eens heeft gelapt. Mogelijk zo'n tante die er een gewoonte van maakt getrouwde mannen te verleiden. Dat hij niets had gebruikt, vond ik erg. toen ik later klachten kreeg en een onderzoek moest, was hij als de dood -moet zo zijn geweest, gaf hij later ook toe- dat er iets uit kwam, want dan zou ik weten dat er meer gebeurd was. Achteraf had ik toen even moeten toneelspelen en zegen dat ik iets had van een geslachtsziekte. Was hij er vast mee gekomen. Maar ja, achteraf...

En had hij alles maar meteen verteld toen. Dat vertrouwen heeft zo'n knauw gekregen door al die leugens, dat ik alles eruit moest trekken, dat het verhaal op het laatst net weer even anders was -en toen het hoe woord er uit, wel geneukt Het was nooit zo'n drama geworden als het bij dat ene slippertje was gebleven en hij had het me binnen een week verteld, zonder haar weer te hebben opgezocht.

Maarja, zo blijven je gedachten in een kringetje malen...
Klote is en blijft het. Maar het slijt. en ik richt me op de goeie dingen. zucht.

Miss

Miss

09-03-2019 om 18:41

Mooi

Cactus ik vind het juist krachtig van je. Dat je hem de ruimte geeft. Ook al Is het met pijn in je hart. Pak Ook die vrijheid zoals je al doet! Heel goed! Ga vooral zo door, met ontdekken wat jou helpt en een lichter gevoel geeft. Aan je jaartal te zien zijn we even oud. Ik zou zeggen zullen we samen een keer gaan uiteten?

@puinhoop, iemand in mijn familie zei het vorige week mooi : hij had een soort magie over je.
En ging er eens over nadenken. Het klopt als een bus. Altijd geloofd in zijn woorden, mijn goedheid die van goed vertrouwen uit ging. Auw wat doet het toch veel pijn. Maar ik leer ervan... zoals ik laatst posten. Het waarom ga ik nooit begrijpen. Alleen maar zorgen dat ik nooit meer zo blind zal zijn. Hoe verdrietig ook. Het blind vertrouwen komt volgens mij nooit meer terug bij mij....

Nijntje

Nijntje

10-03-2019 om 08:23

Blind vertrouwen

Ja dat is voor mij ook zo herkenbaar en ik vind het jammer dat het blinde vertrouwen weg is. Het is een rauwe levensles. Ik herken ook dat de pijn mij veel groei geeft. Dat is onze kracht.

En de gedachten in kringetjes is helaas ook herkenbaar. Ik probeer hier wel rust in te krijgen en mijn gedachten niet als overtuiging aan te nemen. Hoe wrang ook waarschijnlijk had jou man het nodig of kon hij het niet om eerlijk te zijn. Het was niet bedoeld om jou te kwetsen. Maar de vele leugens vind ik ook pittig.

Miss

Miss

10-03-2019 om 08:49

Oh nijntje

Goeiemorgen!

Precies. Echt de spijker op zijn kop.
Raken woorden.
Dat voel ik ook zo, een groei per dag, per week, per maand. Puzzelstukjes die ik leg. Dat Had ik een paar maanden geleden niet gedacht, toen dacht ik dat de wereld verging. Zo verdrietig.

Ik wens jullie een hele fijne zondag.

Nijntje, ik bekritiser mezelf er soms wel om ja. Ik geef hem inderdaad ruimte, om die zoektocht aan te gaan. Ik heb dat ook nodig. Maar soms denk ik, 'dit is niet hoe ik het wil, de lusten en leuke dingen en daarna voel ik de pijn weer' Maar we willen duidelijk deze connectie houden, en moet er maar niet teveel conclusie aan verbinden.

Het is niet zo dat ik helemaal geen contacten heb hoor. Maar ik heb behoefte aan meer en anders, en daar kan ik zelf alleen iets aan veranderen. Waar 2 keer per maand iets leuks doen met vrienden/familie of werk voldoende was, omdat ik gezin en man ook had lijk ik nu onrust te ervaren. Een soort uit de band springen. Ik wil er op uit, uitgaan, jong zijn, gek doen. Maar ik heb de personen niet. Als ik dan dus denk, 'hey ik heb zin de kroeg in de gaan' heb ik amper/geen mogelijkheid iemand mee te vragen. Vriendinnen zitten in andere levensfase nu. Dat voelt eenzaam. Ik ben best een leuk mens om mee om te gaan al zeg ik het zelf.

Miss, lief van je, dank je! Dat doe ik ook zeker. Haha, ja leuk! Wat fijn om van je te lezen dat je groeit en langzaam uit dat dal kruipt. Dat heb je aan jezelf te danken, door de kracht die je hebt om door te gaan. Maar ooo verdrietig dat het vertrouwen weg is.

Puinhoop en Nijn, ik denk ook aan jullie!

Puinhoop

Puinhoop

10-03-2019 om 14:37

Overspel als aanzet tot betere relatie

Ach, jullie ook weer bedankt Doelde je op mij, Nijntje?

Ik probeer nu vooral naar de positieve dingen te kijken, sorry als ik in herhaling val. We hebben het er gisteren weer even over kunnen hebben, allerlei dingen, en dat is fijn. En ik kwam tot de conclusie dat hij eigenlijk een hondstrouwe man is, inderdaad helemaal geen type om vreemd te gaan. Ik denk dat de hele duur en aard van zijn affaire ook veel minder ernstig is dan die bij jullie.
Al met al zijn we toch dichter tot elkaar gekomen dan ooit, hebben we eindelijk weer echte gesprekken, durven we gevoelens te laten zien, is ons seksleven ook beter geworden. Niet dat het belabberd was voorheen, maar nu wel veel intiemer en frequenter. Gisteren zei ik hem dat ik eigenlijk pas met hem tot volle bloei was gekomen en hij antwoordde tot mijn verbazing dat dat ook hem gold. Veel vertrouwder, fijner. En ook eerder dat hij nooit een voorstander was van zomaar uit elkaar gaan. (Ik denk niet dat mensen 'zomaar' uit elkaar gaan, maar hield mijn mond.)
Ik zei ook dat als ik het geweest was, hij toch niet zo makkelijk zou vergeven, toch? en hij betwijfelde dat. Vast wel. Hij wou mij immers ook niet kwijt. Hing ervan af hoe serieus het met die ander was.

Al met al zijn we er beter uitgekomen. Blijf het betreuren dat er zo'n drama voor nodig was, maar dat was misschien de klap die we beiden even nodig hadden. Vooral jammer dat hij pas dit voorjaar echt met de waarheid kwam. Pas sinds toen hebben we echt stevig aan onze relatie gewerkt, toen kwam stukje bij beetje het vertrouwen ook weer terug.

Miss

Miss

10-03-2019 om 16:48

Dat maakt het niet minder erg hè

Voor je puinhoop dat het maar eenmalig was.

Eenmalig was al maanden een aanslag op mijn gestel in die tijd dat ik er achter kwam.

Maar meerdere malen heeft wel een andere wending, gedachte gang... vind het moeilijk dat te beschrijven.
En wat nijn poste, doelt vooral op iedereen van ons vind ik, maar omdat haar man het ook meerdere malen heeft gedaan maakt haar post wel meer los bij mij in een vergelijkbaar idee, gevoel. Dat man het niet kon opbrengen om eerlijk te zijn vind ik ronduit het verdrietigst, Puinhoop geef je man een dikke knuffel en ga door met van hem te houden als hij zoveel power laat zien om door te willen gaan met jou. Xx

Puinhoop

Puinhoop

11-03-2019 om 12:28

Miss

Nee, dat is zo, dat heb ik ook eerder geschreven hier hoor, dat een ander niet kan uitmaken waar je al dan niet verdriet van hebben mag en hoeveel.
Maar het scheelt wel heel veel hoe je er daarna mee omgaat. Bij ons was dat de eerste anderhalf jaar niet goed, vermijdend gedrag, veel verwijten aan mijn adres. Sinds de hele waarheid is het heel anders geworden. En hij wilde ook wel therapie.

Ja, dat is ook wat de term 'bedrogen worden' zo treffend uitdrukt: je wordt belogen. Het liegen erover heeft de meeste schade aangericht. Ik twijfel soms nog wel eens, alsik teruglees en in een mail van hem zie: het zou haar woord tegen het mijne zijn' als ik met die Truus zou praten. Dan denk ik: hoezo? Zouden ze vaker hebben geneukt, zijn ze langer doorgegaan...het ging toen om wie er het plan had gelanceerd met haar naar huis te gaan.
Anderzijds ben ik er ook wel klaar mee. Wat als dat zo zou zijn? Zo'n klap zou ik niet nog eens verdragen. En bij hem weggaan zou ik niet meer, maar dan weer opnieuw twijfelen...ik hou er mee op. Bovendien zou ik als de dood zijn dat ze dacht: "Oh díe, ja, dat was een leuke, eens kijken of ik die nog eens verleiden kan.."
Mijn man weet trouwens heel goed dat hij het niet nog een keertje zou moeten flikken, dan is het over en uit. Maar ik zie het hem ook niet doen.

Soms verlang ik wel eens naar tien jaar verder zijn. Hoe ouder hij wordt, hoe minder kans dat er nog een vrouw is die warm van hem wordt

Miss

Miss

11-03-2019 om 14:37

Ja precies

Ik fantaseer er vaak op los net als jij.
Van mij mogen ze hem castereren dat het zaakje niet meer werkt

Ohhh En dat herken ik ook zoooooooo, maanden geleden posten ik hier " Ik zou willen dat ik een tijd machine had "
Dan gingen we een paar jaar verder. Maar ik ga me toch steeds meer op het NU richten.
Morgen kan weer heel anders zijn. Xxx

Grappig,

In plaats van vooruit, zou ik juist terug willen gaan in de tijd en dingen anders willen doen om te voorkomen dat dit op mijn pad kwam.
Dat is niet hetzelfde als de schuld tot mij nemen maar de tijd een wending geven. Ook al groei je er van of is het leerzaam (wat absoluut waardevol is), ik was liever de oude als de kinderen dit niet hadden hoeven meemaken.
Maar het zij zo; nu belangrijk om de groei door te voeren.
——
Een enkele keer is er iets op tv of komt er iets te sprake waarbij liegen de basis is. Dat kan ik met een algemene reactie komen, zo van’ liegen haalt het slechte in iemand naar boven’. Een algemene reactie is minder persoonlijk maar gaat niet voorbij het fenomeen leugens. Man kan dit alleen maar beamen als waar.
Nu gaat het mij niet alleen daarom. Het is een uiting van mijn oordeel over liegen en daarnaast het benadrukken van mijn grenzen. Een mededeling dat ik niet meer zo makkelijk over mijn hart strijk als vroeger. Dat hij dat niet vergeet.
Ik moet het natuurlijk niet op de spits drijven, vandaar de subtiele in algemene vorm gegoten reactie.

Miss

Miss

11-03-2019 om 17:18

Zo kun je het ook bekijken

Flanagan
Stof tot nadenken.

Of dan die zogenaamde vrienden van je en schoonpa die je op het stadhuis het geluk wensen. Of schoonpa die belt, en zogenaamd interesse in je wil tonen nu man weg is. Hoezo dat?
Je gaf ook geen flikker om mij je schoondochter, correctie de moeder van je kleinzoon toen je wist dat man dit achter mijn rug om deed. Wat boeit jou het hoe met mij gaat. Huigelaars. Ja daarom zou ik wel terug in de tijd gaan. Alles oprakelen. Maar ja wat niet is kan nog komen, ooit komt die dag.
Wat? Die dag is er al geregeld dat ik geen pufje interesse in hem toon. Gebakken lucht is hij voor mij.

Puinhoop

Puinhoop

12-03-2019 om 14:31

Terug in de tijd

Dat is ook erg, als anderen het wel weten en jij niet. Voel je je zo verraden door iedereen! Kan me voorstellen, Miss, dat je even niets van je schoonvader hebben moet.
Miss, soms moet ik puzzelen bij je berichten: ben je nu weg bij je man? Woon je elders?

Flanagan, terug in de tijd is mss wijzer. Maar ik weet dat ik destijds heel vaak geprobeerd heb te praten, we hebben hele gesprekken gehad en hij liet gewoon niet het achterste van zijn tong zien. Wat had ik meer kunnen doen? Ik denk dat hij wel anders zou kunnen handelen, zoals eerlijk vertellen wat zijn moeites waren. Dan hadden we toen in therapie kunnen gaan.

Overigens denk ik dat wraak op die Truus niet nodig is. Ik heb zo'n idee dat ze nog wel eens op de koffie komt. Steeds bezette mannen verleiden gaat een keer tot ellende leiden. En dikke kans dat ze zelf ook eens fiks belazerd word.
Brrr, lelijke paardengebit!

Miss

Miss

12-03-2019 om 20:31

Adem

We zijn tijdelijk zonder elkaar. Ik moet uitzoeken wat ik wil. Wat wil ik met mijn leven, hoe wil ik verder? Zonder dat ik constant in die hang en span diensten bleef hangen die ik deed.
Ik heb al die maanden hard gevochten, en aan mezelf gewerkt.

Hij heeft het de gehele periode over ik, ik, ik, ik en nog eens ik gesproken. Vond het eens tijd worden omdat ook eens te gaan doen.

De gedachte, het verdriet, de boosheid is er nog steeds dagelijks. Maar ik heb even lucht. Pfjeuw. En wat hij doet? Geen idee. Geen zichtop. De eerste weken doodeng en benauwend en nu?
Gewoon zoals het is, toch geen invloed op. Mijn vechtlust is lamgeslagen.. de wil is er nog zeker wel. Maar moet voor nu de focus op mij en kind leggen. Want ik ging er aan kapot.

JJ

JJ

13-03-2019 om 08:49

Miss

Miss, blijf niet te lang vechten. Nu 5 maanden na mijn scheiding, 1 dag voordat de rechtbank een stempel op het convenant gaat zetten, 2,5 maand nadat ze het huis verliet... voel ik me bevrijd. Een nieuwe start zonder de bak met stenen op mijn rug.

Het gezeur in mijn kop over de ontrouw ebt weg, het raakt me bijna niet meer. Ik ben er niet meer dagelijks mee bezig, wat ik ook in de maanden na de scheiding ' gewoon' nog aan het doen was, het vechten om te behouden wat er waarschijnlijk echt niet meer genoeg was, waar het gevoel bij haar ontbrak.

" En wat hij doet? Geen idee. Geen zichtop. De eerste weken doodeng en benauwend en nu?"

Dit dus,.. ik heb me de eerste weken ook nodeloos druk gemaakt om wat zij met wie aan het doen zou zijn. En toen heb ik Facebook een paar weken genegeerd want het maakte me gek, het contact omlaag geschroefd, mijn eigen ding gaan doen,.. en het geluk komt weer terug in mijn leven nu ik het de kans geef.

Blijf vechten zolang je denkt dat dat is wat je wilt, want geen situatie is gelijk aan de mijne, maar geloof dat als je durft los te laten wat je pijn doet, het geluk sneller terug komt dan je denkt als je niet zielig in een hoekje thuis gaat zitten huilen.

Met mij gaat het weer een stuk beter, sneller dan verwacht.

Ik lees nog steeds mee met jullie hier, maar het is 'mijn' onderwerp niet meer echt. Het is een harde maar goede les geweest.

Mari

Mari

13-03-2019 om 09:54

Ja wat JJ zegt

Dat begrijp ik, omdat ik ook uit de relatie gestapt ben, heel goed. Het kan een bevrijding van het wantrouwen en het eeuwig terugkerende verdriet zijn. Weer voor jezelf op pad gaan en niet meer naarstig proberen recht te breien wat krom was. Dat gun ik vaak een ieder in dit draadje.
Blijft dat het ook een moeilijke en zware stap is, dus JJ ik ben blij voor je dat het zoveel beter met je gaat.

Pennestreek

Pennestreek

13-03-2019 om 10:18

Fijn om weer even van je te horen, en vooral fijn om te horen dat het goed met je gaat! Dat heb je wel verdiend. Morgen is het dus echt officieel, dat zal wel een raar gevoel zijn. Maar gelukkig kun je inmiddels die gedwongen nieuwe start wel positief zien.

En toch, blijf niet te lang vechten ... Tja, ik heb volgens velen hier destijds wél te lang gevochten. Maar ik ben nu wel heel blij dat ik dat heb gedaan. En man ook. We zijn er als personen beter van geworden en onze relatie is beter dan hij was. En, we hebben er veel van geleerd en kunnen dat nu weer gebruiken in een situatie in onze omgeving die erg op de onze lijkt.

Je kunt pas achteraf zien of je te lang door bent gegaan of te vroeg bent afgehaakt. En dan nog, het is zoals het is, en je zult (zo werkt je brein nu eenmaal) altijd vooral argumenten vóór je beslissing zien. Net zoals je ex vooral de negatieve dingen zag, waar jij toch echt wel de pluspunten in jullie relatie zag.

Ik weet niet wat ik Miss aan moet raden. Haar situatie is natuurlijk, net als die van Nijn, wel extreem in die zin dat er een verslaving speelt. Dat was bij ons en bij jullie niet het geval. En dat maakt het wel gecompliceerder denk ik. En de kans op succes kleiner.

JJ

JJ

13-03-2019 om 10:39

Pennestreek

Ik heb lang zat gevochten voor mijn huwelijk, achteraf bezien mezelf niet meer echt kunnen zijn. Maar inderdaad, je praat elke situatie goed natuurlijk vanuit het perspectief dat je op dat moment ziet.

Toen, toen ik bleef geloven in het goede dat er nog was, maar worstelde met de effecten van 'een ander' en dat er als een donker wolkje boven bleef hangen, en nu, nu de rust terug is gekeerd, er voorzichtige stapjes een compleet andere richting in worden genomen en het loslaten makkelijker wordt.

Morgen uitspraak, om het definitief te maken moet het nog naar de gemeente, maar dat is een formaliteit. Ik beschouw me al als gescheiden.

Puinhoop

Puinhoop

13-03-2019 om 19:38

Op...en weer neer.

Ik vind het heel erg voor al diegenen wiens huwelijk het niet overleefd heeft. JJ, goed weer wat van je te horen! En vooral fijn dat je er wat los van aan het komen bent.

Wij zijn nog samen, maar echt los of weg is het nog niet. En nu telt mijn maandelijkse gedonder ook mee natuurlijk, het weer is allesbehalve opwekkend, maar zojuist stond ik toch weer in tranen. Wat een egoïsme om zoiets te kunnen doen. en een wake-iupcall benoemen, als positief zelfs. Het had ook best zonder dat drama gekund, gewoon praten verdomme. Therapie nemen. Had me heel wat leed bespaard.
De volgende keer dat we een schop nodig hebben, ga ik zelf wel vreemd

Tranen

Wat er gebeurd is, is niet te vergeten. De herinneringen zitten opgeslagen in je geheugen. Als je die herinnering voelt opkomen, kan je ook een plekje en een moment zoeken voor jezelf waar je je kan overgeven aan die tranen.
Een plekje voor jezelf, een plekje voor je tranen, is niet een bewijs van matige communicatie met je man, maar een moment voor jezelf zonder een ander te hoeven uitleggen waarom je verdrietig bent.

Een moment waarin opgekropte emoties ruimte krijgen. Een huilmoment is ook gezond; wanneer de opgekropte emoties eruit zijn, voelt je hart weer wat lichter.

De bevrijding van de druk op je hart komt door je gevangen voelen in je emoties. Gevangen omdat je de druk voelt op komen maar in belang van lieve vrede de ander niet wenst te confronteren met je emotie alsof er geen herstel heeft plaats gevonden en er weer twijfel ontstaat. Al het werk voor niets.

Tranen kunnen altijd komen, vlak na maar ook jaren later. Je hoeft je tranen niet in te slikken maar kies voor een momentje privé.

Oef

Die post kwam wel slachtofferig over. Zo bedoel ik het niet. Als ik wil janken, wil ik niet een getuige uitleg moeten geven waarom ik huil. Dat verhoogt de drempel om opgekropte emoties ruimte te geven. Gewoon een me-time, een momentje voor mijzelf uit boosheid, uit de onrechtvaardigheid. Emoties waar een ander geen fluit mee te maken heeft dat je je eraan toegeeft. Momentje zelfmedelijden.
We zijn nu eenmaal niet van steen.

Miss

Miss

14-03-2019 om 12:42

Ach puinhoop

Sommige dagen lijkt er geen einde aan te komen... steeds weer het verdriet, steeds weer de malle molen aan gevoelens en gedachtes..
Het overdenken van wat er gebeurd is, het voelen van de pijn.
Maar weet dat het ook langzaam weer een stapje is in het hele proces wat je door maakt. Hard huilen mag er ook zeker zijn.
Denk aan jezelf en aan alles wat je wel hebt.

Voor ons vele heel herkenbaar, ik was zelfs de afgelopen dagen aan het overwegen ( nogmaals) een open relatie voor te gaan stellen.
Gewoon omdat ik zo sterk voel dat hij dit leven helemaal niet kan lijden, en ik ergens nog steeds zo gek van hem ben.
Ik totaal die behoefte niet heb maar het verstikkend voelt voor mij hem iets op te leggen wat hij volgens mij helemaal niet kan. We er toch een weg in moeten gaan vinden in ons huwelijk, als we bij elkaar blijven. Maar voor zn huwwlijk, is juist nog meer vertrouwen nodig....
Hoewel hij er sterk bij blijft dit niet meer te willen, heb ik nog iedere dag veel twijfels.

En nu ik het zo post. Er is zoveel kapot miss, wil je dat het nog verder de mallemoeren in gaat..
Want diep in mijn hart heb ik zulke lustgevoelens gewoon niet. Ik vind het ontzettend moeilijk en vele dagen uitzichtloos, zoals vandaag weer.
Gewoon om eens te sparre, en verschillende ideeen open te gooien, ik weet gewoon niet meer wat ik met hem, en met de situatie aan moet.
En scheiden breekt mijn hart nog steeds JJ. Dat is voor mij nog steeds geen optie. Maar wat dan?
Tijd geven... zucht... ik word moe van die tijd. Ik denk toch weer aan de tijdmachine van laatst......
Hele dikke knuffel voor je, puinhoop.

Nijntje

Nijntje

14-03-2019 om 19:09

Seks verslaving

Tja door de verslaving is het lastig omdat het zo lang en meerdere vrouwen zijn geweest. En het risico van herhaling.
Ik merk dat ik er momenteel wel redelijk mee kan leven. Ik vertrouw op mijn intuïtie. Ik denk zeker dat ik het zou herkennen wanneer hij terug valt. Als ik naar het nu kijk dan heb ik het heel leuk met mijn man, hij is ontspannen en lief voor mij en de kids. Hij heeft altijd erg veel gewerkt, het werk was er altijd. Nu kiest hij bewuster voor het gezin en werkt 3 dagen per week. Ik merk dat ik meer luister naar wat ik wil en dat voelt bevrijdend. Al met al heeft deze crisis nu al veel opgeleverd. Hoe het in de toekomst gaat weet ik niet, ik ga het zien. Ik weet dat ik sowieso gelukkig ga zijn, met of zonder hem.
Ik vraag mij af of een open relatie geschikt is voor iemand met seksverslaving. Miss misschien kun je het boek over seksverslaving lezen van: van zessen. Daaruit komt naar voren dat de seksverslaving een symptoom is van te weinig zelfvertrouwen. Deze therapeut heeft ook een goede website.

Puinhoop

Puinhoop

16-03-2019 om 13:37

Aankaarten in therapie

Ik vind het wel moeilijk hoor, om een verstandige beslissing te nemen. Enerzijds wil ik niet dat hij zich schuldig voelt, maar aan de andere kant voel ik me soms verre van de heilige die ik zijn wil Dan wil ik kwetsen, wraak nemen, hem de grond in duwen. Dan ben ik boos, op sommige grove leugens, op dat egoïsme, en dan snib ik ook.
Ik heb me voorgenomen de eerstvolgende keer bij de relatietherapie dit aan te kaarten. Wat moet ik met die gevoelens van verdriet, boosheid, wraakzucht? Hoe moet ik dat voor mijn man verbergen, of niet?
Vaak denk ik ook: tja, dit is nu eenmaal de consequentie van je misstap, dat krijg je ervan, ik ben er nog niet klaar mee, dus ik wil dat zinnetje van jou ook niet horen. Hij denkt er nooit meer aan. Ja, makkelijk, denk ik dan, hij heeft alle lol gehad, ik de klappen. Toen ik dat laatst zei, kwam hij nog eens met dat het voor hem heus ook niet makkelijk was. Ja, verdomme, denk ik dan, maar jij koos er wel voor! Ik niet!
Flanagan, ik vind het niet slachtofferig overkomen, hoor. Zo is het: het kan tijden op me drukken en dan ineens komt eindelijk de tranenvloed. Dat lucht even op.
Bedankt voor je knuffel Miss. Kan ik best gebruiken. Ik wil vaak ook niet praten, maar gewoon even dat hij me vasthoudt. Hij hoeft niet aldoor excuses te maken. maar even me de ruimte geven om te rouwen, want dat is het: rouwen om het beeld wat ik had van onze relatie, rouwen om het blinde vertrouwen wat ik kwijt ben, rouwen om mezelf, dei niet was wie ik dacht te zijn. Voor jou is het zoveel moeilijker. Een man die steeds weer de fout ingaat, zou ik niet kunnen vertrouwen. Dan moet je de afweging maken of je dit steeds weer mee wilt maken. Het kantelt je zelfbeeld, haalt je onderuit, hoe hard je ook roept tot jezelf dat hij het is die zichzelf verlaagt, je voelt jezelf ook vernederd.
Me afvragen wat hij met haar besproken heeft, wat voor beeld hij van mij gaf, of hij lelijke dingen heeft gezegd over zo dik, zo weinig ambitie als huisvrouw alleen...en dna bedenk ik me wel weer dat ik dat niet ben, die vrouw die hij mogelijk afschilderde. Dat ik, terwijl zij daar in de kroeg zaten of met hun kopje thee op haar bank, thuis zt in het volle vertrouwen dat hij was waar hij zie te zijn, dat ik zielsveel van hem hield, hem liefhad op alle mogelijke manieren.
Wat een schade richt bedrog aan.
En ik probeer ook wel te zien wat er ten goede is veranderd aan ons huwelijk: we praten meer, zijn intiemer, gaan vaker samen uit, even wandelen samen op zondag, in de zomer vaak samen een paar nachtjes weg en dat is fijn.
Maar wat me heel goed deed laatst, was dat we het hadden over wat als ik vreemd zou gaan. "ik moet er even niet aan denken', zei hij. En ik heb juist altijd gemist dat hij jaloers was. Toen ik vertelde van die ene man voor wie ik een tijdje vlinders voelde (maar hem expres uit de weg ging) zei hij: 'Dat is ook een leuke man.' Wat ik horen wilde, is dat hij ook eens bezitterig uit de hoek zou komen. Wie nooit jaloers is, is nooit verliefd geweest' en dat is pijnlijk.
Liefde is een raar ding.

Puinhoop,

Dat hij niet aangeeft jaloers te zijn, houdt dat niet in dat hij die gevoelens niet heeft.
Het is een door jou gevormde aanname.
Wie zegt trouwens dat hij er nooit meer aan denkt...

Maak een uitdraai van je laatste post en lees deze voor op de eerstkomende sessie bij de relatietherapeut. Misschien dat het voorlezen je kan helpen met afsluiten van een donkere fase.

Je schrijft namelijk ook over je stille behoefte aan kwetsen uit wraak. Maar dat rijmt toch niet met jou! Blijf respectvol naar jezelf; verlies jezelf niet.

Miss

Miss

17-03-2019 om 22:52

Nijn

Dat er redelijk mee kan leven gevoel herken ik wel. Steeds en steeds meer. Ik laat me nu ook niet meer lijden door de boosheid en de angst.
Dus daar ben ik echt in gegroeit. Ik hoef alleen maar mijn intuïtie te volgen idd.
De site heb ik al vaak opgezocht. Het boek lijkt me een goed hulpmiddel. Maar moet je eerlijk bekennen, met een partner die nog steeds niet doorzet in hulp, begin ik er genoeg van te krijgen hem deze stempel te geven. Misschien is het dit? Misschien is het dat? Misschien is hij wel niet goed gehecht, in de basis. Misschien is het wel gewoon een avonturier en is er vorm van verslavingsdrang. Het enige wat ik voor elkaar krijg is relatie therapie. En eerlijk, moet er op dit moment even niet aan denken na een dik jaar worstelen.. ik ben gewoon moe van al die theorieen. Dus ik heb voor nu besloten door te gaan met waar ik energie van krijg. Ik en kind. Hoe egoistisch dat misschien overkomt maar hij doet momenteel maar wat hij niet laten kan, heb er toch niets over te zeggen nu, en of dat me ten goede brengt... dont know...Tja....

Ik hield van ons, ik hou nu van mezelf.

@ puinhoop, verschrikkelijk die wraakgevoelens. Does lief tegen jezelf. Volgens mij ben je veelste hard voor jezelf.

Nijntje

Nijntje

18-03-2019 om 12:28

Snap ik

Snap ik dat je daar geen behoefte aan hebt miss, samen in therapie. Zou mooi zijn als hij zelf stappen gaat nemen en verantwoordelijkheid neemt voor zijn verslaving.
Prachtig hoe jij bent gegroeid, niet meer vanuit angst en boosheid handelt. En wat je schrijft ik hield van ons en nu van mijzelf. Dat herken ik ook bij mijzelf, voelt wel bevrijdend ergens. Ik zit nog wel af een toe in de boosheid, angst of verdriet. Maar ik laat het er meer zijn en het gaat wel weer voorbij. Meestal ben ik ontspannen en gelukkig.

Liefde is een raar ding puinhoop. Herken het wel de wraak gevoelens. Ik voel bv ook neiging tot controleren van mijn man. Maar ik bedenk me dan zo ben ik niet en het helpt mij ook niet. Ik probeer me dan te focussen op wat ik nu heb. En wat je schrijft hebben jullie het in het hier en nu heel goed. Af een toe tijd nemen om te verdrieten of boos te zijn snapt jou man wel waarschijnlijk? Mij helpt het dat ik het er laat zijn en ik weet dat het weer voorbij gaat.
Weet niet of het lastiger is omdat mijn man vaker de fout in is gegaan. Hij ziet dat de leugens en de verslaving hem ongelukkiger maakten. Hij geeft aan zich nu veel gelukkiger te voelen. Ik denk dat ik het wel herken als het weer zou gebeuren. En ja dat is het risico maar is dat niet sowieso zo in het leven. En gelukkig heb ik mijzelf altijd bij me

Puinhoop

Puinhoop

18-03-2019 om 12:35

Miss, Flanagan en Nijntje

Flanagan, mijn man zelf zegt er nooit meer aan te denken. Voor hem is alles 2,5 jaar geleden. Voor mij bijna een jaar. Dat maakt ook verschil uit natuurlijk. Op zich positief, dat hij er niet aan denkt, maar hij moet wel begrijpen dat het voor mij langer duurt.
Miss, hoezo ben ik hard voor mezelf als ik die wraakgevoelens heb?
Nijn, fijn dat je de wraak herkent. Ach, ik weet ook wel dat ik er niets mee opschiet. Maar soms schiet door me heen: wat als ze een vriend heeft? Stel dat ze samenwonen, wat prachtig om dan een kaart te versturen, zogenaamd van een man, met de boodschap hoe fijn het was laatst Komt ze in de problemen!
Maar ik weet bijna niets van haar, dus als ze niemand heeft is zoiets heel raar. Ze komt nog wel eens op de koffie.
Komt ook door hormonen hoor, die plotse wisseling. Vaak gaat het best en kijk ik naar het positieve. Maar toch, als we haar ooit tegenkomen, ik weet niet hoe ik reageer. Kans is bijzonder klein.
Ik ben dankbaar dat we er zo goed doorheen zijn gekomen, nog steeds in therapie zijn. Dat is toch veel waard.

Miss

Miss

18-03-2019 om 19:18

Liefde

@ puinhoop ik bedoel het niet negatief. Maar je rouwt om wie je dacht dat je was.
Ik heb bij ontrouw meer : ik dacht dat ik alles had, en dat was wat ik dacht te hebben, en dat ben ik kwijt. Dus kwa leven samen. Maar niet in wie ik zelf ben.

Dat klonk voor mij heel erg verdrietig, jij bent altijd goed zoals je bent onthou dat. Kun je het toelichten? Of bedoel je die donkere kant die hierdoor omhoog is gekomen en waarvan je niet wist dat je die had?
Want dat herken ik zeker wel. De hulk is er niks bij.
Waarschijnlijk bedoel jij het anders dan hoe dat ik het las
Oh en ik weet dat jij niet in het helal geloofd, karma of 't is maar hoe je het beestje een naam kan geven. Ik ben er van overtuigd: jij hoeft geen wraak te nemen. Haar tijd komt nog wel !

@nijn, Dankje voor je mooie post. Het verdriet, de boosheid, het wisselend zich zeker nog af. Maar stukken minder. Goede test voor hoe het zal zijn als hij wel weer thuis komt. Want ik ga dit vast houden zoals ik mij nu voel. En dan weet ik het ook voor mezelf. Wat er naar boven komt of wat het met mijn gestel gaat doen. Maar ik loop weer te hard vooruit. In het nu leven zeg ik steeds tegen mezelf met liefde voor mezelf voorop.

Puinhoop

Puinhoop

20-03-2019 om 13:21

Een ander dan ik was

Het was zo, dat ik zelf wat in een identiteitsconflict raakte. Dat kwam ook doordat hij me dingen verweet die ik zelf absoluut niet zo ervaarde, zoals dingen achter mijn rug doen. En ik zit wat met een uitsprak van hem in die mailwisseling van toen: "Ik had op zoveel manieren wraak kunnen nemen": dat klinkt toch als een doordachte bewuste actie. Kan wel wezen dat ie niet actief op zoek was naar een ander, maar toch klinkt dat alsof hij wel een kans afwachtte om 'het me betaald te zetten', wat hij dan ook dacht dat ik hèm aandeed.
Ik herkende mijn leven gewoon niet meer. De bekende onzekerheid: parallelle werelden, hij die in die twee weken heel andere dingen deed dan ik dacht dat hij deed.
In het boek van Perel las ik ook dat vaak niet een ander gezocht wordt, maar juist een nader ik. En dat was bij mijn man zeker het geval. Die Truus stelde niet zoveel voor, ze was niet mooier ofzo, maar ze bood hem een kijkje op de man die hij vroeger was en dat maakte het aantrekkelijk.
Ik geloof dan niet in karma, maar wat men zaait, zal men oogsten. Zeker als ze de gewoonte heeft om getrouwde mannen te pakken, denk ik dat ze nog wel eens een koekje van eigen deeg krijgt. Ik gun het haar in elk geval van harte
Eerst had k moeite met zijn stelling, dat hij zich ook schuldig voelde tov haar en haar daardoor steeds weer opzocht. Nu bezie ik dat als positief: Hij voelde zich verantwoordelijk, voelde zich ellendig dat hij niet meer voor haar kon betekenen. En dat hij eigenlijk liever was blijven praten ipv zoenen. Hij vindt het ook heel naïef van zichzelf, om haar weer op te zoeken en te denken dat het bij een gesprek kon blijven. Ze wou meer.
Enfin, volgende keer in therapie ga ik dergelijke dingen wel aankaarten, dat van die wraak bv. Wil toch weten hoe dat zit.

Miss

Miss

22-03-2019 om 17:53

Moeilijk

Hoor. Puinhoop.

Dat vind ik echt wel een heel groot pijnpunt. Snap dat dat nog niet klaar is voor jou.
Goed dat jullie nog therapie samen hebben.

Ik word vandaag ook weer letterlijk ziek van mijn verdriet. Dikke vette hoofdpijn. Op zn zonnige mooie dag. En ik kijk naar wat ik wel heb. Maar gadverdamme wat is mijn leven anders dan ik het me ooit voorgesteld had.
Maar goed dat was de black magic die over mij bezit had en nu weg is...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.