Verder na ontrouw deel 5

hart onder de riem

Goedemorgen,

ik lees nog bijna dagelijks mee met de oude bekenden en nieuwe onbekenden hier die nog steeds met het gevecht in hun hoofd bezig zijn. Ik wens jullie allemaal nog steeds het beste toe, de wijsheid die nodig is te vergeten en te vergeven. Hier, een hart onder de riem <3

Voor degenen die me nog herinneren en zich afvragen hoe het gaat: het gaat OK, gematigd enthousiast dus.

Sinds 14 maart officieel gescheiden en mijn exvrouw (lelijk woord) is nu 4,5 maand het huis uit. 2 dagen geleden was het precies 7 maanden geleden dat ze de woorden uitsprak nu echt definitief te willen scheiden. Zo'n dag dat je nog precies weet wat je deed, wat je voelde, de situatie nog voor je ziet.

Tussen toen en nu is er een hoop geregeld in de vorm van een convenant, ouderschapsplan, gesteggel over financiën, emoties, frustraties, onbegrip, aantrekkingskracht, nog meer frustraties over het 'waarom'. Kinderen zijn inmiddels wel gewend aan hun pyama in 2 huizen. Het er alleen voorstaan vind ik pittig, maar er komt inmiddels wat routine in. Financieel begint het ook weer langzaam op orde te komen, al heeft exvrouw het moeilijker begrijp ik van haar. Alle papieren voor het huis liggen bij de bank en gaan 1 dezer dagen naar notaris en dan gaat het huis op mijn naam, de laatste grote kostenpost.

De afgelopen 2 maanden heb ik een andere dame ontmoet. Mijn exvrouw gaf aan het daar lastig mee te hebben, vergelijkt het soms met 'haar situatie' eind 2017, waar ik het niet mee eens ben. Ik heb 5 maanden gewacht voordat ik me een soort van openstelde voor iets nieuws dat toevallig een goede klik was. Ze zegt dat ze me mist, dat ze van me houdt en dan weer dat ze geen spijt heeft. Het ene moment gunt ze me geluk, het volgende moment wil ze er niks van weten omdat het haar verdriet doet. Ze zegt dat ze dacht dat ze verder was, maar nu het harnas afgaat ze toch minder ver bleek te zijn dan ze al die maanden zichzelf voorhield.
Het volgende moment zijn we weer heel close, voelt het weer alsof het allemaal zo onzinnig is dat we uit elkaar moesten, dat als we gewoon rustig van uit 2 huizen elkaar de tijd zouden gunnen, er misschien sprake zou kunnen zijn van.. en op andere momenten is er weer onredelijkheid. Het vliegt soms alle kanten uit, nog steeds.

Ik merk enorm dat het aan me knaagt. Ik vraag me af of ik er al goed aan doe zo relatief snel weer met iemand anders in zee te gaan, al zijn de woorden 'ik hou van jou' echt nog niet gevallen en is het verwachtingspatroon niet skyhigh. Ik wordt ook niet overvallen door gevoelens van verliefdheid, vind het wel ontzettend gezellig, ben er graag, maar vraag me inmiddels af of ik daar wel voor moet willen gaan, de lat niet hoger moet leggen. De absolute liefde en toewijding die ik voel(de) naar mijn exvrouw ontbreekt (nog?),.. aan de andere kant, het is niet fair dat te verwachten als je uit zo'n lange relatie komt en iemand net leert kennen.

Het is wel de manier geweest om de 'ontrouw' weg te duwen, te relativeren. De 2-3 maanden dat mijn vrouw,.. exvrouw,.. destijds aangaf te willen scheiden, met 'hem' aanpapte, en tijdens die periode er langzaam achter kwam dat iets nieuws leuke afleiding is uit de realiteit, maar wellicht ook niet meer dan dat, ze nog meer ging waarderen wat ze allemaal had, en toch weer met mij de poging waagde.

Aan de andere kant wil ik ook niet overhaast beslissen, door mijn twijfel iemand nu al weer wegduwen uit mijn leven zonder het de kans te geven langzaam te groeien, maar tegelijkertijd ook weer niemand aan het lijntje houden in mijn zoektocht naar wat ik nou echt voel, en voor wie, of voor wie niet.

Niet mijn bedoeling compleet off topic te gaan overigens. Ik vond het geen nieuw topic waard, wilde toch even mijn ei kwijt.

Ik hoop dat het jullie allemaal goed gaat. Zwolle is voor mij veels te ver trouwens

JJ en de rest

Dan houden we het op Utrecht. Liefst dicht bij het centraal station. Voor mij graag op een zondag. 2, 9, 16 juli, die kan ik allemaal wel.

Het klinkt alsof het met niemand goed gaat op het moment. Ik kan ook een deuntje meesnotteren. Afstandelijkheid alom ineens. Moeilijk iets naar voren gebracht en bam, weg contact. Moet het vast weer wat tijd geven, maar jak, dan slaap je een nacht nauwelijks, zodra je wakker wordt slaat de piekermolen aan. Hele dag gepoetst om maar niet teveel na te denken, maar helaas.

Fijn van je te horen, JJ. Alle verwarring die jij meemaakt, ik heb erg met je te doen. Wat doen we elkaar ook aan met die zinloze ontrouw en scheidingen. Het blijft toch kiezen tussen twee kwaden, echt beter wordt het waarschijnlijk niet. Als we elkaar maar konden bereiken, nietwaar? Vertrouwen op de wederzijdse liefde en van daar uit grenzen afbakenen.
Oke, dat is vaag. Ik hou maar op. Mijn verstand is zoek.

misschien wel

"Wil je niet gewoon even " vrij " blijven?"

Misschien wel.

Het is nodeloos complex. Exvrouw zat vanavond een deur verder, bij haar beste vriendin, mijn buurvrouw. Doet toch wat, dat ze wegrijdt zonder ook maar gedag te zeggen.

Ken je dat liedje 'Dancing with a stranger'?

Zo voelt het een beetje.

Dubbel JJ

Dat zijn lastige situaties. Bedenk je dat je vrouw daar ook aan moet wennen en dat een beetje afstand jullie geen kwaad zal doen, maar je zal helpen wennen aan vergane gewoontes.

Gun het jezelf, maar ook de nieuwe vrouw om héél te zijn. Om alleen ook compleet te zijn en om het haar te gunnen om je nummer 1 te zijn.

Ik was nooit nummer 1, sterker, ik stond niet eens op het lijstje. Ik zou nooit iemands rebound kunnen zijn. Ik wil echt alleen nog maar nummer 1 zijn en een man hebben die niet met zijn gedachten nog half bij een ander zit. Ze verdient beter en jij ook. Sterkte

verde na ontrouw niet gelukt

Misschien kennen jullie mij nog, ruim een jaar geleden schreef ik mee in dit draadje. Man en ik zaten in een impasse met zijn minnares. Hij pendelde heen en weer, kon niet kiezen. Time out gehad maar die gebruikte hij niet waar hij voor bedoeld was. Vierde feest en ging weer vreemd. Toch nam ik hem terug en geloofde zijn woorden van spijt. Ik heb geprobeerd om het vertrouwen terug te vinden maar dit is niet gelukt. Eigenlijk had hij mij dt terug moeten willen geven maar hij was niet bezig met wat belangrijk was voor mij. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld maar hoopte op beterschap door leuke dingen te ondernemen samen. Altijd ging dit van mij uit en ik kreeg geen contact mee met hem. Dit is de laatste weken verslechterd en wat bleek, de minnares was weer in beeld. Nu hebben wij definitief afscheid genomen van elkaar en zit hij hoogstwaarschijnlijk bij haar. Ik moet een weg zien te vinden om mijn leven opnieuw vorm te gaan geven en lees veel op diverse fora, dat helpt om mij wat sterker te voelen.

Gewenning

Ookal zijn man en ik wel bij elkaar, het gevoel van intense eenzaamheid heb ik wel mogen meemaken. Het gaf mij ook een soort rust: ’ als ik door gewenning deze eenzaamheid aan kan, kan ik alles aan’. Ik was zodoende ook niet meer bevreesd voor een breuk.
Ik zou dat wel erg voor de kinderen vinden, maar ik zou persoonlijk minder zwaar er in staan, door de reeds opgedane gewenning.
@Liefdier, je hebt ook een gewenningsfase meegemaakt. Ik hoop dat dit je kan helpen, te geloven in je vermogen ook deze donkere fase te weerstaan, waardoor je minder verlamd, de toekomst tegemoet gaat.
Sterkte

Ach, Liefdier

Ja, ik ken je nog wel. Wat ontzettend jammer dat het toch niet gelukt is. Maar ik denk dat Flanagan wel gelijk heeft, dat je al een heel stuk sterker bent geworden en al voor een deel afscheid hebt genomen en gewend bent aan het idee. Maar het blijft natuurlijk verdrietig en moeilijk.
Neem de tijd om de scheiding goed te regelen, probeer daar zakelijk naar te kijken en je emoties te parkeren. Dat is vreselijk moeilijk, dat weet ik, maar komt echt de situatie ten goede. Ik zie op dit moment bij mijn zus hoe vreselijk emoties in de weg kunnen zitten bij het goed regelen van de scheiding. Blijf uit die valkuil. Hoe terecht je emoties ook zijn, ze helpen je nu niet. Het verder verwerken van dit alles komt wel als jullie alles goed op papier hebben gezet.
Heel veel sterkte!

terug vinden van mijzelf

Dank voor jullie reactie. Het klopt wel dat ik al een stuk opgeschoten ben in het er mee dealen door wat er allemaal al is gebeurd. Het vasthouden aan het plaatje hoe het ooit was tussen ons en hoe hij was is zo zinloos. Heb dat anderhalf jaar geprobeerd maar hij is gewoon niet meer die leuke man van ooit en de dingen die hij zei en deed zijn zo ontzettend pijnlijk. En alle leugens, vooral alle leugens. De laatste 3 jaar van onze relatie hebben mij zoveel pijn gedaan, zoveel pijn zal ik tijdens deze verwerking niet ervaren denk ik. Ik krijg mijzelf weer terug. Ook al leefde ik wel steeds meer mijn eigen leven in praktische zin, in mijn hoofd was ik altijd bezig of ik wel goed genoeg was voor hem en dat hoeft nooit meer! Dat is een heel fijn gevoel. Hij zag mij letterlijk niet. Heeft mij op zoveel grote en kleinere belangrijke momenten in de kou laten staan. Er was geen verbinding mee te krijgen en eigenlijk heeft dat echt nooit gezeten als hoe het hoort te zitten in relaties. Die verbinding heeft hij met niemand trouwens. Hij neemt zichzelf mee, hup zijn nieuwe relatie in. Ik hoop zo dat hij de klap nog krijgt en dat hij spijt krijgt, ik gun hem dat zo. Niet perse van spijt dat hij voor een ander koos maar wel spijt van zijn verschrikkelijke gedrag richting mij. Ik denk wel dat ik gesprekken ga aanvragen bij een psycholoog. Heb ik ten tijde van de time out ook gehad en is erg helpend geweest. Deels voor het doorzien waarom ik zo ver mee ben gegaan om te wachten op verbetering en ook voor het verwerken want het is echt wel een trauma. Ik merk bijvoorbeeld al erg lang dat ik veel associeer. Dagelijks zijn er meerdere dingen die ik koppel aan de acties die hij geflikt heeft, door dingen die ik zie op tv bijvoorbeeld. Ik wil graag dat ik dit weer los kan koppelen. En ook het beeld wat je toch hebt als je zo lang in een relatie met misschien wel een narcist zit, of in ieder geval iemand met narcistische trekken, ik ben niet goed, leuk, mooi etc. genoeg. Kreeg overal commentaar open werd regelmatig uitgescholden. Nog steeds zegt hij dat ik er om vroeg. Alles was uitlokking in zijn ogen.

Spijt

Spijt alleen in zinloos. Wat ik eigenlijk bedoel is spijt met inzichten. En niet alleen de beperkte inzichten die hij nu heeft (ik was ongelukkig dus) Als je ongelukkig bent hoef je nog niet 3 jaar te doen alsof je er voor gaat en ondertussen je vrouw herhaaldelijk te bedriegen e voor gek te verklaren als ze vermoedens heeft. Het is gewoon geen excuus.

Spijt

Snap je gevoel wel mbt spijt. Voelt zo oneerlijk voor jou, je kunt je bijna niet voorstellen dat de ander niet ziet of gaat zien dat jou onrecht is aangedaan. Maar de harde waarheid is waarschijnlijk dat je de erkenning hiervoor uit jezelf moet halen en niet van hem gaat krijgen. En het mooie is dat jij in de spiegel kunt kijken en dat je weet dat je alles hebt gegeven en er oprecht in hebt gestaan. En nu ben je vrij van hem en je schrijft dat dat ergens ook bevrijdend voelt. Succes!

wisselende emoties

Miss en Nijntje, bedankt voor jullie inzichten, jullie hebben beide gelijk. Het is nog zo vers, de focus ligt nog zo op hem. Als je zo hebt gestreden is het zo moeilijk om los te laten. Zelfs als je dus zo slecht bent behandeld. Ik heb altijd mijn ogen gesloten voor hoe hij echt was en dat kan nu niet meer. Had gisteren een goed dag. Nacht was beroerd, wat een verdriet! Vandaag hangt het een beetje in het midden. Misselijk, pijn op de borst (hartepijn) nauwelijks kunnen eten, passief. Wel een klein beetje in de actie gekomen en dat helpt wel iets. Het is zo allesoverheersend en dat blijft een beetje gek omdat hij zich al zo ver had terug getrokken. Toch is het keihard dat iemand je gewoon niet meer wil en daar eigenlijk al heel lang uit was, zonder jou daar in mee te nemen. Plannen werden gewoon gemaakt, tot vorige week aan toe. Bizar.

op zoek naar dezelfde ervaringen

Hallo alen

ik heb mijn eigen draadje opgestart - zie "bedroog? wat moet ik verder"
ik volg jullie al een tijdje ook de vorige topics en personen die zitten/zaten in verwerking proces van een ontrouw. Het helpt mij ergens wel om mijn eigen storm van emoties begrijpen en niet gek worden.
Maar ik zou willen vragen of iemand van jullie heeft ervaringen met bedroog door verslaving problematiek? Of depressie? Graag delen.

Yep, ervaring

Mijn man heeft een seksverslaving. We zijn al wel 15 jr samen, getrouwd en kinderen. Ik vind de seksverslaving heel moeilijk maar mijn man nog steeds erg leuk en we hebben het ook gezellig samen. Mooie gesprekken en groei. We hebben relatie therapie gehad en mijn man heeft zich aangemeld voor vat van zelfvertrouwen therapie.
Mijn man heeft met meerdere vrouwen seks gehad, veel porno kijken en masturberen. Chatten met vrouwen en webcam seks.

Mijn ex was ook seksverslaafd. Lijkt meer voor te komen bij afgekickte alcoholisten. Verslaving verlegt zich.

Yes my too..

Hier ook een sexverslaving bij man. Maar ik denk dat het vele meerdere factoren bij elkaar zijn bij hem..
Naja denk. Ik weet het inmiddels wel zeker. Wij zijn al even op weg dus zie nu alles anders.

Ik heb je draadje gelezen. Enorm pittig. Met de drank "erbij" lijkt het me enorm moeilijk.
Mijn moeder is drank verslaafd en ik zie met eigen ogen dat het haar en mijn vader steeds verder "kapot" maakt... ( hun huwelijk)
Door dit zelf heel veel therapie heb gehad en nog bezig ben zie ik wel in, dat er bij hun geen einde aankomt. Ik ben dan nu ook niet meer verbaast waarom ik deze partner heb die ik in mijn jongere jaren gekozen heb.
Het Is een bekent patroon. Iets waar Mari mij ook vaker op wees. En wat ik lees bij andere, en of boeken etc.

Zie jij bij jezelf ook een patroon polanegri?

Liefdier hoe gaat het nu met je?

Miss

ik heb eens nagedacht maar ik herken niet echt een patroon bij mezelf.
Mijn ouder waren gescheiden toen ik heel klein was maar verder geen alcohol thuis of zulke problematiek in mijn naaste omgeving. Enkele relaties gehad en die waren door verschillende redenen beëindigd.
Al die maanden samen had ik echt geen vermoeden. Ok, in het weekend bij de avond eten was soms zo, ik drink een glas wijn, hij de rest van de fles. Maar verder geen marginale situaties, geen rare gebeurtenissen. Tot die nacht.
Ik geloof hem ook als hij zegt dat er geen sprake was van aantrekkelijk kracht. Ik wil nu niet arrogant klinken ofzo maar dat is een oudere vrouw (15 jaar ouder dan wij), niet echt aantrekkelijk, ziet uitgeleefd uit door te veel roken en haar drugs verleden. Toen ik haar zag dacht ik gewoon "een oude tante van hem".
Wat in de auto is gebeurd verklaart hij met zijn volledig alcoholisch black-out en destructieve gevoelens die altijd naar boven komen bij hem als hij (teveel) drinkt. Toch kan ik niet bevatten hoe dat in zijn werk ging. Wie was begonnen? Waarom heeft hij niet gestopt? Of haar niet weggeduwd? Hoe erg dronken moet je zijn? Heb hem nooit in zo toestand gezien.

hoe gaat het nu

Hoi Miss en anderen. Hoe het gaat...Het gaat redelijk. Probeer de draad weer een beetje op te pakken. Heb lieve mensen om mij heen maar je moet het toch echt zelf doen. Heb een aantal financiële en praktische zaken al geregeld, maar een aantal zaken loopt vertraging op omdat ex andere dingen blijkbaar belangrijker vindt.

Wat betreft verslaving; Mijn ex is zeker verslavingsgevoelig en ik denk dat verliefd willen zijn, niet persé seks, bij hem wel een verslavingsdingetje is. En altijd 'on the edge' willen leven, impulsief, kicks nodig hebben.

Dat hij weg is geeft enerzijds rust. Geen spanningen meer, geen ontevreden persoon meer naast je, en ik kan heerlijk mijn eigen gang gaan. Anderzijds geeft het (nog) onrust. Het lijntje is nog niet door. Wacht eigenlijk nog een beetje op de bevestiging van hem dat hij dingen heel fout heeft gedaan. Ben bang dat ik kan wachten tot ik een ons weeg. Het helpt wel om, als ik die onrust opmerk, de focus weer op mijzelf te leggen.

Iedereen om mij heen zegt dat ik zo sterk ben en dat ik veel te leuk ben voor deze ellende. Dat ligt ook mijn doel: Dit zelf ook echt helemaal doorvoelen. Ik hoop de komende 2 jaar zo goed voor mijzelf te zorgen, dat ik de scheiding heb verwerkt en weer open durf te staan voor een lieve man. Eerst hier doorheen, samen met mijn kind.

Polanegri hmmm... tis ook maar een theorie hoor. De praktijk kan dus wel degelijk anders zijn... zo te lezen.
Waarschijnlijk heeft het zo goed kunnen " onderdrukken " was hij er even los van, en weer terug in de cirkel van " vroeger gekomen "
En wat ik zelf gehoord en gezien heb : kan het de lelijkste, griezeligste, akkeligste snol zijn die je je nog maar kan bedenken. Dat is het niet. Ze diende zich aan. Zij was er op dat moment, zo kun je het ook bekijken. Als ik nu iets van verslavingen geleerd heb is het dat wel... Misschien helpt deze gedachte je dat stukje iets losser te kunnen laten?
Het is en blijft een vlucht, een fijn gevoel, om niets te voelen. Uit het " gewone leven stappen"
Het fijne gevoel, en dan vergeten ze ALLES.
Mij, jou, kind, hond, huis, tuin en keuken.

@ liefdier, wat knap. Ga lekker veel leuke hobby s oppakken! En wat fijn dat je zn lieve mensen om je heen hebt. Het heeft mij in leven gehouden. Dus herken dat gevoel.
Je ex kan blijven zoeken in dat gevoel te willen krijgen, maar uit eindelijk zal hij steeds terug komen op de onvrede met zichzelf.

Miss

Dat is ook zo. Zij diende zich aan. Uit de vele gesprekken is gekomen dat, toen hij nog getrouwd was, liet zij af en toe duidelijk weten dat zij hem leuk vind. En zij is ook een zware drinker. Hij kon niet duidelijk zeggen maar denkt dat zij is aan die kus begonnen. Maar wat voor kus was dat, bijna een penetratie! hij kon stoppen of haar wegduwen. Hij zei dat juist niet, zoals bij de verkrachtingen in zijn kinderjaren kon hij niks zeggen of doen, gewoon meedoen. Ik geloof er niet echt in die psychologische uitleg. Wel heftig.Je bent geen kind meer.
Ik heb pauze ingelast, ik kan hem gewoon niet zien. Ik heb een gewoon leven, een leuke job, rustig prive, een pracht van een kind. En dan kom je onverwacht in zo marginaal verhaal. Word er misselijk van. Mss klinkt het stom maar zou minder moeilijk mee hebben als dit een normale, mooie vrouw was, vrouw die moeite waard is. Jesus, wil dat het stopt met nadenken.

Polanegri

Om je een hart onder de riem te steken, mijn man ging vreemd polanegri met een jonge vrouw waar ruim drie honderd mannen overheen zijn gegaan. Ze was de populairste, de smerigste van de sportschool... ken je die meiden op de middelbare school die iedereen afwerken?

Ja zo één dus. Een normaal iemand heeft daar vanallerlei benamingen voor. Dus Ik hou me netjes in
Ik ging letterlijk over mijn nek toen ik er achter kwam.
Nu een jaar later, kun je het " beter " plaatsen. Waarom, en hoe en wat. Natuurlijk zit er nog wel eens onbegrip, maar het maakt je ook krachtiger en rijker doordat ik nu zoveel geleerd heb.
Mijn vriendin zegt dat ik 50 jaar ouder geworden ben in mensen kennis.
Ik pluk daar nu mijn vruchten van, en word nu ook veel minder snel geraakt.
Bijna niet meer, en dat is soms best jammer. Want het verhard je.

Gun jezelf tijd, laat het gevoel toe en lees je idd in als je daar behoefte aan hebt.
Het is bij hem een ontwikkeld iets, wat met tijd en wijlen de kop op steekt. Dat blijft met een verslaafde. En Ga vooral op je intuïtie af.
Xxx

minder sterk dan dat ik dacht

Hier gaat het ruk. De daadkrachtigheid van de eerste twee en een halve week zijn weg. Het heeft plaats gemaakt voor verdriet en paniek. Het komt nooit meer goed, we zullen nooit meer een heel gezin zijn. Het doet zo verrekte veel zeer en ik zo graag los komen van hem maar het lukt nog bij lange na niet. Zo krom na alles wat hij heeft geflikt. Ik ben bang dat ik afglijd in een diepe put. Alle plannen die we hadden zijn nu zwart gat voor mij. Ergens vind ik mijzelf zwak dat ik er zo in sta. Ik zou blij moeten zijn dat ik van deze vreemdganger verlost ben maar voel het nog absoluut niet.

Knop

Helaas liefdier, hebben we niet allemaal een knop in ons hoofd en lijf wat we van de één op de andere dag om kunnen zetten!
Volgens mij hebben alleen psychopaten dat. Maar mensen met gevoel en inlevingsvermogen hebben dat niet...
Dat moet groeien, dat kost tijd. Heel Veel tijd.

Tuurlijk wil je hem rationeel gezien cadeau doen met een grote strik om zijn nek. Maar toch werkt het niet zo, het moet slijten...

Je mag rouwen om het gemis om die ..... man.
Je mag rouwen om het verdriet dat je geen gezin meer bent. Laat het toe. Huil, stamp en mopper.

Daarna kun je je eigen weer oppakken.
Ben lief voor jezelf. Zoek fijne liefdevolle mensen op.

@Miss

Thanks miss, je hebt helemaal gelijk. Vanavond had ik bezoek van lieve vriendinnen en dan voel ik me weer even gesterkt. Zoveel mensen die vinden dat ik de moeite waard ben en gelukkig vind ik dat zelf ook. De toekomst is nu zo een groot leeg gat en daar moet ik nog helemaal niet echt naar willen kijken. Gewoon dag voor dag. Verdriet mag er zijn en dan weer even in de actie want anders glij ik af. Actie helpt, als ik ook het verdriet maar toe laat. Maar liever wat meer boosheid daarbij want hij heeft gewoon echt hele nare dingen geflikt.

Verdriet komt meestal na boosheid

Waarschijnlijk voel je wel boosheid, maar slaat het nog om in je verdriet. Ga maar eens goed na wat je nu eigenlijk voelt en verder hoef je er niets mee. Alleen de gedachte is genoeg.
Wist je dat heel veel mensen niet echt boos kunnen worden en dit 1 van de moeilijkste uitende emotie is?
Dat leer Ik bij de training die ik volg...

En Idd leef van dag tot dag, mijn man was mij ontrouw ( kort na onze bruiloft (wéér) ik dacht dat ik een sprookjes huwelijk had, dat wij open en eerlijk waren. En toen kebam, donderde ik van de roze wolk af. Zo zie je maar weer morgen kan heeeeel anders zijn. Pak het per dag. Ik maak niet veel plannen voor de toekomst.. dat is wat ik er van geleerd heb. Ik leef NU !
Pak het met uur, per dag, per week. Niets moet.

Je zult het nu nog niet zo voelen maar je gaat hier nóg sterker uit komen. Vertrouw op jezelf.

inzichten

Wat is het rustig hier. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat met bijvoorbeeld Gitte en JJ. Maar ook met de anderen. Ik merk dat ik zo'n behoefte heb aan mensen die in het zelfde schuitje zitten of zaten. Zoals iemand een stukje terug ook al zei, het was kiezen uit 2 kwaden. Mijn vriend vocht niet eens, maar ik denk dat het voor mijn gevoel niet had uitgemaakt. Ik vind het wel heel erg dat ik mij niet gezien voelde en eenzaam, maar voor het repareren van het herhaaldelijk vreemdgaan en daar zelf achter moeten komen had zijn best doen denk ik ook niet meer geholpen.

Iemand anders schreef dat ze zich afvroeg of je dit voor altijd bij je draagt en ook in een nieuwe relatie je niet beter zal voelen, dat denk ik niet. Ik heb mijzelf die vraag ook weleens gesteld. Het beschadigd je en dat litteken (wat bij mij nu een gapende wond is) blijft. Ik zal mij heel moeilijk weer durven openstellen denk ik, maar hoop dat ik ooit nog eens écht mij geliefd en gezien voel worden door een lieve man die goed bij mij past. Als ik weer geheeld ben.

Vandaag een oké dag. Einde van de middag bekroop mij wel een soort paniek/ onrust. Het komt denk ik door het loslaten, geen controle meer hebben, geen invloed. Hij reageert op een aantal belangrijke dingen niet. Dat maakt mij boos. Als hij mij iets vraagt reageer ik wel netjes. Nou komt dat wel bij de mediator, maar dan denk ik, alles wat je nu kan regelen kan je toch beter maar regelen? En dan moet ik het loslaten.

Ook denk ik, wat ik iemand anders ook zag schrijven, en ik las het laatst ook ergens anders, het was al lang geen liefde meer maar een verslaving. Ik ergerde mij kapot aan die man die altijd gestresst was en onwijs veel troep maakte. Mijn kind maakt nog minder troep!Kon nooit attent zijn, iets liefs zeggen. Kreeg nooit meer een kus. Maar het MOEST weer gaan werken. Ooit zou hij wakker worden en het licht zien, zoiets dacht ik. Het was een zucht naar liefde en die kreeg ik al zo lang niet. Dat is wel een dingetje denk ik. Een dingetje uit mijn jeugd ook. En denk dat de hechting bij beide een hele grote rol speelt. Ik wil daar wel aan werken zodat ik wél een gezonde relatie aan kan gaan. Ik heb zo veel liefde gegeven altijd. Ook in de relatie daarvoor. Heb nooit een gelijkwaardige relatie gehad en alles wat ik wenste was liefde, gezien worden. Dan trek je toch de verkeerde types aan zegt men. Wat een inzichten weer....