Verder na ontrouw deel 7
Daar issie dan, deel 7 alweer! Dit onderwerp loopt intussen al jaren. Weet iemand ook hoe je de andere draadjes terug kunt zien? Ik kan dat tegenwoordig niet meer vinden.
Talloze dames en een heel enkele heer stellen hier hun lief en leed op schrift, nadat ze bedrogen zijn. En dan volgt altijd de hele moeilijke vraag: kan ik dit vergeven, of niet? Blijf ik bij hem, of niet?
Ervaringen laten zien dat het jaren en jaren kan duren voordat deze wond hersteld is en je je man/vrouw weer vertrouwt. Soms komt dat vertrouwen nooit meer volledig terug.
Persoonlijk vind ik dat de volmaakte relatie niet bestaat. Je mag van elkaar volledige trouw en toewijding verwachten. Maar een huwelijk is natuurlijk geen constante staat van geluk. Ontrouw zet de boel even heel erg op scherp: hoewel sommigen denken dat je niet vreemd gaat in een relatie die echt goed is, klinkt mij dat teveel als de stelling dat waar 1 vreemdgaat, 2 schuld hebben. En het lullige is dat de bedrogen partner vaak geen idee had dat de ander niet gelukkig was. Dat waren ze zelf namelijk wel. Ik persoonlijk hou minimaal een keer of wat per jaar een onderhoudsgesprekje om te peilen hoe tevreden mijn man is met de relatie. Maar als hij niet eerlijk is, in zijn communicatie, kan hij mij ook de schuld niet geven voor mijn vermeende tekortkomingen, vind ik.
Enfin, stof genoeg om eindeloos met elkaar over te tikken 
En natuurlijk zijn we er voor elkaar, om elkaar te steunen en troosten.
Tenslotte zou ik wel graag even willen zeker stellen dat we niet voor elkaar gaan beslissen of de ander beter scheiden kan, dan wel blijven moet. Dat is een persoonlijke beslissing en daar mag een ander niet over oordelen.
Een hernieuwde balans is niet alleen fijn voor jou maar is ook goed voor de vreemdganger. Alleen kost het tijd en finesse om de winst van gezond evenwicht en verbetering duidelijk te maken. Ik noem ook verbetering omdat de vreemdganger toch ergens eens van zijn principes los was geraakt. Je helpt hem als het ware weer op een respectabel zelfbeeld te komen. Dat doe je uit liefde, voor een ieder die je dierbaar is.
Dat laatste is voor de momenten waarop je je afvraagt; waar doe ik het eigenlijk voor.
En aanvullend op flanagans reactie, het laat ze in zien dat ze eens moeten stoppen met de eeuwige vrijgezel uit te gaan hangen, maar dat ze zich gedragen als een papa en een echtgenoot in daar waar ze nodig zijn.
(En die kostbare tijd, die hij nooooooit meer over kan doen, die hij beter in kind en ons had kunnen steken)
Miss, die like heb je van mij.
😊flan😘
Hoi Muppet, welkom bij de club van vrouwen die het allemaal hebben moeten doormaken. Wat verdrietig om te lezen dat ook in therapie niet goed gepraat kan worden, want dat is toch wel essentieel wil je verder komen. En dat het hem is overkomen, dat hebben we allemaal gehoord van de mannen. En dat is natuurlijk gelul van de hoogte klasse. Hij was er zelf bij. En niet 1x, maar drie keer?! Een hele dikke knuffel ook van mij om je een beetje te steunen. Geef je verdriet, twijfels, boosheid en alle andere emoties de ruimte die ze nodig hebben. Je man mag niet van jou vragen ze te negeren of zelfs weg te stoppen. Hij zal ze aan moeten kijken, zien wat zijn gedrag met jou heeft gedaan. En laat hem niet in de slachtofferrol kruipen, dat heeft ie niet verdiend.Â
Oh Anoniempje, wat ben ik stiekem een beetje jaloers op je! Wat lijkt me het heerlijk om Truus door elkaar te rammelen. Niet oke natuurlijk maar gewoon..... gewoon Truus als boksbal haha. Ook al gaat het hier echt een stuk beter in de relatie, als ik Truus gezellig met haar man zie lopen wens ik haar nog steeds een vreselijke vechtscheiding, dat haar man haar ook lekker in de steek laat en nog meer nare dingen. De therapeut zei dat ik het moet ombuigen naar een moment dat ik haar ook een fijn huwelijk gun en zelfs een fijn leven. We zullen zien haha.Â
Mamame schreef op 27-07-2021 om 10:39:
De therapeut zei dat ik het moet ombuigen naar een moment dat ik haar ook een fijn huwelijk gun en zelfs een fijn leven.
Of dit nou het middel is of het resultaat van een veranderde mindset weet ik niet. Ik denk wel dat het een stuk beter met me zal gaan op het moment dat ik echt gemeend zo kan denken. Als iemand een toverstokje heeft hou ik me aanbevolen 🙄
Oprecht berouw
Tijdens confrontatie Anoniempje had die man oprecht berouw. Dat werkt helend. In mijn confrontatie toonde de persoon in kwestie geen berouw waardoor ik een nog grotere minachting voelde. Later is de persoon ziek geworden en overleden. Mijn man dacht dat ik blij was dat ze niet meer bestond. Ik zei dat ik dat haar niet toewenste maar dat ik veel liever had dat ze, toe ze nog leefde, tot inzicht was gekomen om hetgeen ze had aangericht. Dat was fijn voor mij geweest maar voor haarzelf ook. De ruzie was voor haar ook niet prettig. Ik geloof ook dat iedereen in staat is een ander ‘voorspoed’ toe te wensen, maar pas nadat jezelf rust en vertrouwen ervaart. Dus eerst het ene en daarna ontstaat er ruimte voor het andere.
Een therapeut die aangeeft het om te buigen naar een moment waarin je de ander een goed leven toewenst, gaat m.i. te hard voorbij aan wat je nog niet verwerkt hebt.
Een fijn leven en fijn huwelijk voor mijn Truus? Hahaha. Jeetje. Nou dat lukt niet hoor. Dat gun ik mijzelf en dat heb ik zelf nog niet eens (terug).Â
Mijn man heeft de afgelopen weken enorm laten blijken dat hij zich verschrikkelijk voelt over alles wat hij gedaan heeft. En wat het met mij deed en doet. Het is het zo niet waard geweest zei hij. Hij had al eerder gezegd dat hij niet goed meer eruit wist te komen (zij wilde haar man inwisselen, hij nooit - ook overigens door Truus gezegd). Dat hij afgelopen week zo heftig huilde. Echt voelde wat een pijn het heeft gedaan. En daar weer verontschuldiging voor aanbood, maar dit keer voelde ik het echt. Dat deed mij goed. Niet alleen sorry maar echt diep verdriet bij hem zien. Besef wat hij kwijt is geraakt en kapot heeft gemaakt voor sex met een ander.Â
Maar haar iets moois toewensen, dat lukt zeker nog niet. Nu heb ik ook echt een nare Truus. Ik weet dat er ook lieve en leuke zijn. Dat is deze niet, nogal dom gekozen door de Anna-man ðŸ¤.
mijn truus gun ik geen goed leven nu niet nooit niet ook al ben ik opgelucht dat hij een paar goeie tikken heeft gehad
Ah gelukkig, ik ben niet de enige die Truus niet alle goeds wenst haha. Maar ik snap de therapeut wel. Het zal mooi zijn als ik daar ooit kan komen, bij het punt dat hoe het met haar gaat mij niet echt meer kan schelen.Â
Anna, dat zal je zeker goed hebben gedaan, dat oprechte berouw van je man! Heel invoelbaar, zoals je dat beschrijft.
De vreemdganger van Muppet komt vreselijk nonchalant over. Hij is ongenadig door de mand gevallen, maar doet net of zijn neus bloedt. Dat klinkt verre van berouwvol. Schaamte omdat zijn leugens zijn doorgeprikt, maar meer niet.
Maar Anna, jouw man z'n oprechte tranen, dat is wat je nodig hebt om hem te kunnen vergeven, nietwaar? Niet oppervlakkige schaamte, geen ellende wegens egoverlies, geen nepspijt omdat ze hun comfortabele dubbelleven kwijt zijn, geen angstyranen omdat ze bang zijn om hun gezin te verliezen, met alle materiële voordelen die dat biedt: maar echt besef wat hij jou hebben aangedaan, hoe hij je buitengesloten heeft, hoe hij zijn integriteit en jouw vertrouwen heeft verkwanseld, hoe hij jouw liefde voor hem een misschien nooit meer geheel te genezen wond heeft toegebracht.
De houding van jouw man gun ik alle dames en heren die hier meeschrijven van harte.
Mamame schreef op 27-07-2021 om 10:33:
Hoi Muppet, welkom bij de club van vrouwen die het allemaal hebben moeten doormaken. Wat verdrietig om te lezen dat ook in therapie niet goed gepraat kan worden, want dat is toch wel essentieel wil je verder komen. En dat het hem is overkomen, dat hebben we allemaal gehoord van de mannen. En dat is natuurlijk gelul van de hoogte klasse. Hij was er zelf bij. En niet 1x, maar drie keer?! Een hele dikke knuffel ook van mij om je een beetje te steunen. Geef je verdriet, twijfels, boosheid en alle andere emoties de ruimte die ze nodig hebben. Je man mag niet van jou vragen ze te negeren of zelfs weg te stoppen. Hij zal ze aan moeten kijken, zien wat zijn gedrag met jou heeft gedaan. En laat hem niet in de slachtofferrol kruipen, dat heeft ie niet verdiend.
Dat praten is bij hem echt wel een enorm ding. Heeft dat altijd lastig gevonden en lacht al snel wat weg. Hier heb ik altijd wat moeite mee gehad….. maar nu nog meer.
Bij de therapie heeft hij gewoon gedacht: ik praat een beetje mee ofzo. Ook dit is nu voor mij een naar gevoel en heb aangegeven dat hij me daar alleen maar meer mee raakt.als het de moeite niet is geef dat dan aan, maar stop met het half iets doen.
Ruimte voor mijn emoties….. hoe? Ik ben op het moment gewoon nog lamgeslagen denk. Dit had ik voor jaar Ook toen ik ze betrapte. Maar voor mijn gevoel is het nu nog heftiger. Kan niet eens echt verdrietig zijn…. Heb een knoop in mijn lijf, en met vlagen ben ik zo boos. Ik herken mezelf hier niet in. Tegelijkertijd zoveel vragen, dingen die ik wil weten etc. Ze poppen maar op, maar is het helpend?
herkennen jullie dat? En tot wanneer moet het gewoon een keer klaar zijn met alle vragen?Â
Dat negeren….. hij doet alsof er niets gebeurd is op sommige momenten. Andere momenten zegt hij niets en ontwijkt me…. Twee uiterste waar ik niets mee kan.
ik heb vanavond bij hem aangegeven dat ik het idee heb dat ik er niet toe doe of dat hij gewoon niet zoveel meer voor mij voelt. Misschien door alles wat nu uitgekomen is, maar lijkt of hij het ook niet weet. Dat neem ik hem dan kwalijk….. met al die vrouwen kon hij wel hele dagen sms/appen/ bellen. Paar keer per week afspreken etc….
Is dit eerlijk nee, maar zo voelt het voor mij nu wel🥲
Flanagan schreef op 26-07-2021 om 15:28:
Hij denkt:‘samen leuke dingen doen’
Klopt, dat helpt bij het naar elkaar toe groeien. Maar dan moeten die leuke dingen ook er van komen. Het scheelt als een partner dan ook het initiatief neemt om iets te organiseren ipv achterover hangen wachtend tot jij uiteindelijk iets geregeld hebt!
Deze nare tijd heeft ook z’n goede kanten; het zet je aan tot het opkomen voor jezelf. Zodat je minder automatisch in belang van gezin denkt. Het maakt dat je taken gaat herverdeling ipv een ander ontzien.
Op het moment kan ik me niet zo goed zetten tot het leuke dingen doen….
We waren net , na vorig jaar zomer, op het punt dat het wat makkelijker ging en dat we weer de leuke dingen aan het doen waren. Dit heeft me weer zo’n klap gegeven dat ik het even niet kan.
Ook ben ik bang dat hij denkt we doen weer leuke dingen dus het zit weer goed. Zo werkt het wel een beetje bij hem. En ik vind echt dat ik nu nog duidelijker aan mag geven dat dit echt heel achterlijk is geweest van hem. Is dat om te straffen, misschien een heel klein pietsie beetje, maar voornamelijk om tot hem door te dringen wat hij mij en het gezin heeft aangedaan.
En hoe zoek je daar dan balans in? Als iemand tips heeft graag!
Hij laat je inderdaad niet zien dat hij met jou begaan is, maak ik uit je relaas op.Â
Jij staat nu voor een moeilijke beslissing. Of je het wel eens doet, weet ik niet, maar schrijven kan helpen op een rijtje te krijgen wat je voorwaarden bv. zijn om met hem verder te gaan. Schets eens een scenario dat jullie uit elkaar gaan, inclusief de praktische consequenties. En eentje waarin je met hem getrouwd blijft.
Maar tot je een besluit genomen hebt, lijkt het me heel nuttig om hem terug naar zijn ouders te sturen. Jij moet nadenken zonder zijn aanwezigheid.. Hij mag vast ondervinden hoe het leven helemáál zonder jou is. Jullie kunnen natuurlijk praten, maar dan op neutraal terrein. Kan hij niet zo lang bij zijn ouders logeren, laat hem dan een ander adres zoeken.
In die periode kan het spannend zijn, natuurlijk: je bent misschien bang dat hij weer verder gaat met een volgende tante. Stel hem bv. de voorwaarde dat hij alle contacten verbreekt. Dan kan hij laten zien dat hij echt veranderen wil, met jou verder wil.
Hij zal vast zeuren dat hij gewoon thuis wil wonen en dat het te lang duurt. Maar meneer heeft jou jaren van je leven afgepakt. Het lijkt me fair dat jij nu alle tijd mag nemen om tot een besluit te komen.
Sterkte, joh. Het is moeilijk om die lamme inertie te doorbreken, maar het is hard nodigÂ
