Verder na ontrouw deel 7

Puinhoop:

"Daarom is dat de enige Bijbelse grond waarop je een huwelijk mag ontbinden, als bedrogen partner, en een ander kunt trouwen. Omdat er eigenlijk uit blijkt dat de bedriegende partner jullie huwelijk al opgegeven heeft. Omdat God weet hoezeer dat ingrijpt in je relatie, in je vertrouwen, in je zelfbeeld.

Ik besloot destijds met hem door te gaan. En achteraf heb ik daar wel eens spijt van."

Maar ligt die beslissing voor altijd vast dan? Het is duidelijk dat je man zich niet liefdevol naar jou opstelt en dan heb ik het niet alleen over het vreemdgaan. 
Is koppig vasthouden aan zo'n besluit en jezelf in de slachtofferpositie houden in een liefdeloos huwelijk niet evengoed (een) zonde?

@Puinhoop, je man is niet gelovig; de teksten die je aanhaalt zeggen hem niet veel want hij heeft niet het gevoel dat er een God is die over je schouder meekijkt. Verwacht dat dan ook niet van hem. Je geloof is voor jou; jouw persoonlijke relatie waar je om rust en kracht kan vragen. 
Wat je in een huwelijk wel naar mag streven, is open en eerlijk zijn en interesse tonen in elkaar omdat je om elkaar geeft. (Liefde als binding) Kijk of je daar het voortouw in kan nemen waardoor een wisselwerking kan optreden.

PS: Het kan lastig zijn als de ene wel naar kerkdiensten gaat en de ander niet. Soms kan de ander het gevoel ervaren dat de ene de ander wilt overhalen, want het was zo interessant en leerzaam. Dat kan beklemmend uitwerken en dat kan andermans mening versterken er niets mee te maken willen hebben. De ander schiet dan vlug in een verdediging en wordt onvriendelijk. Ik zeg niet dat dat bij jullie ook zo is, dat kan je zelf beoordelen. Ik ben wel benieuwd wat hij ervan vindt; mogelijk dat hij geen moeite heeft met geloof op zich maar wel met de uitvoering van regels binnen de kerk die jij bezoekt. Vraag het hem.
Wij hadden ook op een gegeven moment moeite met de uitvoering van de kerkse visie. We zijn vertrokken maar we hebben wel veel baat aan de tv-diensten van Hour of power; meer met beide benen op de grond.

@Mamame, haar actie geeft aan welk naar mens zij was. Zegt iets over haar, niet over jou en je man nu.
Dus deleten die hap.

Heel herkenbaar. Niet alleen de (foto) herinneringen van Facebook zijn soms confronterend. Ze kwam op een gegeven moment zelfs binnenstappen met cadeautjes op de verjaardagen van de kinderen en van mij. Niet die van mijn man! Slim toch? Maar staat ook op al die foto's ... foto's met je kinderen, die je niet altijd wil deleten. Je kan bij veel Social media de herinneringen uitzetten. Zou ik doen. 

Haha, nou wat houdt je tegen? Heerlijk een scheld tekst schrijven. En dan niet versturen. Vond ik fijn. 

Hoe gaat de therapie? Voor jou? Voor je man?

hier gaat het gelukkig een stuk beter, ik kon mij vorig jaar niet in beelden dat het zoveel beter zou gaan.
Mijn vriendin heeft wel nog erg veel last van schuldgevoelens, soms barst ze uit het niets in tranen uit en vraagt ze zich af hoe dit heeft kunnen gebeuren, hoe ze zo ver heen was.
Ik vind op zulke momenten toch ergens fijn dat ze met die schuld gevoel leeft, want het kan bij mij ook nog wel eens redelijk rot voelen.
De mannelijke truus was voorheen een vriend van ons, zelfs een soort broeder van onze familie.
Sinds ik de truus hard handig heb aangepakt voelt alles beter, het moest gewoon gebeuren.
De truus wilt nu maandelijks met mij afspreken om er over te praten want ook hij leeft dus met een enorme schuld, angst.
Ik heb laatst met de truus aan tafel gezeten en ergens helpt dit mij ook in mijn proces.
Wel heb ik truus gewaarschuwd dat ik niks moet merken kwa contacten naar mijn vriendin dan weet hij wel wat hem te wachten staat.
Ergens toch heel fijn dat zo man eerst heel stoer doet en de leuke jongen uit probeert te hangen en nu ze keutel intrekt en meer in angst leeft. Ja eigen schuld.

@Anoniempje, daar zou ik dus volledig voor passen. Hij heeft onrust in jullie relatie gecreëerd en jij gaat hem nu helpen door met hem maandelijks een babbeltje te maken? 
Nu, je zegt dat het jou ook goed doet, maar ik begrijp je keuze echt niet; je kent toch al iemand anders met wie je goed kan brainstormen.
Laat die man toch links liggen; daarnaast is het voor je vriendin mogelijk ook minder plezierig om te horen dat je met Truus wat gaat drinken.

Naja het is niet gewoon gezellig wat drinken met truus, het is ook voornamelijk mijn gal spugen richting hem, alles wat mij dwars zit. 
En ik denk dat ik beter dat kan doen dan steeds truus op zijn bek slaan, al lijkt me dat ook niet verkeerd. 
Ik ben vooral iemand die moet blijven praten, en ik vind daar wel mijn rust in. 

Dat zit er ziezo bij deze truus, ik heb er ook over na gedacht net, ik ga vanavond nog 1 keer het gesprek en en daarna eindig ik hier mee. Enigste wat ik nog wel wil en dat eis ik al een jaar dat is dat hij ook zijn excuses maakt naar mijn vriendin. Ja ook al is ze er zelf in gestapt hij heeft jaren lang niks geprobeerd, tot op het moment dat hij zag dat onze relatie slecht ging toen ging hij haar contacten.
Hij wist heel goed waar hij mee bezig was, daar ben ik wel zeker van, en deze truus geeft dat ook wel een beetje toe.

Anna Cara, misschien omdat het nog te vers is? Vertrouwen krijgen in je relatie, moet groeien.

Flanagan, nee hoor dat is het niet. Ten eerste is het niet meer vers. Ik denk zelf dat het komt dat het zien van haar mij aan de zwartste periode uit mijn leven herinnert. En mij als vrouw onzeker heeft gemaakt. Ook een vorm van jaloezie wellicht? Ze zou onbelangrijk moeten zijn, maar ze doet mij nog steeds wat. Dat is jammer.