Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw deel 7


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Cleasje,

Ik heb deze harde grens na een maand of drie gesteld omdat ik buiten mezelf treden van woede, met ptss klachten aan toe. 
Mijn verhaal staat in oude delen ( kort in een notendop : man heeft mij vanaf onze verkeringstijd bedrogen, waar ik 3 maanden na Truus 1 achter kwam, ik wilde dat hij weg ging en niet meer verder. Hele harde grenzen aangegeven, vele malen therapeuten verder en nog ) 

Inmiddels 3,5 jaar verder, het is echt niet gemakkelijk maar ik vind het waard hem nog deze kans te geven omdat ik voor die tijd nooit achter één Truus ben gekomen.
We hebben het hier dus over een jaren lange verborgen agenda. 
En dat accepteer ik nooit meer, man heeft dus geluk gehad dat ik er niet eerder achter kwam.
Zoals ik al zei geen vaag appje, geen gedraai en gelieg.

Gezin staat voor mij op één, maar niet meer tot het oneindige waard om het in stand te houden, kosten wat kost. Dan ga ik echt alleen verder met kind. Maar zoals ik zei ik geloof hem nu. Hij is betrokken en stelt zich anders op. We praten ook meer.
En wie weet bedriegt hij me? Dan komt het altijd uit.

Het vele analyseren en zoeken naar antwoorden heb ik heel lang gedaan. Maar voor mezelf heb ik dat wel op een rijtje kunnen zetten, het kon, ik was het warme nest en de Kick en Spanning namen de overhand bij man. En hij praten het altijd goed voor zichzelf.
Soms lijk het zo moeilijk als je er middenin zit. Tot de rust wat meer terug keert. Dan kun je het meer op een rijtje krijgen.

Ik vind het heel erg voor je, denk goed aan jezelf en probeer voor jezelf op een rijtje te krijgen wat je grenzen zijn.

Zoals er door vele in onze omgeving in real life grapjes worden gemaakt over het feit dat ik min of meer twee kinderen heb, één grote en één kleine , voel ik dat niet zo. Maar hebben wij wel duidelijke afspraken.
Met white boarden en al in de keuken. Man is heel gevoelig voor vluchten en weg willen van emoties en heeft daar zeker veel sturing bij nodig. Maar ik hou ontzettend veel van hem, ik doe dit dus ook uit liefde naar hem toe, maar vooral omdat ik ook zie dat hij wil en ook echt aanwezig is met hart en hoofd.

Feetje, die spiegel hield ik hem ook voor. Daar had mijn man nog nóóit aan gedacht dat ik dat ook kon. 

miss1984 schreef op 22-10-2021 om 20:45:

Feetje, die spiegel hield ik hem ook voor. Daar had mijn man nog nóóit aan gedacht dat ik dat ook kon.

Oh echt? Die van mij zei toen, ik kan het je denk ik vergeven. De grapjas!!!

Mamame schreef op 22-10-2021 om 21:52:

[..]

Oh echt? Die van mij zei toen, ik kan het je denk ik vergeven. De grapjas!!!

Jaja haha, dat zou ik ook zeggen als ik hem was. Makkelijkste weg toch?

Mijn kijk op mensen is zo ie zo na dit alles gekleurd geworden, wat mensen zeggen, beloven, en niet na komen. Kan ze denk ik op één hand tellen die " oprecht " lijken te zijn. Heb met veel mensen gebroken en toch doet dat soms net zoveel pijn als de ontrouw. Ik merk dat ik warme contacten wel mis, vooral nu die mevrouw gestorven is die mij compleet begreep en ik denk dat ik daarom weer meer mee schrijf. Het lieve oprechte invoelen van... 

Wens jullie een fijn weekend.

Puinhoop

Puinhoop

23-10-2021 om 13:44 Topicstarter

Lexus: Nee, je hebt gelijk. Psychische mishandeling is zeker een reden om weg te gaan, ik hoef me niet tot in de eeuwigheid te laten mishandelen. En ik leg nog maar eens uit waarom ik niet nu wegga, ik zal het vast nog honderd keer moeten doen: zoek als je wilt eens maar eens op, via internet, hoe narcisten reageren op een echtscheiding. Waren er geen kinderen geweest, dan had ik er vandaag al werk van gemaakt. Maar die zijn er wel en of die ook slachtoffer gaan worden, is geen vraag, maar een weet. Ik ben niet bang om alleen te zijn. Ik be nooit eenzamer geweest dan tijdens dit huwelijk, immers?

Feetje: jouw grens is duidelijk ook bereikt en terecht. Soms moet een man een heel duidelijke grens voelen. Als jij aangeeft dat dit grensoverschrijdend is, dit app-contact en hij blijkbaar niet zonder kan, maak dan duidelijk dat je dat echt niet toelaat en begin over uit elkaar gaan. Hij moet kiezen. Dit gedrag is volkomen respectloos.
Lees Lentebloems post ook eens, van 22-10, 9:30u.

Elledoris: die hoop heb ik niet meer. Die boeken zijn heel duidelijk, en ik zag het vandaag ook weer: gisteravond schoot er ineens iets in zijn verkeerde keelgat. Ineens sluit hij dan alle contact af en vertrekt. Vandaag stelde ik een wandelingetje voor en vroeg hem wat er nou was. Doet ie of ik gek ben, maar blijft zwijgen in alle talen. Ik ken hem al zo lang, ik weet wat dit gedrag betekent. Doen alsof ik gek ben, me iets verbeeld en zelf fluitend rondlopen alsof hij van de prins geen kwaad weet.Zijn trots en gelijk zijn altijd belangrijker dan een ontspannen contact tussen ons. Hij had ook kunnen zeggen:' Oh, gaf ik die indruk? Sorry, nee, er is echt niets, ik was gewoon moe." Dat doe je in een normale relatie. Hij niet. Enfin, jij hebt al gemerkt dat jouw hoop ijdel was. Jij bent gescheiden, toch? Ik heb laatst nog een ander draadje van je gelezen. Het blijft moeilijk onder ogen te zien dat je ex doodgemoedereerd met een ander verder gaat. Je moet je losscheuren van zo'n man, al deel je een lange geschiedenis.

Ach Claesje, welkom bij de grote club belazerde vrouwen. Ik kan je alleen zeggen hoe het volgens mij voor mijn man was. Aandacht. Zuiver aandacht, onverdeeld en onversneden aandacht van een ander, voor hem, omdat hij thuis niet genoeg kreeg. Eindeloos kunnen kletsen over zichzelf zonder zelf echte aandacht te hoeven geven, zonder het commitment wat een volwassen relatie vergt. Echte liefde is het natuurlijk nooit, wat een man voor zijn minnares voelt. Volgens mij zijn vreemdgangers er nauwelijks toe in staat, omdat ze hun eigen belangen voortdurend voorop stellen. Het kan ze toch niets schelen wat ze jou aandoen met dit ontrouwe gedrag? Maar wellicht spreek ik uit de bitterheid van mijn eigen ziel en mijn relatie. Er schijnen ook mannen te zijn die wel degelijk weer bij de les zijn na een misstap en het niet weer doen.Wat Lentebloem schrijft over haar man en zijn motivatie voor een ander, zo zie ik het ook. En Miss. Zeker is er sprake van liefde, maar alleen voor zichzelf.

Lentebloem, wonen jullie nu weer samen of nog apart?

Claesje, mijn man heeft volgens zijn zeggen alleen deze Truus gedaan. Wel jaren en jarenlang. Ontdekte ik. Hij zei paar weken. Nog een terugval maanden na uitkomen. Man snapt dat ook niet goed. Voelde zich zielig want ik vond hem niet zo leuk natuurlijk na het uitkomen. Nu al weer jaartje ofzo echt klaar. Weet ik zeker. Zij is niet leuk meer. En man weet dat ik nu echt geen kansen meer geef. 

Tip
Maak deze vrouw minder spannend. Vraag bijv wat er niet leuk aan haar is. Wat er nou echt zo spannend is. En waarom hij dat verkiest boven een leven met jou. Enne vraag haar nummer. Bel je haar keer. Bedank je haar dat ze jullie nu met rust gaat laten 🤭

Oh Anna, wat een heerlijke tip. Zou een actie van mij kunnen zijn.

Cleasje

Cleasje

24-10-2021 om 00:41

Puinhoop, dank je wel voor je reactie. Ik heb grote bewondering voor hoe jij het allemaal volhoudt en al best lang ook. Je aanpak zal gezien de omstandigheden wel de beste zijn maar let op dat al die stress je qua gezondheid niet gaat opbreken. Als ik al merk hoe mijn lichaam op verraad reageert dan moet het voor jou bijna ondraaglijk zijn.
Mijn man is zeker geen narcist en ook thuis geen boeman maar je hebt helemaal gelijk, hoe egoïstisch kan iemand bezig zijn. En wat me ook zo raakt is het zo makkelijk kunnen liegen. Op een avond bij haar geweest zijn en de volgende dag spontaan vrij nemen omdat hij graag met mij de hort op wil. Voor zover ik weet en kan nagaan zijn er geen gezamenlijke nachten of tripjes geweest. Heb ook geen idee hoe ik daar zelf achter kan komen, nog tips?  

Heb er zelf alleen met mijn zussen en 1 van mijn allerbeste vriendinnen over gesproken toen het de eerste keer uitkwam. Ze denken dat dit hele gedoe achter ons ligt en we weer echt voor elkaar gekozen hebben.  Als ze er achter komen dat er weer contact geweest is,  in de breedste zin van het woord, komen ze persoonlijk zijn spullen inpakken vrees ik. Ik denk zelfs dat als ik het vertel ze het niet kunnen geloven, ze zagen een happy stel. Ik heb hem nu gezegd dat hij professionele hulp moet gaan zoeken en ik antwoorden wil hebben waarom hij dit blijft doen. Vorige keer wilde hij geen therapie, we konden het zelf wel verwerken en er steeds op terugkomen zou ons ook niet helpen ..
Ik ga nu ook niet in relatietherapie voordat ik deze antwoorden heb.... eindelijk een grens (waar ik me ook aan ga houden). 

Anna Cara, goeie tip, deze vragen ga ik op die manier aan mijn man stellen. Ik heb haar ook gesproken. Doen alsof ze zich schuldig voelt, het is haar echt overkomen, ze heeft zichzelf altijd weggecijferd en is nu voor zich zelf gegaan,  de liefde is zo sterk, er is zo'n sterke aantrekkingskracht, ze kunnen zo leuk praten, ze moet zo lachen, echte liefde, bla bla bla. Ze is al lang gescheiden, iets ouder dan ik, qua uiterlijk niet heel bijzonder.  Volgens mij een schaap in wolfskleren, ze zal niet opgeven. Het is een keurig en beleefd gesprek geweest maar ik merk nu dat ik steeds bozer begin te worden en zin op wraak. Ja mijn man is verantwoordelijk, dat weet ik maar toch zijn die gevoelens er helaas. Herkenbaar?  Als ik mijn gedachten de vrije loop laat gaan ..... ga ik niet uitvoeren hoor, alhoewel een klein subtiel wraakje zou best fijn zijn. Tips ook welkom. 

Feetje heb jij al wat zaken voor jezelf helder? Wat ik begrijp zitten we in een zelfde soort fase. Een man die eigenlijk best heel leuk is, het lijkt er op dat hij niet bij ons weg wil maar ook zijn minnares niet kan loslaten. 

Cleasje

Cleasje

24-10-2021 om 00:57

miss, jij ook veel dank voor steun en tips. Je hebt helemaal gelijk. Niet wachten tot hij gaat kiezen, maar de regie terugnemen. Heb ik je zo goed begrepen in de voorbeelden die je gaf zoals jij het ingericht hebt? Hier moet ik nog een vorm voor vinden, hij is niet zo van het regels op laten leggen, maar die antwoorden die hij moet gaan zoeken met hulp en mij geven zijn hoop ik een begin. 

Cleasje, indien jouw man er alles aan wil doen om jullie huwelijk te redden, zal hij zich toch echt over moeten geven aan jouw regels en jouw wensen. Hij zal zijn liefde en trouw echt aan jou moeten bewijzen en heeft helemaal niets te willen of te wensen. Mijn man zei weleens dat ik deed alsof hij geen rechten had. Nope, die had hij volledig verspeeld. Inmiddels ligt dat anders, maar in het begin moest hij voor mij door het stof en waren zijn wensen en ideeën wel het waar ik rekening mee hield. Kom voor jezelf op, stop met pleasen en stel duidelijke grenzen. 

Anna, ik twijfel nog altijd of ik Truus een mailtje zal sturen. Gewoon om te vertellen hoe ik over haar denk en om haar te ‘bedanken’ dat mijn man door haar mij weer echt is gaan waarderen. Vooralsnog houd ik de eer aan mezelf, maar wat zou ik haar graag eens goed de waarheid willen zeggen…  

Puinhoop, ik begrijp je zo goed. Herkenbaar ook, de reactie van jouw man. Mijn man is geen narcist, maar komt wel uit een gezin met een narcistische ouder. Hij heeft bepaalde gedragingen overgenomen en ik heb in onze slechte periode echt gedacht dat hij een narcist was. Daarvoor nooit, ik vroeg me echt af hoe ik me zo vergist had. Herkende hem niet meer terug. Wist zeker dat hij een narcist was. De psycholoog ook, maar hij schrok daar zo enorm van dat ze hem een jaar gegeven heeft om haar diagnose bij te stellen. Inmiddels heeft ze al lang en breed haar diagnose bijgesteld, maar hij kan tijdens een ruzie nog weleens zijn narcistische masker opzetten. Ik kan dat echter ook en dat vindt hij verschrikkelijk…  Wat jij beschrijft, zo ging en gaat het er bij zijn ouders ook aan toe. Als er vroeger een meningsverschil was tussen mijn man en zijn moeder, kon ze hem rustig weken negeren. Ik heb inmiddels aangegeven dat ik niet meer meega naar zijn ouders. Hij begrijpt het en accepteert het. 


Nee, ik heb het huis 2 weken voor de sleuteloverdracht afgezegd nadat hij vroeg of ik ons huwelijk nog een kans wilde geven. Ik was toen net terug van vakantie met de kinderen.  2.5 maand later kwam ik achter de affaire en wat had ik een spijt. Nu niet meer, al denk ik nog steeds dat als ik het toen had geweten, ik hem geen kans had gegeven. Mede omdat hij zich als een narcist gedroeg. In die 2.5 maand erna zag ik echter steeds meer de man terug op wie ik ooit verliefd was geworden, waardoor ik hem toch en kans gegeven heb. 

Cleasje, zo bedoel ik het ja. Ik bedoel daar niet mee dat ik dit dagelijks, weekelijks of maandelijks herhaal, maar ik ben wel ontzettend duidelijk geweest tijdens gesprekken die er geweest zijn in waar mijn grenzen liggen en daar blijf ik bij. Want ik verloor stukje bij beetje mijn eigenwaarde door daar steeds onbewust van af te wijken. Sta nu bewuster in het leven, therapie heeft daar enorm bij geholpen. 
Onafhankelijk van mijn man, onafhankelijk van relatie therapie. Daar was ik vlug klaar mee want ik had echt wel doordat ik de gene was die te veel pleasde en alles goed vond en geen rem aan gaf. 
Zoals ik al zei net als bij kleine kinderen, je geeft ze één vinger en ze pakken een hele hand 

Vanaf nu doe ik eigenlijk heel veel vanuit liefde, maar daar laat ik geen misbruik meer van maken en dat gebeurde vroeger wel, door letterlijk iedereen. Eigenlijk heb ik me lang als voetveeg laten gebruiken en is daar een kantelpunt ingekomen. 

Maar zoals ik zei als je midden in de tornado zit, zie je heel veel niet en heb je het niet door.
Probeer deze harde les te gaan zien als iets wat jou terug brengt naar je eigen kracht. 

Miss en Claesje, snap wat jij bedoelt Miss. Maar het lastige in mijn relatie is dat wij het samen heel goed en fijn hebben maar hij zou graag voor de fun en de sex zijn minnares erbij willen doen. 
Omdat ik dat zeer zeker niet wil is hij daar, voor zover ik nu weet/geloof, mee gestopt. 
Maar stel dat hij weer terugvalt, dan zou ik uit een toch fijne relatie (ik weet dat dit voor velen raar klinkt) moeten stappen als ik mijn grenzen na wil streven. 

En eerlijk is eerlijk, met 9 van de 10 monogame relaties in mijn omgeving zou ik voor geen goud willen ruilen. Die zien er zo ingedut en spetterloos uit, dat zou voor mij veel eerder een reden zijn voor om alleen verder te gaan. 
   

Met dat laatste stukje bedoel ik te zeggen  dat ik mijn verdere relatie de moeite waard vind om voor te vechten maar daarom wel mijn grenzen steeds verleg. 

Cleasje

Cleasje

24-10-2021 om 13:51

Feetje, dit is precies ook de worsteling hier, er is nog veel meer leuk dan niet leuk en ik houd ook niet van saai. Jij hebt i.i.g wel het waarom en ik nog niet. Daar wil ik komende 2 weken antwoorden op. 

Cleasje schreef op 24-10-2021 om 00:41:

Puinhoop, dank je wel voor je reactie. Ik heb grote bewondering voor hoe jij het allemaal volhoudt en al best lang ook. Je aanpak zal gezien de omstandigheden wel de beste zijn maar let op dat al die stress je qua gezondheid niet gaat opbreken. Als ik al merk hoe mijn lichaam op verraad reageert dan moet het voor jou bijna ondraaglijk zijn.
Mijn man is zeker geen narcist en ook thuis geen boeman maar je hebt helemaal gelijk, hoe egoïstisch kan iemand bezig zijn. En wat me ook zo raakt is het zo makkelijk kunnen liegen. Op een avond bij haar geweest zijn en de volgende dag spontaan vrij nemen omdat hij graag met mij de hort op wil. Voor zover ik weet en kan nagaan zijn er geen gezamenlijke nachten of tripjes geweest. Heb ook geen idee hoe ik daar zelf achter kan komen, nog tips?

Heb er zelf alleen met mijn zussen en 1 van mijn allerbeste vriendinnen over gesproken toen het de eerste keer uitkwam. Ze denken dat dit hele gedoe achter ons ligt en we weer echt voor elkaar gekozen hebben. Als ze er achter komen dat er weer contact geweest is, in de breedste zin van het woord, komen ze persoonlijk zijn spullen inpakken vrees ik. Ik denk zelfs dat als ik het vertel ze het niet kunnen geloven, ze zagen een happy stel. Ik heb hem nu gezegd dat hij professionele hulp moet gaan zoeken en ik antwoorden wil hebben waarom hij dit blijft doen. Vorige keer wilde hij geen therapie, we konden het zelf wel verwerken en er steeds op terugkomen zou ons ook niet helpen ..
Ik ga nu ook niet in relatietherapie voordat ik deze antwoorden heb.... eindelijk een grens (waar ik me ook aan ga houden).

Anna Cara, goeie tip, deze vragen ga ik op die manier aan mijn man stellen. Ik heb haar ook gesproken. Doen alsof ze zich schuldig voelt, het is haar echt overkomen, ze heeft zichzelf altijd weggecijferd en is nu voor zich zelf gegaan, de liefde is zo sterk, er is zo'n sterke aantrekkingskracht, ze kunnen zo leuk praten, ze moet zo lachen, echte liefde, bla bla bla. Ze is al lang gescheiden, iets ouder dan ik, qua uiterlijk niet heel bijzonder. Volgens mij een schaap in wolfskleren, ze zal niet opgeven. Het is een keurig en beleefd gesprek geweest maar ik merk nu dat ik steeds bozer begin te worden en zin op wraak. Ja mijn man is verantwoordelijk, dat weet ik maar toch zijn die gevoelens er helaas. Herkenbaar? Als ik mijn gedachten de vrije loop laat gaan ..... ga ik niet uitvoeren hoor, alhoewel een klein subtiel wraakje zou best fijn zijn. Tips ook welkom.

Feetje heb jij al wat zaken voor jezelf helder? Wat ik begrijp zitten we in een zelfde soort fase. Een man die eigenlijk best heel leuk is, het lijkt er op dat hij niet bij ons weg wil maar ook zijn minnares niet kan loslaten.

Claesje, ik herken veel in jouw posts. De buitenwereld heeft echt geen idee blijkt maar weer. Ik ga paar tips geven en zeggen wat mij hielp. Ik weet dat het bijna onmogelijk is om je te bedwingen maar echt: ik was daar ook waar jij nu staat. 

1. Stop met graven. Het doet er niet toe of ze overdag en ook avonden of nachten hebben gepunnikt. Alles wat je vindt verandert niets. Wel ga je last krijgen van alle details. Het is moeilijk maar ook verslavend het zoeken, het graven. en wie graaft die vindt. Maar je wordt er niet blijer van. Echt! Je wordt alleen verdrietiger of bozer. 

2. Ik had ook een verliefde Truus. Die recht in mijn gezicht zei dat het te moeilijk was om te stoppen. Dat ze niet begreep dat ik hem niet dumpte want hij was zo fout. Ik was eerst veel te aardig. Maar toen besloot ik dat zij onbelangrijk is. Mijn man moet nee zeggen. En dat adviseer ik jou ook. Je kan wraak nemen of haar uitschelden. Voelt misschien best goed maar de boemerang komt terug. Juist haar negeren is sterk. 

3. Mijn man kon ook niet stoppen. En is dus nog doorgegaan na eerste keer uitkomen. Hij moest keuzes maken. Nou ja de vragen dus van hierboven, daardoor gaat de magie eraf. Mij man vond zichzelf wel een sukkel. Met name dat ik hem een verslaafde noemde. Degenen die wisten van zijn vreemdgaan hadden ook gezworen dat hij het vast nooit zou doen. Zo ver de mensenkennis. Het is echt een verslaving.

4. Mijn man vond ook dat wij het zelf konden. Niet dus. Wilde tot dag van vandaag geen therapie. Ik zou als ik jou was zelf eens gaan praten. Zo fijn was dat. En eis per maand x relatieherapie. Als hij jou niet kwijt wil moet HIJ veranderen. 

5. Vergeet nooit, een relatie is een keuze. JIJ kan ook kiezen om hem niet meer te willen. Of niet te geloven. Toi toi!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.