Verder na ontrouw deel 7
Daar issie dan, deel 7 alweer! Dit onderwerp loopt intussen al jaren. Weet iemand ook hoe je de andere draadjes terug kunt zien? Ik kan dat tegenwoordig niet meer vinden.
Talloze dames en een heel enkele heer stellen hier hun lief en leed op schrift, nadat ze bedrogen zijn. En dan volgt altijd de hele moeilijke vraag: kan ik dit vergeven, of niet? Blijf ik bij hem, of niet?
Ervaringen laten zien dat het jaren en jaren kan duren voordat deze wond hersteld is en je je man/vrouw weer vertrouwt. Soms komt dat vertrouwen nooit meer volledig terug.
Persoonlijk vind ik dat de volmaakte relatie niet bestaat. Je mag van elkaar volledige trouw en toewijding verwachten. Maar een huwelijk is natuurlijk geen constante staat van geluk. Ontrouw zet de boel even heel erg op scherp: hoewel sommigen denken dat je niet vreemd gaat in een relatie die echt goed is, klinkt mij dat teveel als de stelling dat waar 1 vreemdgaat, 2 schuld hebben. En het lullige is dat de bedrogen partner vaak geen idee had dat de ander niet gelukkig was. Dat waren ze zelf namelijk wel. Ik persoonlijk hou minimaal een keer of wat per jaar een onderhoudsgesprekje om te peilen hoe tevreden mijn man is met de relatie. Maar als hij niet eerlijk is, in zijn communicatie, kan hij mij ook de schuld niet geven voor mijn vermeende tekortkomingen, vind ik.
Enfin, stof genoeg om eindeloos met elkaar over te tikken 
En natuurlijk zijn we er voor elkaar, om elkaar te steunen en troosten.
Tenslotte zou ik wel graag even willen zeker stellen dat we niet voor elkaar gaan beslissen of de ander beter scheiden kan, dan wel blijven moet. Dat is een persoonlijke beslissing en daar mag een ander niet over oordelen.
Feetje schreef op 24-10-2021 om 12:23:
Miss en Claesje, snap wat jij bedoelt Miss. Maar het lastige in mijn relatie is dat wij het samen heel goed en fijn hebben maar hij zou graag voor de fun en de sex zijn minnares erbij willen doen.
Omdat ik dat zeer zeker niet wil is hij daar, voor zover ik nu weet/geloof, mee gestopt.
Maar stel dat hij weer terugvalt, dan zou ik uit een toch fijne relatie (ik weet dat dit voor velen raar klinkt) moeten stappen als ik mijn grenzen na wil streven.
En eerlijk is eerlijk, met 9 van de 10 monogame relaties in mijn omgeving zou ik voor geen goud willen ruilen. Die zien er zo ingedut en spetterloos uit, dat zou voor mij veel eerder een reden zijn voor om alleen verder te gaan.
Feetje, ook wij hadden een fijne relatie, goede sex enzovoorts. Samen monogamie afgesproken. Hij wist vanaf dag 1 dat zij lust was (vlucht uit werkelijkheid noemde hij het). En mij echt niet kwijt wilde. Toch koos mijn man na lang flirten voor sex met deze Truus. En na uitkomen, weer.
Ik vond ook dat er genoeg was om te kijken naar toch samen verder. Ook door zijn spijtbetuigingen. Maar mijn normen en waarden mopperen nog elke dag. Maar ja. Samen goed. Mooi gezin. Financieel. Ik wil een monogame relatie. Punt uit. Wil mijn man toch graag met ander sexen, dan is dat okay. Maar gaan wij niet samen verder.
Wat bij jou anders is, is dat het lijkt of jou man niet zonder haar wil. En dat brengt de vraag met zich mee: wat is jouw grens. Mijn psych vroeg mij na tweede keer betrapt te zijn geworden: wanneer is jouw grens bereikt? Wanneer ga je wel weg? Ik was grenzeloos geworden zeg maar.
Wat is jouw grens? Wat kies jij?
Helemaal eens met Anna. Het gaat om die grens.
Als je verder een goede relatie hebt en het de moeite waard is zit er niets anders op dan het te accepteren dat hij af en toe zijn lusten bij een ander zoekt.
Eigenlijk zoals bij mijn schoonouders. Mijn schoonvader ging altijd vreemd. Mijn schoonmoeder had het geaccepteerd. Maar het heeft haar letterlijk opgevreten.
Ze deed alsof ze het goed vond maar ze was altijd ziek. Ze is dood gegaan van verdriet. En dat heeft mij z'n wijze les gegeven. Mijn gezondheid gaat voor alles.
Nogmaals, net als wat Anna zegt. Wat is de grens, wanneer is het genoeg?
Mijn relatie is bijna uit een tijdschrift, net als bij jullie. Maar ik accepteer niet meer dat hij achter mijn rug om op een ander duikt.
Ik denk dat daar de kern ligt. Hoeveel je kunt dragen.
Dank Anna en Miss, het helpt me zo dat jullie en de overige dames aan 1 woord genoeg hebben om te voelen wat ik voel. Ik neem alle tips ter harte. Op het moment dat de affaire begon (wat ik nog niet precies weet) was onze relatie te veel bv gezin, daar hebben we beiden ons aandeel in. Maar na de z.g doorstart dacht ik echt dat we heel goed op weg waren, we waren (dacht ik) echt happy al kreeg ik weinig ruimte voor verwerking. Ik zal zeker mijn emoties niet tonen naar zijn vriendin (was beleefd en had zelfs medelijden 😒) maar ik wil wel antwoorden van mijn man. Wat mist hij bij mij, er moet iets zijn.
Claesje, ik weet tot op de dag van vandaag ook de startdatum niet. En dat stoort mij ook maar eigenlijk is het onzin. Maand of jaar langer? Het blijft sex met ander tegen de afspraken in. Probeer het los te laten. Besef dat het niks uitmaakt met je situatie nu.
Het gaat denk ik niet om wat hij bij jou mist, maar waarom hij kiest voor de afspraken niet nakomen. Het gaat erom wat maakt dat hij het niet alleen wil maar ook doet. Wetende dat het fout is. Jij het niet wil Jou verdriet doet. Als hij een open huwelijk wil (zij erbij voor af en toe oid) dan is het aan jou om te zeggen nou nee bedankt. Je bent machteloos geweest en dat vreet. Je betrekt het op jou zelf. Niet doen!!! Toen mijn man weer in haar bed was gedoken bleef ik vragen: whats wrong with me? Of mag je bij haar meer soms dan ik wil? Wil je soms vaker sex? Is ze leuker, lekkerder? Onweerstaanbaar? Wil je een relatie met haar? Leg uit. En hij kwam met: ik weet het niet, ik hou van jou en wil jou nooit kwijt. Zij was een ander lijf, zij vond hem gewéldig, hij voelde zich aantrekkelijker, ze bood sex aan en dat soort dingen. Kortom: Het lag niet aan mij. Velen denken dat mannen vreemdgaan omdat er iets mis is, of je niet genoeg sex hebt oid. Onzin weet ik nu. Vreemdgaan is mega egoïstisch.
Vraag hem:
Wie wil jouw man zijn? De onbetrouwbare man? De geile man? Waar kiest hij voor? Hoe gaat hij zorgen dat het niet meer gebeurd? Wat gaat HIJ anders doen? En wat als zij belt (mijn Truus bleef komen omzeilde blokkeren). Maar vooral: je mag boos zijn. En grenzen stellen. En ruimte voor verwerking nemen.
En vooral: Dat wat ik vroeg aan mijn man, is dat wie je WIL zijn?
Wie wil je zijn?
Claesje, het ligt niet aan jou.
Feetje schreef op 22-10-2021 om 16:21:
Anna Cara, heb hem natuurlijk al weleens een spiegel voorgehouden. Wat zou jij doen als ik…. Hij zegt dan dat hij er niet aan moet denken. Nou ik ook niet!
Dit dus!!!!
Ik heb wat terug gelezen in eerdere delen…. Pff wat herken ik al die emoties en wat een lange weg nog.
Anna, ik denk juist dat als ik meer weet ik een soort van 0 punt kan bereiken. Geen enkel geheim meer. Ik weet wel wat via haar maar summier. Ik wil weten of ze ooit in ons huis geweest is, waar ze elkaar ontmoetten etc. Ik begrijp niet dat ik dit niet gemerkt heb, er waren geen onverklaarbare uitjes of iets dergelijks.
Anders komt alles beetje bij beetje. Moet je dan niet steeds weer door die helse pijn? Laat nu alles maar komen, misschien is het wel zo schokkend dat mijn grens dan ook bereikt is. Of zelf anders ook maar affaire beginnen (met uiteraard vrije man). Soort van terug naar start en dan gelijkwaardig op weg naar relatie 2.0 of niet ….
Cleasje schreef op 24-10-2021 om 21:12:
Ik heb wat terug gelezen in eerdere delen…. Pff wat herken ik al die emoties en wat een lange weg nog.
Anna, ik denk juist dat als ik meer weet ik een soort van 0 punt kan bereiken. Geen enkel geheim meer. Ik weet wel wat via haar maar summier. Ik wil weten of ze ooit in ons huis geweest is, waar ze elkaar ontmoetten etc. Ik begrijp niet dat ik dit niet gemerkt heb, er waren geen onverklaarbare uitjes of iets dergelijks.
Anders komt alles beetje bij beetje. Moet je dan niet steeds weer door die helse pijn? Laat nu alles maar komen, misschien is het wel zo schokkend dat mijn grens dan ook bereikt is. Of zelf anders ook maar affaire beginnen (met uiteraard vrije man). Soort van terug naar start en dan gelijkwaardig op weg naar relatie 2.0 of niet ….
Oh meid, ik herken het. je begrijpt niet dat je niks hebt gemerkt. Nooit wat hebt geroken. Ik wilde ook weten of ze in mijn huis, ons bed, toen en toen etc. Mijn man en Truus logen. Mijn man bleef proberen het klein te houden of te ontkennen. Achteraf stomste. Blijven liegen is het stomste wat hij kon doen. Maar alles weten poeh dat is ook niet chill hoor. En. .. je weet nooit wat nou echt de waarheid is. En of jou het echt gaat helpen. Ik heb alleen maar last gekregen van bepaalde details. Andere dingen bevestigden mijn vermoedens. Ik ben het met je eens dat openheid en eerlijkheid in één keer heel goed is. Maar details. Nee, dat deed mij geen goed.
En zelf gaan punnikken.... Wacht eerst tot je gevoel rustiger wordt. Het is niet de oplossing voor je verdriet of boosheid.
Mensen praten hier over: ik heb hem echt mijn grens verteld: "als je nog een keer vreemdgaat, is het echt helemaal over". Maar weet je dat zeker van je zelf? Ben al niet eerder een grens over gegaan die je voor je zelf had getrokken. Ik vraag het omdat ik vroeger zei 'bij vreemdgaan ben ik weg'. En toen gebeurde het en toen bleef ik, en toen gebeurde het nog een keer en toen bleef ik toch tot de derde keer toen was ik weg. Maar ik weet wel: hoe vaker je die grens laat passeren hoe moeilijker het is om hem echt te trekken. Je raakt immers gewend aan met een groot verdriet leven.
Helaas.
Zo eens Lexus! En het is ook waar ik (mede) voor in therapie ben gegaan. Ik rekte mijn grenzen op. Juist door het gefaseerd ontdekken van een en ander. En heb daar nog last van.
Cleasje, ook wilde alles weten. Waar,.wanneer, hoe... ik kwam er via mijn man niet achter dus ben ik Truus gaan benaderen. Die vertelde mij met alle gemak alles. Nee, het was niet in mijn huis, niet in mijn bed. Toen ik dat wist kon manlief aanvullen. Het was op haar werk (gatver) in een verpleeghuis op een lege kamer, vrijdagmiddaghotelletje als hij zei over te werken en nog wat bijzondere plekken en tijden waar hij op de voetbal zei te zijn of wat langer moest werken. Hoe had ik dat nu door moeten hebben met een dreumes en een peuter thuis?
Lexus: mijn grens is echt bereikt hoor. Maar bij mij kwam Truus 1 en Truus 2 in een zelfde biecht. Geen Truus meer in ons huwelijk of hij kan met haar samen lekker gaan hokken.
ja een grens trekken, dacht dat ik dat gedaan had bij de eerste keer. Ook ik schuif nu daarmee en had dat nooit verwacht. Een keer een one night dat had ik ergens wel ingecalculeerd als je zo lang samen bent, geldt ook voor mijzelf (nooit gedaan) maar een langdurige vriendin…. Knap hoe die mannen er ruimte voor hebben gevonden en dus altijd maar korte momenten samen konden zijn… en dan thuis tweede gezicht opzetten . Vrees hoe langer het geduurd heeft hoe makkelijker het wordt, ook omdat er steeds meer een emotionele band ontstaat, ze moeten ook veel gepraat hebben.. waarover allemaal. Zoveel vragen… zoveel antwoorden moeten er komen en de hoofdvraag is… hoe verliefd is hij echt. Daar ben ik nog niet gerust op.
@Cleasje, ik zou het niet zo zien in licht van verliefdheid maar eerder in bevestiging zichzelf als een haantje te voelen; zie eens hoe geweldig ik ben, hoe smooth ik van tong ben met mijn zoete woorden. Hoe scherp van geest omdat niemand mij door heeft. Alles in teken van aandacht. Hoe je, als partner, daar een verandering in kan brengen, geen idee. Die keuze is wel aan die persoon die slordig met zijn relatie om gaat.
Die mate van ontevredenheid komt als een zwakte naar boven. Die zwakte komt naar mijn idee meer voor bij mannen dan bij vrouwen; soort van midlifecrisis. Bang zo vitaal af te takelen dat ze behoefte hebben aan het bewijs van het tegendeel. Bij de ene mogelijk wat vroeger dan bij andere mannen van ca 40-50jr.
Eigenlijk lopen ze met oogkleppen voor; niet zien wat ze aan het opgeven zijn. Want ze inleveren aan vertrouwen en denken dat die vertrouwen als het ware in de winkel te koop is, voorbijgaande aan het feit dat vertrouwen iets is dat je samen met de jaren heb opgebouwd.
mijn visie
Ja Flanagan het zal zeker de aandacht zijn geweest. Ik denk niet dat hij bewust bezig is geweest met hoe geweldig hij zichzelf vindt of het feit dat niemand hem door had, dat past niet echt bij hem.
Verliefd worden kan iedereen gebeuren en dan is er ook nog de vraag verliefd waarop: op haar of op het fijne gevoel (aandacht, spanning, sex) wat een affaire geeft volgens diverse artikelen.
Denk ook wel dat het eerste contact (en het bijbehorende gevoel van verliefdheid) hem overkomen is. Het niet vertellen en, na het uitkomen, er later toch weer mee doorgaan is een bewuste egoistische keuze geweest. Toen hij aangaf echt met mij door te willen heeft hij me diverse keren beloofd me dit nooit meer aan te doen. Ik heb hem nooit iets verboden, alleen gevraagd dat als er weer contact zou of hij het dan eerlijk zou vertellen, dit zou hij doen. Ik heb ook gezegd dat als hij toch ruimte wil om te onderzoeken wat hij voor haar voelde dat ook bespreekbaar zou zijn ...
Hij mag nu aan de bak en "het waarom" gaan achterhalen. Op basis van die antwoorden en op de antwoorden op mijn andere vragen ga ik mijn plan trekken.
Mamame, best bijzonder dat je zoveel informatie via haar verkreeg en dat ze daar over wilde praten, schaamde ze zich niet dood of had ze een ander doel.
Lieve Claesje,
Wat afschuwelijk, al die onzekerheden waar je nu onder lijdt, al die richtingen waarin je je vragen afvuurt...ik vind het heel erg voor je. Mijns inziens ben jij er nog niet aan toe om de kritische en stevige houding aan te nemen tegenover je man als die welke veel vrouwen je hier aanraden. Het is een proces waar we blijkbaar allemaal doorheen moeten, voordat we zover komen ons eigen welzijn en onze eigen waarde belangrijk genoeg te vinden, om dat de basis te laten zijn van onze beslissingen en grenzen.
Ik heb als een van de velen hetzelfde doorgemaakt en ook mijn vertrouwelingen wezen me erop dat het er eigenlijk niets toe doet wat zijn gevoelens zijn voor zijn minnares. Omdat je hem dan laat bepalen of hij al dan niet met jou verder wil. Overspel an sich is al vernederend, maar als je daar ook nog eens zo'n arsenaal aan twijfels overheen krijgt van je man of hij jou nog wel leuk en mooi en grappig en interessant en spannend genoeg vindt, is het niet hij die door het spreekwoordelijke stof van schaamte en schuld gaat, maar ben jij het. Alsof het aan jou ligt.
De zaken kunnen best anders liggen bij jullie, maar als ik achteraf terug kijk, vind ik dat ik enorm met me heb laten sollen. Je moet je energie niet verspillen aan piekeren over of hij nu wel of niet verliefd is en hoeveel dan, dat doet eigenlijk niet echt ter zake voor waar jouw grens ligt, is het wel? Besteed je aandacht alsjeblieft aan wat zijn daden van ontrouw met jou doen, hoe het voelt om hartstikke leuk te zijn voor hem, maar niet leuk genoeg om 'iets lekkers voor erbij' ook voor op te geven.
Persoonlijk ben ik van mening dat het niet werkt, een zogenaamd 'open huwelijk'; ik heb er zoveel voorbeelden van gezien, stellen die dachten dat alles kon, als ze maar eerlijk waren. Die openheid ging vroeg of laat het schip in en de vermeende olifantenhuid bleek toch dunner dan verwacht, de gelijkwaardigheid omdat ze allebei mochten, minder bevrijdend dan gehoopt.
Desalniettemin is het jouw persoonlijke beslissing, als je je man niet kwijt wilt en hem toch behouden wilt, dan maar geen exclusieve toewijding meer. Ik moet er zelf niet aan denken mijn man in de armen te nemen, mijn neus in zijn nek te duwen en te weten: hier zijn ook haar handen allemaal geweest, dit heeft zij ook geroken, ook gevoeld.
Jakkes, Claesje, wat hopen we hier allemaal op een goede afloop voor jou, voor Feetje en voor iedereen die met dit nare fenomeen te maken krijgt. Ik wens je van harte voldoende geestkracht om hier uit te komen, met hem of zonder hem.
