Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Elpisto schreef op 28-07-2025 om 09:55:
Ik ken werkelijk geen open relatie die niet in gedoe of een scheiding geëindigd is. En ik ken er best een paar.
Toevallig vrij recent weer, die vriendin van mijn ex die bij de eerste affaire "samen" met haar vreemd ging, de open relatie ook gestrand. Ik geloof er niet zo in als ik heel eerlijk ben. Maar goed, ieder zijn ding.
Hier gaat het goed. Nog even 4 dagen werken en dan lekker op vakantie met de bengels. Afgelopen week veel aan het klussen geweest bij ex. Dat doe ik voor mijn kinderen en omdat ik haar er uit wil hebben voor mijn vakantie.
Ik merk wel dat ik een nieuw, noem het plateau, bereikt heb in de "relatie" m.b.t. mijn ex. Ik ben echt al het respect voor haar verloren. Als ik haar alleen al hoor praten voel ik eigenlijk niks meer, behalve een bepaalde vorm van ergernis. Ik ben niet meer bezig met haar een soort van te behagen en merk dat ik er geen enkel probleem mee heb om mijn eigen plan te trekken, zonder dat ik me wat aantrek van haar mening daarover.
Gek wel, ik had een jaar geleden niet gedacht dat ik dat punt ooit zou bereiken.
Ja gek is dat hé
Dat er gewoon een moment bereikt is dat je gewoon verder wilt en geaccepteerd hebt dat dat zonder je ex is. En het besef( althans bij mij) dat je er alles aan gedaan hebt.
Suc6💪
Ik denk dat maar heel weinig mensen openheid geven aan hun open relatie. Juist door alle veroordelingen die ik hier ook lees. De meeste mensen die ik ken houden dat voor zichzelf. Het gaat toch ook niemand wat aan? Deel je in een monogame relatie ook hoe en wat je doet of juist niet? Natuurlijk niet. En mensen die wel open zijn kijken heel goed met wie ze het delen. Niet met mensen die ertegen zijn. Ik denk dat velen ook verkeerd beginnen. Je relatie moet goed en sterk zijn. Beter dan gemiddeld. Het is in een slechte relatie bijna gedoemd te mislukken. Die verhalen hoor je wel. En dan krijg je de hier genoemde "zie je wel". Terwijl bij gewone relaties (waarin procentueel gezien een behoorlijke kans op affaires is) niemand zegt "dat komt omdat ze monogaam waren".
Izza schreef op 28-07-2025 om 13:20:
Ik denk dat maar heel weinig mensen openheid geven aan hun open relatie. Juist door alle veroordelingen die ik hier ook lees. De meeste mensen die ik ken houden dat voor zichzelf. Het gaat toch ook niemand wat aan? Deel je in een monogame relatie ook hoe en wat je doet of juist niet? Natuurlijk niet. En mensen die wel open zijn kijken heel goed met wie ze het delen. Niet met mensen die ertegen zijn. Ik denk dat velen ook verkeerd beginnen. Je relatie moet goed en sterk zijn. Beter dan gemiddeld. Het is in een slechte relatie bijna gedoemd te mislukken. Die verhalen hoor je wel. En dan krijg je de hier genoemde "zie je wel". Terwijl bij gewone relaties (waarin procentueel gezien een behoorlijke kans op affaires is) niemand zegt "dat komt omdat ze monogaam waren".
We weten inmiddels dat jij elk negatief geluid daarover vakkundig de kop in wil drukken.
Ik ken mensen met louter slechte ervaringen qua open relaties. Dan kun jij daar 100 redenen voor aanhalen, maar dat is voor mij toch wel de bevestiging.
Izza schreef op 28-07-2025 om 13:20:
Ik denk dat maar heel weinig mensen openheid geven aan hun open relatie. Juist door alle veroordelingen die ik hier ook lees. De meeste mensen die ik ken houden dat voor zichzelf. Het gaat toch ook niemand wat aan? Deel je in een monogame relatie ook hoe en wat je doet of juist niet? Natuurlijk niet. En mensen die wel open zijn kijken heel goed met wie ze het delen. Niet met mensen die ertegen zijn. Ik denk dat velen ook verkeerd beginnen. Je relatie moet goed en sterk zijn. Beter dan gemiddeld. Het is in een slechte relatie bijna gedoemd te mislukken. Die verhalen hoor je wel. En dan krijg je de hier genoemde "zie je wel". Terwijl bij gewone relaties (waarin procentueel gezien een behoorlijke kans op affaires is) niemand zegt "dat komt omdat ze monogaam waren".
Misschien dat je meteen het probleem beschrijft: relaties moeten goed en sterk zijn. Is de praktijk niet dat mensen geregeld aan een open relatie beginnen omdat hun relatie niet goed en sterk is en ze hopen dat de open relatie dan de oplossing is? En het dus een vlucht kan zijn? Net zoals dat in monogame relaties ook problemen kunnen ontstaan als de relatie niet goed en sterk is. Beetje cirkelredenering wordt het dan. En op mijn beurt vraag ik mij af waarom iemand een open relatie wil als de relatie goed en sterk is. Dat is geen oordeel, het is denk ik gewoon niet mijn ding.
GekkeHenkie100 schreef op 28-07-2025 om 17:40:
[..]
Misschien dat je meteen het probleem beschrijft: relaties moeten goed en sterk zijn. Is de praktijk niet dat mensen geregeld aan een open relatie beginnen omdat hun relatie niet goed en sterk is en ze hopen dat de open relatie dan de oplossing is? En het dus een vlucht kan zijn? Net zoals dat in monogame relaties ook problemen kunnen ontstaan als de relatie niet goed en sterk is. Beetje cirkelredenering wordt het dan. En op mijn beurt vraag ik mij af waarom iemand een open relatie wil als de relatie goed en sterk is. Dat is geen oordeel, het is denk ik gewoon niet mijn ding.
Dat klopt inderdaad. Veel mensen die ongelukkig zijn of in minder sterke relaties zitten gaan dit proberen. Om nog iets te redden of het weer omhoog te halen. Dat werkt natuurlijk niet. Vaak waren die relaties uiteindelijk toch wel gestrand. De redenen om dit te willen zijn heel divers. Hier redeneren mensen naar het zoeken bij je partner. Maar meestal zit het in jezelf. Vrijheid, nieuwsgierigheid, eigen keuzes maken of nieuwe dingen doen met je eigen partner samen of alleen. En ik ken ook medische redenen als achtergrond. Je moet daar beiden volledig achterstaan. Ik weet in ieder geval dat je sommige zaken niet kunt vinden bij een partner. En hier legt iedereen zich daar bij neer (of niet maar dan welvreemdgaan). Maar niet iedereen wil of kan dat. Anderen gunnen hun partner dit. Ook dat kan liefde zijn. Leven en laten leven!
Dat kan ik goed volgen. En dat is misschien een aanvulling op eerder bericht: ik zit nog steeds op de lijn dat ik geloof dat normaliseren van open relaties niet bijdraagt aan stabiliteit in de samenleving. Maar wil daarmee niets zeggen over individuele situaties. En wat je schetst: soms staan mensen gewoon voor heel moeilijke keuzes. Inderdaad, leven en laten leven.
Ik zie juist dat normalisering bijdraagt aan gesprekken over dit onderwerp. Vroeger waren veel zaken vanzelfsprekend. In een relatie was je automatisch monogaam. Daar werd niet eens over gesproken. Tegenwoordig bespreek je exclusiviteit met elkaar in een nieuwe relatie. Net zoals consent nu heel normaal is. Dat zijn positieve veranderingen. Bij jongeren zie ik dat al veel meer automatisch gaan. Mannen zijn zich Tegenwoordig ook meer bewust dat ze op hun gedrag moeten letten. Ongepaste seksuele "grapjes" of aanrakingen kunnen nu niet meer. Natuurlijk nog niet overal. Maar ik zie daarin langzaam een verandering komen. Net zoals acceptatie van verschillende gezinsvormen en leefstijlen. Denk aan alleenstaande ouders (niet alleen door scheiding maar ook bam of overlijden), gezinnen met ouders van hetzelfde geslacht. En daar komen nu mensen bij die hun eigen leefstijl kiezen. Dat kan met meer dan 1 partner zijn. In een stabiele samenleving is juist voor al die vormen een plek. En is het normaal. Die acceptatie draagt bij aan stabiliteit wat mij betreft. Binnen relaties open het gesprek aangaan over alles. Dat kon vroeger (en op veel plekken nog steeds niet). Ik denk dat veel affaires juist voortkomen vanuit het idee dat je levenslang bij dezelfde moet blijven. En dat veel behoeftes niet vervult kunnen worden of niet eens besproken mogen worden. Kijk maar naar homoseksuele mannen die vroeger maar gewoon een gezin begonnen want dat was wat moest. Ik zie verschillende vormen van openheid als zelfontwikkeling. Samen met je partner. Ipv stiekem wegvluchten van je partner (zoals ik hier vaak lees). Je bespreekt samen wat je wilt en beleeft. En bent samen bezig met grenzen daarin bespreken (ipv er automatisch vanuit gaan dat het nu eenmaal zo is).
Ja ik ben het tot op een bepaalde hoogte met je eens Izza. "Ik zie verschillende vormen van openheid als zelfontwikkeling. Samen met je partner. Ipv stiekem wegvluchten van je partner (zoals ik hier vaak lees). Je bespreekt samen wat je wilt en beleeft." Als het lukt zo met elkaar om te gaan in alle eerlijkheid, zie ik niet in waarom het bij zou dragen aan een normalisering van moreel verval. (daar heb ik hele andere dingen bij voor ogen).
Maar ook in open relaties is er de kans op machtspelletjes, ongelijkwaardigheid en vooral de mogelijkheid om gelegitimeerd naar een ander te gaan als je even iets niet bevalt. Daarom is het niet iets voor mij (wel ervaren). Ik wil juist door samen problemen door te maken en daar aan te groeien en zo doende de band te verdiepen en te versterken. Helaas ben ik weinig mannen tegen gekomen die dit ook willen en juist het feit dat ik er zo in stond hield mij te lang in een toxische relatie maar voor mij leidt dat er niet toe dat ik voor een open relatie kies. Bovendien vind ik het ook wel iets voor jongere mensen en ben ik bang dat het op oudere leeftijd ongelijkheid in de hand werkt: zo lang je nog van een bepaalde leeftijd bent, kan je als vrouw wel verschillende minnaars/ relaties er op nahouden. Na een bepaalde leeftijd, is er voor mannen ruime keus en voor vrouwen gewoon niet.
Ik heb ook best veel vrouwen gesproken die ooit aan een open relatie waren begonnen en later spijt kregen maar niet meer terug konden terwijl ze toch van die oorspronkelijke partner hielden. Dus ik denk echt niet dat het waarderen van polyamorie alle relatieperikelen van de monogamie oplost. Maar moreel verval? Nee niet wat mij betreft.
