Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Ylja94 schreef op 23-09-2025 om 19:52:
Mijn vraag is: HOE laat ik dit los? Wat kan ik doen? Want loslaten is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vraag naar ervaringen van anderen, tips, denkvragen, etc.
Daar zijn geen methodes of oplossingen voor. Dit probleem zit in jou. En alleen jij kunt het loslaten. Zelfs je partner kan er weinig meer aan doen. Bedenk dat ontrouw een blijvende smet is op iedere relatie. Je zult het nooit vergeten. En je omgeving ook niet. Maar vergeving kan wel. En met de tijd kan het slijten. Je kunt investeren in jullie relatie, gaan mediteren of sporten. Ook tantra is een aanrader. Of relatieweekenden voor stellen. Wat werkt is voor iedereen anders. Maar loslaten moet wel. Anders heeft jullie relatie geen echte toekomst.
Ylja, Mijn therapeut zei een keer iets hierover wat indruk maakte. Naast natuurlijk afleiding zoeken bij triggers ... De oplossing zit hem in het loskoppelen van emoties bij wat jou triggert. Of de emotie van iets positiefs er aan gaan koppelen (bijvoorbeeld een leuk uitje voor jou als je man een toekomstgericht werk iets plant). Of zet je favoriete liedje op, een waar je blij van wordt en laat je man waar je bij bent iets inplannen voor werk in zijn agenda. Stop de muziek daarna. Je koppelt nu een happy feeling aan de trigger.
Vergeet niet dat vreemdgaan echt diepere wonden slaat dan je aan de buitenkant ziet. Je concludeert zelf al bepaalde zaken. Rationeel is het goed te managen. Maar emotioneel, tja je gevoel laat zich niet sturen.
Blijf in gesprek met je man, wat jou triggers geeft. Er zit denk ik onbewust angst onder. Ook al wil je dat niet. Omarm deze angst. Voor even. Benoem het gewoon hardop. Goh dat raakt mij even. En laat het weer wegtrekken. Jullie zullen ook hierin samen groeien, spreek af wat jou helpt.
Anoniem26 schreef op 23-09-2025 om 17:08:
Ik wil hier ook graag mijn verhaal doen. Een jaar geleden is de relatie van 1.5 jaar met mijn collega gestopt. Ik was vrijgezel, hij niet... We hielden van elkaar en hadden toekomstplannen (achteraf het bekende verhaal), telkens weer aantrekken en afstoten, stoppen, elkaar weer zien, etc. Het is uitgekomen bij zijn partner en daarna deed hij er alles aan om hun relatie te herstellen... Later begon het weer opnieuw tussen ons en is het voor de 2de keer uitgekomen. Sinds de 2de keer hadden wij geen contact meer en was er afstand op het werk. (Ook omdat ik klaar was met alle leugens en eindeloze gedoe) Nu, dus een jaar later, begint de afstand af te nemen en wil hij graag weer als collega's met mij omgaan, hij weet dat ik nog gevoelens voor hem heb en dat ik bang ben dat het weer uit de hand zal lopen. In dat jaar heb ik nog veel contact opgenomen via onze werktelefoons (m'n privénummer is natuurlijk geblokkeerd) omdat ik met veel vragen zit en antwoorden nodig heb om het af te sluiten. Hij reageert eigenlijk nooit maar ik kan wel nog steeds contact opnemen, waar zijn partner niks van weet (dat heb ik hem recent gevraagd). Hij vertelde mij dat zij geen afspraken hebben gemaakt over hoe en wat op het werk of over onze omgang, hoe het kan dat hij daar überhaupt "mag" blijven werken begrijp ik ook al niet. Ik ben/word bij hun thuis niet besproken, de hele relatie is niet besproken zegt hij. Kop in het zand en door... Als er niks achter zit, vindt hij dat we weer prima met elkaar om kunnen gaan op het werk. Ik raak hier heel erg van in de war en het maakt me boos dat hij denkt dat dat maar gewoon kan allemaal. (Ook naar zijn partner toe)
Hij geeft geen grenzen aan en ik had dit juist zo verwacht vanuit zijn/hun kant. Hij legt dat bij mij neer terwijl hij weet dat ik nog gevoelens heb. Dat is toch niet eerlijk?
Ik hoop dat mensen me niet veroordelen, omdat ik dus een "truus" ben. Ik heb het ook ontzettend zwaar door deze situatie die inmiddels al 3 jaar duurt.
Je kunt uit je verhaal teruglezen hoe enorm egocentrisch deze man is. Uitsluitend zijn eigen gevoelens en behoeften doen ertoe. Nee, het is niet eerlijk. Maar deze man is sowieso niet eerlijk: niet naar jou, niet naar zijn partner.
Laat hem los! Ga desnoods ergens anders werken en vertel hem dat je niets van hem wil hebben. Niet dat dat helemaal waar is maar het beste voor jouw gezondheid is hem uit de weg te gaan. Zo veel mogelijk.
Dank jullie wel voor jullie antwoorden. Het geeft me vertrouwen en ik heb goede tips voorbij zien komen.
Ik heb er nog eens goed over nagedacht, want ik vind deze triggers zelf gewoon niet helemaal kloppend. En ze nemen de laatste maanden juist toe.
Ik denk grotendeels, wat ik al eerder zei, dat ik had verwacht dat mijn man bij dit bedrijf zou stoppen door alles wat daar gaande is. Het blijft nog steeds onzeker, want we weten niet wat Truus doet. Het feit dat de kans groot is dat hij blijft, doet iets met mijn verwachting. Ik dacht er 'makkelijk' van af te komen, omdat hij toch wel een andere baan zou zoeken. Die gedachte moet ik bijschaven en ook dat kost tijd. Ik hoop dat als alles dadelijk rond is en duidelijk, ik ook wat meer rust krijg en het makkelijker kan accepteren.
En wat betreft al die events, uitjes, etc. die buiten werktijd om worden gepland: ik denk dat dat voornamelijk te maken heeft met een traumatisch moment tijdens die nare periode. Iets waar ik veel pijn bij heb beleefd.
Als ik denk aan hoe we er een half jaar geleden voor stonden en aan nu, dan zijn we beiden al zo gegroeid samen. Dat koester ik.
Dank jullie wel allemaal!
Ylja94 schreef op 24-09-2025 om 18:56:
Dank jullie wel voor jullie antwoorden. Het geeft me vertrouwen en ik heb goede tips voorbij zien komen.
Ik heb er nog eens goed over nagedacht, want ik vind deze triggers zelf gewoon niet helemaal kloppend. En ze nemen de laatste maanden juist toe.
Ik denk grotendeels, wat ik al eerder zei, dat ik had verwacht dat mijn man bij dit bedrijf zou stoppen door alles wat daar gaande is. Het blijft nog steeds onzeker, want we weten niet wat Truus doet. Het feit dat de kans groot is dat hij blijft, doet iets met mijn verwachting. Ik dacht er 'makkelijk' van af te komen, omdat hij toch wel een andere baan zou zoeken. Die gedachte moet ik bijschaven en ook dat kost tijd. Ik hoop dat als alles dadelijk rond is en duidelijk, ik ook wat meer rust krijg en het makkelijker kan accepteren.
En wat betreft al die events, uitjes, etc. die buiten werktijd om worden gepland: ik denk dat dat voornamelijk te maken heeft met een traumatisch moment tijdens die nare periode. Iets waar ik veel pijn bij heb beleefd.
Als ik denk aan hoe we er een half jaar geleden voor stonden en aan nu, dan zijn we beiden al zo gegroeid samen. Dat koester ik.
Dank jullie wel allemaal!
Makkelijk vanaf komen omdat hij een andere baan zou zoeken? Wat is daar makkelijk aan dan? Het lijkt mij niet meer dan logisch, als er sprake is van zulk verraad met een collega. Ik vind het niet echt getuigen van respect naar jou toe dat hij die stap niet zelf heeft gezet.
En wat nou als die ander ook besluit daar te blijven werken? Gaat ie dan wel overstag of laat ie het zitten? Want tsja, wat voor gevolgen zitten er, na al die tijd, dan nog aan vast? En je slikt het nu immers ook al al die tijd.
Wat bedoel je ermee dat je die triggers niet kloppend vindt? Dat je jezelf een beetje aanstelt ofzo? Naar mijn idee deal je al veel te lang met die triggers. Die zijn door hem veroorzaakt en door zijn laksheid word je daar nu ook nog steeds mee geconfronteerd.
Haaika schreef op 24-09-2025 om 19:30:
[..]
Makkelijk vanaf komen omdat hij een andere baan zou zoeken? Wat is daar makkelijk aan dan? Het lijkt mij niet meer dan logisch, als er sprake is van zulk verraad met een collega. Ik vind het niet echt getuigen van respect naar jou toe dat hij die stap niet zelf heeft gezet.
En wat nou als die ander ook besluit daar te blijven werken? Gaat ie dan wel overstag of laat ie het zitten? Want tsja, wat voor gevolgen zitten er, na al die tijd, dan nog aan vast? En je slikt het nu immers ook al al die tijd.
Wat bedoel je ermee dat je die triggers niet kloppend vindt? Dat je jezelf een beetje aanstelt ofzo? Naar mijn idee deal je al veel te lang met die triggers. Die zijn door hem veroorzaakt en door zijn laksheid word je daar nu ook nog steeds mee geconfronteerd.
We hebben de afspraak met elkaar gemaakt dat als zij gaat, hij blijft en andersom. Toen later de omvang van de veranderingen in het bedrijf echt duidelijk werd, kreeg ik een verwachting die ik niet duidelijk uitgesproken naar mijn man. Ik dacht: hier hoeven we het niet lang over te hebben, want hij gaat nu zeker op zoek naar een andere baan. Maar dat is dus een beetje blijven sudderen en daar zijn (denk ik) mijn triggers op gebaseerd. Ik noemde ze niet-kloppend omdat ze echt pas later zijn gekomen (in het begin had ik van deze specifieke triggers geen last, ondanks dat Truus ook nog werkzaam was.)
Mijn man heeft uiteindelijk zelf aangeboden om een andere baan te zoeken, maar ik heb niet de illusie dat dat al mijn triggers gaat oplossen. Het bedrijf gaat zo veranderen dat er waarschijnlijk niet veel meer van het oorspronkelijke bedrijf overblijft. En mocht het nog steeds een drama voor me zijn, dan weet ik zeker dat we daar ook over kunnen praten.
Ik wilde voor mezelf duidelijk hebben waar deze triggers vandaan kwamen, omdat ik ze zelf niet snapte. Door het hier op te schrijven en anderen te horen, kan ik het beter koppelen!
@anna cara, ik begrijp het en het is ook niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen of wat dan ook. Ik ben op dit forum terecht gekomen omdat ik met heel veel vragen zit. Ik lees al een hele tijd mee, puur om inzichten te krijgen over waarom deze situatie zo is... Jullie geven elkaar vaak het advies om grenzen te stellen aan de bedriegende partner wat betreft de omgang/contact, dus dan is mijn opmerking over dat ik vind dat hij/zij grenzen aan moeten geven toch niet zo gek... dat is wat ik van hem/allebei had verwacht namelijk.
Ik zal hier verder niks meer plaatsen en nogmaals, het is niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen.
Anoniem26 schreef op 25-09-2025 om 19:28:
@anna cara, ik begrijp het en het is ook niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen of wat dan ook. Ik ben op dit forum terecht gekomen omdat ik met heel veel vragen zit. Ik lees al een hele tijd mee, puur om inzichten te krijgen over waarom deze situatie zo is... Jullie geven elkaar vaak het advies om grenzen te stellen aan de bedriegende partner wat betreft de omgang/contact, dus dan is mijn opmerking over dat ik vind dat hij/zij grenzen aan moeten geven toch niet zo gek... dat is wat ik van hem/allebei had verwacht namelijk.
Ik zal hier verder niks meer plaatsen en nogmaals, het is niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen.
Open dan een eigen topic . Je snapt zelf toch ook wel dat in een topic vol bedrogen mensen af gaan geven op de manier dat de vrouw van je (ex) lover omgaat met dit bedrog niet de plek is..
Ylja94 schreef op 24-09-2025 om 21:42:
[..]
We hebben de afspraak met elkaar gemaakt dat als zij gaat, hij blijft en andersom. Toen later de omvang van de veranderingen in het bedrijf echt duidelijk werd, kreeg ik een verwachting die ik niet duidelijk uitgesproken naar mijn man. Ik dacht: hier hoeven we het niet lang over te hebben, want hij gaat nu zeker op zoek naar een andere baan. Maar dat is dus een beetje blijven sudderen en daar zijn (denk ik) mijn triggers op gebaseerd. Ik noemde ze niet-kloppend omdat ze echt pas later zijn gekomen (in het begin had ik van deze specifieke triggers geen last, ondanks dat Truus ook nog werkzaam was.)
Mijn man heeft uiteindelijk zelf aangeboden om een andere baan te zoeken, maar ik heb niet de illusie dat dat al mijn triggers gaat oplossen. Het bedrijf gaat zo veranderen dat er waarschijnlijk niet veel meer van het oorspronkelijke bedrijf overblijft. En mocht het nog steeds een drama voor me zijn, dan weet ik zeker dat we daar ook over kunnen praten.
Ik wilde voor mezelf duidelijk hebben waar deze triggers vandaan kwamen, omdat ik ze zelf niet snapte. Door het hier op te schrijven en anderen te horen, kan ik het beter koppelen!
Het is logisch dat je gewond bent. Zo moet je het denk ik ook zien.
Wat je naast alle goede adviezen die zijn gegeven ook kan doen is werkelijk wat ‘wondzorg’ voor jezelf gaan doen.
Hierbij kun je denken aan bepaalde rituelen waarbij je bewust aan je wonden en heling denkt. Je gaat jezelf heling geven.
Zo’n ritueel kan zijn bijvoorbeeld als je van in bad gaan houdt, zorgen dat het komende uur helemaal voor jezelf is, niet bereikbaar voor family, kids, phone. Ga het bad vullen, kies helemaal de goede temperatuur. Terwijl het vult ga je wat kaarsjes aansteken, of….doet wat bad pareltjes in het badwater, of….kiest wat muziek die bij jou past, of….je gaat even zitten en ‘voelt’ rust in jezelf terwijl het bad vult.
Dan neem je de beslissing dat je het komend uur/ritueel aan jezelf denkt. Dat het bad een heling voor je is. Dat je voor jezelf gaat zorgen. Je stapt het bad in en laat alle gedachten die je nog hebt los.
Want dit is jouw moment. Om te koesteren voor jezelf.
Laat de gedachten ook niet binnenkomen. Dit uur is jouw uur!
Zo zorg je voor jezelf. Zorg je voor je wonden.
Het is iets wat je met momenten met vastberadenheid moet doen.
En laat je warmte, je zachtheid en zorg jezelf erop los. En je fantasie/verbeelding. Verbeelding kan zo helend werken.
Is een bad niks voor jou, veel andere mogelijke rituelen.
In je tuin, als dat je ding is. Of in je kamer. Leg er spulletjes neer die je prettig vind, die betekenis voor je hebben. Iets van een dierbare, of iets wat je zelf ooit hebt gemaakt en wat een goed prettig gevoel geeft.
Je kunt de ruimte ‘reinigen’ voor je ritueel.
Dan begin je je ritueel en je kunt zitten, staan. Maakt niet uit. Het belangrijkste is dat je ongestoord bent en aandacht/ focus geeft aan jezelf. Je kunt gaan tekenen als dat je ding is, of maar muziek luisteren. Je kunt bewegen, of ‘voelen’ in jezelf.
Heb je dromen in je leven? Wat zou je willen? Naast een relatie met je man?
Anoniem26 schreef op 23-09-2025 om 17:08:
Hij geeft geen grenzen aan en ik had dit juist zo verwacht vanuit zijn/hun kant. Hij legt dat bij mij neer terwijl hij weet dat ik nog gevoelens heb. Dat is toch niet eerlijk?
Ik hoop dat mensen me niet veroordelen, omdat ik dus een "truus" ben. Ik heb het ook ontzettend zwaar door deze situatie die inmiddels al 3 jaar duurt.
Dat is ook heel lastig dat hij geen grens geeft.
Dan betekent het dat jij voor jezelf de grens moet gaan creeren. En daarmee bedoel ik ook echt creeren.
Ga diep van binnen beseffen hoeveel pijn, ongemak en verlies van zelfwaarde je hebt gehad.
Weet dat je van hem geen antwoorden gaat krijgen. Geen antwoorden op jullie affaire en inhoud in het verleden. Geen antwoord op wat hij voelt. Geen antwoord op hoe jullie als colleg’s samengaan en moeten funktioneren.
Ga dat niet analyseren. Waarom. Het gebeurt gewoon niet.
Die wetenschap gaat je helpen. Gaat je helpen om grenzen te gaan stellen.
Ylja94 schreef op 24-09-2025 om 21:42:
[..]
We hebben de afspraak met elkaar gemaakt dat als zij gaat, hij blijft en andersom. Toen later de omvang van de veranderingen in het bedrijf echt duidelijk werd, kreeg ik een verwachting die ik niet duidelijk uitgesproken naar mijn man. Ik dacht: hier hoeven we het niet lang over te hebben, want hij gaat nu zeker op zoek naar een andere baan. Maar dat is dus een beetje blijven sudderen en daar zijn (denk ik) mijn triggers op gebaseerd. Ik noemde ze niet-kloppend omdat ze echt pas later zijn gekomen (in het begin had ik van deze specifieke triggers geen last, ondanks dat Truus ook nog werkzaam was.)
Mijn man heeft uiteindelijk zelf aangeboden om een andere baan te zoeken, maar ik heb niet de illusie dat dat al mijn triggers gaat oplossen. Het bedrijf gaat zo veranderen dat er waarschijnlijk niet veel meer van het oorspronkelijke bedrijf overblijft. En mocht het nog steeds een drama voor me zijn, dan weet ik zeker dat we daar ook over kunnen praten.
Ik wilde voor mezelf duidelijk hebben waar deze triggers vandaan kwamen, omdat ik ze zelf niet snapte. Door het hier op te schrijven en anderen te horen, kan ik het beter koppelen!
Voor mij ook heel herkenbaar. Vrouw kende meneer via een hobby. Daarnaast ging hij andere dingen doen om meer en online contact te krijgen. Ze is gestopt met de hobby op deze plek en heeft het elders voortgezet. Nog steeds kan dat wel eens triggeren. En dan kan ik niet mee in haar enthousiasme. Hier hielp het het meest dat we beiden berustten in wat er was. Soms raakte ik niet getriggerd. Soms wel en soms vertelde ik het wel en soms niet. Soms kon ze daar goed naar luisteren en soms niet. En dan was de simpele conclusie: het lukt nu even niet om enthousiast te luisteren. Het gekke is dat we er meer los van komen als we niet zo ons best doen om er los van te komen. Als het er mag zijn is het vaak ook wel te verdragen.
Maar als het structureel blijft kan er ook nog iets anders onder zitten. Dan is de vraag wat de dieperliggende pijn of behoefte is. Bijvoorbeeld toch nog een stukje gevoel dat hij andere dingen belangrijker vindt dan herstel met jou. En dan kan het helpen dat hij zegt of laat merken hoe hij dat ziet.
Anoniem26 schreef op 25-09-2025 om 19:28:
@anna cara, ik begrijp het en het is ook niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen of wat dan ook. Ik ben op dit forum terecht gekomen omdat ik met heel veel vragen zit. Ik lees al een hele tijd mee, puur om inzichten te krijgen over waarom deze situatie zo is... Jullie geven elkaar vaak het advies om grenzen te stellen aan de bedriegende partner wat betreft de omgang/contact, dus dan is mijn opmerking over dat ik vind dat hij/zij grenzen aan moeten geven toch niet zo gek... dat is wat ik van hem/allebei had verwacht namelijk.
Ik zal hier verder niks meer plaatsen en nogmaals, het is niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen.
Ja, je houdt van hem. Maar wat is houden van? Affaires leiden zelden tot relaties en waar het wel gebeurt houden ze zelden stand. Dat laat denk ik zien dat houden van niet zoveel met die ander te maken heeft. De kans is groot dat het een verslaving is, een traumabond.
Natuurlijk waren er leuke momenten en natuurlijk heeft hij leuke kanten. Maar houden van is hier niet meer dan hechting: je hebt samen tijd door gebracht, dingen gedeeld, intiem geweest. Dat kan ook onthechten, simpelweg door afstand. En die afstand gebruiken om te gaan onderzoeken wat hier onder zit. Deze leuke man heeft namelijk ook laten zien aan jou dat hij heel goed kan liegen en bedriegen. Niet alleen naar zijn vrouw. Hij laat zien dat hij er was toen hij je kon gebruiken, maar nu hij je niet meer nodig heeft ben je minder belangrijk. Hij genoot vast van je, maar hij vond het niet belangrijk dat jij een leven in vrijheid en stabiliteit zou hebben. En in een affaire is het altijd weekend, in het gewone leven blijken mensen toch iets meer mens te zijn. Kortom, deze man heeft denk ik in niets laten zien uit te zijn op jouw geluk en volledig uit te zijn op zijn eigen plezier. Ten koste van jou en ten koste van zijn gezin.
De vraag aan jou is waarom jij dat hebt toegestaan. Waarom jij jezelf geen beter leven gunt. Waarom jij niet gaat zoeken naar iemand die echt goed voor je is. Er zijn meerdere podcasts hierover. Ze komen ongeveer hier op neer: misschien mag je meer van jezelf houden. Hopelijk grijpen jij en deze man dit aan om een aantal dingen in je leven te doorbreken.
Anoniem26 schreef op 25-09-2025 om 19:28:
@anna cara, ik begrijp het en het is ook niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen of wat dan ook. Ik ben op dit forum terecht gekomen omdat ik met heel veel vragen zit. Ik lees al een hele tijd mee, puur om inzichten te krijgen over waarom deze situatie zo is... Jullie geven elkaar vaak het advies om grenzen te stellen aan de bedriegende partner wat betreft de omgang/contact, dus dan is mijn opmerking over dat ik vind dat hij/zij grenzen aan moeten geven toch niet zo gek... dat is wat ik van hem/allebei had verwacht namelijk.
Ik zal hier verder niks meer plaatsen en nogmaals, het is niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen.
Dat doe je ook niet. Het staat iedereen vrij om hier berichten te plaatsen. Juist die verschillende invalshoeken maken het leerzaam en interessant. En natuurlijk heeft jouw verhaal veel raakvlakken. Ook jij mag gewoon je vragen stellen.
Wat betreft die grenzen ben ik het met je eens. Maar iedereen gaat anders met affaires om. Er zijn er genoeg die de kop in het zand steken of gewoon weer doorgaan. Waar het om gaat is dat jij van hem of haar niets kunt of mag verwachten. Hun relatie in niet jouw probleem. Je bent hen niets verschuldigd. Ga uit van jezelf en jouw leven. Wat wil jij en wat zijn jouw doelen? Als dat een fijne relatie is ga dat dan zoeken. En geef bij hem aan dat hij jou met rust moet laten. Deze man is een bedrieger en gaat voor zijn eigen geluk. Niet voor jou. Negeer hem verder en investeer in jouw leven. Wil je nog wel wat van hem dan is het natuurlijk een ander verhaal.
Izza schreef op 26-09-2025 om 15:22:
[..]
Dat doe je ook niet. Het staat iedereen vrij om hier berichten te plaatsen. Juist die verschillende invalshoeken maken het leerzaam en interessant. En natuurlijk heeft jouw verhaal veel raakvlakken. Ook jij mag gewoon je vragen stellen.
Izza, dit topic is niet voor (ex-)minnaressen bedoeld. Zie mijn openingspost. Ze kan een eigen topic openen. En als dat jij het leerzaam en interessant vindt kun je ook in haar topic verder in gesprek.
Izza schreef op 26-09-2025 om 15:22:
[..]
Dat doe je ook niet. Het staat iedereen vrij om hier berichten te plaatsen. Juist die verschillende invalshoeken maken het leerzaam en interessant. En natuurlijk heeft jouw verhaal veel raakvlakken. Ook jij mag gewoon je vragen stellen.
Wat betreft die grenzen ben ik het met je eens. Maar iedereen gaat anders met affaires om. Er zijn er genoeg die de kop in het zand steken of gewoon weer doorgaan. Waar het om gaat is dat jij van hem of haar niets kunt of mag verwachten. Hun relatie in niet jouw probleem. Je bent hen niets verschuldigd. Ga uit van jezelf en jouw leven. Wat wil jij en wat zijn jouw doelen? Als dat een fijne relatie is ga dat dan zoeken. En geef bij hem aan dat hij jou met rust moet laten. Deze man is een bedrieger en gaat voor zijn eigen geluk. Niet voor jou. Negeer hem verder en investeer in jouw leven. Wil je nog wel wat van hem dan is het natuurlijk een ander verhaal.
Inmiddels weten we wel dat jouw moreel kompas anders is ingesteld.
Niks ander verhaal.
Van de man of vrouw van de ander blijf je af!
