Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
LifeEvent! schreef op 01-10-2025 om 08:21:
[..]
God vergeeft zeker niet alle zonden. Hij wil het echter wel en roept daarom op tot inkeer en belijden van het kwaad dat je de ander hebt aangedaan! Daarom is Jezus als Zijn Zoon naar de aarde gekomen om voor ons de straf te dragen die wij verdiend hebben. Hij is het offer. In geen enkel geloof wordt zomaar elke zonde vergeven; er is een duidelijke rol voor berouw, geloof, en de aard van de zonde.
Dus truus kan zeker in Zijn Koninkrijk komen. En het klopt dat alle zonden gelijk zijn voor God (behalve die tegen de Heilige Geest) maar van elke zonde is de consequentie wel anders. Ik ga dus ook niet over de ziel van truus.
Maar daar ging het niet om! Waarom ik het schreef is, dat jij steeds verkondigd dat de derde minder schuld heeft dan de partner die trouw had beloofd en daarop stelde ik dat God dat niet zo ziet, getuige de 10 leefregels die Hij ons gegeven heeft en die gelden voor ieder mens dus ook voor een truus.
Goh, ja een heel HHZ (hoe het zit) referaat om voor jezelf te bewijzen dat de minnares toch echt wel een slecht mens is, terwijl je uit Izza's post ook had kunnen halen: "Daarnaast leert de bijbel dat je anderen moet vergeven en in liefde moet ontvangen.' Terwijl, als ik Persephone mag geloven (en dat doe ik) die verantwoordelijkheid van niet mogen echtbreken alleen geldt voor de getrouwde vrouw, waarbij we weer terug zijn bij 'degene in de relatie is verantwoordelijk'. En voordat dit een theologisch dispuut wordt: is hoe het volgens vroeg Bijbelse begrippen zit, echt relevant, als je gewoon uiteindelijk mildheid of althans neutraliteit in je hart toelaat?
LifeEvent! schreef op 01-10-2025 om 08:21:
[..]
God vergeeft zeker niet alle zonden. Hij wil het echter wel en roept daarom op tot inkeer en belijden van het kwaad dat je de ander hebt aangedaan! Daarom is Jezus als Zijn Zoon naar de aarde gekomen om voor ons de straf te dragen die wij verdiend hebben. Hij is het offer. In geen enkel geloof wordt zomaar elke zonde vergeven; er is een duidelijke rol voor berouw, geloof, en de aard van de zonde.
Dus truus kan zeker in Zijn Koninkrijk komen. En het klopt dat alle zonden gelijk zijn voor God (behalve die tegen de Heilige Geest) maar van elke zonde is de consequentie wel anders. Ik ga dus ook niet over de ziel van truus.
Maar daar ging het niet om! Waarom ik het schreef is, dat jij steeds verkondigd dat de derde minder schuld heeft dan de partner die trouw had beloofd en daarop stelde ik dat God dat niet zo ziet, getuige de 10 leefregels die Hij ons gegeven heeft en die gelden voor ieder mens dus ook voor een truus.
En wat interesseert ons dat wat jouw God, volgens jou ervan vind? Daar denkt iedere 'God' weer anders over hoor. Daar hebben niet zo gek veel mensen een boodschap aan, wat die God van jou ervan vindt. Of aan die zogenaamde leefregels waarvan jij denkt dat hij/zij dat opgesteld heeft.
Als je in een relatie zit is het alleen van belang of de ander jou kan vergeven. Daar heb je iets mee te maken.
BC9 schreef op 01-10-2025 om 11:05:
Mijn man heeft 1,5 jaar een affaire gehad met een bekende Truus en was hopeloos verliefd. Hij is sinds 2 maanden weer thuis omdat hij met mij verder wil nu de verliefdheid gezakt c.q. weg is.
Het voelt aan de ene kant heel fijn maar aan de andere kant gaat het heel erg moeizaam omdat hij er eigenlijk niet over wil praten. Hij wil rust maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik denk dat we er samen niet uit gaan komen maar hij staat nu nog niet echt open voor relatietherapie; hij wil er later over praten.
Hebben jullie dat ook gehad en hoe hebben jullie hem/haar zo ver gekregen dat hij/zij toch overstag ging en ook echt meewerkte aan therapie?
Volgens de therapeut die ik gesproken heb moet ik mijn vrouwelijke ballen op tafel leggen en strenger zijn. Ik weet dat hij gelijk heeft, kennelijk gebeurt dit vaker...
Mijn partner ging in therapie omdat ik niet verder wilde als hij dat niet deed. Na jaren tobben en veel therapeuten toch uit elkaar maar dat kwam ook door andere factoren. Uiteindelijk bleek het vreemdgaan daar alleen maar een exponent van. Maar als je therapeut dat zegt (rare uitdrukking trouwens van hem vrouwelijke ballen, ballen zijn zo ongeveer het meest kwetsbare wat een mens kan hebben) geeft hij dat ook aan hoe je het aan zou kunnen pakken? Op welke manier je een grens aan kunt geven?
Ik vind het trouwens ook wel een soort lef hebben van je man om aan te geven 'dat hij nu rust wil'. Dan begrijpt hij niet echt hoe het voor jou is. Maar komt dat misschien omdat hij het idee heeft gekregen dat jij toch wel op hem wacht?
Meneer is vreemd gegaan; heeft uiteindelijk besloten toch maar terug te gaan naar zijn oude stekkie en wordt (in dankbaarheid?) aanvaard. Vervolgens wil hij: 'rust aan zijn hoofd' ; val mij niet lastig (ik heb het al zo moeilijk) en werkt hij niet mee aan zijn therapie....
Nou sorry: ik zou hem eruit flikkeren. Is hij nou helemaal belatafeld. Welke moderne zelfbewuste vrouw laat zich zo behandelen?
MRI schreef op 01-10-2025 om 11:24:
[..]
Mijn partner ging in therapie omdat ik niet verder wilde als hij dat niet deed. Na jaren tobben en veel therapeuten toch uit elkaar maar dat kwam ook door andere factoren. Uiteindelijk bleek het vreemdgaan daar alleen maar een exponent van. Maar als je therapeut dat zegt (rare uitdrukking trouwens van hem vrouwelijke ballen, ballen zijn zo ongeveer het meest kwetsbare wat een mens kan hebben) geeft hij dat ook aan hoe je het aan zou kunnen pakken? Op welke manier je een grens aan kunt geven?
Ik vind het trouwens ook wel een soort lef hebben van je man om aan te geven 'dat hij nu rust wil'. Dan begrijpt hij niet echt hoe het voor jou is. Maar komt dat misschien omdat hij het idee heeft gekregen dat jij toch wel op hem wacht?
Ik heb de relatietherapeut maar even gesproken. Ik wilde een afspraak voor mezelf maken en daar zag hij het nut niet zo van in. Hij is dus niet mijn therapeut. Hij opperde wat jij ook tegen je partner hebt gezegd. Daar sta ik nu nog niet 100% achter. Als ik daarmee dreig, vind ik dat ik dat ook uit moet voeren en dat wil ik op dit moment niet. Het zet wel wat in beweging bij hem als ik echt boos word. Ik heb wel gezegd dat ik dit niet volhoud maar ik vrees dat ik duidelijker moet zijn. Net als bij het stoppen van contact met Truus; ik heb toen letterlijk gezegd dat ik overwoog om hem weer zijn koffers te laten pakken. Pas toen viel het kwartje.
Ik denk idd dat hij niet echt begrijpt hoe het voor mij is (dat kan ook niet want ik had dat zelf ook nooit kunnen bedenken) en dat ik toch niet wegga. Maar goed, daar zou hij zich weleens in kunnen vergissen want in deze situatie niet willen praten en geen relatietherapie willen is onhoudbaar.
Pippeltje schreef op 01-10-2025 om 11:32:
Meneer is vreemd gegaan; heeft uiteindelijk besloten toch maar terug te gaan naar zijn oude stekkie en wordt (in dankbaarheid?) aanvaard. Vervolgens wil hij: 'rust aan zijn hoofd' ; val mij niet lastig (ik heb het al zo moeilijk) en werkt hij niet mee aan zijn therapie....
Nou sorry: ik zou hem eruit flikkeren. Is hij nou helemaal belatafeld. Welke moderne zelfbewuste vrouw laat zich zo behandelen?
Ik weet het. Iemand die nog steeds heel veel van haar man houdt. Je gelooft het misschien niet maar dat ben ik wel in de basis, een moderne zelfbewuste vrouw, maar nu even niet. Als dit zo doorgaat, gaat dat moment wel komen denk ik dat ik hem eruit flikker.
BC9 schreef op 01-10-2025 om 11:35:
[..]
Ik heb de relatietherapeut maar even gesproken. Ik wilde een afspraak voor mezelf maken en daar zag hij het nut niet zo van in. Hij is dus niet mijn therapeut. Hij opperde wat jij ook tegen je partner hebt gezegd. Daar sta ik nu nog niet 100% achter. Als ik daarmee dreig, vind ik dat ik dat ook uit moet voeren en dat wil ik op dit moment niet. Het zet wel wat in beweging bij hem als ik echt boos word. Ik heb wel gezegd dat ik dit niet volhoud maar ik vrees dat ik duidelijker moet zijn. Net als bij het stoppen van contact met Truus; ik heb toen letterlijk gezegd dat ik overwoog om hem weer zijn koffers te laten pakken. Pas toen viel het kwartje.
Ik denk idd dat hij niet echt begrijpt hoe het voor mij is (dat kan ook niet want ik had dat zelf ook nooit kunnen bedenken) en dat ik toch niet wegga. Maar goed, daar zou hij zich weleens in kunnen vergissen want in deze situatie niet willen praten en geen relatietherapie willen is onhoudbaar
Tja sommige mensen 'luisteren' nu eenmaal meer naar daden dan naar woorden. Als jij ervan uitgaat dat jouw woorden bij zo iemand effect hebben, kom je in een situatie waarbij jouw geduld zijn 'macht' wordt. Tussen aanhalingstekens want als het in een breuk eindigt is het ook voor hem een verlies. Meer dan dikwijls is zo iemand dat verbijsterd: als ik wist dat ze het meende had ik wel eerder naar haar geluisterd, zegt men dan.
Dus je staat nu op het punt: laat ik het via zijn tempo leeglopen of ga ik de confrontatie met mijn eigen woede en handel daar naar, met het risico dat we het niet halen. Maar ja dat zou den we ws ook niet als na drie jaar lijntrekken van zijn kant ik helemaal leeg en op zou zijn. Ik zou voor mijzelf een goede therapeut zoeken die je in contact brengt met jouw boosheid, kracht om daarvandaan grenzen te stellen.
MRI schreef op 01-10-2025 om 11:53:
[..]
Tja sommige mensen 'luisteren' nu eenmaal meer naar daden dan naar woorden. Als jij ervan uitgaat dat jouw woorden bij zo iemand effect hebben, kom je in een situatie waarbij jouw geduld zijn 'macht' wordt. Tussen aanhalingstekens want als het in een breuk eindigt is het ook voor hem een verlies. Meer dan dikwijls is zo iemand dat verbijsterd: als ik wist dat ze het meende had ik wel eerder naar haar geluisterd, zegt men dan.
Dus je staat nu op het punt: laat ik het via zijn tempo leeglopen of ga ik de confrontatie met mijn eigen woede en handel daar naar, met het risico dat we het niet halen. Maar ja dat zou den we ws ook niet als na drie jaar lijntrekken van zijn kant ik helemaal leeg en op zou zijn. Ik zou voor mijzelf een goede therapeut zoeken die je in contact brengt met jouw boosheid, kracht om daarvandaan grenzen te stellen.
Je hebt gelijk denk ik; hij wil zeker geen breuk. Er is zoveel gebeurd, we hebben hulp nodig. Zonder hulp is het alleen maar uitstel van executie ben ik bang. Ik heb een psycholoog, een goede gelukkig. Toevallig heeft hij morgen een gaatje. Ik weet wat hij gaat zeggen (grenzen stellen, RT is noodzakelijk, boosheid is kracht) maar de uitvoering vind ik zo moeilijk.
LifeEvent! schreef op 01-10-2025 om 08:21:
[..]
God vergeeft zeker niet alle zonden. Hij wil het echter wel en roept daarom op tot inkeer en belijden van het kwaad dat je de ander hebt aangedaan! Daarom is Jezus als Zijn Zoon naar de aarde gekomen om voor ons de straf te dragen die wij verdiend hebben. Hij is het offer. In geen enkel geloof wordt zomaar elke zonde vergeven; er is een duidelijke rol voor berouw, geloof, en de aard van de zonde.
Dus truus kan zeker in Zijn Koninkrijk komen. En het klopt dat alle zonden gelijk zijn voor God (behalve die tegen de Heilige Geest) maar van elke zonde is de consequentie wel anders. Ik ga dus ook niet over de ziel van truus.
Maar daar ging het niet om! Waarom ik het schreef is, dat jij steeds verkondigd dat de derde minder schuld heeft dan de partner die trouw had beloofd en daarop stelde ik dat God dat niet zo ziet, getuige de 10 leefregels die Hij ons gegeven heeft en die gelden voor ieder mens dus ook voor een truus.
Iedere stroming en gemeenschap heeft zijn eigen regels en waarheden. God kan Truus dus gewoon vergeven en toelaten. De regels gelden ook niet voor ieder mens. Maar alleen voor mensen die achter die bepaalde stroming staan. En er zijn talloze religies en stromingen binnen die religies en daarbinnen weer uiteenlopende uitleg over regels. En volgens de regels moet je je naasten lief hebben en anderen hun zonden vergeven. Dat zie ik jou niet bepaald doen..
Ik zie jou er alleen die uitleg uithalen die jou past. Zo werkt het natuurlijk niet.
BC9 schreef op 01-10-2025 om 12:10:
[..]
Je hebt gelijk denk ik; hij wil zeker geen breuk. Er is zoveel gebeurd, we hebben hulp nodig. Zonder hulp is het alleen maar uitstel van executie ben ik bang. Ik heb een psycholoog, een goede gelukkig. Toevallig heeft hij morgen een gaatje. Ik weet wat hij gaat zeggen (grenzen stellen, RT is noodzakelijk, boosheid is kracht) maar de uitvoering vind ik zo moeilijk.
Wat je moet doen is met je partner in gesprek gaan en blijven gaan. Niet accepteren dat hij rust wil. Zo is de situatie nu niet. Dat bedoelde de therapeut ook met ballen krijgen. Jij bent lamgeslagen en accepteerd iets dat niet ok is. Was er sprake van een langdurige affaire, verschillende personen, problemen in jullie relatie? Dat kan van belang zijn.
Izza schreef op 01-10-2025 om 12:19:
[..]
Wat je moet doen is met je partner in gesprek gaan en blijven gaan. Niet accepteren dat hij rust wil. Zo is de situatie nu niet. Dat bedoelde de therapeut ook met ballen krijgen. Jij bent lamgeslagen en accepteerd iets dat niet ok is. Was er sprake van een langdurige affaire, verschillende personen, problemen in jullie relatie? Dat kan van belang zijn.
Eens, dat bedoelde de therapeut zeker.
De affaire heeft 1,5 jaar geduurd en was een liefdesaffaire met een Truus die al jaren een oogje op hem had en naar mij toe in ieder geval niets heeft laten blijken van berouw terwijl zij mijn vriendin was (er speelt nog meer maar dat wil ik i.v.m. herkenbaarheid liever niet delen). Het was/is voor haar een soort van all is fair in love and war.
We zijn bijna 30 jaar samen en elkaars eerste liefde. Onze relatie was in de basis goed. Vandaar ook dat ik niet zo snel op wil geven.
BC9 schreef op 01-10-2025 om 12:10:
[..]
Je hebt gelijk denk ik; hij wil zeker geen breuk. Er is zoveel gebeurd, we hebben hulp nodig. Zonder hulp is het alleen maar uitstel van executie ben ik bang. Ik heb een psycholoog, een goede gelukkig. Toevallig heeft hij morgen een gaatje. Ik weet wat hij gaat zeggen (grenzen stellen, RT is noodzakelijk, boosheid is kracht) maar de uitvoering vind ik zo moeilijk.
Ja als dat niet zo in je zit (om welke reden dan ook) is daar mee beginnen natuurlijk heel eng. Toch zou het je wel eens heel veel op kunnen leveren. Misschien moet je het zo zien dat het niet eens gaat om wat het oplevert tussen jullie tweeën maar dat het gaat om jouw groei waarbij jij je ontwikkelt van wat te geduldig dingen ondergaand naar iemand die recht doet aan haar authentieke kracht en grenzen. Om daarmee te leven, dan zal hij ook aan de therapeutische bak moeten, gewoon omdat hem dat ook dwingt verantwoordelijkheid voor zijn daden te nemen. Kan hij dat niet, is er dan veel verloren? Want dat betekent dat je dus de afwachtende DC9 moet blijven die zich niet ontwikkelt
BC9 schreef op 01-10-2025 om 12:30:
[..]
Eens, dat bedoelde de therapeut zeker.
De affaire heeft 1,5 jaar geduurd en was een liefdesaffaire met een Truus die al jaren een oogje op hem had en naar mij toe in ieder geval niets heeft laten blijken van berouw terwijl zij mijn vriendin was (er speelt nog meer maar dat wil ik i.v.m. herkenbaarheid liever niet delen). Het was/is voor haar een soort van all is fair in love and war.
We zijn bijna 30 jaar samen en elkaars eerste liefde. Onze relatie was in de basis goed. Vandaar ook dat ik niet zo snel op wil geven.
Je ziet wel vaker dat mensen toch vragen krijgen naar wat er nog meer is. Jullie waren elkaars eersten en hebben geen andere ervaringen opgedaan. Dat kan heel mooi zijn. Maar bij velen is er toch een bepaalde nieuwsgierigheid naar wat er nog meer is in het leven. Je leeft een keer. En dan heb je nooit meer meegemaakt dan die ene persoon. Dat kan heel goed los staan van zijn liefde voor jou. Ik begrijp dat jij het daarom wel een kans wilt geven. Maar voor herstel is echt volledige communicatie nodig. Dus alles op tafel ook de pijn, schaamte en eerlijk zijn over zijn behoeftes. Een goede therapeut haalt dat eruit. Want zonder de antwoorden kom je niet achter de reden, kunnen jullie niet verder, kom jij niet aan verwerking toe en kan het zo weer opnieuw gebeuren. Dat zie je vaker. Hij is de brug al over geweest. Weet de leuke kanten en jij bent nog steeds bij hem. Ik zou geen enkel vertrouwen hebben in hem op dit moment. Hij heeft niet geleerd om te gaan met zijn problemen. En die behoeftes kunnen er nog zijn.
MRI schreef op 01-10-2025 om 12:44:
[..]
Ja als dat niet zo in je zit (om welke reden dan ook) is daar mee beginnen natuurlijk heel eng. Toch zou het je wel eens heel veel op kunnen leveren. Misschien moet je het zo zien dat het niet eens gaat om wat het oplevert tussen jullie tweeën maar dat het gaat om jouw groei waarbij jij je ontwikkelt van wat te geduldig dingen ondergaand naar iemand die recht doet aan haar authentieke kracht en grenzen. Om daarmee te leven, dan zal hij ook aan de therapeutische bak moeten, gewoon omdat hem dat ook dwingt verantwoordelijkheid voor zijn daden te nemen. Kan hij dat niet, is er dan veel verloren? Want dat betekent dat je dus de afwachtende DC9 moet blijven die zich niet ontwikkelt
Dat denk ik ook en eigenlijk heb ik geen keuze. Ik weet wat ik moet doen. Ik moet grenzen stellen en de regie pakken voor mijn eigen bestwil, want zo wordt het niks. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. De situatie is compleet uit balans. Ik weet het wel maar nu de kracht en de moed verzamelen.
Izza schreef op 01-10-2025 om 12:46:
[..]
Je ziet wel vaker dat mensen toch vragen krijgen naar wat er nog meer is. Jullie waren elkaars eersten en hebben geen andere ervaringen opgedaan. Dat kan heel mooi zijn. Maar bij velen is er toch een bepaalde nieuwsgierigheid naar wat er nog meer is in het leven. Je leeft een keer. En dan heb je nooit meer meegemaakt dan die ene persoon. Dat kan heel goed los staan van zijn liefde voor jou. Ik begrijp dat jij het daarom wel een kans wilt geven. Maar voor herstel is echt volledige communicatie nodig. Dus alles op tafel ook de pijn, schaamte en eerlijk zijn over zijn behoeftes. Een goede therapeut haalt dat eruit. Want zonder de antwoorden kom je niet achter de reden, kunnen jullie niet verder, kom jij niet aan verwerking toe en kan het zo weer opnieuw gebeuren. Dat zie je vaker. Hij is de brug al over geweest. Weet de leuke kanten en jij bent nog steeds bij hem. Ik zou geen enkel vertrouwen hebben in hem op dit moment. Hij heeft niet geleerd om te gaan met zijn problemen. En die behoeftes kunnen er nog zijn.
Antwoorden zijn zeker nodig om het te kunnen verwerken en te voorkomen dat het nog een keer gebeurt. Al ben ik daar niet zo heel erg bang voor; hoewel niet echt doordringt hoe vreselijk het voor mij is, denk ik niet dat hij deze ellende nog een keer wil en dat het hem het waard is geweest. Hij heeft idd niet geleerd om om te gaan met zijn problemen. Hij duikt liever weg en wil geen gedoe. Ik denk dat er ook nog wel wat uit zijn jeugd bij zit qua hechting. Maar ik ben geen expert. Dat lijkt mij meer iets voor een therapeut. Echt alle reden voor RT.
Ik snap dat de indruk nu is dat hij een nare man is, maar dat is hij echt niet. Het is een lieve man en een hele goede vader die conflicten in het extreme mijdt. Echt niemand had dit aan zien komen. Hij zit vreselijk met zichzelf in de knoop (en terecht) en voelt zich machteloos omdat hij het gevoel heeft dat hij niks goed kan doen. Daarom denk ik dat RT hem kan helpen. Hij heeft slechte ervaringen met hulpverleners helaas, ook degene waar hij is geweest na het opbiechten van de affaire.
