Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
BC9 schreef op 01-10-2025 om 13:13:
[..]
Antwoorden zijn zeker nodig om het te kunnen verwerken en te voorkomen dat het nog een keer gebeurt. Al ben ik daar niet zo heel erg bang voor; hoewel niet echt doordringt hoe vreselijk het voor mij is, denk ik niet dat hij deze ellende nog een keer wil en dat het hem het waard is geweest. Hij heeft idd niet geleerd om om te gaan met zijn problemen. Hij duikt liever weg en wil geen gedoe. Ik denk dat er ook nog wel wat uit zijn jeugd bij zit qua hechting. Maar ik ben geen expert. Dat lijkt mij meer iets voor een therapeut. Echt alle reden voor RT.
Ik snap dat de indruk nu is dat hij een nare man is, maar dat is hij echt niet. Het is echt een lieve man en een hele goede vader. Echt niemand had dit aan zien komen. Hij zit vreselijk met zichzelf in de knoop (en terecht) en voelt zich machteloos omdat hij het gevoel heeft dat hij niks goed kan doen.
Maar hij kan wel wat goed doen: naar een therapeut gaan en gaan kijken welke mechanismes en dynamiek in hem speelt dat dit kon ontstaan en hoe daarmee om te gaan in jullie partnerschap.
Dat nalaten en jou toch terug willen is niet fair. Dan kan hij nog zo lief zijn, wat ik best geloof hoor, maar het niet aangaan is een manier om de die mechanismes in stand te houden, ook al is hij zich dat niet eens bewust waarschijnlijk
BC9, dit deed mijn man ook in het begin. Hij had geen idee! Ook zijn eerste keer. Hij koos welliswaar meteen voor mij (was nooit voor hem een twijfel zeiden hij en Truus tegen mij, hij was niet verliefd). Maar herkenbaar is de regie pakken. Ik moest het van hem achter mij laten. Rust willen was zijn tja ... eis. Vooruit willen kijken (vooral niet over hebben). Therapie niet nodig. Konden we zelf. Hij wist mij zelfs te vertellen dat het niet goed was voor mij en ons.
Een man die vreemdgaat, verliefd of niet maakt stap voor stap keuzes. Ook om verder te gaan met jou. jij en ik krijgen in 1 klap te maken met dit. Wij lopen achter in emotionele zin.Tja, voor mij was het vreemdgaan en alles erom heen (vriendin, bijna buurvrouw, gezin kennen, vrienden die het al jaren wisten) een enorme rollercoaster. Als ik het onderwerp ter sprake bracht was mijn man fel. Bozig. Ik hield herstel tegen vond hij. Ook ik kreeg het advies om grenzen te stellen van specialisten. En na dan wel te komen wat ik stelde. Ik wist niet goed wat te eisen. Ja geen contact met Truus (later kwam besef dat juist dit vooral vanuit de vreemdganger zelf moet komen: afstand nemen is zo moeilijk. Verslaving. Gewenning. Schuldgevoel naar Truus). Lang was ik onbewust aan het pleasen. Eigenlijk bang dat hij weg zou gaan (?). Bang voor ruzie, of zijn boosheid (?). Dacht eerst ook wel dat houden van elkaar het zou oplossen (nee dus). Dat beloftes ook heilig waren (nee dus). Mijn man ging niet de put in met mij (zie eerdere tips over blogs hier in dit topic). Hij wilde de regie houden. Jouw man wil dat zo te lezen ook. Schuldgevoel (ook naar Truus toe), schaamte, kleiner maken en beetje alles los ik op door niks te doen bleek hier wel het geval. En hij onderschatte dat zijn wensen/eisen niet helpend waren voor mij. Ik ontdekte het forum later pas. Helaas.
Terugkijkend zeg ik jou nu: ga hier niet in mee. Denk na over hoe jij geholpen wordt in jouw herstel. Mij hielp praten en vragen kunnen stellen en geen leugens. Niet ontkennen of kleiner maken. Onderzoeken wat Truus hem bracht. Therapie bij vg specialiste hielp om zonder oplopende emotie alles te onderzoeken en bespreken. Man was bang dat ze partijdig zou zijn. Dat moest ook ontkracht worden (was vooroordeel). Ik was bang voor herhaling. Voor verlies. Voor van alles.
Wat goed is om te weten: nu begint het pas. En niks doen is een ballon onder water duwen. Deze komt een keer omhoog. En dan met kracht. Wees dat voor. Probeer met je man in gesprek te gaan over het verschil in jouw en zijn wensen. Wordt zo concreet mogelijk. Benoem vooral ook dat jij denkt dat het tot scheiding gaatbkomen als dit niet anders wordt aangevlogen! Dat zal voor hem eye opener kunnen zijn.
Xxx
Izza schreef op 01-10-2025 om 12:17:
[..]
Iedere stroming en gemeenschap heeft zijn eigen regels en waarheden. God kan Truus dus gewoon vergeven en toelaten. De regels gelden ook niet voor ieder mens. Maar alleen voor mensen die achter die bepaalde stroming staan. En er zijn talloze religies en stromingen binnen die religies en daarbinnen weer uiteenlopende uitleg over regels. En volgens de regels moet je je naasten lief hebben en anderen hun zonden vergeven. Dat zie ik jou niet bepaald doen..
Ik zie jou er alleen die uitleg uithalen die jou past. Zo werkt het natuurlijk niet.
Nogmaals ik moet van God niet haar zonden vergeven. Je trekt teksten uit zijn verband en past ook toe wat jou uitkomt. Maar na zoveel jaar gaan we elkaar niet overtuigen. En dat hoeft ook niet.
Dus stoppen we de discussie hierbij. Lijkt mij beter voor iedereen.
BC9 schreef op 01-10-2025 om 12:30:
[..]
Eens, dat bedoelde de therapeut zeker.
De affaire heeft 1,5 jaar geduurd en was een liefdesaffaire met een Truus die al jaren een oogje op hem had en naar mij toe in ieder geval niets heeft laten blijken van berouw terwijl zij mijn vriendin was (er speelt nog meer maar dat wil ik i.v.m. herkenbaarheid liever niet delen). Het was/is voor haar een soort van all is fair in love and war.
We zijn bijna 30 jaar samen en elkaars eerste liefde. Onze relatie was in de basis goed. Vandaar ook dat ik niet zo snel op wil geven.
Ik kan je uit ervaring geen advies geven hoe te handelen omdat ik geen man heb die er niet over wil praten maar alles deed en doet zodat ik met hem verder kan. Daarbij iedereen reageert anders. Ik kan wel hoog van de toren blazen dat ik hem eruit zou schoppen en niet verder zou kunnen en.... en... en... maar ik zit niet in zo'n situatie. Wel herken ik mij in dezelfde truus (was ook een vriendin die dicht bij ons gezin stond) en 30 jaar samen zijn met hemwaarin we zoveel beleefd hebben en 3 prachtige kinderen mochten krijgen en dat er zoveel liefde (onder mijn boosheid) was overgebleven ondanks wat hij heeft gedaan. Ik hoop dat je aan de soortgelijke ervaringsverhalen houvast hebt. Ik weet van een vriendin die ook te maken had met een man die verliefd was en na het uitkomen 1.5 jaar terugviel in de egoïsmevalkuil en een truus die bleef trekken. Zij zijn al weer jaren samen gelukkig en zij is heel blij dat ze hem niet had opgegeven ook al waren de scheidingspapieren bijna geteken. En ook van een collega waarvan haar man "vreselijk de weg kwijt was". Hij had haar na uitkomen van zijn overspel nog eens 5 jaar bedrogen met dezelfde truus. Zij bleef liefdevol bidden voor zijn herstel en het herstel van hun relatie en gezin ook al zag het er ook bij hen naar uit dat de scheiding bijna rond was. Ik weet niet of ik het gekund had (zelfs nog 1 kind geboren in die 5 jaar bedrog)
Maar als ik iets geleerd heb is het wel geen oordeel en stellige mening te hebben over iets waarin ik zelf niet geweest ben.
Sterkte 🙏
Anna Cara schreef op 01-10-2025 om 16:51:
BC9, dit deed mijn man ook in het begin. Hij had geen idee! Ook zijn eerste keer. Hij koos welliswaar meteen voor mij (was nooit voor hem een twijfel zeiden hij en Truus tegen mij, hij was niet verliefd). Maar herkenbaar is de regie pakken. Ik moest het van hem achter mij laten. Rust willen was zijn tja ... eis. Vooruit willen kijken (vooral niet over hebben). Therapie niet nodig. Konden we zelf. Hij wist mij zelfs te vertellen dat het niet goed was voor mij en ons.
Een man die vreemdgaat, verliefd of niet maakt stap voor stap keuzes. Ook om verder te gaan met jou. jij en ik krijgen in 1 klap te maken met dit. Wij lopen achter in emotionele zin.Tja, voor mij was het vreemdgaan en alles erom heen (vriendin, bijna buurvrouw, gezin kennen, vrienden die het al jaren wisten) een enorme rollercoaster. Als ik het onderwerp ter sprake bracht was mijn man fel. Bozig. Ik hield herstel tegen vond hij. Ook ik kreeg het advies om grenzen te stellen van specialisten. En na dan wel te komen wat ik stelde. Ik wist niet goed wat te eisen. Ja geen contact met Truus (later kwam besef dat juist dit vooral vanuit de vreemdganger zelf moet komen: afstand nemen is zo moeilijk. Verslaving. Gewenning. Schuldgevoel naar Truus). Lang was ik onbewust aan het pleasen. Eigenlijk bang dat hij weg zou gaan (?). Bang voor ruzie, of zijn boosheid (?). Dacht eerst ook wel dat houden van elkaar het zou oplossen (nee dus). Dat beloftes ook heilig waren (nee dus). Mijn man ging niet de put in met mij (zie eerdere tips over blogs hier in dit topic). Hij wilde de regie houden. Jouw man wil dat zo te lezen ook. Schuldgevoel (ook naar Truus toe), schaamte, kleiner maken en beetje alles los ik op door niks te doen bleek hier wel het geval. En hij onderschatte dat zijn wensen/eisen niet helpend waren voor mij. Ik ontdekte het forum later pas. Helaas.
Terugkijkend zeg ik jou nu: ga hier niet in mee. Denk na over hoe jij geholpen wordt in jouw herstel. Mij hielp praten en vragen kunnen stellen en geen leugens. Niet ontkennen of kleiner maken. Onderzoeken wat Truus hem bracht. Therapie bij vg specialiste hielp om zonder oplopende emotie alles te onderzoeken en bespreken. Man was bang dat ze partijdig zou zijn. Dat moest ook ontkracht worden (was vooroordeel). Ik was bang voor herhaling. Voor verlies. Voor van alles.
Wat goed is om te weten: nu begint het pas. En niks doen is een ballon onder water duwen. Deze komt een keer omhoog. En dan met kracht. Wees dat voor. Probeer met je man in gesprek te gaan over het verschil in jouw en zijn wensen. Wordt zo concreet mogelijk. Benoem vooral ook dat jij denkt dat het tot scheiding gaatbkomen als dit niet anders wordt aangevlogen! Dat zal voor hem eye opener kunnen zijn.
Xxx
Veel is zo herkenbaar voor mij. Hij raakt snel geïrriteerd. Het is nooit het juiste moment om te praten. We kunnen het zelf wel want we praten nu toch (dat stelt in mijn ogen niet veel voor). Hij wil geen gedoe en rust maar dat gaat gewoon niet in deze situatie. Er is zoveel gebeurd.
Psycholoog net gesproken. Die raadde aan hem een week de tijd te geven zelf te bellen met de RT en als hij dat niet doet een afspraak te maken voor ons samen. Als hij dat niet wil dan kan ik daar beter mijn conclusies uittrekken (vrij vertaald). Ik faciliteer hem te veel. Eigenlijk weet ik het allemaal wel en iedereen geeft hetzelfde advies. O.a. jullie als ervaringsdeskundigen en de professionals ook. Het is zo frustrerend dat hij het zelf niet inziet of niet in wil zien omdat het vooral voor hem confronterend gaat worden. Ik weet dat ik geen andere keus heb maar het is zo oneerlijk dat ik al het werk moet doen voor mijn gevoel en hij wegduikt en niet echt de verantwoordelijkheid neemt.
BC9 schreef op 02-10-2025 om 11:13:
[..]
Veel is zo herkenbaar voor mij. Hij raakt snel geïrriteerd. Het is nooit het juiste moment om te praten. We kunnen het zelf wel want we praten nu toch (dat stelt in mijn ogen niet veel voor). Hij wil geen gedoe en rust maar dat gaat gewoon niet in deze situatie. Er is zoveel gebeurd.
Psycholoog net gesproken. Die raadde aan hem een week de tijd te geven zelf te bellen met de RT en als hij dat niet doet een afspraak te maken voor ons samen. Als hij dat niet wil dan kan ik daar beter mijn conclusies uittrekken (vrij vertaald). Ik faciliteer hem te veel. Eigenlijk weet ik het allemaal wel en iedereen geeft hetzelfde advies. O.a. jullie als ervaringsdeskundigen en de professionals ook. Het is zo frustrerend dat hij het zelf niet inziet of niet in wil zien omdat het vooral voor hem confronterend gaat worden. Ik weet dat ik geen andere keus heb maar het is zo oneerlijk dat ik al het werk moet doen voor mijn gevoel en hij wegduikt en niet echt de verantwoordelijkheid neemt.
Jawel, je hebt wel een keuze: je kunt ook tegen je man zeggen dat jij andere dingen nodig hebt om aan herstel te kunnen werken dan hij bereid is te geven, en dat je dus geen andere mogelijkheid ziet dan te scheiden.
Waarom zou je eigenlijk al het werk doen terwijl HIJ degene is die toch echt iets zal moeten investeren, als hij daadwerkelijk verder wil?
Begrijp me niet verkeerd, hoor, ik snap prima dat mensen samen verder willen en ik vind heus niet dat iedereen altijd maar moet gaan scheiden na bedrog, maar deze situatie, waarin iemand geen enkele verantwoordelijkheid neemt maar gaat zitten wachten totdat de ANDER het fikst, vind ik echt heel ongezond. Het lijkt me ook bepaald geen recept voor een succesvolle doorstart.
BC9 schreef op 01-10-2025 om 11:38:
[..]
Ik weet het. Iemand die nog steeds heel veel van haar man houdt. Je gelooft het misschien niet maar dat ben ik wel in de basis, een moderne zelfbewuste vrouw, maar nu even niet. Als dit zo doorgaat, gaat dat moment wel komen denk ik dat ik hem eruit flikker.
Maar hoeveel hou jij van jezelf?
Persephone schreef op 02-10-2025 om 11:52:
[..]
Jawel, je hebt wel een keuze: je kunt ook tegen je man zeggen dat jij andere dingen nodig hebt om aan herstel te kunnen werken dan hij bereid is te geven, en dat je dus geen andere mogelijkheid ziet dan te scheiden.
Waarom zou je eigenlijk al het werk doen terwijl HIJ degene is die toch echt iets zal moeten investeren, als hij daadwerkelijk verder wil?
Begrijp me niet verkeerd, hoor, ik snap prima dat mensen samen verder willen en ik vind heus niet dat iedereen altijd maar moet gaan scheiden na bedrog, maar deze situatie, waarin iemand geen enkele verantwoordelijkheid neemt maar gaat zitten wachten totdat de ANDER het fikst, vind ik echt heel ongezond. Het lijkt me ook bepaald geen recept voor een succesvolle doorstart.
Ik bedoel met geen andere keuze, geen andere keuze dan hem min of meer te dwingen hulp te zoeken. Als hij die hulp niet wil, dan houdt het op. Ik weet het allemaal wel maar het is zo oneerlijk en zo moeilijk om die stappen te zetten. Ik ga hieraan onderdoor.
Pippeltje schreef op 02-10-2025 om 12:09:
[..]
Maar hoeveel hou jij van jezelf?
Dat is een hele goede vraag. En wat voor voorbeeld wil ik onze dochters geven? Ik heb hem een ultimatum gesteld want het gaat echt niet meer. Ik houd dit niet vol. Liever alleen en rust dan dit. Op dat punt ben ik inmiddels.
BC9 schreef op 02-10-2025 om 12:56:
[..]
Ik bedoel met geen andere keuze, geen andere keuze dan hem min of meer te dwingen hulp te zoeken. Als hij die hulp niet wil, dan houdt het op. Ik weet het allemaal wel maar het is zo oneerlijk en zo moeilijk om die stappen te zetten. Ik ga hieraan onderdoor.
Misschien zou het kunnen helpen als hij gaat inzien dat dit vooral ook hulp is voor jou. En voor jullie relatie, samen. Als mijn man er geen trek in had gehad, had ik gezegd dat dat wel het allerminste was wat hij kon doen en dat dit gewoon de consequentie is die voortvloeit uit zijn daden.
Waarom zou jij alleen de lasten moeten dragen, beetje omgekeerde wereld toch?
Haaika schreef op 02-10-2025 om 13:53:
[..]
Misschien zou het kunnen helpen als hij gaat inzien dat dit vooral ook hulp is voor jou. En voor jullie relatie, samen. Als mijn man er geen trek in had gehad, had ik gezegd dat dat wel het allerminste was wat hij kon doen en dat dit gewoon de consequentie is die voortvloeit uit zijn daden.
Waarom zou jij alleen de lasten moeten dragen, beetje omgekeerde wereld toch?
Idd de omgekeerde wereld. We dragen op zich wel allebei de lasten maar ik ben degene die er actief mee bezig is; hij wil het alleen in zijn hoofd oplossen en dat gaat niet.
BC9 schreef op 02-10-2025 om 14:15:
[..]
hij wil het alleen in zijn hoofd oplossen en dat gaat niet.
Dat is ook wel een wat egocentrische houding, vind ik. Hij kan in zijn eigen hoofd misschien zijn eigen dingen oplossen (hoewel ik me dat afvraag), maar jouw pijn verdwijnt niet doordat hij hard gaat zitten nadenken. Daar zal-ie toch echt iets voor moeten doen.
Als hij niet in beweging komt, zou ik dat heel serieus nemen. Kennelijk wil-ie niet zo heel erg graag dat het goed komt.
Persephone schreef op 02-10-2025 om 14:20:
[..]
Dat is ook wel een wat egocentrische houding, vind ik. Hij kan in zijn eigen hoofd misschien zijn eigen dingen oplossen (hoewel ik me dat afvraag), maar jouw pijn verdwijnt niet doordat hij hard gaat zitten nadenken. Daar zal-ie toch echt iets voor moeten doen.
Als hij niet in beweging komt, zou ik dat heel serieus nemen. Kennelijk wil-ie niet zo heel erg graag dat het goed komt.
Dat ben ik helemaal met je eens. Dit is een terugkerend patroon; ook gedurende de hele affaire heeft hij er met niemand over gesproken.
BC9 schreef op 02-10-2025 om 12:58:
[..]
Dat is een hele goede vraag. En wat voor voorbeeld wil ik onze dochters geven? Ik heb hem een ultimatum gesteld want het gaat echt niet meer. Ik houd dit niet vol. Liever alleen en rust dan dit. Op dat punt ben ik inmiddels.
Heel goed. En dan ook doorzetten als hij niet over de brug komt. Mijn therapeut heeft ooit gezegd dat geen keuze maken ook een keuze is. Namelijk de situatie in stand houden.
En draai het eens om. Wie ging er nu vreemd? Jij niet. Herstel is absoluut mogelijk maar alleen onder bepaalde voorwaarden. En dat is (langdurige) therapie. En dan zolang het nodig is. Trap niet in smoesjes van jouw man die na 3 sessies "klaar" zou zijn. Of na 5. Dan begin je net. En therapie zonder inzet (dus man gaat onder protest mee, zegt weinig, kijkt naar de klok en doet thuis niet zijn huiswerk) is ook echt zinloos.
Als jullie echt Herstel willen
- man gaat naar therapie en laat inzet zien
- hij geeft open en eerlijk antwoord op al jouw vragen (ook na weken of maanden)
- besef dat de verwerking jaren kan duren
- jullie kunnen samen met de therapeut afspraken maken die jij en jullie nodig hebben om tot Herstel te komen.
- Een volledige breuk met Truus!! Dat kan ook betekenen ander werk, andere sportclub, breken met vrienden verwant aanTruus etc. Overal blokkeren en direct jou inlichten bij contact
- jij kunt aangeven wat jij nodig hebt van hem EN hij laat daarin volledige inzet zien. Hij moet aan het werk niet jij!
Ziet hij dat niet zitten dan zet de scheiding door. Velen gingen je voor. En uiteindelijk komen die ook wel weer verder met hun leven.
BC9 schreef op 02-10-2025 om 15:11:
[..]
Dat ben ik helemaal met je eens. Dit is een terugkerend patroon; ook gedurende de hele affaire heeft hij er met niemand over gesproken.
Maar dat hij er met niemand over sprak is wel te verklaren. Daar zit een mechanisme achter.
De vrienden van mijn man waren en sommigen nog steeds zijn daar heel erg boos over en voelen zich ook bedrogen omdat ze vonden dat hij tegen hen wel eerlijk had kunnen zijn. Ze hadden nl het nb regelmatig over haar gehad! (dat ze haar een lekker ding vonden bv en zo vrolijk of anderen die haar juist overdreven vonden, 1 vriend had zelfs steeds ruzie met zijn vrouw omdat zij haar als een femme fatale bestempelde en contact verbood ). Bij hem werd er dan een knop ingedrukt die heette: "geheim mag niet uitkomen".
Of bedoel je dat niet?
