Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Mooie podcast Anne,
Wat moeilijk blijft ook al is er een duidelijke reden/oorzaak die aangepakt is door de bedrieger, is het feit dat het verleden anders is dan je dacht. In ons geval heel langdurige periode met diverse bedrog. Man was heel gevoelig voor aandacht. Alsof er dan een knop omging waardoor hij niet meer helder kon nadenken. Nu hij dit zo duidelijk zien, na analyse van het verleden en zijn jeugd snapt hij niet dat hij het niet eerder zag.
En dat geldt ook voor mij, ik dacht altijd: mij gaat dit niet gebeuren dat heb ik wel in de gaten. Maar heb er helemaal niets van gemerkt. Liefde was er nog gewoon thuis binnen het huwelijk. Er is ook nooit sprake geweest van een verliefdheid. Enkel het opvullen van een leegte. Een copings mechanisme ontstaan in de jonge jeugd.
Na 3 jaar heb ik nog altijd last van triggers, bij kijken van foto's uit verleden krijg ik nog steeds een naar gevoel. Hoop dat dit ooit nog over gaat.
In het nu is alles heel fijn. Er is meer verbinding, geen geheimen meer die tussen ons in staan. Maar dat verleden zit mij nog geregeld in de weg. Tot zijn grote spijt, hij vind het verschrikkelijk om dit te zien maar neemt wel de verantwoordelijkheid en zakt niet weg in schaamte. Daaraan zie ik dat hij groeit, eindelijk volwassen man.
Yessie2000 schreef op 10-12-2025 om 16:04:
Mooie podcast Anne,
Wat moeilijk blijft ook al is er een duidelijke reden/oorzaak die aangepakt is door de bedrieger, is het feit dat het verleden anders is dan je dacht. In ons geval heel langdurige periode met diverse bedrog. Man was heel gevoelig voor aandacht. Alsof er dan een knop omging waardoor hij niet meer helder kon nadenken. Nu hij dit zo duidelijk zien, na analyse van het verleden en zijn jeugd snapt hij niet dat hij het niet eerder zag.
En dat geldt ook voor mij, ik dacht altijd: mij gaat dit niet gebeuren dat heb ik wel in de gaten. Maar heb er helemaal niets van gemerkt. Liefde was er nog gewoon thuis binnen het huwelijk. Er is ook nooit sprake geweest van een verliefdheid. Enkel het opvullen van een leegte. Een copings mechanisme ontstaan in de jonge jeugd.
Na 3 jaar heb ik nog altijd last van triggers, bij kijken van foto's uit verleden krijg ik nog steeds een naar gevoel. Hoop dat dit ooit nog over gaat.
In het nu is alles heel fijn. Er is meer verbinding, geen geheimen meer die tussen ons in staan. Maar dat verleden zit mij nog geregeld in de weg. Tot zijn grote spijt, hij vind het verschrikkelijk om dit te zien maar neemt wel de verantwoordelijkheid en zakt niet weg in schaamte. Daaraan zie ik dat hij groeit, eindelijk volwassen man.
In ons geval ook een langdurige periode van bedrog. Dat verleden is idd anders dan ik dacht. Foto's kijk ik niet van die periode ook al heeft mijn man veel tijd gestopt in foto's verwijderen van een periode van 8 jaar waar die truus op staat. Door mijn detailgeheugen weet ik ook precies wanneer het plaats heeft gevonden als mijn kinderen of hij enthousiast herinneringen ophaalt. Hij merkt het meteen aan mijn houding, ik bevries ahw maar probeer het voor de Kids te verbergen en dan leidt hij het gesprek een andere kant op en laat zien dat hij mijn pijn ziet.
Voor hem is het anders omdat hij die herinneringen gescheiden van het overspel heeft beleefd. Maar door snel te rekenen weer hij dan dat het in die periode was en heeft hij verdriet om mijn pijn en is dan weer boos op zichzelf en haar.
Hij probeert ook herinneringen te overschrijven. Een tweede huwelijk bv, naar plaatsen waar wij met haar en haar ex-gezin zijn geweest, toe gaan, om daar te rouwen over zijn misdaden maar ook om er nu nieuwe herinneringen aan te koppelen.
Maar het is onomkeerbaar😪
Vooral deze feestmaand waarin we veel deden samen als gezinnen zijn triggers
Ik hoorde daar een podcast over van Jutucoaching. Zodra je de trigger hebt zou je moeten gaan springen, letterlijk. Ik zal de link delen waarin de therapeut refereert aan het gesprek wat ze daarover had met trauma en narcisme coach Annick Verboven. Het springen deactiveert je zenuwstelsel. Heb het nog niet geprobeerd, moet die andere podcast erover nog luisteren.
Helaas heb ik wel gemerkt dat er iets goed mis was in ons huwelijk. Dat ontstond in het 3e overspelige jaar van hen. Ik heb meerdere keren vermoedens gehad in de 2,5 jaar die volgde tot ik het ontdekte dat er tussen hen iets speelde maar ik werd keihard gegaslight, door allebei. Ik heb hem dat ook gezegd, dat was tijdens onze relatietherapie bij de psycholoog. Hij heeft mij daarna zoveel verwijten gemaakt en beschuldigd van oneerlijk zijn en stiekem doen en heeft het zo gemanipuleerd dat ik mij schuldig ging voelen omdat ik volgens hem ons gezin aan het kapot maken was met mijn gedrag. Inmiddels weten we dat er situationele narcisme is geweest bij hem (hij heeft bij zijn psycholoog narcisme uitgediept want hij vond het vreselijk dat hij zo'n persoon was geworden) en begreep niet meer wie hij geworden was.
Dus naast de schok van hun verraad was ik daarnaast razend dat ze mij al die jaren het gevoel hadden gegeven dat ik gek was. Ik begreep er helemaal niets van wat er daarna gebeurde, ik vond nl dat ze perfect bij elkaar pasten. 2 narcisten die elkaar verdienden!
Maar hij ging vechten voor onze relatie en langzaam herkende ik weer de man die ik liefhad, ook andere verslavingen die hij stiekem had (roken en drank) waar ik naast zijn overspel achter was gekomen, heeft hij aangepakt. Na een jaar en 3 maanden zijn we een nieuwe relatie gestart en een half jaar later opnieuw getrouwd. Bizar detail : (op diezelfde dag hakte de man van truus de knoop door en vroeg de scheiding aan)
https://open.spotify.com/episode/3n26pBDb4YchwIGaksI3YO?si=ZjDvcL8cRzirTLGQW5oRtg
Vraagje voor degenen die niet samen verder zijn gegaan na ontrouw hier.
Exman en ik hebben best veel gezamenlijke vrienden. Ik vind het lastig om om te gaan met een aantal mensen daarvan die ook nog met exman omgaan, zeker wanneer ik hoor dat sommige vinden dat ik dingen nu verkeerd doe (in de scheiding bijvoorbeeld, maar ook dat ik soms nog moeite heb met de ontrouw) terwijl zij natuurlijk een ongenuanceerd verhaal van exman hebben gehoord en daaruit conclusies trekken over mij (die in mijn optiek onterecht zijn, maar als je iets baseert op 1 kant van een verhaal is dat al snel natuurlijk).
Het zijn vrienden die we al meer dan 20 jaar hebben. Die zelf geen vergelijkbare situatie hebben meegemaakt qua ontrouw danwel een scheiding.
Ik begrijp dat hun natuurlijk niet bedrogen zijn door mijn ex, maar soms zou ik willen dat mensen ook op dat onderwerp wat meer begrip zouden kunnen opbrengen, en vind ik het lastig dat zij nog zo makkelijk vrienden zijn met iemand die eigenlijk een 'goeie' vriendin van hun zoiets heeft aan kunnen doen.
Met losse (niet gezamenlijke) vriendinnen is dat natuurlijk veel makkelijker..
Hoe kijken ervaringsdeskundigen hier tegenaan, hoe ontvouwde zo'n situatie zich..
Misschien stel ik me aan hoor, maar ik vind het soms wel ingewikkeld. Het voelt een beetje alsof ik door dat alles nog meer kwijt raak.
Ik heb gezegd: je hoeft niet te kiezen. Dat heeft mij enkel verliezen opgeleverd, want mensen kiezen toch.
Ik had 12 "vriendinnen/veredelde kennissen die elkaar niet kenden; het was geen groep noch gezamelijke vrienden, en zodra ik vertelde dat ik ging scheiden heb ik ze nooit meer gehoord. Geen van allen, alsof het afgesproken was of op mijn voorhoofd stond.
Daar had ik nog meer last van dan de hele scheiding. Dat juist dan in je nood mensen wegkijken. Twee keer verraad, dat gevoel.
Ik had enkel mijn ouders en mijn 2 dochters over in mijn leven.
Het heeft me geleerd mezelf te vertrouwen, op mezelf te bouwen en nu zijn dat de verliezen waar ik niet meer mee kan zitten. Wil je in mijn leven dan mag het, wil je dat niet dan mag dat ook, maar dan steek ik er geen energie meer in.
