Verder na ontrouw - deel 8

MRI schreef op 25-04-2025 om 12:30:

[..]

Ja ik vermoed dat, omdat jouw hart voor hem meer dicht is, zoals je vaak schrijft, je minder bedreigend voor hem bent. Zoals je vroeger was: je hart volledig open én sensueel en graag met hem willen vrijen, was ws te kwetsbaar voor hem. Maar als ik het zo lees, gaat het toch helemaal leuk? Dan is inderdaad de vraag waarom je je nog met het verleden of de oorzaak bezig zou houden. Dan zou ik in de intimiteit gaan kijken of ik me meer voor hem kon gaan openen.

1: hoe bedoel je?

2: hoe, tips?

Ik weet echt niet of hij een romantisch contact zal af slaan, als het hem benaderd en als hij zich er zeker van voelt dat ik er niks van te weten kom.
Mijn partner heeft een nieuwe baan met veel vrouwelijke collega's. Eén van die collega's vroeg hem laatst of hij haar haar even wilde bijknippen aan de achterkant. Want ze had van een andere collega commentaar gehad dat het scheef was geknipt. Hij vertelde mij dit in al zijn "onschuld".
Ik vind dit best een intieme handeling, Ik heb hem dat ook gezegd en gevraagd of hij zich zo niet op glad ijs begeeft. Ik hoefde daar echt niet bang voor te zijn, zij hij een beetje lacherig. Maar ja, zijn woord bleek tot 5 jaar geleden niks waard. Is hij nu oprecht? De tijd zal het leren. Dit is de realiteit van verder na ontrouw.

Dat is zo, he. Als ze het één keer gedaan hebben, wat houd hen dan tegen om het niet nog eens te doen? Mijn man zegt altijd dat hij me nooit meer zo'n pijn wil doen. Maar ja, als hij de garantie heeft dat het niet uitkomt, wat belet hem dan?

Buitenspel2024 schreef op 25-04-2025 om 08:30:

[..]

Precies zoals verwacht.. vrij vlak, geen emotie op zijn gezicht. Beetje 'ja' zeggen. Zeggen dat ie het moet laten bezinken. Dat als ik dat wil we dat dan wel doen. Dat hij geen zin heeft om bij zijn ouders te gaan zitten.

Hij was bijna een soort verbaasd, maar kon niet echt merken dat hij er emoties bij had. Appte de dag erna wel dat hij verdrietig was en ontloopt me weer een soort van de afgelopen 2 dagen.

Sorry dat ik het zo zeg, maar wat een koele kikker :s ik denk dat je man ook wel voer voor psychologen is. Als jij het nog wilt, hoop ik wel dat jullie er samen uit komen, dat zijn ogen eens opengaan.

Breiertje schreef op 25-04-2025 om 09:00:

wat mij enorm verbaasd is dat er op zijn therapie nu al een hele tijd enkel in het hier en nu en later gepraat wordt. Niet meer over wat hij deed. Ze werken dus eerder oplossingsgericht en checken of nu alles verloopt zoals moet, hoe hij zich nu voelt, zodat ze kunnen bijsturen als het fout dreigt te gaan? Maar nooit meer over wat is er gebeurd, het waarom.
En net dat willen wij weten.
Hij zegt ik weet niet waarom, maar is het hun taak niet om dat te vinden?
Moet wel zeggen dat ze al aangaven niet diep genoeg bij hem te geraken met therapie zodat ze de strategie wijzigden in levenslang opvolgen, ipv normaliter bij voldoende herstel afbouwen.
Therapie is nu eigenlijk gewoon babbelen en opvolgen. Dat gaf me weer zo'n woede aanval. Oh ik heb weer zo'n lelijke dingen gezegd tegen hem. Wat hij deed, wat ik ervan vond, hoe ik het zie, de harde realiteit...na een aantal weken goed met elkaar omgaan, liefdevol? en respectvol, een vulkaan aan verwijten.
Ik voel me altijd slecht na zijn therapie. Zo duur, beetje kletsen, en dan nog maar 50 min ipv een uur maar wel een heel duur uur aanrekenen.
Zo'n hulp is duidelijk enkel voor wie het kan betalen.
Sorry moest mijn frustraties kwijt.
Therapie is volgens mij geldklopperij. Ik heb peut, hij, en wij samen.
Heb bij alle peuten hetzelfde gevoel.

Hier was dat ook al snel. Aan de ontrouw werd wat voorbijgegaan, het ging over onze relatie in het algemeen , de valkuilen, wat we van elkaar willen, wat we moeten doen om dichterbij elkaar te komen.

Ik ben blij dat ik afgelopen gesprek toch durfde aangeven dat ik nu eerst terug richting het thema ontrouw wil ipv verder te bouwen.

Breiertje schreef op 25-04-2025 om 12:44:

[..]

1: hoe bedoel je?

2: hoe, tips?

1.  Nou je beschrijft hem als een tedere lieve lover, daarnaast hebben jullie het gezellig en zijn qua gezin een goed team, zijn er fijne momenten met elkaar en waarderen jullie elkaar. Hij is clean en lijkt dat vol te houden. 

2. Ik zou 1.mijn boosheid uiten mbv een goede creatief therapeut,2.proberen uit de 'mindfuck' te komen van 'waarom, waardoor, wat als', al het gepraat en gelees en geluister naar therapeuten dumpen en 3. alleen maar vrijen als je voelt dat je hart open is voor hem (en je veel zin hebt om te vrijen natuurlijk). 

Ik weet natuurlijk ook dat dat simpel gezegd is, maar al het andere heeft tot nu toe nog niet de furie kunnen temmen die steeds opkomt en ook razend op hem is. Maar die furie moet ook helemaal niet getemd worden. Zij moet leven en de ruimte te krijgen. En aangezien je niet weg kunt moet je daar andere manieren voor proberen aan te wenden. 

1) vandaag ben ik zwart vanbinnen. Hopelijk morgen weer donkergrijs? Want wat je opsomt is wel zo. Maar als het verlangen er is doordat ik anders ben dan is dit wel een eye opener. Hoop dat je op dat gebied de bal misslaat... Want is geen leuk ding om mee te dealen...
2)lezen en zoeken naar is fel verminderd. Soms dagen weken niets, dan weer even opzoeken, maar heb alles al gelezen dat er te lezen viel merk ik...
3)ik wil vrijen, hoofd heeft lustgevoelens, lijf werkt niet mee, is op slot.
Lichaam onthoudt stress, en beschermt me bij onveilige situaties. Blijkbaar is vrijen voor mijn lijf een onveilige situatie terwijl ik in mijn hoofd wil en fantaseer. Heel lastig als de 2 tegenstrijdig zijn. Ik wil daaruit!!!

Winnie86 schreef op 25-04-2025 om 13:04:

[..]

Voelt het goed voor jou om apart te gaan wonen?

Zo'n verstandsrelatie zou ik ook niet willen, dan stopt het voor mij. Ik vind verlangen en echt bij elkaar willen zijn, ook lichamelijk, te belangrijk. Maar ja, ik ben 39 natuurlijk, ik ken zestigers die echt wel een heel fijne relatie hebben op verstandelijk niveau zonder de 'lust' omdat dat zo gegroeid is en ze daar beide vrede mee hebben.

Het apart wonen initiatief komt bij mij vandaan. Wij zijn nu echt in de modus huisgenoten en dat lukt alleen maar als ik mijn mond dichthou en het bij koetjes en kalfjes kan houden. Dus ik hou mij in en man denkt dan dat het thuis best goed gaat, terwijl het in mijn hoofd helemaal niet oke is. 

Ik vind ook het verlangen en het lichamelijke belangrijk. Knuffels, intiem etc, alles erop en eraan, graag Ik ben ook nog geen 40 en ook nog niet toe aan een relatie zonder fysiek aspect. 

Hier is nu helemaal geen fysieke kant meer. Ik weet niet of ik het zou kunnen na alles, maar man zijn libido zit sowieso op 0, zegt hij, dus proberen of het zou gaan is al langere tijd überhaupt geen optie.. en inmiddels weet ik eerlijk gezegd ook niet of ik dat nog met hem wil. 

Winnie86 schreef op 25-04-2025 om 12:57:

[..]

Dat is zo, he. Als ze het één keer gedaan hebben, wat houd hen dan tegen om het niet nog eens te doen? Mijn man zegt altijd dat hij me nooit meer zo'n pijn wil doen. Maar ja, als hij de garantie heeft dat het niet uitkomt, wat belet hem dan?

Ja, en ten tijde van het vreemdgaan, had ik vermoedens. En hij zag mijn pijn. Maar ging er toch voluit mee door.
Ik weet niet of het mogelijk is dat mensen echt een warmer hart kunnen krijgen. 
Mijn partner kon vroeger echt n botte l*l zijn, wanneer iemand (per ongeluk) voordrong in de rij bijvoorbeeld. Daarin is hij in ieder geval wel veranderd.

Breiertje schreef op 25-04-2025 om 09:00:

Ik voel me altijd slecht na zijn therapie. Zo duur, beetje kletsen, en dan nog maar 50 min ipv een uur maar wel een heel duur uur aanrekenen.
Zo'n hulp is duidelijk enkel voor wie het kan betalen.
Sorry moest mijn frustraties kwijt.
Therapie is volgens mij geldklopperij. Ik heb peut, hij, en wij samen.
Heb bij alle peuten hetzelfde gevoel.

Ik ben ook nogal sceptisch over therapie. Wij zijn er bij 3 geweest. 
De eerste 2 (een vrouw en later overgestapt op een man) gingen zo zachtzinnig te werk, ik kwam er altijd woest vandaan, op de terugweg kreeg mn partner dan weer de hele lading over zich heen. Het is ook altijd maar de vraag of iemand zijn ware gevoelens deelt. Aangezien hij daar zat te liegen over dat er echt maar 1 was geweest (ook in een 1 op 1 sessies, dus zonder mij), schoten we dus 0,0 op. Ik voelde me zelfs steeds verder in de maling genomen, omdat het gewoon niet waar kon zijn.
De laatste was van Zessen en alleen hij was ook de enige die in zijn bewoording duidelijk liet merken wat hij van mijn partner en zijn daden vond en dat kwam erg binnen bij mijn partner, zag ik. En wat voelde ik me erkend!
Naarmate we beide onze vaten vulde met waardering over en weer, werd het weer gezelliger. En er werden klusjes gedaan. Ik denk dat we 3 sessies hebben gehad en toen konden we op eigen kracht door. Het "vat" is wel weer naar de achtergrond verdwenen, zou goed zijn om hier weer wat bewuster van te zijn.

Misschien vindt je man je nu seksueel aantrekkelijker omdat ie een heel ander soort vrouw ziet? Een vechtlustige? Eén die weet wat ze waard is?

Ik ben mijn partner toch ook wel met andere ogen gaan bekijken, sindsdien. Een beetje dubbel. De leugens waren vreselijk daarin heeft hij op respect van mij ingeleverd. Maar hij werd ook interessanter, want ik had nooit voor mogelijk gehouden dat hij zoveel lef had.