Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
MRI schreef op 08-06-2025 om 10:04:
[..]
Ja helemaal eens met wat hierboven staat. En nee, het is geen onredelijke eis imo. Hij mag er voor kiezen dit niet aan te willen gaan, en dan kan jij ervoor kiezen daar consequenties voor jouw leven aan te verbinden. Het is inmiddels gebleken uit onderzoek dat veel mannen depressief, verslaafd en/of suicidaal zijn vanwege het feit dat ze hun pijn niet in de ogen willen kijken laat staan er over communiceren met anderen. Ik was ws degene die je wees op mannencirkels, daar doen ze dat wel. Vrienden van mij hebben daar hele mooie en goede ervaringen mee. Google eens op MKP Nederland
Dankje MRI. Ik had het woord mannencirkels opgeslagen in mijn hoofd. Mijn man heeft moeite met het zoeken naar een goede therapeut, omdat hij daar eerdere slechte ervaringen mee heeft gehad en dus daarom de stap niet durft te maken. De drempel is dus te hoog. Hij heeft inderdaad een mannencirkel via die website gevonden waar hij zich voor heeft aangemeld. Maar het klinkt allemaal wat vaag nog. Fijn om te horen dat jij daar goede ervaringen van kent!
Ylja94 schreef op 08-06-2025 om 13:58:
[..]
Dankje MRI. Ik had het woord mannencirkels opgeslagen in mijn hoofd. Mijn man heeft moeite met het zoeken naar een goede therapeut, omdat hij daar eerdere slechte ervaringen mee heeft gehad en dus daarom de stap niet durft te maken. De drempel is dus te hoog. Hij heeft inderdaad een mannencirkel via die website gevonden waar hij zich voor heeft aangemeld. Maar het klinkt allemaal wat vaag nog. Fijn om te horen dat jij daar goede ervaringen van kent!
Ja wat ik ook nog bedacht, is dat praten misschien moeilijk voor hem is, maar bijvoorbeeld creatieve therapie niet. Daar hoef je trouwens niet creatief voor te zijn, maar je gaat wel zaken via creatieve manier in de ogen kijken.
MRI schreef op 08-06-2025 om 12:47:
Hm ik geloof dat iedereen kan graven, als de bereidheid daartoe is, en (heel belangrijk) het juiste moment. Vaak hangt het ook af van of er een noodzaak is of niet.
Nogthans wordt dit bevestigd door mijn therapeut, de zijne, en onze relatie therapeut.
Dat dat bij sommige personen echt niet lukt.
Dit is niet mijn mening, maar wat de professionelen mij hierover leren.
Misschien kunnen ze bij hem niet graven omdat er onderliggends niet is, en was het misschien enkel een pornoverslaving die leidde tot... En ligt er geen jeugdtrauma aan de basis ...
Ook Van Zessen, die toch het neusje van de zalm is wat betreft sv, graaft niet maar werkt op triggers herkennen, nieuwe patronen aanleren, oude patronen vervangen door nieuwe, zelfwaardegevoel omhoog....
Hij weerlegt specifiek het graven in zijn therapieën.
Je hebt eigenlijk 2 soorten van therapeuten. De 'gravers' die graven naar oorzaken en zo de SV aanpakken en diegene die werken zoals ik al beschreef.
Wat juist is, het best is dat weet ik niet.
Ikzelf ben lang in paniek geweest omdat het graven niet lukt.
Maar meer en meer kan ik me verzoenen met de visie dat ze het bij hem anders aanpakken.
Trouwens, als iedere vreemdganger een trauma of onderliggende oorzaak heeft hebben therapeuten wel wat werk. Denk dat er soms ook geen oorzaak of trauma in de basis ligt, en het bloed soms meer in het lid zit dan in de hersenen.
Ik zie zijn inzet in de therapie en zie echt wil, en geen onwil. Maar welk gevoel gaf je dit, hoe voel je je bij dat, waarom zus of zo? Wat wilde je hier of daar.. hij staat daar allemaal niet bij stil. Had toen geen introspectie. Nu leert hij dit wel te doen.
Niet iedereen is mondig als wij om alles onder woorden te brengen.
re Breiertje: ja therapeuten zeggen van alles. Maar zij weten misschien niet hoe een andere ingang als creatieve therapie waar je niet mondig voor hoeft te zijn, een mannencirkel of een SLAA groep zou kunnen helpen.
MRI schreef op 08-06-2025 om 14:14:
re Breiertje: ja therapeuten zeggen van alles. Maar zij weten misschien niet hoe een andere ingang als creatieve therapie waar je niet mondig voor hoeft te zijn, een mannencirkel of een SLAA groep zou kunnen helpen.
SLAA werd al bekeken en besproken.
Ik denk dat jullie in NL veel verder staan dan hier. Ik denk dat wij 30 jaar achterlopen op jullie.
We moeten het doen met het aanbod dat we hebben uiteraard.
Nu ja, die therapeuten, je weet wat ik daarover denk. Kost ons handelvol geld.
Brengt het op?
Wel, hij is nu deze maand een jaar 'clean' en ik zie een hele andere man. Een man die ik nooit echt gezien heb. Hij is nu echt 'de ideale man'.
Hij heeft nog geen steek laten vallen.
Ik zie enkel inzet en een grote verbetering in alles wat hem betreft.
Dus dan niet zeggen dat de therapeuten slecht week leveren mbt het resultaat.
Wat dit op lange termijn zal geven weet ik niet, maar zoals het nu is kan het voor hem echt niet beter.
Maar dan heb ik het enkel over hem.
Ik ben er nog niet. Nog lang niet. Waar hij in een jaar zo positief is geëvolueerd, een andere, betere mens is geworden, dat kan ik niet zeggen. Bijlange niet. Ik sta al verder dan in het begin, dat wel. Maar sta ook precies nog nergens.
Ik voel me verminkt vanbinnen. En dat moet helen. Maar dat is moeilijk. Die beelden flitsen nog zo vaak door mijn hoofd, en ik kan ook nooit eens niet denken aan 'wat hij deed'.
Bv als het eens beter voelt en ik eens durf een minuutje genieten van 'ons' denk ik steeds, hij heeft dit gedaan, niet vergeten, hij is een bedrieger.
Of als hij me kust denk ik... Zou hij hen ook zo hebben gekust.... Of gestreeld.... Ik kan dit nooit eens 'afzetten'.
EMDR bracht totnogtoe geen verbetering.
Ben alle therapieën voor mezelf ook beu. Wil er vaak ook niet meer over praten. Altijd maar roeren in die pot met drek..... Heb het ermee gehad.
re: ja Slaa werd al bekeken en niets mee gedaan bedoel je? Kan hoor, maar ik denk niet dat ze achter lopen, het programma is hetzelfde als in Nederland. Wel kan ik me voorstellen dat het niet samengaat met van Zessen. Intussen gaat het met hem goed. De vraag is of dat door de praattherapie komt, waar hij dus niet dieper graaft (prima als het voor hem werkt) maar jij voelt je nog steeds rot. Dus misschien kan voor jou iets anders dan praattherapie je helpen.
ja met hem gaat het goed. Super zelfs. Dus dat wil zeggen dat de therapie doet wat moet. Zoals ik al zei begin ik te twijfelen of er wel een jeugdtrauma aan de basis lag. Ik denk dat het simpeler is dan dat. Teveel porno, en we weten dat dit inderdaad veranderingen in de hersenen kan teweegbrengen.
Ik heb denk ik nog veel meer tijd nodig dan een jaar.
En ik moet durven terug vertrouwen. Soms denk ik, en ik geloof dat ook echt dat hij het niet meer zal doen. Dan roep ik mezelf tot de orde, hij deed het al eens, 5 jaar clean, en herviel, en je zag het 5 jaar niet.
Toen wisten we niet dat het een SV was, geen therapie. Nu weten we, en vooral hij, dat hij een SV had, hij wil dat zelf echt nooit meer doen, en daarom zocht hij een therapeut en wil zelfs levenslang therapie.
Hij zegt zelf, ik had 10 jaar geleden al moeten therapie volgen dan was het zover niet gekomen. hij weet wat de triggers zijn, de valkuilen en gaat daar nu gepast mee om, zodat hij niet meer in die valkuil loopt.
Dus dat zou me moeten gerust stellen, dat het nu anders is dan toen. Nu we weten wat hij heeft en hij er actief aan werkt om het beest in de kooi te houden. Hij hoeft geen beetje moeite te doen, de ontdekking was als het ware hetgeen hij nodig had om ermee te stoppen. (Is vaak zo bij sv, eens ontdekt is de opluchting groot dat het liegen en bedriegen ook kan stoppen. Dat is vaak het moment dat ze ermee stoppen, eens de spiegel wordt voorgehouden.Voor hem een opluchting dat hij niets meer moet wegsteken)
Dus het feit dat ik er soms in geloof is misschien niet geheel onterecht, maar ik blijf mezelf waarschuwen.
Ook vertrouwen in jezelf. Ik zag het toen niet, zou ik herval nu zien? Ik denk het wel.
Het is voor mij vooral een knop die ik moet omdraaien om mezelf toe te staan om het te proberen. En dat is moeilijk
Maar als ik kijk naar wat wij hebben...
Wij zijn een goed team, gaan respectvol om met elkaar. Helpen en steunen elkaar, zijn lief, maken nooit ruzie. Er was altijd veel liefde hier. Nu nog , maar van zijn kant. Ik sta nog op slot, ben te waakzaam. Voor mij is dit niet meer zoals het vroeger was. Ik denk niet dat hij me nog kan kwetsen. Echt niet.
Er zijn velen die in een relatie zonder bedrog zitten en dit niet hebben. Wij hebben echt een hele sterke relatie en basis. Dat is op zich al iets.
Voor mij andere therapie klopt mri, daarom zijn we 2 maand geleden met emdr gestart. Maar heftig en vraagt veel van mijn krachten.
Ik ben heel erg moe. Het was een heftig jaar. Ik zou dit nooit meer opnieuw willen meemaken.
Niet "kunnen graven" of "niet mondig zijn" is geen reden dat dan niet te doen.
Dan moet je verder zoeken tot het wel lukt.
Maar als iemand zich op zijn of haar zwijgrecht beroept, dan kun je blijven therapieën en zeggen ik/hij/zij kan het niet, maar soms is het gewoon een keuze, net als vreemdgaan.
Max88 schreef op 08-06-2025 om 15:33:
Niet "kunnen graven" of "niet mondig zijn" is geen reden dat dan niet te doen.
Dan moet je verder zoeken tot het wel lukt.
Maar als iemand zich op zijn of haar zwijgrecht beroept, dan kun je blijven therapieën en zeggen ik/hij/zij kan het niet, maar soms is het gewoon een keuze, net als vreemdgaan.
Het is niet dat hij dit aangeeft, hij beantwoordt alles wat ze vragen en doet alles wat ze vragen, maar er komt niets uit. Dus het kan dat er niets onderliggends is. Dat de oorzaak gewoon teveel porno is.
Dus ofwel vinden ze niets omdat er niets onderliggends is, ofwel omdat het er niet uitkomt. Hij geeft op alles een eerlijk antwoord. Hetbis niet dat hij niet wil graven, integendeel. Maar als ze graven komt er niets echts 'groots' boven.
Ik denk dat hij niet liever zou willen dat ze zeggen, het komt door je gebrek aan liefde en hechting in je kindertijd. De mishandeling, de verwaarlozing. Want daar praat hij over. Maar of dit de oorzaak is, kunnen ze niet zeggen.
Toch wordt er daar wel nog aandacht aan besteedt in de therapie hoor, aan het verleden.
Maar meer aan de toekomst, voorkomen, valkuilen herkennen, gepast lezen omgaan met valkuilen, de relatie, opgaan met stress niet weglopen van crisissituaties door weg te vluchten in porno/en de rest maar op andere manieren ontstressen... Dus.
Ik weet niet of ik me goed uitdruk, het is niet zo dat hij niet wil meewerken want dat doet hij wel maar er komen geen dingen boven tafel waarvan ze zeggen, dit moeten we aanpakken wat dit was onverwekt uit het verleden.
Hij gaf nog nooit aan, ik wil dit niet in therapie, hij wil het zelf echt wel maar er is blijkbaar geen aanwijsbare reden waarom. Hij deed wat hij deed, doordat porno zijn geest zot maakte, of zoiets?
Hij wil zelf therapie levenslang omdat hij dit nooit meer wil.
Net wat iemand anders al aanhaalde, niet achter elke vreemdgaande schuilt een moeilijke jeugd/verleden wat uitgediept hoeft te worden. Dan zouden de wachtlijsten wel heel erg lang worden (en deze zijn al zo lang), mocht men enkel daarvoor in therapie gaan.
Alleen Ylja kan bij zichzelf nagaan óf het verleden eventueel een (stuk) oorzaak kán zijn? Ik bedoel, waren er ook al andere problemen/zorgen tijdens jullie gehele relatie (en vóór het vreemdgaan) waarbij zij zich afvroeg of dit betrekking kon hebben op onverwerkte zaken vanuit het verleden? Het antwoord hierop vind ik wel belangrijk of dat therapie überhaupt nut heeft als het enkel gaat om antwoorden op het vreemdgaan te krijgen.
RoodVruchtje schreef op 08-06-2025 om 17:08:
Net wat iemand anders al aanhaalde, niet achter elke vreemdgaande schuilt een moeilijke jeugd/verleden wat uitgediept hoeft te worden. Dan zouden de wachtlijsten wel heel erg lang worden (en deze zijn al zo lang), mocht men enkel daarvoor in therapie gaan.
Alleen Ylja kan bij zichzelf nagaan óf het verleden eventueel een (stuk) oorzaak kán zijn? Ik bedoel, waren er ook al andere problemen/zorgen tijdens jullie gehele relatie (en vóór het vreemdgaan) waarbij zij zich afvroeg of dit betrekking kon hebben op onverwerkte zaken vanuit het verleden? Het antwoord hierop vind ik wel belangrijk of dat therapie überhaupt nut heeft als het enkel gaat om antwoorden op het vreemdgaan te krijgen.
Nee dat denk ik ook hoor. Net als vreemdgaan niet altijd een oorzaak heeft in de relatie die niet goed zou zijn, hoeft vreemdgaan geen oorzaak in de jeugd te hebben. Maar is er sprake van een verslavingsdynamiek dan zou ik zelf toch dieper willen graven. (ik weet niet hoe dat is bij Yljaman) Verslaving is toch de ziekte van pijn niet willen voelen. Maar goed, het kan soms ook te vroeg zijn voor een verslaafd iemand om dat aan te gaan, dat het te gevoelig ligt en er nog niet genoeg hulpbronnen binnen de persoon zelf zijn ontwikkeld. Het is aan man om te voelen of hij daar verder naar wil kijken. Ik weet niet of Ylja moet gaan zitten bedenken of en hoe er trauma bij man zitten. Dan ga je makkelijk voor de ander therapeuteren. Voor hetzelfde geld ligt het feit dat man niet zijn gevoel dieper in wil gaan aan het feit dat hij iets op het spectrum is, Ik zeg maar wat
MRI schreef op 08-06-2025 om 17:48:
[..]
Nee dat denk ik ook hoor. Net als vreemdgaan niet altijd een oorzaak heeft in de relatie die niet goed zou zijn, hoeft vreemdgaan geen oorzaak in de jeugd te hebben. Maar is er sprake van een verslavingsdynamiek dan zou ik zelf toch dieper willen graven. (ik weet niet hoe dat is bij Yljaman) Verslaving is toch de ziekte van pijn niet willen voelen. Maar goed, het kan soms ook te vroeg zijn voor een verslaafd iemand om dat aan te gaan, dat het te gevoelig ligt en er nog niet genoeg hulpbronnen binnen de persoon zelf zijn ontwikkeld. Het is aan man om te voelen of hij daar verder naar wil kijken. Ik weet niet of Ylja moet gaan zitten bedenken of en hoe er trauma bij man zitten. Dan ga je makkelijk voor de ander therapeuteren. Voor hetzelfde geld ligt het feit dat man niet zijn gevoel dieper in wil gaan aan het feit dat hij iets op het spectrum is, Ik zeg maar wat
Hoewel ik het verder eens ben met jouw post, alleen het laatste stukje eruitgehaald.
Ik bedoelde ook niet dat Ylja moet gaan ‘therapeuten’, enkel de vraag of zij eerder in hun relatie al tegen bepaalde zaken zijn aangelopen? Ik bedoel, de keus om meerdere (nog zeer jonge) kinderen te krijgen samen, ga je toch ook niet aan als je relatie toch al niet lekker loopt (uitzonderingen daargelaten natuurlijk). Ik noem dat dus niet therapeuten.
Zo kan zij (Ylja) daarmee inschatten of het vreemdgaan ‘de zoveelste druppel’ was van gebeurtenissen of dat dit een ‘sporadische zijsprong’ is/was.
Binnen een relatie zoals bij Breiertje, vind ik dat een heel ander verhaal.
RoodVruchtje schreef op 08-06-2025 om 18:54:
[..]
Hoewel ik het verder eens ben met jouw post, alleen het laatste stukje eruitgehaald.
Ik bedoelde ook niet dat Ylja moet gaan ‘therapeuten’, enkel de vraag of zij eerder in hun relatie al tegen bepaalde zaken zijn aangelopen? Ik bedoel, de keus om meerdere (nog zeer jonge) kinderen te krijgen samen, ga je toch ook niet aan als je relatie toch al niet lekker loopt (uitzonderingen daargelaten natuurlijk). Ik noem dat dus niet therapeuten.
Zo kan zij (Ylja) daarmee inschatten of het vreemdgaan ‘de zoveelste druppel’ was van gebeurtenissen of dat dit een ‘sporadische zijsprong’ is/was.
Binnen een relatie zoals bij Breiertje, vind ik dat een heel ander verhaal.
Ik hoor graag eens je bevindingen. Wil ie ze met me delen?
er is gelukkig geen sprake van een verslaving. Mooie vraag wel Roodvruchtje. Wat maakt dat ik dit nodig heb?
Voor dit gebeurde was onze relatie 'goed'. Er was liefde en respect voor elkaar, we hadden weinig onenigheid. Nu dit is gebeurd zijn mijn ogen als het ware geopend. Ik was en ben nog steeds wel een 'redder'. Toen ik mijn man leerde kennen, was zijn wereldje klein. Hij gaf aan geen vrienden te kunnen maken, en hij schaamde zich voor zijn directe familie. Ook al deed hij wel alles voor ze. Ik heb dat onbewust geprobeerd op te lossen door hem te betrekken in mijn wereld. Mijn familie, mijn vrienden. Daar genoot hij van en ik ook, want ik kon het met hem delen. Ik hielp hem. Hij hielp mij door alle aandacht die ik van hem kreeg, het pleasen. We hebben elkaar op een voetstuk gezet. Dat is wel redelijk onze dynamiek geweest.
Hij kon nooit over zijn verleden vertellen, en ik heb altijd gedacht: dat komt wel.
Nou ja, zonder daarover al te diep te gaan. Mijn ogen zijn dus geopend, mijn beeld van hem is veranderd. Ik zie nu een man die zich niet kwetsbaar durft op te stellen naar anderen, die zegt dat hij geen vrienden kan maken, die zich niet fijn voelt in contact met zijn familie. Die eigenlijk met veel dingen vastloopt, omdat hij altijd maar met anderen bezig is of er niks aan doet.
Dat is het denk ik vooral. Ik wil dat hij leert om zich kwetsbaar op te stellen. En wat haal ik daaruit mbt ontrouw? Helaas geen garantie, maar wel iets meer zekerheid dat hij het op tijd aangeeft mocht hij weer in een flinke dip terecht komen, bij een volgende cruciale levensgebeurtenis. Het gaat me hierbij trouwens niet eens per se om het stukje ontrouw. Ik heb veel last gehad van zijn onbereikbaarheid destijds. Het feit dat ik hem nodig had (hoogzwanger) en dat hij zich compleet voor mij afsloot. Dat gebeurde al voor hij haar goed leerde kennen.
Wat is het verschil met voorheen? ik heb stappen gemaakt in mijn eigen emotionele ontwikkeling. Ik wil hem niet meer 'helpen', ik wil hem geen hand meer boven zijn hoofd houden. Het stukje therapeuteren, dat herken ik wel. Ik heb dat (on)bewust veel gedaan. Daar ben ik nu dus mee gestopt. Ik wil dat niet meer. Ik wil het liefst een partner die daar ook in kan en wil groeien. En eerlijk gezegd weet ik niet of mijn man dat lukt.
Ik vind dat je iemand moet accepteren zoals hij is. Jij ziet allerlei zaken die jou niet aanstaan en die hij zou moeten veranderen. Maar uiteindelijk is dat echt aan hemzelf. Geen enkele therapie heeft zin zonder intrinsieke motivatie. En daarnaast is de uiteindelijke werking van therapie voor veel mensen ook beperkt. Je moet zaken anders gaan doen. En in dit geval zeer pijnlijke zaken oprakelen. Het blijvend vasthouden van verandering op lange termijn is de grootste uitdaging. In dit geval wil of kan je partner geen therapie. En dat mag ook. Het is uiteindelijk niet aan jou hoe hij met vrienden, familie of het leven omgaat. Het enige dat jij moet doen is beslissen of jij met hem verder wilt zoals hij nu is. En alleen dreigen met zaken die je ook kunt waarmaken. Anders is het onzinnig.
