Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Ik vind de posts van bedrogen personen die weg zijn gegaan bij hun partner en advies geven of je wakker willen schudden verfrissend. Ik schrijf hier vaak (ook in mijn openingspost) dat je een keuze hebt om te kiezen voor verdergaan na ontrouw of weg te gaan. Stay of go. Beide zijn okay. Beiden zijn niet makkelijk blijkt uit de verhalen.
Ieder verhaal is anders en je kan eruit halen wat jou aanspreekt. Wat ik niet okay vond en vind is dat er wordt geschreven als een soort feit over ' iedereen hier' en dan - in mijn ogen - een sneer naar wie verder is gegaan en lang worstelt met zaken. En niet weg gaat. Dan denk ik why? Waarom zeg je dat zo stellig alsof het een feit is? Maar misschien raakt dat wel veel mijn eigen verhaal. En denk ik laat mij in mijn waarde. Er is geen goed of fout. Er zijn vele verhalen en meningen. Ook in dit draadje.
Ook snapte ik niet dat in mijn omgeving (vooral vrouwen) zeiden dat ik het moest hebben geweten. Dat het niet kan dat je niks merkt. Ik ervaarde dat als botte en domme uitspraken Waar ik ook nog eens geen zak aan had. Werd ook als feit gebracht. Why?
En dat heb ik bij sommige posts hier ook af en toe. Waar ik enorme behoefte aan had toen ik het forum ontdekte (helaas pas tijd na uitkomen) waren verhalen of ervaringen dat het goed kon komen. En hoe dan. Wat werkte mee en wat tegen. Gouden tips. Waar ik anoniem echt eerlijk kon zijn over mijn angsten. En twijfels. En hoop. En mijn boosheid. Gelukkig kreeg ik toen hier niet naar mij toegeworpen als soort feit dat de relatie niet goed moet zijn geweest anders gaat mijn partner niet vreemdgegaan. Dat monogamie nooit kan en dat een open relatie overwogen moest worden. Dat ik naief was geweest. En toch nu ik jaren verder ben zijn deze onderdelen wel door mij onder de loep genomen. Ondertussen weet ik dat iedereen hier het goed bedoelt. En wil voorkomen dat er nog meer pijn komt. Er meerdere keuzes mogelijk zijn. Als ik nu aan het begin zou staan zou ik bepaalde dingen echt anders doen. Maar het leven rolt alleen vooruit. Ik ken alleen het pad waar ik voor heb gekozen.
Xxx
Thera schreef op 22-06-2025 om 21:51:
[..]
Er zit hoewel wat suggestief, altijd dezelfde volgorde in bij jou.
Jij werkt altijd toe naar die volgorde: éérst is de relatie niet goed meer, dán gaat een van de partners openstaan voor een ander.
Hoewel je daar vaak over bent aangesproken blijf je volgens mij zeggen dat als een relatie goed is het niet kan gebeuren dat één van de partners de fout in gaat. Dat kan zijn dat jij dat vindt. Velen hier vinden dat je dat niet zo stellig kan zeggen. Maar even nog checken: dat meen jij dus echt?
Ik denk dat alles wat iedereen hier plaatst een mening is. Niet meer en niet minder. Het is een forum dus een plek vol met meningen. Sommigen vanuit eigen ervaring. En soms ook niet. Wat mij betreft mag alles er zijn. Dat hoeft er echt niet bijgezet. Mensen zijn niet achterlijk. Let op dit is een mening hoor. Kan je dat niet aan dan hoef je hier niet te zijn.
Ik denk dat iedereen verliefd kan worden maar een affaire is een keuze. Ook binnen een relatie heb je altijd een eigen keuze en verantwoordelijkheid. Sta jij open voor anderen (dus nog voor je daadwerkelijk actief bent) dan kan je denken wat je daarmee doet. Als je daadwerkelijk over gaat tot een affaire of parallelle relatie dan is daar continu een moment wat je doet en waarom. Hoezo sta je open voor anderen? En waarom bespreek je zaken nooit met je eigen partner? Stel je bent volkomen gelukkig met je vaste partner. Dan bespreek je belangrijke zaken in het leven. Er zullen vast ook andere redenen zijn. Dat ontken ik nergens. Maar voor mij is de relatie altijd de basis.
Izza schreef op 23-06-2025 om 11:28:
[..]
Ik denk dat alles wat iedereen hier plaatst een mening is. Niet meer en niet minder. Het is een forum dus een plek vol met meningen. Sommigen vanuit eigen ervaring. En soms ook niet. Wat mij betreft mag alles er zijn. Dat hoeft er echt niet bijgezet. Mensen zijn niet achterlijk. Let op dit is een mening hoor. Kan je dat niet aan dan hoef je hier niet te zijn.
Ik denk dat iedereen verliefd kan worden maar een affaire is een keuze. Ook binnen een relatie heb je altijd een eigen keuze en verantwoordelijkheid. Sta jij open voor anderen (dus nog voor je daadwerkelijk actief bent) dan kan je denken wat je daarmee doet. Als je daadwerkelijk over gaat tot een affaire of parallelle relatie dan is daar continu een moment wat je doet en waarom. Hoezo sta je open voor anderen? En waarom bespreek je zaken nooit met je eigen partner? Stel je bent volkomen gelukkig met je vaste partner. Dan bespreek je belangrijke zaken in het leven. Er zullen vast ook andere redenen zijn. Dat ontken ik nergens. Maar voor mij is de relatie altijd de basis.
Het is wederom niet zo zwart/ wit zoals je hier weer stelt!
Naar de alcohol grijpen seks met een prostituee hebben is ook een keuze bv maar spreek je een deskundige hierover dan ligt het toch echt wel veel genuanceerder. Een brein is super complex
En ik vind het duidelijker om erbij te vermelden waar je mening vandaan komt. Of die gevormd is door je eigen ervaring of dat je het hebt gelezen/gehoord bv
Nogmaals je hebt hier te maken met getraumatiseerde en verwonde zielen, die zijn idd niet achterlijk (jouw woorden) Meer begrip hiervoor zou je sieren.
Dat jij jezelf ziet als een kwetsbare, getraumatiseerde en verwonde ziel is echt jouw eigen keuze en beleving. Ik zie mijzelf absoluut niet zo. En andere mensen hier ook niet. Zegt mij genoeg hoe iemand in het leven staat. En daar herken ik mij gelukkig echt niet in. Ik spreek vanuit mijzelf en hoe ik in het leven sta. Als iemand die er goed uit is gekomen en die vol in het leven staat. Ondanks wat er is gebeurd. Niet als een zielige gekwetste ziel. Ik moet er niet aan denken dat mensen mij zo zouden zien en benader anderen dus ook niet zo. Niet hier. En niet in het echte leven. Verder ga ik er niet meer op in. Ik bepaal zelf hoe ik mijn mening weergeef. En spreekt je dat niet aan dan mag je gewoon verder scrollen.
Izza schreef op 23-06-2025 om 13:30:
Dat jij jezelf ziet als een kwetsbare, getraumatiseerde en verwonde ziel is echt jouw eigen keuze en beleving. Ik zie mijzelf absoluut niet zo. En andere mensen hier ook niet. Zegt mij genoeg hoe iemand in het leven staat. En daar herken ik mij gelukkig echt niet in. Ik spreek vanuit mijzelf en hoe ik in het leven sta. Als iemand die er goed uit is gekomen en die vol in het leven staat. Ondanks wat er is gebeurd. Niet als een zielige gekwetste ziel. Ik moet er niet aan denken dat mensen mij zo zouden zien en benader anderen dus ook niet zo. Niet hier. En niet in het echte leven. Verder ga ik er niet meer op in. Ik bepaal zelf hoe ik mijn mening weergeef. En spreekt je dat niet aan dan mag je gewoon verder scrollen.
Ja, de mooie kant van jouw visie en handelen is voor mij dat jij je door je keuzes totaal onttrekt aan enig slachtofferschap. Iets wat in mijn beleving altijd op de loer lag toen ik bij de vreemdganger bleef, probeerde hem te vergeven en hoopte dat het via allerhande (relatie)therapeuten wel goed zou komen. Maar de wond bleef en jaren later had ik gewild dat ik het eerder had uitgemaakt. Neemt niet weg dat er ook mensen zijn waarbij de hoop en het harde werken wel heeft geleid tot groei in de relatie. Wat ik maar zeggen wil: ja jouw mening is ook valide en een ieder mag voor haarzelf bepalen of ze tevergeefs aan het hopen is (diep van binnen weet je dat vaak wel) of dat er daadwerkelijk uit te komen is. Ik ben het vaak niet met je eens en vind je conclusies soms wat snel en kort door de bocht maar als ik eerlijk ben, ben ik ook een beetje jaloers dat ik daar in het verleden niet wat meer van gehad heb. Had me veel pijn en frustratie bespaard. Dussuh, you do you.
Als iemand een relatie heeft en wordt geconfronteerd met vreemdgaan van de ander, dan is degene die bedrogen is per definitie op dat moment gekwetst. Dat kan niet anders. Alleen als je geen gevoel hebt of zelf vond dat de relatie niks waard was.
Van verwond maak je trouwens zielig, je kunt verwond zijn en niet zielig. Je kunt ook verwond zijn en later genezen zonder dat je ooit zielig bent geweest.
Izza schreef op 23-06-2025 om 11:28:
[..]
Ik denk dat alles wat iedereen hier plaatst een mening is. Niet meer en niet minder. Het is een forum dus een plek vol met meningen. Sommigen vanuit eigen ervaring. En soms ook niet. Wat mij betreft mag alles er zijn. Dat hoeft er echt niet bijgezet. Mensen zijn niet achterlijk. Let op dit is een mening hoor. Kan je dat niet aan dan hoef je hier niet te zijn.
Ik denk dat iedereen verliefd kan worden maar een affaire is een keuze. Ook binnen een relatie heb je altijd een eigen keuze en verantwoordelijkheid. Sta jij open voor anderen (dus nog voor je daadwerkelijk actief bent) dan kan je denken wat je daarmee doet. Als je daadwerkelijk over gaat tot een affaire of parallelle relatie dan is daar continu een moment wat je doet en waarom. Hoezo sta je open voor anderen? En waarom bespreek je zaken nooit met je eigen partner? Stel je bent volkomen gelukkig met je vaste partner. Dan bespreek je belangrijke zaken in het leven. Er zullen vast ook andere redenen zijn. Dat ontken ik nergens. Maar voor mij is de relatie altijd de basis.
Ja daar heb ik zelf geen probleem mee als je iets poneert zonder erbij te zeggen dat het je mening is.
Het is denk ik je manier van schrijven die maakt dat ik soms weer even duidelijk wil hebben wat nou precies jouw mening is.
Je zegt hier dat je denkt dat iedereen verliefd kan worden. Als je verliefd wordt heb je open gestaan toch? Iedereen? Ook de mensen in een goede relatie dus?
Izza schreef op 23-06-2025 om 13:30:
Dat jij jezelf ziet als een kwetsbare, getraumatiseerde en verwonde ziel is echt jouw eigen keuze en beleving. Ik zie mijzelf absoluut niet zo. En andere mensen hier ook niet. Zegt mij genoeg hoe iemand in het leven staat. En daar herken ik mij gelukkig echt niet in. Ik spreek vanuit mijzelf en hoe ik in het leven sta. Als iemand die er goed uit is gekomen en die vol in het leven staat. Ondanks wat er is gebeurd. Niet als een zielige gekwetste ziel. Ik moet er niet aan denken dat mensen mij zo zouden zien en benader anderen dus ook niet zo. Niet hier. En niet in het echte leven. Verder ga ik er niet meer op in. Ik bepaal zelf hoe ik mijn mening weergeef. En spreekt je dat niet aan dan mag je gewoon verder scrollen.
Dat zijn behoorlijke statements. Er zijn heel veel situaties waarbij het echt geen eigen keuze is om "zielig / gekwetst / getraumatiseerd" te zijn. Bijvoorbeeld, niet voor niets is er jaren om gestreden dat er een excuus voor het slavernij verleden kwam. Of zijn er meerdere slachtoffers van misbruik (binnen de kerk) uit het leven gestapt omdat de pijn en impact ondraaglijk was.
De impact die een ontrouwe partner heeft kan bij de een veel groter en veelomvattender zijn dan bij de ander. Maar jouw mening is blijkbaar dat iemand dan een zelfgekozen loser is.
Ik ben zeker bekend met die hoop hoor. Heb het nog een tijdje geprobeerd en dus ook met een goede therapeut erbij. Tot ik voor mijzelf het besluit heb genomen dat het beter was te stoppen. En dat is absoluut niet makkelijk en geeft verdriet. Maar we hebben het positief kunnen afronden. Voor mij was op tijd stoppen beter dan scheiden kan altijd nog. De verhoudingen waren niet totaal verzuurd. Geen jaren van hoop, teleurstelling en triggers. Je moet nog jaren samen verder als ouders. En dat gaat prima. De relatietherapie is zelfs omgezet in een goede afronding van de relatie. Tijd doet natuurlijk veel. Maar je eigen instelling ook. Dat merkte ik zelf maar zag ik ook om mij heen. Je richten op je eigen nieuwe leven. Niet blijven hangen in boosheid, bitterheid of bezig zijn wat Truus wel of niet doet of heeft gedaan. Gewoon zonde van mijn tijd. Ik kijk positief terug op mijn huwelijk. En daar past een gekwetste ziel zijn of slachtofferschap niet bij. En dat gun ik echt iedereen.
