Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Als je in een relatie zit en die wordt onverwachts verbroken door de ander, is het heel vreemd als iemand gewoon door kan gaan zonder iets te ervaren van gewond te zijn.
Of dat gewond zijn geneest en geen trauma wordt, hangt af van de verwerking. Bij die verwerking hoort bezinning op de relatie, over wie jij was en wie de partner was en hoe jullie contact was. Het is heel vreemd om te zeggen dat juist dit nadenken over hoe het zat een bewijs is van getraumatiseerd zijn. Dit alles zomaar achter je kunnen laten en het als een feit te constateren, dat doet juist alarmbellen bij mij rinkelen over een ernstig getraumatiseerd iemand die alleen verder kan als het helemaal afgesloten blijft.
Thera schreef op 25-06-2025 om 15:27:
Als je in een relatie zit en die wordt onverwachts verbroken door de ander, is het heel vreemd als iemand gewoon door kan gaan zonder iets te ervaren van gewond te zijn.
Of dat gewond zijn geneest en geen trauma wordt, hangt af van de verwerking. Bij die verwerking hoort bezinning op de relatie, over wie jij was en wie de partner was en hoe jullie contact was. Het is heel vreemd om te zeggen dat juist dit nadenken over hoe het zat een bewijs is van getraumatiseerd zijn. Dit alles zomaar achter je kunnen laten en het als een feit te constateren, dat doet juist alarmbellen bij mij rinkelen over een ernstig getraumatiseerd iemand die alleen verder kan als het helemaal afgesloten blijft.
Nadenken en praten met elkaar over waar en waarom het fout is gegaan in de relatie, is wel iets anders dan ernaar raden of redenen verzinnen waarom de ander vreemd is gegaan. Dat is namelijk wat ik veel zie gebeuren hier.
Er worden allerlei redenen aangehaald; slechte jeugd, introvert, weinig zelfvertrouwen, verslaving, etc, met als excuus waarom de ander niet meevecht voor herstel.
Breiertje schreef op 25-06-2025 om 13:50:
[..]
Euh.... De excuses die de bedrogene vaak aanvoert worden in je strot geramd door peuten. Voor alles wat ze deden graven ze naar een oorzaak tot die gevonden wordt.
Mij zijn door 3 peuten al 'trauma's en oorzaken' met hopen genoemd.
En als ik daar sceptisch tegenoversta en soms ongezouten mijn mening zeg, zijn ze daar niet mee gediend, want ik moet begrijpen dat volgens wetenschappelijk onderzoek....
Kotsmisselijk word ik ervan.
De peuten zoeken vaak excuses en oorzaken van het gedrag, die ze dan lekker jarenlang tegen een duur tarief kunnen behandelen.
Dus als bedrogenen zoals ik hier aanhalen wat de oorzaken en trauma's zijn is dit geen excuus die ik zoek, neen, dat is wat zei mij zeggen. Ik geloof daar vaak niet in, maar zij zijn de professionals.... Wie ben ik.
In mijn ogen, ongezouten mening, gewoon nen zielige loser die teveel porno keek, zijn kop zotmaakte, en een scheefpoeper werd.
Maar gedreven door drang, pornobrein, sexsverslaafd, traumatische jeugd, madonna-hoer complex, verwaarlozing als kind, midlife crisis, hechtingsprobleem....
Enige wat ik zeker weet dat de peut er rijk van wordt
Dus, ik zocht geen excuses, want er zijn er geen. 0. Hij was fout. Een dwaze vieze kloot.
De excuses worden me opgedrongen door...
Ik vind het allemaal gelul, die oorzaken.
Therapie deed bij mij meer kwaad dan goed om die reden. Mijn man hoefde zelf al niks meer te zeggen, want die peuten vulde het allemaal al in.
Alleen van Zessen heeft bij ons wat bereikt. Hij gaf als reden zoiets als: niet kunnen praten, omdat het nou eenmaal een man is.
Hoeveel redenen vallen er te bedenken ook...
Mijn partner wist ook niet heel duidelijk te vertellen waarom, behalve dat ie er gewoon" iets bij" wilde...
Ik heb zelf ook zat momenten gehad dat het mij benauwde dat hij de enige man zou zijn waar ik intiem mee zou zijn, de rest van ons leven samen. Dus in die zin begrijp ik het ook. Maar ik had gewoon wel de ballen om daar over het gesprek aan te gaan met hem (ik heb er naast wat flirten overigens nooit iets mee gedaan). Naar een ander verlangen, is daarom denk ik heel menselijk. Mijn partner had er niet eens over hoeven liegen, maar waarom ie dat toch deed? Lafheid? Of misschien gaf het stiekeme wel een extra kick.
Haaika schreef op 25-06-2025 om 17:20:
[..]
Nadenken en praten met elkaar over waar en waarom het fout is gegaan in de relatie, is wel iets anders dan ernaar raden of redenen verzinnen waarom de ander vreemd is gegaan. Dat is namelijk wat ik veel zie gebeuren hier.
Er worden allerlei redenen aangehaald; slechte jeugd, introvert, weinig zelfvertrouwen, verslaving, etc, met als excuus waarom de ander niet meevecht voor herstel.
Ben ik met je eens Haaika, maar dat schreef ik al eerder volgens mij. Meestal heeft de bedrogene dit in eerste instantie nodig, een reden, maar verliezen zij tijdens dit proces ook vaak hun grenzen helaas. Of hebben zij nooit geleerd grenzen te stellen, vandaar dat mijn advies dan ook vaak is om meer zelfliefde te kweken.
Haaika schreef op 25-06-2025 om 17:20:
[..]
Nadenken en praten met elkaar over waar en waarom het fout is gegaan in de relatie, is wel iets anders dan ernaar raden of redenen verzinnen waarom de ander vreemd is gegaan. Dat is namelijk wat ik veel zie gebeuren hier.
Er worden allerlei redenen aangehaald; slechte jeugd, introvert, weinig zelfvertrouwen, verslaving, etc, met als excuus waarom de ander niet meevecht voor herstel.
Ik denk dat degenen die dat doen liever willen dat hun partner er met hen over zou praten. Het raden gebeurt pas als de partner dat niet doet. En het lijkt me niet meer dan logisch dat als een partner dat niet doet, dat je dat doet. "Redenen verzinnen" kan doelen op redenen die je verzint aanzien voor de waarheid, maar het kan ook doelen op redenen overwegen. En dan lijkt het me ook logisch dat je datzelfde doet (wanneer dus de partner vreemdgaat en ook nog eens weigert om erover te praten) precies om het feit waarom hij niet wil praten.
Zelf heb ik dit vroeger gedaan terwijl ik ook verder ging met mijn leven. Mijn ervaring is dat het elkaar niet hoeft uit te sluiten.
Ik denk dat communicatie in iedere relatie essentieel is. Juist daar gaat het verkeerd. Dus het is logisch dat je redenen wilt hebben. Als je samen verder wilt is dat zelfs essentieel. Ik verwacht van mijn partner namelijk een bepaald niveau van diepgang en zelfinzicht. Iemand die zaken doet (zeker dit soort ernstige misstappen begaat) moet daar over nadenken. Waar ging het mis en hoe kan ik dat voortaan tijdig herkennen en voorkomen. Als iemand werkelijk geen idee heeft. Of met onzinnige zaken komt zitten wij gewoon niet op hetzelfde niveau. Met zo'n iemand kan ik verder niets. En dan zitten er ook gewoon teveel risico's aan een doorstart. Ga ik werkelijk alles in jou investeren terwijl je mij bedrogen hebt maar daar niet over kunt communicatie, geen idee hebt waarom en waarbij therapie ook niet helpt? Dacht het niet.
Als je besluit te stoppen zijn redenen fijn voor de verwerking. Maar verder minder belangrijk. Je stopt toch dus zijn problemen zijn nu niet meer van jou. Je kunt tijd en energie in jezelf stoppen en in toekomstige relaties die wel gezond zijn.
