Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Ik vind de posts van bedrogen personen die weg zijn gegaan bij hun partner en advies geven of je wakker willen schudden verfrissend. Ik schrijf hier vaak (ook in mijn openingspost) dat je een keuze hebt om te kiezen voor verdergaan na ontrouw of weg te gaan. Stay of go. Beide zijn okay. Beiden zijn niet makkelijk blijkt uit de verhalen.
Ieder verhaal is anders en je kan eruit halen wat jou aanspreekt. Wat ik niet okay vond en vind is dat er wordt geschreven als een soort feit over ' iedereen hier' en dan - in mijn ogen - een sneer naar wie verder is gegaan en lang worstelt met zaken. En niet weg gaat. Dan denk ik why? Waarom zeg je dat zo stellig alsof het een feit is? Maar misschien raakt dat wel veel mijn eigen verhaal. En denk ik laat mij in mijn waarde. Er is geen goed of fout. Er zijn vele verhalen en meningen. Ook in dit draadje.
Ook snapte ik niet dat in mijn omgeving (vooral vrouwen) zeiden dat ik het moest hebben geweten. Dat het niet kan dat je niks merkt. Ik ervaarde dat als botte en domme uitspraken Waar ik ook nog eens geen zak aan had. Werd ook als feit gebracht. Why?
En dat heb ik bij sommige posts hier ook af en toe. Waar ik enorme behoefte aan had toen ik het forum ontdekte (helaas pas tijd na uitkomen) waren verhalen of ervaringen dat het goed kon komen. En hoe dan. Wat werkte mee en wat tegen. Gouden tips. Waar ik anoniem echt eerlijk kon zijn over mijn angsten. En twijfels. En hoop. En mijn boosheid. Gelukkig kreeg ik toen hier niet naar mij toegeworpen als soort feit dat de relatie niet goed moet zijn geweest anders gaat mijn partner niet vreemdgegaan. Dat monogamie nooit kan en dat een open relatie overwogen moest worden. Dat ik naief was geweest. En toch nu ik jaren verder ben zijn deze onderdelen wel door mij onder de loep genomen. Ondertussen weet ik dat iedereen hier het goed bedoelt. En wil voorkomen dat er nog meer pijn komt. Er meerdere keuzes mogelijk zijn. Als ik nu aan het begin zou staan zou ik bepaalde dingen echt anders doen. Maar het leven rolt alleen vooruit. Ik ken alleen het pad waar ik voor heb gekozen.
Xxx
Thera schreef op 22-06-2025 om 21:51:
[..]
Er zit hoewel wat suggestief, altijd dezelfde volgorde in bij jou.
Jij werkt altijd toe naar die volgorde: éérst is de relatie niet goed meer, dán gaat een van de partners openstaan voor een ander.
Hoewel je daar vaak over bent aangesproken blijf je volgens mij zeggen dat als een relatie goed is het niet kan gebeuren dat één van de partners de fout in gaat. Dat kan zijn dat jij dat vindt. Velen hier vinden dat je dat niet zo stellig kan zeggen. Maar even nog checken: dat meen jij dus echt?
Ik denk dat alles wat iedereen hier plaatst een mening is. Niet meer en niet minder. Het is een forum dus een plek vol met meningen. Sommigen vanuit eigen ervaring. En soms ook niet. Wat mij betreft mag alles er zijn. Dat hoeft er echt niet bijgezet. Mensen zijn niet achterlijk. Let op dit is een mening hoor. Kan je dat niet aan dan hoef je hier niet te zijn.
Ik denk dat iedereen verliefd kan worden maar een affaire is een keuze. Ook binnen een relatie heb je altijd een eigen keuze en verantwoordelijkheid. Sta jij open voor anderen (dus nog voor je daadwerkelijk actief bent) dan kan je denken wat je daarmee doet. Als je daadwerkelijk over gaat tot een affaire of parallelle relatie dan is daar continu een moment wat je doet en waarom. Hoezo sta je open voor anderen? En waarom bespreek je zaken nooit met je eigen partner? Stel je bent volkomen gelukkig met je vaste partner. Dan bespreek je belangrijke zaken in het leven. Er zullen vast ook andere redenen zijn. Dat ontken ik nergens. Maar voor mij is de relatie altijd de basis.
Izza schreef op 23-06-2025 om 11:28:
[..]
Ik denk dat alles wat iedereen hier plaatst een mening is. Niet meer en niet minder. Het is een forum dus een plek vol met meningen. Sommigen vanuit eigen ervaring. En soms ook niet. Wat mij betreft mag alles er zijn. Dat hoeft er echt niet bijgezet. Mensen zijn niet achterlijk. Let op dit is een mening hoor. Kan je dat niet aan dan hoef je hier niet te zijn.
Ik denk dat iedereen verliefd kan worden maar een affaire is een keuze. Ook binnen een relatie heb je altijd een eigen keuze en verantwoordelijkheid. Sta jij open voor anderen (dus nog voor je daadwerkelijk actief bent) dan kan je denken wat je daarmee doet. Als je daadwerkelijk over gaat tot een affaire of parallelle relatie dan is daar continu een moment wat je doet en waarom. Hoezo sta je open voor anderen? En waarom bespreek je zaken nooit met je eigen partner? Stel je bent volkomen gelukkig met je vaste partner. Dan bespreek je belangrijke zaken in het leven. Er zullen vast ook andere redenen zijn. Dat ontken ik nergens. Maar voor mij is de relatie altijd de basis.
Het is wederom niet zo zwart/ wit zoals je hier weer stelt!
Naar de alcohol grijpen seks met een prostituee hebben is ook een keuze bv maar spreek je een deskundige hierover dan ligt het toch echt wel veel genuanceerder. Een brein is super complex
En ik vind het duidelijker om erbij te vermelden waar je mening vandaan komt. Of die gevormd is door je eigen ervaring of dat je het hebt gelezen/gehoord bv
Nogmaals je hebt hier te maken met getraumatiseerde en verwonde zielen, die zijn idd niet achterlijk (jouw woorden) Meer begrip hiervoor zou je sieren.
Dat jij jezelf ziet als een kwetsbare, getraumatiseerde en verwonde ziel is echt jouw eigen keuze en beleving. Ik zie mijzelf absoluut niet zo. En andere mensen hier ook niet. Zegt mij genoeg hoe iemand in het leven staat. En daar herken ik mij gelukkig echt niet in. Ik spreek vanuit mijzelf en hoe ik in het leven sta. Als iemand die er goed uit is gekomen en die vol in het leven staat. Ondanks wat er is gebeurd. Niet als een zielige gekwetste ziel. Ik moet er niet aan denken dat mensen mij zo zouden zien en benader anderen dus ook niet zo. Niet hier. En niet in het echte leven. Verder ga ik er niet meer op in. Ik bepaal zelf hoe ik mijn mening weergeef. En spreekt je dat niet aan dan mag je gewoon verder scrollen.
Izza schreef op 23-06-2025 om 13:30:
Dat jij jezelf ziet als een kwetsbare, getraumatiseerde en verwonde ziel is echt jouw eigen keuze en beleving. Ik zie mijzelf absoluut niet zo. En andere mensen hier ook niet. Zegt mij genoeg hoe iemand in het leven staat. En daar herken ik mij gelukkig echt niet in. Ik spreek vanuit mijzelf en hoe ik in het leven sta. Als iemand die er goed uit is gekomen en die vol in het leven staat. Ondanks wat er is gebeurd. Niet als een zielige gekwetste ziel. Ik moet er niet aan denken dat mensen mij zo zouden zien en benader anderen dus ook niet zo. Niet hier. En niet in het echte leven. Verder ga ik er niet meer op in. Ik bepaal zelf hoe ik mijn mening weergeef. En spreekt je dat niet aan dan mag je gewoon verder scrollen.
Ja, de mooie kant van jouw visie en handelen is voor mij dat jij je door je keuzes totaal onttrekt aan enig slachtofferschap. Iets wat in mijn beleving altijd op de loer lag toen ik bij de vreemdganger bleef, probeerde hem te vergeven en hoopte dat het via allerhande (relatie)therapeuten wel goed zou komen. Maar de wond bleef en jaren later had ik gewild dat ik het eerder had uitgemaakt. Neemt niet weg dat er ook mensen zijn waarbij de hoop en het harde werken wel heeft geleid tot groei in de relatie. Wat ik maar zeggen wil: ja jouw mening is ook valide en een ieder mag voor haarzelf bepalen of ze tevergeefs aan het hopen is (diep van binnen weet je dat vaak wel) of dat er daadwerkelijk uit te komen is. Ik ben het vaak niet met je eens en vind je conclusies soms wat snel en kort door de bocht maar als ik eerlijk ben, ben ik ook een beetje jaloers dat ik daar in het verleden niet wat meer van gehad heb. Had me veel pijn en frustratie bespaard. Dussuh, you do you.
Als iemand een relatie heeft en wordt geconfronteerd met vreemdgaan van de ander, dan is degene die bedrogen is per definitie op dat moment gekwetst. Dat kan niet anders. Alleen als je geen gevoel hebt of zelf vond dat de relatie niks waard was.
Van verwond maak je trouwens zielig, je kunt verwond zijn en niet zielig. Je kunt ook verwond zijn en later genezen zonder dat je ooit zielig bent geweest.
Izza schreef op 23-06-2025 om 11:28:
[..]
Ik denk dat alles wat iedereen hier plaatst een mening is. Niet meer en niet minder. Het is een forum dus een plek vol met meningen. Sommigen vanuit eigen ervaring. En soms ook niet. Wat mij betreft mag alles er zijn. Dat hoeft er echt niet bijgezet. Mensen zijn niet achterlijk. Let op dit is een mening hoor. Kan je dat niet aan dan hoef je hier niet te zijn.
Ik denk dat iedereen verliefd kan worden maar een affaire is een keuze. Ook binnen een relatie heb je altijd een eigen keuze en verantwoordelijkheid. Sta jij open voor anderen (dus nog voor je daadwerkelijk actief bent) dan kan je denken wat je daarmee doet. Als je daadwerkelijk over gaat tot een affaire of parallelle relatie dan is daar continu een moment wat je doet en waarom. Hoezo sta je open voor anderen? En waarom bespreek je zaken nooit met je eigen partner? Stel je bent volkomen gelukkig met je vaste partner. Dan bespreek je belangrijke zaken in het leven. Er zullen vast ook andere redenen zijn. Dat ontken ik nergens. Maar voor mij is de relatie altijd de basis.
Ja daar heb ik zelf geen probleem mee als je iets poneert zonder erbij te zeggen dat het je mening is.
Het is denk ik je manier van schrijven die maakt dat ik soms weer even duidelijk wil hebben wat nou precies jouw mening is.
Je zegt hier dat je denkt dat iedereen verliefd kan worden. Als je verliefd wordt heb je open gestaan toch? Iedereen? Ook de mensen in een goede relatie dus?
Izza schreef op 23-06-2025 om 13:30:
Dat jij jezelf ziet als een kwetsbare, getraumatiseerde en verwonde ziel is echt jouw eigen keuze en beleving. Ik zie mijzelf absoluut niet zo. En andere mensen hier ook niet. Zegt mij genoeg hoe iemand in het leven staat. En daar herken ik mij gelukkig echt niet in. Ik spreek vanuit mijzelf en hoe ik in het leven sta. Als iemand die er goed uit is gekomen en die vol in het leven staat. Ondanks wat er is gebeurd. Niet als een zielige gekwetste ziel. Ik moet er niet aan denken dat mensen mij zo zouden zien en benader anderen dus ook niet zo. Niet hier. En niet in het echte leven. Verder ga ik er niet meer op in. Ik bepaal zelf hoe ik mijn mening weergeef. En spreekt je dat niet aan dan mag je gewoon verder scrollen.
Dat zijn behoorlijke statements. Er zijn heel veel situaties waarbij het echt geen eigen keuze is om "zielig / gekwetst / getraumatiseerd" te zijn. Bijvoorbeeld, niet voor niets is er jaren om gestreden dat er een excuus voor het slavernij verleden kwam. Of zijn er meerdere slachtoffers van misbruik (binnen de kerk) uit het leven gestapt omdat de pijn en impact ondraaglijk was.
De impact die een ontrouwe partner heeft kan bij de een veel groter en veelomvattender zijn dan bij de ander. Maar jouw mening is blijkbaar dat iemand dan een zelfgekozen loser is.
Ik ben zeker bekend met die hoop hoor. Heb het nog een tijdje geprobeerd en dus ook met een goede therapeut erbij. Tot ik voor mijzelf het besluit heb genomen dat het beter was te stoppen. En dat is absoluut niet makkelijk en geeft verdriet. Maar we hebben het positief kunnen afronden. Voor mij was op tijd stoppen beter dan scheiden kan altijd nog. De verhoudingen waren niet totaal verzuurd. Geen jaren van hoop, teleurstelling en triggers. Je moet nog jaren samen verder als ouders. En dat gaat prima. De relatietherapie is zelfs omgezet in een goede afronding van de relatie. Tijd doet natuurlijk veel. Maar je eigen instelling ook. Dat merkte ik zelf maar zag ik ook om mij heen. Je richten op je eigen nieuwe leven. Niet blijven hangen in boosheid, bitterheid of bezig zijn wat Truus wel of niet doet of heeft gedaan. Gewoon zonde van mijn tijd. Ik kijk positief terug op mijn huwelijk. En daar past een gekwetste ziel zijn of slachtofferschap niet bij. En dat gun ik echt iedereen.
De impact die ontrouw op iemand heeft is voor iedereen anders. Het is fijn dat jij iedereen een positieve blik op het huwelijk zonder slachtofferschap gunt, maar dat ís niet per definitie een keuze.
Bij mij was de impact immens. Dat heeft onder andere te maken met hoe ik gehecht was aan mijn partner, hoe ik op dat moment in mijn vel zat (paar maanden daarvoor bevallen met ptss na traumatische bevalling) en hoe je brein reageert op dit soort dingen. Niet iedereen krijgt ptss van zo'n bevalling. Niet iedereen ervaart ontrouw als traumatisch. Voor mezelf zie ik dit als één van de meest impactvolle ervaringen in mijn leven. Ik ben slachtoffer van de keuzes die mijn man heeft gemaakt en het heeft mijn leven en mezelf op zijn kop gezet. Wel kies ik ervoor om niet verbitterd te raken en werk ik nog steeds aan herstel bij mezelf.
blauwgeel schreef op 23-06-2025 om 20:05:
De impact die ontrouw op iemand heeft is voor iedereen anders. Het is fijn dat jij iedereen een positieve blik op het huwelijk zonder slachtofferschap gunt, maar dat ís niet per definitie een keuze.
Bij mij was de impact immens. Dat heeft onder andere te maken met hoe ik gehecht was aan mijn partner, hoe ik op dat moment in mijn vel zat (paar maanden daarvoor bevallen met ptss na traumatische bevalling) en hoe je brein reageert op dit soort dingen. Niet iedereen krijgt ptss van zo'n bevalling. Niet iedereen ervaart ontrouw als traumatisch. Voor mezelf zie ik dit als één van de meest impactvolle ervaringen in mijn leven. Ik ben slachtoffer van de keuzes die mijn man heeft gemaakt en het heeft mijn leven en mezelf op zijn kop gezet. Wel kies ik ervoor om niet verbitterd te raken en werk ik nog steeds aan herstel bij mezelf.
Ja het is ons aangedaan. Door diegene die je het meest vertrouwde. Dat is een trauma, een life event!
Ik hoorde een podcasts van Annette burger die zichzelf ontrouw specialist noemt. Ze is zelf een beetje slachtoffer vertelde ze maar weet vooral hoe het is om zelf te bedriegen.
En hoewel ze ook zeker dingen zegt waar ik wat aan heb ben ik het niet eens met haar zienswijze op slachtoffer en dader. Dat is niet van toepassing vindt ze. (Tja jezelf als dader neerzetten is niet zo leuk)
Erin blijven hangen is van een andere orde. Maar ook daarin gaat ieder zijn eigen weg. Niemand is hetzelfde. Niet verbitterd raken is belangrijk. Of je nou blijft of gaat. Voorwaarde is wel, denk ik, dat je het verwerkt door de diepte in te gaan, de tijd te nemen om alles te onderzoeken voordat je besluiten neemt. Hoe is dit nu voor jou?
Blauwgeel,
Ik heb je posts teruggelezen va Aug 2023. Ik denk dat het veel overeenkomsten heeft met Eva
Je schrijft ook recent nog hoe het gaat.
Is het contact tussen hem en truus nu echt definitief voorbij?
Hebben jullie nog therapie?
Ik las onderstaande post van jou.
Treffend ook hoe ik het ervaar.
....... "Zoals ik eerder al schreef lees ik nu al een hele tijd mee en het heeft me ontzettend veel gebracht. Door te lezen kan ik mijn gedachten afwegen en heb ik óók gezien dat een affaire niet altijd het einde van een relatie hoeft te betekenen. De discussie over wel of niet verder na ontrouw vind ik dan ook niet helpend of nodig om te lezen. Mijn eerste reactie was namelijk om er meteen een einde aan te maken. Waarom ik dat (nog) niet gedaan heb? Omdat er oprecht heel veel mooie kanten aan mij man zitten. Hij is de beste vader die mijn kinderen zich konden wensen (daar krijgen we vaak complimenten over), het is een hele harde werker, hij is erg sociaal en behulpzaam en zo kan ik nog wel doorgaan. Als ik van buitenaf naar ons kijk kan ik me voorstellen dat men niet begrijpt dat ik hem en ons nog een kans geef. Maar ik zie ook deze mooie kanten, mijn man is niet alleen maar een vreemdganger. Ik veroordeel dat gedrag wel, dat hij zo met problemen omgaat en liegt en bedriegt. Het is aan hem om daaraan te werken en mij te laten zien dat hij ervoor kiest om een trouwe partner te zijn.
Het kan natuurlijk dat ik er over een paar maanden of jaren terug kijk en alsnog niet begrijp waarom ik het een kans heb gegeven. Maar het is ook een proces dat wij allemaal op onze eigen manier doorlopen........ "
LifeEvent! schreef op 23-06-2025 om 13:08:
Nogmaals je hebt hier te maken met getraumatiseerde en verwonde zielen, die zijn idd niet achterlijk (jouw woorden) Meer begrip hiervoor zou je sieren.
Spreek vooral voor jezelf. Getraumatiseerde en verwonde zielen lijken juist allerlei excuses te zoeken waarom de bedriegende partij deed wat ie deed, in plaats van de situatie te zien zoals ie is en de verantwoording daar te houden waar ie hoort.
Tuurlijk ben je in eerste instantie getraumatiseerd en verwond, maar daar zou niemand toch in moeten blijven hangen? En daarin heb je een keus.
Begrip tonen voor het feit dat iemand zich wegcijfert? Ik zie niet in hoe dat helpt.
Haaika schreef op 25-06-2025 om 12:40:
[..]
Spreek vooral voor je zelf. Getraumatiseerde en verwonde zielen lijken juist allerlei excuses te zoeken waarom de bedriegende partij deed wat ie deed, in plaats van de situatie te zien zoals ie is en de verantwoording daar te houden waar ie hoort.
Precies, heb ik ook gedaan, veel te lang. Met daarbij de kanttekening dat mensen vanuit hun jeugd een inprenting kunnen hebben waarbij ze door de situatie gedwongen waren te vergeven en te hopen en het mooie in de ander te zien ipv te zien dat het niet goed was wat er gebeurde. Ik, bijvoorbeeld ben opgegroeid als enig kind bij een (gediagnosticeerde) narcist en autist. Ik had geen ´hulpbronnen' zoals mensen waarvan één van de ouders wel emotioneel meer volwassen was of broertjes en zusjes waarmee ik een verbinding had. Dus toen ik een partner tegenkwam die vreemdging en andere onfrisse zaken deed, ging ik automatisch me richten op het mooie in die persoon en hopen op verbetering. Ja ik had beter kunnen zeggen: het is een vervelende vent in flink wat opzichten dus ik maak het uit. Maar ik was het niet gewend vanuit mijn jeugd, was al 12 jaar alleen (met een kind met geboortedefect en zorg voor demente narc moeder), was al weduwe geworden. Dus het dan hup snel uitmaken kwam gewoon niet in me op. Veel te lang door gegaan en ja dat voedde het trauma en gevoel van gewonde ziel zijn. Ik vertel dit allemaal omdat ik het wel met je eens ben maar om aan te geven dat het voor de één veel makkelijker is om te zeggen 'jij valt me tegen, ik maak het uit', dan voor de ander. Mildheid en het totaal van iemands situatie zien is gepast. Blijft dat de dynamiek zoals jij hem beschrijft daadwerkelijk gebeurt en ook genoemd mag worden.
Haaika schreef op 25-06-2025 om 12:40:
[..]
Spreek vooral voor jezelf. Getraumatiseerde en verwonde zielen lijken juist allerlei excuses te zoeken waarom de bedriegende partij deed wat ie deed, in plaats van de situatie te zien zoals ie is en de verantwoording daar te houden waar ie hoort.
Tuurlijk ben je in eerste instantie getraumatiseerd en verwond, maar daar zou niemand toch in moeten blijven hangen? En daarin heb je een keus.
Begrip tonen voor het feit dat iemand zich wegcijfert? Ik zie niet in hoe dat helpt.
Euh.... De excuses die de bedrogene vaak aanvoert worden in je strot geramd door peuten. Voor alles wat ze deden graven ze naar een oorzaak tot die gevonden wordt.
Mij zijn door 3 peuten al 'trauma's en oorzaken' met hopen genoemd.
En als ik daar sceptisch tegenoversta en soms ongezouten mijn mening zeg, zijn ze daar niet mee gediend, want ik moet begrijpen dat volgens wetenschappelijk onderzoek....
Kotsmisselijk word ik ervan.
De peuten zoeken vaak excuses en oorzaken van het gedrag, die ze dan lekker jarenlang tegen een duur tarief kunnen behandelen.
Dus als bedrogenen zoals ik hier aanhalen wat de oorzaken en trauma's zijn is dit geen excuus die ik zoek, neen, dat is wat zei mij zeggen. Ik geloof daar vaak niet in, maar zij zijn de professionals.... Wie ben ik.
In mijn ogen, ongezouten mening, gewoon nen zielige loser die teveel porno keek, zijn kop zotmaakte, en een scheefpoeper werd.
Maar gedreven door drang, pornobrein, sexsverslaafd, traumatische jeugd, madonna-hoer complex, verwaarlozing als kind, midlife crisis, hechtingsprobleem....
Enige wat ik zeker weet dat de peut er rijk van wordt
Dus, ik zocht geen excuses, want er zijn er geen. 0. Hij was fout. Een dwaze vieze kloot.
De excuses worden me opgedrongen door...
Ik vind het allemaal gelul, die oorzaken.
