Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Jullie hebben gelijk. Is ook veel gebeurd en het is een illusie te denken dat er niks veranderd in je leven. Heb ook binnenkort een afspraak voor hulp om de gebeurtenissen van de afgelopen maanden een plek te geven. Zelf sterker worden. Daarna als ik zelf alles op een rijtje heb kan ik voor relatietherapie gaan.
Je had toch al hulp, schreef je in je eigen draadje? En waarom eerst zelf sterker worden en daarna pas samen in therapie. Die logica ontgaat me echt. Draai het om of doe het tegelijkertijd. Hier is man ook toen we samen in therapie waren voor zichzelf nog bij een andere therapeut geweest en ook voor zichzelf bij onze relatietherapeut.
Pennestreek schreef op 21-10-2022 om 15:35:
Je had toch al hulp, schreef je in je eigen draadje? En waarom eerst zelf sterker worden en daarna pas samen in therapie. Die logica ontgaat me echt. Draai het om of doe het tegelijkertijd. Hier is man ook toen we samen in therapie waren voor zichzelf nog bij een andere therapeut geweest en ook voor zichzelf bij onze relatietherapeut.
Anna adviseerde TO in augustus al samen in therapie te gaan, maar blijkbaar heeft hij niets met de adviezen van toen gedaan, want meerdere personen gaven destijds al aan dat Ruud in een giga slachtofferrol zat. Zonde hoor, want het is er nog steeds niet beter op geworden zo te lezen. Niet dat je persé alle adviezen moet opvolgen, het blijven slechts adviezen natuurlijk, maar de slachtofferrol wordt wel steeds duidelijker.
Een therapie om eerst zelf sterker te worden en bewuster te worden van je grenzen, je gevoel, je eigenwaarde lijkt mij een goed begin vòòr je de relatietherapie in stapt. Wel handig om in die tussentijd je te focussen op je eigen ‘groei’ ipv je bezig houden met haar activiteiten en hersenspinsels. De activiteiten (zoals meerijden met collega) bespreken, doe je dan tijdens de relatietherapie, omdat die daarvoor dient. Volgens mij doen ze dat ook tijdens relatietherapie; onderwerpen bewaren tot de volgende sessie, om zo de sfeer in huis niet onder spanning te brengen.
Dus stel het bespreken van onderwerpen die je onrust geven voor nu uit en bewaar die tot aanvang relatietherapie zodat de therapeut als objectief persoon de onderwerpen leidt.
Ruud1971! schreef op 20-10-2022 om 10:26:
[..]
Klopt Pippeltje.
Ja waarom ik dat accepteer is puur uit angst. Net als vele hier in dit topic. Je bent nog gek op je partner, wil er voor vechten, onzekerheid toekomst (eenzaamheid, financieel) en geen eigen waarde. Kan haar het toch ook niet verbieden al hoop je dat dit uit iemand zelf komt. Zo zou ik het doen maar helaas is mijn partner niet zo. Ik en vele hier cijferen ons teveel weg. Hoop gewoon dat mijn nare gevoel weggaat maar gaat niet op deze manier. Wil ook niet als een mietje overkomen want daar houden vrouwen niet van maar het is te sot voor woorden.
Hier wil ik wel even op reageren. Lees juist veel krachtige dingen..leerprocessen die vrouwen doorgemaakt hebben. En natuurlijk veel emoties die je tegenkomt tijdens het verwerken van het vreemdgaan als je ervoor kiest om samen verder te gaan. Ja dat is moeilijk..maar als we het er niet voor over hadden zouden we het niet doen. Daar is het veel te complex voor.
En jezelf wegcijferen. Dat deed ik voordat het vreemdgaan uitkwam. Nu doe ik dat juist niet meer. Onze communicatie is veel opener geworden. Ik geef nu juist meer aan wat ik wel of niet wil. En als het er dan op uit draait dat ik alleen verder moet..nou ja dan is dat maar zo. Die gesprekken zijn wel nodig en moet je accepteren..maar wel van beide kanten. Gaat er af en toe ook wel hard aan toe.
Mijn man heeft zich heel kwetsbaar opgesteld..nog steeds na anderhalf jaar. Ook hij is bang om mij kwijt te raken. Dat maakt hem nog geen mietje maar laat hij zijn gevoel zien. Vind ik juist heel fijn. Merken/ voelen wat het met hem doet.
Het is heel dubbel..hij is vreemdgegaan en is heel bang om mij kwijt te raken. Hij heeft gewoon een hele grote fout begaan..en daar heeft hij heel veel spijt van. Terugdraaien kan niet meer..helaas. nu beide keihard aan het werk om dit achter ons te laten
Misschien dring je wel meer door als je juist je kwetsbare kant laat zien..met verwijten kom je niet ver.. wel met je gevoel uitspreken.
Ik heb me 3 weken geleden voorgenomen vooruit te kijken. September was zo'n slechte maand voor me. Ik had echt het gevoel..ik moet nu gewoon een keuze maken..of verder of scheiden...maar zo doorgaan zoals het ging...dat kon gewoon niet. Ik ging eraan onderdoor.
Man was ook heel verdrietig..en waar we voorheen de verbinding allang kwijtgeraakt waren was die er meteen toen hij me uitnodigde om een stukje te wandelen. Hij reikte zijn hand naar me..en ik pakte die.
Onderweg zong hij een paar zinnen van een lied die hij dat weekend wel 100 keer geluisterd had.
Moet zeggen..dat het.me aardig lukt...kijken en voelen naar de mooie dingen die we nu hebben..de verbinding die we voelen. Ik focus me meer op leuke dingen..spreek af met vriendinnen om leuke dingen te ondernemen. Spontaan met dochter dagje shoppen in Amsterdam. Maar ook met man dingen ondernemen. Heerlijk een avond samen muziek luisteren. Ik kon zelfs weer naar muziek luisteren die we voor het vreemdgaan altijd luisterden samen.
En toch maar weer voor ogen te houden dat het onze relatie 2.0 is..onze vroegere relatie..die bestaat niet meer.
Zo begonnen we anderhalf jaar geleden ook toen we elkaar zo gemist hadden..
@Roodvluchtje. Ja zit in een slachtofferrol dat geef ik toe. Had al hulp kunnen hebben maar dacht we hebben het uitgepraat en we beginnen aan relatie 2.0 Dit gaat opzich goed. Veel uitjes en de sfeer is goed. Ik kan wel blijven praten over 3 maanden geleden maar je kan beter over het positieve praten dan negatieve. Je kan een relatie ook kapot praten. Ik zoek inderdaad eerst hulp voor mijzelf. @pennestreek verschil met jouw situatie is dat jouw man vreemd ging. Mijn vrouw wil geen relatietherapie en dat vindt ze niet nodig. Het gaat goed als alles in haar straatje past. Ik wil over een jaar niet weer dit gezeik hebben. Lees hier er genoeg over dat de wond blijft etteren. Ik zoek hulp om te kijken of ik dit wel kan vergeven. Wil dat gevoel kwijt raken daarom vroeg ik een tijd geleden helpt eenmalig vreemdgaan. Inderdaad Peet52 de oude relatie is stuk maar word ik wel gelukkig met versie 2.0 met haar icm gedrag en communicatie??
Ruud1971! schreef op 22-10-2022 om 07:37:
@Roodvluchtje. Ja zit in een slachtofferrol dat geef ik toe. Had al hulp kunnen hebben maar dacht we hebben het uitgepraat en we beginnen aan relatie 2.0 Dit gaat opzich goed. Veel uitjes en de sfeer is goed. Ik kan wel blijven praten over 3 maanden geleden maar je kan beter over het positieve praten dan negatieve. Je kan een relatie ook kapot praten. Ik zoek inderdaad eerst hulp voor mijzelf. @pennestreek verschil met jouw situatie is dat jouw man vreemd ging. Mijn vrouw wil geen relatietherapie en dat vindt ze niet nodig. Het gaat goed als alles in haar straatje past. Ik wil over een jaar niet weer dit gezeik hebben. Lees hier er genoeg over dat de wond blijft etteren. Ik zoek hulp om te kijken of ik dit wel kan vergeven. Wil dat gevoel kwijt raken daarom vroeg ik een tijd geleden helpt eenmalig vreemdgaan. Inderdaad Peet52 de oude relatie is stuk maar word ik wel gelukkig met versie 2.0 met haar icm gedrag en communicatie??
Met name dit stukje: "Ik kan wel blijven praten over 3 maanden geleden maar je kan beter over het positieve praten dan negatieve"
Dat is zo des mans ( en blijkbaar ook voor je vrouw), om maar liever verder te gaan en te zwijgen en net te doen of alles weg is. Je kunt er van weg blijven lopen, maar het haalt je in, is het niet nu dan verderop in de relatie of in volgende relaties. Het maken van fouten heeft tot doel dat ervan wordt geleerd.
Er moet juist gepraat worden, altijd, niet 3 maanden maar de komende 30 jaar tot je einde daar is. En helemaal nu, voor het definitief kapot is door het dood te zwijgen. Wat is nou 3 maanden, je bent amper geland en je denkt dat het al teveel is.
Ik denk toch dat jij je vrouw halt toe moet roepen. Waarom mag jij kapot gaan om haar te pleasen? Je bent aan het verwerken, eis die tijd op en stel voorwaardes aan je vrouw, dan huurt ze maar een taxi.
Als mijn partner weigert te vechten voor wat er kapot is gemaakt in vertrouwen ( potdomme de basis, het fundament in een relatie) dan stond ik echt op en dan is het mijn weg of de snelweg.
@Max je hebt gelijk. Heb gelukkig binnen 1 week hulp. Vandaag op mijn werk merkte ik dat mijn lichaam aan het protesteren is. Hartkloppingen en angst. Nogmaals zij is egoïstisch om niet er over te praten en te druk met werk waar ze de gevierde vrouw is. Zij gaat gelijk in de slachtoffersrol en zegt dat zij in die periode niks verkeerd heeft gedaan. Echt bizar. Man/kinderen verlaten, uitjes, bezoekjes mannelijke collega terwijl ik hier zat met kids en hond met de vraag hoe dan... Alle aandacht van haar ligt bij haar werk. Hoop dat de psycholoog mij handvatten kan geven, welke richting ik op moet en leren het een plekje te geven.
Ruud1971! schreef op 25-10-2022 om 17:28:
@Max je hebt gelijk. Heb gelukkig binnen 1 week hulp. Vandaag op mijn werk merkte ik dat mijn lichaam aan het protesteren is. Hartkloppingen en angst. Nogmaals zij is egoïstisch om niet er over te praten en te druk met werk waar ze de gevierde vrouw is. Zij gaat gelijk in de slachtoffersrol en zegt dat zij in die periode niks verkeerd heeft gedaan. Echt bizar. Man/kinderen verlaten, uitjes, bezoekjes mannelijke collega terwijl ik hier zat met kids en hond met de vraag hoe dan... Alle aandacht van haar ligt bij haar werk. Hoop dat de psycholoog mij handvatten kan geven, welke richting ik op moet en leren het een plekje te geven.
Fijn dat je snel terecht kunt, daar kun je met alle informatie die je wél hebt in elk geval de kans krijgen een weg in te slaan, welke richting dat ook uiteindelijk wordt. Let op jezelf en trek aan de bel bij die lichamelijke klachten, daar is tijdelijk best wat voor te krijgen bij de huisarts. Dat kan net genoeg zijn om thuis en/op werk te blijven functioneren zonder angstige klachten.
7 November. De dag dat mijn man 3 jaar geleden vreemd ging. Vorig jaar zag ik zo tegen die datum op. Viel achteraf heel erg mee en deed het me niet qua gevoel wat ik ervan verwacht had. Dit jaar heb ik er bijna niet bij stil gestaan. Zijn zelfs een aantal afspraken die ik die dag gepland heb. Er niet bij stilgestaan dat het een "datum" is. Dus het gezegde dat tijd alle wonden heelt..of in ieder geval dat de pijn afneemt klopt dus.
Dat herken ik zeker. Bijzonder genoeg heb ik van sommige dingen geen last meer en andere wel. Vooral daar waar mijn hubby over bleef liegen, die zaken blijven langer hangen. Langer pijn geven. Daar heb ik vaak nog wel last van. Het stiekeme, het liegen, dat raakte mij. En nog.
Wat anders: Ik luisterde recent naar een podcast van een gesprek met therapeut Ferdinand Bijzet, prachtig interview over vreemdgaan en ook goede tips wat wel en niet te doen. Met respect naar beiden.
Voor wie recent heeft ontdekt dat zijn partner vreemdging maar ook voor wie al wat langer er mee dealt: aanrader. Schijnt ook een boek van hem te zijn.
Podcast beluisterd. Ik heb in de periode na uitkomen van vreemdgaan veel gelezen en opgezocht. Kwam deze therapeut ook tegen en de methode " SAMEN".
Het stukje over foto's kijken/terugkijken. Hier anders naar kijken. Toevallig kreeg ik gisteren nog een facebook herinnering. 3 jaar geleden verassings feest van mijn vriendinnen voor mijn 50e verjaardag.Was zo ontroerd toen en een herinnering die ik koester. Nu is een herinnering die erbij komt maar 5 dagen later ging hij vreemd. Niet dat zozeer dat die herinnering zoveel pijn deed maar schiet dan toch even door mijn hoofd. En van de week liet mijn man een filmpje zien..filmpje van hem en 2 van zijn beste vrienden. Ik was op vakantie op dat moment. Het was bij ons thuis en man had gekookt. En er was muziek en een biertje..hoop gezelligheid.(1 vriend van het filmpje is plotseling overleden een jaar geleden.) Dus voor hem een mooie herinnering. Ik keek ernaar en dacht..was volgens was dat hij net vreemdgegaan was. En vrolijk dat hij was. Daar kijk ik dan net even anders naar. Maar ook dat doet minder pijn als in het begin en ik elke foto bekeek en daar dingen probeerde uit op te maken.
Want hoe kan je het zo gemist hebben. Misschien vond ik wel antwoorden in de foto's.
Ik weet nog dat ik een heel leuk jaar had...met vooral veel leuke dingen..maar veelal alleen met vriendinnen..weet nog van mezelf dat ik een soort van groei had doorgemaakt. Zo van ik mag er ook zijn...de verbinding idd met man....die was er niet echt....alleen het plaatje. Ik heb heel vaak veel twijfels gehad en ook wel eens op punt gestaan om te willen scheiden. Maar juist op dat moment was ik in een gedachte...wij worden samen oud..we hebben het goed.
Was natuurlijk niet zo..dat was het plaatje.
En dan haal ik ook weer kracht uit bepaalde quotes. ' het hebben van een goed leven is het grootste gevaar voor het hebben van een geweldig leven".
En daar hou ik me aan vast. Ik zou ook niet meer terug willen naar de tijd hiervoor en ben blij dat de gedachte en de pijn slijt..
Waar ik ook vooral over nadenk..eigenlijk zijn er heel veel mensen om me heen..directe omgeving /indirect in mijn omgeving die met vreemdgaan te maken hebben gehad. En dan vanuit beide rollen.
Vreemdganger/ bedrogene. Het komt gewoon zoveel voor.
Ik ga het boek" FLIRT" , Lezen..ben wel benieuwd. Deze wordt ook besproken tijdens een van de podcasts.
Hoe gaan jullie om met nieuwe informatie over de afgesloten periode, om het maar zo te zeggen?
Ik merk dat het me, ondanks dat we echt al een 1,5 maand heel erg goed gaan, echt heel erg pissig maakt en het alles wegslaat, voor mij, wat we opgebouwd hadden.
Anna Cara schreef op 27-09-2022 om 12:17:
Hey Ruud,
Ik snap je vraag hoor en heb er ook over nagedacht. Eigenlijk vooral in begin na het uitkomen. Mijn man is jarenlang sex gaan hebben met ander en ik vond het niet eerlijk. Omdat ik mij als enige al meer dan 20 jaar aan de monogamie afspraak hield. Hij vele geile momenten had, veel sex en geld eraan uitgaf.
Ik dacht op gegeven moment misschien moet ik ook ervaren hoe het is. Snap ik het dan beter. Geeft het mij ook dat geweldige gevoel van gewild zijn. Of om hem jaloers te maken dat andere mannen mij zien zitten. Ik niet meer exclusief voor hem ben.
En weet je, sex kan je heel makkelijk krijgen. Maar bij mijn partner ging er een lange tijd van opbouw aan vast. Gevoelens die groeiden. Waarvoor hij zijn huwelijk op het spel ging zetten. En wat zou het voor mij zijn? Sex met zomaar iemand? Waar ik niks voor voel. Dus sex om vreemd te gaan. Wil ik dit echt vroeg ik mij af. Wil ik stiekem gaan doen? Wil ik echt sex met ander? Waarom wel of niet?
Ik besloot het niet te doen. Maar de gedachte van het is niet eerlijk komt regelmatig terug.
Nou Anna Care het werkt wel. Al ga ik nu voor 99% zeker scheiden het gevoel dat ik dit ook heb mogen ervaren maakt dat je anders gaat denken. Hoef je nog niet eens de daad te doen. Tuurlijk zat geen emotie bij maar beter iets dan niets. Kan het loslaten wat zij heeft gedaan. Sterker nog in mijn geval doet het me nu zelfs pijn dat ik jaren lang ben blijven hangen, opgeofferd door haar gedrag en ontevredenheid. Angst voor het onbekende enz enz. Buiten haar gedrag zie ik nu ook dat ze zich lichamelijk heeft verwaarloosd. Er is zoveel meer buiten en ik weet het gras is niet groener tenzij kunstgras maar dan heb je echt een verkeerde partner. Zorg goed voor jezelf en kies voor jezelf. Je leeft meer 1 keer.
