Verder na ontrouw - deel 8

Ruud1971! schreef op 11-11-2022 om 09:32:

[..]

Nou Anna Care het werkt wel. Al ga ik nu voor 99% zeker scheiden het gevoel dat ik dit ook heb mogen ervaren maakt dat je anders gaat denken. Hoef je nog niet eens de daad te doen. Tuurlijk zat geen emotie bij maar beter iets dan niets. Kan het loslaten wat zij heeft gedaan. Sterker nog in mijn geval doet het me nu zelfs pijn dat ik jaren lang ben blijven hangen, opgeofferd door haar gedrag en ontevredenheid. Angst voor het onbekende enz enz. Buiten haar gedrag zie ik nu ook dat ze zich lichamelijk heeft verwaarloosd. Er is zoveel meer buiten en ik weet het gras is niet groener tenzij kunstgras maar dan heb je echt een verkeerde partner. Zorg goed voor jezelf en kies voor jezelf. Je leeft meer 1 keer.

Tuurlijk " werkt het". De vraag is alleen voor hoelang. Das is hetzelfde als dat je naar de fles zou grijpen, dat werkt ook. Je verdooft daar mee je eigen emoties.

Maar dat wil niet zeggen dat het de meest verstandige oplossing is of dat je je er echt daadwerkelijk beter door gaat voelen, of dat het de " heat of the moment is".

Ik merk hier, na wat er afgelopen weekend boven tafel gekomen is, dat ik steeds meer moeite krijg om mijn partner aan te kijken. Ik vraag me steeds meer af of dit ooit gaat stoppen. Of er een moment gaat komen dat ze daadwerkelijk die vent aan de kant gaat zetten. ZE heeft natuurlijk al geroepen dat ze dat al lang gedaan heeft en haar gedrag wijst ook wel die kant op, maar toch liegt ze weer. 

Dat maakt het zo verdomde lastig. Zeg nou gewoon wat je voor die vent voelt en wees eerlijk over of je wel of niet wil uitvogelen of dat iets is waar je voor wil gaan. Ik blijf dit niet doen. 

Elpisto schreef op 11-11-2022 om 10:21:

[..]

Dat maakt het zo verdomde lastig. Zeg nou gewoon wat je voor die vent voelt en wees eerlijk over of je wel of niet wil uitvogelen of dat iets is waar je voor wil gaan. Ik blijf dit niet doen.

Helaas moet jij weer opnieuw beginnen na dit voorval om vertrouwen te krijgen. Ach ik checkte ook haar telefoon wat natuurlijk ziek is. Ze verwijderen toch de berichten of belgeschiedenis. Kan je haar belgeschiedenis niet inkijken dmv factuur/bijlage. Ze kunnen zich niet verplaatsen in hun partner want zij doen niks verkeerd denken ze. Je blijft zo radeloos en dat gevoel had ik ook 3 maanden lang. Spreekt ze de waarheid of niet. Je maakt je onbewust helemaal gek. Het oude is stuk maar zo te blijven leven pufff. Ik hoef die keuze niet meer te maken en moet nu hard vechten om te weten na 31 jaar relatie wie ben ik en wat wil ik. Ook jij staat nu op een kruispunt. Links of rechts. Wat heb je nu en maakt je dit gelukkig?? Hoe lang houdt jij dit nog vol. Ook jij hebt al heel veel gegeven en er alles aan gedaan om je gezin te redden. Ik kan ook in spiegel kijken heb er alles aan gedaan en laat me niks meer aanpraten door haar.

Elpisto: wat is er dan gebeurd waardoor het nu allemaal anders is? Is het het gevoel dat ze niet eerlijk is over haar gevoelens van destijds? Want je zegt ook dat haar gedrag erop wijst dat ze de banden met die andere man doorgesneden heeft. Wat maakt dan dat je nu zo twijfelt?

Overigens vind ik het enorm verstandig dat je jezelf hebt voorgenomen niet te gaan lopen controleren. Zo wil je inderdaad niet leven. 

Persephone schreef op 11-11-2022 om 12:20:

Elpisto: wat is er dan gebeurd waardoor het nu allemaal anders is? Is het het gevoel dat ze niet eerlijk is over haar gevoelens van destijds? Want je zegt ook dat haar gedrag erop wijst dat ze de banden met die andere man doorgesneden heeft. Wat maakt dan dat je nu zo twijfelt?

Overigens vind ik het enorm verstandig dat je jezelf hebt voorgenomen niet te gaan lopen controleren. Zo wil je inderdaad niet leven.

Ze heeft wederom gelogen over contact met hem. Via via is mij ten ore gekomen dat er toch weer contact geweest is tussen de ex en mijn vrouw. Ongeveer een week of 4/5 geleden. Wat app-contact over dat de vrouw van die ex er achter gekomen is en dat deze ex dingen gelezen heeft die ik niet weet. En dat als ik die dingen wel zou weten, ik nog meer moeite zou hebben om mijn vrouw te geloven.

Toen ik haar er naar vroeg, koos ze om te liegen. Eerst over het telefoontje, daarna werd alleen het telefoontje toegegeven. Diegene die me informeerde, heeft screenshots gezien van de gesprekken, dus er is ook weer app-contact geweest.

Hetgeen me daar in tegen staat: Ze had me gezworen de boel verwijderd te hebben en zijn nummer geblokkeerd te hebben. Is dus niet het geval. 

Ook bleek hetgeen wat ik niet wist, best vervelend te zijn. Maar goed, dat is dan een leugen uit schaamte en gaat over de periode die we in principe afgesloten hebben. Maar die nieuwe leugens, laten me zien dat ze dus nog steeds altijd er voor zal kiezen te liegen als ze die keuze heeft. En dat is een eigenschap waar ik me niet langer aan kan conformeren. 

Persephone schreef op 11-11-2022 om 12:44:

Heeft ze ook uiteindelijk toegegeven dat er inderdaad app-contact was geweest, of houdt ze vol dat het alleen een telefoongesprek was?

Dat heeft ze in eerste instantie ontkent. Het ging om een telefoongesprek vanuit hem naar haar (onbekend nummer). Later toen ik haar liet weten wat ik wist, heb ik haar de vraag over app contact niet opnieuw gesteld. 

Weet je wat het is? In zulke gesprekken moet je de kop er goed bij hebben en land een antwoord eigenlijk niet altijd direct. Ze blijft ook heel erg op de vlakte. Als ik dan bijvoorbeeld vraag: Wat zijn zijn intenties dan? Ik weet inmiddels dat hij geroepen heeft dat zij zijn droomvrouw is. Wat wil hij? Gaat hij bij de vrouw weg?

En dan krijg ik een antwoord als: Ja, dat weet ik toch niet? Terwijl ze dat natuurlijk dondersgoed weet.

Het gaat mij gewoon echt om het liegen. Waarom over dit contact liegen, als het niks voorstelt? Het verzwijgen onder het mom van: Ik vind het niet belangrijk, immers was het volgens har alleen een gesprek om te bespreken dat zijn vrouw ze betrapt had, kan ik nog in komen. Onder het mom van: Het gaat nu goed en ik verzwijg dit liever om gedonder te voorkomen. Maar door er over te liegen, als ik het op de man af vraag, creëer je bij mij een situatie dat ik er misschien wel meer waarde aan hang. Waarom liegen als er niks aan de hand is?

Weet je, mijn vriend heeft van zijn vrouw het volgende gehoord over dat hernieuwde contact: Zijn vrouw en die minnaar hebben naar elkaar uitgesproken dat als de situatie anders was, ze met elkaar verder zouden zijn gegaan. Maar dat ze beide hun gezin en relatie niet op het spel willen zetten.

In 1e instantie is het natuurlijk echt totaal niet leuk om zoiets te horen. Maar hij weet wel waar hij aan toe is. Mijn vrouw ontkent gewoon dat het ook maar 1 seconde wat betekend heeft voor haar, terwijl ik wederom weet dat ze daar over liegt. Tuurlijk liegt ze daar over. Maar wat moet je daar als partner aan hangen? Liegt ze omdat ze stiekem nog steeds aan het uitzoeken is of ze met hem verder wil? Of liegt ze omdat het inmiddels voor haar voorbij is, maar ze zich er nog wel om schaamt dat ze het zo ver heeft laten komen?

Het probleem is ook: Ik merk dat, als ik na die tijd ga nadenken over de antwoorden die ik krijg, dat ze of niet helemaal kloppen of dat het nog veel meer vragen oproept dan dat ik antwoorden krijgt.

En dat vreet aan me. Nu hoef ik echt niet alle appjes te lezen of de filmpjes te zien die ze gestuurd heeft, ik kan wel ongeveer raden hoe dat allemaal gegaan is.

Maar doordat ze het af doet als iets wat niks voorstelde, vraag je je af waarom ze dat doet? Het stelde immers wel wat voor. Het stelde genoeg voor om er over te liegen, bedriegen, verdraaien. 4 maand lang. Het ging van contact, naar sexueel contact, naar sexueel beeldmateriaal. En elke stap werd over gelogen en alleen bevestigd op het moment dat er geen ontkennen mogelijk meer was.

Wie zegt mij dan dat 1. die extra stap niet ook daadwerkelijk gezet is en 2. waarom liegen over wat het voorstelde. 

Ik heb daar veel moeite mee, merk ik. Ik had liever gehad dat ze gewoon upfront was geweest en gezegd had: Ja, er zijn absoluut momenten geweest dat ik met hem verder wou/wil. Ja, ik ben van plan geweest om je te verlaten. Ja, hij maakt iets in mij los. Spreek je uit. Maar het blijft bij, zoals altijd, ontkennende antwoorden. Ik probeer haar haar verhaal te laten doen en ze verteld niks. Ze blijft stil. Als ik over die gesprekken nadenk, dan zie ik een gesprek terug van ik die vooral dingen aandraagt en zij die dat beaamt of niet beaamt. Niet corrigeert. Haar kant van het verhaal. Wil ze niet vertellen. 

Maar het is wel, voor mij althans, een groot onderdeel van de verwerking. Als ik er niet op kan vertrouwen dat dit afgesloten is voor haar en er niet op kan vertrouwen dat ze eerlijk is tegen mij, dan zou ik haar liever niet meer aan mijn zijde hebben.

Elpisto: je zegt dat ze zich doorgaans gedraagt alsof het contact inderdaad voorbij is. De logica zegt dus dat ze nu liegt omdat ze zich schaamt. Daarom blijft ze waarschijnlijk ook steeds op de oppervlakte in gesprekken. Maar zeker weten doe je dat natuurlijk niet; als ontrouw uitkomt en mensen met elkaar verder willen, is een harde voorwaarde voor succes dat er vanaf dat moment echt niet meer gelogen wordt. Dat de waarheid verteld wordt, zelfs als dat pijnlijk of schaamtevol is.

Jouw vrouw zou moeten inzien dat vanaf nu iedere leugen, zelfs een kleintje, maakt dat je haar weer wantrouwt. Geen idee HOE je haar dat laat inzien hoor, maar goed.

Het enige dat jij kan doen, is je afvragen of je bereid bent de komende tijd bij ieder nieuw klein leugentje jezelf af te moeten vragen of er misschien ook grotere dingen zijn waar zij niet eerlijk over is. 

Voor wat het waard is: dit is 1 van de redenen waarom ik destijds in dezelfde situatie, ervoor koos mijn huwelijk te beeindigen. Ik weet dat dat hier geen populair verhaal is, maar ik wist dat ik voortaan bij ALLES wat hij zou zeggen, twijfels zou hebben. Hij was immers een enorm getalenteerde leugenaar gebleken. Die ellende wilde ik mezelf niet aandoen; ik wil een relatie waarin ik aankan op wat de ander zegt en als dat niet kan, dan ben ik liever alleen.

Niet dat ik je wil aanraden te gaan scheiden hoor, daarin maakt iedereen zijn/haar eigen keuzes. Maar ik wil je wel aanraden na te denken over de vraag of je bereid bent in zoveel twijfel te leven, als je vrouw niet inziet dat een consequentie van haar affaire is dat ze voortaan brutally honest moet zijn.

Elpisto schreef op 11-11-2022 om 14:32:

Maar het is wel, voor mij althans, een groot onderdeel van de verwerking. Als ik er niet op kan vertrouwen dat dit afgesloten is voor haar en er niet op kan vertrouwen dat ze eerlijk is tegen mij, dan zou ik haar liever niet meer aan mijn zijde hebben.

Maar eigenlijk heb je hier toch al je antwoord? Ze IS niet eerlijk en dat is een FEIT, je mag ook je eigen grens trekken en een keuze maken hè?

O, ik zat mijn vorige reactie te tikken zonder dat ik jouw laatste berichtje had gelezen, Elpisto. Dat klinkt niet best. Ze is dus echt nooit eerlijk en geeft alleen iets toe als ze er niet meer onderuit kan.

Dat gaat wel ver, vind ik. Daaruit spreekt ook weinig empathie en respect voor jou, en weinig animo om het echt opgelost te krijgen. Ze wil wel verder met je, maar zonder er veel moeite voor te moeten doen - zo klinkt het. 

Persephone schreef op 11-11-2022 om 15:04:

O, ik zat mijn vorige reactie te tikken zonder dat ik jouw laatste berichtje had gelezen, Elpisto. Dat klinkt niet best. Ze is dus echt nooit eerlijk en geeft alleen iets toe als ze er niet meer onderuit kan.

Dat gaat wel ver, vind ik. Daaruit spreekt ook weinig empathie en respect voor jou, en weinig animo om het echt opgelost te krijgen. Ze wil wel verder met je, maar zonder er veel moeite voor te moeten doen - zo klinkt het.

In elk geval op het gebied van eerlijk zijn. Ze kiest er voor om ergens over te liegen, ook al is het iets wat voor haar misschien een logische keuze leek.

Het verzwijgen, daar kan ik in komen. Zeker in de situatie waarin we zitten: Het gaat goed met ons. Met haar. Met mij. Ze is opgebloeid van een uitgebluste vrouw ( en daarmee moeder) naar iemand die er weer zin in heeft. De intimiteit is helemaal terug, de lol is terug. We zijn bezig met toekomstplannen die on hold stonden, we zijn naar een andere woning wezen kijken (waar ik wel echt wat twijfels over had overigens). Ik kan me ergens voorstellen, als dat telefoontje inderdaad ging over het feit dat zijn vrouw erachter gekomen was en dat die wel alle vuiligheid gezien heeft, dan kan ik me voorstellen dat je de keuze maakt om dat te verzwijgen. Dat je een afweging maakt.

Maar als het dan op de man af gevraagd wordt, dan moet je er toch echt voor kiezen om eerlijk te zijn. 

Dus het is tweeledig: Tot aan dat ik dit wist en dat ze loog, zou ik zeggen: We gaan echt uitermate goed. Beter als we in tijden geweest zijn. Maar nu dit weer uitgekomen is, zijn er buiten dat ik best wel een beetje pissig ben dat ze met mij nog steeds die spanning niet op zoekt, wat gevoelens bij mij die niet helemaal lekker gaan.

Ook nu, even los van mijn scrupules, gaat het gewoon goed. Ze blijft contact zoeken, ze blijft intimiteit zoeken. Ze doet hele aardige dingen, zegt hele aardige dingen. Ik ga vanavond lampions lopen met de meiden, maakt ze samen met de meiden ook een lampion voor mij. Dat soort dingen. Klinkt gek misschien. Maar dit was echt compleeeeeeeeeeeet weg. En ze is niet zon hele goede toneelspeler wat dat betreft. Het niet hebben van intimiteit was voor mij een teken dat ze het ergens anders zocht. 

Ik heb me de vorige keer verzoend ( voor zover dat gaat) met het feit dat wat gebeurd is, gebeurd is. En dat we in elk geval moesten zorgen dat mijn vrouw er boven op kwam, mentaal gezien. Dat is gelukt. In dat proces, is ook onze relatie "gered". Als in: We kregen beide de neus dezelfde kant op. Daar heb ik me aan vast gehouden. 

Nu blijkt, dat er toch weer leugens zijn, over iets wat zich in die periode afgespeeld heeft en dat ze er voor kiest te liegen als hij contact opneemt. En dat is, zoals jij eerder al aangaf, essentieel. Vanaf nu af aan geen leugens meer. En dan krijg ik van haar wel appjes als ik wil echt nooit meer zonder je, ik was zo bang je kwijt te raken, ik zal nooit meer tegen je liegen. Maar hoeveel waarde kun je daar nog aan hangen.

Ik zit een beetje verscheurd tussen mijn verminderde gevoel op dit moment en de gedachtes die ik heb. Ik weet niet, zoals terecht opgemerkt, of ik genoegen neem met dit. Genoegen neem met de uitleg die ze me gegeven heeft. Wetende dat dit meer betekend heeft dan dat ze laat zien. Wetende dat ze eigenlijk heel erg weinig zegt. Wetende dat er iets is aan hem, wat er voor zorgt dat 18 jaar na dato, ze als een hongerige leeuw achter die eikel aan loopt, het moment dat hij zich weer aandient. Het feit dat ze dat altijd gedaan heeft, achteraf gezien. Ik weet niet zo heel erg goed, of ik op die manier leven wil. Of mijn liefde daar naar haar sterk genoeg voor is.

En of haar liefde voor mij wel sterk genoeg is. Blijkbaar is het verborgen houden van bepaalde zaken, belangrijker dan mij. En inderdaad: Het wantrouwen hierover is weer volop aanwezig. Het feit dat zulke gesprekken dus niet zo verlopen als wat je verwacht of zou willen, maakt ook dat je zon gesprek opnieuw wilt aan gaan. En dat loopt spaak op een gegeven moment.

Ik moet hier echt even rustig over nadenken wat ik hier mee wil. Of ik dit bespreken wil met haar, dat ik in de knoop kom met mezelf door het feit dat ze zo gigantisch veel achter houd. En of ik haar er van kan overtuigen het wel te delen, hoe vervelend het ook voor haar is om het her te beleven. Maar wees eerlijk. Zeg wat daar gebeurd is. Zeg wat het met je gedaan heeft. En vertel me of het nu over is, of dat je nog steeds gevoel hebt voor diegene, maar niet weet wat je er mee moet. Ik blijf nu wederom hangen. Maar wel met een ander gevoel dan de vorige keer.

Een gevoel van berusting. Ik ben vorige week een vriend verloren die het niet meer zag zitten na het stoppen van zijn relatie en heel veel schulden. En dat heeft me echt de ogen geopend. Ik heb daar ook gezeten. Ik heb ook zo diep moeten gaan. En ik kan je verzekeren dat ik niet nog een keer zo diep ga. Uiteindelijk verdien ik meer dan dit.

Ruud1971! schreef op 11-11-2022 om 16:55:

[..]

Heftig zeg van je vriend. Ben soms ook zo bang volgend jaar alleen te zijn met bv een zomervakantie. Zielig elke dag het zelfde rondje fietsen. Weet dat ik ook kids heb maar ben nooit alleen geweest. Angst voor alleen te zijn voor de rest van je leven is een slechte raadgever maar puff in een relatie zitten waarbij je wantrouwend en op je tenen moet lopen is ook heel zwaar. Wat een ellende.

Ik ben nu bijna 10 jaar alleen, daarvoor ook nooit, relatie/huwelijk 28 jaar en het bevalt prima.  Is het nooit eenzaam? Ja hoor, maar ook lekker rustig en zielig is het zeker niet. Ik ga nooit op zoek naar een partner omdat alleen zijn zo ongezellig is in elk geval. Dus niet te somber denken, je kunt het best👍

ik denk juist dat als jullie er beide voor gaan het moeten bespreken. Anders gaat het jullie verdere relatie in de weg staan.
Maar je mag echt wel aangeven wat het met  jou doet. En tuurlijk is het moeilijk voor je vrouw om alles her te beleven. Maar dat is het voor jou ook.
Als jullie afspraken hebben gemaakt over het blokkeren van nummers etc. Dan mag je gewoon verwachten dat deze afspraak nagekomen wordt.

Heftige tijd weer die je doormaakt. Sterkte. 

Misschien ook denken aan wat jullie wel bereikt hebben de afgelopen tijd. De weg terug naar iemand weer volledig vertrouwen is lang. Je zet na dit nieuws weer vele stappen terug in het proces van verwerking. Denk dat je dit ook wel kan delen naar je vrouw toe. Daar mag ze zich echt wel van bewust zijn.
In dat opzicht sta je altijd alleen in je verwerking is mijn mening. Als bedrogene en vreemdganger.