Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
De grens, tot wanneer iemand voor je door het stof moet gaan, wordt bepaald door het feit tot het niet meer nodig is. Want dat door het stof gaan, heeft een functie, de gekwetste partij laten zien wat diegene voor die persoon betekent. En daarmee erkent die persoon de lijdensweg. En dat alleen heeft naar mijn idee zo'n sterk helende werking, daar kan geen therapie tegen op. Hoe dieper iemand voor je gaat, des te sneller ben je verlost van de negatieve gevoelens en gedachten. Ikzelf, nu bijna 3 jaar verder, heb al die negativiteit aardig achter me kunnen laten. Ik loop niet meer over staat met de gedachte dat ik anders ben, en getekender, dan de rest. Ik zie het overspel nu als iets wat is geweest en waar we beide een les uit hebben getrokken.
Het heeft mij ook iets gebracht; mijn kijk op hem.
Dat neemt echter niet weg dat ik hem altijd voor de 100% zal durven te vertrouwen. Maar ik laat dat nu bij hem. En dat lukt me zonder dat ik er last van heb omdat ik het vertrouwen heb dat het goed zit tussen ons. En dat merk ik uit zijn (maar ook mijn) hele doen en laten.
Haaika schreef op 08-12-2022 om 14:09:
De grens, tot wanneer iemand voor je door het stof moet gaan, wordt bepaald door het feit tot het niet meer nodig is. Want dat door het stof gaan, heeft een functie, de gekwetste partij laten zien wat diegene voor die persoon betekent. En daarmee erkent die persoon de lijdensweg. En dat alleen heeft naar mijn idee zo'n sterk helende werking, daar kan geen therapie tegen op. Hoe dieper iemand voor je gaat, des te sneller ben je verlost van de negatieve gevoelens en gedachten. Ikzelf, nu bijna 3 jaar verder, heb al die negativiteit aardig achter me kunnen laten. Ik loop niet meer over staat met de gedachte dat ik anders ben, en getekender, dan de rest. Ik zie het overspel nu als iets wat is geweest en waar we beide een les uit hebben getrokken.
Het heeft mij ook iets gebracht; mijn kijk op hem.
Dat neemt echter niet weg dat ik hem altijd voor de 100% zal durven te vertrouwen. Maar ik laat dat nu bij hem. En dat lukt me zonder dat ik er last van heb omdat ik het vertrouwen heb dat het goed zit tussen ons. En dat merk ik uit zijn (maar ook mijn) hele doen en laten.
Knap. Ik denk niet dat ik mijn partner ooit nog weer 100% zal gaan vertrouwen. Daarvoor was dit wellicht te heftig en te abrupt. Vanaf het moment dat het contact daar was, werd ik als stront behandeld. Kon ik niet aan mijn kinderen denken, was ik een jankerd, noem het allemaal maar op. Zaken waar ik me eigenlijk helemaal niet in kon vinden, maar waar je op dat moment, met de emoties die je hebt, niet uit komt.
Achteraf blijkt dat vooral een reflectie van haarzelf te zijn geweest: Ze vond zichzelf een vreselijke moeder en vrouw op dat moment. Nu er aan terugdenkend vind ik het nog steeds ontiegelijk onbegrijpbaar dat ik met haar op vakantie geweest ben en dat ik het doorstaan heb.
Elpisto schreef op 08-12-2022 om 14:28:
[..]
Knap. Ik denk niet dat ik mijn partner ooit nog weer 100% zal gaan vertrouwen. Daarvoor was dit wellicht te heftig en te abrupt. Vanaf het moment dat het contact daar was, werd ik als stront behandeld. Kon ik niet aan mijn kinderen denken, was ik een jankerd, noem het allemaal maar op. Zaken waar ik me eigenlijk helemaal niet in kon vinden, maar waar je op dat moment, met de emoties die je hebt, niet uit komt.
Achteraf blijkt dat vooral een reflectie van haarzelf te zijn geweest: Ze vond zichzelf een vreselijke moeder en vrouw op dat moment. Nu er aan terugdenkend vind ik het nog steeds ontiegelijk onbegrijpbaar dat ik met haar op vakantie geweest ben en dat ik het doorstaan heb.
Ik denk dat op t moment dat je t net weet dat je gewoon even niet weet wat je moet doen dus doe je maar gewoon verder, toen mijn man het opbiechtte was hij bij haar, hij belde me uit t niets in tranen op en ik dacht dat hij gewoon op zakenreis was, werd ook al een tijdje anders behandeld, niet als stront maar anders maar had echt verder niks door, ik hing op en ging gewoon boodschappen doen want hij zou savonds thuis aankomen, ik heb gekookt en zat gewoon aan tafel te wachten met t eten tot hij thuis kwam... ik begrijp nu echt niet dat ik dat kon! De dagen erna was ik ook echt in shock, hoorde zijn excuses aan en kon enkel kwaad voor me uit staren maar deed verder wel gewoon wat ik altijd deed... pas een week erna ontploftte ik en wil ik zsm scheiden en ja toen begon de achtbaan... maar ik snap je helemaal, maar ik denk dat t normaal is of gewoonweg je karakter, iedereen verwerkt anders en op zn eigen tijd.
Haaika schreef op 08-12-2022 om 14:09:
De grens, tot wanneer iemand voor je door het stof moet gaan, wordt bepaald door het feit tot het niet meer nodig is. Want dat door het stof gaan, heeft een functie, de gekwetste partij laten zien wat diegene voor die persoon betekent. En daarmee erkent die persoon de lijdensweg. En dat alleen heeft naar mijn idee zo'n sterk helende werking, daar kan geen therapie tegen op. Hoe dieper iemand voor je gaat, des te sneller ben je verlost van de negatieve gevoelens en gedachten. Ikzelf, nu bijna 3 jaar verder, heb al die negativiteit aardig achter me kunnen laten. Ik loop niet meer over staat met de gedachte dat ik anders ben, en getekender, dan de rest. Ik zie het overspel nu als iets wat is geweest en waar we beide een les uit hebben getrokken.
Het heeft mij ook iets gebracht; mijn kijk op hem.
Dat neemt echter niet weg dat ik hem altijd voor de 100% zal durven te vertrouwen. Maar ik laat dat nu bij hem. En dat lukt me zonder dat ik er last van heb omdat ik het vertrouwen heb dat het goed zit tussen ons. En dat merk ik uit zijn (maar ook mijn) hele doen en laten.
Wat herkenbaar..
Dat stukje wat je schrijft over dat je over straat loopt en je je anders voelt. Dat had ik ook. Ik keek ook heel anders opeens naar gezinnen als ik die bijvoorbeeld in de stad zag lopen.
Peet52! schreef op 08-12-2022 om 20:09:
[..]
Wat herkenbaar..
Dat stukje wat je schrijft over dat je over straat loopt en je je anders voelt. Dat had ik ook. Ik keek ook heel anders opeens naar gezinnen als ik die bijvoorbeeld in de stad zag lopen.
Ja ik herken dat ook, heb t nu wel minder maar in t begin dacht ik dat iedereen zag aan me hoe gebroken ik was of ik zag een gezin er happy uitzien en werd jaloers van binnen.
wat ik ook wil toevoegen is dat ik me lang heel zielig heb gevoeld ook, vernederd en een gevoel van dat mijn trots me was afgenomen, maar heb ook wel geleerd dat ik me hiervoor druk maaktte om nu stomme dingen, toen kon ik me echt opwinden om de kleinste dingen terwijl ik dat nu totaal niet meer doe, ik las laatst iets dat zei pas als je iets verliest besef je hoe gelukkig je was alleen beseftte je dat toen niet en kon t altijd beter terwijl ik nu vd kleinste dingen echt geniet... dus ook al is dit zwaar en wie weet komt t mss nooit meer helemaal goed, ik heb er ook iets goeds aan overgehouden denk ik dan maar.
ik heb me gelukkig nooit een slachtoffer gevoeld. Ik betrok het vreemdgaan niet echt op mezelf. Speelt misschien ook mee dat ik al wat ouder ben. Vanaf mijn 40e niet meer onzeker..en nu gelukkig helemaal niet meer. Ben nu 53 maar voel me nog midden in het leven staan.
Wel soms onzeker of ik de juiste keus gemaakt heb. Maar zit nu weer in een goede flow.
Probeer nu echt bewust even wat dingen van me af te zetten..ik had het gevoel alsof het me helemaal in beslag nam. Alsof ik geen invloed had op mijn gedachten. Door bewust nu met mijn gedachten om te gaan merk ik dat ik er soms echt een paar uur niet aan denk.
En elpisto. Ik weet nog de eerste zomer nadat we de keuze hadden gemaakt om samen verder te gaan. Mijn god. Dat gevoel van wantrouwen..was zo heftig. Ik kende dat niet.
Maar nu 18 maanden verder heb ik dat niet meer. Ik heb echt wel weer het gevoel dat het vertrouwen terug komt. Maar man doet hier wel veel aan dat ik dat terug krijg.
In het begin zocht ik overal iets achter. als hij een verhaal vertelde vroeg ik door. Ik wilde voor mijn gevoel alles weten.Terwijl ik dat normaal gesproken nooit deed.
Merk dat ik dit ook niet meer doe.
En Titiv. Gelukkig kun je van de kleine dingen genieten. 😘
Peet52! schreef op 08-12-2022 om 22:50:
ik heb me gelukkig nooit een slachtoffer gevoeld. Ik betrok het vreemdgaan niet echt op mezelf. Speelt misschien ook mee dat ik al wat ouder ben. Vanaf mijn 40e niet meer onzeker..en nu gelukkig helemaal niet meer. Ben nu 53 maar voel me nog midden in het leven staan.
Wel soms onzeker of ik de juiste keus gemaakt heb. Maar zit nu weer in een goede flow.
Probeer nu echt bewust even wat dingen van me af te zetten..ik had het gevoel alsof het me helemaal in beslag nam. Alsof ik geen invloed had op mijn gedachten. Door bewust nu met mijn gedachten om te gaan merk ik dat ik er soms echt een paar uur niet aan denk.
En elpisto. Ik weet nog de eerste zomer nadat we de keuze hadden gemaakt om samen verder te gaan. Mijn god. Dat gevoel van wantrouwen..was zo heftig. Ik kende dat niet.
Maar nu 18 maanden verder heb ik dat niet meer. Ik heb echt wel weer het gevoel dat het vertrouwen terug komt. Maar man doet hier wel veel aan dat ik dat terug krijg.
In het begin zocht ik overal iets achter. als hij een verhaal vertelde vroeg ik door. Ik wilde voor mijn gevoel alles weten.Terwijl ik dat normaal gesproken nooit deed.
Merk dat ik dit ook niet meer doe.
En Titiv. Gelukkig kun je van de kleine dingen genieten. 😘
Het is misschien nog niet eens echt wantrouwen. Het is niet zo dat ik rondloop en overal wat achter zoek. Maar het niet meer blindelings vertrouwen van je partner. Dat je weet dat dat niet meer kan. Dat dat niet meer bestaat.
In ander nieuws, de beste vriendin van mijn vrouw werd eergisteren min of meer gedwongen haar vriend ( een van mijn beste vrienden) ook de waarheid te vertellen omdat de andere kant van haar affaire last van zijn geweten kreeg en het zijn vrouw verteld heeft. Zoals ik al geschoten had, is zij ook 2 keer vreemd gegaan. Hij belde gisteren. Wat een stelletje dozen echt.
Blindelings vertrouwen van een partner vind ik sowieso niet erg handig. Je kunt ervan uitgaan dat de ander je niet zal besodemieteren, maar blindelings vertrouwen vind ik wat naief.
Tijdens mijn huwelijk ging ik ervan uit dat mijn ex mij niet zou bedriegen. Ik bleek daarin ongelijk te hebben. In mijn huidige relatie ga ik ook uit van trouw, maar blindelings vertrouwen? Neuh. Ik vertrouw hem, ga uit van trouw, heb geen enkele reden aan te nemen dat hij ontrouw zou zijn, maar ik steek mijn hand alleen in het vuur voor mezelf.
Lijkt me een vrij gezonde manier om naar een relatie met een andere volwassene te kijken.
Persephone schreef op 09-12-2022 om 10:28:
Blindelings vertrouwen van een partner vind ik sowieso niet erg handig. Je kunt ervan uitgaan dat de ander je niet zal besodemieteren, maar blindelings vertrouwen vind ik wat naief.
Tijdens mijn huwelijk ging ik ervan uit dat mijn ex mij niet zou bedriegen. Ik bleek daarin ongelijk te hebben. In mijn huidige relatie ga ik ook uit van trouw, maar blindelings vertrouwen? Neuh. Ik vertrouw hem, ga uit van trouw, heb geen enkele reden aan te nemen dat hij ontrouw zou zijn, maar ik steek mijn hand alleen in het vuur voor mezelf.
Lijkt me een vrij gezonde manier om naar een relatie met een andere volwassene te kijken.
Precies dit en hetgeen ik ook al eerder schreef in dit topic. 100% vertrouwen vind ook ik erg naïef, we zijn gewoon mensen namelijk!
tja maar als je vanaf 17 bij elkaar bent, nooit echt andere relaties gehad hebt beide en dan zo bedrogen word dan heb je geen vergelijkingsmateriaal met bijv eerdere relaties die kapot gegaan zijn, nooit eerder wantrouwen gehad, zelfs nog nooit eerder liefdesverdriet gehad dus voor mij zat er geen leerschool aan vooraf... dus ik had ( hoe dom ook ) wel die 100% vertrouwen omdat ik niet anders wist
ToSweet1989 schreef op 11-12-2022 om 12:03:
tja maar als je vanaf 17 bij elkaar bent, nooit echt andere relaties gehad hebt beide en dan zo bedrogen word dan heb je geen vergelijkingsmateriaal met bijv eerdere relaties die kapot gegaan zijn, nooit eerder wantrouwen gehad, zelfs nog nooit eerder liefdesverdriet gehad dus voor mij zat er geen leerschool aan vooraf... dus ik had ( hoe dom ook ) wel die 100% vertrouwen omdat ik niet anders wist
Snap ik deels, maar je hoort/ziet/leest toch ook genoeg om je heen? Allemaal van mensen die zeggen/schrijven over ‘nooit gedacht dat mijn partner OF ik dit ooit zouden doen OF zou overkomen’? Dat vind ik persoonlijk vrij naïef. We zijn allemaal mensen, met menselijke zwakheden, dus het kan iedereen en in de beste relatie gebeuren. En dan doel ik niet enkel mbt vreemdgaan, maar alles in het leven.
ja maar ook om me heen allemaal vaste relaties vanaf jonge leeftijd.... ouders bij elkaar, schoonouders bij elkaar... zelf geen broers of zussen dus aan mijn kant weinig vergelijkingsmateriaal
eens dat het naïef is maar daar kwam ik pas achter toen het gebeurd was... juist omdat ik dus niets gewend was ben ik echt een behoorlijke tijd van de kaart geweest... en juist omdat ik in zie dat mensen fouten kunnen maken heb ik hem een tweede kans gegeven...
ToSweet1989 schreef op 11-12-2022 om 20:13:
ja maar ook om me heen allemaal vaste relaties vanaf jonge leeftijd.... ouders bij elkaar, schoonouders bij elkaar... zelf geen broers of zussen dus aan mijn kant weinig vergelijkingsmateriaal
Hier ook hoor, ik ken hem sinds ik 19 was, nu net 39 geworden... en voor hem ook nooit een gebroken hart ofzo gehad, mijn ouders nog steeds samen, ben ook enigs kind... maar mijn ouders hadden wel beiden andere tijdens hun huwelijk toen ik nog klein was, herinner me dit zelfs nog heel goed dat er andere waren, daardoor besloot ik al jong dat ik nooit zo zou worden maar ja heb nu wel ingezien dat de beste mensen fouten als deze kunnen maken terug kijkend naar mn ouders, waar ik uiteraard veel van hou en ze waren altijd super goed voor me, en ze zijn nog steeds samen en gelukkiger dan ooit... toch heb ik net als jij heel veel moeite om dit achter me te laten, ik denk ook juist omdat we nooit eerder zijn bedrogen mss en er dus niet bij stil stonden, ik denk nu heel vaak jeetje kijk naar je eigen ouders maar dan nog heb ik t echt zwaar, had gwn nooit gedacht dat t mij zou overkomen, nu zijn mn ogen wel open, als je alleen al films en series kijkt dat gaat bijna altijd over overspel, nou ja niet alle films maar nu zie ik t opeens anders ofzo, terwijl hiervoor was t gwn een film en zei ik jeetje dat doe je toch niet en nu kan ik dat niet meer zeggen... beetje gek dit mss maar sta echt anders in t leven nu, ik vind dat jammer.
herken het meteen, heel veel doet je eraan terug denken dat heb ik ook... maar ik weet ook van mezelf dat als ik nu de stekker eruit zou trekken ik diezelfde triggers ga hebben en dan ook nog het verdriet van echt gescheiden van elkaar zijn 😞 dus ja voor mij is het echt wel duidelijk dat ik bij elkaar wil blijven maar er lijkt gewoon iets kapot gemaakt te zijn in me... man doet echt zijn best en nu is hij doodsbang dat ik alsnog de stekker eruit trek maar baal gewoon zeker nu met de feestdagen wat het allemaal kapot gemaakt heeft... heb ook het idee dat ik door die periode 10 jaar ouder geworden ben, moe en soms lijkt het wel of mijn gevoel helemaal uitgeschakeld is
