Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Hier ook een bedrogen partner. Dank voor al jullie inbreng, het heeft mij afgelopen periode zowel getriggerd als geholpen. En beide was denk ik goed. Het heeft geholpen te voelen en te verwerken.
Ik zie geen verschil tussen mannen en vrouwen. Wel tussen de initiatiefnemer en de meegaande partner. Bij ons had een man, naar later bleek, al een aantal jaar zijn zinnen op mijn vrouw gezet. Met subtiele en weloverwogen stappen is hij steeds dichterbij gekomen. Op haar kwetsbaarste moment is ze gezwicht, stappen die zo onschuldig leken. Het is kortstondig geweest, maar de impact en het verdriet immens. Bij ons allebei.
Na eindeloos veel praten en therapie (zelf en samen) begrijpen we hoe dit heeft kunnen gebeuren. En toch: nog altijd snappen we het niet. Kijkend naar patronen in ons huwelijk, hechting en omstandigheden kan ik geloven dat we allemaal kwetsbaar kunnen zijn voor aandacht van een ander. Dat maakt me mild, situaties en gevoelens kunnen je overvallen. Hopelijk zijn we dan zo gezond, sterk en verbonden dat we rode vlaggen herkennen. Maar… dat er mensen zijn die moedwillig hun zinnen zetten op een gebonden persoon, een vader of moeder van kinderen, als een roofdier wachten op een kwetsbaar moment; ik kan er niet bij. Het is misdadig. Je weet dat jouw succes en genot onherroepelijk een verwoestend effect hebben voor anderen. Het maakt zo ongekend veel kapot. De meegaande partner blijft uiteraard verantwoordelijk voor het eigen (aan)deel. Hoe mild ik ook ben, bij het liegen kan ik mij geen voorstellen maken.
We zitten in de zwaarste periode van ons leven. Tegelijk kan ik een hoopvol verhaal vertellen: herstel is mogelijk, opnieuw hechten is mogelijk. Juist in deze tijd geven we elkaar ook het beste van onszelf wat toch iets van vertrouwen geeft. Er zijn terugkerend donkere dagen, maar het wordt ook steeds weer licht. Ik ben dankbaar dat we nog bij elkaar zijn.
GekkeHenkie100 schreef op 21-03-2023 om 11:05:
Hier ook een bedrogen partner. Dank voor al jullie inbreng, het heeft mij afgelopen periode zowel getriggerd als geholpen. En beide was denk ik goed. Het heeft geholpen te voelen en te verwerken.
Ik zie geen verschil tussen mannen en vrouwen. Wel tussen de initiatiefnemer en de meegaande partner. Bij ons had een man, naar later bleek, al een aantal jaar zijn zinnen op mijn vrouw gezet. Met subtiele en weloverwogen stappen is hij steeds dichterbij gekomen. Op haar kwetsbaarste moment is ze gezwicht, stappen die zo onschuldig leken. Het is kortstondig geweest, maar de impact en het verdriet immens. Bij ons allebei.
Na eindeloos veel praten en therapie (zelf en samen) begrijpen we hoe dit heeft kunnen gebeuren. En toch: nog altijd snappen we het niet. Kijkend naar patronen in ons huwelijk, hechting en omstandigheden kan ik geloven dat we allemaal kwetsbaar kunnen zijn voor aandacht van een ander. Dat maakt me mild, situaties en gevoelens kunnen je overvallen. Hopelijk zijn we dan zo gezond, sterk en verbonden dat we rode vlaggen herkennen. Maar… dat er mensen zijn die moedwillig hun zinnen zetten op een gebonden persoon, een vader of moeder van kinderen, als een roofdier wachten op een kwetsbaar moment; ik kan er niet bij. Het is misdadig. Je weet dat jouw succes en genot onherroepelijk een verwoestend effect hebben voor anderen. Het maakt zo ongekend veel kapot. De meegaande partner blijft uiteraard verantwoordelijk voor het eigen (aan)deel. Hoe mild ik ook ben, bij het liegen kan ik mij geen voorstellen maken.
We zitten in de zwaarste periode van ons leven. Tegelijk kan ik een hoopvol verhaal vertellen: herstel is mogelijk, opnieuw hechten is mogelijk. Juist in deze tijd geven we elkaar ook het beste van onszelf wat toch iets van vertrouwen geeft. Er zijn terugkerend donkere dagen, maar het wordt ook steeds weer licht. Ik ben dankbaar dat we nog bij elkaar zijn.
Ik denk dat dat stukje wel essentieel is ja. Hier was het ook een bekende ( van haar dan) in de vorm van een hele slechte ex. Die het in loop der tijd al eens vaker geprobeerd had. Dat wist ik natuurlijk niet, maar het feit dat ik dat niet wist zegt ook wel iets. Inderdaad, op een moment dat ze kwetsbaar was, vloog ze er wel in. Begrijpen doe ik dat absoluut niet nee.
Ik heb het bij haar vergeleken met onze eigen situatie: Een aantal vrienden stelden temidden van de ellende (toen het nog donkerbruine vermoedens waren dat er meer gebeurd was dan enkel wat sexueel appcontact) ook al een keer voor om lekker met elkaar een weekend weg te gaan. Ff als vrienden onder elkaar, zonder vrouwen. Maar ik wist toen al heel duidelijk: Als ik in deze staat de hort op ga, dan is er een grote kans dat ik dezelfde fout bega. Er werd toen al een tijdje door partner niet meer naar mij omgekeken. Elke vorm van aandacht zou op dat moment verslavend gewerkt hebben. Ik had die realisatie dat ik mezelf op erg glad ijs zou bewegen op het moment dat ik die stap zou zetten. Mijn partner had dat helaas op dat moment niet en werd er langzaam ( naja, langzaam. Ik vond dat ze vrij snel plat ging) ingezogen.
En dat gaat geraffineerd ja. Uiteindelijk bleek desbetreffende ex zijn vrouw te bedonderen met meer vrouwen dan alleen die van mij. Maar het geraffineerde. Poh. Hoe krijg je bepaalde zaken je strot uit. Het zijn echt fases. Het begon met vertrouwen kweken. En vervolgens inpalmen. Filmpjes sturen van zijn kinderen bij uitvoeringen, persoonlijke dingen delen, hij was haar nooit vergeten. Blablabla. Om vervolgens precies de twijfel te proeven bij mijn vrouw en daar op in te spelen. Nam mijn vrouw wat afstand, doordat die bijvoorbeeld vertelde dat ze haar leven niet op wou geven voor een bevlieging, dan zei hij dingen als: We gaan mooi halverwege wonen ( Zijn woonplaats ligt anderhalf uur rijden af van de onze) dan kunnen de kids samen opgroeien, maar zijn ze ook niet te ver weg van hun standplaats waar ze alles hebben, ik blijf de woning voor mijn vrouw betalen zodat ze niks tekort komt. Ik was zelf een kind van een gebroken gezin en ik wil er zijn voor mijn kinderen. Blablabla. Dat zij dacht: Dit is me toch een man jongens. Lot uit de loterij.
Zelfs later, toen mijn vrouw afstand nam, omdat ik op vakantie er achter gekomen was dat er contact was en ik haar in hele duidelijke woorden verteld heb wat ik er van vond dat ze van 10 jaar huwelijk in haar hoofd 1 grote bak ellende gemaakt had, terwijl er in werkelijkheid eigenlijk niets geks aan de hand was, behalve dat we elkaar wel eens vergaten in de drukte die een gezin met zich mee rbacht. Zelfs toen kwam hij met dingen als: Ja, helemaal gelijk. Ik wil mijn gezin die pijn ook niet aan doen. Ik wil je blijven zien en dan doen we dat gewoon stiekemer. We nemen beide een 2e telefoon. Hij ging zelfs zo ver door te stellen: Joh geef je man ff 2 week gelijk, ga een paar keer met hem naar bed en dan is die de boosheid zo weer kwijt. Zo ging die blijkbaar met zijn eigen vrouw om elke keer als zij achter bepaalde zaken kwam.
Later kwam ik er wel achter dat ik vooral heel erg van doen heb met zijn vrouw. Ik vind het voor die meid zo zielig. Leuke vrouw met 3 prachtige kinderen. En die laat zich compleet om de tuin leiden. Ik sta er heel anders in. Het is wat het is. Vrouw heeft van mij een kans gekregen om zichzelf te bewijzen. Dat dit inderdaad voor haar een mindfuck geweest is. En dat ze bijna het allerbelangrijkste in haar leven had weggegooid voor iemand die er puur was om te kijken of ze nog beschikbaar was voor hem. Maar die kerel, doet echt niks anders dan vreemd gaan. Daar kwamen we achter toen die vrouw mij vertelde dat er iets gebeurd was in een bepaalde stad, en mijn vrouw pislink werd omdat ze niet in die stad geweest was. Echt pislink als in huilen huilen huilen. Ze noemde zelfs de stad en de hotelnaam waar ze wel geweest was. Ik heb dat gecommuniceerd naar die vrouw in de vorm van: Joh, jij zegt dit, mijn partner zweert bij hoog en laag dat ze daar niet geweest is. Hoe weet jij van die stad af?
Ze had een bonnetje gevonden van een hotel in die stad. En daarop had haar kerel geantwoord dat dat 1 van de steden was geweest waar hij met mijn partner was geweest. Nou na dat antwooord werd die van mij echt rood van woede ( ergens wel lekker) want die begreep op dat moment dat ze dus niet de enige minnares van hem was. Ze kon door middel van locatievoorzieningen laten zien dat ze inderdaad in de stad geweest was die ze benoemde. Dat weer teruggezet naar die vrouw en die gaf een dag later aan dat ze in de locatievoorziening van hem niet kon zien dat hij daar geweest was. Maar die andere stad stond er wel in. Mijn vrouw kon zelfs vertellen welke datum het was en dat hij gepind had met een speciale werk pinpas. Maar die vrouw vond het niet de moeite waard om dat uit te zoeken. Of ja, ik denk dat ze misschien liever blind is voor wat hij allemaal nog meer geflikt heeft.
Poh, heel verhaal weer. Als je het zo uittikt en leest bekruipt mij inderdaad wel eens het gevoel dat ik ook meer hem dan mijn partner de schuld geef. Maar dat is uiteindelijk niet hoe ik het voel: Hij is absoluut een klootzak en ik heb altijd al een hekel aan die gast gehad ( en stiekem ook altijd een beetje gevoeld dat als er ooit iets zou gebeuren in onze relatie, hij daar bij betrokken zou zijn) maar mijn vrouw had het ook af kunnen kappen. Daar heeft ze niet voor gekozen. En dat is iets waar niet alleen ik mee zal moeten leren leven, maar ook zei.
Elpisto schreef op 21-03-2023 om 10:38:
[..]
Ik heb dat persoonlijk niet zo. Ik kan het wel los zien: De ene persoon is er wel toe in staat blijkbaar en de andere niet. Gender is niet iets wat daar onderdeel van is, voor mij in elk geval niet. Al geloof ik best dat over het algemeen mannen die stap eerder zouden zetten dan vrouwen. Maar geen idee wat daar daadwerkelijke de statistieken voor zijn. Voor een vreemdgaande man is doorgaans ook een vreemdgaande vrouw nodig. In elk geval in mijn geval was dat zo.
Haten van mannen niet, wel wantrouwen. Veel meer dan voorheen. Zo dat ik het eigenlijk niet meer aandurf. Maar dat ligt niet alleen aan het vreemdgaan.
Van de mensen die ik ken die vreemdgingen, was de man altijd in een relatie en de vrouw alleenstaand. Ik zou daar ook wel eens statistieken en onderzoek naar willen zien. Zou het kunnen dat mannen meer om de seks vreemdgaan en vrouwen meer om het verliefde gevoel?
Het blijft in ieder geval heel naar, al dat bedrog.
MRI schreef op 21-03-2023 om 12:13:
[..]
Haten van mannen niet, wel wantrouwen. Veel meer dan voorheen. Zo dat ik het eigenlijk niet meer aandurf. Maar dat ligt niet alleen aan het vreemdgaan.
Van de mensen die ik ken die vreemdgingen, was de man altijd in een relatie en de vrouw alleenstaand. Ik zou daar ook wel eens statistieken en onderzoek naar willen zien. Zou het kunnen dat mannen meer om de seks vreemdgaan en vrouwen meer om het verliefde gevoel?
Het blijft in ieder geval heel naar, al dat bedrog.
Ik denk dat een vrouw wat meer voor de romantiek valt ja. Maar dat is een aanname naar aanleiding van mijn eigen situatie. Mijn vrouw was daar, toen het uit kwam, bloedeerlijk over. Het was van haar kant liefde en op het moment van vreemdgaan tot aan het confrontatiemoment op vakantie was het voor haar absoluut de bedoeling dat ze verder ging met hem. Ze was ook heel duidelijk: Dit was me met een willekeurig persoon niet op deze manier overkomen.
Voor hem was het een "ego-dingetje". Zij had hem afgewezen vlak voordat we bij elkaar kwamen, puur en alleen omdat ze zich niet over al zijn acties kon heen zetten en dingen finaal eindigde na 7 jaar op en af. Toen heeft hij nog een finale mail gestuurd vlak nadat we bij elkaar kwamen ( weet ik dus nu) waarin hij een heel verhaal dropte over dat zij zijn ware liefde was en hij altijd voor haar zou gaan en blablablabla. Ook daar reageerde ze niet op. Voor hem was het gewoon de kick. Hij koos de eerste ontmoetingsplek uit. Ze zouden even wat wandelen. Hij koos heel geraffineerd voor een tentje ergens in een wandelbos. Hij wist precies wat die deed. Een drankje doen, herinneringen ophalen en dan op de terugweg een move maken.
Ik heb dat wantrouwen niet. Het is wat het is. Zo sta ik er in. Ze heeft me overtuigd van het feit dat dit iets eenmaligs is geweest waarin ze zichzelf en haar verstand compleet kwijt was. Er zijn bepaalde zaken van deze hele situatie waarin ik me kan vinden en waaraan ik me vasthoud dat ze inderdaad haar verstand niet had. Maar let wel: Als dit nog een keer zou voorkomen, dan zal ik niet 2 keer met de ogen knipperen om haar los te laten. Ik doe dit omdat ik 1. van haar hou 2. omdat ik niet alles was ik opgebouwd heb wil weggooien voor een fout en 3. omdat ik mijn kinderen een gelukkig gezin gun. Maar het moment dat ik erachter kom dat het weer gebeurd of dat ze alsnog gelogen heeft over bepaalde zaken, dan trek ik mijn conclusies. En die conclusie is dan dat ik me vergist heb in hoe mijn vrouw in elkaar steekt en dat ik me daar geen seconde langer aan wil verbinden.
Dat is wel wat ik er aan over gehouden heb: Ik ben een stuk realistischer en rustiger in het leven geworden. Het komt zoals het komt. En het loopt zoals het loopt. En loopt het niet, dan neem ik daar de juiste acties in. Dat stukje van mij is weg. Het is jammer dat dat op deze manier moest, maar dat is wat het is.
Thanks Elpisto. Kreeg een grijns bij het lezen van jouw bericht, omdat het een zo herkenbare beleving is ('poh'). Hier ook het geraffineerde. Er zijn websites die tips geven hoe je een getrouwde vrouw verleidt (hoe ziek...). Ik kan heel wat vinkjes zetten achter zijn strategie. Ik kan ergens bewondering hebben voor het geduld dat deze klootzak heeft gehad om alle fases te doorlopen. Af te tasten, terug te schakelen en te kijken hoe ver hij kon gaan om grenzen te verleggen. Met als doel haar los te weken. Opmerkingen als: 'je gezin is heel belangrijk', 'we blijven in de comfortzone'. De meeste boosheid komt bij deze: 'als je thuis iets vertelt, blijf dan zo dicht mogelijk bij de waarheid'. Oftewel: vertel zoveel dat je van je schuldgevoel af bent, lieg zoveel dat je door kunt gaan. Wat is er misgegaan in je leven dat je zo met een ander om kunt gaan?
Een van mijn grote pijnpunten blijft dat zij hem heeft gezien als 'goed, inspirerend, helpend, iemand die haar echt zag, veilig, iemand die het beste met haar voor had'. Dit was ook wat ze vertelde in de fase dat ik mij niet prettig voelde bij contact dat volgens haar zo onschuldig was. Het blijft een pijnlijk beeld dat er verliefde en verlangende blikken zijn geweest naar iemand die misbruik van de situatie heeft gemaakt om zijn eigen fantasie te realiseren.
Achteraf bleek mijn gevoel terecht. Dat is ook waar het liegen pijn doet: niet alleen om het bedrog, maar ook omdat gedaan werd alsof donker licht was. Ze kijkt nu heel anders naar hem en dat helpt.
GekkeHenkie100 schreef op 22-03-2023 om 10:26:
Thanks Elpisto. Kreeg een grijns bij het lezen van jouw bericht, omdat het een zo herkenbare beleving is ('poh'). Hier ook het geraffineerde. Er zijn websites die tips geven hoe je een getrouwde vrouw verleidt (hoe ziek...). Ik kan heel wat vinkjes zetten achter zijn strategie. Ik kan ergens bewondering hebben voor het geduld dat deze klootzak heeft gehad om alle fases te doorlopen. Af te tasten, terug te schakelen en te kijken hoe ver hij kon gaan om grenzen te verleggen. Met als doel haar los te weken. Opmerkingen als: 'je gezin is heel belangrijk', 'we blijven in de comfortzone'. De meeste boosheid komt bij deze: 'als je thuis iets vertelt, blijf dan zo dicht mogelijk bij de waarheid'. Oftewel: vertel zoveel dat je van je schuldgevoel af bent, lieg zoveel dat je door kunt gaan. Wat is er misgegaan in je leven dat je zo met een ander om kunt gaan?
Een van mijn grote pijnpunten blijft dat zij hem heeft gezien als 'goed, inspirerend, helpend, iemand die haar echt zag, veilig, iemand die het beste met haar voor had'. Dit was ook wat ze vertelde in de fase dat ik mij niet prettig voelde bij contact dat volgens haar zo onschuldig was. Het blijft een pijnlijk beeld dat er verliefde en verlangende blikken zijn geweest naar iemand die misbruik van de situatie heeft gemaakt om zijn eigen fantasie te realiseren.
Achteraf bleek mijn gevoel terecht. Dat is ook waar het liegen pijn doet: niet alleen om het bedrog, maar ook omdat gedaan werd alsof donker licht was. Ze kijkt nu heel anders naar hem en dat helpt.
Hier vind ik het vooral onbegrijpelijk dat hij het was. Ik heb altijd "gevoeld" dat het niet helemaal in de haak was. Raar eigenlijk, want echte aanleiding heb ik daar nooit voor gehad. Het was een gevoel, op basis van 1 conversatie van een paar seconden tussen hun die ik ooit aanschouwd heb. We werkten destijds allebei in dezelfde bar en waren heel pril in onze relatie, misschien zelfs voorfase van onze relatie. De manier waarop ze naar elkaar keken gaf mij een heel ongemakkelijk gevoel, zelfs al duurde het gesprek niet langer dan een paar seconden en was het vooral hoe is het en hoe is het met jou. Niks meer, niks minder. Maar ik wist toen al wat die geflikt had. En vond dat toen al onbegrijpelijk dat ze nog zo tegen hem praten kon.
Later, in gesprekken zoals die gaan, kwam zijn naam wel eens naar voren als we het over exen hadden. En dan merkte ik altijd dat ze met een bepaald respect over hem praatte. Terwijl hij geen enkel respect verdient. Ergens heeft me dat altijd dwars gezeten. Toen ik ook sterke vermoedens kreeg dat er stront aan de knikker was, was ik er ook 100% van overtuigd dat het met hem te maken had.
Ik heb het altijd weggestopt. Omdat ik zelf niet die geschiedenis heb met iemand. Alle vriendinnetjes voor mijn vrouw waren voor mij inwisselbaar. Een op dat moment welkome toevoeging, maar nooit eentje die emotioneel dichtbij me kwam. Dat klinkt oneerbiedig. En dat is het ook. Maar zo bedoel ik het niet meer.
Is het niet beter je energie en boosheid op je partner te richten ipv op "de ander". Ongeacht hoe geraffineerd die persoon ook te werk is gegaan. Hij of zij heeft niets met jou of jullie gezin te maken. Je partner is de persoon die dit heeft toegelaten, jou niet heeft ingelicht en het steeds verder heeft laten gaan. Terwijl er waarschijnlijk echt momenten zijn geweest dat je nog kon stoppen.
Daarnaast zou ik voor de toekomst kijken naar de onderliggende reden. Waarom stond partner hiervoor open? Wat is er binnen de relatie of in hem/haar dat ze mist of niet goed zat?
Die ander doet er eigenlijk niet toe. Je partner en jullie relatie wel als je daarmee verder wilt.
Izza schreef op 22-03-2023 om 16:27:
Is het niet beter je energie en boosheid op je partner te richten ipv op "de ander".
Die ander doet er eigenlijk niet toe. Je partner en jullie relatie wel als je daarmee verder wilt.
Ik schreef het hier al eerder, dit fenomeen zie je heel vaak als het gaat om doorgaan met elkaar na vreemdgaan. Alsof men dit nodig heeft om voor zichzelf de keus te rechtvaardigen toch met diegene verder te kunnen gaan. Boos zijn en blijven op die ander is ook makkelijker dan boos blijven op je partner, want dan is de doorstart sowieso gedoemd te mislukken.
In mijn geval hoefde de ander helemaal geen moeite te doen om mijn vrouw mij en ons kind te laten vergeten. Een paar lieve woordjes op SecondLove.nl (je zit daar natuurlijk al op met een reden) waren genoeg. Natuurlijk ben ik boos op die ander, en het moment dat ik het wist heb ik het zijn vrouw ook meteen laten weten, maar mijn vrouw ging zo makkelijk overstag dat ik eigenlijk alleen maar boos op haar kan zijn.
Een ander aspect dat ik nog niet veel besproken zie worden is het financiële deel. Middelen die gebruikt konden worden voor het gezin, de kinderen, de relatie, werden in plaats daarvan gebruikt om ons gezin juist de grond in te boren. Het elke week 2 uur heen en weer rijden, de etentjes en hotels, de seksspeeltjes (?!) Honderden euro's die ze achteloos uitgaf voor d'r affaire... En dat terwijl we thuis de verwarming op 18 hebben gezet om rond te kunnen komen.
verloren vader wat heftig zeg. Als ze zich heeft ingeschreven op die site is het echt een bewuste keuze. Niet iets dat je opeens overkomt zeg maar.
En dan ook nog zoveel geld en tijd besteden aan iemand.
Knap dat je nog nadenkt over een herstart. Dat zou ik echt niet kunnen na zo'n groot bedrog en alles wat erbij is gekomen.
Izza schreef op 22-03-2023 om 19:02:
verloren vader wat heftig zeg. Als ze zich heeft ingeschreven op die site is het echt een bewuste keuze. Niet iets dat je opeens overkomt zeg maar.
En dan ook nog zoveel geld en tijd besteden aan iemand.
Knap dat je nog nadenkt over een herstart. Dat zou ik echt niet kunnen na zo'n groot bedrog en alles wat erbij is gekomen.
Als we geen kind hadden samen dan was het een ander verhaal geweest. Je voelt toch een soort verplichting naar je dochter toe om het nog een kans te geven en haar leven niet overhoop te gooien om een fout. Als we haar niet hadden dan was ik weg.
Ik bedoel daar ook niet mee dat ik nu alleen nog samenblijf met m'n vrouw voor m'n kind. Ergens hou ik nog wel van m'n vrouw, en ik denk niet dat dat anders zou zijn als we wel uit elkaar gaan. Het "houden van" heeft nu wel meer de vorm gekregen zoals je van familie en vrienden kan houden. Maar dankzij m'n kind geef ik de relatie nog een kans en wil ik kijken of het vertrouwen weer een beetje opgebouwd kan worden en of ik weer echt van m'n vrouw kan gaan houden. Als dat uiteindelijk toch niet gaat lukken dan houdt het alsnog op, maar dan heb ik het in elk geval geprobeerd.
@izza @roodvruchtje is het niet meer logisch op beide partijen boos te zijn? Ik snap niet dat mensen zeggen dat je alleen boos moet zijn op je eigen man en niet op die 'andere' vrouw... ik ben ondertussen 2.5 jaar verder gegaan met mijn man en het gaat goed maar ik ben nog steeds boos... op zowel hem maar ook op de andere vrouw. Ja hij is met mij getrouwd dus hij had trouw moeten blijven maar de foto's van de 'andere'vrouw welke ze naar hem gestuurd heeft om het vlammetje aan te wakkeren lieten niets aan de verbeelding over, ik vraag me serieus af welke man daar tegen bestand is 😀
Even zonder gekheid ja het is mijn man zijn verantwoordelijkheid trouw te blijven maar komop sommige andere vrouwen zijn er echt op uit dingen voor elkaar te krijgen en wat daardoor kapot gaat interesseerd ze vrij weinig... en tuurlijk ook hierin zullen verhalen verschillen maar mijn verhaal en de andere vrouw waar ik mee te maken had hebben er echt voor gezorgd dat ze mijn man zijn hoofd helemaal op hol gebracht heeft.. en daarom ben ik vanaf het begin boos op beide partijen
ToSweet1989 schreef op 22-03-2023 om 20:17:
@izza @roodvruchtje is het niet meer logisch op beide partijen boos te zijn? Ik snap niet dat mensen zeggen dat je alleen boos moet zijn op je eigen man en niet op die 'andere' vrouw... ik ben ondertussen 2.5 jaar verder gegaan met mijn man en het gaat goed maar ik ben nog steeds boos... op zowel hem maar ook op de andere vrouw. Ja hij is met mij getrouwd dus hij had trouw moeten blijven maar de foto's van de 'andere'vrouw welke ze naar hem gestuurd heeft om het vlammetje aan te wakkeren lieten niets aan de verbeelding over, ik vraag me serieus af welke man daar tegen bestand is 😀
Even zonder gekheid ja het is mijn man zijn verantwoordelijkheid trouw te blijven maar komop sommige andere vrouwen zijn er echt op uit dingen voor elkaar te krijgen en wat daardoor kapot gaat interesseerd ze vrij weinig... en tuurlijk ook hierin zullen verhalen verschillen maar mijn verhaal en de andere vrouw waar ik mee te maken had hebben er echt voor gezorgd dat ze mijn man zijn hoofd helemaal op hol gebracht heeft.. en daarom ben ik vanaf het begin boos op beide partijen
Wat je zegt bij bold: zo maak je vrouwen verantwoordelijk voor de seksualiteit van mannen. Kun je doen, en je kunt er kwaad om zijn en dat is te begrijpen. Maar:
Maar dan leg je dus de verantwoordelijkheid voor je relatie bij iemand buiten je relatie (een andere vrouw). Daar kan je geen invloed op hebben. Op je partner ook niet, maar bij hem kan je een grens stellen: vreemdgaan betekent einde relatie.
Als hij voor jou kiest, kiest hij niet voor een ander. Wat die ander ook doet.
VerlorenVader schreef op 22-03-2023 om 19:57:
[..]
Ik bedoel daar ook niet mee dat ik nu alleen nog samenblijf met m'n vrouw voor m'n kind. Ergens hou ik nog wel van m'n vrouw, en ik denk niet dat dat anders zou zijn als we wel uit elkaar gaan. Het "houden van" heeft nu wel meer de vorm gekregen zoals je van familie en vrienden kan houden.
Ik vind deze zin opvallend. Iets andere voorgeschiedenis hier maar ik heb dit ook. Het lijkt wel of je ineens ontnuchterd bent geworden na al die jaren of is het meer zelfbescherming. De seks is ook niet meer hetzelfde. Gevoel met seks is ook weg, voel me soms een gynaecoloog. 
Passie is weg. Hoe is dat bij andere. Ben benieuwd of het gevoel nog wel terug komt??? Teveel schade of moet de tijd dit proces helen?
ToSweet1989 schreef op 22-03-2023 om 20:17:
@izza @roodvruchtje is het niet meer logisch op beide partijen boos te zijn? Ik snap niet dat mensen zeggen dat je alleen boos moet zijn op je eigen man en niet op die 'andere' vrouw... ik ben ondertussen 2.5 jaar verder gegaan met mijn man en het gaat goed maar ik ben nog steeds boos... op zowel hem maar ook op de andere vrouw. Ja hij is met mij getrouwd dus hij had trouw moeten blijven maar de foto's van de 'andere'vrouw welke ze naar hem gestuurd heeft om het vlammetje aan te wakkeren lieten niets aan de verbeelding over, ik vraag me serieus af welke man daar tegen bestand is 😀
Even zonder gekheid ja het is mijn man zijn verantwoordelijkheid trouw te blijven maar komop sommige andere vrouwen zijn er echt op uit dingen voor elkaar te krijgen en wat daardoor kapot gaat interesseerd ze vrij weinig... en tuurlijk ook hierin zullen verhalen verschillen maar mijn verhaal en de andere vrouw waar ik mee te maken had hebben er echt voor gezorgd dat ze mijn man zijn hoofd helemaal op hol gebracht heeft.. en daarom ben ik vanaf het begin boos op beide partijen
Alhoewel is snap wat je bedoelt te zeggen, denk ik hier anders over. Dat je in 1e instantie ook boos op die ander bent lijkt mij vrij normaal, maar als het stof is ingedaald en je na maanden/jaren nog steeds zo boos bent zie ik dat inderdaad als misplaatste projectie.
Met vetgedrukte zinnen maak je van je man nogal een slachtoffer en dat was hij pertinent niet.
