Relaties Relaties

Relaties

stip

stip

06-06-2013 om 17:18

Verdergaan na ontrouw

Zoals de titel zegt; mijn man is vreemdgegaan. Daar ben ik achter gekomen. Hij heeft de relatie met haar beëindigd. Is enorm verliefd geweest. (en misschien nog??

We willen allebei (zegt hij, ga ik nu even vanuit) samen verder. We gaan in therapie. Start volgende week.

En hoe nu verder?
Ik wil zo graag verhalen horen van echtparen die hier samen doorheen gekomen zijn.
Natuurlijk hartstikke subjectief, maar negatieve verhalen en voorbeelden heb ik genoeg. Maar ik denk niet dat we mensen kennen wiens huwelijk dit overleefd heeft. In elk geval niet dat ze ermee naar buiten gekomen zijn.

Heeft er iemand hier ervaring?
Ik wil me zo graag ergens aan op trekken. Want ik vind het zo moeilijk.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Anoniempje2

Anoniempje2

06-06-2013 om 17:59

Ja dat kan.

Lieve Stip,

Ja, het kan. Verdergaan na ontrouw. Je hoort inderdaad niet zoveel succesverhalen. Ik denk heel regelmatig: ik zou een boek moeten schrijven. Want wij zijn er wel overheen gekomen samen. Sterker nog, we zijn er beter aan dan daarvoor.

Het belangrijkste voor mij was dat hij ervoor wilde gaan (hij was degene die vreemdging) dus samen in therapie. En ik kon de ontrouw loskoppelen van onze relatie, dwz het had meer met hem te maken dan met mij. Of dat hij niet met mij verder wilde ofzo. Hij zat in een moeilijke periode, met zichzelf in de knoop, en die frustratie zocht een uitweg. Tja, de makkelijkste weg, helaas.

Het is niet makkelijk, maar het kan. Wat een pijn en verdriet. Maar wat ben ik blij dat er er doorheen zijn gegaan. Samen.

Heel veel sterkte. Zoals ik al zei, ik kan er een boek over schrijven, maar misschien wil je wel specifieke dingen weten. Ik hoor het wel, groet.

A

A

06-06-2013 om 20:37

Ja dat kan

Ik heb in het verleden hier nog mijn verhaal gedaan (maar weet niet meer onder welke Nik, en er waren toen meerdere positieve verhalen, ook van vrouwen welke zelf de vreemdganger waren en vanuit welke hoek zij hun partner zagen)
Man was stapelverliefd op collega, op een moment dat wijzelf in een dipje zaten, ik vond het terug op zijn GSM, hij zei duidelijk voor mij te kiezen, liet dat mij ook voelen, hij koos echt voor mij, maar ik zag ook dat hij zijn verliefdheid nog moest verwerken, ik vond het vreselijk dat het hem niet lukte kwaad van haar te praten, Het is voor hem zeker ook heel zwaar geweest, maar voor mij natuurlijk ook (er brak toen iets in mijj)... zo'n dikke 2 (a 3) jaar heeft het geduurd eer we het volledig achter ons konden laten, het stak bij tijden soms weer terug de kop op...
Maar we hebben toen wel echt duidelijk terug voor elkaar gekozen en zijn er absoluut écht sterker uit gekomen! We hebben dit jaar ons 30-jaar samenzijn gevierd en zijn een verliefd stel, door dik en dun nog gelukkig samen, (ondertussen zo'n 6 jaar verder) ondertussen zijn de kinderen groot en genieten we volop van het leven samen. Gesterkt en wel
Het was een zware worsteling, voor beiden, maar als we elkaar verwijtend definitief de deur hadden gewezen vrees ik dat we niet zo een mooie constructie hadden kunnen verwezenlijken (De vrije venten waarmee je een nieuwe relatie kunt opbouwen hebben meestal een minstens even grote rugzak mee, stiefkinderen, exen, zelf vreemdgegaan..!)
Als jullie van elkaar houden, écht houden, dan lukt het, maar de storm kan dus gerust ruim 2 jaar lang eens regelmatig pijnlijk terug de kop op steken)
Maar je kan er verliefd en gesterkt uitkomen, zeker weten
Veel geluk in je -niet saaie- huwelijksleven

rowan1

rowan1

07-06-2013 om 00:18

Hier ook

Hier ook gelukt om door te gaan. Hou er wel rekening mee dat je relatie veranderd en ook je gevoel. Wij zijn nog samen en het gaat goed. Ik ben niet vergeten wat er is gebeurd, maar het is wel op de achtergrond. Ook heb ik het hem niet vergeven, maar dat hoeft wat mij betreft niet. Ik heb het wel een 'plaatsje' kunnen geven .

rowan

stip

stip

07-06-2013 om 09:06

Zo moeilijk

Het is nog zo vers hier. Een maand geleden kwam het uit. (ik kwam er achter)
Hij heeft de relatie beëindigd en tot nog toe geen contact met haar gehad. Dat is technisch best lastig. Ze werkt in de instelling waar zijn moeder verblijft. We komen daar een paar keer per week.
We hebben goede gesprekken; verhelderend- er zat ook veel mis in onze relatie. Daarbij is hij herstellende van een depressie. Hij zegt voor mij te gaan en ik zie en voel dat hij zijn best doet. Sinds van de week zit ze weer meer in zijn hoofd. Zou hij haar graag spreken. Hij begrijpt dat het niet kan- dan zijn we weer terug bij af. Hij is zo verliefd geweest- 8 maanden lang. (en ik zo voorgelogen.)
Het maakt mij zo onzeker; hoort dit nog bij het afscheid nemen van haar? Ik kan toch niet verwachten dat verliefdheid gelijk over is. Of is het een voorbode van dat hij liever bij haar is en het tussen ons niet meer goed komt? Ik word er zo onzeker van; natuurlijk is ze mooier, leuker en slanker dan ik.
Ik kom bijna elke dag bij mijn schoonmoeder. Ze gaat mij uit de weg. Ze weet niet of ik het wel/niet weet. Ik vind de confrontatie zo moeilijk. Ik wil niet dat mijn schoonmoeder eronder lijdt dus ga toch bijna dagelijks. Maar ik kom er telkens ziek van thuis.

Het doet zo'n pijn; het bedrog, de confrontaties, de gesprekken, mijn privacy weg- want zij weet zoveel van ons, spreekt hij de waarheid? Misschien bedenkt hij zich vandaag...

Ik durf niet boos te zijn; stel mij begripvol op. Die boosheid heb ik heel ver weggestopt. Doodsbang dat als het eruit komt het slecht is voor onze relatie nu; zo broos en kwetsbaar. Ik wil het niet verknallen. Ik wil zo graag dat we er uiteindelijk samen uit gaan komen. Voorgaande verhalen doen mij goed; heb ze al 10x gelezen Het kan dus wel.
We hebben al moeilijke jaren achter de rug. Ik hoop dat we dit op kunnen brengen.

-Flupke-

-Flupke-

07-06-2013 om 10:16

Ik denk

dat je wel eerlijker moet zijn over je boosheid. Daar mag hij ook wel begrip voor hebben,zeg! Je kunt ook tegen hem zeggen dat je echt voor hem gaat en wil gaan werken aan een relatie met hem. Maar dan zul je eerst je oude shit op moeten ruimen. Doe je dat niet, dan gaat het geheid broeien en gisten. Dat doet je relatie echt geen goed...

A

A

07-06-2013 om 14:36

Tijd

Tijd heelt wonden..
Hij zal het zeker zwaar hebben, verliefdheid is minstens zo erg als een verslaving. Ik zag hier dat mijn man wel voor mij wou gaan, maar ik vond het vreselijk aan te voelen dat hij toch ook nog worstelde om de verliefdheid onder controle te krijgen.
Aan zijn verliefdheid ging hier ook een moeilijke periode vooraf waarin ikzelf ook wel mijn fouten had. Dat besefte ik wel, We hebben beiden elkaar weer moeten laten aanvoelen dat we er voor gingen, en langzaam maar zeker is bij elkaar de verlIEfdheid weer aangewakkerd, zijn we er sterker en sterker uitgekomen, mooier dan voorheen!
Soms denk ik dat we zonder die periode nooit zo ver geraakt zouden zijn. Door dat vreemdgaan zijn we beiden verschrokken, wakker geschoten, onze schouders eronder gezet en hebben we een relatie gekregen waar menigeen jaloers op mag zijn
Ik heb dus ook mijn eigen zwakheden onder ogen genomen, maar er waren ook momenten dat het mij te zwaar viel en dat ik hem hardop alles verweten heb wat in mij op kwam, alles heb laten opborrelen, Maar het is ook echt wel nodig dat je hem de kans geeft om terug verliefd op jou te worden,
laat hem zien wat hij met jou rijk is, wat hij aan jou te verliezen heeft, probeer hem voor je te winnen, maar laat hem zeker ook zijn berouw tonen, Laat hem -bij momenten- voelen wat hij heeft aangedaan en wat/wie hij daardoor kan verliezen
Het is goed dat je boosheid niet constant op de voorgrond blijft, maar bij gelegenheid mag je het hem gerust eens laten weten
Het vraagt jaren, maar als jullie er beiden werk van maken, beiden toegevingen doen, beiden er achter staan dan komen jullie er sterker en rijker uit. Daar ben ik van overtuigd!

Snoes

Snoes

07-06-2013 om 15:00

Veel tijd

Ja, het kost tijd. Heel veel tijd. Maar het kan wel! Ook hier ervaring mee. Man die verliefd werd op iemand die mij als haar beste vriendin beschouwde. Ik was zwanger van 3e kind. Ook ik kwam er zelf achter, zoveel signalen...
We hebben gepraat, gepraat, gepraat. En ik gejankt, gejankt, gejankt. En boos geweest, oh zeker wel. Het drong in het begin nog niet zo heel erg tot Man door hoe erg dit was, hij had immers voor mij gekozen? Pas toen ik hem, heel erg woedend, voor de voeten gooide dat ook ik een keus had gemaakt, namelijk om met hem verder te willen, begreep hij het werkelijk.
Wat mij heel goed deed was dat ik van Man alle ruimte kreeg voor al die boosheid en dat verdriet, dat ik ook álles kon vragen. Wat ik weten wilde (en dat was veel) vertelde hij, dat vond hij niet altijd leuk maar hij deed het wel, is altijd eerlijk geweest over zijn gedrag in die tijd, nadat ik erachter kwam. Soms ongenadig eerlijk maar dat had ik liever dan dat gedraai van daarvoor!
Het heeft ook hier een aantal jaren geduurd voordat we er echt helemaal uit waren, maar dat is het wel waard geweest. Het is nu zowat 10 jaar geleden en we zijn nog steeds happy met elkaar.
Sterkte Stip, het is erg moeilijk. Maar als je er samen voor wilt gaan dan kom je eruit.

Beter van niet

Beter van niet

07-06-2013 om 15:48

Niet opgebiecht maar betrapt

Ik heb al zeker 4x een berichtje geschreven en gewist vanaf het moment dat ik je berichtje las maar steeds weer uitgewist. Nu zie ik dat je er zelf achter bent gekomen.
Ik denk dat dit essentieel is, je hebt hem betrapt, had je dat niet gedaan was ie er gewoon mee doorgegaan
Het feit dat ie nog steeds verliefd is is ook bedenkelijk.
Ik vind dat als en man het zelf opbiecht omdat ie niet verder kan om te leven met leugens en bedrog het anders is dan dat je er achter moet komen. Mijn partner heeft het zelf verteld, ik had totaal niets in de gaten. Het feit dat hij het zelf vertelde gaf de doorslag om het een kans te geven. Ik weet alles tot in detail, had ik erachter gekomen had dit het einde van de relatie betekent. Ik wens je veel sterkte Als je je relatie wilt behouden moet je niet het slachtoffer gaan uithangen. Confronteer haar ermee en zeg dat je niet van plan bent om je man zo maar op te geven. Het hoeft geen ordinaire scheldpartij te worden, juist niet. Plaats jezelf boven haar, zeg het keurig en duidelijk. Je houdt dan de eer aan jezelf !
Laat ook aan je man merken dat je een sterke vrouw bent....hij moet door het stof, niet jij.

Judith H

Judith H

07-06-2013 om 22:57

Niet naar de ander

Om te beginnen: heel veel sterkte Stipje! Bah wat een rottige situatie. Ik heb geen ervaring met herstel van een relatie na ontrouw.
Ik wil reageren op de laatste posting. Dit is een probleem tussen jouw man en jou. Niet tussen jou en de andere vrouw. Ik zou haar er dan ook buiten laten. Jij hebt niets met haar, hoeft niets met haar. Haar aanspreken of 'ter verantwoording roepen' (op haar plaats te zetten) geeft voor mij juist aan dat je er NIET bovenstaat.
Houd je bij je man en laat zijn deel (tav de ander) aan em. Hoe lastig ook...
Heel veel sterkte!!

Lieve stip

Heb er gelukkig geen ervaring mee maar lieve Stip ik denk aan je. Voorgaande verhalen lijken te zeggen als je er samen voor gaat en jij krijgt de ruimte om alle antwoorden eerlijk te krijgen, dat het dan kan lukken. Ik hoop dat het jullie lukt. Heel veel sterkte en blijf maar posten als je het nodig hebt, hier zijn veel luisterende oren voor je!
liefs Geerke

Stip

Stip

08-06-2013 om 16:46

En nu

Fijn dat jullie reageren. Ik wil mij ook zo graag vasthouden aan het feit dat het uiteindelijk goed kan gaan en beter kan worden tussen ons.
Als we bij elkaar zijn heb ik daar vaak ook wel vertrouwen in. Maar als hij weg is slaat de twijfel weer toe; wat doet hij? Wordt de verleiding te groot? Wat denkt hij?
De laatste dagen lijkt hij meer te gaan beseffen wat hij mij heeft aangedaan. Daar was de eerste weken weinig ruimte voor.
Ik zie dat hij worstelt met zijn gevoel. En dat begrijp ik ook wel. Hij heeft wat moois gehad met haar. Het was een roes denk ik; elkaar stiekem ontmoeten, alleen maar een fijn gevoel, geen verplichtingen. Ik denk ook dat dat verslavend is. En dat je nog scherper ziet wat je thuis mist.
Maar het had niet moeten gebeuren. Ik neem hem kwalijk dat hij in het begin niet gestopt is met het contact. Hij had het kunnen keren.
Nu is er zoveel stuk gemaakt. Tussen ons loopt het nu eigenlijk heel goed. We praten over persoonlijke dingen, nemen tijd voor elkaar.
Dat voelt nu wel goed. Maar als ik vooruit kijk krijg ik het alweer benauwd; wat als hij haar tegen komt? Hoe kan ik verder met alle bedrog? Details waar ik weken terug overheen stapte zitten me nu dwars (liegen, bewust achter mijn rug om, misbruik maken van situaties).
Hij zegt ook dat hij in die tijd niet heeft nagedacht wat het voor mij betekende als het uit zou komen. Ook weer moeilijk. Hoe kan dat nou?
Voor de ervaringsdeskundigen; hoe is jullie man van zijn verliefdheid afgekomen? Helemaal nooit meer ontmoeten is hier onmogelijk. (ook nog naaste familie in de buurt)
Ik wil de keus maken hem nu te geloven op zijn woord. Als ik dat nu niet doe kan ik nergens meer vanuit gaan. Maar ik vind het soms zo moeilijk.

Ik heb totaal geen behoefte aan enig contact met haar. Vind het prima dat ze niet weet of ik wel/niet op de hoogte ben. Ze ontloopt mij. Ook helemaal prima. Ik ben eigenlijk niet zo boos op haar. Het lijkt mij een aardige vrouw, integer. Ik kan dit niet plaatsen maar wil eigenlijk ook niet met haar bezig zijn. Het gaat nu om ons; daar heb ik mijn handen nu vol aan.
Ik herken wel dat 1 van jullie zegt veel te willen weten. Ik vraag ook veel en de antwoorden zijn soms echt zo pijnlijk. Maar inderdaad liever dat dan dat hij erover liegt of dat ik in het ongewisse blijf. Stapelgek word ik van het gedenk.
Konden we maar twee jaar verder zijn. Dat beangstigt me wel; dat jullie allemaal zeggen dat het zo lang duurt. Wat staat ons dan allemaal nog te wachten?
Bedankt voor jullie meeleven

Dapper!

Hoi Stip, je zegt: "Ik wil de keus maken hem nu te geloven op zijn woord. Als ik dat nu niet doe kan ik nergens meer vanuit gaan."
Ik denk dat dat zo goed is van je! Anders gaat het zeker niet. Ik vind het ook zo knap van je, want ik kan me voorstellen dat het vertrouwen enorm gezakt moet zijn, en dan juist, op dat punt, maak je de keus om hem te vertrouwen op zijn woord. Dat zal soms misschien voelen als een sprong in het diepe.
Ik vind dat heel sterk van je. En ongelooflijk dapper.
Liefs Geerke

A

A

08-06-2013 om 18:33

Herkenning

Ik herken veel in je gevecht,
Net zoals je nu voelt dat het het éne moment lijkt te lukken, begint kort daarna toch weer de twijfel en wrevel te knagen, dat zal een hele tijd duren, het gaat met golven, gelukkig is er telkens een langere periode tussen die gevoelens, pas na 3 jaar had ik het pas volledig achter mij los kunnen laten.(maar de liefde is toen ook gegroeid en versterkt)
Het is al fijn dat het op zich wel weer goed tussen jullie gaat, liefde zal de eerste tijd een werkwoord zijn, ik vond het fijn dat het mij lukte om hem weer verliefd op mij te zien worden, voor mij was dat op zich ook een beetje de afrekening naar haar toe, ik won hem uiteindelijk toch terug.
Ik zou haar ook niet erover aanspreken, ik zou haar er buiten houden, Je man en minnares moeten nog afkicken van hun verslaving aan elkaar. Ook dat heeft zijn tijd nodig, laat haar maar zelf worstelen met haar schuldgevoelens en zelf beseffen wat ze gedaan heeft.Steek je energie in jullie relatie, niet in haar. Destijds vroeg ik hem om minpunten van haar te zeggen, maar dat lukte hem niet, zijn gevoelens voor haar speelden duidelijk nog, nu ziet hijzelf het als een grote stommiteit, een periode dat hij zijn verstand verloren was, niet besefte in wat een roes hij met vlinders rondliep. Ik 'voel' nu aan hem dat die gevoelens echt weg zijn. Wat zegt je man dat hij zou doen moest jij vreemdgaan? Zou hij dat klein krijgen? Ik denk dat je in elkaars schoenen zou moeten staan om maar een beetje te kunnen voelen wat het doet bij elkaar (hij om te voelen wat jij nu doormaakt, jij om te voelen dat zijn strijd ook niet niks is)
Dat je het moeilijk hebt als hij weg gaat lijkt mij normaal, hij heeft je blindelings vertrouwen serieus verbroken, dat moet hij nog terug winnen. Hoewel ik destijds bij mijn man wel tekens zag dat er iets niet zuiver liep bleef ik hem blindelings vertrouwen, hij was -dacht ik- absoluut niet dat 'soort' man wat vreemd zou kunnen gaan. Ik zou voordien mijn hand voor hem in het vuur gestoken hebben...Nu weet ik dus.. zeg nooit nooit (maar ik zou ook geen andere man meer vertrouwen kunnen geven, een andere man zou ook niet met een blanco lei kunnen beginnen aan jullie relatie)
Hoewel ik absoluut niet koningsgezind ben heb ik in die periode koning Albert en prinses Paola ook voor ogen gehouden; Ze stonden op punt uit elkaar te gaan, hij had een dochter bij zijn minnares, ze woonden elk in een andere vleugel van het paleis (hadden hun 3 kinderen al) Ze hebben nog een poging gedaan door bij 'mariage encounter' op gesprek/therapie te gaan... en dat is gelukt... Ze zijn terug naar elkaar toe gegroeid, zijn terug stapel verliefd op elkaar geworden, je ziet ze nu op hun oude dag elkaar ook weer vaak verliefd in de ogen kijken, wat lang geleden totaal anders was (de voorbeeldfunctie van het koningshuis is hier dan toch voor iets een beetje nuttig geweest

A

A

08-06-2013 om 18:53

Boek over albert (1999)

Op 2 juli 1959 trouwde Albert met de Italiaanse prinses Donna Paola Ruffo di Calabria. [2]
Het prinsenpaar nam vervolgens zijn intrek in het Kasteel Belvédère. Ze kregen drie kinderen:

prins Filip (15 april 1960), Hertog van Brabant
prinses Astrid (5 juni 1962)
prins Laurent (19 oktober 1963)
Na enige tijd kwamen er echter barsten in hun huwelijk. De prins leerde barones Sybille de Selys Longchamps kennen. Uit hun relatie werd een kind geboren: Delphine Boël. Koning Boudewijn zorgde samen met zijn neven en nicht dat Albert herenigd werd met zijn echtgenote. De prins hoopte zo deze zwarte bladzijde te vergeten, maar werd hier later opnieuw aan herinnerd door een boek van Mario Danneels. Na de commotie die hierrond in de media ontstond, alludeerde de koning in zijn kerstboodschap van 1999 op deze vroegere huwelijksproblemen. Velen concludeerden hieruit dat hij het bestaan van dit buitenechtelijk kind in bedekte termen toegaf. Ondanks alle problemen houdt het huwelijk van het prinsenpaar stand. In 2009 vierden ze hun gouden huwelijksjubileum.

Roosje

Roosje

09-06-2013 om 22:45

Ja!

Ik heb nu niet veel tijd, maar ja het kan zeker goedkomen. Als je echt van elkaar houdt en allebei je best wilt doen, kan het! Wij hebben dit ook meegemaakt, nu 7 jaar geleden, en we zijn er sterker uitgekomen. Ik denk wel dat het goed is dat je je boosheid ook laat zien, ik weet nog dat ik dat destijds ook nodig had, de boosheid van mijn man. En ik zou jullie aanraden in therapie te gaan. Hou vol!
Roosje

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Lenoor

Lenoor

10-06-2013 om 11:33

Het ligt bij hem

Ik ben betrokken geweest bij zo'n situatie als derde partij, de andere vrouw (dus als je die kant niet wilt weten niet verder lezen). Ik denk dat je, afgezien van wat je nu doet, niet zoveel meer kunt doen. Het ligt bij hem en hij moet beseffen wat hij kwijt kan raken en had kunnen raken. Toen de bom bij ons barstte, ik denk dat man het er (bewust/onbewust) op heeft laten uitdraaien dat zijn vrouw erachter kwam, heeft man een week volgehouden dat hij zijn huwelijk weer op de rit wilde krijgen. Gesprekken en proberen het oude gevoel weer terug te krijgen. Ik was daar enorm verdrietig over want de maanden dat wij in de 'affaire' zaten hadden wij natuurlijk gewoon iets moois. Ik heb hem wel eens gevraagd of hij zich niet schuldig voelde, maar schijnbaar kunnen mannen (of mensen in het algemeen) gewoon in twee werelden leven. Pas toen het eenmaal aan kwam op kiezen kwam aan alle kanten de pijn los. Doordat hij mij niet 100% kon ontlopen (werk) heeft hij ook niet de kans gehad om zich volledig op de relatie met zijn vrouw te storten. Daar heb ik natuurlijk dankbaar gebruik van gemaakt, door te 'spelen' dat ik afstand nam terwijl ik tegelijkertijd alls in het werk stelde om hem voor me te winnen. Niet netjes nee, maar ik hield (en houd) ook van die man.
In jullie geval zal je man het er ook enorm moeilijk mee hebben dat hij die vrouw nog tegenkomt. Ik twijfel er niet aan dat hij haar verteld heeft over jullie huidige situatie. Als je 8 maanden een relatie hebt gehad, kun je niet zonder uitleg een punt erachter zetten. Dan zou het wel een enorme hork zijn. Het belangrijkste is dat hij moet gaan beseffen dat hij niet alleen dreigt zijn vrouw te verliezen maar daarmee zijn hele gezin in de huidige vorm. Het wordt er daarna niet makkelijker op.

stip

stip

10-06-2013 om 12:05

Reactie

Wederom dank voor jullie reakties.
Reakties van A., Geerke en Roosje word ik natuurlijk blij van; het kan dus volledig goed komen en zelfs beter dan het was. Dat is wat ik graag wil. En het lijkt dat man dit ook zo ziet.
Ik vind het nu nog zo moeilijk; een achtbaan aan emoties. Ik krijg er een heel klein beetje vertrouwen in dat man voor mij gaat en ons gezin.
Maar hij heeft haar nog niet weer ontmoet. Zijn verliefdheid zal niet op slag over zijn. Het is wel zo dat er tussen ons veel gebeurt in positieve zin.

Leonoor; bedankt voor je reactie. Het is al zo moeilijk en natuurlijk wil ik niet horen wat je schrijft. En al helemaal niet dat vriendin moeite zal doen hem terug te winnen. Maar misschien is het realiteit. Haar helemaal niet meer ontmoeten wordt onmogelijk; de kans dat hij haar tegenkomt als hij bij zijn moeder op bezoek gaat is groot. Tot nog toe dus nog niet. Dat is ook iets waar ik enorm tegenop zie; ben bang dat wat we nu opbouwen in 1 klap weer op losse schroeven staat.

Ik neem aan uit jouw reactie dat jij beschikbaar was. Wat misschien helpt is dat vriendin ook samenwoont en kinderen heeft. Natuurlijk heeft ze dit op het spel gezet. Maar ik hoop dat zij uiteindelijk ook kiest voor haar gezin, dat ze inziet dat dit het allemaal niet waard is. Meest hoop ik natuurlijk dat -ongeacht wat vriendin doet/nalaat- hij voor mij/ons blijft gaan. En daar ga ik heel hard mijn best voor doen!

Stip het is een beetje ot

Maar mag ik zeggen dat ik ook hoop namens alle betrokken kinderen dat het tussen jou en je man en tussen die vrouw en haar vriend weer goed komt? Heel veel sterkte gewenst in dit moeilijke proces.

stip

stip

10-06-2013 om 22:58

Chris

Ja dat mag je zeggen; er zijn 8 kinderen in het spel. En het is vreselijk dat hun welzijn bedreigd wordt. Ik wil niet veel over de kinderen schrijven. De eerste 2 dagen waren zij mijn grootste drijfveer. Ik wist zelf ook niet goed wat ik met deze man aan moest. Ik was/ben zo teleurgesteld. Hij heeft een kant laten zien waarvan ik toch echt hoopte dat hij die niet in zich had. Inmiddels denk ik dat wel te weten (scheiden is voor mij geen optie vanwege de kinderen)en hoop ik opnieuw echt gelukkig te worden met hun vader.
Ik zie nog zoveel mooie eigenschappen. Hij 'is' niet zijn ontrouw. Maar gelukkig nog zoveel meer.
Ik hoop dat ik dat voor ogen kan houden, ook als we de komende tijd nog moeilijke dingen onder ogen moeten zien.
Morgen begint onze relatietherapie. Ik kijk ernaar uit en zie er als een berg tegenop.

Stip, vandaag

Succes vandaag met de relatietherapie. Ik vind het zo fijn dat jullie dat doen. Die 8 kinderen.... ik hoop inderdaad dat die andere vrouw ook ineens beseft dat ze haar gezin niet kwijt wil.
Ik denk aan jullie speciaal vandaag!

MariaR

MariaR

11-06-2013 om 11:04

Geerke (volkomen off topic)

Ik heb indertijd niet gereageerd omdat ik stuk zat ivm de verhuizing van mijn moeder. Maar wat een geweldige foto's van de kindjes met de duplo. Mijn zoon vond het ook helemaal geweldig. We waren wel een beetje beschaamd dat speelgoed van hem alleen zestien kindjes blij kon maken. Fijn dat je het nog even bericht hebt. MariaR

Maria (ot)

Graag gedaan, jij en je zoon bedankt!

Stip?

Hoe ging het?

stip

stip

13-06-2013 om 11:07

Moeilijk

Het was wel een goede kennismaking.
Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet.
Ik hoop dat het uiteindelijk naar een goed resultaat leidt.

Ik merk dat ik er anders in kom te staan. Ik ben moe. Word de continu spanning en emoties zat. Dat breekt mijn 'redelijkheid' op. Ik merk dat ik soms anders naar mijn man ga kijken; hoe kan het dat hij zo bewust mij bedrogen heeft? Bewust op zoek gegaan is naar een relatie buiten de deur? Hij zegt dat ze bijna geen rol meer speelt. Hij gelooft het zelf denk ik. En ik soms ook. Ik heb inmiddels de indruk dat het niet zozeer om haar gaat maar om de aandacht, verleiding. Ik begin mij ook af te vragen of het wel zoveel met mij, ons te maken heeft.

Ik vraag mij soms af of ik dit wel wil. Ik wil vechten voor onze relatie, ons gezin. Maar ik wil ook zo graag rust, een 'gewone' relatie met ups/downs. Maar niet een man die onbetrouwbaar is, down, egoistisch.

Dit is een momentopname. Herkent iemand dit; dat je kijk op je man verandert? En hoe hebben jullie dat weer kunnen veranderen?

Ik wil de kinderen niet de dupe laten worden. Dus uiteindelijk zal ik er wat mee moeten.

Ik geloof wel dat die peut ons erbij kan helpen. Maar het gaat lang duren. Ik hoop maar dat we dat op kunnen brengen. De laatste jaren zijn al zo moeilijk geweest. De moed zakt mij in de schoenen als ik nog eens 2-3 moeilijke jaren tegemoet ga.

Ik vind het zelf moeilijk dat dit gebeurt. Ik ga ook anders naar haar kijken. Kwam haar van de week weer tegen. Kan het haast niet meer opbrengen vriendelijk te blijven. Maar ik kan niet om haar heen. Ik wil er zo graag 'boven' blijven staan. Me niet verlagen tot wat dan ook. Maar het kost mij moeite. Walgelijk.

is dit het begin van het eind vraag ik me dan af?

Ely

Ely

13-06-2013 om 11:27

Mijn gedachte

Je bent boos, en terecht. Negeer dat niet maar verwar je boosheid niet met "de stekker eruit willen trekken". Je kunt toch ook boos zijn zonder dat je alles wat jullie hebben opgebouwd in de wilgen hangt? Ik zou proberen de boosheid los te zien van een uiteindelijke scheiding of niet, snap je wat ik bedoel? Maar ik denk wel dat je iets moet met je boosheid, het doorleven, aandacht aan besteden zonder erin te verdrinken. Do I make sense?

Enne: misschien helpt het om nu extra goed voor jezelf te gaan zorgen? Elke zoveel tijd standaard iets voor jezelf inplannen. Etentje met vriendinnen, sauna, whatever works for you. Een mens heeft wat nodig om naar uit te kijken.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Sanne

Sanne

13-06-2013 om 12:42

Stip

Het lijkt me vreselijk om haar nog regelmatig tegen te komen. In mijn geval woont 'de ander' ver weg en is het vreemdgaan eenmalig geweest (weet niet of dat bij jullie ook zo is). Want afstand kunnen nemen voor iedereen lijkt me het allerbeste.

Je hebt het over een andere kijk op je man. Ondanks dat alles hier nog heel vers is merk ik dat ook maar dan in positieve zin. Het heeft ons allebei bruut wakker geschud uit de sleur waar we in zaten. En we hebben nu allebei het voornemen dat drastisch te gaan veranderen. Hij is daar meteen al mee begonnen. Omdat de basis van onze relatie eigenlijk altijd goed is geweest durf ik heel voorzichtig naar de toekomst te kijken. Maar eerst moet ik voor mijn gevoel door een rouwproces.....
Sterkte!

A

A

13-06-2013 om 14:51

Ohja, zeker

Ja hoor, zeker en vast herken ik die boosheid, teleurstelling, ontgoocheling. Het is juist dat wat in golven bleef voorkomen, de verwerking werkt in vlagen (mijn man dacht dat mijn hormonen meespeelden, dat ik hem premenstrueel het er allemaal veel moeilijker mee had, soit) Je mag het moeilijk hebben, dat kan niet anders, maar bij jou zijn ook de mooie momenten weer duidelijk aanwezig, en die zullen door de tijd heen steeds meer de bovenhand krijgen... ten minste als jullie er beide voor willen gaan
Bij mij was de afstand naar 'haar' gelukkig groter, anders had ik mij waarschijnlijk ook niet kunnen bedwingen...Weet haar man ervan? Misschien is de beste houding naar haar toe dat ze haar gelukkig mag prijzen dat ze van jouw vreemdganger af is, (de waarschuwende houding dat ze écht beter af is zonder jou 'verdorven' man
Ik vond het toen ook allemaal teveel, maar achteraf gezien vind ik het wel een heel rijke ervaring waar ik veel uit geleerd heb, waar we beter uit gekomen zijn (zo een aardverschuiving hadden we zonder dat vreemdgaan nooit bereikt, want ook bij ons ging er een moeilijkere periode aan vooraf) en we hoeven nu ook niet te zeggen dat we het saai gehad hebben samen (maar voor die 'humor' is het bij jou nu natuurlijk nog véél te vroeg)
Of het het begin van het einde voor jullie is hangt van jullie zelf af, nu is het doorworstelen, zit je in het midden van een donkere tunnel (met toch bij momenten al een splintertje licht, maar ook nog duistere hoeken...) ooit kom je aan het einde van de tunnel,
Wat denk je beter te krijgen als je hem de deur uit trapt? Ga je andere mannen beter vertrouwen? vergeet dat maar, dat vertrouwen heeft een deuk gekregen over de hele lijn! Je man, je kinderen maar zeker ook jijzelf zullen fier kunnen zijn als je van dit drama iets mooi en gelukmakend kan bereiken, en dat kan, zeker weten, maar de donkere tunnel heeft veel bochten en kronkels eer je er uit bent..
Als je hem de deur uittrapt zal je omgeving je wel steunen, want hij was fout... maar ik denk dat je diep vanbinnen het mooie wat je met hém (en je kinderen) kan bereiken toch echt wel zal missen,

Beter van niet

Beter van niet

13-06-2013 om 17:34

Achtbaan

Ik heb nooit een moment overwogen mijn partner het huis uit te zetten, laat staan dat ik een scheiding heb overwogen. Ik keek ook in die periode nog steeds met dezelfde ogen naar mijn partner. Natuurlijk was ik door en door gekwetst, verdrietig en boos. Maar mijn gevoelens voor hem waren niet anders dan ervoor. We hebben ook geen hulp gevraagd, we hebben samen dagen, nachten lang gepraat, vaak ook 1-acters van mijn kant omdat ik alles wilde weten, begrijpen. Partner gaf aan dat hij ons huwelijk altijd goed heeft gevonden, ook in de periode van het bedrog en dat het een compleet egoïstische actie was. Begrijpen zal ik het echter, ook nu naar vele jaren, nooit.....

stip

stip

14-06-2013 om 09:29

Wisselend

Het is zo wisselend. Gister twijfelde ik of ik nog wel met hem verder zou willen op termijn. Vandaag zie ik weer mooie dingen van hem en ons samen dat ik niets liever wil dan met hem samen verder gaan.

Dat maakt het zo moeilijk; Sanne wat jij schrijft herken ik. Sinds het uitkwam hebben we samen hele mooie dingen meegemaakt, we zijn lief tegen elkaar, proberen elkaar te begrijpen, besteden tijd en aandacht aan elkaar. Dat geeft moed. De eerste weken was ik niet boos, op beiden niet, dat verandert nu en dat beangstigt mij. Die peut gaat daar met mij naar kijken. Hij vond mijn reactie zorgelijk als ik hierin zou blijven hangen. Het voelt voor mij onrechtvaardig dat ik nu extra sessies met die peut moet hebben terwijl mijn man vreemd ging. Ik snap het wel; maar ook dat maakt mij boos.

Daarbij heeft 'zij' afgelopen week een aantal keren de confrontatie gezocht met mij. Vanwege herkenning wil ik niet uitweiden. Maar het is zo pijnlijk. Doodongelukkig voel ik me als ik bij mijn schoonmoeder op bezoek ben. Maar ik wil niet dat ze er de dupe van word dus vind ik dat ik de confrontatie dan maar aan moet gaan. Maar het valt mij steeds zwaarder. Ik begrijp het ook niet; haar man weet het niet. Ze speelt met vuur.

Man lijkt zich schuldiger te voelen. Dat doet mij goed. De eerste weken had ik de indruk dat mijn verdriet niet binnen kwam. Dat lijkt te veranderen.
Hij geeft mij de indruk nu eerlijk te zijn en volledig voor mij te gaan. Hij zegt dat zij geen rol van betekenis meer speelt. Het stoort hem dat ze het mij nu lastiger maakt dan nodig is. Ik hoop maar dat het oprecht is.

Ik heb veel aan jullie reacties. Doet mij goed.

AngryBird

AngryBird

14-06-2013 om 10:26

Nou zeg!

Dat je nu boos bent/wordt lijkt me nou helemaal niet zorgelijk! Alsjeblieft zeg, dat is heel normaal en hoort er echt gewoon bij! Laat het er maar gewoon zijn. En bedenk dat het nog wel even kan duren. Heb het hier ook meegemaakt, dokter en arbo arts gaven aan dat het hele verwerkingsproces wel 2 a 3 jaar kon duren. Denk jij dat je jouw boosheid zomaar even opzij zet dan?
Wat betreft de confrontatie met 'haar', je hoeft heus niet alles te pikken hoor. Ik stond zelf echt in oorlogsstand en zou het nooit gepikt hebben wanneer ze de confrontatie zou opzoeken. Dan kon ze echt een confrontatie van mij terug verwachten. Maar goed, iedereen is hier verschillend in en elke situatie is anders natuurlijk. Maar ik denk dat je haar best op een aantal zaken mag wijzen en dat is vooral dat ze jou/jullie met rust laat, zoveel als mogelijk!
Verder kan ik je zeggen dat wij er hier ook goed uitgekomen zijn, het is nu 14 jaar geleden, we hebben een goed huwelijk nu.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.