Relaties Relaties

Relaties

Isolde67

Isolde67

24-07-2018 om 12:35

Vraag aan vrouwen met een moeilijke man


Mari

Mari

28-07-2018 om 12:13

Hulpverlening

Ook als de narcist zelf aangeeft er aan te willen werken en als hij bovendien nog een diagnose heeft, kan de hulpverlening er iets mee. Er zijn geen diagnostische interventies om een diepgeworkeld construct als narcisme aan te pakken.

Romi

Romi

28-07-2018 om 12:21

Doenja

Maar wat verwacht jij dan??
Dat wordt mij niet duidelijk.
Hulpverleners zijn geen tovenaars, ze kunnen bij jou de pijn tgv slecht gedrag niet weghalen.
Helaas is jouw verhaal niet uniek.
Slecht gedrag is een groot onderdeel van onze wereld helaas en daar zullen we mee moeten dealen.

Mari

Mari

28-07-2018 om 12:29

Doenja/ Romi

Nou ik denk dat erkenning al een hele hoop zou doen bij mensen die met narcisten te maken hebben gehad. Nu wordt veelal met skepsis bekeken en ben jij de hysterica. Je ervaringen worden gebagatelliseerd.

Doenja

Doenja

28-07-2018 om 12:32

blijkbaar...

Romi, blijkbaar verwacht ik dat slecht gedrag en de gevolgen daarvan geheeld kunnen worden. Dus als ik je in elkaar trim, dan krijg ik een strafblad. Maar als ik je jaren lang psychisch onderdruk en je daardoor steeds slechter zelf functioneert, krijg ik geen strafblad, maar jij kunt ook geen hulp krijgen om te zorgen dat je er minder last van hebt? Is dat wat je bedoelt?
Je zegt dat mijn verhaal niet uniek is, helaas hoor ik van hulpverleners dat wel; mijn verhaal is zo uniek dat ze er niks mee kunnen. Of bedoel je iets anders? Nogmaals; blijkbaar zit jij in de hulpverleners branche of je doet het zo voorkomen. Wat zou jij dan aanraden? Mij is zo vaak aangeraden door iedereen in mijn omgeving dat ik hulp moet zoeken voor de wonden die het trauma hebben achter gelaten. Maar eenmaal die stap gezet kom je erachter dat niemand iets kan of wil doen. Wat kan er dan wel?

Romi

Romi

28-07-2018 om 12:42

Ik snap je denk ik

niet zo goed.
Vreemd dat jou het gevoel gegeven wordt dat je verhaal uniek is, maar jij bent toch ook niet blind voor alle kwaad in de wereld?
Overal waar mensen leven wordt er misbruik gemaakt van en worden slachtoffers gemaakt. Dat kan jou toch niet ontgaan?

Jammer dat je geen goede hulp krijgt.
Goede hulp is schaars, maar ze is er mi wel.
Alleen uiteraard niet in de zin dat jouw leed echt verzacht kan, daar is de situatie te complex voor.
Maar trauma behandeling staat momenteel toch best goed op poten?

Ook snap ik je verhaal niet mbt je ex, bedoel je nu te zeggen dat je eigenlijk wil dat hij gestraft wordt? Door wie, hoe, en waarom precies?
Dat zou een wereld geven waarin ik niet zou willen wonen.

Paasei

Paasei

28-07-2018 om 12:48

Mazzel

Ik denk dat dat het punt ook is; die erkenning. Niemand die hiermee te maken krijgt gelooft nl dat een persoon - jouw partner - echt zo kan zijn. Dat bestaat toch niet?? Het zal wel aan externe omstandigheden liggen. Of je zult het gedrag zelf wel uitlokken. Zoals je door de patient wordt voorgehouden. Het is door de partner net zo min te bevatten als door de omgeving.

Daar komt dan nog bij dat je die erkenning ook niet krijgt als je partner dan uiteindelijk bij de ggz terecht komt. Die vertrouwensband he.. je mag alleen met de behandelaar praten met de patient erbij. En dan zal de behandelaar glashard ontkennen wanneer je -voorzichtig!- je vermoedens uit. Of vertelt over hoe het er in huis daadwerkelijk aan toe gaat. Jij hebt echt onzettende mazzel gehad Ookzo, dat jij -heel bedekt- die bevestiging wel kreeg. De enige steun die ik ooit heb gehad kwam van de systeemtherapeute, waar we uiteindelijk terecht kwamen. En tegen wie ik nu eens mijn kant van het verhaal kon vertellen. Die heeft me geholpen om hem ervan te overtuigen dat het over was. Steun voor de kinderen? Ja, er zijn Kopp-groepen. Maar daar moet de patient ook toestemming voor geven. En die kwam uiteraard niet.

Dat zit me nog hoog, na al die jaren, merk ik. Heb aan anderen wel eens geprobeerd uit te leggen; als je partner in het ziekenhuis komt met iets ernstigs, word je als partner volledig op de hoogte gehouden. Sta je desnoods met de arts op de gang te praten. Wordt je partner opgenomen bij de ggz, slaan alle deuren dicht. Ongelofelijk.

Mari

Mari

28-07-2018 om 12:49

Doenja

Ja hulpverlening hier in Nederland kan er niets mee. Je moetje eigen weg vinden. Deze man heeft mij geholpen,


https://www.youtube.com/watch?v=WCJyU7z3v-M

Ik heb zijn hele programma gedaan voor slachtoffers van narcisten. Dat is een serie met videos maar ook veel oefeningen. Hij is erg no nonsense, ontkent niet de trauma's die je hebt meegemaakt maar geeft concrete handvatten om je leven weer te normaliseren. (Het programma werd me nota bene geschonken door mijn ex, de narcist.)

sterkte

Mari

Mari

28-07-2018 om 12:56

Doenja/ Romi

"Hulpverleners zijn geen tovenaars, ze kunnen bij jou de pijn tgv slecht gedrag niet weghalen." Waarom niet? Natuurlijk kunnen ze dat wel. Niet wegnemen maar wel er samen doorheen werken. Als ze zich zouden verdiepen in complexe post traumatische stoornis, en daar mee gaan werken bijvoorbeeld dat je de flashbacks kunt handelen etc, is er al veel gewonnen. De man van de link hierboven, kan het bijvoorbeeld wel, oh ik geef de link nog een keer.


https://www.youtube.com/watch?v=WCJyU7z3v-M
Deze man is ook psycholoog en heeft zich er danig in verdiept. Nederland loopt achter, je moet het wereldwijd zoeken. Hoewel ik van 'het verloren zelf' (ook een site) ook goede verhalen hoor.

Doenja

Doenja

28-07-2018 om 13:10

nee

Romy, ik citeer je even telkens en schrijf daarachter mijn reactie en antwoord:

"
Ik snap je denk ik niet zo goed.
Vreemd dat jou het gevoel gegeven wordt dat je verhaal uniek is, maar jij bent toch ook niet blind voor alle kwaad in de wereld?
Overal waar mensen leven wordt er misbruik gemaakt van en worden slachtoffers gemaakt. Dat kan jou toch niet ontgaan?"

>> Er is kwaad in de wereld, maar dat je het kwaad moet verwachten van de mensen die je het dichtste bij staan, dat hakt erin. Blijkbaar vind je het normaal dat er misbruik is en slachtoffers gemaakt worden. Nou ik niet. Aangerand? Tja dat gebeurt. Opgelicht? Moet je maar niet op deze wereld wonen. Ben er een beetje verbaasd over, net of het gewoon is net als melk kopen en de bloemen water geven. Of zie jij het kwaad als iets wat vooral anderen overkomt? Dat hoop ik van harte.

"Jammer dat je geen goede hulp krijgt.
Goede hulp is schaars, maar ze is er mi wel.
Alleen uiteraard niet in de zin dat jouw leed echt verzacht kan, daar is de situatie te complex voor.
Maar trauma behandeling staat momenteel toch best goed op poten?"

>> Dat is dus wat ik wil zeggen, er is geen goede trauma hulp! Het is er niet, je komt niet in aanmerking, en als ze iets doen, werkt het niet. Als je uitlegt waarom t niet werkt, dan kijken ze je aan of ze je niet begrijpen. Volgens jou is er dus WEL goede traumahulp; waar dan, hoe heet het of hoe heet hij of zij? Maar wat anders dan leed verzachten is er? Ik geloof dat je even hiervoor zei dat ze niks kunnen met het verdriet van het trauma. Nu zeg je weer van wel? Ik verwacht iets wat er niet is, het zijn geen tovenaars, en het enige wat ik wil is dat het trauma wat minder heftig wordt ervaren. Verzacht, een spreekwoordelijk zalfje of pleistertje op de wond.

Ook snap ik je verhaal niet mbt je ex, bedoel je nu te zeggen dat je eigenlijk wil dat hij gestraft wordt? Door wie, hoe, en waarom precies?
Dat zou een wereld geven waarin ik niet zou willen wonen.

>>Ik heb ooit de illusie gehad dat mijn ex en zijn moeder gestraft moeten worden. Maar ook huiselijk geweld wordt heel snel van de tafel geveegd door politie en justitie. En smaad en laster ( waar ook juridische grond voor was, de stukken lagen al klaar) wordt afgeraden omdat de kinderen daar juist de dupe van worden. Allemaal afgezien van de geestelijke manipulatie die jaren lang heeft plaatsgevonden en die nu nog steeds plaatsvind bij mijn kinderen. Dat jij vind dat dit allemaal normaal is, zegt heel veel over jou. Dit accepteer je blijkbaar als normaal en niks aan te doen. Ik zou andersom niet in een wereld willen leven waarin dit zonder gevolgen zou blijven.

AnneJ zegt het heel mooi; naar de buitenwereld kan de narcist zich voorbeeldig opstellen en het getraumatiseerde slachtoffer lijkt eerder iemand die hulp nodig heeft. Ook het Cassandra motief is mij al eerder op gewezen en ook gisteren was er weer een akkefietje waarbij ik dacht ' dit heb ik al jaren geleden voorspeld en niemand die me geloofd'. Heel frustrerend.
En Paasei; jij bent al verder gekomen dan ik, en ik snap jouw frustratie dat je bij de ggz juist niets te horen krijgt. Zelfs mijn minderjarige kinderen werden geholpen door een therapeut om te leren omgaan met hun 'moeilijke moeder'. Ik als moeder had daar nooit toestemming voor gegeven en ook al was de therapeut strafbaar en ging hij buiten zijn boekje, ik kreeg niets los. Ook mocht ik absoluut niet mijn kant van het verhaal vertellen waarbij ik probeerder te vertellen dat mijn kinderen keuzes maken die zorgen dat de narcist niet uit zijn vel springt. Want ze weten wat er kan gebeuren als ze niet precies doen wat de narcist wil. Daar is hun moeder het voorbeeld van. Zelfs dat mocht ik niet vertellen. Het had kunnen helpen bij de moeilijke positie waarin de kinderen verkeren soms.

Romi

Romi

28-07-2018 om 13:40

Sorry dames

Ik raak jullie volledig kwijt, raak verstrikt in de (voor mij) chaotische verhalen en het kost me nu tijd die te ontrafelen die ik niet heb.

Ik ben volledig verbijsterd over jullie idee dat niemand gelooft 'dat iemand zo kan zijn'.
In welke sprookjeswereld leven jullie??

🎶🎵Sinbads vrouw🎵🎶

🎶🎵Sinbads vrouw🎵🎶

28-07-2018 om 13:56

Romi

Zou je de mogelijkheid willen accepteren dàt het zo is? Dàt datgene dat deze vrouwen meegemaakt hebben, dat dat waar is?

Dat je iets minder overtuigd bent van het idee dat jouw wereld en waarheid, de enige wereld en waarheid is?

Mari

Mari

28-07-2018 om 14:03

Romi

Ja daar snijd je goed punt aan. Volgens Richard Grannon (de deskundige die ik hierboven in een paar links noem) zijn mensen die opgevoed zijn door een narcist vatbaar voor het misbruik door een narcistische partner omdat ze een soort rare naiviteit hebben ontwikkeld.wat ik mer herinner is dat hij dat verklaard doordat in die jeugd men zó moest gaan geloven in dat ieder mens wel iets goeds in zicht had zodat men de verwaarlozende/ mishandelde ouder goed kon praten voor zichzelf. Anders was het te moeilijk te verdragen geweest... Maar daardoor ontstaat er bij de mensen met zo'n opvoeding een hele lage standaard van eigengevoel en een hoog geloof in de goedheid van de mens.

Voor mij was het een haha erlebnis, deze uitleg. Het heeft bij mij zeker zo gewerkt. Zelfs toen hij op een van de eerste dates zei "ik zou je zo kunnen vermoorden', ging er bij mij geen lichtje branden. Ik dacht dat een grapje was en zag zoveel wel goede eigenschappen dat ik het wegstopte...

En het goede van Grannon vind ik dat hij dus ziet en erkent dat je geen doetje bent omdat je zo naïef was. Je had niet wijzer kunnen zijn want je bent zo 'opgeleid' in je jeugd. Je kan het wel veranderen. Zoals hij zegt "dat shit is on you" . M.a.w. daar kun je zelf iets aan doen

Isolde67

Isolde67

28-07-2018 om 14:08

Romi

Oei, jij bent hulpverleenster?
Jij schrijft: Ik ben volledig verbijsterd over jullie idee dat niemand gelooft 'dat iemand zo kan zijn'.
In welke sprookjeswereld leven jullie??

Denk je dat mensen zich nog serieus genomen voelen als je zo reageert?

Als jij het niet bent tegengekomen, betekent het niet dat het niet gebeurt.
Ik hoop dat je nooit meer zo’n opmerking maakt, zeker niet als je in functie bent. Zorgwekkend.
Mijn ervaring is vergelijkbaar, zowel in de vriendenkring als bij de relatietherapeut. Bij die laatste kwam man heel serieus en welwillende over en pakte haar volledig in. Zodra ik dat merkte had therapie verder geen zin meer.

Mensen die het zelf niet meegemaakt hebben vinden de verhalen zo ongelofelijk, dat ze het zich niet kunnen voorstellen dat iemand zo kleinerend, manipulerend en wreed kan zijn tegen zijn partner (of als het kinderen betreft: tegen zijn kinderen). Dus zal het wel niet waar zijn. En is de partner degene die labiel en zwak is, alles overdrijft.

Volgens mij draait alles om erkenning, compassie en iemand serieus nemen.

Hulpverleners moeten helpen

Ik bedoel ik maak het vaak mee dat hulpverleners geholpen moeten worden. Ze zijn dan een beetje zielig ineens omdat ze het niet meer snappen. Omdat de mensen die bij hen komen met zoveel informatie komen. Het kan tactiek zijn. Maar vaak is het volgens mij echt zo dat ze 'hulpbehoevend' zijn. Dat gevoel krijg ik bij jou ook.

Romi

Romi

28-07-2018 om 14:27

Ik snap het echt niet

Naïef of niet (en dat ben ik zelf ook) maar helemaal blind kun je toch niet zijn voor alle wereldleed? Nonstop worden mensen misbruikt, mishandeld, vermoord, verkracht, gemanipuleerd.

Romi

Romi

28-07-2018 om 14:51

En nog

kort dan, volgens mij verwachten sommigen hier dat hulpverlener precies kan uitfilteren wie wat precies schuld is in een relatie. Dat is toch volkomen onbegonnen werk?
Het is heel onrealistisch te verwachten dat een hulpverlener dat kan. Hij is bovendien geen rechter.

Mari

Mari

28-07-2018 om 14:55

Jawel Romi

Als iemand ingevoerd zou zijn in de ins and outs van narcisme, zou er al heel veel gewonnen zijn. En dan hoeft hulpverlener maar tien youtube video's van andere deskundigen te kijken. Ik geef een voorbeeld hierboven.

wat Storm er ongeveer over zegt

Ik heb het boek net terug naar de bibliotheek gebracht, dus kan het niet citeren, maar hij geeft aan dat een hulpverlener moet opletten in het geval de ene partner veel en alleen slechts over de ander vertelt en met gemak en de ander ook aangeeft dat er iets is met de partner, maar wat ongemakkelijk. Dan moet er een lichtje gaan branden en maak je een fout als je als hulpverlener alleen maar zegt: ik kan niet aan waarheidsvinding doen, jullie hebben allebei je eigen waarheid, weten jullie dat wel? (Dat weet de partner meestal wel, maar de narcist niet)

Romi

Romi

28-07-2018 om 15:07

En dan??

Ik heb niet zo'n enorm vertrouwen in de potentie van de gemiddelde hulpverlener. (ben er zelf geen, lijkt me verder ook niet van belang, maar heb er werkgerelateerd wel veel mee te maken)
Ik heb zelf, nogmaals, niet het gevoel dat narcisme niet herkend wordt. Al dan niet verborgen. (Kaaskopje, wat bedoel je met je post?)

In Nederland hebben we een systeem van hulpverlening waarbij normaal gesproken 1 patiënt centraal staat. Dat is nu eenmaal ons systeem en volgens mij kan dat niet veel beter. (want aan alternatieven kleven weer hele andere nadelen, die voor mij niet opwegen tegen)

En nogmaals, als je als hulpverlening je teveel gaat bemoeien met gezinsdynamiek dan raak je de narcist gewoon kwijt, en dan heb je niks.
Maar het staat het slachtoffer altijd vrij zelf hulp te zoeken. Dat binnen hv te weinig erkenning en compassie is herken ik maar deels. Er zijn wel degelijk een hoop hulpverleners met veel compassie. Je moet er wel soms naar op zoek.

Isolde67

Isolde67

28-07-2018 om 15:17

Romi

"En nogmaals, als je als hulpverlening je teveel gaat bemoeien met gezinsdynamiek dan raak je de narcist gewoon kwijt, en dan heb je niks."

Dus doe je het niet?
Dus neem je de partner niet serieus?

Dan raak je de partner toch kwijt?

Of is dat niet zo erg, want dat is toch maar een labiele, hysterische vrouw, die het vast overdrijft?

Romi

Romi

28-07-2018 om 15:57

Isolde

Ook jouw reactie kan ik moeilijk plaatsen.
Hulpverlening is er niet om te oordelen of gedrag al dan niet oké is.

Kaaskopje

Kaaskopje

28-07-2018 om 16:00

Romi

"Ik ben volledig verbijsterd over jullie idee dat niemand gelooft 'dat iemand zo kan zijn'.
In welke sprookjeswereld leven jullie??" Mag ik op mijn beurt dan verbaasd zijn dat jij niet gelooft dat dit waar kan zijn?

Ik weet dat er mensen zijn die niet buiten hun eigen voorstellingsvermogen kunnen gaan. "Ik ken het niet, dus het is er niet." Mensen met weinig empathie, of gewoon iets te weinig IQ hebben om het te snappen.

Romi

"En nogmaals, als je als hulpverlening je teveel gaat bemoeien met gezinsdynamiek dan raak je de narcist gewoon kwijt, en dan heb je niks.
Maar het staat het slachtoffer altijd vrij zelf hulp te zoeken. "

Ik snap dit wel. Ik denk ook dat het klopt. Het was ook de reden dat ik niet samen met mijn man hulp wilde. Maar daar raakte de hulpverleners nog niet zo snel van overtuigd, dat dat beter was....

En als het zo is dat bovenstaande de beweegredenen van de hulpverlener zijn om zich (ook al zie je ze samen) zich uitsluitend op de handigste benadering van de narcist te richten, dan lijkt het me noodzakelijk dat de partner daar over ingelicht wordt. Anders voel je je als partner aan de kant gezet (wat in je relatie ook al gebeurt) en werkt dat destructief voor de persoon die al bezig is steeds te zoeken naar manieren om staande te blijven en daarbij juist hulp verwacht. Dus dan doe je door niks te doen juist op een negatieve manier wel iets met de gezinsdynamiek.

Kaaskopje

Kaaskopje

28-07-2018 om 16:26

Romi

Ik reageerde op jouw "Dat volledig terugtrekken uit sociale verkeer gebeurt bij een narcist volgens mij alleen als hij erg depressief of psychotisch raakt."

In de eerste link worden de tegenstellingen tussen openlijk en verborgen narcisme opgesomd:

Narcisten zijn altijd aanwezig, actief en vol zelfvertrouwen - Verborgen narcisten zijn stil, onzeker en passief.

Narcisten zullen nooit een excuus maken voor hun gedrag - Verborgen narcisten zullen hun excuus aanbieden puur uit manipulatie om mensen aan zich gebonden te houden;

Narcisten zijn ambitieus, succesvol, charismatisch - Verborgen narcisten hebben weinig ambitie, voelen zich chronisch leeg, breekbaar en functioneren minder goed op de sociale ladder.

Narcisten zullen openlijk vertellen hoe goed ze zijn en wat ze hebben bereikt - Verborgen narcisten zullen zichzelf neerzetten als kwetsbare personen, slachtoffers.

Narcisten geloven dat ze geweldig zijn en de wereld is het daarmee eens - Verborgen narcisten geloven dat ze geweldig zijn, maar de wereld is het daar grotendeels mee oneens.

Voor narcisten is narcistische voeding overal beschikbaar- Voor verborgen narcisten is narcistische voeding schaars.

Bij sommige tegenstellingen denk ik dat mijn vader daar toch een combinatie van had. Hij was op sociaal vlak wel passief en ik vermoed onzeker, maar hij was wel ambitieus en op dat vlak niet passief, wat hij deed moest beter en ingenieuzer zijn dan wat anderen deden. En daar slaagde hij soms ook in. Maar toen hij zijn kleinzoon in diezelfde richting probeerde te stimuleren, werd hij boos toen kleinzoon daar geen oren naar had. Opa wist waar hij het over had, hoe is het mogelijk dat je zulk geweldig advies dan zomaar naast je neerlegt??
Dus daarmee heb ik ook een andere tegenstelling, een openlijke narcist laat overal horen hoe goed hij is, de verborgen benadrukt meer dat hij kwetsbaar en slachtoffer is. Mijn vader deed en doet beide.

Mari

Mari

28-07-2018 om 16:34

Ja precies Kaaskopje (verborgen narcisme)

Het is heel goed om juist het gedrag van de verborgen narcist ook te benoemen. Die kunnen zich zeker wel terugtrekken, hun excuus maken (idd een nieuwe manipulatie) zelfs toegeven dát ze narcist zijn.

Isolde67

Isolde67

28-07-2018 om 16:50

Thera

In jouw derde alinea beschrijf jij beter wat ook ik bedoel.

Het gaat erom dat de partner van een narcist zich gezien en gehoord voelt, zich serieus genomen voelt. Als een hulpverlener zonder iets te zeggen denkt "oh dat is een narcist, dan kan ik het beste met hem meepraten anders raak ik hem kwijt" en daarnaar handelt, dan vrees ik dat de partner zich, zoals zo vaak, niet gezien voelt. Dus niet geholpen voelt.

En als de hulpverlener zegt " jullie dynamiek is niet fijn, dan moet jij (partner) je gedrag veranderen, zonder ook maar enig begrip getoond te hebben en uitleg verstrekt waarom de hulpverlener denkt dat dat het beste is - voor partner! - dan voelt partner zich opnieuw in haar hemd gezet, want dan is het (zo zal de narcist haar ter later fijntjes inwrijven) dus inderdaad haar fout. Zij moet immers gedrag veranderen. Schiet allemaal niet op dus in mijn ogen.

Klassiek

In een gesprek is het belangrijk om eerst de ander te bevestigen en het verhaal te erkennen, en dan pas het gesprek te vervolgen.

Ik weet niet onder welke omstandigheid je dat zou nalaten en zou erkennen dat beiden hun verhaal hebben en daarvoor bij beiden ook de ruimte voor geven.

Ik had een heel goed gesprek met ex met de kerkvader. Die gaf ons beiden de ruimte om ons eigen verhaal te vertellen.

Dus ik voelde me wel gehoord. Hoewel de oplossing, veel bidden, me wat mager leek,

We waren aan het afronden en ineens kwam ex weer met een of andere klacht die best redelijk klonk. De kerkvader bevestigde dat.

Maar ik was er klaar mee en ben er verder niet op in gegaan.

Had hij me nou in de steek gelaten. Daar heb ik over nagedacht.

Maar het was al dat hij kon doen. En ik had er zelf een aandeel in.

Ik had ook al besproken met hem dat er geen arabischtalige, laat staan christelijke, hulpverlener was die ons zou kunnen helpen. En oorspronkelijk Nederlandse hulpverlening 'zag' hem niet of verwees mij naar zijn zogenaamde 'cultuur'.

Het was mij in elk geval duidelijk dat ik hier niet verder kwam en ik heb me gemeld bij vrouwenhulpverlening omdat ik alleen verder op mijzelf kon rekenen.

Toch kan ik een opmerking als de nadruk leggen op dat jij je anders moet gaan gedragen ook ergens wel kan plaatsen.

Je ziet dat iemand dysfunctioneel gedrag vertoont. Die kan zich niet aan zijn haren uit het moeras trekken al wil je dat omdat degene volwassen geacht wordt.
Dan is het enige dat jij, als je jezelf wel competent acht, je anders gaat gedragen.

Nadat ik meer had geleerd over autisme heb ik wel serieus in dubio gestaan. Moet ik nou echt mijn spontaniteit en emotionaliteit gaan kanaliseren en mijn gedrag aanpassen om een 'normaal' leven met ex mogelijk te maken?
Dat voelt wel als het wegstoppen van mijzelf, mijzelf geen ruimte geven.

Maar alleen al voor de kinderen bleek het wel noodzakelijk, en voor je kinderen ga je erg ver. Veel van de wederkerigheid die ik wel nodig had kon ik gelukkig wel vinden bij vrienden en familie. En om het beheerste kalme gedrag te compenseren ga ik nog steeds elke vrijdag een avondje koffiedrinken met vrienden en door elkaar praten met emoties terwijl de tv staat te gillen.

Het kwaad in de wereld

Niet voor niets is lijden en kwaad een groot thema in de wereld en in religieuze geschriften.
Gelukkig kunnen we meestal in onze eigen bubble zijn en met een roze bril en oogkleppen op leven. Dat kan niet anders. En dat is ten volle in een andere werkelijkheid staan die ons de goede kant uithelpt en ons voedt.

Maar als je daar mee in aanraking komt dan is het een schok om te ervaren dat lijden en kwaad echt bestaan en dat je daar wanhopig van kunt worden en erger.

Maar het kwaad zit uiteindelijk in onszelf, als mens, niet per se in jou als individu. Er zijn omstandigheden, biologie, gebeurtenissen, die het ergste kunnen voortbrengen dat je kunt bedenken.

Het enige dat je kunt doen is het kwaad in jezelf erkennen, en je best doen om het beter te doen. En elkaar daarbij te steunen.

Eigenlijk een bijbelse boodschap. Daarom kan godsdienst ook troostend zijn.

Daar is ook over geschreven.
https://www.kuleuven.be/thomas/page/boeken/view/67071/
Boeken van Primo Levi over slecht gedrag in slechte omstandigheden
Hannah Arend: het kwaad in jezelf
Franz Fanon, over het feit dat slecht gedrag, het onderdrukken en misbruiken van anderen, altijd ook slechte gevolgen heeft voor de persoon zelf.

Maar ja, meestal lees je er over, in de krant, of in boeken. En als het jezelf overkomt ben je toch verrast, geschokt. Het overkomt altijd de anderen.

Valkuil

En dan vergeet ik nog mijn schok met de 'hulpverlening'. Met Foucault leer je dat de door mensen opgerichtte instituties niet alleen het leven en samenleven van mensen faciliteren maar ook disciplineren, hospitaliseren en schaden.
Een goede hulpverlener leert die iatrogene schade te erkennen en tot een minimum te beperken.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.