vreselijk uitgescholden. Door schoonzoon.

antwoorden

Tsjor. Tot aan het 1e mediation gesprek wist dochter en sjonnie niet dat ik zo bang voor hem ben.. Het excuus heb ik aangeboden die zelfde avond als ik bij de flat weggereden ben.
Ik denk dat de angst slijten zal als ik zie dat hij normaal kan reageren niet meteen opvliegen en agressief begint te doen.

Flanagan
het is zeker mijn bedoeling niet om sjonnie extra zwart te maken.. hij is gewoon zo.
Bij het 1e mediation gesprek zij hij ook dat hij alleen mee ging om mijn dochter te steunen, op de vraag van de mediator waar tegen moet je haar beschermen dan? Kwam er geen antwoord. Toen de mediator zei, ik zie een goede band tussen ouders en dochter.. gaf hij haar daarin gelijk..
verder wordt er hier in huis niet over hem gesproken. Dus ook niet zwart gemaakt!

@allemaal
To wil haar eigen aandeel hierin echt wel zien!!
Er wordt echt geprobeerd om het goed te doen..
Wij ouders zijn er tot 2april vanuit gegaan dat haar ogen wel open zouden gaan. Haar aankondiging van het trouwen kwam voor ons dan ook echt als donderslag bij heldere hemel! Wij spreken geen mensen die zowel ons als dochter en sjonnie kennen, de familie is niet zo hecht.

Sjonnie neemt mijn angst niet serieus, ronduit achterlijk. We hebben zoveel kapot gemakt zegt hij dan, je dochter komt zo vaak verdrietig en boos thuis dan moet ik haar weer troosten. Op de vraag waarom of waardoor dat dan gebeurt is de laatste 2jaar. Komt van beide geen antwoord.
Die vraag stelde ik omdat ik op de digitale fotolijst hier alleen maar een lachende dochter zie die het naar haar zin lijkt te hebben op dat moment..
Mijn dochter zit nu nog meer in de knoop, met het gedoe. Er is inderdaad daar thuis gesproken over de trouwdag en hoe dat moet… Zij vind de band met haar ouders wel belangrijk, maar wil op de trouwdag geen gedoe.. en lastige vragen over waarom men ons daar nooit gezien heeft…
De omgaan met sjonnie en ouders normaliseren komt daarmee onder tijdsdruk te staan.. E n zij beseft dat de grootste stappen gezet moeten worden door haar ouders… (sjonnie zal dat niet doen) maar haar opvoeding was zo dat ze nu heel goed weet dat er grenzen ver zijn overschreden dus doen de ouders dat wel?

We zijn inmiddels wel bij hun op de koffie geweest.. Oh wat vond ik dat eng, en wat ben ik geschrokken! Wat een oude boel, klein, ook slecht onderhouden en rommelig.
(Ik heb daar niets gezegd) Bij het naar huis gaan liep dochter nog mee naar beneden en grote pot in de auto zetten. Ik haalde in de lift heel diep adem en zuchtte, meteen een grote mond van haar dat ik niet moet zuchten…
En weer is ze niet meer geweest afgelopen maandag.. zij kijkt nog steeds heel boos, gestrest.
De bruiloft is in februari.

Niet uitsluiten

Ik sluit niet uit dat schoonzoon echt erg is en ook echt erg is voor dochter. Voor mij staat dan alleen de vraag voorop: hoe maak je het voor je dochter veilig genoeg om eventueel eruit te stappen. Dat doe je niet door te benadrukken hoe erg die schoonzoon is, of wat als je daar 50 jaar aan vast zit, of je eigen angsten uit te spreiden.
Ik had laatst nog een gesprek met een vrouw met twee zussen. De vrouw zit duidelijk, zichtbaar, in een slechte relatie en het liefste zou je haar meteen onder je arm willen nemen en haar uit die relatie willen halen. Maar het is haar beslissing.
De vrouw heeft twee zussen. de ene zus benadrukt elke keer: zie je wel hoe slecht hij is, je moet bij hem weg. Van die zus heeft ze last. Als de zus zo praat gaat zij in de 'ja, maar....' stand en haalt dan alle argumenten aan die ze maar kan vinden om niet weg te hoeven gaan.
De andere zus hoort haar aan en kijkt wat ze kan doen om haar te ondersteunen bij praktische dingen en de oplossingen die ze zelf zoekt. Die geeft geen oordeel en zegt ook niet wat ze moet doen.
De vrouw durft haar ene zus bijna niet meer te ontmoeten en zeker niet eerlijk te vertellen hoe het gaat. Met de ander zus kan ze wel praten en eerlijk vertellen hoe de zaken ervoor staan. Dat eerlijke gesprek helpt haar ook om goed zicht te houden op haar eigen situatie en haar eigen keuzes daarin.
Ik vind de tweede strategie veel effectiever dan de eerste. TO zit sterk op de eerste strategie en zit daar ook nog tussen met haar eigen ervaringen die ze eerst gehonoreerd wil zien (excuses eisen). Ik hoop dat ze een andere weg kan kiezen.

Tsjor

2 werelden

Dochter leeft in 2 werelden, 1 met sjonnie, werk, vrienden, zijn familie. en 1 met haar ouders.

en die kan niet niet combineren.

Je doet me vreselijk denken aan mijn moeder. Als die het ergens niet mee eens is, of iemand niet mag, dan straalt dat ook aan alle kanten van haar af. Ze hoeft haar mond niet open te doen, het is zo ook overduidelijk!

Dit stukje van jou: 'We zijn inmiddels wel bij hun op de koffie geweest.. Oh wat vond ik dat eng, en wat ben ik geschrokken! Wat een oude boel, klein, ook slecht onderhouden en rommelig.
(Ik heb daar niets gezegd) Bij het naar huis gaan liep dochter nog mee naar beneden en grote pot in de auto zetten. Ik haalde in de lift heel diep adem en zuchtte'. Echt, ik heb meteen beeld hoor. En al mijn haren staan meteen overeind. Dus ik snap je dochter helemaal...

Ongetwijfeld bedoel je het net als mijn moeder allemaal vreselijk goed, maar ik krijg uit jouw postings heel erg het gevoel dat alles moet zoals jij het wil. Heel erg zwart-wit. Mijn moeder vindt ook dat ze heel veel voor ons als kinderen heeft gedaan, stond (en staat) ook altijd voor ons klaar. Maar ondertussen was ze zo veroordelend als de pest. En nogmaals, dat hoefde ze niet met zoveel woorden te zeggen, dat straalde er gewoon vanaf. Ondertussen kunnen we daar met haar niet over praten, want het ligt nooit aan haar, altijd aan de ander.

Misschien sla ik de plank volledig mis en zie ik het helemaal verkeerd, maar ik wilde je wel laten weten hoe je op mij overkomt. Doe er je voordeel mee. Durf kritisch naar jezelf te kijken.

Natuurlijk is het maar een interpretatie vanaf papier, maar ik vind termen als 'eng' en 'en wat ben ik geschrokken' wel degelijk een waardeoordeel geven.

En als je dochter niet weet dat je 'veel te groot blijft wonen' kun je ook niet verwachten dat ze daar dankbaar voor is. Sterker nog, ik vind het van de zotte, en ik vind dat je haar bij voorbaat een brevet van onvermogen geeft, en ik snap ook heel goed dat zij dit in alle communicatie met (vooral) jou overal in door voelt sijpelen. Nogmaals, je bedoelt het ongetwijfeld allemaal goed, maar de manier waarop is gewoon denk ik niet de manier waarmee je bereikt wat je graag wilt. Precies zoals bij mijn moeder. Die had ook een opmerking kunnen maken (en heeft dat ook gedaan) over de situatie over 50 jaar. Dat doet allemaal helemaal niet ter zake. Nu is nu. Ze houdt nu van die man. En ze trouwt nu.

De situatie is natuurlijk al enorm ver doorgeschoten, maar aan de andere kant, de trouwerij is begrijp ik pas in februari, dus je hebt echt nog wel tijd om het tij te keren.

Je zegt dat je excuses hebt aangeboden voor het feit dat je weg bent gereden toen je je schoonzoon aan zag komen. Ik vraag me af, hoe dat in zijn werk is gegaan. Heb je dat echt met zoveel woorden gedaan, rechtstreeks tegen je dochter en schoonzoon? En 'Ze weet wel dat we heel veel van haar houden en dat zullen blijven doen!', dat neem ik direct aan dat jij denkt dat zij dat weet, maar zeg je dat ook tegen haar? Zeg je überhaupt tegen haar dat je van haar houdt, no matter what? Mijn moeder namelijk niet. Nog nooit heeft ze dat tegen een van haar kinderen gezegd. Inmiddels weet ik dat ze dat heus wel doet, en dat haar manier van communiceren gewoon anders is dan de mijne, maar toch, ze zegt het dus niet. Wel wat er allemaal niet goed is in haar ogen, en ook wat zij zou doen, en ook wat ze vindt dat wij (zouden) moeten. Maar het is nooit positief. En die indruk krijg ik ook bij jou.

Nogmaals, dat kan helemaal niet het geval zijn, maar ik hoop dat je wil proberen in ieder geval in overweging te nemen dat het kan zitten in je lichaamstaal of je woordkeus, of je uitstraling. Durf je dat aan? De mogelijkheid onderzoeken dat er dingen zijn die ervoor zorgen dat je op een bepaalde manier overkomt?

Hoe zou een gesprek lopen als je de vraag zou stellen aan je dochter: wat heb je van mij nodig? En niet: ik heb van jou/je vriend een excuus nodig voor we opnieuw kunnen beginnen. Je schreef al dat je dat hebt losgelaten, hartstikke goed van je! Heb je dat ook zo aan gezegd? En dan zonder 'maar' ergens in die zin verstopt?

Het is jammer dat je geen vrienden/familie hebt die beide partijen en vooral de interactie kennen. Daar zou je heel waardevolle feedback van kunnen krijgen. Nu zul je het moeten doen met je dochter (en je as schoonzoon). Ik denk dat je heel veel kunt winnen door duidelijk te laten merken dat je ook naar je eigen aandeel en/of gedrag wilt kijken. Want dat proef ik niet echt uit je berichten. Ik proef wel heel veel verongelijkt zijn.

Nogmaals, ik wil je niet aanvallen, ik wil je alleen een spiegel voorhouden, een mogelijke andere invalshoek aanreiken. Ja, je doet heel veel voor je dochter, maar dat is maar een deel van het verhaal. De communicatie is echt het grootste deel. En communicatie vindt op heel veel vlakken plaats.

Succes! Ik wens je echt toe dat je relatie met je dochter verbeterd, en dat je welkom bent op haar trouwdag.

Ik denk echt dat je onderschat wat je uitstraalt.

We zijn inmiddels wel bij hun op de koffie geweest.. Oh wat vond ik dat eng, en wat ben ik geschrokken! Wat een oude boel, klein, ook slecht onderhouden en rommelig.===

Wat kan je gebeuren? Je bent in gezelschap van je dochter en je man. Stel dat "Sjonnie" uit zijn dak gaat, dan kun je je daar geschrokken, verdrietig, boos en gekwetst door voelen, maar je hoeft er niet voor naar het ziekenhuis. Je maakt het veel groter dan nodig is en die zucht in de lift is ontzettend veelzeggend. Je dochter is een slimme vrouw, die snapt heus wel waar die zucht vandaan kwam.

Het blijft lastig voor mij, ook voor de anderen, om een goed beeld te krijgen van wat er gaande is tussen jou, je dochter, haar vriend en je man. Maar als ik eerlijk ben, kantelt mijn oordeel langzaam maar zeker naar dat jij het je dochter en Sjonnie niet bepaald makkelijk maakt om het goed te doen.

Als jullie eigenlijk groter wonen dan jullie zouden willen, zou ik als de wiedeweerga iets anders gaan zoeken. Ik wil ergens in de komende jaren ook wel verhuizen en ik reken één kamer extra voor logees en/of eventuele nog geboren moeten worden kleinkinderen. Een huis met drie kamers dus.

Wat de koopflat betreft, zolang er een Karwei, of Praxis is, is er hoop. De prijs zal er naar geweest zijn denk ik en als ze het een beetje op kunnen knappen, kunnen ze het misschien met wat winst verkopen als ze daaraan toe zijn. Ik vind het om eerlijk te zijn best gezond dat een jong stel zich in zo'n avontuur stort. Mijn zus heeft ooit een flatje gekocht, waar je in de keuken met je jas aan moest koken in de winter, omdat het daar zo koud was. Belachelijk natuurlijk. Achteraf lachen we daar om. Ze is de flat weer voor een goede prijs kwijtgeraakt.

Ligt het aan Sjonnie, dat je dochter in twee werelden leeft? Dat kun je je afvragen. Ik leef in goede harmonie met mijn dochters, maar ze leiden een eigen leven, waar ik bepaald niet alles over te horen krijg. Ik zou graag meer horen, maar het is best gezond dat ze niet alles vertellen. Ze hebben hun eigen leven. Ik heb geen contact meer met mijn ouders, tenminste niet in levende lijve, ik heb ze al 20 jaar niet meer gezien. Toen ik daar nog wel kwam, was ik echt weer het brave kind wat bij de ouders op visite was. Ik wist dat ze bepaalde zaken afkeurden, dus vertelde ik dat niet. Zo ontstaan twee werelden.

Door de reactie van mijn ouders op hoe wij ons huwelijk aangekondigd hebben en later door de eisen die ze stelden (zwager mocht niet komen van ze), heb ik mijn kont ook tegen de krib gegooid. Het resultaat is dat het van kwaad naar erger ging. Mijn sinds die tijd man, waar ik al drie jaar mee samenwoonde, is naar ze toe gegaan en toen hij niet binnen mocht komen heeft hij ze voor een dichte deur haarfijn verteld hoe hij over ze dacht. Met het nodige volume. Toen ik dat hoorde vond ik dat echt niet prettig. Zo doe je die dingen niet, maar aan de andere kant kwam hij wel voor me op, dat vond ik dan wel weer mooi van hem. Later kwam ik buren van mijn ouders tegen die de tierenade van mijn man ook gehoord hebben en raad eens voor wie ze begrip hadden? Mijn luidkeels tetterende man die in de tuin zijn ongenoegen liet horen. Ze kenden mijn ouders langer dan die dag. Ik was heel erg blij om dat te horen. Ik sta liever niet bekend als 'ja die dochter met die tokkie-man'. Zo zagen ze het absoluut niet.

Ik wil graag aannemen dat je er alles aan doet om het contact te verbeteren, maar door wat je zegt krijg ik de indruk dat je wel erg van je eigen maatstaven uitgaat. Het is jammer dat je hier niet met anderen over kunt praten, mensen die je dochter en haar vriend ook kennen. Door met anderen te praten die weten waar ze het over hebben, zou het een en ander in het juiste perspectief geplaatst kunnen worden. Als je het alleen van je eigen mening moet hebben, heb je snel gelijk.

Enfin ...

Wie zich met zaken bemoeit die hem/haar niet aangaan, komt nog wel eens van een koude kermis thuis.

Taal

'er wordt hier niet over hem gesproken door haar ouders, we luisteren alleen als zij wat verteld.' Nou nee, je bent snel weggereden (excuses maken het signaal niet ongedaan), je zucht, en verbaal geef je dat je dochter moet denken in termen van 'over 50 jaar' (waarbij jouw conclusie duidelijk is, ook al spreek je die niet uit.
Je kunt blijven staren naar de foto van je lachende dochter, maar ondertussen lacht ze blijkbaar niet meer, maar huilt ze. Wellicht omdat ze weet dat haar ouders haar vriendje/liefde/relatie niet accepteren. Zij leeft in twee werelden, omdat die twee werelden niet bij elkaar willen komen.
'Ik denk dat de angst slijten zal als ik zie dat hij normaal kan reageren niet meteen opvliegen en agressief begint te doen.' Hallo, jij hoeft niet met hem te trouwen! Wat je moet doen is zorgen dat die angst niet de acceptatie van de keuze van je dochter tegenhoudt. Je hoeft hem niet te accepteren in de zin van dat je hem net zo aardig gaat vinden als je dochter hem vindt; maar je moet je dochter accepteren in haar keuzes.

Tsjor

Tsjor

moeilijk opschrijven

@ paperclip je schrijft..
En als je dochter niet weet dat je 'veel te groot blijft wonen' kun je ook niet verwachten dat ze daar dankbaar voor is. Sterker nog, ik vind het van de zotte, en ik vind dat je haar bij voorbaat een brevet van onvermogen geeft, en ik snap ook heel goed dat zij dit in alle communicatie met (vooral) jou overal in door voelt sijpelen.

Uhm ik schreef dat zij dat niet weet, als zij vraagt waarom we niet kleiner gaan wonen is ons antwoord, het dan veel duurder is. We wonen nu ook erg goedkoop. en dat is precies de waarheid..

En ja we zeggen echt tegen haar dat we van haar houden.

@kaaskopje
Dochter zelf had al verteld dat ze de flat niks vind.
Ze wil echt weg uit de flat naar een huis met een tuin, en daar wordt voor gespaard.

@tsjor
de angst ie er gewoon, ook zij is bang voor hem geweest.
En als we hem spreken hier thuis of bij hun thuis, zou het toch fijn zijn als hij niet meteen opvliegt als iemand iets zegt wat hem niet aan staat? Mijn dochter zelf verteld dat hij snel opvliegt..

Maar goed het is inderdaad moeilijk om het te vertellen.. en precies uit te leggen hoe het zit..
Feit blijft dat ik als moeder echt wel mijn best doet om het dochter naar de zin te maken. We hadden jarenlang een manier die voor ons allemaal werkte (ook voor sjonnie) het was erg gezellig, gingen naar een musical, uit eten en nog heel veel leuke dingen, ook gesprekken over zakelijke dingen als hypotheek en de wereld gebeurtenissen ect de huwelijks aankondiging heeft daar verandering in gebracht.

Nu moet sjonnie er ook bij, en dat loopt nog niet soepel vanwege oudzeer tussen ouders en sjonnie. Dochter staat daar echt tussen,(dat snappen wij heel goed) maar tussen dochter en ouders zijn er geen dingen onuitgesproken die pijn doen bij haar of bij de ouders.
Zij zegt ik vind ook dat hij niet normaal gedaan heeft en vind hem eigenwijs, wat dat betreft.

Ik heb aan haar gevraagd wat ze nodigt heeft om de verstand houding verder te normaliseren maar daar heeft ze geen antwoord op.
Ze zegt ik vind het nu lastig, weet niet hoe het afloopt.

En geloof me het is echt niet zo dat alles op mijn manier moet!

angst

Ja ik weet het die angst moet weg.
Ik doe daar mijn best voor.
met pinksteren gaan we weer daar heen de hond ophalen..
Ik zie er nu wel iets minder tegen op.

Ze heeft echt nooit geweten dat ik bang voor hem ben (geweest) ze was er zelfs boos over dat ik dat nooit verteld had. Ze vond dat oneerlijk van mij, ik heb toen eerlijk tegen haar gezegd "ja maar het is wel zo en ik schaam me er ook wel een beetje voor".

Ik hoop dat je langzaam maar zeker toch een band met je straks officiële schoonzoon kunt opbouwen. Je hoeft hem niet zo leuk te vinden dat je er zelf wel mee zou willen trouwen (als hij ouder was geweest), maar het zou fijn zijn als jullie normaal met elkaar bij een kopje koffie over koetjes en kalfjes kunnen praten.

Loslaten

Mijn vader, ja sorry, kreeg op den duur met alle schoonzonen in spé of officieel heibel. Hij kon dat gewoon niet. Op de man waar mijn zus nu al een flinke tijd mee getrouwd is, kán hij gewoon niet veel kritiek hebben, maar ook voor hun huwelijk weigerde hij om naar Nederland te komen. Ditmaal niet vanwege de man, maar vanwege dat het zogenaamd koud zou zijn in Nederland. Op de dag van de bruiloft was het heerlijk weer, het huwelijk is in de tuin van de locatie voltrokken.

Loslaten

@Flanagan.

In de hoop dat niet iedereen nu begint je hebt het te hoog in je bol..

Het sjonnie komt omdat iemand die reageerde hem zo noemde.. typt ook makkelijker en sneller dan "de vriend van dochter"
en ja wij ouders vinden dat dat de lading dekt in zijn geval.

Inderdaad vanwege zijn verleden, voorkomen met o.a. een Feyenoord tatoeage die heel veel mensen in het beruchte vakS hebben. Zij uitspraken en taalgebruik zijn werkhouding, zijn baas heeft er een hele goedkope arbeidskracht aan. (ook mijn neef werkt daar, op directie niveau) De flat heeft hij kunnen kopen met terug "koopgarantie" en zijn ouders hebben hem geholpen. De flats gaan nu rond de 80 a 85K weg. (Hij kon de flat nog net kopen in de tijd voordat de banken zo moeilijk gingen doen.)

Zet daar mijn dochter naast en veel mensen vinden het niet kloppen, zij is een ambitieus type, heeft d'r diploma schoonheidsspecialiste en medisch pedicure. Doet een hoop extra's voor d'r baas. Heeft ook de stagiaires onder haar hoede.
dit schrijf ik even op om de verschillen weer te geven.. en beslist niet omdat ik me beter voel dan hij. Beslist niet.

Nee ze is geen enigs-kind, ze heeft een oudere broer die vind dat hij niet bij hem en zijn vriendin past. Zij zijn beide de zgn "kakkers" Hoogopgeleid en beide een goede baan, zeg maar. Klinkt stom om zo te zeggen maar dan weet men wel wat ik bedoel.
Daar worden dochter en sjonnie alleen uitgenodigd als verder niemand komt.
Het loslaten had ik al gedaan ze woonde immers al op zichzelf..

Maar iemand kan wel degelijk veranderen.
En ik weet dat zij er voor kiest.
Het lijkt er inderdaad op dat mijn dochter verschillende dingen over en weer verteld... In de trant van: Thuis (bij ouders) vind ze het voor 8 cent leuk.
terwijl ze thuis bij vriend zegt het was maar voor 5 cent leuk ofzo.

Voor zo ver ik het weet gebruikt hij nu geen drugs meer nee, volgens dochter gaat hij ook niet meer met die vrienden om. Dat is natuurlijk positief.

Na de vakantie reageer ik weer.

Op afstand blijft het moeilijk

Als 'Sjonnie' zich gedraagt als een agressieve hooligan, kan ik me je zorgen wel een beetje voorstellen. Is dat zo?

De combinatie 'zijn werkhouding' en 'zijn baas heeft er een hele goedkope arbeidskracht aan' vind ik niet duidelijk. Heeft hij een 0 uren contract en komt hij amper opdagen? Vertelt jouw neef zomaar alles over 'Sjonnie'? Aan een kant zou ik dat begrijpelijk vinden, mensen roddelen nu eenmaal, maar eigenlijk zou je neef dat soort informatie voor zich moeten houden.

Ik vermoed dat je dochter bij jullie andere dingen zegt, om jullie niet teleur te stellen, of boos te maken, óf om commentaar te voorkomen. Naar de mond praten, zo kun je het ook noemen. Ze voelt zich niet op haar gemak over haar keuzes en meningen blijkbaar, waardoor ze onderlinge verschillen daarin afzwakt of gewoon niet noemt. (Ik was áltijd bang voor wat mijn ouders ergens over zouden vinden. Zelfs toen ik zelf al kinderen had. Belachelijk gewoon.)

Ik weet niet wat ik moet vinden van de instelling van je zoon en zijn vriendin of vrouw. Zegt het nu iets over hun en hun vrienden en familie, of over je dochter en haar vriend? Kakkers kunnen ook héél asociaal zijn. En hoger opgeleid wil niet zeggen dat men betere manieren heeft.

info neef

Neef vertelde het een an ander dat hij onze zorgen begrijpt. dat was in de tijd dat hun relatie even over was.
Dat was meer de familie band in stand houden, waarbij hij wel gelijk gezegd heeft "als sjonnie in zijn vrije tijd alles doet wat god verboden heeft kunnen wij daar niets van zeggen. zolang zijn werk er niet onder lijdt. We houden hem in de gaten" en verder wilde neef er zich buiten houden en dat vind ik begrijpelijk.
Nadien heb ik neef er ook niet meer over gesproken.

Broer en vriendin (wonen samen)vinden ook de scheldpartij not done, en maken dus dat dochter en sjonnie verder geen vrienden van hun beide en of familie van vriendin zien.
kakkers kunnen inderdaad ook heel asociaal zijn ja.

Dat andere dingen zeggen.. zou kunnen, begin ik ook steeds meer te denken.

Net was ik bij dochter in de pedicure salon, even lekker gekletst over de hond die gaat weer bij haar logeren, en dikke knuffels gehad.

De hond logeert wat af

In ieder geval fijn dat het vaak ook wel goed gaat tussen jou en je dochter.

Update.

Ja wat vinden we er nu van??
Wij (mijn man en ik)hebben er echt geen idee van.

We hebben elkaar inmiddels een keer of 4 gezien...

Het is dat de hond er dan in de rondte loopt. Daar kan je dan over praten. Hij drinkt de koffie zwart.. en ja verder valt er niks nuttigs over te vertellen, hij past gewoon zoooo niet bij ons.
Mijn dochter is ook altijd gespannen als we elkaar zien als hij erbij is.
De bezoekjes duren ook nog geen uurtje.

Hij heeft ook echt geen gespreksstof. Alleen maar over allerlei andere mensen die erg dom zijn, zijn werk waar niks aan is.

Dochter en hij hebben onze auto geleend, ze gingen met een grote tent op vakantie (die past niet in haar kleine auto-tje) staat hij waar ik naast sta, de spullen erin te duwen met geweld terwijl dat eigenlijk niet past.
Maar goed net doen of ik gek ben, het niet zie en mond houden.
Zeg ik tegen mijn dochter bij het weggaan, "geen geintjes met mijn auto en drank he?"" gaat hij me uit staan lachen. En weer dacht ik, mond dicht!

De volgende morgen ben ik nog even de gasfles gaan brengen, ze stonden bijna op het punt van weggaan toen ze tot de ontdekking kwamen "he geen gasfles" Dochter wilde de keuken nog ff opruimen en hij vond het niet nodig.. terwijl dat echt wel ff nodig was (veel kruimels en volle vaatwasser met vuile vaat), maar ja het moet zoals hij wil.

Over het trouwen is niet meer gesproken, maar zowel mijn man als ik hebben zoiets van we willen er niet heen.
Als dochter vraagt of we komen, willen we aan haar vragen hoe zij zich dat voorstelt.
Ik zie ons daar niet staan en ons door iedereen te laten feliciteren met haar huwelijk, we vinden het vreselijk dat ze met hem trouwt. Ook de hele familie hebben we al jaren niet gezien.
Hij wil perse trouwen terwijl zij eigenlijk liever een ander huis koopt, ze wil weg uit die flat..

Ik kan niet anders dan het naast me neer leggen. zij kiest hier voor!

Dochter en ik gaan wel in september naar de lion king.

Omdat we de man niet kennen, tenminste dat geldt voor mij, kunnen we eigenlijk geen eerlijk beeld van hem vormen. Wat ik wél vind is dat je als de moeder van je dochter maar gewoon naar die bruiloft te gaan hebt. Sorry dat ik het zo zeg, maar met een beetje geluk is het haar enige huwelijk en daar horen jullie bij en daar trek je je meest gezellige gezicht bij. Dat jij er geen gat in ziet, wil niet zeggen dat dat gat er ook echt niet is en dan blijft het feit dat jullie niet bij de bruiloft waren altijd aanwezig. Ik kan daarover meepraten. Mijn huwelijk is 28 jaar geleden, in december 29 en mijn ouders waren er niet bij. Ook niet bij de twee huwelijken van mijn zus. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ze niet eens gemist heb op mijn eigen bruiloft, liever blije gezichten om me heen tenslotte, maar het is natuurlijk dieptriest.

Als je dochter nog niet wil trouwen, dan moet ze dat ook niet doen. Maar dat zal ze zelf moeten beslissen en doen.

Dat het huis een rommeltje is tijdens hun vakantie, is toch echt hun eigen probleem. Als ze thuiskomen wordt dat een ongezellige thuiskomst. Hún pakkie an! Jij schuift alles in de schoenen van je 'schoonzoon', maar is je dochter nu echt zo'n volgzaam type dat ze totaal geen tegenwicht kan bieden aan vriend? Zo ja... hoe komt dat?

Hoe komt het dat jullie de hele familie al jaren niet gezien hebben? To.. mij bekruipt steeds meer het gevoel dat de omgeving niet moeilijk is maar jullie. Wat noem jij bijvoorbeeld 'uitlachen'. Als ik zo'n opmerking zou maken en schoonzoon zou daarom moeten lachen, dan zou ik dat opvatten als 'een gebbetje'. Omdat ik weet dat hij ook wel snapt dat je niet met drank achter het stuur kruipt. Om eerlijk te zijn zou ik zelf ook 'gemene' grapjes kunnen maken. Zwarte humor. Maar wel duidelijk bedoeld als humor en niet als pesten.

Voel jij andere mensen wel goed aan? Kun jij je dochter delen met een ander? Kun je ermee leven dat je dochter een eigen leven heeft en jouw mening niet meer nodig heeft?

ik kan goed delen

Wij weten niet beter dan we nog steeds niet mogen komen, dat is het laatste wat dochter over de bruiloft gezegd heeft.
Ik zou ook echt wel gaan naar de trouwerij als we een betere band gehad zouden hebben met z'n vieren.

En geloof me ik vind het zo ook niet fijn.

De familie hebben we niet gezien omdat we destijds tegen iedereen gezegd hebben "we komen niet waar hij is vanwege het schelden" en de familie gaf ons eensgezind gelijk want zoiets zou ik ook niet pikken, vergezeld met opmerkingen als
wat moet ze met zo'n gozer, gadver wat een oenemeloen ect... Mij broer bakte ze het meest bruin, die zei letterlijk "als je zijn ouders en broer ziet, weet je bijna zeker dat hij van de melkboer is.
Hij past ook niet bij de rest van zijn familie" wat een aso. Om er vervolgens wel op visite te gaan zitten.

Dat volgzame van dochter herken ik ook niet ze had vroeger wel haar mondje bij zich. Ze kan alleen niet goed tegen hem op lijkt het. Dat blijkt ook als je iets aan haar vraagt, dan zegt ze vaak dat wil hij zo!

Hij stond me echt uit te lachen en is al gepakt met drank op in de auto en ik geef meteen toe dat ik zelf geen druppel drink als ik moet rijden, dat is voor mij een echte "no go"

Ja hoor mijn dochter mag een andere mening hebben dan wij dat is alleen maar goed!! En ik weet heus wel dat ze niet bij d'r ouders kan blijven of op kan blijven leunen.
Als ze raad vraagt staan we klaar, maar dat doet iedere ouder toch?
Ik vind het juist heel fijn als ze ook met vriendinnen op stap gaat, of naar concert at sea of iets dergelijks.

verdrietig

Ik wordt er eigenlijk wel verdrietig van, veel mensen om ons heen weten hoe vervelend we het vinden.. Die zien dat ook.
Dat zijn dan wel onze vrienden hier thuis en heel veel kennen mijn dochter ook, en niemand die snapt dat ze destijds niet is weggelopen bij dat schelden..

We staan juist bekend om ons open hart voor iedereen, niemand zal op ons een beroep doen wat niet gehonoreerd wordt.
Wel is het zo dat men mij iemand vind die 'echt zegt waar het op staat' en niet als zoveel mensen A zeggen in je gezicht om vervolgens B te doen.

ik typ dit dus niet om me zelf op de borst te slaan, omdat ik zo goed zou zijn.
Vaak kom ik al hulp bieden voor de mensen het vragen, (over dat aanvoelen van andere mensen)

Betrokken

To, je komtt heel betrokken over. Je schrijft dat je al hulp komt aanbieden voordat anderen het vragen. Je bedoelt dat heel goed. Aan de andere kant komt dit ook best bemoeiallerig over. Als je dan ook iemand bent die zegt waar het op staat, lijk je mij iemand die ik het liefst op afstand zou willen houden. Alleen al omdat een mens ook wilt ademen.

Ga toch naar die bruiloft als de uitnodiging op de mat valt. Je kan moeilijk verwachten dat ze het feest over gaan doen wanneer jullie niet aanwezig zijn. En later als het blijkt dat het toch goed tussen hen gaat, zul je mogelijk spijt krijgen dat je niet getuige wilde zjn van haar trouwdag.

Het lijkt

Het lijkt of je steeds je lippen op elkaar knijpt, maar het komt over alsof je het steeds nét niet kunt laten je tong af te bijten.
Met wat je bv zegt over de auto en drank, waarná je zegt je mond dichtgehouden te hebben.
Ik zie je dat vaker doen in wat je vertelt. Nét toch nog even iets zeggen al is het nog zo klein.

En ik snap je, maar het werkt niet en je verziekt de relatie met je dochter door zo te blijven steken. Je hebt geen macht en invloed op hem, dat zie je door de manier waarop hij je behandeld. Daarmee geef je hem de macht in handen.

Lief voor je dochter en gemeend neutraal naar hem. Geen woord over zijn gedrag, zeker niet wanneer er emotie in doorklinkt; je geeft alleen maar inkoppertjes nu.

Zij en zij alleen moet er achter komen dat hij een slechte partner is. Misschien komt ze daar achter, misschien nooit. Geef haar die kans.

Slechte partner

Zonder hem te kennen wil ik op afstand niet oordelen dat hij een slechte partner is. Hij kan wel anders zijn dan je graag zou willen. Elke familie heeft nu eenmaal een andere 'cultuur', maar dat hoeft niet slechter te zijn.

In aansluiting op Kaaskopje's uitspraak

"Elke familie heeft nu eenmaal een andere 'cultuur'"

Zo zijn er families met wel héél veel 'zwarte schapen' ...

Precies

...