Vriendin wil kind via zaaddonor
Een hartekreet: Sinds een jaar ben ik samen met een fantastische vrouw. Ze heeft wel eens verteld dat ze niet in relaties geloofde, er geen behoefte aan had na een vreselijke scheiding (hij ging vreemd terwijl ze zwanger was en heeft bovendien haar daarna proberen te pesten/dwars te zitten).. maar onze paden kruisten en we zijn verliefd geworden en de liefde is opgebloeid. We hebben allebei een kindje van bijna 6 en sinds een paar maanden kunnen ook die het goed vinden. Toen ik haar leerde kennen had ze net besloten om nog een keer moeder te worden, alléén om een kindje voor zichzelf te hebben en het aan te kunnen pakken zoals zij dat wilt. Account aangemaakt en door wat profielen gescrolled, verder nog niks mee gedaan.
Ze heeft dat een tijdje geparkeerd, maar het blijft aan haar knagen. Ze begrijpt dat hiermee doorgaan ergens wat vreemd is nu ze een relatie heeft, maar ze bedenkt ook dat relaties tijdelijk zijn en ze atraks misschien een leeftijd kan bereiken dat het te laat is en wát als dan de relatie stukloopt? "Had ik je maar wat later tegengekomen, dan had ik gewoon 2 kinderen gehad ipv 1 en dat had ook niet uitgemaakt" (ik weet niet of dat wel zo is als ik eerlijk ben, want dan had ze een baby gehad óf het was vijf hele jaren later om maar wat te noemen, maar goed...)
Ze blijft aangeven dat ze ermee zit en ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Ik zit ermee.. het idee dat ze een andere man uit gaat zoeken puur voor zijn zaad, dat dat bij haar gebruikt wordt en dat er dan een zwangere buik komt met het kind van een andere man.. ik heb daar moeite mee..
Een ander gedachtenpad is dat ze dat besluit destijds heeft genomen en het niet is afgerond en ze het wil onderzoeken of ze het wat vindt (ruimte om dat mogelijk af te sluiten, of bevestigd te krijgen dat ze bet toch wilt) waarbij de uitkomst kan zijn dat ze het méér wilt, maar ook dat het misschien niks voor haar is.. de eerste vind ik ingewikkeld maar de tweede ook. Want ze gaat dan toch daadwerkelijk afspraken maken met zaaddonors (in de gewenste constructie werkt het zo dat ze elkaar wel kennen). Tijd die we ook aan elkaar kunnen spenderen in mijn optiek om naar elkaar te groeien. Want nu komt het: ik sta er best voor open om misschien een kindje met haar proberen te krijgen.. echter vind ze dat ingewikkeld want ze weet dat de kans bestaat dat relaties stuk lopen en hoewel ze benadrukt dat ze mij best vertrouwt, haar vertrouwen in de mensheid is erg laag (enige mate van trauma door haar vorige relatie)... ik geloof dat ze in ons gelooft en me niet kwijt wilt; anders was ze namelijk al lang vertrokken of er sowieso niet aan begonnen... overigens heeft ze ook nagedacht over of het zo niet genoeg is nu ook mijn dochter in beeld is.. ze speelt erg met al die opties en gedachten en het maakt mij heel onrustig... ik wil haar niet kwijt maar ik wil ook mezelf niet voorbij lopen of er zo instaan dat ze door mij ongelukkig wordt... binnenkort wil ze het er graag over hebben want ze zit er ook mee..Wat moet ik hiermee aan?
TO is Topic Opener (of TS: Topic starter)
Co-ouderB schreef op 27-08-2025 om 21:38:
(stomme vraag misschien maar waar staat TO voor?)
ik begrijp haar dus ergens ook en ja natuurlijk hoop ik dat ze van gedachten verandert maar goed het is uiteindelijk haat keuze.. de vraag wat moet ik nu doen (grenzen aangeven maar wel het gesprek aangaan lijkt me) .. eigenlijk ben ik bang voor wanneer ze bij haar besluit blijft.. ik kan me niet voorstellen hoe ik dat een plekje zou moeten geven en uiteraard veel pijn doen als het hierdoor geen toekomst heeft.. denk je dat het zinvol is dat in mijn ideale plaatje een kind zouden krijgen met twee gelukkige ouders ?
Ja, idealiter heeft een kind twee gelukkige ouders. Maar zij ziet dus allerlei doemscenario's en wil geen ex die haar het leven zuur kan maken, maar alles zelf bepalen bij dit "projectje".
Aan jou verder of je daar in mee wil gaan. Op basis van wat ik lees, zou ik deze mevrouw het beste wensen en verder gaan met m'n leven.
De situatie klinkt toch wel best ongezond Co-ouder.
Vooral het stukje waar je partner iets echt voor haarzelf wil. Dit gaat problemen geven want hier zit pijn achter vanuit haar verleden. Dat neemt ze mee in de relatie die ze gaat vormen met haar kindje en jou.
Heeft ze hulp gehad na haar pijnlijke tijd met haar ex?
Het lijkt mij heel zinvol en ook erg van belang.
Misschien kun je het voorstellen.
Moree schreef op 28-08-2025 om 03:29:
De situatie klinkt toch wel best ongezond Co-ouder.
Vooral het stukje waar je partner iets echt voor haarzelf wil. Dit gaat problemen geven want hier zit pijn achter vanuit haar verleden. Dat neemt ze mee in de relatie die ze gaat vormen met haar kindje en jou.
Heeft ze hulp gehad na haar pijnlijke tijd met haar ex?
Het lijkt mij heel zinvol en ook erg van belang.
Misschien kun je het voorstellen.
Een kind is inderdaad nooit iets 'echt van jezelf'. Ook niet als je het met z"n tweeën krijgt. Een kind is alleen maar van zichzelf en jij hebt het 'te leen' want je mag het opvoeden en je gaat er verschrikkelijk veel van houden, met of zonder partner.
Wil je 'iets' echt voor jou alleen dan kun je beter een hond ofzo nemen want die kun je geheel naar eigen smaak uitzoeken en africhten voor jou alleen.
En een kind heeft een vader. Die kun je niet wegpoetsen. Er is altijd een verwekker betrokken. Ik vind die keuze zo onvoorstelbaar egoïstisch: de vrouw kent de leegte van het niet-hebben van een kind. Die leegte is via een anonieme of niet-betrokken donor in te vullen. Maar... de moeder geeft het kind moedwillig een niet op te vullen leegte: een niet betrokken of anonieme, niet te traceren vader.
Waarbij ik direct aan wil geven dat een niet-biologische vader helemaal, 100^, kan voelen als je eigen vader. Dat is mijn ervaring met de man die toen ik 15 was in het leven van mijn moeder kwam.
In jouw geval zou ik niet kunnen leven met haar keuze om het kind een vader te onthouden. De biologische vader wil ze sowieso buiten beeld houden, en jij telt ook niet echt mee; Het kindje is van mama. Nou, echt niet. Daarenboven ook nog eens: een kind is nooit van jou: het kind behoort zichzelf toe, jij mag het kind begeleiden naar volwassenheid. Een partner die dat niet ziet, lijkt me onvolwassen en/of mentale issues te hebben.
Als ik jou was, zou ik het daar zeer moeilijk mee hebben. Meer nog dan met het feit dat ze (nog) geen vertrouwen in jou/jullie relatie heeft. Daar kunnen jullie aan werken, de tijd zal dat uitwijzen.
'ik kan me niet voorstellen hoe ik dat een plekje zou moeten geven en uiteraard veel pijn doen als het hierdoor geen toekomst heeft.. denk je dat het zinvol is dat in mijn ideale plaatje een kind zouden krijgen met twee gelukkige ouders ?'
Ik denk datje duidelijk je grenzen aan mag geven. Het pijnlijke zal pijnlijk blijven, want ook als het kind van de donor er is en je bent erg blij met het kind (net als met haar huidige kind) dan nog zal altijd blijven staan dat ze niet wil dat het kind van jou is. Mij lijkt dat een voortdurend, alledaags, pijnlijk punt.
Hoe oud is ze?
tsjor schreef op 28-08-2025 om 07:48:
'ik kan me niet voorstellen hoe ik dat een plekje zou moeten geven en uiteraard veel pijn doen als het hierdoor geen toekomst heeft.. denk je dat het zinvol is dat in mijn ideale plaatje een kind zouden krijgen met twee gelukkige ouders ?'
Ik denk datje duidelijk je grenzen aan mag geven. Het pijnlijke zal pijnlijk blijven, want ook als het kind van de donor er is en je bent erg blij met het kind (net als met haar huidige kind) dan nog zal altijd blijven staan dat ze niet wil dat het kind van jou is. Mij lijkt dat een voortdurend, alledaags, pijnlijk punt.
Hoe oud is ze?
Zulke pijn lijkt mij op lange termijn onhoudbaar. Maar ik ben jou niet Co-ouder, misschien kun jij het wel.
Hoe het ook zij, ik raad iedereen aan geen grote stappen te nemen, zoals samenwonen en zeker een kind krijgen, totdat je elkaar ruim 2,5 jaar kent. Pas dan gaat de roze bril af en zie je je partner écht, met al diens plussen en minnen. Het zou pas echt pijnlijk zijn als zij zwanger of net bevallen is en dat je dan merkt dat ze toch niet is wie je dacht of hoopte dat ze is.
En samen eerst op vakantie gaan bijvoorbeeld.
tsjor schreef op 28-08-2025 om 08:06:
En samen eerst op vakantie gaan bijvoorbeeld.
Dat is daarnaast ook een goed idee, en dan niet een midweekje, maar langere tijd.
Co-ouderB schreef op 27-08-2025 om 21:38:
(stomme vraag misschien maar waar staat TO voor?)
ik begrijp haar dus ergens ook en ja natuurlijk hoop ik dat ze van gedachten verandert maar goed het is uiteindelijk haat keuze.. de vraag wat moet ik nu doen (grenzen aangeven maar wel het gesprek aangaan lijkt me) .. eigenlijk ben ik bang voor wanneer ze bij haar besluit blijft.. ik kan me niet voorstellen hoe ik dat een plekje zou moeten geven en uiteraard veel pijn doen als het hierdoor geen toekomst heeft.. denk je dat het zinvol is dat in mijn ideale plaatje een kind zouden krijgen met twee gelukkige ouders ?
Wat heb jij trouwens tot nu toe tegen haar gezegd als zij hierover sprak?
Ik kan niet uit het verhaal opmaken of je jouw ideaal ook gedeeld hebt en hoe zij hier dan op reageerde. Jij hebt tenslotte ook ervaringen (en een kind) en wensen voor hoe het een volgende keer beter kan gaan. Heeft zij hier ook begrip voor getoond? Het komt nu over als eenrichtingsverkeer.
EmmaT schreef op 27-08-2025 om 21:54:
TO is Topic Opener (of TS: Topic starter)
Thanks!
Valeria schreef op 28-08-2025 om 08:21:
[..]
Wat heb jij trouwens tot nu toe tegen haar gezegd als zij hierover sprak?
Ik kan niet uit het verhaal opmaken of je jouw ideaal ook gedeeld hebt en hoe zij hier dan op reageerde. Jij hebt tenslotte ook ervaringen (en een kind) en wensen voor hoe het een volgende keer beter kan gaan. Heeft zij hier ook begrip voor getoond? Het komt nu over als eenrichtingsverkeer.
Ja nou dat dat zeker een ideaalplaatje is.. zo reageert ze.. en ze begrijpt me zeker..
Ze staat een beetje voor een deadline voor haar gevoel he, áls dit niet lukt (relatie) ben ik te laat, maar dat ik weer zo'n fijne relatie vind die zo goed past op een ander moment is ook heel goed niet mogelijk
IMI-x2 schreef op 28-08-2025 om 08:07:
[..]
Dat is daarnaast ook een goed idee, en dan niet een midweekje, maar langere tijd.
We zijn meerdere lange weekenden weg geweest en in de grote vakantie hebben we drie weken doorgebracht waarvan 2 in het buitenland rondreizend met de auto. Dat ging echt supergoed.. en de week erna misten we elkaar ook echt nog steeds.. ze gaf dit aan, uit zichzelf
IMI-x2 schreef op 28-08-2025 om 07:56:
[..]
Zulke pijn lijkt mij op lange termijn onhoudbaar. Maar ik ben jou niet Co-ouder, misschien kun jij het wel.
Hoe het ook zij, ik raad iedereen aan geen grote stappen te nemen, zoals samenwonen en zeker een kind krijgen, totdat je elkaar ruim 2,5 jaar kent. Pas dan gaat de roze bril af en zie je je partner écht, met al diens plussen en minnen. Het zou pas echt pijnlijk zijn als zij zwanger of net bevallen is en dat je dan merkt dat ze toch niet is wie je dacht of hoopte dat ze is.
Ik zou dan inderdaad niet nú beginnen aan kinderen. Al vind ik de 2,5 jaar regel wel lang.. maar ik hoor wat je zegt..
En inderdaad.. dat wordt onhoudbaar. Ik zou dan denk ik ook stoppen. Uit liefde haar loslaten en haar ding laten doen, maar dat is dan zonder mij..
Ik denk dat ik haar nogmaals vraag naar haar ideaalplaatje (waarvan ze aangaf dat dat toch echt samen met iemand iets opbouwen is) en dan voorstellen dáár naartoe te werken en laten zien dat ze daar nu (ook al vind ze het lastig dat te geloven gezien haar verleden) al heel erg grote stappen naartoe heeft genomen (zonder haar voor het blok te zetten uiteraard, maar wel laten merken dat ik het ook zie zitten en dat ok is met ons..) .. zoiets?
EmmaT schreef op 28-08-2025 om 04:36:
[..]
Een kind is inderdaad nooit iets 'echt van jezelf'. Ook niet als je het met z"n tweeën krijgt. Een kind is alleen maar van zichzelf en jij hebt het 'te leen' want je mag het opvoeden en je gaat er verschrikkelijk veel van houden, met of zonder partner.
Wil je 'iets' echt voor jou alleen dan kun je beter een hond ofzo nemen want die kun je geheel naar eigen smaak uitzoeken en africhten voor jou alleen.
Komt ook een beetje voort uit toen ze alleenstaand was he.. ze wilde wel een kind maar dan niet een extra vader erbij.. ze had geen relatie.. dat bedoeld ze met "voor mezelf"
