What’s app en messenger groepen
Wij (mijn man en ik) hebben enkele van die chatgroepjes op what’s app en/of messenger met vrienden.Ik heb mij nu onlangs uit enkele van de groepen verwijderd omdat ik mij daar te druk in maak.Dit klinkt misschien kinderachtig maar het is nu eenmaal zo…Ik ga voorbeeld netjes in de groep (8personen) vragen of iemand zin heeft om iets te drinken.Wie kan kan en wie niet kan kan niet…simpel(?) daar zijn z’on groepen toch voor… maar dan kom ik te wete dat er nog vele subgroepjes zijn waarin ze apart afspreken maar mij niet uitnodigen … Ik heb zelfs nog steeds geen reactie gekregen waarom ik uit de groep ben gestapt dus ik ga ervan uit dat het hen niet interesseert maar dit doet wel pijn want sommige mensen uit die groepen zijn wel al jaren vrienden.Zijn het dan wel nog echte vrienden als het hen niet kan schelen.Ik heb hier veel moeite mee…
Natje1812 schreef op 01-06-2023 om 16:09:
Ik zal idd een stap achteruit doen en dan zien we wel wie overblijft…of een stapje naar voor doet.Er zal altijd contact zijn via mijn man sowieso …
Maar dat het contact er via man is is prima toch, daar pluk jij (soms) ook de vruchten van.
Ik zou inderdaad vwb regelen proberen een stap terug te doen. Jij hebt het al vele jaren geregeld en zodra iemand hierover een vraag stelt of het strandhuisje al geregeld is, zou je kunnen schrijven (makkelijker dan face-to-face zeggen) dat je het door omstandigheden dit jaar aan iemand anders overlaat.
vraagje: heb je hierover ook al met je man gesproken en, nog belangrijker, begrijpt hij jou?
je hebt al veel goede tips gekregen. Ik zou de komende tijd echt proberen om zelf een nieuw netwerk op te bouwen. Ga een cursus of nieuwe hobby doen, zoek een sportclub, er zijn vast mogelijkheden. En beperk het contact met deze groep tot dingen die jij leuk vindt.
Ik zou niet zo focussen op de vriendengroep van je man. Wat anderen al eerder zeiden zorg dat je eigen vrienden maakt, 1 of 2 is zelfs al genoeg en als je dan afspreekt neem je ook eens een keertje je man mee bv. Dat is voor je man ook veel fijner, je bent nu heel afhankelijk van hem en dat lijkt mij best benauwend.
Ik zie wel steeds het advies aan TO om zelf vrienden te zoeken, maar daar loopt ze dan toch weer tegen hetzelfde aan. Er zullen altijd mensen zijn die meer, en mensen die minder initiatief nemen. Dus je nodigt die nieuwe vrienden uit, en dan reageren ze ook weer niet. Moet je weer op zoek naar nieuwe vrienden.
Ik zou eerst eens bij deze mensen beginnen, nodig eens de een of de ander rechtstreeks uit en maak het concreet: he, zullen we een keer samen koffie gaan drinken in de stad? Wanneer zou jij kunnen? En dan kun je zo iemand eens voorleggen wat je ons hier voorlegt. Wie weet heeft ze tips.
Of ze moeten dan maar concreet nee zeggen. Weet je tenminste waar je aan toe bent.
(Er is op zich niks mis met het advies om zelf vrienden te zoeken trouwens maar dat begint helaas ook eerst als "kennissen" en ook dan kan het handig zijn om mensen toch maar op de man af te vragen waarom ze niet reageren).
Moraal van het verhaal blijft toch: mensen denken niet altijd wat jij denkt dat ze denken. En je komt er alleen achter door het ze op de man af te vragen.
Misschien is het probleem wel dat je man's vrienden eigenlijk niet jouw soort mensen zijn en dat er daardoor geen klik ontstaat. Ik denk dat het heel belangrijk is om goed bewust te zijn van wat je zelf leuk en belangrijk vindt en dan te gaan kijken wat voor hobby's en bezigheden of vrijwilligerswerk daar bij aansluiten. Je zal zien dat je dan mensen tegen gaat komen waar het wel mee klikt en er vriendschappen gaan ontstaan.
Idd,dit zal ik ook gaan doen.Waarschijnlijk zal ik even een tijd wat meer alleen zijn want het is wat zoeken natuurlijk maar ik kan niet blijven aan een groep hangen waar ik hoe langer hoe meer frustratie uithaal ipv leuke momenten.
Mijn man staat 200% achter mij,maar ik wil niet dat hij breekt met hen dat is ook nergens voor nodig…
Heel fijn dat je man je begrijpt en achter je staat, want het lijkt mij ook erg frustrerend (en vooral verdrietig) zo duidelijk buiten een groep te vallen steeds. En natuurlijk houdt dit niet automatisch in dat je man met hen moet breken of dat jij niet meer kan deelnemen bij gezamenlijke activiteiten.
Ik zou wel het regelwerk proberen bij anderen neer te leggen, denk je dat je dit zou kunnen Natje of vind je dat ook lastig? Misschien zou je man hierbij hulp kunnen bieden als het weer ter sprake komt? Hij zou bijv kunnen zeggen ‘jongens, de afgelopen jaren hebben wij deze taak op ons genomen, nu mag iemand anders het een keer regelen’ of zoiets.
Succes Natje, hoop oprecht dat je binnenkort zelf leuke contacten vindt!
Ik heb voor mezelf besloten om het contact deze keer echt op een laag pitje te zetten en heb mezelf uit de messenger groep gehaald.Na een week is er iemand uit de groep die mij gevraagd heeft waarom ik uit de groep ben.Ik heb het goed en beleefd uitgelegd maar ik kreeg constant de bal terug en lag het zogezegd aan mij.Pas toen ik haar zei dat het ook mijn man was opgevallen is ze wat bijgedraaid.
Nu voel ik me wel een beetje leeg want nu moet ik mijn eigen weg en na 15 jaar energie in die vriendschappen te steken zal het zoeken worden.Alhoewel het ergens een opluchting is,ik voel me onzeker en wankel…
Natje1812 schreef op 05-06-2023 om 20:38:
Ik heb voor mezelf besloten om het contact deze keer echt op een laag pitje te zetten en heb mezelf uit de messenger groep gehaald.Na een week is er iemand uit de groep die mij gevraagd heeft waarom ik uit de groep ben.Ik heb het goed en beleefd uitgelegd maar ik kreeg constant de bal terug en lag het zogezegd aan mij.Pas toen ik haar zei dat het ook mijn man was opgevallen is ze wat bijgedraaid.
Nu voel ik me wel een beetje leeg want nu moet ik mijn eigen weg en na 15 jaar energie in die vriendschappen te steken zal het zoeken worden.Alhoewel het ergens een opluchting is,ik voel me onzeker en wankel…
Hoe werd het uitgelegd dan?
Natje1812 schreef op 05-06-2023 om 20:38:
Ik heb voor mezelf besloten om het contact deze keer echt op een laag pitje te zetten en heb mezelf uit de messenger groep gehaald.Na een week is er iemand uit de groep die mij gevraagd heeft waarom ik uit de groep ben.Ik heb het goed en beleefd uitgelegd maar ik kreeg constant de bal terug en lag het zogezegd aan mij.Pas toen ik haar zei dat het ook mijn man was opgevallen is ze wat bijgedraaid.
Nu voel ik me wel een beetje leeg want nu moet ik mijn eigen weg en na 15 jaar energie in die vriendschappen te steken zal het zoeken worden.Alhoewel het ergens een opluchting is,ik voel me onzeker en wankel…
Het is ook een hele stap en wat er voor in de plaats komt weet je nog niet. Helemaal niet gek dat je je onzeker en wankel voelt.
Dat ik merk dat het contact vooral van mijn kant komt en dat ik het accepteer dat vriendschappen veranderen maar dat ik het moet verwerken en een stap terugneem.
als er ergens een deur dicht gaat, gaat de andere open! Of zoiets😃
Zoek een eigen bezigheid en misschien ontmoet je daar mensen die je beter liggen en met wie het contract evenwichtiger is. Goed dat je de eerste stap gezet hebt.
Natje1812 schreef op 05-06-2023 om 21:45:
Dat ik merk dat het contact vooral van mijn kant komt en dat ik het accepteer dat vriendschappen veranderen maar dat ik het moet verwerken en een stap terugneem.
Ja maar waarom vonden zij dat het aan jou lag? Je kreeg " de bal" terug schreef je....kun je iets met hun uitleg?
Ze zei we hebben toch afgesproken en je ‘mag’ toch mee…Ik word idd getolereerd in groep maar verder is er geen contact of connectie.Ze spreken af apart en dan komt het opeens niet in de groep en weet ik van niets.Ze vinden dat ik het te persoonlijk neem maar hoe moet ik het dan opnemen.Het is wat het is en ik moet nu aan mezelf denken.
