Wie krijgt de schuld, vreemganger of....
In mijn omgeving is een stel die meer dan dertig jaar samen waren uit elkaar. Hij heeft een ander (een Truus zeg maar) zij blijft verbijsterd achter. Een situatie zoals hier andere draadjes op het forum ook maar ik wilde die draadjes niet vervuilen met mijn overpeinzing. Want mij overkwam het volgende: in een gesprek met een aantal vrouwen viel het mij op dat zij enorm fel waren over Truus. Echt, er werd in pittige scheldwoorden over haar gesproken. Ik zei op een gegeven moment dat ik Truus zeker niet goed bezig vind maar hem vooral fout vind. Truus is/was ongebonden en hij verlaat vrouw en kinderen. Ik gaf aan dat het me opviel dat daar weinig over gesproken werd. Truus is fout, daar draait het om volgens deze dames. Sterker nog, ik werd vuil aangekeken dat ik dit zei, alsof ik het goedpraatte wat Truus doet. Maar het ging mij erom dat die kerel de echtbreker is, hij maakt die stap toch? Natuurlijk zou Truus hem de deur moeten wijzen maar om nou het leeuwendeel van de narigheid in de schoenen te schuiven.....
Begrijp me niet verkeerd, mijn hart gaat uit naar achtergebleven vrouw en kinderen, verschrikkelijk wat hier gebeurd.
Maar dit viel me zo op. Hoe zien jullie dat?
College Tour van de week (licht ot nav reactie mirreke)
Ging hier ook deels over, die dubbele moraal. Gast was seksuologe Ellen Laan. Zij besprak het vreemde feit dat mannen die wisselende contacten hebben gezien worden als stoer, en vrouwen als slet. Ellen denkt ook dat deze dubbele moraal de echte seksuele emancipatie van vrouwen tegenhoudt. Zolang je als vrouw niet ook de vrijheid voelt om voluit van seks te genieten, met wie je wil en hoe vaak je wil, blijft het een soort keurslijf. En daardoor voel je je misschien ook in je relatie min of meer gedwongen tot seks die zelf minder prettig vindt, of durf je niet aan te geven wat je zelf fijn vindt.
En het is dan weer in zoverre on topic, dat deze dubbele moraal ook te maken heeft met het veroordelen van Truus, terwijl Guus de vreemdhanger dus blijkbaar geen blaam treft.
Inderdaad een heel vreemd mechanisme. En misschien ook wel van invloed, omdat het zou kunnen dat een man het misschien minder zwaar vindt wegen, dat vreemdgaan. Weet ik niet hoor, of dat zo is, maar ik kan me wel een beetje voorstellen dat het zo werkt.
#28
Het dragen van een hoofddoek (uit religieuze overwegingen) omdat de mannen anders hun zelfbeheersing verliezen vind ik in dezelfde categorie thuishoren. Ik kan er met mijn (inderdaad, niet-gelovige) verstand niet bij dat je willens en wetens een hoofddoek draagt waarbij de achterliggende reden is het 'kuis' houden van de vrouw, het 'helpen' van de "losgeslagen hormonaal-gestuurde mannen".
(ps ik denk dat ik wel mijn hoofd zou bedekken als ik als toerist een kerk zou willen bezoeken waar dit gevraagd wordt, misschien klinkt dat dan tegenstrijdig? Maar ik bedoel in het licht van deze 'vreemdhanger'-discussie dus specifiek vrouwen die hun hoofd bedekken omdat mannen anders een probleem zouden hebben).
gr Angela
Minder zwaar wegen
Ik denk dat mannen het ook waardeloos vinden als hun vrouw vreemd gaat. Ik vind het best een ingewikkeld onderwerp. Ik heb een ontzettend trouwe man, maar stel dat het toch eens zou gebeuren, zet je de 'schurk' dan meteen aan de kant, of ga je na goed praten door? Ik neig naar het laatste als het eenmalig was, maar het slaat de bodem onder het vertrouwen wel finaal weg. Ik zou het dubbel-erg vinden als het om een bekende zou gaan. Twee mensen die samen weten dat de derde gekwetst wordt als het bekend wordt. Als je naar 'een' Macron kijkt, dan kun je spreken van een succesvol verloop van 'vreemdgaan'. Hij is innig gelukkig met zijn vrouw en dat is hem en haar gegund. Zo kan het dus gaan. Ik ken ook iemand, die vanuit een relatie met een vroegere vriendin van mij is vreemdgegaan. De vroegere relatie werd vaarwel gezegd, er werd getrouwd met mijn vroegere vriendin en vlak nadat kind vier in de wieg lag, is de man wederom op een leerling gevallen (rij-instructeur), een scheiding volgde en met de volgende aanwinst werd weer aan een gezin begonnen. Het is een vooroordeel van mij, maar dat plaatje heb ik dus wel van mensen die vreemdgaan. Als je zo weinig respect kunt opbrengen voor degene waar je een relatie mee hébt, waarom denkt een nieuwe vlam, de Truus, dat respect dan wel te krijgen? Nog los van dat ik vind, dat als Truus van de relatie weet, zij zich terug hoort te trekken. "Los eerst dat maar eens op, je weet waar ik woon."
Hoezo schuld?
Waarom moet altijd iets iemands schuld zijn?
Ja het is erg kortzichtig dat die 3 dames hun oordeel klaar hebben. Het zegt meer over hun dan over truus of guus. Maar zo werkt dat nu eenmaal. Als je het niet op de een of andere manier hebt meegemaakt kun je je nu eenmaal niet voorstellen wat er gebeurt. Je snapt het niet, dus het moet iemands schuld zijn?
Maar goed, als kind van gescheiden ouders heb ik altijd het idee gehad dat mijn vader er iets voor te verwijten viel. Hij liet zijn eigen belangen wel erg voorgaan op die 3 andere mensen in het gezin.
Later heb ik wel wat meer zicht gekregen op de situatie waarin hij niet meer wist wat hij er mee aan moest, en voor truus koos.
Toen ik zijn hele voorgeschiedenis te weten kwam, kwam ik erachter dat hij ook niet echt het gereedschap mee heeft gekregen om met de problemen en situatie waarin hij terecht was gekomen om te gaan.
Wij hebben er veel van geleerd, en dat is ook wat waard. Schuld kun je aan proberen te wijzen, maar waar trek je dan de streep? Als de daad is gebeurd? Hoe dat na het probleem de betrokkenen het op hebben gelost?
Go for it
Om te beginnen wordt hier gedaan of de 3e partij altijd een vrouw is. Dat is natuurlijk onzin. Ook mannen gaan vreemd met getrouwde vrouwen. Vreemd genoeg hoor je dan nooit dat die 'willoze vrouwtjes' zich niet konden inhouden.
De relatiemarkt is een strijd van leven of dood. Kijk eens naar een leuke natuurfilm (Frozen Planet/Netflix) dan zie je dat het in de dierenwereld net zo gaat. De inzet is hoog. Als je verliest blijf je alleen over.
Waarom zouden de verliezers niet mogen proberen de zwakke relaties te 'testen' om alsnog winnaars te worden? Waarom moeten zij zich neerleggen bij een levenlang aan de zijlijn of met tweede k(n)eusjes?
We doen hier wel net of het over one night stands gaat, maar wat als je de liefde van je leven tegenkomt en hij is getrouwd met de buurvrouw (wat je toch al een vreselijk mens vond)?
Ik zeg: go for it!
Ik was er zo eentje
Er zijn maar weinig mensen die er voor uit durven komen dat ze vreemd gaan. Ik ook niet want ik gebruik voor de gelegenheid een andere nick. En realiseer me dat ik hiermee de kans loop een voltallig forum over me heen te krijgen.
Jaren geleden werd ik totaal onverwacht echt head over heels verliefd op een man die ik leerde kennen tijdens een cursus. Terwijl ik niet echt ongelukkig was in de relatie die ik had én een klein kind had. Ook mijn minnaar had een gezin. Hij was echter wel erg ongelukkig in die relatie. Wat ik met de kennis van nu wel weet is dat als je eenmaal verliefd bent je in een soort psychische ontoerekeningsvatbaarheid terecht komt. Ik denk echt dat ik in die tijd niet helder kon denken. De meest idiote dingen hebben we uitgehaald om contact met elkaar te hebben. En we waren ook nog in een soort waan dat we dachten dat we heel getalenteerd waren in het verbergen van onze affaire. Dat bleek uiteraard uiteindelijk niet zo te zijn. Het verdient zeker geen schoonheidsprijs. Inmiddels zijn we 8 jaar verder en getrouwd. We denken echt de liefde van elkaar leven te zijn. Maar tot op de dag van vandaag word ik als de aanstichter gezien. De moraalridders kwamen uit alle hoeken en gaten. En zijn er nog. Het is mijn schuld Aldus zijn ouders en een deel van zijn familie. Hij is er vrienden door verloren omdat ze het moeilijk vonden om mij te accepteren. Ze verwijten hem eigenlijk niet zoveel maar ík ben degene die zijn gezin kapot heeft gemaakt.
Die andere vrouw.
al die oordelen
"Je eindigt eerst een relatie voordat je een nieuwe begint" "van getrouwde mannen/vrouwen blijf je af".
Ik vind het prima dat mensen dat voor zichzelf afspreken en met hun eigen partner. Waarom ze een oordeel hebben over de rest van de mensheid ontgaat me wat.
Ik heb enkele vriendinnen die tijdens hun huwelijk verliefd zijn geworden op een ander. Die huwelijken zijn inmiddels voorbij en de nieuwe relaties zijn nog intact. Dat kan schijnbaar ook.
Alkes
Ik was vroeger flierefluitiger dan mijn man en in het begin heb ik hem min of meer gerust willen stellen door heel duidelijk te zeggen dat mocht het ooit zo ver komen dat ik vreemd zou gaan, dat dan een niet te missen aanwijzing is dat het huwelijk wat mij betreft voorbij is. Inmiddels zijn we ruim 30 jaar verder en ik nu leg ik er een schepje bovenop. Ik zou het echt een streek vinden om eerst vreemd te gaan en dan te melden dat het huwelijk ook eigenlijk op zijn eind is gelopen. Ik vind het een kwestie van fatsoen en wellevendheid. Als een nieuwe liefde niet kan wachten tot de scheiding uitgesproken is, vind ik dat geen goed teken. Onder vreemdgaan versta ik overigens vrijen/seks. Met elkaar afspreken, zoenen... grijs gebied, maar nog niet regelrecht vreemdgaan.
Aanvulling
Als een nieuwe liefde niet kan wachten tot de scheiding uitgesproken is, vind ik dat geen goed teken. ===
Tenzij het stel in kwestie al gescheiden leeft in eigen huizen.
kaaskopje
je kan proberen om allerlei regels te bedenken en scenario's: dat kan wel, dat kan niet,: maar je zult zien dat er altijd situaties ontstaan die je niet kon voorzien. je probeert controle te houden door het te willen bedenken hoe het zou moeten, maar dat kan vlg. mij niet.
Ik denk dat de algemene regel zou moeten zijn dat je eerlijk naar elkaar toe bent.
Schuld is uiteindelijk toedekken
De 'schuldvraag' die hier wordt gesteld is in mijn ogen nauwelijks relevant. Alle mensen die in een vaste relatie zitten hebben door het commitment dat ze naar elkaar hebben uitgesproken, een emotionele en morele verantwoordelijkheid naar elkaar toe. Mits anders afgesproken, hoort exclusiviteit daarbij.
De vreemdg/hanger richt met het vreemdgaan onnoemelijk veel emotioneel leed aan bij de partner die in alle onwetendheid wordt bedrogen. Alleen al daarom is het 'not done' om vreemd te gaan als je echt om iemand geeft. Dat een derde daar medeplichtig aan is, maakt het verraad en bedrog alleen maar sterker. Vreemdganger is de dader, maar laten we wel wezen: zonder truus of guus valt er niet vreemd te gaan. Dus de derde die zich hierin beschikbaar stelt, is ook fout bezig - ervanuitgaand dat die van de vaste relatie afweet. En geloof me, in heel veel gevallen is er eerst de Grote Verliefdheid en wordt de het gegeven dat de relatie 'toch al niet 100% was' er in 2e instantie bij bedacht. Welke k&*smoes moet je anders bedenken om te verantwoorden dat je nota bene je levenspartner zo afschuwelijk een oor aannaait?
Ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat je ermee kunt leven om een huwelijk op te blazen. Ik zou niet meer met mezelf kunnen.
laatste zin van moederziel
Ik sta een beetje te kijken van je laatste zin Moederziel. Niet in shock ofzo, maar het roept nogal wat bij me op!
Ik merk dat ik de draadjes steeds erg op mezelf betrek, tot irritatie van sommige meelezenden misschien, maar goed dat is de vrijheid van zo'n forum, dat elke idioot zijn mening mag geven 
Ik heb ook een aantal keer uitgesproken niet meer met mezelf te kunnen leven na wat ik heb gedaan en dan was jij het juist die me moed in sprak!
Ik ben ook willens en wetens de fout in gegaan. Ja, ik ben daar ook weer mee gestopt, heb het met man opgepakt en vreselijke spijt betuigd (en nog steeds). Maar toch, ik deed het wel!
Zou elke Truus of Guus niet meer met zichzelf moeten kunnen leven vraag ik me dan even hardop af, of ben je alleen zo hard voor jezelf (of voor moederzielman en/of zijn Truus?)? *bedoel ik zéker niet aanvallend, maar is gewoon een vraag die in me opkwam en die je zeker niet hoeft te beantwoorden als je dat niet wilt!*
Niet meer met jezelf kunnen leven. Vind het best een heftige uitspraak eigenlijk nu ik het zo lees. Want wat moet je dan? Moet je uit het leven stappen? Moet je de rest van je leven gebukt door schuldgevoel maar uitzingen? Niet meer in de spiegel kijken en jezelf verwaarlozen omdat je toch al niets meer waard bent?!
Of schouders eronder, verantwoording nemen voor je daden en er het beste van proberen te maken met de mensen die je lief zijn? en langzaam weer wat trots opbouwen en jezelf weer kunnen toelachen in de spiegel. als een mens wat fouten maakt, maar daar ook van durft te leren.? en dus, toch maar wel weer met jezelf leven? 
Ik vind het eigenlijk wel fijn dat je het typte, want het maakt juist een gevoel bij me los dat ik me besef dat ik misschien wel té hard voor mezelf ben (geweest). en dat ik nu op de goede weg ben en best wel weer met mezelf mag leven!
Dus dankjewel!
moederziel
"Ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat je ermee kunt leven om een huwelijk op te blazen. Ik zou niet meer met mezelf kunnen."
Ik heb niet jouw hele verhaal gelezen. En waarschijnlijk ben jij de uitzondering, maar in de gevallen waar ik vreemdgangers ken, was dat huwelijk sowieso wel afgelopen.
Zelfmoord kwam overigengs gelukkig niet in hun hoofd op.
fay je hebt gelijk
natuurlijk! Ik weet ook niet hoe Moederziel het bedoelt; misschien moeten we het niet zo letterlijk opvatten, maar ieder mens mag fouten maken en er spijt van krijgen.
Dan hoef je nog niet DOOD, of de rest van je leven boete te doen.
deze zin pakte mij (toevallig ook van moederziel)
Deze zin raakte mij: Alleen al daarom is het 'not done' om vreemd te gaan als je echt om iemand geeft.
Ik ben ook bedrogen door mijn (inmiddels ex) en wat je ook verzint aan een verdere reden van een relatiebreuk, je doet iemand, waar je zo lang bij bent geweest, waar je samen kinderen mee hebt, dit gewoon niet aan.
Desnoods zet je al je gevoelens voor die (Truus of Guus) on hold en ga je eerst eens je relatie afsluiten, of er wellicht nog aan werken, maar vaak is dat al een gepasseerd station. Zonde want wat zouden er veel problemen niet zijn, als mensen eens echt goed met elkaar communiceerden. (en daar heb je er twee voor nodig, wat bij ons niet het geval was, of wellicht praatten we jaren lang langs elkaar heen)
Liefde
Liefde is voor mij elkaar het beste gunnen en elkaar niet (bewust) kwetsen. Vreemdgaan is het ultieme kwetsen. Dus ik ben het met Moederziel eens dat vreemdgaan daarom alleen al niet kan. Het is (voor mij tenminste) een teken dat de liefde geen liefde meer is of minder diep zit dan ik zou willen.
liefde
tja, die liefde. Je hebt gelijk Hanna. Er is op dat moment soms inderdaad geen liefde voor je partner, of in ieder geval niet zo diep als je zou willen. En in sommige vallen is zelfs de liefde voor je kinderen ver te zoeken. Waarom? Omdat je geen liefde voor jezelf voelt!! En zoals mij op mijn opleiding al werd geleerd; als je niet van jezelf houdt, kun je ook niet van een ander houden.
Ik hield niet (meer) van mezelf en was ook niet in staat om mijn partner of mijn kinderen écht oprecht lief te hebben. Een affaire is geen liefde. een affaire is een vlucht.
Ik ben gezegend met een man die mij mijn fout kon vergeven en het niet op zichzelf heeft betrokken, die inzag dat het de liefde voor mezelf was waar aan gewerkt moest worden én daarnaast ook weer de liefde voor elkaar! Ik ben hem nog elke dag dankbaar voor zijn ruimdenkendheid en enorme liefde voor mij! Zeker als ik hier meelees hoe er ook gereageerd had kunnen worden. Wat ik overigens ook kan begrijpen.
Fay
Ik hield niet (meer) van mezelf en was ook niet in staat om mijn partner of mijn kinderen écht oprecht lief te hebben. Een affaire is geen liefde. een affaire is een vlucht.===
Wat tragisch Fay, vooral wat betreft je kinderen. Toch vind ik wel dat je dit soort uitspraken bij jezelf moet houden. Voor jóu was het een vlucht.
Ergens niet mee kunnen leven
Ik vrees dat als iedereen die zegt ergens niet mee te kunnen leven letterlijk uit het leven zou stappen, de aarde een stuk leger zou zijn. Het is m.i. een normale uitdrukking om aan te geven hoe erg je iets vindt. Dat het niet verenigbaar is met hoe en wie je bent.
kaaskopje
MIJN affaire was geen liefde, maar een vlucht. Het was niet mijn bedoeling te generaliseren, ik probeer alleen maar zo nu en dan een ander licht op de zaken te schijnen. Maar als ik daar op de een of andere manier anderen mee kwets schiet het zijn doel voorbij.
berichten verwijderen gaat helaas niet.
Vreemdgaan
Als je een open relatie hebt is er niet echt sprake van vreemdgaan. Dan heb je gewoon bepaalde afspraken waarin een affaire met anderen tot de mogelijkheid behoort.
Verder komt vreemdgaan zoveel voor en dat zijn echt niet allemaal slechte huwelijken. Er zijn genoeg mannen en vrouwen die echt niet van plan zijn om bij hun partner weg te gaan en het allemaal wel prima vinden maar die daarnaast de spanning van een affaire willen. Of mensen die veel op zakenreis zijn of periodes in het buitenland werken en daar een minnaar/minnares er op na houden.
Veel vreemdgangers gaan ook helemaal nooit bij hun partner weg of zijn dat in elk geval niet van plan.
Ik ken meerdere situaties waarin de vreemdganger prima op deze manier voort had willen gaan maar de partner achter de affaire kwam. partner wilde vervolgens scheiden. vreemdganger ging dus maar verder met de nieuwe liefde. Soms wilde die nieuwe liefde dan ook niet meer want dat was nooit de bedoeling geweest. Andere keren was de nieuwe liefde heel blij (en in meerdere gevallen weet ik dat de nieuwe liefde degene was die er al dan niet subtiel voor heeft gezorgd dat partner achter het vreemdgaan kwam). De vreemdganger verklaart daarna uiteraard aan de hele wereld dat de nieuwe liefde echt de Grote Liefde is en het huwelijk niks meer voorstelde. Hij/zij moet wat want anders is er toch sprake van gezichtsverlies. Maar laten we wel wezen, als partner er nooit achter was gekomen had deze situatie eindeloos kunnen voortduren.
Maar goed ik zie vreemdgaan dus helemaal niet perse als een symptoom van een slecht huwelijk. Kan zo zijn maar het kan ook gewoon los van elkaar staan. Sommige mensen kunnen uitstekend delen van hun leven los van elkaar zien: je hebt je huwelijk, je hebt de maitresse, je hebt een one night stand hier en daar. En dat alles raakt elkaar niet.
Het maakt meestal wel heel veel kapot als de partner er achter komt. Zelfs als het huwelijk het overleeft blijft er vaak toch een onbehagen en bitterheid achter.
Tante Sidonia
Toen ik zo'n 22-23 jaar was heb ik mij wel eens als een Truus gedragen. Ik besefte kennelijk niet voldoende hoe erg de 'vrouw/vriendin van' daardoor gekwetst werd omdat ik zelf nog niet echt een relatie had gehad die gebaseerd was op diepe liefde en wederzijds vertrouwen. Ik wist ook een paar keer niet dat er een ander was, maar ik had er ook echt gewoon niet zoveel gewetensproblemen mee. Als hij met mij in zee ging, had hij wat uit te leggen aan zijn vrouw/vriendin, ik niet. Ouder en hoop ik wijzer geworden, vind ik dat echt geen goede houding meer. Het kan honderd keer zo zijn, dat je meegesleept wordt door emoties en vlinders, maar dat hoeft je verstand niet helemaal op non-actief te zetten.
en...
zodra ik van een relatie wist, was het voor mij wel afgelopen, dat dan weer wel.
kaaskopje; goed toch dat Fay haar verhaal doet? moet ze zeker niet voor zichzelf houden! ze is dan ook niet de enige die dit zo ervaren heeft, als een vlucht. zo zijn er ook heel veel verhalen, die zijn even echt als diegenen die uit elkaar gaan,samen blijven, geen goed huwelijk, wel een goed huwelijk, crisis, geen crisis, verlief niet verliefd...zoveel mensen zoveel verhalen. want als haar visie kwetst, dan kwets een andere visie weer iemand anders.
we kunnen hier allemaal een mening over hebben maar het is nu eenmaal niet zwart/wit, goed en fout!
beetje wat Jaina wil aantonen toch?
ik blijf deze er steeds weer bijhalen:
https://www.youtube.com/watch?v=P2AUat93a8Q
het vraagt een bredere kijk, inzicht, naar essenties kijken, een portie mildheid en harde oordelen achterwege laten.
Fay
Ik had jouw reactie nog niet gezien. Ik vind het ook erg jammer dat we berichten niet kunnen bijwerken of verwijderen.
Ik probeer als het even kan vanuit 'ik' te praten. Dat heb ik ook moeten leren. Vandaar mijn 'bijstelling' dat het voor jóuw een vlucht was.
Jaina
Verder komt vreemdgaan zoveel voor en dat zijn echt niet allemaal slechte huwelijken. Er zijn genoeg mannen en vrouwen die echt niet van plan zijn om bij hun partner weg te gaan en het allemaal wel prima vinden maar die daarnaast de spanning van een affaire willen. Of mensen die veel op zakenreis zijn of periodes in het buitenland werken en daar een minnaar/minnares er op na houden.
Veel vreemdgangers gaan ook helemaal nooit bij hun partner weg of zijn dat in elk geval niet van plan. ===
Of een huwelijk niet slecht is als iemand vreemd gaat, hangt af van wat de afspraken zijn. Maar als er achter mijn rug om vreemd gegaan wordt, terwijl ik een gelukkig huwelijk dénk te hebben, ís mijn huwelijk niet gelukkig. Als je man of vrouw die spanning nodig heeft, is dat zo, maar de partner koopt daar niks voor. Ik vind het getuigen van grote minachting van je relatie als je in Verweggistan stiekem tussen de lakens kruipt met je secretaresse of een mooie Verweggistaan(se). Dat soort 'details' zouden voor mij ook meebepalen of ik de relatie nog een kans zou willen geven of niet. Iemand die echt ongelukkig binnen het huwelijk is en daardoor een scheve schaats heeft gereden, doet dat hopelijk niet uit koele berekening. Dat is met therapie of alleen goed praten misschien nog te redden. Maar in elk stadje een ander schatje terwijl vrouw of man thuis op de klok kijkt tot je weer thuiskomt? Dan moet er wel een héle goede reden zijn om daarmee door te willen gaan.
Vreemdgaan is zoveel meer dan vreemdgaan.
Wat heeft Truus gedaan?
1. Geslapen met getrouwde man
Wat heeft getrouwde man gedaan? (dit is natuurlijk speculatie, maar wel realistisch)
1. Geslapen met Truus
2. Gelogen tegen zijn vrouw dat hij moest "overwerken"
3. Toegekeken hoe zijn vrouw extra taken in het huishouden en voor de kinderen heeft overgenomen omdat hij zogenaamd moest overwerken.
4. Geld dat van hem en zijn vrouw samen is, uitgegeven aan Truus
5. Risico gelopen op SOA's en daarmee de gezondheid en vruchtbaarheid van zijn vrouw op het spel gezet
6. Als zijn vrouw (terecht) argwanend is geworden, heeft hij dit opgelost door boos te worden op haar gebrek aan vertrouwen en heeft hij haar verteld dat ze zich dingen inbeeldde (gaslighting).
7. Als hij na een marathonneuksessie met Truus de boel thuis niet meer overeind kon krijgen, kan het goed zijn dat de smoesjes die hij daarvoor bedacht heeft zijn vrouw aan het twijfelen gebracht hebben over haar uiterlijk en aantrekkelijkheid.
8. Door zijn eigen schuldgevoel is er afstandelijkheid ontstaan. Door ontkenning van of liegen over de oorzaak van die afstandelijkheid is zijn vrouw aan zichzelf gaan twijfelen en extra hard gaan werken, dat wil zeggen nog meer taken in het huishouden en zorg voor de kinderen op zich nemen, meer focus op seksuele bevrediging van man ipv van beiden, en ook vooral het uit te weg gaan van ruzies door hem maar gewoon zijn zin te geven.
9. Ze zullen vast geprobeerd hebben om hun 'relatieproblemen' op te lossen maar hij zal nooit echt "invested" geweest zijn, want hij had zijn eieren over meerdere mandjes verdeeld. Zijn vrouw zal veel en veel harder aan "hun" relatieproblemen gewerkt hebben dan hij.
10. Hij zal langzamerhand allemaal redenen hebben bedacht waarom zijn vrouw het verdiende (makkelijker dan toegeven dat je een egoist bent) en zal zijn vrouw overeenkomstig zijn gaan behandelen.
11. Zoals Kaaskopje al zegt, veel vreemdgangers willen *niet* weg uit hun huwelijk. Dus zodra het uitkomt, zeggen ze dat ze "tijd nodig hebben om een keuze te maken", en dan moet die arme vrouw extra hard gaan werken om te zorgen dat ze gekozen wordt. Of ze zeggen dat ze gestopt zijn, ze kopen een tweede telefoon, en gaan gewoon door met van twee walletjes eten.
Natuurlijk zijn er "relatieproblemen" als iemand vreemdgaat. Je kunt niet vreemdgaan zonder liegen en zonder tijd en geld aan het huwelijk te onttrekken, en de meeste vreemdgangers gaan in een poging het geheim en hun eigen "ego" te beschermen nog een stuk verder met gaslighting, blameshifting en emotionele mishandeling.
En Truus? Ach, die is waarschijnlijk veel te jong en naief om te beseffen dat dit allemaal speelt. En Truus krijgt precies de straf die ze verdiend heeft: ze krijgt ex-getrouwde man.
Sowhee Syboor
Of jij hebt het pittig voor je kiezen gehad of je kunt het je allemaal wel erg goed inbeelden. Heftig lijstje zo. Ik geloof dat ik maar wil hopen dat het in de meeste gevallen allemaal wat milder eraan toegaat.
Ook geloof ik dat ik nog steeds niet zo meeveer in het concept dat een relatie bij definitie slecht is als er vreemd gegaan wordt. Volgens mij gaan langdurige relaties vaak door ups en downs en natuurlijk is de koek soms op maar soms is het ook een kwestie van doorpakken en werken naar/hopen op betere tijden. Iemand schreef volgens mij ook dat ze 'pas' de laatste twee jaar troubles hadden en de tig jaar ervoor gelukkig waren. Ik kan me voorstellen dat dit stel ook door deze periode heen had kunnen komen om later terug te kijken op 'dat dipje'. Zo'n slechtere periode maakt de relatie wmb niet slecht. Tis een beetje een woordspelletje misschien maar ik heb gewoon een soort aversie tegen dat heftige 'slechte relatie', vind het een soort vernietigend voor iets wat vaak ook heel mooie aspecten heeft of had.
Pinguin
Een relatie kan toch ook slecht geworden zijn en dus op dat moment wel slecht? Natuurlijk is een relatie niet van voor naar achter opeens slecht als iemand vreemdgaat. En natuurlijk heb je samen mooie tijden meegemaakt. Daarom ben ik ook zo principieel wat vreemdgaan betreft. Door vreemd te gaan, gooi je weg wat je hebt. Dat kan de bedoeling zijn uiteraard. Zelfs al zou er een doorstart komen, dan is het vertrouwen voortaan ver te zoeken.
