Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Even zo

Even zo

05-06-2019 om 17:50

Zus

Mijn zus is anderhalf jaar geleden verhuisd naar de andere kant van het land. Gewoon omdat ze daar zin in had, niet voor werk of zo. Ze heeft nog wel eens verplichtingen hier in de buurt en dan gaat ze er eigenlijk gewoon vanuit dat ze wel hier kan logeren. Op zich vind ik dat ook geen probleem, één van mijn kinderen is het huis uit dus er staat een bed dat meestal leeg is. (Ben al jaren gescheiden, dus geen man.)
Toch merk ik dat er wat dingetjes zijn die me irriteren. Ten eerste vind ik dat ze vaak een beetje anders met hygiëne omgaat dan ik. Ze helpt (heel aardig) mee met koken, maar wast haar handen niet voor ze het eten klaarmaakt. Als het nog gekookt of gebakken wordt vind ik dat niet zo'n probleem, maar bij salades vind ik het eigenlijk gewoon vies. Als ik vraag of ze even haar handen wil wassen lacht ze me een beetje schamper uit. Vaak loopt ze ook met haar schoenen over mijn badmatjes, vind ik ook niet fris omdat ik daar met mijn blote voeten op sta na het douchen. Maar ook dat vindt ze onzin en overdreven. Ik zeg dan maar niks tot ze weer weg is en dan doe ik mijn matjes in de was. Ik voel me dan net Truus de Mier, maar tegelijk baal ik dat ze zich niet gewoon aan mijn gewoontes kan aanpassen in mijn huis.
Bijkomende irritatie is dat ze mij hier heeft achtergelaten met hulpbehoevende bejaarde ouders. Ik vraag me af (en daar kom ik niet goed uit) of die irritaties over haar gedrag bij mij thuis ingegeven zijn door de irritatie dat ik alles alleen moet opknappen met onze ouders.
Een tijdje geleden kwam het tot een uitbarsting en zijn er niet heel aardige dingen gezegd over en weer, waarna ze opmerkte dat het wel hormonaal zou zijn bij mij (ik ben nogal heftig in de overgang). Ze is toen een tijdlang niet geweest. Nu vroeg ze of ze binnenkort weer kan komen logeren. Op zich fijn dat ze het vraagt en niet gewoon aankondigt dat ze komt, zoals ze dat eerst deed. Toch zie ik er ook tegenop. Ik wil geen ruzie met mijn zus, we hebben een heel kleine familie en ik zal uiteindelijk ook met haar door één deur moeten als onze ouders nog slechter worden. Normaal ben ik ook niet zo'n deurmat, ik heb ook wel gebroken met vriendinnen omdat ze over mijn grenzen gingen. Maar met mijn zus lukt het niet om assertief te zijn. Mijn vriendinnen vinden mijn zus overigens een 'eng, kil wijf', zoals één van mijn vriendinnen mij in een dronken bui toevertrouwde
Hoe kan ik het nou een beetje prettig houden voor iedereen en toch het idee hebben dat ik in mijn eigen huis mijn eigen standaard mag bepalen?


Niet meer logeren

Voordat ze weer kan komen logeren, zou ik verwachten dat ze eerst een paar keer 'gewoon' op bezoek kwam. Voor jou, voor de gezelligheid, om de band te herstellen. Tijdens die bezoeken kunnen jullie dan samen afspraken maken over hoe het zal gaan als ze weer komt logeren.
Mocht ze dat niet willen, dan niet. Dan neemt ze de volgende keer masr ern hotel.

Mari

Mari

05-06-2019 om 21:31

En om door te gaan op Knurf: gewoon eens eerst elkaar zien zonder logeren en dingen eerlijk en open op tafel leggen? En gewoonweg eisen dat je serieus genomen wordt in jouw huisregels. Daarnaast ook laten zien hoe jij je voelt over dat jij meer voor je ouders 'opdraait'. Of dat bewaren voor een ander gesprek, kan ook. Maar ik denk dat het zeker zinnig is want anders komt straks alles op jou neer

Lena

Lena

05-06-2019 om 23:35

Verhuizen

Heb je nog het gevoel dat je zus misschien express naar ver weg is verhuisd om verder van jullie ouders (en de zorg voor hen) te gaan wonen?

Voorkomen van irritatie.

Badmatjes weghalen als zus komt en geen salade eten. Het is net zoiets als kleine kinderen op bezoek krijgen, kan je ook beter het breekbare erfstuk van oma even opbergen.

En ja, ik vermoed dat je irritatie niet komt door een badmatje maar door het feit dat je alleen de zorg voor je ouders moet regelen. Misschien toch fijn om daar samen eens over te praten. Dat je je hierin wat alleen voelt staan en of er misschien meer professionele hulp bij moet komen omdat het jou ook teveel wordt.

Wat je vriendinnen van je zus vinden, in een dronken bui, heb je niet veel aan. Het is toch je zus en je deelt samen je ouders. Daar wil je het over hebben, zonder verwijten en zonder ruzie.

Hotel

Komen de irritaties ook door het gevoel dat je een gratis hotel voor haar bent; dat ze, op geraffineerde wijze, voor zichzelf zaken zo weet te regelen dat het haar niets kost?

Ik zou ook adviseren badmatjes weg en eenpasgerechten zonder salade. Maar die acties nemen niet het gevoel weg dat ze jou dan nog steeds als goedkoop slaapplek gebruikt. Dus eerder moeite met haar berekende denkwijze op zich en jouw onvermogen tegenstand te bieden.

Wees niet bevreesd alleen voor de zorg van je ouders te staan. Als je het alleen doet, kan je het wel op je eigen manier invulling geven. Dat is best bevrijdend. Hou haar op afstand want grote kans dat ze je eerder tot last is dan tot lust, als ze meer met de zorg van haar ouders betrokken zou zijn. Ze komt gewoon berekend en egocentrisch over; lekker ver weg houden.

Triva

Triva

06-06-2019 om 08:46

Kan ze niet

bij jullie ouders logeren? Desnoods op een luchtbed?

wat gebeurt er als...

ze vraagt of ze bij je kan logeren en jij zegt dat het nu niet uitkomt?

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

06-06-2019 om 10:30

Bij je ouders logeren.
Win-win lijkt mij.

Waarom logeert ze eigenlijk niet daar?
Hier een soortgelijke situatie, maar zolang mijn ouders nog redelijk fit waren kroop ik altijd weer lekker onder moeders vleugels als dat zo uitkwam. Bij mijn zus logeren is toch anders.

Even zo

Even zo

06-06-2019 om 10:35

herkenning

Ik herken eigenlijk alles wel wat jullie zeggen. Zus is op mijn verjaardag wel even langs geweest, maar dat ging tussen afspraak A en B in, omdat ze toch in de buurt was. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet naar haar verjaardag ben gegaan, dat is 2,5 uur rijden en ik had er gewoon de puf niet voor. Ik voel me inderdaad een gratis hotel, een gemakkelijke tussenstop. Ik heb overigens al een keer gezegd dat het niet uitkwam om te logeren, mijn kind-op-kamers was op dat moment thuis en dus was het bed bezet. Ik heb niet gevraagd wat zus daarvan vond, ik heb het gewoon medegedeeld. Waar ze toen heeft geslapen, geen idee. Op zich komt het nu best uit en eigenlijk heb ik ook geen zin om erom te liegen.
Bij mijn ouders logeren is voor mijn zus geen optie, zij en mijn moeder kunnen elkaar niet veel langer dan een paar uur verdragen.
Terwijl ik jullie reacties las realiseerde ik me dat er natuurlijk ook een hoop oude patronen onder zitten. Zus is de oudste en heeft mij eigenlijk zo lang ik me kan herinneren een beetje denigrerend behandeld. Wat zij in haar eigen huis doet moet ze lekker zelf weten, maar ik voel me weer een klein kind als ze hier (wéér) over mijn grenzen walst en vindt dat ze daar het volste recht toe heeft.
Wat me ook irriteert, maar daar kan zus niks aan doen, is dat nu mijn zus ver weg woont ze ineens als een soort verloren dochter wordt ontvangen als ze eens een keertje bij mijn ouders is. Terwijl ze elkaar vroeger (ik zei het hierboven al) nauwelijks konden verdragen. En terwijl ik uren, alsof het de normaalste zaak van de wereld is, in wachtkamers van ziekenhuizen zit en op mijn laptop probeer niet achter te raken met mijn werk.
Zus vindt al die zorg trouwens ook maar onzin. Mijn ouders kunnen ook een taxi nemen naar het ziekenhuis. Dat ze het ene slechte nieuws na het andere krijgen en een beetje moeten worden opgevangen, snapt ze niet. Ook niet dat ik zoveel mogelijk meega naar begrafenissen van de broers/zussen van mijn ouders, die natuurlijk één voor één van ouderdom overlijden. Het zijn niet alleen mijn ooms en tantes die ik de laatste eer wil bewijzen, mijn ouders hebben ook oprecht verdriet als er iemand sterft en ik wil er dan graag zijn. Maar het zou wel fijn zijn als mijn zus dan ook eens in zou springen.
Praten heb ik in het verleden al vaak geprobeerd, maar volgens mij snapt ze oprecht niet waarom ik 'zo moeilijk doe'. Zus doet wat ze wil (en doet vooral niet waar ze geen zin in heeft), dus waarom doe ik datzelfde niet ook gewoon doen? Dat er dan twee hoogbejaarden tussen wal en schip vallen, who cares?
Flanagan, ik denk dat je gelijk heb met het zelf regelen van de zorg. Zo heb ik het nog niet bekeken.
Hoe zus reageert hangt ook sterk af van de vriend-van-het-moment. Op dit moment heeft ze zo'n zweverige antivaxxer die haar aanmoedigt vooral heel erg voor zichzelf te kiezen. De vriend hiervoor was juist meer het familietype. Gelukkig heeft zus geen kinderen...

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

06-06-2019 om 10:49

Die heeft genoeg aan zichzelf.
Tja weet je, dat gaat niet veranderen. Jouw zus is iemand die vooral met zichzelf bezig is. Je kunt hooguit aangeven dat het fijn is voor je vader en moeder als er iemand meegaat en dat jij dat niet altijd hoeft te zijn.
Afstand is niet altijd een argument. Als ze dichtbij gewoond had, had ze dit soort zaken waarschijnlijk ook niet gedaan.

Eigenlijk is je zus dus gewoon niet zo’n leuk mens?

Tamar

Tamar

06-06-2019 om 11:06

administratie

Kan ze niet iets op afstand overnemen., zoals de administratie? Dat is nog best een klus. Mijn broer woont in het buitenland om een goede reden (de liefde). Ik heb het dus ook alleen moeten opknappen, maar wel altijd in goed overleg en zonder verwijten over en weer. Ik heb daargoede herinneringen aan. En ze kan misschien financieel inspringen, door bijvoorbeeld meer hulp te betalen. Dat zou jou ook weer ontlasten.

Triva

Triva

06-06-2019 om 12:54

tja simpel

als ze wil logeren dan doet ze dat voortaan maar bij jouw ouders. Jammer dan dat ze elkaar niet lang kunnen verdragen, dat is toch niet jouw probleem? Nu zit jij met de stress.

niet liegen

maar als jij dat logeren eigenlijk niet ziet zitten, omdat het jou stress geeft en vervelende gevoelens enz. dan komt het toch ook niet uit?
Dat is geen liegen. En bedenk vooral ook: je hoeft het niet toe te lichten of te verantwoorden. Als jij zegt "het komt mij niet uit" dan is dat alle uitleg die je hoeft te geven

Even zo

Even zo

06-06-2019 om 14:28

dank

Zus is erg slecht met geld, dus die ga ik geen toegang geven tot de financiën van mijn ouders. En extra betalen voor de hulp gaat 'm ook niet worden. Maar ik snap het idee, misschien kan ik iets anders verzinnen wat ze kan doen op afstand.
Ik ga mijn gedachten hierover eens op een rijtje zetten en als ik geen zin in heb in logeerpartijen, zeg ik inderdaad gewoon dat het niet uitkomt.
Dank voor het meedenken! Ik denk soms dat IK gek ben, dan is het fijn om even de mening van anderen te vragen. Hoewel ik me realiseer dat jullie de kant van mijn zus niet hebben gehoord.

Mari

Mari

06-06-2019 om 15:34

hm2

Het klinkt of jij lief en plichtsgetrouw bent en je zus wat egocentrischer en egoïstischer. Nu moet ze natuurlijk zelf weten hoe ze haar leven leidt, maar het wordt iets anders als ze wel gebruikt maakt van jouw huis etc, maar over jou en de regels schamperend haar schouders ophaalt. Het wordt nog eens een fractie vervelender als ze haar schouders ophaalt over de zorg voor haar ouders, dat aan jou overlaat ihkv 'voor zichzelf kiezen', en daarmee jouw leven verzwaart. Hoe vervelend of toxisch de band ook is, het is geen reden het dan maar aan je zus/broer over te laten.
Ik zou eens wat van haar leren als ik jou was en wat egoistischer worden, meer voor jezelf opkomen, grenzen stellen etc. Het klinkt ook of je wat geïntimideerd bent door haar onverschillige houding, misschien moet je ook wat meer de verontwaardiging in jezelf opzoeken en haar vandaar uit confronteren. Wat zou haar reactie zijn als zij dit draadje zou lezen?

Even zo

'Hoewel ik me realiseer dat jullie de kant van mijn zus niet hebben gehoord.'

Maar voor het bewaken van je eigen grenzen maakt dat toch niet uit? Al was je zus een kruising tussen moeder Theresa en Gandhi, dan nog heb jij het recht om in je eigen huis te verwachten dat mensen rekening met jouw wensen houden.

Limi

Limi

06-06-2019 om 16:37

De band

"Hoe vervelend of toxisch de band ook is, het is geen reden het dan maar aan je zus/broer over te laten"

Dat heb ik wel gedaan.
Onderschat het effect van een jarenlang slechte band niet. Ik kon mijn moeder een paar minuten verdragen. Vervelend voor mijn zussen, maar mijn geestelijke welzijn ging toch echt voor.
Ik zou er dus niemand om veroordelen.
Overigens heb ik hulp aangeboden toen ze was overleden en daar is toen geen gebruik van gemaakt. Blijkbaar is het toch handiger om alles in 1 hand te houden.

'Ja leuk'

Volgende keer als ze wil komen logeren zeg je: 'Ja leuk, dan kun jij die twee dagen (of meer) bij onze ouders de was doen, planten verzorgen etc. dan heb ik eindelijk een paar dagen vrij,. Kan ik lekker met de kinderen iets leuks doen. Fijn dat je komt.'.
Maak het zo konkreet mogelijk. Fijn, want op die dagen moet ik bij onze ouders .... maar dat kun jij dan doen. Dat scheelt veel voor mij.

Tsjor

Watervrouw

Watervrouw

06-06-2019 om 17:34

Veel

Het lijkt me een beetje erg veel; thuiswonende kinderen (pubers?), mantelzorg, werk, overgang en er alleen voor staan, daar kunnen alleen logés bij als ze je een goed gevoel géven, anders niet. Ik zou haar voorlopig niet laten logeren.

Dat het grootste gedeelte van de zorg voor je ouders op jou neer komt is waarschijnlijk niet te vermijden maar ik zou wel wat meer proberen te verdelen of af te stoten, zeker afspraken in ziekenhuizen daar gaat zo idioot veel tijd in zitten en puuten uit. Nu is het wel handig om dat per arts of per vader of moeder over een persoon te laten lopen, bijvoorbeeld jij altijd met vader naar de oogarts en zus altijd met moeder naar de cardioloog. Als deze afspraken niet al te vroeg gepland worden heeft zus genoeg tijd om te reizen. En veel zaken bijvoorbeeeld het regelen van thuiszorg, kunnen ook op afstand geregeld worden.

Ookzo

Ookzo

06-06-2019 om 19:00

Tja

Ik heb ook zo'n jonger zusje dat ooit uitgebarsten is dat ik haar denigrerend behandel. Ik was me werkelijk van geen kwaad bewust!!!!
Praat es uitgebreid met elkaar zonder aanname en oprecht nieuwsgierig. Gaat vast een wereld open
Dat mijn zusje minder assertief is moet ze MIJ niet kwalijk nemen. Ik doe vast v asnalles niet goed maar wat een hoop projectie . Ook dat lees ik in jouw verhaal.

Financiën niet uitbesteden

Ik heb een lieve broer, die jammergenoeg vergeetachtig is wat betalingen betreft. Hij heeft ook de betaalpas. Dus moet ik hem achter de broek aan aangaande declaraties die ik voorgeschoten heb. Dat is zo vervelend.
Dus hou dat bij jezelf, anders kan je je zus nog gaan controleren of ze niet nalatig is geweest.
Niets zo vervelend als haar het beheer over geldzaken toevertrouwen en je afvragen of het wel goed gaat. Dat ‘achterna lopen’, vraagt meer energie van jou dan als je het zelf doet.

Je kan op andere fronten het jezelf wat makkelijker maken; denk aan dagbesteding zodat jij minder vaak bij hen langs hoeft te gaan, of tafeltje dekje, of huishoudelijk hulp die ook de wasgoed draait, thuiskapper etc. Zodat jij de afspraken doet die buitenhuis afspelen en minder tijd hoeft te steken in dagelijkse aspecten . Bedenk hoe je jezelf kan ontzien.

Besef dat ze over een paar jaar in een zorgcentrum komen te wonen. Dan deel je de zorg met de personeelsleden aldaar. Even volhouden.

Mari

Mari

06-06-2019 om 20:00

Limi

Tja, ik onderschat niet hoe toxisch een band kan zijn: mijn moeder was gediagnosticeerd narcist. Ik kon ook haar ook (en nauwelijks eigenlijk) een paar minuten verdragen. Ik heb wel voor haar gezorgd. Ik had niet de keuze om me terug te trekken. Nou ja, die keuze heb je natuurlijk altijd maar ik had geen broers of zussen en was haar enige familie. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar aan haar lot over te laten. En ja, ik heb ook een moraliteit: iemand is je moeder, ook al is ze verknipt, ze heeft wel meer voor je gezorgd dan ooit iemand zal doen (bij mij althans, een moeder die letterlijk het gezin heeft verlaten vind ik ook niet meetellen hier in). In die zin is het een moreel iets geweest ook van mij, maar eerlijk is eerlijk: ik heb van de verzorging ook heel erg gebaald, na al die jaren van claimen, manipuleren en stalken.

Ik zie bij vriendinnen (met soms ook toxische ouders) die wel broers of zussen hebben dat de verzorging vaak op een of twee personen neerkomt, die het echter ook niet makkelijk hebben met pa of ma. Een toxisch persoon is voor iedereen toxisch, zelfs voor de 'golden child'. Veel broers en zussen haken af ihkv 'ik trek het niet' of 'ik heb het te druk'. En dat vind ik rot voor degenen die er wel voor opdraaien, vaak ook uit plichtsbesef. Het scheelt per individueel geval maar ik dus wel een oordeel over die (met name broers maar ook een paar zussen) die zich er wel heel makkelijk uitdraaien 'want ik heb niks met ma'. Ik heb het daar moeilijk mee, maar dat zal ongetwijfeld komen door mijn achtergrond.
Ik kan me ook voorstellen dat je zussen op jouw voorstel te helpen met de begrafenis iets hadden van 'ja nou hoeft het niet meer' in plaats van dat ze het per se zelf in de handen wilden houden.
Lastige mensen lijken me minder een last als je het met elkaar kan dragen. Maar goed, ik ken jouw verhaal niet, dus ik zal me er geen oordeel over aanmatigen. Ik zie echter ook best veel mensen die het heel makkelijk aan broer of zus overlaten. Misschien zoals de zus van topicstelster hoewel we haar verhaal ook niet kennen.

juf Ank

juf Ank

06-06-2019 om 20:05

probeer

Eens voor jezelf op papier te zetten wat jouw minimale voorwaarden zijn waar ze aan moet voldoen om te 'mogen' logeren. Bedenk dan eens of daar dan nog over te praten valt of dat je ervoor kiest om dat op een prettige manier o[p papier te zetten voor je zus, in de vorm van een brief of zo. Je kunt dan lang over nadenken over je formulering waardoor je de zaken helder en assertief stelt. Assertiever dan dat je bent als ze t.o. je staat.

Ookzo; jouw post komt vervelend over op mij. Ik zou denken dat als er iemand aan het projecteren is, dat jij dat hier bent. Jij kunt helemaal niet oordelen over de situatie van de TS.

Ookzo

Ookzo

06-06-2019 om 20:20

Niemsnd

Kan oordelen over de situatie want het is een eenzijdig verhaal. Misschien druk ik me ongelukkig uit maar het is beleving TS en ik ben benieuwd naar andere kant. Vind er veel onuitgesproken aannames inzitten. Vervolgens een uitbarsting met over en weer onaardigheden. Lees niks over een echt goed gesprek. Daar sla ik op aan. Ik werd door zus ook voor vsnallees en nog wat uitgemaakt na een uitbarsting. Praat gewoon met elkaar is mijn advies. Laat het niet zo hoog oplopen. Dan gaat iedereen om zich heen slaan. Probeer alleen een andere kant te belichten.

ookzo

Dat heb je zelf ook gedaan? Je zus gevraagd waar haar gevoel vandaan kwam en hoe jullie daar samen anders mee om zouden kunnen gaan?

Ookzo

Ookzo

06-06-2019 om 20:52

Jazeker

Wel jammer dat er uitbarsting voor nodig was. Blijkbaar had zij het gevoel dat een gewoon gesprek niet aan Zou komen . Jammer vind ik dat. Maar ja zoveel mensen zoveel belevingen van zelfde situaties.

Ookzo

Ookzo

06-06-2019 om 21:10

Ik denk

Dat een aantal van dit soort problemen worden veroorzaakt in de combi van mensen die wat bedeesder zijn en mensen die assertiever zijn. Gaat niet over goed of fout of beter of slechter. Er ontstaan gewoon aannames en misverstanden door. Dat is jammer maar realiteit. Gedraag je als 2 volwassenen in een volwassen open gesprek. Dan kun je komen tot realistische verwachtingen en afspraken. Al die verwijten en invullingen lossen weinig op

Even zo

Even zo

06-06-2019 om 21:14

tja

Zus is zich inderdaad van geen kwaad bewust, dat zei ze ook letterlijk na die uitbarsting. Maar stel dat ik je (bij wijze van spreken) 100x vraag je schoenen uit te trekken en je zegt 100x dat je dat onzin vindt en je ze lekker aanhoudt en bij keer 101 barst ik uit dat ik GVD geen hotel ben en je zegt dan dat je je van geen kwaad bewust bent, hoeveel duidelijker had ik dan moeten zijn? Zus doet pas wat ik vraag als ik haar letterlijk voor de keuze stel: schoenen uit of oprotten. Zo zit ik niet in elkaar dus dan slik ik maar weer.
Waar je wel gelijk in hebt, OokZo, is dat er een hoop verwachtingen zijn die komen vanuit ervaringen uit het verleden. Als ik mijn zus iets moet vragen waarvan ik weet dat ze er geen zin in zal hebben, dan verwacht ik een bepaalde reactie. Ik neem inderdaad aan dat ze op een bepaalde manier reageert. En helaas krijg ik ook steeds gelijk. Ik ben wel klaar met goede gesprekken.
Mijn ouders zijn wel een beetje lastig, maar vooral star door leeftijd. Op maandag doen ze dit, op dinsdag dat en daar moet je niet tussen komen. Toxisch zijn ze niet, ze hebben veel lieve kanten. Ze snappen gelukkig wel dat ik ook niet alles kan doen, dus schoonmaak en was laten ze doen door een hulp en boodschappen laten ze bezorgen (ze hebben zelfs een laptop om te bestellen bij Appie). Ik doe de ziekenhuisbezoekjes, de begrafenissen, de moeilijke formulieren, de contacten met de verzekering als er weer eens iets is misgegaan, de brillen, apotheek, contact met loodgieters/verwarmingsmannen/schilders/enz. (ze wonen nog in een koophuis). Dat is al gedoe genoeg.
Watervrouw, ik red het op zich allemaal prima. Puber die nog thuis woont is zelfstandig en behulpzaam, jongvolwassene die het huis uit is heeft een medisch beroep en hoort de kleine klagerijtjes/pijntjes van opa en oma liefdevol aan (en geeft vervolgens het advies om bij echte zorgen naar de huisarts te gaan, haha). Mijn werk is leuk en ik heb veel gezellige vriendinnen. Ik heb een fijne arts die het overgangsproces probeert te verzachten dus eigenlijk heb ik weinig klagen. Druk is het wel dus negativiteit kan ik missen als kiespijn.
Tsjor, goeie tip, die ga ik gebruiken. Mag zus mee naar de opticien of ze mag om 8 uur 's morgens de verwarmingsmonteur ontvangen bij mijn ouders thuis.

Limi

Limi

06-06-2019 om 21:19

ik ben wel makkelijker geworden

Ik heb dat plichtsbesef gewoon niet meer zo. Zolang ik geen vragen kreeg om iets te doen, vond ik het prima, en die heb ik ook niet gehad.
Vragen had ik overwogen, opdrachten/eisen niet.
Ik heb na de begrafenis hulp aangeboden, maar niets meer gehoord. Ook prima dan.

Blijkbaar heeft EvenZo het wel met haar zus over dingen gehad die volgens haar gedaan moesten worden, maar heeft haar zus daar een andere mening over. Als zus het niet nodig vindt (om bv je ouders emotionele steun te verlenen na een overlijden), krijg je haar niet in beweging, lijkt me. Misschien zijn er ook dingen die EvenZo nodig vindt die wel meer mensen dan alleen haar zus niet zo nodig vinden en kan er een compromis komen, in plaats van te hopen dat haar zus er net zo over gaat denken als zij?

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

06-06-2019 om 22:01

In jouw huis

Ben jij de baas. Dus schoenen uit bij de voordeur.
Bij mensen als je zus helpt aardig vragen dan niet. Dat moet dan als eis.

Verder: als zij niet mee wil naar begrafenissen, doktersbezoeken etc. verander je daar niets aan.

Ik zou, als ik jou was, zeggen dat het logeren niet uitkomt maar dat ze misschien bij pa en ma terecht kan. Het kan goed dat die zich beter voordoen dan ze zijn tijdens de bliksembezoekjes van je zus. En helpt het als je zus ze wat langer achter elkaar ziet.

Maar heel eerlijk gezegd denk ik dat er in de basis iets wringt tussen jullie, en dat dat maakt dat je je stoort aan alles wat ze doet en niet doet. Dat valt niet op te lossen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.