Saaie seks en te weinig seks in huwelijk met baby
Hallo iedereen,
Ongeveer 5 jaar ben ik nu samen met mijn man waarvan 2,5 jaar getrouwd. Ik voel me nog altijd aangetrokken tot hem maar helaas heeft hij nu bijna een jaar steeds minder zin in seks. Dat komt door geldproblemen (al verdien ik zelf voldoende om het gezin te onderhouden) en problemen binnen zijn familie (zijn ouders waren nog niet klaar om hem los te laten en verwijten hem dat hij hen niet vaak bezoekt). Bovendien zijn we papa en mama geworden dit jaar dus de verantwoordelijkheden zijn toegenomen. Ik probeer te helpen waar ik kan. Ik zorg voor ons kind en laat hem alleen de leuke dingen doen, bijvoorbeeld lekker spelen met ons kindje. Alle huishoudelijke taken op het buiten zetten van de vuilnisbakken na (ik ben bang voor spinnen) doe ik en betaal zo'n beetje alle vaste lasten (zowel voor het huis, als voor ons kindje en hond). Langzaam begint hij nu steeds meer te werken (moest zijn studie nog afronden) en binnenkort zal hij weer centjes binnenkrijgen.
Ik snap dat een man zich minder kan voelen als zijn vrouw degene is die alles moet betalen en door alle familieproblemen erbij kan zijn libido dalen. Ik probeer echter met alles te helpen en ik weet niet hoe lang ik dit nog trek. Ik houd van seks. Ik wil graag seks. Liefst 2x in de week maar tenminste 1x. Nu gaan we eerder richting 1x in de zes weken. Ik heb het meerdere malen aangekaart (dat ik het mis en dat ik ongelukkig ben) maar tevergeefs. Hij zegt het ook te missen maar geld is voor hem belangrijker. Dus wil hij veel werken en dan is hij automatisch moe en moet daar in het weekend van bijkomen.
Ik heb een lange tijd gedacht dat het aan mij lag. Door de zwangerschap was ik aangekomen (inmiddels weer allemaal kwijt) en ik besteedde niet zoveel aandacht aan mezelf (dacht alleen aan mijn baby en alles eromheen). Dus ik ben meer mijn best gaan doen. Buikspieroefeningen iedere avond, sexy lingerie aan onder mooie jurkjes en meer initiatief tonen. Met als gevolg afwijzing. En dat doet pijn. Niks pijnlijker dan de dag doorbrengen met het verzorgen van de baby en het huis, betalen van de rekeningen, koken voor je man, mooi aangekleed op hem te wachten om vervolgens eigenlijk bijna genegeerd te worden. Hij komt binnen, eet, laat de hond uit, gaat douchen en bekijkt dan filmpjes op de ipad tot laat in de avond om vervolgens met oordopjes en al in slaap te vallen. En ik lig ernaast in een sexy setje.
Ik word er echt verdrietig van. We zijn beide bijna 30 en ons seksleven is slecht. Want ook als we dan eens seks hebben is het erg saai en kort. Hij wil het liefst dat ik hem even verwen en er dan op klim. Als ik zeg dat ik zelf ook verwend wil worden dan doet hij het met veel tegenzin (zuchten en nogal oppervlakkig een paar keer likken).
Soms denk ik is dit het dan, mijn leven? Ik vind mezelf echt een lieve hardwerkende verzorgende moeder en vrouw. Ik smeer nog altijd zijn broodjes voor werk. Ik wil graag voor hem en ons gezin zorgen maar het voelt alsof er niet meer voor mij wordt gezorgd. Hij zegt wel dat hij van mij houdt en dat hij mij mooi vindt maar ik wil dat ook voelen. Ik heb het nu al zo vaak aangekaart dat hij nu zelf heeft gezegd dat ik er niet meer over moet beginnen anders gaat het hem nog meer tegenstaan.
Mijn kind staat boven mijn verlangen, zo'n moeder ben ik nou eenmaal. Dus scheiden zit er niet in. Ik heb genoeg speeltjes en 18 jaar houd ik wel vol. Ik merk wel dat ik de laatste tijd anders ga kijken naar mijn man. Waar ik voorheen als ik hem zag dacht man wat ben je sexy denk ik nu man wat ben je sexy maar ow zo saai. En ik merk dat ik wat stiller ben. Meer in mezelf. Doe nog wel gewoon al mijn taken maar voel steeds minder de behoefte om met hem samen op de bank tv te kijken. Ik begin een beetje mijn eigen leven te leiden.
Ik wil graag geloven dat het zodra hij zijn centjes weer krijgt beter wordt maar hij stort zich helemaal op zijn werk en dat zal de komende jaren niet veranderen (zegt hij zelf). Wie herkent dit en heb je je erbij neergelegd? Hoe ging je om met je gevoelens?
Ik denk dat ik dit vooral opschrijf om het met anderen te kunnen delen. Ik weet van mezelf dat ik sowieso bij hem blijf tot ons kindje 18 is. Pas als het dan nog steeds slecht is kies ik voor mezelf.
Ik wist trouwens niet of dit nou bij relatie of seksualiteit hoorde maar goed, zal me vast worden vergeven.
Bedankt voor het lezen,
Mamavan1
Smiley
Nee, het is niet goedgekomen.
Ook ik wilde in therapie en kreeg exact jouw antwoord: ik ben niet gek, ik mankeer niets, ik heb geen last van mezelf.
Dat antwoord was het begin van het lange einde.
Ik woon alweer wat jaren alleen.
Persoonlijk vind ik het niet normaal als iemand iets stuk gooit om andere reden dan dat er iets heel ernstigs is gebeurd.Echt iets heel erg ernstigs, niet omdat ze een driftbui krijgen.
Jij houdt nog van je man en dus ga je vechten. Goed van je! Succes bij de te nemen stappen en ik hoop dat het goed komt, maar leg je focus op de oorzaak en niet op het symptoom. Laat er in elk geval geen 30jaar overheen gaan oké? 
hier is het
ook niet goedgekomen. (ik was degene die je problematiek herkende, zowel bij mezelf als bij anderen)
Mijn advies is ook met klem: laat het niet te lang doormodderen!
Hulp vragen klinkt leuk, maar je hebt er zo weinig aan als 'hij niet wil'.
Je kunt pas verder komen als je een gezamelijk probleem kunt formuleren. En samen aan de slag wilt. Dit moet echt samen, alleen kun je niets.
En pas ook op met hulp vragen. Roep niet te snel dat hij dingen kapot maakt. Hulpverleners checken (automatisch? Weet ik niet precies) de situatie voor het kind; loopt ontwikkeling van kind gevaar? Voor je het weet heb je er een dijk van een probleem bij.
Voor mij is het al weer lang geleden, de relatie waarin dat speelde. Ik heb daar echt wel een deuk van opgelopen. Constant afgewezen worden is echt killing voor je zelfvertrouwen, niet te lang laten gebeuren!
Ik heb al weer heel lang een relatie waarin dit totaal niet speelt. Maar 'nee' horen blijft gelijk pijnlijk...
En nee, natuurlijk gaat het nooit alleen over sex. Maar sex is voor mij wel belangrijk. En staat voor mij absoluut niet los vd rest. En natuurlijk speelde in die relatie toen meer.
gezamenlijk probleem
TO, Jannie heeft gelijk als ze zegt dat er een gezamenlijk probleem moet zijn.
Als jij richting je partner aangeeft dat je ongelukkig bent over een aantal dingen (bijv. erg boos worden in bijzijn van kind, geen seks willen, alleen met zichzelf/zijn "eigen" problemen bezig zijn), dan is denk ik het belangrijkste dat je wilt, dat je partner jou hoort, naar je luistert en je serieus neemt.
Pas daarna kan je praten over en werken aan oplossingen.
Als je dit allemaal uit naar je partner en hij doet er niets mee, vindt het jouw probleem, wil niet mee naar huisarts/therapeut etc. dan is de vraag of je jullie relatieproblemen kunt oplossen, want dan ligt het geheel bij jou. En dat voelt denk ik niet goed, sterker nog, dat vind ik heel fout. Als jij ongelukkig bent, zou hij dat naar moeten vinden. Zo nee, dan is serieus de vraag of hij zich in jou kan en wil verplaatsen.
Als hij echt een depressie heeft dan kan dat verklaren waarom hij bepaalde reacties heeft. Maar dan moet daar dus wel wat aan gebeuren!
En denk dus goed erover na hoe zijn gedrag was voordat het minder werd. De eerste twee jaar van je relatie zou ik niet meetellen, dan ben je nog verliefd. Dus kijk ongeveer vanaf dat moment.
Denkt niemand aan....
Zou het kunnen dat je man een buitenechtelijke relatie heeft?
Ik denk aan van alles...
Niet kunnen afstuderen door ADD? Zijn ouders zitten misschien teveel op zijn nek? Een relatie? Depressie? Gokverslaving met schulden? Jeugdtrauma dat opspeelt?
Maar het is niet aan ons, noch aan TO on te gaan zitten gissen.
Goed om hulp in te schakelen. Sterkte ermee. Het lijkt me een nare situatie.Heb je vriendinnen of familie bij wie je ook je hart kunt luchten? Volgens mij kun je best wat emotionele support gebruiken.
Goede ontwikkelingen
Ik zal nog op de reacties reageren maar ik wil jullie toch ook nog even vertellen hoe het nu gaat.
Allereerst, we hebben seks gehad zondagavond (sinds weken!) Hij bleef heel lang beneden zitten en toen hij eenmaal boven was (ben expres opgebleven) heb ik eerst over koetjes en kalfjes gepraat en toen heb ik aangegeven dat het me is opgevallen dat hij tot laat beneden tv blijft kijken. Ik heb gezegd dat ik naast niet praten over seks ook geen seks verwacht, zelfs niet op zaterdagavond. Ik zei: 'Ik wil niet dat het een verplicht nummertje wordt, ik gun jou je ruimte'. En toen zei hij dat hij juist van plan was om de eerste stap te zetten vanavond en dat hij wilde beginnen met zoenen. Hij zei het meer zo van 'en nu heb je het moment zelf verpest'. Ik zei: 'Dan begin ik wel met jou zoenen' en ik stond op om de ramen te sluiten. Hij keek niet echt enthousiast maar ik dacht 'ik doe het gewoon' en ik begon hem te zoenen op zijn lichaam en van daaruit is het dus verder gegaan.
Het was wel zoals voorheen, voorspelbaar. Ik werd zoals gebruikelijk overgeslagen. Het was hem verwennen en dan de daad. Maar ik dacht bij mezelf 'niets zeggen, dit is stap 1, we moeten gewoon weer beginnen'. Ik heb achteraf alleen maar de seks (niet overdreven) geprezen en hij was zichtbaar blij. Ik denk dat hij ook opgelucht was dat we het gewoon weer eens gedaab hebben.
Gisteren heeft hij ook zijn eerste salaris ontvangen dus hij is ook weer een stuk vrolijker. Ik blijf doorgaan zoals nu: niet over seks praten, niet verwachten en als het weer echt weken duurt zelf initiatief nemen
Afspraak met de huisarts staat ook gepland. Ik ben wel een stuk optimistischer. Heb goede hoop.
Ik weet het niet meer
Ik ben zo verdrietig en moet gewoon ergens mijn frustraties kwijt. De gesprekken met de praktijkondersteuner zijn goed gegaan, hij is zelfs een keer meegegaan. De communicatie verliep hierdoor ook echt beter. Hij vertelde dat het voelde alsof hij enorm onder druk stond. Dat hij daardoor gelijk al geen zin meer had in seks. Dus de afgelopen weken/ maanden heb ik niets gezegd en geen initiatief genomen. We zoenen mekaar nu wel meer, dat kwam tijdens de gesprekken ook naar boven, om ook op die manier intiem te zijn. Maar ik ben zo teleurgesteld. Precies dat waar ik bang voor was gebeurt nu, namelijk dat ik moet wachten tot hij wil. Ik heb beloofd niets te zeggen maar nu is het al 8 weken geleden dat we seks hebben gehad. Hoe lang moet ik mijn mond houden?
Ik merk wel aan hem dat hij het ook moeilijk vindt. De laatste tijd zegt hij dat hij bang is dat ik bij hem weg zou willen gaan. Ik stel hem dan gerust maar van binnen denk ik soms wel als we samen geen kind hadden...
zonder iets te zeggen
Kun je toch op andere manieren proberen hem in de stemming te brengen? Doen jullie leuke dingen samen....zonder dat kleine aandachtvretertje?
Tante Sidonia
Hij werkt nu fulltime en in het weekend moet hij aan zijn administratie zitten. Hij is eigenlijk altijd moe. We hebben wel een oppas maar we zetten haar nauwelijks in. We doen wel dingen met zijn drieën, een wandeling bijvoorbeeld. Of als de kleine slaapt samen een film kijken. Poeh dat laatst is soms ook stressvol. Dan komt er in een film een vrijpartij voor en je voelt gewoon hoe de sfeer direct omslaat en ongemakkelijk wordt. We zeggen allebei niets en houden onze ogen strak op het scherm, durven mekaar niet aan te kijken.
Sneu zijn wij zeg, al helemaal als ik het dan zo opschrijf. Dan lees ik alle reacties van voorheen terug en vooral dat er wordt gezegd niet te lang aanmodderen veroorzaakt bij mij een benauwd gevoel. Ons kindje is nog geen jaar oud... ik kan toch niet opgeven nu.. maar gelukkig ben ik ook niet. Ik denk dan maar: ik zal nog ongelukkiger zijn als ik mijn kindje met iemand zou moeten delen.
Jezus mina zeg
Wat pakt iedereen hier manlief met zijden handschoentjes aan en wordt Mamavan1 op alles aangevallen.
Mamavan1 stop alles op jezelf te betrekken alsjeblieft. Het kan evengoed bij hem liggen: Er zijn mannen voor wie geldt 'bezit van de zaak, einde van het vermaak' en een kindje en getrouwd zijn, lijkt op bezit van de zaak. Er zijn mannen die zo in de porno zitten dat ze liever even daarmee bezig zijn dan met hun vrouw. Dat kan er ook allemaal aan de hand zijn. En daar moet over gepraat worden. Helaas is dat niet voor de hand liggend in ieder huwelijk en bij mannen minder dan bij vrouwen (hoewel?).
Met een antwoord als 'jij zet me onder druk' zou ik geen genoegen nemen. Dat klinkt als met kluitje in het riet sturen en een cover up voor ernstiger zaken. Want hoe gaat het als jij hem vijf weken met rust laat? Gebeurt er dan wat? komt hij wel over de brug dan?
Je doet er alles aan om hem te pleasen, om hem te verleiden. En begrijpelijk, je wilt graag vrijen. Maar ik zou daar me ophouden. Ik zou zeggen "ik houd van je en wil dat graag lichamelijk beleven maar voor jou lijkt er van alles tussen te staan Dat kan natuurlijk maar ik wil het niet mijn probleem maken. Wat gaan we eraan doen?"
Want mij is onduidelijk of je man dit ook als een probleem ervaart. Het voelt alsof hij een beetje vlucht en het niet onder ogen wil zien en problemen van werk en zo als excuus neemt
sorry
In de vorige posting doe ik voorkomen alsof iedereen de schuld bij Mamavan1 legt. Ik had niet goed gelezen. Nu wel en ik zie dat dat niet zo is dus dat neem ik terug.
Mamavan1
Je verhaal doet me zo denken aan het verhaal van deze jonge vrouw
https://www.youtube.com/watch?v=4PJDBNTOCTw&t=7s
Niet dat ik zeg dat je man narcist is hoor, helemaal niet, maar gewoon hoe zij zich binnenstebuiten keert om gewoon eens fijn te vrijen en steeds nul op het rekest krijgt. En hoe groot het gevoel van afwijzing daarmee is.
Ik heb hetzelfde meegemaakt, dus voel erg met je mee. Het is heel pijnlijk.
Ik ben er klaar mee
Ik klikte op je link maar kon niet lang naar het filmpje kijken. Het doet te veel met me. Alleen al de titel. Zou mijn man dan ook expres geen seks met mij hebben? Het zou toch niet.. Ik weet niet waarom maar ik moest hem erop aanspreken. Zojuist ook gedaan. Eerst gevraagd hoe hij zich nu voelde. Moe was het antwoord. Ik zei dat we al een tijdje geen seks hebben gehad. En dat ik dat moeilijk vond. Hij reageerde met ik vind het ook moeilijk. Toen vroeg ik hoe kunnen we dit oplossen. Vervolgens riep hij hard ga je daar nu over zeiken. Na even stil te zijn geweest zei ik dat ik alleen wilde aangeven dat ik het moeilijk vond. Maar hij reageert niet meer en nu liggen we op bed zonder iets te zeggen.
Ik ben nog geen 30 jaar oud en weiger zo te leven. Dat je met jezelf in de knoop zit oke maar dat je daar niets aan wilt doen is een ander verhaal. Ik wil scheiden. Niet nu direct maar als de kleine in ieder geval iets meer zelf kan zoals lopen. Nu is de kleine nog zo afhankelijk van mij dat ik me daar op wil focussen. Maar ik ga scheiden, wil dit gewoon echt niet meer. Morgen een lijst maken van de eerste stappen en alles goed uitdenken. Voel me echt zo verdrietig, ik hou wel echt van hem maar misschien hij niet meer van mij.
Mamavan1
Ik begrijp je, ik heb de filmpjes ook huilend zitten kijken, het is zo vernederend steeds afgewezen te worden door de man van wie je houdt. (zou het voor mannen net zo zijn?)
Nee iemand hoeft het niet expres te doen, je man ook niet. Zoals ik al zei: ik zeg niet dat hij narcist is. Er zal ergens een soort onmogelijkheid in hem zitten zich aan intimiteit over te geven op het moment. Misschien wil hij je helemaal niet kwetsen ermee.
Ik denk wel dat het goed is om op een gegeven moment aan te geven aan hem dat jij dit niet meer volhoudt. En dat dingen niet direct opgelost moeten zijn/worden maar onderkend. Misschien is dat een wake up call. Dat je niet meer smeekt maar stelt. Want ik begrijp je: je kan niet jaren letterlijk en figuurlijk kalt gestelt worden. Toch is de kans dat als hij echt merkt dat je hem peert als het zo blijft, dat hij wel gaat zien dat hij een probleem heeft. Maar ik begrijp... aan jouw geduld zit ook een einde.
Zwangerschap
Heeft ie niet een soort klap gehad van je zwangerschap, bevalling en borstvoeding. Als man moet je daar toch even doorheen. Je hrbt een bepaald beeld van je partner en dat verandert toch. Goed mogelijk dat sommige mannen daar grotere problemen mee hebben dan andere. Het komt ook andersom voor volgens mij. Vrouwen die na een bevalling geen zin in seks meer hebben.
Ad/ mamavan1
Ook al heeft hij een klap van de zwangerschap gehad, dan moet hij dat onderkennen en aangaan en niet mammavan1 maar aan laten modderen.
eigenlijk mamavan1
Is het tweede filmpje van het drieluik nog veel meer toepasbaar op jullie schamele seksrelatie. Dat meisje zegt ook: ik deed van alles: sexy doen, niet sexy doen, het helemaal aan hem overlaten, mooie lingerie, van alles maar het maakte niet uit.
Ik begrijp dat het voor jou te pijnlijk is. Maar zou het niet wat zijn het filmpje aan je man te laten zien? Ik bedoel, ik vind die vrouw erg lief en niet offensief, ze legt alleen maar uit hoe het voelt voor haar. Misschien raakt het hem meer en is voelt hij zich minder in een hoek gedreven (wat niet jouw schuld is, komt omdat hij het zelf niet onder ogen wil zien) als het van een vreemde komt. Je zou hem het filmpje een keer per email kunnen sturen met de vraag of hij ajb wil kijken omdat jij je ook zo voelt. dit is het url
want die man van haar
zegt ook alles wat jouw man zegt: hij is te moe, het werk is te zwaar, zij wil te graag, hij voelt zich niet gezond. En als zij dan doorvraagt gaat hij schreeuwen. Echt het lijkt er heel veel op.
Marsja
Vanzelfsprekend. Denk niet dat ik het standaard voor mijn seksegenoten op neem. Ik sta aan mamavan's kant. Heeft iemand al een relatietherapie voorgesteld?
Marsja, Ad Hombre
Marsja bedankt voor de filmpjes. Ik ben bang dat ik het nu vererger als ik het ga opsturen. We doen nu net alsof er gisteren niets is voorgevallen maar je merkt dat de sfeer ongemakkelijk is. Ik denk steeds meer na over een scheiding. Maar hoe zit het dan met ons kleine? Ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken. Hij doet bijna niets met de kleine behalve even spelen, meestal in de avond, en dan is het neerleggen. Al helemaal als ons kindje een beetje huilt. Ik heb mijn man ook te veel verwend, deed alles in het huishouden, zorgde alleen voor de kleine. Hij weet niet hoe goed hij het heeft.
Ad Hombre, ik ben zelf naar een praktijkondersteuner gegaan en hij is 1x mee geweest. Niet echt vergelijkbaar met relatietherapie maar dit was al een grote stap voor mijn man.
Misschien hier eens naar de ervaringen van andere vrouwen vragen die scheiden met een baby of al zijn gescheiden. Bah word hier wel echt misselijk van.
Ik heb besloten voor nu niets te zeggen over een scheiding maar wel in ieder geval alles uit te denken. En dan met oud en nieuw aangeven dat ik wil scheiden. De scheiding zelf duurt toch nog wel heel lang? Of woon je in de tussentijd ergens anders? Ik weet niet wanneer het juiste moment is, moet ik wel of niet wachten tot ons kindje ouder is? En hoe oud dan? Al die vragen 
Hij weet niet hoe goed hij het heeft?
Pardon, jij hebt alles naar je toe getrokken en zegt nu dat hij het eten goed had? Je moet juist loslaten en hem verantwoordelijkheid laten pakken op zijn manier. Zo blijft er voor hem toch niets over?!
Gr Angela
Omgekeerd
Hier omgekeerde situatie meegemaakt.
Na 2 kids: bij mij behoefte aan intimiteit en seks als sneeuw voor de zon verdwenen, tot zeer groot verdriet van VK man.
Hij heeft zó vaak aangegeven mij en de intimiteit te missen.
Ik deed er niks mee: op slot, ook niet aan gewerkt en reageerde ook gestresst als het onderwerp voorbij kwam.
VK man vraagt na jaren modderen, keurig of hij dan misschien met een ander intiem mag zijn, maar met behoud van ons.
Ook niet op gereageerd.... zelfs niet eens op geantwoord.
Zéér lange poos later kwam ik er achter dat hij 'er wat bij' had.
F*ck, dit was ook weer niet de bedoeling....
Pas tóen realiseerde ik mij wat voor een impact de afwijzingen hadden gehad.
Hij wilde mij nergens meer mee lastig vallen en trok zijn eigen plan, verklaarbaar...
Wake up call 1e uur!
Klinkt misschien raar maar, de relatie is nu beter dan ooit, de intimiteit, de seks, fieuw.
VKman kon gelijk stoppen met 'het iets erbij', want wilde al die tijd mij.
Nu heeft ie me weer.
Ik zeg niet: "Ga eens vreemd en laat het uitkomen om te kijken wat er gebeurt", maar misschien kun je het bespreekbaar maken of jij er misschien "wat bij mag"...zou wellicht een hoop druk van de ketel kunnen halen.
Dan heb je het in iedergeval geprobeerd en wordt hij hopelijk ook wakker geschud, eerder dan ik (vóórdat het zegmaar al te laat is).
Het iemand ontzeggen van intimiteit zie ik nu ook als een vorm van verraad en al helemaal als je er niet aan wil werken.
Waarom zou hij het erg vinden als jij sex met iemand anders hebt, aangezien jullie het nooit meer doen en hij er vreselijk moeilijk over doet.
Is een redelijke zwart/wit vraag, ok ...
Intimiteit en sex zijn gewoon een levensbehoefte, zie ik nu, net als eten en drinken.
Sterkte!
Maar...
...nogmaals eerst bespreekbaar maken...
Je verergert het juist door in je eentje besluiten te nemen
en zaken voor te bereiden. Dat is niet eerlijk naar hem toe.
Als dat filmpje jou aan hem laat zien, dan zou ik dat wel sturen.
Hij kan het altijd nog negeren. Je hoeft het niet letterlijk onder zijn neus af te spelen.
En natuurlijk wel een moment van mailen kiezen dat hij alle tijd heeft om te kijken (of niet) zonder dat iemand op hem let.
Mamavan1
Je stuurt het filmpje niet 'want het kan alleen maar erger worden' maar intussen ben je al in je hoofd tot een scheiding over aan het gaan. Wat kan er nou erger worden dan een scheiding? (ja een seksloos uitgedoofd huwelijk misschien)
Ik bedoel maar: dat is toch wel in tegenstelling met elkaar. Ik begrijp als geen ander je gekwetstheid en je frustratie maar ik zeg: gun jezelf, je kind en je man nog die kans van een wake-up call voor je man. Of dat nou is via het filmpje, hem dit draadje laten lezen of een ander nemen (ja wel zeggen inderdaad). Er zijn mensen die echt denken 'oh dat doet mijn partner niet, die heb ik wel in de knip".
Nu handel je uit frustratie gekoppeld aan herkenning hier en het is ook gekmakend. Maar ik zou echt die wake up call overwegen. Als je het meent natuurlijk, niet als spelletje.
Reactie op een aantal
Maar hij neemt die verantwoordelijkheden niet, ik heb vaak genoeg gevraagd of hij eens een keer een poepluier wil verschonen of wil stofzuigen. Doet hij niet. Of moet ik dan doorzetten? Ik deed het gewoon zelf omdat ik dacht dat dat het minste gezeur opleverde. En ik zeurde volgrns hem al genoeg om seks dus ik deed alles eromheen zo goed mogelijk in de hoop dat ik dan ook seks zou krijgen.
Ik heb weleens eerder uit boosheid (wel tijdje terug) gezegd dat ik dan seks met iemand anders wilde maar hij zei dat het dan voorgoed voorbij was. Stiekem erbij durf ik niet, dat komt toch altijd uit en dan heb je juist wraakgevoelens en haat waardoor een scheiding voor ons kindje extra moeilijk wordt. Ik vind wel echt heel knap van jou VK dat je jouw aandeel hebt durven in te zien.
Marsja zo had ik het niet eens bekeken. Ik dacht meer aan het hier en nu. Dan vererger ik de sfeer nu tenminste niet. Maar als ik toch denk aan een scheiding hoeveel erger kan het dan worden? Maar de scheiding wil ik pas echt later inzetten, wilde me nu alleen zo goed mogelijk op voorbereiden. Wat trouwens echt voor geen meter gaat, moet elke keer huilen als ik probeer te bedenken hoe we dan de tijd met ons kindje moeten verdelen
Misschien zal ik dan toch het filmpje sturen. Doe ik dat in de avond en niet wanneer hij nog op werk is. Hij kijkt tot laat in de avond toch vaak YouTube filmpjes over auto's. Alleen wil gewoon niet dat het thuis zo ongemakkelijk wordt, dat is het nu al en ik vind het vreselijk. Ik probeer ook echt poeslief te doen maar we weten gewoon allebei dat het niet goed zit. Alleen erover praten wil hij niet.
Ik moet zo gaan maar lees onder het werken door nog wel mee.
Ja, even laten weten
Dat je het ergens anders gaat zoeken, als seks binnen het huwelijk geen optie meer is.
En duidelijk maken dat je zo wil zorgen voor meer ontspanning en jullie huwelijk op die manier wil redden (ervan uitgaand dat dat eigenlijk nog wel is wat je wil).
En misschien ook nog maar eens suggereren dat hij zelf ook eens nadenkt over hoe hij ervoor kan zorgen dat het weer wat beter gaat met m. En dat je hem daar graag mee helpt, maar nu niet weet hoe of wat.
Hoe dat praktisch allemaal moet, weet ik niet. Maar wie weet, werkt het als wake up call.
Scheef
Ik krijg toch een beeld van een scheve relatie: jij verdient geld genoeg voor het gezin maar hij moet toch kost wat kost zijn baan met moeilijkheden onderhouden. Jullie hebben samen een kind maar jij doet vrijwel alles. Ook nog eens in het huishouden. Hij wil geen seks met je, maar als je het elders zoekt, is het voorbij. En als je jij iets erover oppert, wordt hij geagiteerd en ga jij dingen maar inslikken om de lieve vrede. Allemaal begrijpelijk als je een klein kindje hebt. Maar er speelt dus meer dan een uitgebluste seksuele verhouding. Het lijkt er op of het in de seksualiteit allemaal naar buiten komt (of juist niet dus).
Ik vind het niet aangaan adviezen te geven als van 'ja maar voor een man is het belangrijk kostwinner en jager te zijn' Dan gaat seks dus om zijn ego wat geboost moet worden. Ik bedoel, kom op evolueer. Ik hoor hier aan de ene kant een best onvolwassen opstelling van hem maar ook een veel te faciliterende houding van jou.
Ik denk dat je je eerst op het een en ander moet bezinnen voordat je plannen gaat maken om te scheiden. Blijft staan dat hij op de een of andere manier aan zijn jasje getrokken moet worden.
liefde
lieve mama van 1
Wat verdrietig..die situatie waarin jullie zitten.
Ik ben nu 19 jaar getrouwd en toen wij net getrouwd waren en ik in mijn nieuwe baan begon, was ik ook steeds moe moe moe. Ik was binnen 1 jaar getrouwd afgestudeerd..huis gekocht..moeder geworden en een fulltime baan. Mijn leven was radicaal veranderd en mijn lichaam kon dat niet bijbenen. Daar kwam ik ook later pas achter bij de huisarts..ik dacht zelf dat ik een ernstige ziekte onder de leden had. In seks had ik al helemaal geen zin..mijn werk nam zoveel energie en ik was doodop. Vaak is het bij ons beide zo dat als we het een tijd niet doen, de zin ook steeds minder wordt.
Daarna was ons seksleven jarenlang heel bevredigend. Tot mijn man opeens geen zin meer had..zich in bed direkt omdraaide en ging slapen en ik ook aan mijzelf begon te twijfelen. Er speelden toen ook wel andere irritaties mee en qua werk liep het bij mijn man niet lekker. Ook wij konden destijds niet goed met elkaar praten over gevoelens en lagen maar wat stil naast elkaar te mokken. Achteraf bleek dit het begin van de hooikoortsallergie van mijn man te zijn geweest..hij had het zo erg dat al zijn energie weg was en hij constant moe was.
Twee jaar later kreeg ik ook hooikoorts en snapte waarom hij zich zo voelde. Ook nu zijn er periodes dat wij het minder doen en de zin kan bij mij soms ook wekenlang weg zijn, maar dan wakkeren we de zin weer aan en doen we het soms dagelijks. Je moet er soms ook echt je best voor doen want het is zo verleidelijk lekker lui voor de tv te blijven hangen.
Wat jullie moeten doen is meer écht praten en wederzijds begrip hebben. Vraag je man eens hoe het op zijn werk gaat..is het wat hij verwacht had..is hij gelukkig op zijn werk..is hij gelukkig met jullie kind..het feit dat hij vader is..wat zijn dromen voor de toekomst zijn..of hij ergens mee zit wat hij kwijt wil
zorg eerst dat je relatie weer leuk word..toon begrip voor zijn problemen..en probeer jouw teleurgestelde houding niet te laten merken.
Er zitten bij hem klaarblijkelijk bepaalde frustraties/spanningen en probeer daar bij te komen. Niet door hem te verhoren, maar door liefdevol begrip. Over liefde hoor ik jou ook weinig..alleen over aantrekkelijk vinden en seks missen.
Ik zie in dit hele verhaal ook zeker ZIJN verantwoording en vind het ook niet juist dat hij jou zo negeert in lichamelijk opzicht. Maar seks afdwingen, smeken, dreigen helpt niet..zo is gebleken. Jouw man voelt zich ergens door geblokkeert en het niet hebben van seks is een gevolg daarvan. Net zoals bij pijn je de oorzaak moet vinden en symptoombestrijding niet echt helpt, helpt ook af en toe seks niks aan jullie probleem. Jullie openheid, liefde en vertrouwen naar elkaar toe moet eerst verbeteren. Veel succes