Saaie seks en te weinig seks in huwelijk met baby

verwend

ja misschien is hij inderdaad teveel verwend..zowel door jou als door zijn ouders(die konden hem toch moeilijk loslaten?).
Hierdoor valt het hem misschien zwaar nu hij ineens met zijn neus op de feiten (lees: het volwassen leven) wordt gedrukt..waarin hij ineens de verantwoording moet nemen voor een kind, vrouw en baan.
Hier mag je hem best op aanspreken en als jij ook fulltime werkt alle klussen in huis opschrijven die gedaan moeten worden (en die jij nu doet). vraag hem hoe hij denkt dit eerlijk te gaan verdelen.

Praten

Mamavan1, zo verdrietig hoe het loopt.

Weet je, hoewel ik zelf lang getrouwd ben en al een paar jaar weinig seks heb (maar dat vind ik niet zo erg) kan ik me jouw frustratie me heel goed voorstellen.

Maar wat ik vooral zo verdrietig vindt in jullie relatie is dat ik er zo weinig in lees dat jullie echt met elkaar praten. Misschien mlheb ik het gemist, maar heb je hem wel eens gevraagd of hij zelf snapt waarom hij geen seks wil? En dan, belangrijker, wat hij daar zelf van vindt? En nog belangrijker, of hij zelf daar wat aan wil doen en of hij weet of erover na heeft gedacht wat hem zou kunnen helpen?

En, of hij begrip heeft voor het feit dat jij gefrustreerd bent, misschien wel vooral omdat je het gevoel hebt dat je kunt wachten tot je een ons weegt, dat je het gevoel hebt dat er niet naar een oplossing toegewerkt wordt? Heb ie de indruk dat het hem wat kan schelen dat jij er zo gefrustreerd onder bent?

Uiteindelijk willen mensen dat ze GEZIEN worden, vooral door hun partner. De vraag is, wil JIJ hem zien? En omgekeerd, wil HIJ jou zien?

Dat de afgelopen tijd niet goed gelukt, maar misschien kan een relatietherapeut jullie daarbij helpen? Als je het gevoel hebt dat dat er nog in zit? Maar aan de andere kant, als het er zeg eens 4-6 maanden geleden nog wel was, kan het n toch niet opeens helemaal weg zijn.

Maar jullie moeten het allebei willen.

Scheiden kan altijd nog. Zo verdrietig voor jullie allebei en jullie kindje als je niet tenminste probeert om te kijken of jullie het tij kunnen keren? Hij weet nu in elk geval dat het je echt dwars zit. Nu nog zorgen dat je echt in gesprek met elkaar raakt, zodat jij EN hij kunnen zeggen wat je dwars zit EN wat jou resp. hem zou kunnen helpen om weer een betere relatie te hebben.

libelle

jaren 50 libelle..hahaha..moest er wel even om lachen
Ja misschien klinkt het wel wat soft..maar bij ons heeft het wel gewerkt..waar ook ons geloof een rol in heeft gespeeld. Zelfs de bijbel leert ons om je niet seksueel aan elkaar te onttrekken. Dit omdat de mens deze behoeftes nou eenmaal heeft.
Maar om even terug te komen op het begin..wij waren in het begin ook heel erg op onszelf gericht..wat wil ik..wat vind fijn..beide erg veeleisend en je macht uitspelen..niks willen toegeven..geen communicatie. Ik ben mijn man met andere ogen gaan zien en hij mij..als je allebei de partner belangrijker gaat vinden wordt de relatie veel liefdevoller en komt het seksueel verlangen ook terug..
kijk nou even naar jullie communicatie..jij was stil en down..hij vraagt wat er is (goed!)..jij zegt "niks" (fout!!! je had hier een mogelijkheid het gesprek op gang te laten komen)..
hij begint dan te vertellen hoe hij zich voelt (goed!!) en hoe hij jouw woorden van gisteren ervaart.. Jij had hem moeten vragen dit toe te lichten..wat bedoelt hij met zich beschadigt voelen..waar komt dat bij hem vandaan..hoe heb jij het bedoeld..kijk zo leer je elkaar kennen en in die gevoelens zelf bestaat er geen goed of fout..iedereen ervaart situaties anders en heeft er andere gevoelens bij. Je had ook rustig kunnen zeggen dat je je daardoor aangevallen voelt. Het is erg belangrijk beide je gevoelens uit te spreken zonder direct te oordelen.
Jij reageert met:"ik wil scheiden (fout!) en hij loopt weg (fout!!).
Jullie zitten zo in de verwijtsfeer en voelen je allebei slachtoffer..probeer allebei de situatie uit elkaars oogpunt te begrijpen. (ik snap het helemaal..zo verliepen ook onze gesprekken in het verleden vaak).

ja maar Jezusismysavior

hoeveel moet draadstelster nog opbrengen? Ik begrijp je hoor... de liefde en wederzijds begrip is zoek bij hen. Maar hij maakt het ook wel bont... zij heeft tot nu het geld verdiend, kind gekregen, doet het huishouden, wordt de hele tijd afgewezen en als ze iets ervan durft te zeggen beschadigt ze hem?
Kans is dat hij dat echt vindt, maar dat kan ook komen doordat hij zo'n prinsje is dat niet naar zijn eigen functioneren wil kijken. (De laatste man die mij wilde doen geloven dat ik te veel eiste omdat ik gewoon leuk met hem, mijn geliefde wilde vrijen en hij dat niet kon omdat hij alles wilde bepalen, schaamt zich nu helemaal kapot daarom.)
Ik begrijp je maar vind ook dat aan haar veel te veel gevraagd wordt de wijste te zijn. Die vrouw is diep geraakt in haar vrouwzijn en krijgt geen enkele empathie (of iets van schaamte of zich schuldig voelen van hem)

jeugd

hoe was de jeugd van je man? Werd hij thuis erg verwend..is hij een moederskindje? Werd thuis alles voor hem gedaan?
Hoe waren de jaren toen het seksueel nog goed zat? Hadden jullie een leuke relatie of ging het toen al moeizaam?
Wat betreft de huishoudelijke taken..hou ermee op hem te bemoederen en laat hem meehelpen ! Jullie werken tenslotte allebei. Pakt hij dan nog niks aan..stop dan gewoon met bijv. zijn was te draaien..houd alleen jouw was schoon..en dan merk hij heel snel dat hij niks meer in de kast heeft. Of kook alleen voor jezelf. Misschien gaat hij er te makkelijk vanuit dat jij de taken van zijn moeder overneemt en heb je dat ook te gemakkelijk gedaan..

marsja

ik begrijp wat je bedoelt..
het gaat er niet om hoeveel ze nog moet opbrengen in de zin van dingen voor hem doen..dat heeft ze inderdaad ook al veel gedaan en ik adviseer ook zeker niet op deze manier verder te gaan..er moet duidelijk wat veranderen en zeker van zijn kant! Maar het hele probleem is dat er in al die jaren niet duidelijk is gecommuniceerd tussen hun beiden en ik zou haar adviseren het toch nog omwille van hun kind op te brengen die communicatie te verbeteren zodat ze elkaar leren begrijpen. Hoe tikt de ander..waarom reageert hij/zij zo op een bepaalde situatie/opmerking. Écht geïntersseers zijn in de ander..hij ook naar haar.
mama van 1..was je tevreden met je relatie toen jullie aan een kind begonnen. Heb je ooit wel goed met hem kunnen praten.
ik zal jullie een praktijkvoorbeeld noemen:
We hadden net een paar weken of maanden verkering en we zouden uit eten gaan. Ik was nog aan het studeren en mijn man, destijds nog vriend, had al een baan. Beide woonden we nog thuis. Toen hij me op kwam halen had hij een blouse aangetrokken die ik erg lelijk vond en er best vaal uit zag. Ik was gelijk geirriteerd dat hij (voor mijn gevoel) er geen moeite voor had gedaan zich een beetje leuk voor het etentje te kleden. Hij was ook wel een beetje het makkelijke typ "ik pak wat voor in de kast hangt". We kregen hierover ruzie en zijn helemaal niet meer uit eten geweest. Twee jaar geleden (inmiddels toen 17 jaar getrouwd) kwam dit voorval toevallig ter sprake..pas toen vroeg ik waarom hij eigenlijk toen die lelijke vale blouse had aangetrokken..weet je wat hij zei:" ik vond hem mooi, het was mijn lievelingsblouse"...
ik voelde me toen zo'n kreng..en heb er veel van geleerd..ik had destijds gelijk mijn oordeel klaar over hem..terwijl hij wel oprecht zijn best had gedaan.

Toevallig net een artikel erover in de linda

Is dat even toevallig, ik krijg net via Facebook een berichtje dat er een artikel in de Linda staat hier ver. Het is gratis te lezen, omdat het in de Linda blijkbaar niet helemaal goed was overgekomen. Hierbij de link: https://www.lindanieuws.nl/alles-over-linda/magazine-nieuws/linda-157-zand-in-je-broekje/nu-linda-kun-als-vaker-sex-wil-dan/

Ik hoop dat de link werkt, kan het even niet checken nu, anders even via Facebook naar Lindanieuws.nl gaan

Jasmijn

Mijn laatste posting was een reactie op Jezusismysavior. De link die jij stuurde is volgens mij al eerder in dit draadje verschenen

Eiland

Ik denk dat jullie, zo te lezen, elk op een eiland zitten.
Jij vindt veel van hem en ziet je eigen aandeel niet, hij precies hetzelfde.
De commentaren vliegen bij wijze van door de lucht en botsen daar tegen elkaar voor de ander ze kan horen.
Opnieuw leren praten en luisteren.
Luisteren betekent niet alleen maar stil zijn maar ook echt horen wat de ander bedoelt.
Wat klopt er van zijn ergernissen,wat klopt er van de jouwe?
Jullie communicatie is beschuldigend en met korte tenen.
Maar dat kan makkelijk weer goedkomen.
Als jullie bereid zijn te werken. Allebei.
Weer als een team functioneren ipv claimend, driftig, afwijzend, zwijgend, koppig, verongelijkt als 2 wel heel jonge volwassenen.
Ik zou samen gaan praten, alles op tafel leggen, volledig met de billen bloot, heel kwetsbaar zijn en dan evt met behulp van counseling elkaars golflengte weer vinden.

goede kant op

hoi mama van 1
dat heb je gisteravond goed aangepakt, door hem te vragen wat hij bedoelde. En hij heeft bevestigd bij je te willen blijven en zijn best te doen.
Nee, je bent zoals ik het zie echt niet de boeman. Maar we communiceren op dit forum nu eenmaal met jou en kunnen je man er niet direkt op aanspreken. Vaak kun je door je eigen gedrag en reacties te veranderen het gedrag van een ander positief beïnvloeden. En daar proberen we je te helpen. Actie => reactie zeg maar.
Wat jij wilt: een echte vent, die zin in jou heeft en ook zijn verantwoordelijkheid neemt
Wat doe je volgens je man: hem betuttelen en als kind behandelen (en daar gaat hij zich naar gedragen..en als hij jou als moeder gaat zien: met je moeder vrij je niet. Zorg dat je zijn PARTNER wordt! Neem hem de dingen niet uit handen en ga vooral niet zijn brood smeren en achter hem op lopen ruimen. Hij laat zich dit aan de ene kant wel makkelijk aanleunen maar is uiteindelijk ook niet gelukkig met zijn rol als kind nr 2
nog een eigen praktijkvoorbeeld: ik vroeg mijn man ook weleens te stofzuigen. Hij deed dat dan ook, maar ik vond het niet netjes genoeg en wees hem hierop en ging het ook nog eens overdoen. Dit was van mijn kant betuttelend gedrag (wat ik nu niet meer doe)..mijn man had, terecht, zoiets van :"doe het in het vervolg lekker zelf"
Ik zeg niet dat dit bij jullie zo is, maar het kan zijn.
Je kunt bepaalde dingen goed bedoelen in een relatie, maar dit kan bij de partner totaal verkeerd aankomen.
Wel.fijn te horen dat jullie in het begin een goede seksuele relatie hebben gehad. Was je in die tijd ook al betuttelend naar hem of is dit veranderd toen je moeder werd?
Hij kan het dus wel ..er is dus geen sprake van een algehele aversie tegen seks. Er zijn dus nu dingen die spelen waardoor bij hem de zin weg is..dit kan bij hem stress zijn maar ook jouw moederrol naar hem...of andere irritaties. Zorg voor een open sfeer, dat hij hierover begint te praten.

ja precies

zoals priem het ook zegt: weer een team worden

kinderrol

misschien voelde hij zich in zijn kinderrol nog meer bevestigd doordat het feit dat jij financieel de boel draaiende hield en is het geld verdienen op dit moment zo belangrijk voor hem

zelf doen

Ik herken ook wel dingen die ik ook deed. Ik kom uit een nogal handige familie, dus ik deed heel veel zelf, veel sneller dan wachten tot mijn man het een keertje deed, en trouwens ik vond vaak dat ik het ook netter en beter kon. Dus gaatjes boren, planken ophangen ed. deed ik zelf. Op een gegeven moment had ik hem eigenlijk helemaal niet meer nodig. Hetgeen hij trouwens wél deed, deed hij dan niet netjes genoeg (wat JesusmySavior ook al schreef) bij stofzuigen alleen de middenstukken van de gang, niet de randjes. Ik kon het niet aanzien als hij aan het stofzuigen was, want hij sloeg hele stukken over, ik dacht dan, dan kan je het net zo goed niet doen, als ik straks die hele linkerhoek van de woonkamer nog een keer moet doen, omdat jij hem overslaat (ik zei dan niets, maar dacht het wel, en zal ook wel dingen uitgestraald hebben in mijn gedrag en houding) Uiteindelijk zijn er wel dingen veranderd, hij nam de regie over in de tuin, deed daar alles en ik assisteerde wat met opruimen e.d, maar het kan om sommige dingen lastig blijven om samen te werken als team als de een makkelijker/slordiger is dan de ander. Je moet op een gegeven moment wel voelen/uitstralen dat je elkaar nodig hebt, op welke manier dan ook, je bent niet voor niets een koppel.

Antwoord op je vraag Mamavan1

Je vroeg of het nog goed gekomen was bij mij... Nou de eerste keer dat ik het meemaakte was het bij mijn man, die wilde er maar niet over praten en kwam steeds met smoesjes. Toen ik net er over begon te denken of het een breekpunt zou worden werd hij terminaal ziek en heb ik de hele kwestie gewoon weggezet. Ik heb hem nog twee jaar verpleegd (idd zonder ooit seks te hebben) Toen is hij gestorven.
De tweede man bleek daadwerkelijk een cerbrale narcist. Iemand die heel verward is over seksualiteit, dingen wil bepalen of anders afhoudt maar daar heel ongelukkig over is. Hij wilde/ wil daar dolgraag aan werken, we zijn bij tal van therapeuten geweest maar er is nog niemand die daar in gespecialiseerd is. We zijn ook bij relatietherapeuten geweest maar die snappen er helemaal niets van want die gaan het als iets gezamelijks behandelen terwijl het duidelijk een voortbrengsel is van het (gediagnosticeerde) narcistische syndroom. Zeg maar: het überprinsje dat entitled is maar ook weer heel kinderachtig. Inmiddels heb ik afstand genomen want het doet me te veel pijn en kost me te veel.

toevoeging

Ik schrijf "Inmiddels heb ik afstand genomen want het doet me te veel pijn en kost me te veel." maar ik heb er alles aan gedaan om het wel 'goed' te krijgen en het doet me ontzettend pijn dat we nooit een seksuele relatie hebben kunnen opbouwen want ik houd wel veel van die man en vind hem ook aantrekkelijk en hij ook net zo van mij. Hij onderkent het probleem dus wel degelijk.
Bij jou is het wel ooit goed tussen jullie geweest. Dat vind ik een gunstig teken: namelijk dat het tijdelijk kan zijn en dat er aan 'gewerkt' kan worden.

gezelligheid

weet je mama van 1 wat ik dacht toen ik jouw laatste stukje las?
"wat een ongezellige boel daar..ik zou ook geen zin hebben in een verplicht nummertje op zaterdagavond".
Jullie zien en spreken elkaar nauwelijks..ook ' s avonds niet..eten niet gelijk..jij gaat al vroeg naar bed..hij kijkt nog tv en dan zou je spontaan op zaterdagavond zin in elkaar moeten hebben? Waar zou die zin dan ineens vandaan moeten komen? Ik zou met zo'n levensstijl ook geen zin meer hebben..dit is toch geen relatie..jullie leven niet als een elkaar liefhebbend stel. Ik weet niet hoe laat je man thuis komt..maar kun je niet je kind eerst ophalen en dan samen gezellig aan tafel..beetje de dag samen doornemen en samen een beetje met jullie kind kroelen en naar bed brengen. Dan samen gezellig bakje koffie drinken en wat leuks samen op tv kijken. Ja zo ging dat bij ons. Ik vraag ook altijd wel veel over wat hij zoal beleeft op het werk..over collegas ed en vertel zelf ook veel.
Dit soort gebeurtenissen zoals nu weer in Barcelona laten mij altijd weer beseffen wat écht belangrijk is in het leven en dat is tijd met je geliefden doorbrengen. Werk en geld is alleen maar een middel..geen doel op zich.
Misschien zou je dat eens op een goed moment bij je man kunnen aanspreken:" ik waardeer het erg dat je zo hard werkt voor ons gezin, maar jouw aanwezigheid is ons veel belangrijker dan veel geld"
En ga zelf ook niet 'savonds direkt in bed liggen..ga lekker samen met hem op de bank zitten..desnoods ook met een ipad..toon interesse voor waar hij naar kijkt..ook al zijn het auto's

JezusmySavior

Je hebt (natuurlijk" gelijk dat TO en haar partner meer samen moeten doen, meer samen moeten praten.
Dat apart eten viel mij ook op, jouw voorstel zou ook mijn advies zijn. Eet evt. iets kleins, maar doe de echte maaltijd met je vriend. Of, m.n. als jullie kind groter wordt (dan wil je die natuurlijk ook laten ervaren hoe het is om samen te eten), de helft van de week.

Je schreef: "toon interesse voor waar hij naar kijkt..ook al zijn het auto's"

Ook dat is een goed advies. Interesseer je in hem, wat hem bezighoudt.

Ik hoop dan wel dat hij ook in jou interesse toont. Wees daar alert op. Het moet niet zijn dat jij je alleen je best gaat doen met interesse in hem, het moet natuurlijk ook omgekeerd.

Maar goed om ook mee door te vragen op dingen die hem dwars zitten, zodat je beter weet wat hij bedoelt. En of hij concreet kan aangeven wat hij WEL zou willen. En ook dan hopelijk weer vice versa.

gewoon over gevoelens praten

Het klinkt allemaal zo bedacht en planmatig "naar zijn dag vragen" "toon interesse waar hij naar kijkt, ook als zijn het auto's" hmm
Ben je dan nog jezelf? Ben je dan met elkaar jezelf? Ik vind het van die omwegen... Ik zou eerder denken aan dit: je gaat met elkaar op de bank zitten, houdt elkaars handen vast, desnoods ogen dicht. Je spreekt de intentie uit vol aandacht naar het verhaal van de ander te luisteren. De een praat tien minuten dan de ander. Je maakt geen verwijten maar zegt hoe je je voelt over een situatie. Je reageert niet op elkaar, je zegt alleen wat je voelt. Daarna kijk je elkaar een of twee minuten aan. Gewoon zoals je bent.
Echt zijn, geen spelletjes spelen of strategieën uitzetten dat lijkt me een veel directere weg. Zouden jullie dat kunnen?
Als je beiden durft, is het manier waar je hart zo van open kan gaan voor de ander

het eten o.a.

Net als de anderen; regel het zo dat je in ieder geval samen eet, in het weekend misschien een keer samen kookt. Kleine in de box of (ik weet niet of hij/zij al zitten kan, maar dan met de kinderstoel erbij) op een gegeven moment kan je zo'n kleintje (moet misschien nog wat groter worden) een stukje komkommer of paprika geven en lekker laten kijken (als je keuken groot genoeg is)
Maak plezier samen, proef dingen samen. Kijk een filmpje in de avond, of zet de tv uit, drink een wijntje/biertje en klets wat. Ga zo nu en dan eens uit (oppas is zo geregeld)
Natuurlijk hoef je niet iedere avond van alles samen te doen, maar dit is eigenlijk niets en je leeft langs elkaar heen zo.
Wat deden jullie het eerste jaar toen jullie elkaar net kenden? Probeer dat terug te halen of zelfs te verbeteren.

planmatig

marsja...
wat voor de een planmatig overkomt is dat bij de ander juist niet. Wat jij voorstelt kan bij jou misschien werken, maar is voor mij te zweverig en ik zou me daar niet prettig bij voelen..
Ik word juist enthousiast van mensen die vol passie iets over hun hobby kunnen vertellen, ook over dingen die mijn interesse zo in eerste instantie niet zo hebben (wat kan veranderen en soms ga je een bepaalde hobby/interesse delen). Ik vind júist dat je dan jezelf kunt zijn als je over je hobbies en passies kunt vertellen. En als je van iemand houdt interesseert het je toch waarnaar diegenes belangstelling uitgaat? Dit gaat bij ons heel spontaan, niks geforceerd of planmatig.