Alimentatie/bijstand vraag
Straks kom ik er alleen voor te staan met mijn kinderen en ik heb geen werk etc. Krijg ik nu dan bijstand en evt aanvullende allimentatie, of is het andersom. Moet mijn(dan) ex allimentatie betalen en wordt dat aangevuld met bijstand. Wie heeft ervaringen hpe dat werkt.
Muizemeis
Een verwijzing naar
verwende prinsesjes gaat me ook wat ver, maar ook ik hou mijn hart vast voor een aantal vrouwen...
Sommige vrouwen...
...leven inderdaad op Planet Laa Laa (ik ken ze ook) en kunnen zich werkelijk niet voorstellen wat het is om van hun ivoren torentje te vallen.
En zelfs deze vrouwen hebben een goede begeleiding nodig. Mag dat?
Verwende prinsesjes?
Ik heb het boek niet gelezen, wel een stuk van de schrijfster (of over de schrijfster en het boek) en een aantal reacties erop.
In dit boek wordt heel negatief gedaan over vrouwen die drie dagen per week werken, de zogenaamde ma-di-do vrouwen. Dit zijn vrouwen die wel op een bepaald niveau werken, vaak net wat lager dan als ze fulltime zouden werken, en dit werken combineren met zorgen voor de kinderen, vrije tijd, etc. En daarmee zouden ze dan verwende prinsesjes zijn. ?!?!?!?!
Ik zou niet weten wat hier mis aan is. Indien het nodig is (scheiding, werkeloosheid partner) dan kunnen ze of voldoende zelf verdienen of ze kunnen een grotere baan zoeken. Dat is heel wat anders dan vanuit niet-werken een baan gaan zoeken of bijstand aanvragen omdat je vindt dat je niet kunt werken.
De discussie is niet nieuw
En er loopt van alles door elkaar heen.
In andere landen is het veel makkelijker om een kind te hebben en ft te werken omdat dingen als clubjes, sport en muziek gewoon via school lopen. Dat is echt een factor die meespeelt in NL. Je fietst/taxiet je het apezuur. Met bso red je die clubjes niet, dan moet je een oppas inschakelen om de kinderen te halen en te brengen. En dan die studiedagen nog.
Verder zijn er periodes in je leven dat je vet in de sandwich zit, en ook dan kan ft werken gewoon te veel zijn. Ik heb nu twee kinderen met problemen op school en een zwaar zieke moeder. Ik probeer pt te werken, maar ook mijn baas gaat nu op de rem staan. Ik red dat gewoon niet.
De impact van stoppen met werken, de moeite die je hebt om terug te komen, wordt vaak enorm onderschat. En dat is echt schrijnend, vooral in de scenario's die hier geschetst worden dat een vrouw niet 'weer' wil gaan werken omdat ze het wil maar omdat het moet.
Laatste opmerking: als je echt allebei ft gaat werken levert dat niets op in financiele zekerheid als je in de beruchte "two-income-trap" valt. In de VS zijn steeds meer gezinnen tot de bedelstaf veroordeeld omdat ze hun uitgaven hebben aangepast aan de inkomsten en nu bij een teruggang in inkomsten de uitgaven niet aangepast krijgen. Oftewel, iets minder versleuteld: gezinnen met een kostwinner zitten niet tot aan de lippen in een hypotheek en kunnen wegvallend inkomen compenseren doordat de minder- of nietverdiener meer gaat werken. Ft koppels hebben die mogelijkheid niet omdat ze allebei al op hun volle verdienvermogen zitten.
Echt verstandig ben je volgens die publicaties pas als je wel twee carrieres hebt maar niet de volle vaste lasten aangaat die bij het verzamelinkomen horen. En dat wordt weer lastig als je al die diensten moet gaan inkopen die je nodig hebt om het gemis van een ouder-thuis te compenseren.
ja ja, het valt nog niet mee!
Haha
Fladder lees eerst het boek even. Dat gaat niet over vrouwen in de bijstand, nog alleen over na di do vrouwen. Het gaat over vrouwen die financieel afhankelijk zijn. De term verwende prinsesjes is niet van mij maar is de titel van het boek!
Als je financieel afhankelijk bent van een man omdat je er zelf voor kiest, dan heb je een probleem als je gaat scheiden, warmt een zeer reeele optie is.
Ik geef geen enkel oordeel over bijstand!
Lezen dus Fladder!
Liora
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Verwend prinsesje
Even kijken, ik ben:
- hoger opgeleid
- thuisblijfmoeder
- vrijwilliger (4x)
- opvangnet bij ziekte ed voor werkende vriendinnen
- van plan om als de jongste volgend jaar naar school gaat uitgebreid vrijwilligerswerk op m'n opleidingsniveau te gaan doen
- in het gelukkige bezit van een stabiele relatie met een man die zich er erg van bewust is dat als de relatie toch niet stabiel genoeg mocht blijken, hij tot ik werk heb gevonden flink aan mijn levensonderhoud mee zal moeten betalen
- me er van bewust dat ik bij een scheiding op zoek moet naar een baan
En de quote van Rodebeuk: Echt verstandig ben je volgens die publicaties pas als je wel twee carrieres hebt maar niet de volle vaste lasten aangaat die bij het verzamelinkomen horen.
Wij hebben dan slechts een carriere, maar de rest van de stelling is wel op ons van toepassing.
Maargoed... Ik ben dus een verwend prinsesje dat binnenkort wel uit de ivoren toren zal vallen. Met dank voor het compliment.
Diversen (o.a. voor muizemeis)
Muizemeis, de soc dienst kijkt alleen maar wat er binnenkomt. Of dat partner- of kinderalimentatie is maakt niks uit. Als er maar gevangen wordt. Afzien van alimentatie levert wel gefronsde wenkbrauwen op en dan kan worden geëis dat je er achteraan gaat, of de soc. dienst gaat er zelf achteraan (bijstandsverhaal, dat kan). Maar hoe dan ook: de soort alimentatie maakt niet uit.
Jetteke: "Ik weet niet of de overheid altijd bij moet blijven springen vanwege de minder slimme keuzes die je echt zelf hebt gemaakt."
Ja, dat moet de overheid. Anders komen mensen om van de honger, en da's ook niet de bedoeling. Vergelijking: (ex-)rokers krijgen ook gewoon een transplantatielong als ze die nodig hebben, ook al zijn ze in het verleden stom geweest.
Dat zou wat zijn zeg 'goh mevrouw, u bent stom geweest om huisvrouw te worden, verhonger nu maar.'
Dan nu het gematigd positieve nieuws voor de Fladders en Muizemeisjes onder ons: merkwaardig genoeg geeft de soc. dienst sneller een gehele of gedeeltelijke vrijstelling van de sollicitatieplicht dan UWV. Althans in Amsterdam, maar het is vziw een bekend verschijnsel. Dat wil zeggen: mensen die bijvoorbeeld door UWV geschikt worden geacht voor fulltime werk (bijvoorbeels als de WAO of WIA aan de orde komt) die kunnen best van de soc. dienst een deeltijdvrijstelling krijgen.
Nu hoor ik wel dat de soc. dienst steeds strenger zou worden, maar dat hoor ik eigenlijk al jaren en sommige dingen veranderen gek genoeg ook weer niet zo erg hard.
Waar het op lijkt is dat de keuringsartsen die werken voor de soos minder streng/wereldvreemd zijn dan de keuringsartsen die de WAO/WIA-keuringen uitvoeren. Maar goed, dat is de grote lijn. In de praktijk heeft het vaak het karakter van een tombola, dat weet ik best.
groeten,
Temet
Zijn jullie echt zo onafhankelijk?
Wat een oordelen zeg en wat hebben een aantal van jullie het goed voor elkaar.
Financieel onafhankelijk zijn, jezelf bedruipen. Je kan je zelf wel op de borst kloppen dat je dat allemaal zo goed voor elkaar hebt als je werkt. Maar is dat zo? Wie van jullie zou bijv rond kunnen komen als de kinderopvang niet grotendeels vergoed zou worden? Kan iemand van jullie echt 4 dagen werken en bijv voor 2 kinderen 4 dagen creche (wat ongeveer 2200 eu kost) echt zelf helemaal ophoesten? Nee, dacht ik al. Afhankelijk dus én ook nog eens je hand ophouden...
Verder, het feit dat nasha dagelijks dit soort mensen ziet wil niet zeggen dat zij gelijk heeft dat 80% wel zou kunnen werken. Wie zegt dat zij de situatie goed inschat? Wie zegt dat zij niet bevooroordeeld is? Als je een bepaald beroep hebt wil het niet zeggen dat je er alles van af weet of ook altijd maar gelijk hebt. Lees het bericht van fladder maar met rare arboartsen...
Temet
zou dat niet kunnen komen omdat het UWV vanuit de overheid onder een vergrootglas ligt zo min mogelijk mensen in te laten stromen? En gemeentes kunnen voor een groot deel hun eigen beleid er op los laten...(wat in de ene gemeente wel kan, kan soms in een andere gemeente niet....)
Och afhankelijk
zeg ik dat ik het goed voor elkaar heb? Dat is ook een vooroordeel van jou...
Tja, kinderopvang wordt inderdaad vergoed. Dat klopt. Maar ook daar gaat het mes in. Mijn kinderen zitten nu op een BSO. Kost voor 3 dagen 900 euro. Als ik er alleen voor sta zou ik dat niet kunnen betalen zonder de teruggaaf inderdaad. Dan zou ik andere oplossingen moeten zoeken. Andere werktijden wellicht.
Ik geef nergens een oordeel dat deze mensen wel zouden kunnen werken, ik zeg alleen, ik kan slecht tegen vrouwen die bij voorbaat al gaan roepen dat ze niet kunnen werken! En dan vooral de manier waarop die ik, nogmaals, hier ook niet kan laten horen....Maar ik denk dat het merendeel van jullie diezelfde allergie ontwikkelt....
Overigens weet ik maar al te goed hoe dat met arbo-artsen en dergelijke gaat, je hebt inderdaad geen idee van mijn achtergrond en ervaringen op dit gebied....
Nasha
"zeg ik dat ik het goed voor elkaar heb? Dat is ook een vooroordeel van jou... "
Nouja, als ik even teruglees naar wat je eerder vandaag in dit draadje schreef, krijg ik dat gevoel toch ook:
Om 11:25: "Ik heb er altijd voor gekozen om te blijven werken, ook toen er kinderen kwamen. (.....) Met verdiensten boven het sociaal minimum, dat, mocht het me ooit wel overkomen, ik in ieder geval mezelf en de kinderen kan onderhouden... "
Om 15:34: "dat klopt, dat zie ik ook...mede daarom ben ik blijven werken.... "
Om 16:37: "verwende prinsesjes gaat me ook wat ver, maar ook ik hou mijn hart vast voor een aantal vrouwen..."
(de tijden staan erbij als bronvermelding 
)
En daaruit
trek je dan de conclusie dat ik het goed voor elkaar heb?????? Maf....
Iedereen is kwetsbaar
De prinsesjes in de ivoren toren, want wat, als de crisis toeslaat of hun man er vandoor gaat met de secretaresse?
Maar ook de solide elk-vier-dagen-per-week-stellen. De sterke alleenstaande moeder met vangnet. De thuisblijfmoeder zonder ivoren toren.
Ik heb al langer het idee dat iedereen kwetsbaar is. Rond 2002 hadden we ook een economische dip. Ik zag toen een aantal mensen die alles zo leuk voor elkaar hadden hopeloos vastlopen. Oorzaak: werkloosheid, scheiding, ook ziekte of ongeluk, waardoor er opeens een vette streep door de rekening kwam.
Ook in financieel betere tijden kan het mis gaan. Ik kan boeken schrijven over mensen die niet eens vanuit een ivoren toren gigantisch op hun bek gingen. Omdat hun echtgenoot een dubbelleven leek te hebben en hen achter liet met schulden waar ze niets vanaf wisten. Omdat er ziekte toesloeg, of erger nog, de dood (met als tragisch dieptepunt een vriendin die haar hele gezin verloor).
De sterke, alleenstaande moeders die geen vent nodig hebben voor de centen en alles goed op de rails hebben staan, hartstikke goed! Maar waar zijn zij als er iets hopeloos mis gaat? Je zal niet de eerste zijn die opeens niet meer welkom is op het werk en ontslagen of erger nog, weggepest wordt. Ik wens het niemand toe, maar wat als jij of je kind iets overkomt en je calamiteiten- en zorgverlof tekort schieten? Niet elke baas is coulant.
Zekerheid bestaat niet. Voor niemand. En ja, je kan proberen het risico te verkleinen, en er zijn ook mensen die niet slim bezig zijn (geweest), maar het kan ons allemaal gebeuren.
Als we het leven iets minder voor vanzelfsprekend gaan aannemen en in ons achterhoofd rekening houden met dat feit, misschien zijn we dan beter opgewassen tegen onverwachte klappen die ons fundament vergruizelen...? Geniet van alle mooie dingen in het leven, maar neem niets voor vanzelfsprekend aan...!
Fladder
Ben het roerend met je eens dit keer!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Bijstand
Het lijkt mij dat de bijstand er is voor mensen die geen werk kunnen vinden. Als er mensen zijn die om bepaalde redenen niet kunnen werken (ernstige verslavingsproblematiek, ziekte) dan heb je ook de bijstand als vangnet. Dat is wat het is: een vangnet voor mensen die geen werk hebben of niet kunnen werken. Ik denk dat het misbruik maken van de bijstand wel meevalt maar ik heb dan ook nog de jaren 80 meegemaakt. In die tijd had ik wel wat bewust baanloze vrienden die voor de bijstand kozen. Toen was dat ook helemaal niet raar of zo. Tijden veranderen. De wereld is nu harder tegenover mensen in de bijstand dan toen.Sowieso is Nederland in veel opzichter harder dan toen. Ik denk dat het misbruik met alle regels die er tegenwoordig zijn en de strenge controles echt wel meevalt. Voor je lol in de bijstand gaan doet tegenwoordig bijna niemand meer. Het is ook veel moeilijker dan vroeger om dat te doen. Ik vind eigenlijk dat men nu weer te ver doorslaat naar de repressieve kant. Overigens niet alleen als het om uitkeringen gaat. Er is nu vaak weer te weinig compassie zeker als het gaat om mensen in bijzondere omstandigheden.
Niettegenstaande lijkt me dat als je kan werken je gewoon werk moet zoeken.
Ergens in dit draadje schreef iemand dat ze vond dat ze recht had op een baan gerelateerd aan haar opleidingsniveau met bijbehorend salaris. Daar ben ik het weer niet mee eens. Er is geen God of overheid gegeven recht op bepaald werk. Wel recht vanuit de overheid op in elk geval minimum loon. Ik vind het logisch dat als je in de bijstand zit dat je dan gewoon elk werk wat je kan doen aanneemt. Ook als dat werk maar minimum loon betaald en ook als het repetitief werk is waar geen opleiding of ervaring voor vereist zijn.
Maylise
Fladder
Je hebt helemaal gelijk. Iedereen is kwetsbaar. In zekere zin zitten we allemaal heel dicht bij de afgrond. Er zijn geen zekerheden.
Maylise
Maylise
"Ergens in dit draadje schreef iemand dat ze vond dat ze recht had op een baan gerelateerd aan haar opleidingsniveau met bijbehorend salaris."
Bedoelde je mij misschien? Dan had je wel wat beter moeten lezen, ik schreef namelijk: "op deze leeftijd en met mijn ervaring vind ik dat ik récht heb op een fatsoenlijke baan met een enigszins fatsoenlijk salaris."
Onder fatsoenlijk versta ik niet een baan op HBO-niveau, maar ik hoef nou toch ook niet op het ongeschoolde niveau te belanden.
Verder schrijf je: "Ik vind het logisch dat als je in de bijstand zit dat je dan gewoon elk werk wat je kan doen aanneemt" Was het maar zo makkelijk! Voor het één ben je te hoog opgeleid, voor het andere weer niet specifiek genoeg, bij wéér een andere baan past je profiel niet. Dus je kan wel van alles willen, maar vaak loopt dat niet zo.
Gr. Poezie.
Niet realistisch 'afhankelijk'
Als je 2 kinderen vier dagen in de week in de opvang hebt, dan krijg je op dit moment een toeslag. En ja, die toeslag, vooral de hoogte ervan, staat nu onder druk. Maar waarom zou je niet uit mogen gaan van de huidige situatie?
Als die toeslag er niet zou zijn, dan ben je voordeliger uit met opvang aan huis. En dat kost dan echt geen 2200 euro per week.
De periode dat ouders twee kinderen tegelijk op de dagopvang hebben is over het algemeen kort.
In andere landen wordt veel vaker dan in NL gekozen voor een langere tijd tussen kinderen. Als de kinderopvang in NL veel duurder gaat worden, dan zou dat hier ook kunnen gebeuren.
Over een baan op niveau
Het is al weer een tijd geleden, maar ik had toen WW en wilde alleen een baan op niveau accepteren.
Behalve dat ik dat zelf prettiger vond, heb ik ook nog andere redenen ontdekt:
- als je eenmaal zakt in niveau, is het erg moeilijk om terug te komen op je oude niveau, in werk of inkomen.
- zakken betekent niet alleen minder inkomen maar ook minder belasting betalen, etc.
- een lager niveau kan heel demotiverend werken, vooral als blijkt dat je daar niet zomaar vandaan komt. Dit werkt negatief uit naar verdere banen.
- het is makkelijker solliciteren vanuit een hoog niveau (ook al heb je geen werk) naar een hoog niveau dan van een lager niveau naar een hoog niveau.
Ik zou het prima vinden als er redelijke termijnen verbonden zijn aan het vinden van een baan op niveau. Maar ik vind wel dat mensen eerst ruim de kans moeten krijgen om die baan te vinden. Als dat inderdaad gebeurt, gaan ze ruim terugbetalen aan de gemeenschap wat ze 'gekregen' hebben.
Poezie, ik heb nooit in zo'n situatie gezeten
wel had ik na het afronden van mijn studie wel door dat ik never nooit werkzaam wilde zijn in die branche.
Dus daar stond ik met een mooie opleiding waar ik niets aan had. Schouders eronder en gaan was toen mijn instelling en nu ben ik werkzaam in een compleet andere branche met werk wat ik leuk vind.
Het is nooit in me opgekomen om te stoppen met werken of om maar drie dagen te werken. Ik ben financieel onafhankelijk en ja, ik zou mezelf kunnen bedruipen als mijn partner of de kinderopvangtoeslag weg zou vallen.
Zit ik in een luxepositie? Ongetwijfeld, maar ik heb er ook ontzettend hard voor gewerkt en gezorgd nooit afhankelijk te zijn van een ander. Had ik geen (schoon)ouders gehad die opvangen had ik wel wat anders bedacht.
En als ik dan hoor van mensen die bij het idee van een baan allerlei beren op de weg zien kan ik me ook wel eens irriteren. Voor hun zijn die beren er absoluut dat snap ik ook wel, maar grotendeels zijn het gewoon dingen die ze zichzelf aanpraten en waar best een weg omheen te denken valt als je je maar inzet.
En dan komt iedereen met hun ervaringsverhalen, maar dat vertroebelt een beetje.
Maar ik zou ondanks mijn werkervaring en ondanks mijn opleiding gewoon bij de kassa bij de AH gaan zitten mocht de nood aan de man komen, maar ik zou nooit nooit nooit stoppen met werken.
Fladder (helemaal ot)
Zoals jij de pen weet te hanteren, geweldig zeg.
Daar moet toch wel op de een of andere manier brood mee te verdienen zijn (straks als je weer helemaal op de been bent!).
Kiki
Reality check...
"Maar ik zou ondanks mijn werkervaring en ondanks mijn opleiding gewoon bij de kassa bij de AH gaan zitten mocht de nood aan de man komen, maar ik zou nooit nooit nooit stoppen met werken."
Bij diverse (niet alle, wel vele) Appie-filialen is het alweer een tijdje erg in trek om mensen van rond de twintig eruit te pesten omdat ze te duur worden.
Vrouwen van véél oudere leeftijd met ook nog eens een interessant CV zijn al helemaal niet welkom in dergelijke jobs. Ze zijn namelijk te mondig... 
Ook dat valt onder "overqualified". Ik sluit niet uit dat jij werk kan vinden in tijden van nood. Maar praat er niet te makkelijk over...
Niet overal zijn beren. Niet overal zijn succesverhalen.
Hoho afhankelijk
Jij oordeelt wel snel. Overigens kan ik dat best betalen hoor, maar wat zegt dat dan? Mag ik dan wel een oordeel vellen over anderen. Tuurlijk niet!
Bovendien betaal je in zo'n geval de opvangkosten natuurlijk ook met zijn tweeën. En dan wordt het al weer wat beter betaalbaar voor de arme gescheiden werkende moeder.
Rosase
Dank je. Ik ben arrogant genoeg om te beamen dat mijn grootste talent het schrijven is...
Dat was ook iets dat ik (ook) als ZZP-er deed. Het betaalde niet veel, maar ik kon ermee overleven, uit die bijstand blijven. Maar ik ben momenteel te vermoeid om goed te kunnen schrijven.
Ik ben wel blij dat dat, zelfs in de afgelopen kl*tetijd, wel mijn kracht is gebleven, ook al rammelde het behoorlijk zo af en toe, toen de hersenruis toesloeg. Maar ik merk dat het weer aan het groeien is.
Mijn hart ligt al vanaf mijn kinderjaren bij schrijven en tekenen/schilderen. Helaas zijn er maar weinig mensen die echt daarvan kunnen leven. Ik ben en blijf realistisch...
Fladder (en we blijven ot)
Bij mij gaat, als ik door het ijs dreig te zakken, mijn schrijftalent als eerste op standby. Bij jou blijft dat blijkbaar het langste overeind. Dan moet het wel heel sterk zijn
Overigens zijn er wel meer manieren om met schrijven je brood te verdienen, ik doe dat namelijk op een bepaalde manier namelijk ook. Maar dat is denk ik iets om je pas echt in te verdiepen als je de zon weer een beetje ziet schijnen.
Poezie
Hoezo heb je daar recht op? Dat snap ik echt niet.
Ik snap wel dat het wenselijk is om een baan te hebben die enigszins op niveau is en die redelijk betaalt. Maar waarom heb jij daar recht op en een ander kennelijk niet? Wat maakt jou dan zo bijzonder?
Bovendien is het volgens mij uiteindelijk toch echt gewoon de bedoeling dat je een baan vindt die je uit de bijstand houdt, niet meer en niet minder. Luxe wensen mbt aard en inkomen zijn dan van ondergeschikt belang. En zo hoort het ook te zijn. Uiteindelijk is (zoals mijn vader altijd zegt) geen werk het niet waard om gedaan te worden.
Poezie
Dat was inderdaad de zin die ik bedoelde. Misschien had ik het iets te vrij geïnterpreteerd maar alsnog ben ik het niet met die zin eens. Er is geen enkel recht op een fatsoenlijke baan met fatsoenlijk salaris alleen maar omdat je een bepaalde leeftijd hebt bereikt of bepaalde ervaring hebt. Iedereen heeft recht op minimum loon want zo is dat nou eenmaal bepaald maar dat is het dan ook.
Ik zie werkelijk niet in waarom jij recht hebt op een 'fatsoenlijke' baan terwijl een 23jarige met weinig opleiding dat niet heeft. Natuurlijk is het fijner om een baan te hebben op je eigen niveau maar als de keuze dat is of in de bijstand lijkt me dat het niet meer dan logisch is om voor die baan te kiezen.
Dan komt de tweede stap en is het inderdaad zo dat niet evident is om die baan ook te krijgen als je veel ervaring of een bepaalde opleiding hebt. Hoewel dat niet altijd hoeft te zijn. Ik weet van dichtbij een klantenservice waar ze ook mensen met hogere opleidingen en ervaring en oudere leeftijd aannemen bijvoorbeeld. Ze betalen inderdaad maar minimum loon ongeacht leeftijd/ervaring/opleiding maar het is wel een baan.
Ik vind het recht hebben op alleen zo ontzettend misplaatst.
Maylise
Inge
WW is natuurlijk een iets ander verhaal. Dat zijn rechten die je in de loop der jaren hebt opgebouwd op basis van je arbeidsverleden. Het is logisch dat je de WW periode gebruikt om een baan te zoeken die redelijk passend is. Het lijkt me echter ook logisch dat als het einde van die periode in zicht komt je vervolgens inderdaad elke baan die je kan krijgen accepteert.
Maylise
Fladder (ot)
Bij twee supermarkten alhier bestaat zeker driekwart van de cassieres uit dames boven de 30. Wat jij beschrijft gebeurt eerder bij vakkenvullers ed, maar vrouwen worden echt niet gewieberd of niet aangenomen omdat ze geen 20 meer zijn, ik zou morgen fulltime aan de slag kunnen als ik dat zou willen, en ik ben 44.
Izar
Het interessante is dus dat blijkbaar arbeidsparticipatie van vrouwen niet stijgt als de kinderopvang goedkoper wordt, en ook niet afneemt als de kinderopvang duurder wordt.
Probleem met arbeidsparticipatie in NL is vooral het idee dat je kinderen tekort doet als je meer dan 24 uur werkt. Samen met het idee dat je een gezin runt, de boel draaiende houdt, etc.
Als je een beetje kunt organiseren hoef je maar een keer per week boodschappe te doen, koken hoeft niet meer dan twintig minuten oer dag te kosten, je kunt vooruit koken, en de was in een machine stoppen is ook een koud kunstje. Ik vind echt dat er nogal overdreven wordt gedaan hier door ook steeds maar De Combinatie Werk Gezin tot een enorm topic te verheffen. Het is gewoon het keven volgens mij.
Liora
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.