Genante geldkwestie

Ik heb ook zo gestaan kort geleden

..iets met kinderopvang dubbel afgeschreven en niet van de belasting teruggekomen, oid. Alleen, als je ook nog het eea achter de hand hebt dan maak je even over van je b... ik krijg het woord niet meer over mijn lippen, laten we zeggen spaarrekening. Dan hakt het er minder in omdat het puur een liquiditeitsvraagje is en de solvabiliteit onaangetast is.

Hebben jullie niet ook het idee dat je door die kinderopvangtoeslag giga veel geld rondpompt? Als daar even iets niet goed gaat is er zo 1600 euro afgeschreven bij ons.

Of we hadden een piano gekocht, ik weet het niet meer. Tijd om te gaan slapen.

Ja hoor

Ik heb nooit dat ik bij de supermarkt sta en ik niet kan pinnen, want tegen het einde van het geld hou ik heeeel goed bij wat ik nog op m'n rekening heb staan, om dat soort taferelen te voorkomen. Maar dan sta ik dus echt in de supermarkt op te tellen wat ik mee neem!

En ik heb een gewoon betaalde baan en mijn man een goedbetaalde baan! Maar de vaste lasten zijn zo hoog, dat er niet echt veel speelruimte is. (en we wonen in een huurflat, dus ook geen torenhoge hypotheek ofzo). Mijn schoonmoeder zei laatst dat je nu met 2 inkomens veeel minder kunt dan zo'n 20 jaar geleden. En dat geloof ik ook.

En tja, dan krijg je een baby en een tweede, en ook al hebben we veel spullen gekregen, op sommige dingen wil je dan toch niet kibbelen (luiers, autostoeltjes en dat soort dingen), dat het geld er wel uit lijkt te vliegen. En een auto is ook echt een geldeter. Ik heb er een nodig om op m'n werk te komen, maar volgende keer zoek ik toch echt weer een baan waar ik met de fiets of ov heen kan! (maar ja, dat moet je dan wel weer kunnen vinden....)

Buffer?

Ik heb aldoor het gevoel dat ik achter de feiten aanren. Ik heb ingesteld dat er iedere maand 200 euro naar de spaarrekening gaat, maar ik moet dat elke maand weer terugboeken. Soms vliegen de rekeningen me om de oren. Helemaal nu mijn dochter weer naar school is gegaan en de studiebijdrage nog niet rond is... ik moet het toch maar eerst voorschieten, tussendoor komen onverwachte andere rekeningen. Ik moet ook nog enigszins toonbaar op mijn werk komen, dus koop ik af en toe toch maar wat nieuws. Er zullen vast allerlei slimme tips komen om dit op te lossen en ik geloof ook dat bet beter kan, maar met een inkomen als dat van ons zou ik niet weten hoe wij een buffer van een jaarsalaris bij elkaar kunnen krijgen. Zelfs 5000 euro zie ik als iets onmogelijks.

Wij hebben geluk

Dat we allebei en best een goed betaalde baan hebben, dat onze hypotheek etc nu een stuk lager is dan voorheen onze huur, en dat we gewoon niet zo uitgeverig zijn. Man zei net dat hij vorig jaar 1/3e van zijn netto inkomen heeft gespaard en voor mij zal het ook wel zoiets zijn dus hier hebben we een enorm saldo op de bank, iets van 2 keer ons jaarlijks gezinsinkomen ofzo.

Zelfs toen ik heel weinig verdiende leefde ik altijd zo dat ik elke maand wat spaarde. Ik ben opgegroeid in een bijstands gezin dus dat zuinige is er een beetje ingetimmerd.

Het is een heerlijk gevoel om te weten dat we financieel goed zitten maar aan de andere kant zou ik willen dat we er iets meer mee zouden doen.

200 euro

Die mensen zetten meer weg dan 200 euro per maand. Omdat ze gewoon rekenen met hun gezonde verstand. Je weet dat 200 euro per maand niet genoeg is.===
Ik had dit even opgeslagen, maar ben vergeten wie dat gezegd heeft. Chantelle toch?
Ik liet het hierboven ook al merken, maar er zijn dus echt mensen die moeite moeten doen om 200 euro te sparen. Dat heeft dus niks te maken met gezond verstand maar met een veel lager inkomen.

Ook weleens gehad hoor

toen de toenmalige tussenpersoon van de kinderopvang zomaar, ook al hadden we anders afgesproken, in 1 keer het bedrag van onze rekening liet afschrijven wat nog over de 1e maanden van dat jaar extra betaald had moeten worden....(toentertijd werd ergens in april/mei pas de ouderbijdrage vastgesteld en moest je dus over jan t/m april nog bijbetalen wat je te weinig had betaald) Dat was toen zo'n 1000 gulden ongeveer. En ik had daar een betalingsregeling voor afgesproken....tja, en toen stond man dus voor ... bij de C1000....

Maar goed, ik speculeer hier even

Is Manda geen zelfstandig ondernemer, dan heeft ze misschien wel een inkomensval gehad door haar zwangerschapsverlof. Zoiets kan gebeuren en dat is funest voor welke buffer je hebt.

Kijk, ik heb het geluk dat ik en mijn man ieder een goed inkomen hebben. Ik kan en wil niet rood staan en dat hoeft ook niet. Ik weet dus inderdaad niet wat er op mijn rekening staat op welk moment. Ik bedoel niet dat ik geen zicht heb op wat er afgaat en bijkomt, maar als ik bij de Appie sta weet ik niet exact het saldo. Ik heb ook geen zicht op de administratie van mijn man en hoeveel hij heeft gespaard.

Ik heb die buffer van ruim dat jaarsalaris, ik maak me al jaren geen zorgen of ik kan pinnen of niet.
Ik ben mij bewust hoe geluk ik hiermee heb en ik kan mij in ieder geval voorstellen dat het niet kunnen pinnen je een keer kan overkomen. En om Manda, bij wijze van spreken, maar gelijk een huurhuis in te praten omdat ze misschien wel boven haar stand woont (wat ik niet geloof) lijkt me lichtelijk voorbarig.

Overigens Asa, heb ik heel rijke ouders en ik hoefde vroeger echt niet aan te kloppen voor een lening hoor. Als ik geld wilde hebben nam ik maar een bijbaantje. Ik heb dus ook vanaf mijn veertiende altijd wel gewerkt naast mijn school.
Volgens mij zijn heel rijke ouders, zoals de mijne, juist veel minder geneigd om hun kinderen te lenen. Juist omdat ze bang zijn dat het een vanzelfsprekendheid wordt. Mijn ouders waren juist altijd heel alert op onze financiële opvoeding.

Kaaskopje, 200 euro

Ja, natuurlijk weet ik dat niet iedereen 200 euro weg kan zetten. Maar we hebben het hier over Manda en mensen met vergelijkbare inkomens en een vergelijkbare inboedel. We hebben het niet over een bijstandsmoeder. Je weet dat als je een auto, eigen huis, allerlei apparaten hebt dat dat aan afschrijving veel geld kost.

Een bijstandsmoeder heeft geen auto, geen luxe apparaten (of misschien heeft ze die wel, maar als zo'n luxe apparaat - een droger - het begeeft dan komt er geen nieuwe, zelfs geen tweedehandse) en zal alle 'tegenslagen' die Manda is tegengekomen zien als luxe. Ik heb ook niet het idee dat een bijstandmoeder de kleur van de babykamer heel belangrijk vindt. Dus het is een vergelijking die totaal mank gaat.

Poeh

Ik vind jullie wel streng hoor. Ik denk dat het in het geval van Manda helemaal niet zo zwaar hoeft te worden opgevat. Haar man heeft een goede baan, zelf heeft ze onregelmatig maar wel degelijk inkomen, het fluctueert alleen nogal sterk en momenteel zit het even tegen.

So what?

Ze heeft alle rekeningen op een krediet = 0 staan, dus ze kan nog geen euro rood staan. Tja, in zo'n geval vind ik 'niet kunnen pinnen' van een totaal andere orde dan als je al 1500 euro in de min staat of zoiets en je mag niet nog verder zakken.

En dan nog wat: wat is er op tegen om je hele huis een keer leeg te schrapen om aan geld te komen? Een paar maanden geleden was ik mijn hele tas met inhoud (geld, pasjes, sleutels, mobiel) vergeten in Friesland, en mijn man was ook enkele dagen van huis. Ik kon het rustig in mijn eigen huis uithouden met drie kinderen zonder een cent uit te geven. Je hebt nog een vriezer, je hebt nog van alles in je kasten staan, je wordt heel creatief en voordat je echt geen eten meer hebt ben je heel wat dagen verder.

Manda lijkt me een typ die heel goed weet hoe rekbaar de marges zijn, en die gaat echt wel bepaalde maatregelen nemen als die blijkbaar nodig zijn.

Het lijkt me niet nodig om dan van die preken te houden dat ze het niet in haar hoofd mag halen om geen buffer van x maal het y-salaris te hebben.

Sommige mensen leven nu eenmaal zo. Als het kan, leef je, als het niet kan, beknibbel je.

En zekerheid voor de kinderen? Wat een kul vind ik dat. Alsof kinderen echt iets nodig hebben. Ze hebben toch al kleren, schoenen, speelgoed? Hooguit kan je dan deze maand niks nieuws voor ze kopen. Nou, tjongejonge. Want over die orde van grootte gaat het toch? Dit gaat niet over de situatie dat Manda's vriend zijn baan kwijt is of zo, of dat er helemaal nooit meer opdrachten komen.

Ik vind praten over buffers en maandenlang geen salaris kunnen overbruggen op zichzelf zinvol als het risico daarop aanwezig is, maar als dat niet zo is dan moet iedereen dat toch zelf weten? In elk geval vind ik het aanmatigend om mensen daar streng op aan te spreken.

Ik ken ook mensen met joekels van spaarrekeningen die nog altijd hetzelfde vijfdehands bankstel uit hun studententijd hebben, met een plaid erover. Prima, als het een mooie bank is (wat het trouwens niet is) en als je daar gelukkig mee bent, wie ben ik om er wat van te zeggen. Dat doe ik dus ook niet. Maar ik weet zeker dat er genoeg mensen zijn die er schande van spreken en die menen dat ze hun kinderen tekort doen door hen in zulke oude meuk op te laten groeien. Dat is dan toch precies hetzelfde?

Ik denk dat de meeste mensen die nooit echt in de problemen komen (Manda dus ook) heel goed weten wanneer het echt link wordt, en die dan ook wel echt in actie komen. Maar zolang die nood niet aan de man is, vind ik het gewoon een keuze. Net zo'n keuze als dat je een nieuw bankstel koopt of op je vijfdehandsje blijft zitten, dat je een nieuwe auto koopt of in een degelijk oud barrel blijft rondrijden, dat je er graag modieus bijloopt en regelmatig iets nieuws aanschaft of dat je gewoon in je kleren loopt totdat ze versleten zijn, dat je je kinderen een Nintendo geeft of regelmatig een potje met ze gaat kaarten. Kortom, dat zijn 'levensstijlen', keuzes, maar geen halszaken. Vind ik.

Halszaken worden het pas als je eerste (allereerste) levensbehoeften in het geding komen. Maar voordat het zover is moet je ofwel al redelijk dicht bij de grond zitten, ofwel er moeten wel heel dramatische dingen mis gaan. En natuurlijk kan dat gebeuren. Maar als het echt dramatisch misgaat heb je met die buffer ook niet meer dan enig uitstel van executie.

Wij hebben zelf inmiddels een buffer (sorry rodebeuk), die er werkelijk per ongeluk is gekomen (toch een tijdlang minder uitgegeven), en ik vind het heel lekker, geef ik toe, maar ik zie het niet als een ernstige verbetering van 'kwaliteit van leven'.

Als de nood echt aan de man komt is Manda zo creatief dat ze het zo weer opgelost heeft, daar maak ik me geen seconde druk om.

Margje

Pelle: kinderen en rust

Ik bedoel dat ik het fijn zou vinden als ze niet merken dat mama in de WW zit aan hun eigen leventje. Dus clubjes, lessen, verjaardagen, vakanties, alles loopt dan min of meer door. Misschien iets minder luxe maar niet dat de hele boel op zijn kop wordt gezet als er wat minder binnenkomt.
Dat kan door ze niet al te dol te verwennen in de vette jaren en tegelijkertijd te sparen voor de magere jaren (ik verlies binnenkort wschl mijn baan).

Het belangrijkste daarbij vind ik nog wel dat we niet hoeven te verhuizen als het inkomen sterk daalt. En vergis je niet (maar dat doe jij niet want ik weet hoe jij over die dingen denkt) - de meeste mensen hebben een scenario dat ze binnen zes maanden moeten verhuizen als ze hun inkomen verliezen. Daarmee bedoel ik, dat er op die manier gerekend wordt als de hypotheek wordt afgesloten. Overwaarde en loonstijging kunnen dat beeld doen veranderen, maar een flinke buffer om een grote inkomensteruggang langer dan zes maanden op te vangen wordt door de meeste klanten afgewezen als de hypotheekadviseur het voorstelt. (is onderzoek naar geweest).

Manda

"Ik zat net wat te denken over hoe jij leeft of hebt geleefd maar dat zou ik helemaal niet zo willen. Ik zie verder ook niet de noodzaak van een ton oid op een spaarrekening, ik ben inderdaad dan liever af en toe 'dom' bezig met een veel kleinere 'buffer' dan dat ik mij hele leven moeite moet doen."

Ik neem niet aan dat je bij de Rabobank werkt en weet wat mijn banksaldo is. We hebben inderdaad in het verleden meer dan een ton gespaard (ik laat even in het midden hoeveel precies...). We hebben ons droomhuis (net als jij) gekocht. En ons spaargeld hebben we gebruikt om ons huis helemaal naar wens te maken. Wij hebben vooraf gespaard om alles in één keer goed te doen, jullie moeten nu dezelfde centen bij elkaar sparen om jullie droomhuis te verbouwen. Het één is niet beter dan het ander, maar 'dan dat ik mij hele leven moeite moet doen' klinkt heel erg zuur. Brrrr. Ons inkomen is heel erg leuk maar niet buitensporig, wij hebben veel gespaard maar nog meer genoten. Ik ben geen vrek, mocht je dat denken. Wintersport (wel buiten het hoogseizoen tot voor kort), verre vakanties buiten Europa (9 in totaal), uit eten, theater, concerten... we hebben niets echt gelaten. Wij hebben een goedgevulde kledingkast en allebei een leuke auto onder de komt en sinds kort een hulp die het huis schoonmaakt. We zijn meegegroeid met ons salaris, maar ook toen we net begonnen te werken met een klein salaris (op een klein flatje met meubels die we al hadden) hebben we gespaard. Dáár zit het verschil. Als je nu, met twee kinderen, geen buffer hebt en nog tig grote wensen, wordt het inderdaad erg lastig om binnen korte tijd een beetje buffer op te bouwen.

Na de bouw van ons huis hadden we een buffer van 25.000 euro apart gehouden. Dat is genoeg in onze situatie. We sparen nog steeds 500 euro in de maand. Maar dat spaarbedrag gaat ook in de tijd op aan tegenslagen én leuke dingen. Prima, dat jij voelt als 'je hele leven moeite' doen. Geld moet ergens vandaan komen hoor. Ook bij jou.
Ik spaar en kan een zolderverbouwing meteen betalen. Jij spaart niet, bedenkt dat je de zolder wilt verbouwen, besteedt daaraan je laatste spaarcenten en komt in de problemen als een klant later betaalt. Volgens mij heb jij nu heel wat meer kopzorgen dan ik heb en onze zolderverbouwing kost toch echt exact hetzelfde.
Grappig vind ik ook dat jij er vanuit gaat dat kinderbijslag direct overboeken prima te doen is, omdat je toch niet merkt dat het binnenkomt. Datzelfde doe ik dus met 500 euro per maand. Ik mis het niet eens. En als ik die 500 euro per maand niet zou sparen, zou ik net zo goed gemiddeld 500 euro per maand kwijt zijn aan kapotte wasmachines, reparaties, nieuwe auto, gestolen fiets, nieuwe cv ketel.

Rodebeuk

Dat is helemaal waar wat je zegt.

Maar volgens mij werkt Manda's vriend ook in vaste loondienst. Dus diezelfde (relatieve) zekerheid heeft zij ook.

Ik had jou niet speciaal voor ogen hoor. (Ik moet erg om jouw postings lachen) (de niet-serieuze). Volgens mij was jij het ook niet die zei dat je het 'verplicht aan je kinderen' bent om een buffer op te bouwen.

En natuurlijk wordt dat héél anders als je jarenlang in de bijstand (of erger) terechtkomt, en over die situatie heb ik het dus ook niet.

Ik bedoel gewoon te zeggen: mensen als Manda hebben hun rijkdom om zich heen staan, die zitten heus niet meteen aan de grond. Net als wij. Voordat het echt nijpend wordt heb je het over héle andere omstandigheden. En in die - luxe - situatie moet je m.i. zelf bepalen of je jezelf de gemoedsrust van een buffer wilt geven, of niet.

Margje

Chantelle

een beetje minder opschepperig mag ook wel hoor...

tonny

Chantelle

Hartstikke mooi voor jouw dat je zoveel buffer hebt. Ik wou dat ik het had maar daar kom ik alleen aan d.m.v. iets winnen of een erfenis. Wij houden in de maand 800 netto over, daar moeten we boodschappen, kleding van kopen en ook nog sparen. Wij hebben laagbetaalde banen, weet zeker dat jij en je man heel wat meer verdienen dan wij dan. Dan is het ook niet zo moeilijk om een flinke buffer op te bouwen,je zegt zelf, je hoeft er niks voor te laten. Je gaat op verre vakanties, theater, uit eten. En voordat het gevraagd wordt, hier komt 2350 netto binnen per maand, met een fulltime en partime baan, we hebben ook nog 2 kids. Ik zal blij zijn als ik 200 kan sparen per maand! Wij hebben maar een klein buffertje 2000 euro en dat geeft me al een veilig gevoel!

Kiki

"Volgens mij Chantelle van wat ik gelezen heb, heb jij het qua inkomen een redelijk stuk ruimer als het gemiddelde forumlid en is het redelijk makkelijk praten vanuit die positie. Ik vind je posting ook niet echt getuigen van veel begrip."

Er zitten hier mensen die het heel wat minder hebben dan ik en er zitten ook mensen die het vast een heel stuk ruimer hebben. We hebben voor onze (5 plus 3 dagen werken) HBOplus banen en leeftijd gemiddelde salarissen. Punt. Maar... dáár gaat het niet om. Als ik veel minder te besteden had (en ja, wij zijn ook begonnen met een minimumsalaris) zou ik ook sparen en zou ik ook een buffer hebben. Punt.

Tonny

Ik ben wars van opschepperigheid. Manda schildert me af als iemand die nooit een verzetje heeft, op een tigstehandse bank zit, etc. Ze weet volgens mij dondersgoed dat ik niet leef als een vrek, dus dat is me echt iets te makkelijk.

Waarom zo streng (margje)

Of andere mensen het ook zo moeten doen, daar kan ik helemaal niks over zeggen.
Maar dat _wij_ het zo streng doen, dwz dat we het een aantal maanden willen kunnen uithouden op een buffer, heeft een paar redenen.
Ten eerste is man zelfstandig ondernemer en hij verdient meer dan ik. Heeft hij een paar maanden geen opdrachten, dan hebben we een serieuze inkomensterugval.
Ten tweede weet ik uit eigen ervaring dat je ongelooflijk klem kunt komen te zitten als je een probleem krijgt met "de instanties". In geval van een overlijden, of ontslag, of iets met ziektekosten, wat voor waanzinnige calamiteit dan ook, dan moet je een klap kunnen opvangen. In theorie zijn dat soort dingen allemaal verzekerd, afgedekt, op te vangen door de bestaande regels en verzekeringen, in werkelijkheid kun je op bizarre manier met een onvoorstelbare bureaucratie te maken krijgen die maakt dat je maandenlang geen geld hebt. Of zelfs niet bij je _eigen_ geld kunt. Ik heb ooit door een kafkaëske samenloop van omstandigheden een half jaar geen ziektekostenverzekering gehad. In zulk soort gevallen is het fijn als je zelf je medicijnen en de huisarts kunt betalen. Desnoods contant.

En tot slot twee argumenten die nog niet genoemd zijn. Het hebben van een flinke stroppenpot maakt dat een hoop dure verzekeringen overbodig worden. We hebben door de jaren flink wat premie bespaard door zelf bepaalde risico's te dragen.
En mijn oma zei altijd "aanbiedingen zijn voor rijke mensen". Je kunt soms in de toekomst geld besparen door nu even flink uit te geven.

Chantelle

Jij bent mischien wel begonnen met een minimumsalaris maar met een baan op HBO nivo loopt dat salaris een stuk sneller op dan een baan op een laag nivo(75 euro bruto per jaar, fulltime salaris). Waardoor je ook veel meer kunt sparen! Gas, water,stroom, verzekeringen we moeten het allemaal betalen maar met een laag salaris houd je na de vaste lasten weinig meer over om te sparen.

Bijstandmoeder

Chantelle: Ik heb ook niet het idee dat een bijstandmoeder de kleur van de babykamer heel belangrijk vindt.
Wat is dat nou voor een raar idee over bijstandmoeders? Ook met een krap budget kun je best naar eigen smaak inrichten. Alleen moet je daarvoor wat bewuster aanbiedingen aflopen en een beetje creatief zijn.

Waarom veel spaargeld

Waarom ik onze situatie een flinke buffer noodzakelijk vind:

- mijn vaste salaris is niet echt veel gezien ik weinig uren in loondienst werk. Als zelfstandig ondernemer fluctueert mijn inkomen. De afgelopen zomer heb ik heel weinig inkomen gehad. Ik was toen erg blij met ons spaargeld. Hierdoor kon ik ons inkomen elke maand aanvullen.

- Ik heb een aantal financiële verplichtingen die gewoon door moeten lopen hoe onze inkomenssituatie ook is.

- voor onverwachte situaties (ziekte, dood)

-mocht een van ons zijn inkomen verliezen en het enige tijd zal duren voor we een uitkering of een baan hebben of wat dan ook dan kunnen we die tijd overbruggen

Het geld is niet echt bedoeld om wasmachines te vervangen. Dat kan ik wel van mijn betaalrekening doen.
We hebben ook nog een "kleine" spaarrekening waar we op sparen voor vakanties/auto/onderhoud huis. Dat is dus niet voor onverwachte en noodsituaties.

Maylise

Pelle

Natuurlijk kan je zelfs met een uitkering wel wat sparen maar dan zijn het echt kleine bedragen. Zelfs als je heel zuinig leeft kan je van een laag inkomen nou eenmaal niet heel veel doen. Althans dat is mijn ervaring. Deels is het natuurlijk ook wel levensstijl. Zo stond ik zelfs toen ik weinig verdiende nooit rood. Ik legde ook wel wat geld opzij elke maand maar dat was echt maar een bescheiden bedrag. Ik deed verder toen helemaal geen gekke dingen.

Ik woonde in een appartement met twee slaapkamers samen met twee kinderen. Ik had een oude auto (noodzakelijk voor werk) en kocht veel dingen tweedehands. Wel reisde ik regelmatig. Vakanties gaf ik dan wel geld aan uit als ik geld had. Goedkope vakanties maar toch. Dat was niet noodzakelijk en dat geld had ik kunnen sparen.

Dus ja, ik ben het wel met je eens dat sparen voor een groot deel ook met een laag inkomen een keuze is. Alleen als je op het bestaansminimum zit heb je toch een stuk minder mogelijkheden om te sparen en al helemaal niet om een groot bedrag te sparen.

Maylise