Genante geldkwestie

Manda rijn

Vraag mijn belastingpapieren van de laatste 10 jaar even op bij Rodebeuk Je kunt ook in het archief kijken, want ik heb het al een keer eerder genoemd.

Ik heb net een heel epistel getikt en toen liep de computer vast. Iets minder uitgebreid. We zijn 23-24 begonnen met beginnerssalarissen. We spaarden ongeveer 50% van ons inkomen. Dat kon makkelijk want we woonden op een klein flatje. Vakantiegeld ging op aan wintersport en verrevakanties.
We wilden twee dingen heel erg graag: een huis bouwen en kinderen. Kinderen kosten geld dus dachten we, laten we ons inkomen daar nu maar op aanpassen. Dat spaargeld konden we goed gebruiken voor ons droomhuis. We stonden ingeschreven voor een bouwkavel en dat duurde veel langer dan gepland. Inkomens stegen langzaamaan. Een gewoon huis gekocht. Kinderen gekregen. Door gestegen inkomens (en ach, kleine kinderen zijn nog niet zo duur) ging mijn inkomen nog steeds richting spaarbank. Dus ruim tien jaar later konden we het totale spaarsaldo inclusief rente en de winst van verkoop vorige huis (kleine 30.000 dus geen jaren-90-megawinst maar wel het bedrag dat we ongeveer aan hypotheek hadden betaald, we hebben dus 6-7 jaar gratis gewoond) minus buffert van 25.000 euro inbrengen. We hebben een mooi huis tegen een lage hypotheek en dus voldoende ruimte om ook nog andere leuke dingen te doen. Huis is ook nog eens een goede investering.

En nu maakt het weinig uit of je nu altijd 500 euro per maand plus meevallers spaart of meer (500 euro kunnen mijn inziens tweeverdieners zonder kinderen makkelijk missen). Je komt dan over tien/vijftien jaar op een heel leuk bedrag uit. Ik heb echt alles gedaan wat ik graag wilde doen.

En we doen écht niet heel veel anders. Jij spaart nu voor een verbouwing en pompt op die manier geld in je huis. Ik heb op een eerder moment geld in een huis gepompt (in een huis dat nog niet eens bestond).

Bedragen en salarissen zijn niet gelijk. Maar heel veel mensen hebben een periode gehad waarin ze tweeverdiener zonder kinderen waren én inkomens stijgen naarmate je ouder wordt.

En nu valt iedereen over mij heen. Prima, ik ga naar bed en ben er morgen niet, dus kom maar op.

Ik weet dat ik het goed heb. Maar mijn (ons) inkomenssituatie is niet buitensporig, ik ben geen opschepper, heb veel begrip voor mensen die het heel wat slechter hebben. Ik kom niet uit een arm en zeker niet uit een rijk gezin.

Levenskeuze

Wij zijn wel tweeverdieners geweest zonder kinderen, maar dat geld ik allemaal verdwenen in verhuizingen. Als je veel van land naar land verhuist, dan kun je sparen zo ongeveer wel vergeten. (een goede baan in een land waar je de taal (nog) niet spreekt ook).

We hebben dus geen huis ofzo, en geen grote buffer op de bank. Aan de andere kant hebben we heel veel vertrouwen dat we ons wel kunnen redden. Als je in 3 landen overnieuw bent begonnen zonder een startsaldo en het toch elke keer hebt gerooid, dan heb je ook wat, al is het dan niet een berg geld op een bankrekening.

Wat is een buffer?

Ik denk dat er veel verschil over de defenitie 'wat is een buffer'...Een groot verschil is volgens mij tussen de 'rode-beukclub' (zo noem ik het maar even) en de rest dat onze defenitie van een buffer héél anders is dan bij de anderen. Voor mij (en volgens mij geld dit ook voor de andere 'leden' (hahaha, grapje!)is dat die buffer 'noodzakelijk' is om rustig te kunnen leven en slapen. Die buffer moet vooral buffer blíjven! Die hebben we om onszelf gerust te stellen en om werkelijk gróte klappen op te vangen. Grote klappen zijn voor ons: Dat de noodzakelijke onmisbare auto zeer onverwachts kapot gaat.
Het dak van de garage is gaan lekken omdat er een meteoriet is ingeslagen en dat dekt de verzekering niet.
De ziektekostenverzekering er door bureaucratie een potje van heeft gemaakt en een half jaar weigert ziektekosten te betalen.
Dat er door een stomme fout van de boekhouder een hele hoge aanslag belastingen binnenkomt.
Je maandelijkse inkomsten opvangen bij onverwachte clalamiteiten.
De voorwaaarden om de buffer aan te spreken zijn: Het moet totaal onverwachts zijn (een wasmachine vervangen is niet onverwachts, dat calculeer je in..) én het moet 1000-en euro's zijn.
En last but not least zodra die buffer terugloopt qua bedrag proberen we meteen 'm weer op het oorspronkelijke bedrag te krijgen...

Ik lees meer bij de meesten van jullie die een buffer zouden willen hebben en bij wie het maar niet lukt een andere defenitie van buffer dan wij hebben. Jullie gebruiken de buffer meer als 'spaarrekening' voor dingen die je eigenlijk best weet dat die eraan zitten te komen. Zo'n 'spaarrekening' hebben wij ook nog. Daar staat gemiddeld rond de 1000 tot 1500 euro op. Daar betalen wij de kapotte wasmachine, kleine verbouwingen (pas jongstes kamer opgeknapt, want als je in groep8 zit kan pipi-behang écht niet meer toch?) en kleine tegenvallers mee op. Wij noemen het ook onze 'reservehuishoudpot'(noemde sarcas het niet stroppenpot?). Daar doen we ook eventuele extra dingen mee, een vakantie tussendoor, pretpark, wat extra vakantiegeld, een nieuwe stereo, een nieuwe fiets of dure verjaardagskado's, een kroon bij de tandarts etc. etc. We proberen dat altijd wél van het reguliere geld te doen, maar soms gaat dat gewoonweg niet en dan is het prettig dit achter de hand en toegankelijk te hebben.
Deze rekening vult man altijd aan...met wat ie per maand 'over' heeft. Als hij niks over heeft boekt ie ook niks over. Ik spaar op onze 'bufferrekening' automatisch. Wordt de stroppenpot te vol (zeg maar 2000 euro) dan boekt man 500 euro over naar de bufferrekening. En omdat er elke maand wel wát bij komt raakt ie eigenlijk nooit helemaal leeg.
Dus wat wil je nu eigenlijk? Een stroppenpot of een échte buffer? Dat moet je eigenlijk eerst weten voor je plannen maakt om weet ik veel wat voor bedrag over te boeken. Want als je zelf niet weet wáárvoor je nu eigenlijk spaart lijkt het me hardstikke lastig om de hand op de knip te houden en daadwerkelijk te sparen...
groeten albana

En hoe kom je aan zoveel geld?

Ehm verstandig zijn????

Nee, werkelijk ik zou het niet weten. Gewoon sparen, spaten en sparen. En wij hebben helemaal geen buitengewoon inkomen. Wij hebben beiden nou niet bepaald goedbetaalde inkomens. Man zelfs erg weinig (maar wel naar z'n zin!) voor een full-time-baan.
En wij hebben ons eerste huis goedkoop gekocht en duur verkocht, terwijl alles al bijna afbetaald was....Maar dat afbetalen kwam ook omdat wij in de tijd dat de kinderen er nog niet waren en ze klein waren zowat ons halve loon aan afbetaling storten elke maand. O,ja en dat vonden alle mensen om ons heen erg 'dom' van ons....want ja, hoge hypotheek=meer rente=meer aftrekken van de belastingen. Dat je het grootste gedeelte van die rente nog altijd zelf moet ophoesten vergeten de meesten. Gaan ze de hypotheek ophogen om een nieuwe auto te kopen!! (kan je 30 jaar rente betalen voor een auto die je allang niet meer hebt!)
Tja wij zullen dan wel dom zijn...in ieder geval 'voelt' het lekker die buffer! En nu de kinderen 'duur' zijn in onderhoud (hahaha) is het ook prettig dat als we niet sparen we het gewoon al hébben. Achter de hand. En als ze nog groter zijn en het huis uit, kopen we er een camper van en gaan op onze oude-lullen-dagen (als die dan nog bestaan) lekker de wereld rondtrekken...Een gloednieuwe camper dan wel te verstaan.1 die precies aan onze eisen en wensen voldoet.
Dat vindt ik trouwens ook een lekker idee...nu werken en me gewoon al verheugen op die camper.
groeten albana

Yta

Het heeft te maken met definities inderdaad. Wij hebben maar één spaarrekening. Wij zelf hanteren een soort van intrinsieke buffergrens maar die is niet vastgelegd ofzo. Maar ik heb er geen moeite mee om een auto uit de buffer te betalen, daarna moet die buffer voor mij wel weer richting de 25.000 euro groeien. En dat betekent niet dat als ik op 20.000 euro sta, dat ik plotseling boodschappen bij een andere supermarkt ga doen of een jaar niet op vakantie ga. Alles wat bovenop de buffer staat is voor dingen die niet móeten maar die leuk zijn (verbouwing, inrichting, vakanties, nieuwe fietsen, etc.). En als ik niets leuks kan verzinnen, dan blijft het gewoon staan.

Maar qua buffer en spaarrekening en gewone rekening heeft Manda geen geld voor een pot verf en wat kwasten. Sini niet of nauwelijks voor een nieuwe tweedehands fiets voor haar dochter. Ai. Dan maakt het weinig uit welke definitie je hanteert. Dan staat alles op bijna nul, volgens mij.

Wat enigszins herkenbaar is in vergelijking tot Manda, in het jaar ná onze verhuizing (je denkt: huis is klaar, grote kosten hebben we gehad) hebben wij hier eigenlijk geen dubbeltje gespaard. Er was iedere maand minimaal wel één ding van honderden of meer dan duizend euro's wat er nog 'moest' komen ondanks dat het huis klaar was. Het vloog er met bakken uit. Dus als je buffer op nul staat kan ik me wel voorstellen dat er dan een moment komt dat je rekening nul aangeeft.

En Sini heeft nog overwaarde in het Estse huis zitten en heeft een overbruggingshypotheek of iets dergelijks waar iedere maand veel geld naar toe gaat (gok ik).

Margje

Het wordt eentonig, maar ook ik denk dat de 'maandenlang geen salaris' voor veel mensen een reeel risico is. Ook als je in vaste loondienst bent. En als dat al niet het punt is, dan is het wel zo dat je veel gebondener bent aan die ene vaste baan als je geen buffer hebt, die je de vrijheid geeft om bij die baan weg te gaan als je het niet meer leuk vindt. Geldt hier bijvoorbeeld voor man.
Overigens, man (opleiding WO exact) heeft hier vorig jaar op zijn 39e de eerste vaste baan gescoord, ikzelf (37, opleiding idem) had die nog nooit. Wat dus ook betekent dat we tot nu toe in elk geval al reden hadden om aan een buffer te werken.
Ik heb overigens helemaal niet de neiging om Manda te vertellen hoe zij het moet doen, het is alleen zo dat het mij rust geeft om het anders te doen.

Het is ook denk ik........

Wij hebben een paar keer zeer slechte tijden gehad, met véél ellende die veel geld kostte....onvoorzien. Een overleden baby die tot onze verassing niet onder de begravinspolis viel...die tço écht begraven moest worden..Dan praat je écht over 1000-en euro's (was toen nog guldens, maar toen was dat héél veel) en dan is het erg goed dat je náást al die ellende en verdriet niet hoeft na te denken of dat grafje wel betaald kan worden en of er financiëel wel geld voor is.
En een erg ziek kind waarvoor de prognose erg slecht was...en die ons zo hard nodig had dat werken er écht niet meer in zat. Ik heb a la minuut onbetaald verlof genomen (zorgverlof was er toen nog niet) en man is ook minder (onbetaald) gaan werken. Ik wilde zelfs ontslag nemen...maar daar vondt mijn baas dus die onbetaald verlof mogelijkheid op (gelukkig maar..).
Dat onbetaald verlof heeft een half jaar geduurd....en ook toen ben ik eerst mondjesmaat begonnen met werken(4 uur per week i.p.v. 20 uur)...
En elke maand stortte man een vergelijkbaar bedrag uit de buffer op mijn rekening, want de betalingen liepen gewoon door...
Volgens mij zijn wij door deze dingen zo spaarzaam geworden en gebleven. Onze buffer is met ons meegegroeid.
groeten albana

Ach ja

Wat je 'nodig' hebt als buffer kun je totaal niet vergelijken. Ik hoef geen geld achter de hand te houden voor baanverlies, omdat ik ook dan de lopende kosten nog kan betalen (dat is een keuze, niet te duur wonen), als de auto kapot gaat en hij zou Absoluut Noodzakelijk (lijkt me bij ons niet erg waarschijnlijk) zijn dan koop ik een goedkope 2ehands, als er een meteoor...ja kom zeg, nu gaan we wel heel ver Voor dit soort kosten zouden de 3000 euro van Sini genoeg zijn, in mijn geval.
Als ik dan geen muzieklessen of kleedgeld voor de kinderen meer kan betalen dan moeten we dat anders regelen, maar ik weet uit lange ervaring dat de dingen waar je je kinderen echt voor wilt behoeden niets met geld te maken hebben. Je hoeft je kinderen niet te bewaren voor alle financiële tegenslag, je kunt ook samen als gezin de magere tijden onder ogen zien, ik vind dat niet bijzonder zielig.

Ben je zelfstandige, dan moet je weer andere dingen incalculeren. Een paar maanden geen inkomsten, pensioen, dat zijn flinke bedragen. Heb je een duur huis op 2 inkomens, ook dan zou ik wat meer proberen te sparen in tijden dat dat kan. Moeten verhuizen is geen prettig vooruitzicht. Maar ik zou dus al niet aan dat huis beginnen, bij elke keuze horen andere consequenties.

Voor mij is er geen enkele reden om me pas prettig te voelen met minstens 25.000 euro achter de hand. Dat is geen realistische buffer, want volledig onnodig. Sterker nog, het zou jammer zijn van alle leuke dingen die ik dan gemist had omdat ik dat geld zo nodig moest bewaren ipv uitgeven. Waaraan je het vervolgens uitgeeft, dat is per persoon verschillend. Ik heb niks met meubels, kleding, kappers, inrichting sowieso, dus ik heb het makkelijk. Mijn extra geld kan naar vakanties, bijzondere uitgaven voor de kinderen en (uit) eten. Voor een ander zijn dat idioot spilzuchtige dingen, die vindt inrichting en kleding een betere investering. Dus ook daar valt weinig algemeens over te zeggen.

Pelle, ik dacht echt dat het gezegd werd hoor

Over dat huurhuis versus koophuis, maar ik kan het in de gauwigheid ook niet terugvinden, dus misschien heb ik te snel gelezen of haal ik dingen door elkaar.

Overigens niet meer kunnen pinnen dan eten bij de traiteur is misschien niet heel verstandig, maar dit terzijde.

Ik heb zat vrienden die op financieel gebied op een dun koord balanceren. Die heel veel moeite hebben om rond te komen. Ik heb een vriendin waar ik regelmatig bij moet springen anders red ze het einde van de maand niet.
Ik moet regelmatig salarisvoorschotten geven aan medewerkers, omdat ze rond de achttiende geen cent meer hebben.

En dat zijn de mensen die jullie strenge woorden verdienen, niet iemand die een keer niet kan pinnen

Keuzen

Ik schaar me bij Chantelle en Albana. Hier ook een behoorlijk, zelf gespaard, eigen vermogen. Dat ontstaat vooral door keuzes , en die keuzes worden ingegeven door je wat je belangrijk vindt. (natuurlijk ook door inkomen, maar echt walgelijk veel hoef je er niet voor te verdienen. Hier normale HBO-inkomens, 1 fulltime en 1 50%)
Onze eisen zijn niet zo hoog. Als ik geen zin heb om te koken dan bak ik een pannekoek of we maken zelf shoarma. Een traiteur zou niet bij me opkomen, dat vind ik het geld niet waard. 's Zomers gaan we kamperen met onze eigen oude meuk, heerlijk die vrijheid. Dat is dus niet uit vrekkigheid maar omdat we ons daar het beste bij voelen. We hebben nooit nieuwe auto's maar altijd tweedehands, hoef je ook niet over die eerte kras in te zitten. Enzovoorts.
En dan krijg je het fenomeen dat geld ook weer geld genereert. Het is hier al eerder gezegd, je kunt dan ook een hoop geld bij je houden doordat je verzekeringen niet nodig hebt (overlijdensrisicodekking niet nodig, we kunnen allebei z.n. het hypotheekje opbrengen), geen all risks voor de auto, weinig hypotheekrente naar de bank etc. Bij een forse hypotheek heb je aan het eind je huis 2 of 3 x betaald. Wij niet, dat geld houden wij zelf.
Maar ik kan me voorstellen dat zo'n levenswijze voor anderen als een afgekloven teennagel voelt. Dan moet je het ook zeker anders doen, het gaat om je eigen levensgenot. Als bij wijze van spreken traiteurs genot opleveren dan hoort dat erbij, en dan accepteer je dat je niet kunt verven of verbouwen op het moment dat je het zou willen.
Wij wonen nog in een simpel rijtjeshuis, maar we zijn aan het kijken naar een huis met een grote hobbyruimte erbij, voor de hobby van mijn man. Ik weet zeker dat mensen dat belachelijk zullen vinden. Zoveel geld betalen voor een gewoon huis alleen omdat die extra grote hobbyruimte erbij zit? Ja, wij wel. Want dáár zit ons woongenot. En die traiteur (als voorbeeld) mag zijn geld dan bij anderen halen.

Door schade en schande wijs geworden

Ik moet wel bekennen dat ik door schade en schande wijs ben geworden. 15 Jaar geleden vulde ik ook het ene gat met het andere. En dat terwijl ik best een heel goed inkomen had, voor die leeftijd. Maar als ik geld had, dan brandde het in mijn zakken.
Dankzij mijn man ben ik nu een stuk verstandiger bezig op financieel gebied. En weet je? Het gaat vanzelf. Een bepaald bedrag per maand gaat naar de reguliere betaalrekening, de rest gaat hoppa! door naar de diverse spaarrekeningen. Het bedrag om maandelijks uit te geven hebben we de afgelopen 10 jaar nauwelijks hoeven verhogen. Het blijkt namelijk dat we ook prettig en royaal kunnen leven als we het gewoon dóen met dat geld.
Verder hebben we hier ook een lange termijnvisie voor wat betreft onze uitgaven. Huis hebben we op één inkomen gekocht, zodat we het met een grote waarschijnlijkheid kunnen blijven financieren. We rijden in oude, 2e hands auto's. We zitten in een ruilcircuit voor kinderkleding en dergelijke. We gaan bescheiden op vakantie, omdat dat nou eenmaal de manier is waarop wij graag vakanties vieren. Maar als we een keer een cruise zouden willen maken, gaan we dat niet nalaten. We denken wat langer na voordat we een grote uitgave doen, en vergelijken dan de verschillende aanbieders. Dit betekent allemaal beslist niet dat we niet genieten van het leven, integendeel! En het is ook niet zo dat ik me niet prettig zou voelen zonder mijn buffer. Alleen is het leven zoals ik dat nu leidt mét buffer een stuk zekerder.
Ik besef ook dat ik in een luxe situatie zit, met ons dubbele flinke inkomen. Dat maakt het een stuk gemakkelijker om een flinke spaarrekening te bouwen. Desalniettemin vind ik het systeem van Amk met die 10%, ongeacht de hoeveelheid geld die binnenkomt, een prachtig streven. Ook voor de mensen die minder inkomsten hebben.

Margje? clubjes?

Ik lees dit draadje een beetje van de hak op de tak Grappig hoeveel verschillende meningen, visies en uitvoeringen en welke gevoelens mensen daar dan bij hebben. Onze buffer is ook op na de koop van een nieuwbouwhuis dat dan toch altijd tegenvalt. We hebben de keuze gemaakt de buffer te gebruiken en niet de hypotheek alsnog te verhogen. Hadden we ook kunnen doen.

Ik sta zeer regelamtig zonder saldo bij de Appie ha ha, maar dat komt omdat ik dan de gezamenlijke rekening gebruik en daar heb ik geen zicht op en de inleg is gewoon te laag. Hebben we nooit meer aangepast. Maar goed dan weet ik wel zeker dat mijn eigen pas het doet

Margje ik verbaas me wel over die clubjes. Wat doen jouw kinderen in hemelsnaam? of heb je veel kinderen?
Ik ben nu 700 euro per jaar kwijt voor hockey, en gym en zwemmen. Wat doen jullie dan allemaal of worden clubjes zoveel duurder met het stijgen der leeftijd?

groet

Angel

Ik ben dan wel geen Margje, maar hier geef ik Margje's clubjesbudget al uit aan één kind. En dan krijgt ze geen vlieglessen ofzo Wel diverse muzieklessen (op hoog niveau). Dan ben je dat geld zo kwijt.
Zo ken ik ook een kind dat duikt (duur!!), een zeilend kind, een kind dat danst op wedstrijdniveau en een paardrij-kind dat aan wedstrijden meedoet. Allemaal duur. Maar als dat hetgene is waar jouw kind heel gelukkig van wordt zeg je niet graag nee (hoewel er vast ook hele lueke alternatieven zijn die een stuk goedkoper uitvallen!).

Margjes club-budget....

Als je kinderen aan muziek doen gaat het al snel in die richting...geen enkel probleem...

Ingrid (ik denk dat wij met 3 kinderen ook best eenheel eind komen richting margjes bedrag. Ga het maar niet uitrekenen geloof ik...)

Niet zielig

Yta: je kunt ook samen als gezin de magere tijden onder ogen zien, ik vind dat niet bijzonder zielig. ===
Ik ben het met je eens en niet alleen over deze zin. Krap zitten is wel lastig, maar je wordt er ook creatief van. Ik heb momenteel helemaal geen buffer. Erger nog... dat hebben we nog nooit gehad en als ik eerlijk ben lijkt het me wel heerlijk om iets achter de hand te hebben, maar als ik alleen al naar deze maand kijk vliegt het me weer de knip uit en zal ik blij zijn als we het eind van de maand beschaafd halen.

Tops

Man en ik zeggen eens in de zoveel tijd tegen elkaar dat we blij zijn dat we géén koopwoning hebben. Ik moet er echt niet aan denken, zeker niet met het inkomen wat wij hebben. Afgelopen zomer is ons huis van buiten helemaal geverfd en ontalgd. Dat kost ons niets. Twee jaar terug hebben we nieuwe ketels gekregen... gratis. Een vroegere zwager vond ons maar dom. Een huis komt naar je toe, was zijn kreet. Dat is waar hoor, tegen dat we 60 waren geweest hadden we het huis kunnen verkopen en er een leuk pensioen door gehad, maar in wat voor bochten had ik me voor die tijd dan moeten wringen? Bovendien hadden we met een koophuis pas écht in de penarie gezeten toen wij in een financiële crisis terecht kwamen. We hadden het huis moeten verkopen. En dan zit je alsnog in een huurhuis, waar je normaal misschien nooit voor gekozen zou hebben.

Ook best rijk

Ik vind het helemaal niet belachelijk dat je om een hobbyruimte een groter huis wilt. Als je de middelen hebt heb je nu eenmaal een grotere vrijheid om je leven zo in te richten als je zelf plezierig vindt.

Ah kaaskopje

dat vind ik lief van je om te zeggen. Ik hik er vooral zelf nog wat tegenaan misschien. Het huis is namelijk niet echt groter maar achtertuin wel een heel stuk, 10 m breed en 25 meter diep. Daar kan die hobbyruimte dan in gebouwd worden. In onze huidige tuin kun je een paar stoeltjes neerzetten maar meer niet. We gaan dus, als de plannen doorgaan, het dubbele betalen (grond is heeeel duur hier) voor een nauwelijks groter huis.
Ik vind dat nog steeds vreemd om te bedenken. Maar we hebben het geld, en we hebben besloten dat dáár voor ons leeftgenot ligt.
Ik besef best wel dat we ook veel geluk hebben gehad. 20 jaar geleden een huis gekocht wat van 1 salaris te betalen was. Het tweede salaris de eerste jaren gespaard en de hypotheek versneld mee afgelost. Dan heb je minder maandelijkse lasten en spaar je nóg sneller. Enzovoort. Doordat je door je buffer kunt besparen op verzekeringen kun je ook weer geld genereren. Het is net een kwestie van de eerste sprong naar dat omhoog draaiende rad te kunnen maken, verder gaat het dan redelijk vanzelf.

Sjeempie ja zeg die clubjes

inderdaad als ik es even doorreken als nummer 2 ook meer zou willen doen (die is net 4) en er eventueel muziek bijkomt dat loopt het enorm op. Ik vond het bedrag zo hoog klinken! pfff ga maar vast sparen

Manda

Ìk ga mijn zaterdagavond niet verpesten door nog langer in te gaan op jouw bijdragen. Ik verbaas me niet over het feit dat jij op nul staat. Het interesseert me namelijk geen bal. Het interesseert me ook geen bal of je nu op dezelfde voet doorgaat of niet. Je doet maar. Over drie maanden sla ik je draad over financieel gewauwel wel over.

Maar....jij was de eerste die zich over deze situatie verbaasde. Lees je eigen eerste posting nog maar eens. Maar okee, volgens mij wilde jij alleen 'och en ah" horen. Prima, maar zet dat er dan in je eerste posting.

Manda

Je stelt aan het begin de vraag zijn er nou meer die dat hebben/houden of zijn we gewoon heel onverstandig geweest afgelopen jaar met al die dingen ?
De meeste reacties in deze draad zijn van mensen die 'dat' niet hebben. Afgezien van een keer niet kunnen pinnen door een logistiek foutje, even niet snel genoeg van de spaarrekening naar de betaalrekening geboekt, maar niet doordat alles helemaal compleet op nul staat. Even los van bijstand, schuldsanering e.d., we hebben het over mensen met een gemiddeld tot ruim gemiddeld inkomen.
Dan heb je toch antwoord op je vraag? Of jij zo wilt leven, of je dat OK vindt, dat moet je verder helemaal zelf weten.

Manda

Je komt helemaal niet over alsof je de reacties leerzaam vindt. je komt over alsof je supertrots bent op het feit dat je zo leuk zorgeloos leeft. Veel plezier. Ik hoop dat je geen grote tegenslag krijgt.
Jippa

Wij leven gewoon ruim

Ik ga de roodstand echt niet op 0 zetten bij de bank. Ik wil spontaan wat kunnen kopen, als ik daar zin in heb. Als ik bij de Hema of H&m loop en ik zie wat leuks, dan wil ik dat gewoon kunnen kopen. De week er op hangt het er niet meer.
Ik zat er over na te denken waarom wij nauwelijks spaargeld hebben en dat is omdat wij een hele hoge hypotheek hebben (netto ruim boven de 1000,=), 2 auto's hebben, een nieuwe fiets kopen voor de kinderen i.p.v. 2e hands, ik best veel kleding koop (voor mijn werk heb ik een aparte collectie), op de dag dat de wasmachine kapot gaat meteen een nieuwe koop en om het jaar met z'n vijven op vliegvakantie gaan. Vooral dat laatste hakt er in.

Ons uitgaven patroon is met ons salaris mee gestegen. Ik zie dat bij vrienden ook. Ook al komt er een paar duizend netto binnen, het gaat er net zo hard weer uit. Ik heb er eigenlijk nooit zo over nagedacht of het handig is veel geld achter de hand te hebben voor ziektes, werkloosheid o.i.d. Bij geld achter de hand hebben denk ik alleen aan zo een koelkast of een nieuwe auto kunnen kopen als de oude stuk is. Ik ben al trots als ik meer dan 1000 euro op mijn spaarrekening heb. Overigens had ik 2 jaar geleden zelfs 15.000 spaargeld, maar dat heb ik gespendeerd aan een nieuwe auto. Was lekker dat ik die zo kon betalen.

En ja, als 1 van ons werkloos wordt, dan zullen we zuiniger aan moeten doen.