Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Paaseitje

Paaseitje

09-04-2012 om 18:25

Weer werken, wat wel zeggen

Mijn laatste is bijna 4 en ik ben van plan dan weer te gaan rondkijken. Nav een draadje hierboven vraag ik me af wat je moet zeggen om een grotere kans te hebben om te worden aangenomen als je na langere tijd weer wil gaan werken. Wat wél dus. Stel je mag iemand aannemen en dat is een herintreedster, wat moet die doen of zeggen?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Kaaskopje

Kaaskopje

09-04-2012 om 19:13

Zwangerschapsverlof

Het eerste wat mij te binnen schiet is dat je een grapje zou kunnen maken over dat je geen zwangerschapsverlof meer hoeft aan te vragen
Ik denk, maar dat is niet omdat ik er zoveel verstand van heb, dat je vooral moet doen voorkomen dat je alles zeer bewust hebt uitgestippeld. Geen gemakzucht dus dat je thuis zat bij de kinderen, maar een bewust keus. (En gemakzucht moet je je niet aantrekken, ik noem het om die indruk meteen de kop in te drukken) En nú kies ik ervoor om weer terug te keren op de arbeidsmarkt en daar te blijven tot ik 67 ben...

Vic

Vic

09-04-2012 om 19:37

Bijblijven

Ik zou niet teveel nadruk leggen op dat tbm-schap. Een paar jaar er tussenuit om voor je kinderen te zorgen is een heel legitieme reden voor een gat in je CV. Je nieuwe werkgever zal wel geïnteresseerd zijn in wat je hebt gedaan om bij te blijven op je vakgebied, of eventueel vrijwilligerswerk.

Inge M

Inge M

09-04-2012 om 20:00

Paar dingen

Wat heb je gedaan om bij te blijven in je vakgebied?
Hoe handig ben je met de huidige software?
Weet je waar je over praat?
Zorg dus dat je met mensen praat die soortgelijke banen doen als jij zoekt. Laat merken dat je op de hoogte bent en zorg dat je zelf in vorm bent.

Verder uiteraard dat je duidelijk bent dat je de boel thuis geregeld hebt, controle hebt, ervaring hebt in de boel onder controle te houden, etc.

Ely

Ely

09-04-2012 om 20:42

Enthousiasme

Wat een leuke vraag
In aanvulling op wat de anderen schrijven: toon interesse en enthousiasme. Laat duidelijk merken dat je inziet dat het gaat om een gelijkwaardige samenwerking waarin jij in een bestaand systeem komt (snap je wat ik daarmee bedoel?) en toon interesse voor hoe dat systeem werkt op een voorbereide manier.

Goh, ben ik nou heel vaag?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Paaseitje

Paaseitje

09-04-2012 om 21:42

Enthousiasme

Is dat dan enthousiasme om weer iets te gaan doen, of echt enthousiasme voor de functie? Bij voorkeur natuurlijk allebei, maar niet alle soorten functies wekken dat op natuurlijk

Gelukkig ben ik wel redelijk bij gebleven. Banen op mijn gebied zijn hier in de omgeving echter dun gezaaid, dus ik moet sowieso breder zoeken (ipv verder weg). En dan gaat het eventuele enthousiasme waarschijnlijk eerder over de uren dan over de inhoud...bij breder kom je toch vaak lager uit.

Of de inhoud spreekt me wel aan maar ik heb er nul ervaring mee en ook geen opleiding in. Wordt zo iemand wel eens aangenomen?

Sancy

Sancy

09-04-2012 om 22:03

Ja hoor

Zo iemand wordt wel eens aangenomen. Ik heb zo vaker een functie gekregen. Ik benadruk dat ik flexibel ben, dat ik georganiseerd ben en dat ik bereid ben mee te denken. Ik leg uit dat ik breed ontwikkeld ben en me snel heb ingewerkt. Ik vertel dat ik begrijp wat er verwacht word van een goede werknemer en ik kom tot praktische afspraken aan het eind van het gesprek. Maar ik zeg niks dat ik niet oprecht neem, ik heb alles afgewogen.
Misschien vaag, maar wie weet helpt het je op weg

Sancy

Sancy

09-04-2012 om 22:04

Euh

"er verwacht wordT" en "niet oprecht MeeN" *stop de tijd*

Chpippie

Chpippie

09-04-2012 om 22:11

Paaseitje

Er zijn in mijn ogen twee soorten TBM's. Het ene soort ging er van uit dat ze altijd wel thuis zouden blijven, maar er kwam plotseling een kink in de kabel (scheiding oid). Het andere 'soort' wist min of meer bewust dat ze - na een korte of iets langer TBM schap wel weer aan de slag wilden gaan. Ze zitten in dezelfde uitgangssituatie maar ze zijn compleet anders. De tweede soort heeft nog een hele sterke affiniteit met werken, doet vaak vrijwilligerswerk, is nog redelijk bij op werkgebied, is flexibel, wil graag werken (ipv moet werken), is er klaar voor, heeft zaken rond de kinderen goed in beeld en belangrijk: weet goed wat ze wil... (soort 1 weet vooral goed wat ze niet wil). Moeilijk te omschrijven, het is een soort van onderbuikgevoel. Met soort 1 ga ik nooit in zee, da's vragen om problemen. Soort 2 heb ik meer dan eens aangenomen en blijken meestal gemotiveerde, resultaatgerichte, kordate vrouwen te zijn die dingen snel oppikken.

Chippie

Chippie

09-04-2012 om 22:13

Paaseitje

Precies zoals Sancy het omschrijft...

Paaseitje,

Ik denk en hoop dat ik een chippie-soort-2 ben. Al was het bij mij meer 'min' dan 'meer' bewust, het moment dat eea opeens op gang kwam. Maar een vaag plan was er zeker, en geen negatieve aanleidingen of zo dat er iets 'moest'

10 jaar thuis geweest, maar erg enthousiast een school binnengehuppeld als natuurkundedocent. her en der te volgen hier op de site. So far alleen nog maar positieve feedback, niemand die ook maar een kik heeft gegeven over het aantal jaren dat ik niet heb gewerkt. Werd zonder boe of bah geaccepteerd.

Succes!

Ingrid

Aagje Helderder

Aagje Helderder

09-04-2012 om 23:36

Zeg vooral niet

dat je huisvrouw was in de tussentijd. Ik zie dat wel ns in sollicitatiebrieven staan en knap daar onmiddellijk op af. Zeggen dat je tijdelijk thuis wilde blijven voor de kinderen klinkt toch heel anders. Laat ook niet te veel blijken dat jouw werk minder belangrijk is dan dat van je man. Las pas geleden n cv waar letterlijk in te lezen was dat de sollicitant steeds ontslag nam als partner een nieuwe baan kreeg waarvoor er verhuisd moest worden. Die namen we dus niet.
Verder deel ik het onderscheid dat Chippie maakt wel. Heb n tijdje met iemand gewerkt die heel nadrukkelijk 'een baantje' zocht omdat de kinderen zo veel geld gingen kosten dat t op 1 salaris niet goed te doen was. Nam t eigen werk echt minder serieus dan dat van partner en werkte erg minimaal. Ben zelf nogal fanatiek in mijn werk en kan daar erg slecht mee overweg.
Aagje

Paaseitje

Paaseitje

10-04-2012 om 07:38

Okee

Ik neem het mee

Jammergenoeg ben ik niet echt geschikt als docent, want ik mag wel twee vakken geven en ik zou supersnel onder de pannen zijn als ik op zoek was.

Of ik soort 2 ben, weet ik niet. Slaapdraakje vreet momenteel nog teveel van m'n energie om energiek en kordaat vanalles aan te pakken. De schaarse momenten dat hij er niet is moet ik gewoon bijslapen eigenlijk. Oei

dc

dc

10-04-2012 om 09:23

Aagje

"Las pas geleden n cv waar letterlijk in te lezen was dat de sollicitant steeds ontslag nam als partner een nieuwe baan kreeg waarvoor er verhuisd moest worden. Die namen we dus niet."

Al zou ik dat natuurlijk nooit niet in mijn brief zetten, bij mij is dit wel de realiteit. Mijn man verdient zo ongeveer 4 keer meer dan ik op mijn hoogste salaris, en hij wordt door zijn bedrijf om de 5 jaar ofzo ergens anders geplaatst. Ik heb nu al 3 keer mijn werk opgezegd hierdoor.

En dat valt natuurlijk wel op. Er wordt toch gevraagd waarom je toen en toen verhuisd was (van land zelfs). Hoe zou je dat dan kunnen brengen zonder jezelf in de vingers te snijden?

Vragen om problemen

"Met soort 1 ga ik nooit in zee, da\'s vragen om problemen. Soort 2 heb ik meer dan eens aangenomen en blijken meestal gemotiveerde, resultaatgerichte, kordate vrouwen te zijn die dingen snel oppikken. "

En dat is dus waarom het zo moeilijk is naar een scheiding weer terug te keren naar het werk, en massaal tot hun 67 in de bijstand zitten.

Dat probleem wordt dan bij de vrouwen gelegd. Er wordt op gehamerd dat ze moeten blijven werken... (voor de eventuele mogelijkheid dat ze worden afgedankt door manlief)

Maar er ligt ook een deel van het probleem bij de werkgevers, die hun neus er voor optrekken.

Hoe weet je dat het vragen om problemen is als je al bij voorbaat nooit met ze in zee gaat?

Aagje Helderder

Aagje Helderder

10-04-2012 om 18:34

Ja, ik snap wat je bedoelt en ik weet zo echt geen oplossing voor jouw probleem.
Ik kan me trouwens wel voorstellen dat jouw mans werk in het buitenland door een P&O functionaris wordt gezien als logische reden om je baan op te geven: dan ligt het er zo dik boven op dat je als partner meemoet omdat het gezin anders uit elkaar valt.....
De situatie waar ik over spreek is moeilijk uit te leggen zonder specifiek te worden en dat wil ik hier uiteraard niet, want het gaat om herkenbaarheid van anderen. Maar het heeft er mee te maken dat de sollicitant meerdere keren in het cv meldde dat een baan ophield vanwege een nieuwe baan van partner ergens in Nederland. Dat laat zo duidelijk zien dat de baan van sollicitant altijd ondergeschikt was aan die van partner, terwijl ik kon zien dat ze (ongeveer) hetzefde beroep hebben. En aangezien ik dat beroep ken, weet ik dat de steeds werkende partner echt niet meer zou verdienen dan de incidenteel werkende partner. Niet een kandidaat die ik dus zou beschouwen als iemand om een professionele toekomst mee op te bouwen en als je daar naar opzoek bent dan speelt zoiets mee.
Aagje

Chippie

Chippie

11-04-2012 om 08:55

Henk

Je mist volledig het punt. Het ene 'soort' ziet werken als een soort 'moeten', ze zijn niet intrinsiek gemotiveerd. Het andere soort kan in precies dezelfde situatie zitten (gescheiden, gat in cv...) maar is wel intrinsiek gemotiveerd.

En nee, ga het nu niet op de werkgever schuiven dat werkgevers weinig kunnen met mensen met een slechte motivatie. Ik heb weinig behoefte om met die intrinsieke motivatie aan de slag te gaan (als mij dat al lukt) als er een andere meer intrinsiek gemotiveerde kandidaat klaar staat.

'Er wordt op gehamerd dat ze moeten blijven werken...' Daar zit het net het verschil. Bij de 'soort 1' vrouwen hoef je daar niet op te hameren. Ook niet als ze nu 'even niet' werken.

Sommigen doen weinig moeite om een slechte motivatie te verbloemen (terwijl ze best een leuk cv hebben!). Een keer nam een moeder het kind mee naar de sollicitatie (kind bleef wel op de gang) en sommigen doen hun best maar die vallen door de mand als je ze vraagt naar reden om niet te werken, vrijwilligerswerk, hobby's... daar haal je heel veel 'normen en waarden' uit en ja, motivatie is voor mij wel een absolute voorwaarde. Is het er niet, dan worden ze het niet.

dc

dc

11-04-2012 om 09:00

Ik snap m

Dank je voor de uitleg. Ik zou haar trouwens wel eerlijke feedback geven, anders komt ze nooit aan de bak. Het klinkt gewoon niet gemotiveerd om te werken.

Ik ben trouwens even gestopt met solliciteren. Ik zoek hier in engeland naar een part-time baan, voor 4 uur per dag (want mijn man, aargh, kan mij geen vaste dag geven dat hij of de kinderen kan brengen of ze kan halen, want hij weet nooit wanneer en hoelang hij naar het buitenland moet, dus alle flexibiliteit in het gezin ligt bij mij). En zo'n baan is niet te vinden. Ik kreeg zo ongeveer 3/4 telefoontjes per week voor voltijd, terwijl ik duidelijk had aangegeven hoeveel ik wilde werken. Ik werd er echt tureluurs van (maar het is fijn te weten dat ik indien nodig wel voltijd kan vinden).

Chippie

Chippie

11-04-2012 om 09:10

"want mijn man, aargh, kan mij geen vaste dag geven dat hij of de kinderen kan brengen of ze kan halen, want hij weet nooit wanneer en hoelang hij naar het buitenland moet, dus alle flexibiliteit in het gezin ligt bij mij'

Hier snap ik dus geen barst van. Man zit ook regelmatig in buitenland en ook a la 'morgen vertrek ik'. In principe kan ik altijd brengen, maar wisselen we het in praktijk af. En we hebben een oppas die dus ook kan brengen en eigenlijk ook altijd kan halen.

Paaseitje

Paaseitje

11-04-2012 om 10:22

Chippie

"sommigen doen hun best maar die vallen door de mand als je ze vraagt naar reden om niet te werken, vrijwilligerswerk, hobby\'s... daar haal je heel veel \'normen en waarden\' uit"

Ik ga er even van uit dat het moeders waren, maar dan hoef je toch eigenlijk niet te vragen naar de reden dat ze niet werkten?
Ook, als je op zoek bent naar een antwoord dat bij jouw eigen normen en waarden past (en jij hebt altijd doorgewerkt) dan krijg dat in zo'n geval ook nooit. Ik vind dit trouwens wel een lastig punt, mocht me tijdens zo'n gesprek ooit eens iets gevraagd worden over dat onderwerp. Hoe vat de andere partij een antwoord op? Als ik bijvoorbeeld zou zeggen dat ik mijn kind niet naar opvang wilde doen, dan kunnen andere vrouwen zich al gauw op de tenen getrapt voelen, terwijl ze er zelf naar vroegen en dit mijn reden was. Snap je? Ik zou dan naar vaag neigen, maar dat is misschien ook weer niet goed. Hoe dan ook, ik heb dan geen zin in een discussie.
En waarom doe ik geen vrijwilligerswerk? Nou, geen tijd met een klein kind erbij. Maar dan zul je maar net iemand treffen die vindt dat ik daar alle tijd voor heb gehad en die schrijft me daarom af als ongemotiveerd. Omdat ik A niet wil, ga ik B ook niet willen. Ik vind het zooo subjectief. Iemand anders zou iets anders kunnen concluderen. Hoe weet je nu wie je gaat treffen en wat daar goed bij valt?
Zo iemand die je eigenlijk al veroordeelt omdat je een pauze hebt genomen, hoe kun je het daar ooit goed bij doen? De meeste mensen gaan toch helemaal niet om hoogdravende redenen werken, denk ik ook, maar om het geld en om iets te doen te hebben. Ik heb tijdens mijn studie een tijdje achter de receptie gezeten, o.a.. Was best leuk, maar ik zou toch echt niet weten hoe iemand die erop solliciteerde dat kon omschrijven als iets waarvoor ze inhoudelijk extreem gemotiveerd voor was. Ik zou zo iemand eigenlijk best wantrouwen
Ik blijf het lastig vinden. Gelukkig heb ik nog even. Of werkt het wachten tot ik echt iets leuks zie ook weer in mijn nadeel?

Chippie

Chippie

11-04-2012 om 11:42

Paaseitje

"Ik ga er even van uit dat het moeders waren, maar dan hoef je toch eigenlijk niet te vragen naar de reden dat ze niet werkten?"

Bij iedereen, man - vrouw - jong - oud, wi ik weten waarom er een gat zit in het cv. De conclusie 'moeders zullen wel gestopt zijn omdat ze kinderen hebben gekregen' wil en ga ik niet trekken, dat hoor ik liever uit hun eigen mond. Maar ik kan er ook weinig mee als die reden niet wordt toegelicht.

"Ook, als je op zoek bent naar een antwoord dat bij jouw eigen normen en waarden past (en jij hebt altijd doorgewerkt) dan krijg dat in zo\'n geval ook nooit. "

Conclusie te snel getrokken, ik heb niet altijd doorgewerkt.

"Hoe dan ook, ik heb dan geen zin in een discussie." Iets wat ik belangrijk vind in een sollicitant is dat hij/zij staat voor wat hij denkt, weet wat hij/zij wil etc. Niets erger dan een sollicitant die overduidelijk zwalkt. Als jij een duidelijk verhaal hebt, waar jij achter staat dan kom je overtuigend over.

Je moet niet uitstralen 'ik heb geen zin in discussie' maar 'kom maar op met die discussie'. Bedenk daarnaast ook dat als de persoon tegenover je, heel andere normen en waarden heeft, dat je af moet vragen of je daar wilt werken.
Trouwens, een sollicitatiegesprek is geen plek om te discussiëren. Natuurlijk willen ze je wel prikkelen om te kijken hoe je daar op reageert. Het gaat ze dan helemaal niet om het antwoord maar vaak veel meer hoe je er op reageert: zelfverzekerd of onzeker, rationeel of emotioneel, wantrouwend of open, etc.
Mensen krijgen dan een bepaald beeld en gaan kijken hoe die persoonlijkheid past binnen hun bedrijf.

"En waarom doe ik geen vrijwilligerswerk? Nou, geen tijd met een klein kind erbij"

Maar het zegt ook iets over waar je prioriteiten liggen, of je jezelf wilt ontwikkelen, of je het leuk vindt om onder de mensen te zijn, of je een oplossing kunt bedenken voor opvang'probleem', waar je drijfveren liggen, etc.... Ik ga de discussie niet aan of ik vind dat je vrijwilligerswerk doet, ik ga zelfs niet zeggen dat het beter is voor je loopbaan. Maar het zegt gewoon iets over je. Bovendien als je in je werk je heel anders moet voordoen dan je werkelijk bent, zorgt dit voor spanningen. Daar schiet niemand iets mee op.
Ik ben inderdaad wel benieuwd of iemand in die paar jaar thuis echt alleen maar met kinderen is bezig geweest.

"Ik zou zo iemand eigenlijk best wantrouwen "
In een sollicitatiegesprek is eerlijkheid het belangrijkst. In een sollgesprek worden de zaken vaak iets mooier geschetst. Dat mag (persoon heeft blijkbaar overtuigingskracht) maar als het een grote luchtballon is, dan is dat ook een teken aan de wand.
Ik schets in het gesprek altijd een vervelend rotklusje (gedurende het gesprek krijg je ook wel een idee wat degene het meest vervelende klusje vindt) en vraag of hij/zij (bv) 'archiveren' leuk vindt. Dan verwacht ik een eerlijk antwoord. Een 'Ja, dat lijkt me ontzettend leuk want...' wantrouw ik inderdaad.

"Of werkt het wachten tot ik echt iets leuks zie ook weer in mijn nadeel?"
Je kansen worden er niet beter op als je afwacht. Ik weet niet wat voor baan je zoekt maar pro-activiteit valt weinig te rijmen met 'wachten op echt iets leuks'. Dat 'echt iets leuks' is allang gegrepen door iemand die al bij een bedrijf werkt, de juiste connecties heeft, etc. Het solliciteert altijd makkelijker uit een werkende situatie. Bovendien laat je dan zien dat je een aanpakker bent.

Vic

Vic

11-04-2012 om 11:53

Ik zie dat toch anders

Ik zit zelden in selectiecommissies, maar toch zie ik het anders. Het lijkt mij geen probleem om tijdens een sollicitatiegesprek te antwoorden dat je 5 jaar thuis bent geweest om voor de kinderen te zorgen. En vanuit die luxe lijkt het me eigenlijk ook geen probleem om te wachten tot er iets leuks voorbij komt. Ik verkeer momenteel in de luxepositie van een leuke baan, en ik zou best iets anders willen maar dat moet dan wel 'helemaal' aan mijn wensen voldoen. Waarom zou dat vanuit de luxepositie van het tbm-schap anders zijn? Ik kan me voorstellen dat je geen saaie stomme baan aanneemt als het financieel niet heel erg nodig is. Dan kun je beter genieten van de (relatieve) vrijheid thuis, lijkt mij.
Chippie, wat denk je dan van sollicitanten die zeggen archiveren leuk te vinden? Ik blok regelmatig een dagdeel in mijn agenda om eens lekker mijn kast op te ruimen en bureau af te stoffen. Dat vind ik net zo leuk als een langlopend complex dossier af te sluiten. Mag ik dan niet bij jou komen werken?

Chippie

Chippie

11-04-2012 om 12:08

Vic

"Het lijkt mij geen probleem om tijdens een sollicitatiegesprek te antwoorden dat je 5 jaar thuis bent geweest om voor de kinderen te zorgen."

Nee, dat is het ook niet maar dan moet je daar - ook in een sollgesprek waarin je toch wat wordt geprikkeld met vragen - 100% achter staan.

"Waarom zou dat vanuit de luxepositie van het tbm-schap anders zijn?"

Omdat in deze tijd de kansen niet voor het oprapen liggen, zeker niet nadat je er 5 jaar uit bent geweest en qua PT banen is het helemaal magertjes. Daarbij komt nog dat er tig kandidaten klaar staan. Jij noemt het 'een saaie, stomme baan' en ik noem het een 'opstapje'. Ik heb na mijn 'gat' ook geen 'saaie, stomme baan' genomen maar 'een leuke, inspirerende baan die helemaal aan mijn wensen voldoet' was het ook niet. Vandaar ben ik wel binnen 2,5 jaar doorgegroeid naar mijn huidige baan en ben ik een stap verder dan waar ik voor mijn 'cv-gat' was. En voor die huidige functie ben ik gevraagd nadat ik me in het eigen werk had 'bewezen'.

"Chippie, wat denk je dan van sollicitanten die zeggen archiveren leuk te vinden? "

Gedurende het gesprek kom je er achter wat iemand leuk vindt. Je kunt dan ook bedenken wat iemand een rotklus vindt. Ik hoor dan liever dan iemand dat inderdaad een rotklus vindt dan dat hij aangeeft dat hij het zo'n inspirerend werk vindt. Eerlijkheid.

Dat klopt dan ook

Het ene 'soort' ziet werken als een soort 'moeten', ze zijn niet intrinsiek gemotiveerd.

Maar dat klopt dan ook! Ze 'moeten' ook werken. Anders wacht een leven in de bijstand. Geen prettig vooruitzicht.

Kan je als het nodig zou moeten zijn die motivatie kunnen 'kweken'? Is die maakbar?

Kaazet

Kaazet

11-04-2012 om 13:25

Ik zie het ook anders

Bij solicitaties is het altijd opboksen tegen de onzichtbare vooroordelen aan de overkant van de tafel. Bij gaten in je cv, en bij eerdere banen en waarom je daarmee ophield, De laatste keer dat ik solliciteerde, een keer of drie achter elkaar, had ik daarvoor een tijd voor mezelf gewerkt. Bij alle drie, maar vooral eentje, kwam steeds weer de vraag of ik nog wel onder een leidinggevende kon werken. Ik had die vraag verwacht, stond 99% achter mijn keus en had diverse antwoorden en verklaringen klaar. Ik kwam er niet doorheen. Die vragensteller had misschien zelf als zelfstandige willen werken en kon zich gewoon niet vcoorstellen dat je ooit die zelfstandigheid nog kon of wilde missen. En daar ketste het op af. En dat terwijl ik geen zelfstandige uit keus, maar uit noodzaak was en echt graag in een team onder een leidinggevende wilde werken.
Die vooroordelen, vast ook over moeders met een gat, zijn erg lastig te doorbreken.

Paaseitje

Paaseitje

11-04-2012 om 14:16

Chippie

" Ik weet niet wat voor baan je zoekt maar pro-activiteit valt weinig te rijmen met \'wachten op echt iets leuks\'."

Ik vind 'opstapjes' dan weer niet te rijmen met inhoudelijk gemotiveerd zijn. Vanuit de positie van postzegelplakker (daar ben ik ooit door het uitzendbureau eens op af gestuurd) kun je misschien wel doorgroeien, maar ik ben doctoranda en kan daar toch niet echt wild van worden Als het echt nodig is dan doe ik dat gewoon, maar zolang het niet nodig is ga ik toch niet mij daar vastleggen, denk ik dan. Ik zou het erg lullig vinden om daar dan alweer snel weg te gaan voor iets beters. Aan de andere kant word ik misschien ook niet eens aangenomen met een hoge opleiding en op zoek naar een opstapje. De kans is groot dat zo iemand snel weer weg is.

Ik begrijp je argumenten hoor, en sta er eigenlijk ook wel achter, maar ik worstel hier toch wel mee.

Ik vind alle reacties wel verhelderend allemaal.

dc

dc

11-04-2012 om 15:52

Chippie

Als ik echt zou willen, ja, dan is het te organiseren. Maar vindt maar eens een betaalbare oppas die 3 kinderen naar 2 verschillende plekken wil brengen. Ik heb ook gekeken naar voltijd oplossingen, maar dan lagen de kosten voor de opvang van de 3 (ook naschools dus voor 1) veel hoger dan dat ik zou verdienen. Opvang hier in Engeland is gewoon echt duur (of bar slecht).

In de praktijk wisselen we hier trouwens niet af, want 4 dagen per week is mijn man rond 6 uur de deur al uit en niet terug voor 18u. Ik heb besloten dat het gewoon het handigste is om thuis te blijven. Terwijl ik zeker weet dat ik werken ook weer heel leuk zou vinden en ik een gat in mijn CV ook niet fijn vind. Ik hoop dat ik daar op een gegeven moment niet op afgerekend word.

Chippie

Chippie

11-04-2012 om 17:24

Paaseitje

Jij begrijpt toch ook dat postzegelplakker geen 'opstapje' is? Natuurlijk wil het uitzendbureau jou daar toe sturen, ze kunnen niemand vinden...
Ik ben een paar jaar geleden ingestapt op een MBO functie (als drs.), niet direct een baan die aan al mijn wensen voldeed (bestaat zo'n functie überhaupt?) maar wel een functie waarin veel vrijheid onzelfstandigheid had. Ik werd al snel gevraagd om mee te denken in grotere projecten, kreeg een keer de projectleiding, werd gevraagd als stafmedewerker (en tussendoor ook banen aangeboden van externe bedrijven waarmee we wel eens samenwerkten. Binnen een paar jaar heb ik het nu tot MT geschopt... Die kans was nooit voorbij gekomen als ik thuis had zitten wachten totdat er 'iets' leuks voorbij zou komen... "Kansen komen nooit bij mensen die erop zitten te wachten. Dan zijn ze allang gegrepen door hen die ze durven te pakken."

Chippie

Chippie

11-04-2012 om 17:26

Jouw probleem is meer dat er weinig/geen PT banen worden aangeboden in Engeland. Maar als je werken wel heel leuk zou vinden en een gat in je CV wat minder, zou ik me gaan richten op vrijwilligerswerk. Voor de hogere vrijwilligersfuncties (bestuur, etc) zijn weinig mensen te vinden terwijl je daar nu net goed kunt laten zien wat je kunt. Een vrijwillige functie is niet vrijblijvend maar je kunt zo'n functie vaak wel veel beter plooien om je gezin heen.

Zelfde ervaring als chippie...

Ik zou nooit zitten waar ik nu zit als ik niet op een mbo/hbo functie was gaan werken. Eerst nog uitzend. Na een paar jaar thuis zitten (gezondheid).
Met mij kwamen daar veel andere wo-ers binnen. Gescheiden vaak, of anderszins in nood. Die stroomden allemaal snel verder. Intern of extern. Je moet ergens beginnen!

dc

dc

11-04-2012 om 17:49

Chippie

Ik heb met een paar anderen een "neighbourhood help scheme" opgezet en zit daarvan dus in het bestuur. Dus ik zit niet stil hoor. Handig is dat ik de jongste gewoon mee kan nemen naar vergaderingen.

Maar ik had er niet bij stilgestaan dat ik dit op mijn cv kan zetten. Dank voor de tip

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.