Adhd diagnose en de toekomst

K. heksenvet

Je gaf mee een zin die maar in mijn hoofd blijft zitten.
Ik ben niet handig met copy functie op het forum maar je schreef over kinderen die hun impulsen niet beheersen komen niet tot leren. Dat is zo van toepassing op mijn zoon.
Het helpt zelfs mij om weer iets meer begrip te hebben voor hem. En ik denk als er iemand is die veel begrip voor hem heeft dan ben ik het...Ik doe in ieder geval mijn best.

Tuin huisje

Openhartig en eerlijk communiceren is en blijft heel belangrijk. Heel goed van jullie.
Dat verhaal van dat werkstuk had de onze kunnen zijn. Hier exact hetzelfde meegemaakt. En niet een keer, maar meerdere keren.
Dat vriendje waar ik het over had was de keeper van zoon zijn voetbalteam. De jongen is in potentie een hele goede keeper maar door zijn ADHD kwam dat er totaal niet uit en zat hij met 11 jaar nog bij de F-jes. Hij was de clown van het team en het was heel frustrerend voor hem en zijn team dat hij zoveel ballen doorliet. Na de diagnose en medicatie ging hij zoveel beter keepen en kreeg hij zoveel zelfvertrouwen dat hij volledig werd opgenomen in het team en nu door is gegaan naar de tweedejaars E-tjes, waar hij qua leeftijd hoort te zitten. En hij gaat dus gewoon naar het Havo ipv naar het Speciaal Onderwijs. Geweldig.
Kijk het na de vakantie even aan maar schroom niet om de stap te zetten naar diagnose en behandeling mocht het niet lukken. Alle kinderen en volwassenen die ik ken die die stap hebben genomen zouden nooit meer terug willen naar de tijd voor de diagnose en medicatie.
Rust in je kop is zoveel waard...

Anna

Hij had idd dispensatie gekregen bij wijze van uitzondering. Ook omdat hij zelf heel graag bij dat team wilde blijven (zijn vader is de trainer). Maar hij gaat idd nu naar de D, niet naar de E. Toch mooi om te zien hoeveel beter het dan met zo'n jongen gaat.

Tuin huisje

Dat lijkt me inderdaad een prima plan. Fijn ook dat jullie zoon bij elke stap betrekken en dat hij zo ook weet wat de eventuele consequenties (positief en negatief) van een diagnose zouden zijn.

Wat betreft meer begrip krijgen voor gedrag heb ik ervaren dat dit helaas niet altijd zo is. Op een sportclub was mijn zoon niet welkom omdat hij adhd had. Er was geen enkel begrip voor hem. Ook in het dagelijkse leven loopt hij regelmatig tegen mensen aan die juist omdat ze weten dat hij adhd heeft allemaal veroordelen hebben over hem en over wat hij wel of niet zou kunnen. Dat is nu minder maar zeker op de basisschool zijn er regelmatig vervelende incidenten geweest waarbij hij de schuld van bepaalde dingen kreeg want hij heeft adhd dus hij zou het wel hebben gedaan. Als klein kind was hij bij meerdere vriendjes niet welkom omdat hij ADHD heeft. Heel triest.

Daartegenover staan overigens ook heel veel lieve, leuke, begripvolle en warme reacties van mensen dus dat verliezen we niet uit het oog.

Nu hij op de middelbare school zit vertelt hij mensen nooit meer dat hij ADHD heeft. Op school weten ze het en zijn klasgenoten weten het deels ook. De klasgenoten die hij nog kent van de basisschool weten het maar omdat hij er nooit meer over praat is het een beetje vergeten informatie geworden onder zijn leeftijdsgenoten. De leraren weten het wel. Op zijn hobby (waar hij meer recentelijk mee is begonnen) heeft hij het niet verteld. Dat was zijn eigen keuze. Hij vindt het niet fijn als mensen gelijk dat etiket aan hem hangen en alle veroordelen die daarmee gepaard gaan. Wij zijn zelf juist altijd heel open geweest over het feit dat hij ADHD heeft tegenover de buitenwereld. Dit was zowel positief als negatief. Nu onze zoon ouder is volgen wij de richting die hij aangeeft en hij is er dus meer gesloten over. Hierdoor zijn wij er automatisch ook geslotener over geworden.

Vooroordelen

Ik schrijf steeds veroordelen maar ik bedoel vooroordelen natuurlijk. Aan de andere kant is veroordelen ook wel toepasselijk. Hij wordt veroordeelt voor hij schuldig is bevonden.

Elisa (wel ot)

Sorry, maar een vereniging die een 11 jarige bij de F-jes laat vind ik kindermishandelaars, niet alleen voor die 11 jarige, maar ook voor de 7 en 8 jarige tegenstanders!! Dat kun je niet maken. Als je 9 wordt hoor je al naar de E-tjes te gaan! En een ADHD hoort daarbij niet uit te maken. Deze betreffende jongen hoort dus ook niet bij de E! Eén voordeel wel, het team zal geen promotie kunnen maken als hij daarin zit met dispensatie, en ze kampioen worden, en zo wordt de vereniging langs die weg nog gestraft. Ben blij dat wij dit team niet als tegenstander gehad hebben hier!

Pelle

sorry, maar ik vind het gewoon van de zotte! Een jongen van 11 steekt huizenhoog boven kinderen van 7 en 8 uit! En of je het nu over leeftijden of jaartallen hebt, dat lijkt me niet heel veel verschil uitmaken eerlijk gezegd, gemiddeld genomen ben je 7 en 8 bij de F-jes, en ga je met 9 (of in ieder geval in het jaar dat je 9 wordt) naar de E-tjes.
Zoon 2 heeft wel degelijk te maken gehad met lange slungels afgelopen seizoen, en het was zeker niet altijd leuk voor hen om tegen jongens te voetballen die zo hoog boven ze uitstaken, en dat waren dan nog "gewone" tweedejaars F-jes. Dan nog meegenomen dat zoon 2 relatief aan de korte kant is tov leeftijdgenootjes....
Maar goed, nogmaals, ik vind het zielig en vreemd om een jongen van 11 bij de F-jes te laten spelen, alleen vanwege zijn ADHD, ook al liet hij dan alle ballen door (da's nog veel zieliger namelijk!).

Anna: sport is kindermishandeling

Dat kinderen op jonge leeftijd al in vakjes geduwd moeten presteren. Blij dat mijn kinderen niet op zo'n teamsport zitten met van die fanatieke onverdraagzame ouders. Even serieus ben ik juist blij dat zo'n kind om andere dan sportieve redenen gewoon mee mag doen zoals het op dat moment uitkomt. Zo'n sportvereniging zou ik in ere houden.

Onzin

daar gaat het helemaal niet om, en hoezo fanatiek onverdraagzaam? Het gaat er om dat het voor kinderen niet leuk is om tegen kinderen te spelen die een kop groter zijn. Het is niet voor niks dat ze een onderverdeling maken bij voetbal. Anders zou je alle leeftijden wel door elkaar kunnen laten voetballen. Het is hier thuis vaak al moeilijk voor 7 jarige zoon om het op te nemen tegen 12 jarige broer! Als 12 jarige 1 stap zet, moet 7 jarige er 3 zetten, da's toch oneerlijk? Maar hier thuis kiest hij er zelf voor, op een vereniging ga je er van uit dat je je met leeftijd genoten kan meten...

Ik denk dat er voor deze 11 jarige best wel een andere oplossing te vinden was die ook passend zou zijn geweest, beter dan op die leeftijd nog bij de "ukkies" voetballen...

Anna

Mijn zoon wordt in januari 11 en gaat nu naar de tweedejaars E-tjes. Hij is veruit de kleinste; zelfs bij de F-jes was hij een van de kleinsten. Nou en? Hij staat zijn mannetje wel; ook toen hij een paar keer speciale technieken mocht trainen bij de D. Hij liep ze er allemaal uit In ieder team zitten kinderen die fors groter danwel kleiner zijn dan het gemiddelde. That's life.
Het feit dat een vereniging oog heeft voor uitzonderingen en de wensen van een specifiek kind belangrijker vindt dan "de regels" vind ik een verademing. Zo zijn er meer; er komen steeds meer kinderen van een aantal grotere, onpersoonlijke voetbalverenigingen in onze gemeente naar "onze" vereniging omdat ze het onpersoonlijke, massale, prestatiegerichte gedoe beu zijn. Het gaat met name om de lol en het plezier; goeie prestaties zijn mooi meegenomen maar staan bij onze vereniging niet voorop. Beide gaan hand in hand en daarbij zijn "speciale" kinderen (Down, ADHD, autisme etc.) meer dan welkom.

Pelle

Die jongen was idd van december en ook niet een van de grootsten. Ontzettend gebrek aan zelfvertrouwen en veel last van zijn ADHD en hij voelde zich gewoon heel prettig in "ons" team met zijn vader als trainer. Hij had die extra tijd gewoon nodig om zijn zelfvertrouwen en zijn niveau op te krikken. Mooi toch dat dat kan?

Tja

ik verschil daarin dan toch van mening...en ik hoef geloof ik niet uit te leggen dat mijn kinderen ook ADHD hebben, in ieder geval 1 met zekerheid? En toch draaien ze normaal mee op de vereniging, zoon 2 gaat zelfs in 1 van de selectie-teams spelen, los van een eventuele diagnose dus. En er zijn echt wel momenten geweest afgelopen voorjaarsseizoen dat ik dacht, die gaat het niet trekken met zijn "karakter"/eventuele diagnose...

Tuurlijk ben ik voorstander van op "eigen" nivo, maar of je als 11 jarige op nivo speelt bij 7/8 jarigen? Ik vraag het me af, maar goed, het zij zo....einde discussie, want het heeft verder niks meer met dit draadje te maken...

Jillian

Vervelend dat jullie toch nog tegen negatieve reacties opliepen. Maar nu ik er zo over nadenk zijn negatieve reacties bijna niet uit te sluiten. Ik heb er tot nu toe weinig met anderen over gesproken. Maar ik kan sommige reacties al voorspellen (Ieder kind heeft tegenwoordig wel wat en gaat ie nu aan de speed etc.)

Het belangrijkst is natuurlijk het begrip van de mensen die het hem makkelijker kunnen maken. Ik denk dat dat ook ons uitgangspunt wordt bij het vertellen van een eventuele diagnose. Verder zal ik me denk ik, net als jullie, laten leiden door mijn zoon. Hij mag aangeven hoe open hij erover wil zijn.

(ot) voetbal

Wat een discussie over sport. Mijn zoon is helaas een fanatieke teamsporter. Hij vindt het geweldig om in een voetbalteam te zitten. Alleen die selectiedrang en de vriendjespolitiek bij de meeste clubs maken mij behoorlijk anti. Eigenlijk vind ik dat kinderen tot en met de E (dus tot ongeveer 11 jaar) gezellig met vriendjes moeten kunnen voetballen. Mijn zoon hebben ze vorig jaar als enige van zijn team 'laten zitten'. Ik was in staat om die club aan te klagen voor kindermishandeling. Voetbal is zijn lust en zijn leven en ja, hij maakt wel eens een radslag in het veld tijdens de training. Maar tijdens de wedstrijden gaat hij ervoor.
Gelukkig is het met een paar goede trainers het afgelopen seizoen goedgekomen. Hij kreeg begrip en daardoor kreeg hij veel respect voor zijn trainers. Hij is in de spits gezet en werd prompt topscoorder. Nu mag hij (zeer tegen de zin van veel zgn bobo´s bij die club) selectie gaan spelen in de D.

Voor mij is het komt het draadje nu weer uit bij het oorspronkelijke onderwerp omdat het gaat over begrip. Begrip voor kinderen die anders zijn, anders reageren en anders denken en doen. Maar daarom niet minder zijn.

Tuin huisje

ik dacht altijd dat onze vereniging ook nogal van de vriendjespolitiek was, maar dat blijkt erg mee te vallen. althans, ik ben geen vriendje met wie dan ook en toch gaat zoon naar 1 van de selectieteams...

ja, mijn zoon is ook heel fanatiek, hij is een hele goede verdediger, en dat is kennelijk opgevallen, want hij is dus in 1 van de selectieteams gekomen. Ik zelf ben helemaal niet zo fanatiek, ja, ik vind het leuk voor hém! Maar meer ook niet, hij had van mij ook in F4 mogen komen, bij zijn team van vorig seizoen...Maar hij vindt het nu zelf ook erg leuk om wat hoger uit te komen...

ik vind het raar om juist in deze categorie zulke oordelen tegen te komen hoor Anna! Ik ben ook moeder van een bijzonder klein uitgevallen kind en dat is best zorgelijk zo nu en dan. En nee, mijn kleintje staat niet z'n mannetje zoals de zoon van Elisa. Hij is klein qua lengte en ook klein qua sociaal emotionele ontwikkeling. Jee zeg, iedereen ontwikkelt zich op z'n eigen manier en in z'n eigen tempo! Wees blij dat er verenigingen zijn die hier rekening mee houden. weet je hoe het is voor een 11 of 12 jarige om altijd en overal de kleinste te zijn, altijd de slechtste qua sport, overal gevraagd te worden hoe oud je eigenlijk bent en ga zo maar door. Ik begrijp je standpunt echt niet. Niet elk kind is hetzelfde en ik ben blij om te lezen dat er op sommige plekken wel begrip voor kleintjes is,

Zucht...

luister, ik vind het juist geen goede manier van rekening houden met! Nogmaals, een 11 jarige is gewoon heel anders dan een 7 of 8 jarige, of je nu wel of geen ADHD hebt. Zoals ik al zei, mijn bijna 8 jarige zoon valt ook niet echt bij de groteren van zijn leeftijd, maar ik zou hem echt geen plezier doen met een jaartje bij de mini-pupillen omdat hij wat wispelturig is. Zo ook voor mijn oudste, die wordt 13 en gaat naar de C, er is even gedacht om hem bij de D's te laten omdat hij nog maar net op voetbal zit (dat hebben wij als ouders lang tegengehouden om diverse redenen)...Toch gaat hij naar de Ctjes. Hij is de kleinste van zijn team, maar hoort gewoon bij 13 jarigen en niet bij de Ctjes, dat verschil in leeftijd is dan toch te groot, ook al is hij klein van stuk.
Daarbij, en dat weten de meesten hier ook wel, kinderen en juist deze kinderen met een diagnose, passen zich aan aan de omgeving en dus ook aan jongeren. Bij ouderen of gelijken zal een kind als deze zich veel meer optrekken en dus ook beter ontwikkelen...

Al die letters...

hoort gewoon bij 13 jarigen en niet bij de Ctjes.....moet natuurlijk zijn.....hoort gewoon bij 13 jarigen en niet bij de Dtjes...

Ook zucht

Anna, hoe weet jij nou of elke 11 jarige anders is dan een 8 jarige? Je gaat wel erg uit van je eigen situatie en je eigen kinderen.

Pelle

Je hebt gelijk ik had me verrekend (het duizelt me af en toe met al die leeftijden, geboorte- en kalenderjaren en eerste- en tweedejaars pupillen. Mijn zoon zit pas twee jaar op voetbal dus eea is nog relatief nieuw voor me. Maar goed, waar het om gaat is dat het fantastisch is om te zien dat zo'n jongen is opgebloeid op alle fronten. Die ADHD'ertjes doen het uiteindelijk gewoon hartstikke goed Lengte maakt niet zoveel uit. Regelmatig werd er gespeeld tegen teams die dik een kop groter waren en won "ons" team. Messi en Wesley zijn ook niet echt wat je noemt reuzen...

Pelle

Hij wordt idd 12 in december; hij is dus een jaar en een maand ouder dan mijn zoon. Geen idee of hij dan een of twee keer dispensatie heeft gekregen maar hij zat al jaren op voetbal voordat zoon erop ging dus ik weet het niet. Het interesseert mij verder ook absoluut niet; net zomin als zijn teamgenootjes.

Pelle

Ik zal het even aan zoon vragen als hij terug is. Die weet alle ins en outs beter dan ik

Zo...

Zullen we terug naar het onderwerp? Ik vind het interessant, wat zijn de consequenties op lange termijn van een diagnose en in hoeverre bepaald dat je besluit tav wereldkundig maken van die diagnose?

Geen extra olie, gewoon simpele feiten

Even zelf berekend:

nu in F 2003/2004 (dus 7/8 jaar)
E 2001/2002 (dus 9/10)
D 1999/2000 (dus 11/12)
C 1997/1998 (dus 13/14)

Dispensatie wordt alleen in uitzonderingen verleend en alleen als er bijvoorbeeld te weinig spelers voor een team zijn.

van de site van de KNVB zelf o.a.:

http://bin617-03.website-voetbal.nl/sites/voetbal.nl/files/leeftijden%20seizoen%202011-2012%20West%20I.pdf
http://www.knvb.nl/nieuws/district/14474/dispensaties-veldvoetbal-20112012

Het lijkt er eerder op dat de vereniging "per ongeluk" een geboortejaar heeft aangepast om deze jongen in de F te houden.

Verder verbaast het me, als een kind met bijv ADHD te lang bij de kleuters op school wordt gehouden, dan roept iedereen hoe slecht dat wel niet is voor de ontwikkeling van dat kind. Maar bij voetbal maakt dat dan ineens niet uit???? Dan is het niet slecht voor zo'n jongen om bij de "kleintjes" te blijven, in dit geval tot wel drie jaar waarschijnlijk??

Sorry hoor

Maar kunnen jullie met voetbalgedoe niet beter een eigen draadje beginnen? Ik begrijp de plek in dit draadje niet erg.
Tuinhuisje, ik ben blij dat ik je een ietsjepietsje heb kunnen helpen. Ik vind ook dat je op deze manier goed bezig bent, mooi om te lezen. Ik ben benieuwd hoe de komende periode verloopt. Succes en sterkte!

Kaatje

Ja, het wordt een beetje erg ot zo. Ik hou er in ieder geval over op. Belangrijkste is dat deze jongen een voorbeeld is van hoeveel beter het met hem ging na de diagnose en met medicatie. En dat een stuk begrip ook al enorm kan helpen.

Elisa

Die ervaring heb ik ook met mijn zoon, diagnose, medicatie en begrip heeft wonderen gedaan.

Zelfkennis, boek

Na de discussie over voetbal. Heb ik toch nog een vraag over de mogelijke adhd van mijn zoon. Ik merk dat hij zo weinig zelfkennis heeft. Hij heeft toch wel een ander beeld van zichzelf dan dat wij hebben. Ik ben bijvoorbeeld heel verbaasd dat hij zichzelf handig noemt. Is dit iets wat bij adhd hoort of is het gewoon de leeftijd?

Ik ben er ook achtergekomen dat hij nauwelijks een idee heeft wat adhd is (ondanks alle gesprekken). Hij heeft 2 jongens in zijn klas waar hij zich niet in herkend. Hij weet dat hij zich niet kan concentreren maar meer kenmerken weet hij niet. Hebben jullie misschien een tip voor een leuk boek wat ik met hem kan lezen over adhd.
Een paar weken geleden wilde ik online hem wat dingen laten zien/lezen maar hij wilde er niets van weten. Een boek is dan misschien net wat toegankelijker. Even samen een kwartiertje lezen.
Ik wilde ook nog terugkomen op zijn toekomstdroom van piloot worden. Ik weet dat veel jongens brandweerman of piloot willen worden. Maar dit is echt zijn droom. Hij weet wat het beroep inhoudt. Hij kent een aantal piloten en hij wil graag bij een charterbedrijf als Transavia werken (dus geen lange saaie afstanden). Het is niet zo maar een idee of bevlieging. En daarbij komt dat zijn oudere broer ook piloot wil worden. Mocht dit de oudste wel lukken zal dit zeker pijn doen bij jongste zoon.

Daarnaast vroeg ik me nog af of het ook nog kan gebeuren dat op het voortgezet onderwijs om verder onderzoek of diagnose gevraagd kan worden. Ik denk natuurlijk dat dit kan, maar wat hebben de ouders dan gedaan die eigenlijk zonder officiele diagnose met hun kind aan de slag gingen. Sta je dan niet alsnog met de rug tegen de muur? Dat is wel iets waar ik bang voor ben.
Er spookt nog veel door mijn hoofd. Vandaag zijn we een dagje uit geweest en jongste zoon had een verjaardagsfeestje. Hij was er dus niet bij. Ik was echt in shock door de rust. Ik miste hem enorm, zijn grapjes en levendigheid. Maar onze andere kinderen waren zo relaxed, zo zichzelf. Dat was wel weer confronterend. Maar ik heb ook eens rustig van de zon kunnen genieten.

Boek

Ook onze zoon heeft/had weinig zelfkennis. Iedereen vindt zichzelf toch in eerste instantie 'de norm'. Ik ken iemand die op 35-jarige leeftijd de diagnose adhd kreeg. Zij had het ook echt niet gezien van zichzelf.
Bij onze zoon helpt het, om via die executieve vaardigheden zijn (on)mogelijkheden te bespreken. Dus niet, jij hebt adhd, maar jij hebt moeite met het in de gaten houden van de tijd. Niet: jij kan niet organiseren, maar jij hebt moeite met het onthouden dat je nog huiswerk moet maken. Die insteek werkt hier het beste.

Over het boek, onze zoon vindt 'Alle honden hebben adhd' prachtig. Kort, snel, to the point, eerlijk en volledig. Andere boeken over adhd voor kinderen vindt hij alleen maar beledigend en irritant. Hij vindt het wel interessant als ik iets nieuws over adhd heb gelezen en het hem dan vertel.
Caberetiers die druk zijn, vindt hij wel interessant. Bijvoorbeeld jochem Meijer, maar ook Bert Visscher, bij de laatste rolt zoon bijna van de bank. Ik weet niet of die man adhd heeft, maar het lijkt er in ieder geval wel op. Er zijn wel internetfilmpjes die hij wel interessant vindt. Vooral deze: