Kinderen met taal/spraakproblemen, opnieuw draadje

Antwoord op zofia (ot)

Hoi Zofia,

Het erfelijkheidsonderzoek is gedaan, omdat de ziekte in de familie van mijn vader voorkomt en erfelijk is. Mijn opa en een oom zijn er aan overleden. Het zou ook nog kunnen dat mijn vader het heeft gehad, maar is daar nooit op onderzocht. Hij overleed in 1974 en had sclerodomie met het syndroom van raynaud. Nu zijn in de loop der jaren alle kinderen uit zijn familie getest. Aangezien wij met de familie van mijn vader geen contact meer hadden en sinds kort ik weer contact heb met mij tante (zijn zus) is dit aan het licht gekomen. Mijn zuster is vorig jaar getest en heeft de ziekte niet. Ik ben de laatste telg uit de familie. Heb vooralsnog geen klachten. Ik vind het wel belangrijk te weten, want de kans is aanwezig dat mijn kinderen het kunnen hebben. Een best wel grote kans van 50%. Er zijn vier types o.a. ook één die je op latere leeftijd kunt krijgen. Ik zou het voor ons dus graag willen uitsluiten, wel spannend, hoor!! Maar goed, daar kun jij ook over meepraten....

Groet, Annelies

Pfff..

Dat is niet niks, Annelies... dit zijn de dingen waarvan je je afvraagt of je het wel wíl weten.

Heb je al bij vsn gekeken onder md? Er wordt duidelijke info gegeven. Gelukkig maar dat jij voorlopig geen klachten hebt. Maar het blijft erg angstig. Ik duim voor jullie dat het aan jullie voorbij gaat.

Groetjes, Zofia

Onze kleuter

kon toen hij 4 jaar was nog niet eens verstaanbaar tegen de juf zeggen dat hij naar de wc moest. Hij is begonnen op een esm school (school voor kinderen met ernstige spraak/taal problemen). Volgend schooljaar kan hij naar het reguliere basisonderwijs. Hij is nu voor iedereen verstaanbaar
Onze keuze was dus de esm school en deze keuze zouden we weer maken.
Het was dus niet zo dat hij niet sprak, maar wat hij zei, was niet te verstaan.
Ook heeft hij problemen met zijn motoriek. Dit heeft de noemer dyspraxie gekregen.

Moeder - esm school

Jazz heeft eerst vanaf zijn 2e op een reguliere peuterspeelzaal gezeten. De kinderen vonden hem maar een rare. Hij sprak zo raar... Jazz speelt pas sinds kort samen met kinderen. Hij speelde altijd naast kinderen.

Vanaf zijn 3e heeft hij nog een paar maanden op een speciale peuterspeelzaal gezeten genaamd "Hopla". Dit ging al een stuk beter. Vanaf 3,5 jaar ging hij naar een esm- school en net als Andrea is dat een bewuste keuze geweest en dat heeft zeker zijn vruchten afgeworpen.

Jazz kwam daar met een ernstige spraak-/taalstoornis en had een eigen taal. Hij was voor derden niet te begrijpen. Nu is hij 5,5 jaar en is hij grootendeels verstaanbaar voor iedereen. Korte zinnen en gesprekjes gaan super. Als hij verhalen gaat vertellen, moet hij de tijd krijgen om na te denken. Veel mensen hebben hier nog wel moeite mee. Je kunt het vergelijken met iemand die stottert en anderen proberen zijn verhaal af te maken. Als Jazz iets gaat vertellen, moet ik echt goed luisteren om de draad van het verhaal te blijven volgen. Tegenwoordig maakt hij natuurlijk veel dingen mee zonder mij en om dit aan mij te vertellen is een hele klus. (hi, hi, ook voor mij want als ik hem niet snel genoeg begrijp wordt hij boos, en zegt hij dat ik goed moet luisteren. Over en weer wordt met veel geduld, kunst en vliegwerk elk gesprek wel goed afgerond).

Het zal voor Jazz waarschijnlijk het laatste jaar zijn dat hij op een esm school zit. Hij wordt te goed voor deze school. Ik hoop dat hij het laatste jaar nog wat vooruit gaan om straks in het reguliere goed mee te komen of op een andere school met een kleine groepen.

Wij hebben eigenlijk nooit over een rugzakje nagedacht. Ik had al meteen het idee, dat Jazz in een grote groep niet opgemerkt zou worden. Hij ging altijd zijn eigen gang, nooit moeilijk. Op het reguliere zou hij het absoluut niet hebben gered. Vanaf het begin weet hij niet beter dat hij met de bus naar school gaat en lange dagen maakt. Laat dit je niet tegenhouden om een keuze te maken.

Groet, Annelies

Iedereen een hele fijne vakantie...

Hallo Allemaal,

Eindelijk is het zover, morgenavond vertrekken wij richting het mooi Italië!!

Iedereen alvast een hele fijne vakantie toegewenst.

Groet, Annelies

Weer aan het werk en over een week weer naar school

Hallo Allemaal,

Oeps.....

en daar ging mijn berichtje, ik was nog niet klaar!!

Wij moeten maandag a.s. weer aan het werk, de kinderen hebben dan nog een week vakantie en dan ook weer naar school.

We hebben in Italië een heerlijke vakantie gehad en kunnen er weer tegen aan....

Groetjes, Annelies

Jessica, zijn de scholen in italie al begonnen?

Hoi, hoi,

Ik ben benieuwd hoe Jonathan zijn nieuwe school vind. Jazz is inmiddels al 2,5 dag naar school geweest. Alles nieuw. Nieuwe school, nieuwe juffen, nieuwe chauffeur. We hebben er veel over gesproken met Jazz en al kennisgemaakt met de nieuwe omgeving voor de zomervakantie. Ik moet zeggen dat Jazz het heel goed heeft gedaan. Zo veel veranderingen, dat was natuurlijk wel spannend. Nou, het ijs is gebrokken (zullen we maar zeggen).

NB: vakantie in Italië was heerlijk. We stonden op een camping in Roseto Degli Abruzzo.

Groetjes, Annelies

Re: zofia

Haha Zofia, ik hoor het al die Roma van jou is een heerlijke druif!!! Ik zou niet zo bang zijn, dat ze wordt gekwetst. Het type kind dat jij beschrijft, houdt zich waarschijnlijk met heel andere dingen bezig. Dat zal ook haar redding zijn. Open en onbevangen, makkelijk en toegankelijk.

Probeer al die beren op de weg niet te zien... alhoewel ik als geen ander besef dat dit natuurlijk heel moeilijk is. Voor hetzelfde geld gaat het wel allemaal "gesmeerd", tijdens jouw afwezigheid, en heb jij al die tijd voor niets je zorgen gemaakt.

Alvast succes met het med.onderzoek hier in Nederland. En dan dat kleinkindje dat komt.... oh, spannend!!!!

N.B: Voor het leren praten is een soort ‘gevoelige periode’, die ligt tussen nul en zes jaar. In geen enkele periode van zijn latere leven zal een mens ooit nog zo snel en gemakkelijk taal kunnen leren.

Groetjes, Annelies

Hallo allemaal

Hallo allemaal,

Ik ben Ya en mijn dochter van 4 jaar heeft verbale ontwikkelingsdyspraxie. Ik had zelf al een draadje gestart, maar annelies bracht mij op de hoogte van jullie draadje.

Ik vind het fijn om wat ervaringen te horen van ouders van kinderen met spraakproblemen.

Hoop dat ik met jullie mee kan schrijven af en toe.

Groetjes Ya

Welkom ya

Hoi, hoi, ik blijf jouw draadje ook volgen, hoor! Je had anders al een hoop reacties. Jazz stond van de week in de krant. Een leuk krantenartikel in het "Noordhollands Dagblad" met foto en al. Vanwege de opening van de nieuwe vestiging Alexander Roozendaalschool Waterland te Purmerend. Net open en al een wachtlijst. Hoe is het mogelijk!? Inhoud krantenartikel:

’Speciaal onderwijs komt dichter bij de kinderen thuis’

Gepubliceerd op 27 augustus 2007, 17:24
Laatst bijgewerkt op 27 augustus 2007, 17:28

purmerend - Kinderen met spraak- en taalproblemen uit Purmerend en omgeving hoeven niet meer naar Amsterdam om onderwijs te volgen. De Alexander Roozendaalschool, waar dergelijke leerlingen speciaal onderwijs volgen, heeft sinds dit schooljaar de beschikking over drie klaslokalen in Purmerend. De school heeft zijn intrek genomen in basisschool De Dijk in de Purmer-Noord.

Een hele verbetering, zegt schooldirecteur Rinie Aerden. ,,Het is een enorme verbetering voor de kinderen die tot nu toe altijd naar Amsterdam moesten komen.''

Adjunct-directeur Aad Visbeen is het roerend met haar eens. ,,Het is een goede ontwikkeling dat het speciaal onderwijs dichter bij de kinderen thuis komt. Leerlingen uit deze regio waren zo lang onderweg. De kinderen moesten zeer vroeg van huis, en waren dan toch nog anderhalf tot twee uur onderweg. Nu hebben ze de mogelijkheid om dicht bij huis onderwijs te volgen.''

Groetjes, Annelies

Hoi!

Welkom, Ya, op dit draadje. Ik ben heel blij met de tips die ik krijg via dit draadje, want ik heb wel het gevoel dat hier in polen pas veel later wordt ingegerepen, en toch ook veel minder bekend is over dit soort problematiek en al helemaal in combinatie met tweetaligheid.

Annelies, bedankt voor je nuchtere kijk. Zo is het ook! het zal allemaal best lukken! Loslaten van je kind is altijd al moeilijk. En van je toch wel een beetje zorgenkind helemaal.

O.t. wat betreft de taal, maar wel weer een grote zorg: gisteren had ik de schrik van mijn leven. Roma had 's middags niet geslapen, iets wat ze nog steeds doet, normaal, en was heel erg moe.

Ineens keek ze superscheel. Bovendien deed ze hetzelfde wat ik doe als ik zonder hulpmiddel mijn ogen wil openen
(ik heb haakjes aan mijn bril om mijn ogen open te houden): ze trok steeds haar wenkbrauwen omhoog.

Toen ze in bed lag zei ik: doe nou maar je oogjes dicht, want je bent zo moe! En toen zei ze(op haar manier) 'oogjes zijn dicht', terwijl ze haar oogjes weliswaar superscheel) open had!!! Mèn wat eng!!

Vanochtend was het over. Maar ik ril nog na! Ik ben er steeds meer van overtuigd dat we hetzelfde hebben.

Zofia

Hai annelies

wat leuk dat Jazz in de krant stond, gaat het allemaal goed met hem?????

Billy gaat erg goed, praat erg veel na, alles zegt hij na!!! Ben zo trots, t is wel niet allemaal even duidelijk (mondmotoriek) maar het is wel heel fijn hoor!!
En zelf vind hij het ook erg leuk,
Claudia

Zofia, hoe is 't nu?

Hoe gaat het nu met Roma??

Re: claudia

Het gaat heel goed met Jazz, zoals je hebt kunnen lezen.
Ja, lachen he... mijn zoon in de krant (hihi).

Wat een een goeie ontwikkeling van Billy, zeg. En wat betreft de mondmotoriek door oefeningen te doen, zal dat ook steeds beter gaan. Heerlijk nieuws, Claudia!!

Groetjes, Annelies

Hoi, annelies

Wat goed zeg! Jazz wordt een beroemdheid! Maar vooral heerlijk dat het zo goed gaat met hem.

Roma heeft na een paar goede nachten haar oogjes weer in de pas. Maar het was wel schrikken!

Ik bedacht me dat het misschien ook zo zou kunnen zijn dat ze mij heel natuurgetrouw zou kunnen immiteren. Ik weet het niet..Lijkt me te ingewikkeld..

Hier is op dit moment een kindje van 2 en een kindje van net 3 jaar. En dan is het ook schrikken om te zien hoeveel meer deze kinderen al kunnen.

Groetjes, Zofia

Keverbug

Nee, de scholen zijn hier nog niet begonnen. Aanstaande donderdag pas.
Groetjes, Jessica

Bril

Hallo Allemaal,

Jazz heeft vorige week een brilletje gekregen. Oh, oh, wat een gevoelig onderwerp zeg! De bril staat hem fantastisch. En paps wil maar dat hij de bril opzet, ik vond dat maar niets. Paps moest zijn mond maar eens houden. Wij hebben besloten geen druk hierop te leggen. Stel je voor dat hij door die druk een hekel krijgt aan die bril, dan mis je toch echt de boot.....

Met Jazz afgesproken dat hij de bril opzet wanneer hij denkt dat het nodig is. De bril gaat in de koker overal mee naartoe en zit in zijn schooltas. En daarbij mag hij niet meer vlak voor de TV zitten (zoals vroeger).

Met bril vindt hij alles zo anders, nou ja, dat klopt natuurlijk. Er gaat een wereld voor hem open en ik denk dat hij ook aan dat scherpe beeld moet wennen. Ook moet hij nog beseffen dat de bril hem beter laat zien.

Gisteren ging hij naar een feestje en 's morgens voordat hij het busje instapte zei hij: "mamma, magge brilletje mee?" Hi, hi, ik dacht zie je met beleid, veel uitleg en geduld, komt 't toch nog goed. Zo trots was ik weer eens op mijn knul!

Groetjes, Annelies

NB: het schijnt overigens zeer erfelijk te zijn, brillen! Zelf bril ik vanaf mijn 8e en mijn man wat later. Jazz zijn zusje gaat op advies van de optometrist ook goed onderzocht worden. Ben benieuwd!

Het is rustig op onze draadjes.....

Claudia

Nee, nee, zijn bril zorgt niet voor meer spraak, wel voor reuring in huis. Heel, heel, langzaamaan wil hij de bril meer en meer op. Vanmorgen zei hij nog bijdehand: "mamma niet de bril in de tas". Ik heb het maar genegeerd, en vanmiddag stapt hij toch weer met bril op uit het busje. Ik dacht 1-1 (haha)!

Altijd heerlijk weer jouw reactie(s) te lezen. Billy die als een speer gaat, wow.... Hoe is het trouwens met die andere kleine. Hoe oud zal die ondertussen al weer zijn!

Hoe het met de anderen gaat vraag ik mij ook af, het is rustig op OOL. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik ook niet bijster veel nieuws heb te vertellen. Meer een beetje prietpraat momenteel over brillen en zo (hihi).

Groetjes, Annelies

School is begonnen

Jonathan gaat nu twee weken naar de lagere school (groep 3). Hij is niet de jongste, maar wel de kleinste en verdwijnt bijna onder zijn rugzak, waar hij reuze trots op is. Een echte schoolrugzak en niet zo'n kleintje voor 'kleuters'.
De rugzaklerares lijkt me erg aardig en ik heb ook het idee dat we een goede getroffen hebben. Nadat ik uitgelegd heb dat klassikale informatie vaak niet goed bij hem aankomt en dat verbergt door bij zijn klasgenoten af te kijken heeft ze hem vooraan de klas gezet en besteden ze er speciaal aandacht aan of hij de opdracht wel goed begrepen heeft.
In het begin dachten zijn juffen dat hij wat verlegen was en het vooral vermoeiend vond, maar dat kwam nog wel. Nee dus, uitgelegd dat dat praten nooit komt als hij niet expleciet gevraagd wordt en 'ik ben moe' Jonathan's uitdrukking is om iets niet te willen doen ipv dat hij werkelijk moe is. Meestal betreft het iets wat voor hem moeilijker is door zijn ordeningsprobleem van de volgorde van handelingen om iets te begrijpen. Bij opruimen is hij ook altijd moe, maar als je de opdracht in stukjes hakt, bijv. eerst alle autootjes in de gele bak dan gaat het prima. Bij een algemene opdracht:zet alles op z'n plaats gebeurd er eerder dat hij een legostukje pakt, herkent van welk bouwwerk dat komt en dus vervolgens eerst dat hele bouwwerk van honderd stukkjes in elkaar zet, zodat dat ene legostukje op z'n plaats in het bouwwerk komt ipv los in de legobak. Dat schiet natuurlijk niet op.
Nadat ze nu bij Jonathan's 'ik ben moe' eerst kijken wat zijn moeilijkheid is en die met behulp van veel beeldmateriaal omzeilen gaat het goed op school.
Hier in Italia hebben ze al vanaf groep 3 huiswerk. Ik verwachtte dat dat geen punt voor Jonathan zou zijn, omdat hij de stof eigenlijk al beheerst. Dat viel helaas dik tegen. Hij hoefde alleen maar in blokletters vier keer een zinnetje met veel A's over te schrijven. En aangezien hij al schrijft dacht ik dat hij dat in mum van tijd even zo doen. Helaas bleek hij verschrikkelijk snel afgeleid te zijn.
Eerst moest ik zorgen dat zijn broer en zussen naar een andere kamer gingen en daar bleven. De punt van zijn potlood was niet helemaal scherp, dus wilde hij die eerst slijpen. Nu hij daar toch mee bezig was sleep hij gelijk ook even alle andere potloden in zijn etui waar de punt niet helemaal haarscherp van was. Vervolgens ging hij alle kleuren benoemen en moesten alle potloden ook weer op precies dezelfde volgorde in het etui zoals ze er oorspronkelijk bij aankoop in zaten. Nadat hij vervolgens met veel moeite één letter op papier had werden het aantal hokjes in zijn schrift geteld (ze schrijven in het begin op 1cm ruitjesschriften) om te kijken of alles wel op één regel zal passen. Nadat hij de tweede letter op papier heeft gaat hij alle omcirkelde A's van de vorige pagina tellen. Vervolgens droomt hij weg en frunnikt aan zijn haar. Na mijn aansporingen om verder te gaan ondekt hij dat één van de voorbeeldwoorden van de vorige les in het rijtje ontbreekt en schrijft dat er dus even uit zichzelf bij inclusief tekening, maar ondertussen staat er nog geen 3 letters op papier van het zinnetje wat hij over moest schrijven. Doodvermoeiend en ik heb er letterlijk een halve dagdaak aan om te zorgen dat het afkomt en hij niet b lijft hangen omdat er weer iets anders in zijn hoofd opkomt.
Ik heb dus weer een gesprek gehad met zijn juffen en rugzaklerares en we denken dat het gewoon te saai en makkelijk voor hem is en bovendien of daardoor extra snel afgeleid is. Hij krijgt nu minder huiswerk. Wel hetzelfde als de anderen, maar het repeterende gedeelte mag hij overslaan. Dan maar een minder mooi handschrift, het is ook niet de bedoeling dat hij hele middagen bezeig is om alleen maar wat over te schrijven. Sindsdien gaat het beter, al blijft hij intensieve begeleiding nodig hebben.
De logopedie staat maar even op een laag pitje omdat er al genoeg nieuwigheden zijn. Op zich is hij gewoon een vrolijke goedgehumeerde jongen, maar het opduiken van wat vroegere starheden zoals een halve ochtend in tilt gaan omdat hij zijn lievelingssokken niet aan kon of het absoluut niet tollereren dat iemand de volgorde in zijn etui veranderd zijn voor mij toch signalen dat deze nieuwigheiden met wat stress gepaard gaan.
Annelies, wat ik me afvroeg, je schreef dat Jazz nu in groep 2/3 zit, wil dat zeggen dat hij volgend jaar in groep 4 komt te zitten of hangt dat af van hoe het dit jaar gaat?
Groetjes Jessica

Hallo, jessica....

De indeling van groepen op zijn huidige school is niet de vergelijken met de groepenindeling van het reguliere onderwijs. Jazz zit in één van de groepen die volgt op het kleuterklasje, waar hij ruim 2 jaar in heeft gezeten. Hij is nu ook bezig met letters.

Zijn groepsplan wordt in oktober met de ouders besproken en tevens wordt zijn persoonlijk plan dan overhandigd. Op 14 september jl. zijn de kindbesprekingen geweest. Ik ben ook heel benieuwd wat hij dit jaar allemaal gaat doen. En waar zijn valkuilen liggen, ik bedoel natuurlijk hiermee, die door school zijn waargenomen. Zaken waar extra aandacht aan geschonken gaat worden.

Volgend jaar is nog de vraag, hoe dat gaat lopen! Het hangt allemaal af van de indicatie die moet worden gegeven (deze loopt aug. 2008 af). Krijgt Jazz die, dan mag hij weer voor drie jaar gebruik maken van het speciaal onderwijs. Wordt de indicatie niet afgegeven, dan moeten wij een andere school gaan zoeken voor Jazz.

Wij krijgen hierbij wel begeleiding, maar of hij dan op dezelfde school komt als mijn dochter, dat betwijfel ik. Mogelijkheden moet wij nog bekijken cq onderzoeken. Pré is natuurlijk een school waar Jazz zich kan thuisvoelen, zich verder kan ontwikkelen en niet waar hij in de menigte opgaat en terugvalt. (Brrrrr..... moet daar niet aan denken.)

Ik hoop echter, dat de indicatie positief uitvalt. Helemaal nu hij ook interesse gaat krijgen voor letters etc. Hoop dat deze basis nog op zijn huidige school gegeven kan worden. Overigens kunnen kinderen tot zo'n 12 jaar naar een ESM-school hier in Nederland.

Jouw berichten klinken ook goed! Ben blij dat wij jullie nog steeds kunnen volgen. Jij kunt dingen zo goed op papier zetten en verklaren. Ik kan mij zo goed voor de geest halen, hoe het erbij jullie aan toe gaat. En hoe Jonathan met zijn huiswerk omgaat, wel weer herkenning van Jonathans gedrag.

Zo is Jazz bijvoorbeeld gek op boekjes lezen, ik lees voor en Jazz is dan lijkt het wel niet echt met het verhaal bezig, maar is afgeleid door de bijv. plaatjes op de bladzijden. Die dan toevallig ook op de voorkant/achterkant van het boek staan of elders in het boek. Herkenning/patroon die door Jazz dan meteen moet worden benoemd. Ik kan pas verder met het verhaal als we ook daadwerkelijk hebben gebladerd totdat ik de plaatjes heb gezien en waar ze staan. Trots: "Kijk, mamma dezelfde...." (geweldig geheugen).

Sorteren blijft een wezenlijk onderdeel in Jazz zijn bestaan. Een boek heel anders interpreteren, dan anderen. Hoe zal ik het zeggen, heel visueel.

Ook met spelletjes, bijvoorbeeld kwartetten/memory, hij kan het wel op de reguliere manier, maar hij vindt het blijkbaar leuker om plaatjes bij elkaar te zoeken/sorteren en speelt zo een geheel eigen spel.

Zo ook Jonathan met zijn zinnetjes die hij gewoon moet overschrijven, het lijkt zo makkelijk!! Echter hij ziet zoveel mogelijkheden hierin. Eerst moet hij dit allemaal afhandelen. Wij zien gewoon de opdracht en schrijven braaf over. "De A's tellen, dat zou een actie van Jazz kunnen zijn", terwijl je iets heel anders aan hem vraagt. Het lijkt wel een patroon, dat zij dan herkennen en dat moet meteen worden gedaan (hun eigen agenda), aan de werkelijke opdracht/vraag wordt dan geheel aan voorbij gegaan.

Hihi, ook herkenning van jouw voorbeeld van lievelingsokken en volgorde etui.

Liefs, Annelies

Ha keverbug...

Je weet niet hoe blij ik ben met je herkenning. Het hoort er kennelijk gewoon bij, ik vraag me namelijk af en toe af of Jonathan niet teveel PDD-NOS-trekjes heeft.
Voorlezen heeft Jonathan nooit kunnen boeien en nu nog steeds niet erg. Ik denk dat het verhaal met louter horen niet goed bij hem aankomt en heel wat anders zegt dan de bedoeling is. Hij verliest zich in er niet toedoenende details, zoals de kleur die niet helemaal overéénkomt met het plaatje en details die er wel toe doen zoals een ontkenning in een zin pikt hij niet op, waardoor die zin voor hem de tegenovergestelde betekenis krijgt. Zo heeft hij ook leren lezen. Ipv het verhaal aan te horen begon hij steeds hetzelfde woord op de pagina's te zoeken en toen een woord dat erop leuk, maar toch een andere betekenis had.
Als ik voorlas kwam er binnen twee zinnen de vraag wat staat hier of welk paginanummer is dat en vervolgens moesten we dan alle paginanummers af . Nu ik me schrijf realiseer ik me pas dat hij zo waarschijnlijk heeft leren tellen en cijfer herkennen.

Hij begint nu ineens hakkend te lezen, waarschijnlijk omdat de juf op school dat zo doet en dat hoort dan zo voor hem. Jammer want door het hakken verliest het woord zijn betekenis voor hem en moet hij het nog een keer in één keer lezen voordat hij begrijpt wat er staat. Eerst deed hij dat meteen. Maar het za wel een fase zjn die vanzelf weer voorbij gaat. (hoop ik).

Lastig dat Jazz z'n indicatie net in augustus valt, zodat je pas op he allerlaatste moment weet of hij van school moet veranderen of niet en je in dat geval eigenlijk geen tijd meer hebt om uitgebreid alle scholen af te gaan om te kijken wat de geschiktste is. Wat ik ook moeilijk zou vinden is dat als hij op de ESM-school blijft hij op zijn 12de het basisprogramma af zal hebben, maar doordat er geen duidelijke aansluiting is met het reguliere basisonderwijs het niet duidelijk is in welke klas hij daar terecht zou komen.
Nouja, ik hoop voor je dat Jazz zijn indicatie gewoon verlengt wordt. Tenzij je daar vrijwel zeker van bent zou ik van te voren al wel vast een beetje rondkijken. Uit mijn ervaring kan ik zeggen dat je een liefst kleine school moet hebben met kleine klassen waar ze de kinderen niet teveel zelfstandig laten werken en uitzoeken. Jonathan doet dat dan wel, maar ga geheid aan de als met iets wat niet de bedoeling is en ook niet op school gevraagd wordt. Ik herken die fixatie op plaatjes wel, ik herinner dat vroeger op school er eens een plaatje van chinese getallentekens stonden en ik vervolgens de hele tijd bezig was om de logica daarvan uit te vogelen ipv op te letten op de uitleg van de leraar. Het gevolg was een onvoldoende, want het interesseerde de leraar natuurlijk niet dat ik geleerd had in oud-chinees van 1 tot 50 te schrijven ipv zijn uitleg te volgen. Bij Joathan is het even wat graadjes erger en gebeurd het hem dus bij alles wat hij moet doen.

Liefs, Jessica
P.S. Ik heb nog maar een aantal van Jonathan's lievelingssokken gekocht, omdat we onze enrgie wel beter kunnen gebruiken dan voor dit soort scènes

Nog een voorbeeldje

Ik zit net in Jonathanìs rekenschrift te kijken waar ze de kleuterschoolbegrippen onder, boven, voor, achter, dichtbij en verweg nog eventjes hebben herhaald. Alles gaat goed totdat ze bi de oefeningen dichtbij en verweg komen. Hij moest bijv. een bij dichtbij een bloem tekenen en een vlinder verweg. Bij al deze tekeningen staat alleen het voorwerp van voorbij getekend,zoals de bij en de vlinder is nergens te bekennen. De juf wilde al schrijven dat het nog niet af was totdat ze er achter komt dat de voorwerpen van verweg op de volgende pagina staan getekend. Hij neemt het verweg kennelijk letterlijk in de zin van VER en niet zoals de andere kinderen die het interpreteren in de zin van IETS VERDER weg dan het voorwerp wat dichtbij staat.

Groetjes Jessica

Vraag

Dag allemaal,
Ik ben geen vaste poster in deze draad, maar ben ooit uitgenodigd door Keverbug om evt. hier te schrijven. Ik hoop dan ook dat jullie het toch even willen lezen, ook al ben ik geen vaste "gast".
Mijn zoontje (2½) is in juni van dit jaar gediagnosticeerd als een kindje met esm (ernstige spraak-taalmoeilijkheden). Hij had nauwelijks een woordenschat, zowel actief als passief (dus taalbegrip liep ook flink achter) en zijn uitspraak van de woorden die hij wel kende, was ronduit slecht. We gaan ervan uit dat het een primaire taalstoornis is, hij functioneert verder op leeftijdscongruent niveau en is erg communicatief ingesteld. Sinds 2 maanden heeft hij logopedie, en sinds vorige week neemt hij deel aan een vroegbehandelingsgroep voor peuters met esm. De benadering hier is dat ze de kinderen zoveel mogelijk stimuleren tot communiceren, of dat nou verbaal is of niet. Daarbij hoort dat er gebaren gebruikt worden: ze communiceren in Nederlands met ondersteunende Gebaren (NmG). Idee erachter is dat de spanning wat van de comunicatie af gaat, als de kinderen zich niet per se verbaal hoeven te uiten. Verder wordt er gebruik gemaakt van de VAT-methode, waarop Keverbug me al eens attendeerde.
Nou, kom ik eindelijk tot mijn vraag: hebben jullie ervaring met NmG (of in Jessica's geval: ImG , en zo ja, werkte dat bij jullie kinderen? Ik ben er druk mee bezig, ben taalgevoelig en pik het snel op. Ik begrijp de theorie erachter en kan me helemaal vinden in hun aanpak, alleen: ik heb niet de indruk dat mijn zoontje veel stress ervaart bij het communiceren. Hij brabbelt veel en vrolijk, en weet eigenlijk altijd wel duidelijk te maken wat hij wil. Nu ik een week of 2 met die gebaren bezig ben, zie ik niet dat hij dat overneemt. Wel is er duidelijk een ontwikkeling gaande in zijn taalproductie, maar dat is al langer aan de gang, al zeker 2 maanden. Op zich ben ik helemaal niet te beroerd om die taal te leren, maar ik moet zeggen dat ik me ook een beetje opgelaten voel, als ik naar hem sta te gebaren en hij het 9 van de 10x niet eens ziet (valt me nu pas op: hoe vaak kinderen je niet aankijken als je wat zegt, ik moet echt aan zijn jasje trekken om mijn gebaar te kunnen maken).
Wat zijn jullie ervaringen hiermee?

En laat ik maar direct van de gelegenheid gebruik maken om Jessica te bedanken: mede door jouw bijdragen in diverse draden en je reactie op een vraag van mij destijds, heb ik sneller aan de bel getrokken en ben ik alerter geweest tav de verbale ontwikkeling van mijn zoontje. Daarom ben ik er nu lekker vroeg bij. Dus bij dezen: bedankt!

Joio

Dank je wel voor je reactie. Ik heb idd gedacht: baat het niet dan schaadt het niet. Begreep ook van de behandelaars dat kinderen de gebaren weer laten vallen als ze (goed) leren praten. Ik zal het wat meer tijd geven. Jij kon ze bijv. gebruiken bij wat abstractere begrippen, daar zijn we hier nog lang niet aan toe, maar dat komt allemaal natuurlijk wel nog. Ik bedoel: dat de gebaren me bij woorden "koe" en "drinken" eigenlijk niet zo van nut zijn, wil niet zeggen dat ik er later niets mee zou kunnen, bij woorden als "morgen". We staan nog maar aan het begin van zijn verbale carrière.
Ik heb een cursus op dvd + werkboek (in bestelling) dus daar red ik het wel mee. De behandelgroep biedt overigens ook lessen aan hoor, maar daar kan ik om logistieke redenen niet heen.
Wb. dat aankijken: inderdaad, dat vind ik ook belangrijk, maar het viel me toch echt pas op toen ik naar hem ging gebaren. Niet dat hij me (bewust) negeert, of geen conctact maakt, helemaal niet. Maar hij is snel afgeleid, of nog even bezig of zo. En dan sta je dus idd lekker voor joker met je keurig ingestudeerde gebaartje Ik denk dat het hier niet zo aan de orde is geweest, omdat we nog geen beurtwisselingen in de communicatie hadden. Het bleef vaak bij korte interventies bijv., gewoon omdat zijn woordenschat heel minimaal was. Ik heb wel altijd tegen hem gesproken, maar omdat de betekenis volledig langs hem heen ging, werd dat vaak een monoloog in het niets (eig. net zoals de gebaren nu). Dit is nu gelukkig langzaam aan het veranderen.
Groetjes,

Anneque

Sorry, late reactie....

Dag Anneque,

Het is al weer een hele tijd geleden dat wij thuis ondersteunende gebaren maakte. Als je terugleest in ons draadje(deel 1?). Zal ik er ongetwijfeld over hebben geschreven. Ik weet nog wel heel goed de eerste keer dat Jazz een gebaar thuis maakte helemaal uit zichzelf. De kleur geel, met zijn handje. Ik stond paf, want ook ik had in die tijd zoiets van hij pikt het niet op.

Uiteindelijk heb ik via de site van effatha gyot het woordenboek van gebaren gebruikt. Ik heb Jazz een aantal gebaren geleerd, woorden die wij vaak gebruikte zoals televisie, huis, fietsen, pindakaas, boterham smeren. Dingetjes die hij dmv gebaren dan zelf kon vragen. Toevallig vertelde hij me gisteren iets en maakte onbewust hierbij het gebaar voor "smeren". (Zo werd zijn verhaal nog duidelijker). Op school worden nog steeds ondersteunende gebaren gemaakt. Zoals ik zei, gebruikt Jazz deze nog zelden, maar hij ziet en begrijpt ze toch.

Ik denk eerder dat het jouw gevoel is dat je voor niets staat te gebaren. Jouw zoon zal ten alle tijde de gebaren zien en oppakken. Het duurt alleen een tijd voordat hij deze uit zichzelf zal gebruiken. Zie het als een toegevoegde waarde! Mijnsinziens blijft het de moeite waard.

Het aankijken tijdens het praten, dat vind ik ook een "must". Als Jazz een verhaal gaat vertellen, en mij niet aankijkt, dan snap ik er vaak helemaal niets van. Dan moet hij opnieuw beginnen en oehhhh, daar heeft hij zo'n een hekel aan. Ook mijn dochter moet me aankijken als ze tegen me praat. Eigenlijk vind ik dat de normaalste zaak van de wereld, ik moest dat vroeger ook van "Mams" (hihi).

Groetjes, Annelies

NB: wat goed Anneque, dat je aan de bel hebt getrokken!!!

Anneque

Fijn dat mijn bijdragen je geholpen hebben om vroege hulp te krijgen. Gebaren en picto's zie ik meer als een alternatieve manier om een kind met taalmoeilijkheden aan het communiceren te krijgen. Geen must, maar een mogelijkheid te meer. Als de communicatie eenmaal op gang is dan kan er meer geoefend worden of uitgebreid worden naar het verbale deel daarvan.

Bij Jonathan sloegen de gebaren niet erg aan, behalve degene die normaal al gesproken in de italiaanse taal voorkomen. Italianen spreken toch meer met hun handen dan nederlanders. Het enige waar hij echt wat aan had waren de gebaren om hem bepaalde klanken doen te herinneren, bijvoorbeeld bij de italiaaanse G (die meer als een nederlandse softe c of k lijkt) hoofd omhoog en met de vingers van de vlakke hand de keel aanraken. Sinds hij heeft leren lezen heeft hij die gebaren echter niet meer nodig. Het symbool van een geschreven G zegt hem nu dat ook allemaal.
Aankijken is inderdaad heel belangrijk. Als Jonathan je niet aankijkt kun je net zo goed niks zeggen of doen, want de boodschap komt geheid niet aan. Eerst aankijken en dan pas kunnen we communiceren.

Annelies, had je mijn vorige berichtjes ook gelezen? Ik ben benieuwd of je daar ook weer herkening in vindt bij Jazz of juist niet.

Groetjes jessica