Meisjes met adhd of add

Dat gekibbel hebben we hier thuis ook. Al jaren, en gezelliger wordt het er niet op. Dochter met ADHD valt nog mee, het is haar broer die echt niet met haar ADHD kan omgaan. En daarom oooooveral op reageert, en boos wordt. En haar verbaal aanvalt. Terwijl hij ook vriendjes met ADHD heeft, waarmee hij prima kan opschieten. Maar ja, die ziet hij niet elke dag. Zelf heb ik ook ADD, dus ik word soms ook behoorlijk kriegel van al dat gekibbel.

Hier een HB’er en een ADD’er die elkaar steeds in de haren zaten. De HB’er wist precies op welke knopjes te drukken bij de ADD’er om haar lekker op de kast te krijgen. 

Mijn dochter is 13 en heeft sinds een jaar de diagnose ADHD. Ze zit nu in 2 vwo en kan dankzij de medicatie redelijk meekomen. Helaas is huiswerk maken ook lastig, omdat ze dat 's avonds nog moet doen zonder medicatie. En de medicijnen zorgen ook niet voor een grotere motivatie, het verbetert alleen de concentratie. Ik denk dat ze het dit jaar nog net gaat halen, maar dat ze uiteindelijk wel op de havo terecht komt (wat ook prima is), omdat ze gewoon niet genoeg doet. 

Waar ik de meeste moeite mee heb, is dat ze geen hulp wil. Van mij niet met huiswerk maken of plannen, maar ze zit in een fase waarin ze denkt dat ze nou eenmaal zo is en je niets kunt doen om bijvoorbeeld dingen niet te vergeten.En ze wil dus nergens mee geholpen worden.  

MissJones schreef op 02-05-2023 om 12:17:

Mijn dochter is 13 en heeft sinds een jaar de diagnose ADHD. Ze zit nu in 2 vwo en kan dankzij de medicatie redelijk meekomen. Helaas is huiswerk maken ook lastig, omdat ze dat 's avonds nog moet doen zonder medicatie. En de medicijnen zorgen ook niet voor een grotere motivatie, het verbetert alleen de concentratie.

Mijn zoon kreeg destijd langwerkend methylfendidaat voor overdag (van 8 tot 16 u) en daarna nam hij nog een dosis kortdurende (Ritalin) voor zijn huiswerk. Wie weet werkt zo'n oplossing ook bij jullie?

Aan de andere kant begrijp ik ook goed het gevoel van autonomie dat ieder kind ook wil ervaren. De kunst is daar een modus/middenweg in te vinden en niet maar alles op te lossen met begeleiding en contrôle (want zo ervaren pubers het vaak, met of zonder adhd).

MamaE schreef op 01-05-2023 om 00:32:

Leert ze wel efficiënt? In de brugklas is het niet normaal om enkel en alleen met school bezig te zijn. Dit gaan jullie geen van allen nog jaren volhouden.
Ik vind huiswerk niet maken of standaard bepaalde lessen skippen eigenlijk geen oplossingen. De achterstanden worden alleen maar groter. Tijdens toetsten wordt die stof ook gewoon getoetst. Ik begrijp dat een school daar niet mee akkoord gaat.
Ook vind ik het niet normaal om als ouder zo intensief betrokken te zijn bij het huiswerk van je kind. Het is bijna alsof je zelf de middelbare school gaat overdoen.

Kan ze niet op school huiswerk maken/leren na de lessen? Is daar niet een of ander programma voor op haar school? Ik vind 'wil ik niet' eerlijk gezegd te makkelijk.
Ze kan veel willen of niet willen, maar jij hebt ook je grenzen.

Kan ze ergens leren om sneller/efficiënter te leren?

Ik heb drie kinderen en met de oudste heb ik zes jaar intensief aan huiswerkbegeleiding. Ontzettend zwaar, naast vier dagen werken maar het was dat of geen diploma halen ondanks een IQ van 130.

Hoger onderwijs is goed gegaan ondanks alle onheilsberichten dat het zonder mijn hulp wel niet zou gaan .., De psychiater zei dat je vier jaar van zijn leeftijd moest aftrekken wat betreft plannen en zelfmanagement en dat klopte precies.

S.ndra schreef op 01-05-2023 om 08:18:

Ik ben ook wel heel benieuwd hoe anderen omgaan met het continue gedoe wat adhd met zich meebrengt in het gezin. Bij ons is er gedoe over heel veel dagelijkse dingen van opstaan tot aankleden, van huiswerk tot douchen. En met haar zusje veel gekibbel om niks. Dit levert voor iedereen in het gezin veel stress op, ondanks dat ze wel medicatie heeft.

Dat was er bij ons ook, helaas. Vooral het opstaan of eigenlijk enkel het opstaan maar dat was dan ook een dagelijks gevecht. Nu slaagt hij erin om zeven uur op zijn werk te zijn. En elke dag gezeur over huiswerk terwijl hij in het hoger onderwijs alles uit zichzelf deed. Ik wil maar zeggen: sommige dingen gaan na verloop van tijd echt makkelijkertijd, al blijft het op veel vlakken levenslang moeilijk.

MamaE schreef op 02-05-2023 om 11:59:

[..]

Hoe lastig adhd ook is, het lijkt me toch niet de bedoeling dat je als ouders een parttime baan hebt aan het overdoen van de middelbare school.

Heel veel extra vakken is leuk, maar in het geval van de dochter van TS niet in haar belang en ook niet haalbaar. Dan is een school waar op school ruimte is voor huiswerk en leren en de focus ligt op datgene wat er echt gedaan moet worden en niet op allerhande leuke bijvakken misschien wel passender.

Mijn ervaring is dat het huiswerk in de tweede en derde klas toch best fors meer wordt. Als het nu al niet lukt, geeft dat weinig hoop voor volgend jaar.

Ik ben misschien heel geprivilegieerd wat betreft mijn kind en haar executieve functies, maar ik heb in mijn leven toch ook al kinderen meegemaakt die daar zo'n volkomen gebrek aan hadden dat ze op hun 18e nog steeds hulp nodig hadden bij de meest eenvoudige dingen. Dus in die zin zou ik dat toch wel proberen te trainen door het voor te leven. Het kind helpen het zelf te doen in plaats van het voor het kind te doen.

Tja, niet de bedoeling… het is niet de bedoeling dat je kind adhd heeft maar je roeit met de riemen die je hebt en je maakt er het beste van. Mijn buikgevoel zei me dat ik mijn zoons frontale kwab moest zijn zoals dat hierboven zo mooi werd geformuleerd en dat ben ik geweest tot hij ruim 18, 19 was. Toen was het niet meer nodig. Ik had nooit kunnen toekijken hoe hij door het ijs zakte. Een kind met een lichamelijk probleem help je ook. 

En ja, dat ging met periodes heel erg ten koste van mezelf. De andere kinderen vonden ook soms dat er teveel tijd naar hun broer ging. Toch zei jongste onlangs nog dat ik dat supergedaan heb met oudste. Hij heeft een diploma, en hij heeft best een fijne schooltijd gehad. 

Aanvulling: wat ik wil zeggen: soms en bij sommige kinderen is het wel beter om dingen te begeleiden of zelfs over te nemen tot het kind eraan toe is om dit zelf te doen/ leren. Voor ogen houden dzt die zestienjarige met spierbundels en een vriendinnetje in plannen minder ver staat dan zijn zusje van elf. Maar op zijn 22ste kan hij wat dat betreft inmiddels wel 18 zijn

Pinokkio schreef op 03-05-2023 om 00:28:

[..]

Wat bedoel je eigenlijk met ‘niet de bedoeling’? Wiens bedoeling? Is er een bedoeling dan?😁

Ik denk dat ik ook wel bij mijn makkelijkste kind een parttime ‘baan’ had aan het ‘overdoen’ van middelbare school.
Als een baan heb ik het nooit gezien en zo spannend kunnen die eerste jaren op middelbaar qua stof nu toch ook niet zijn als je zelf middelbaar hebt gedaan. Dat meegaan met de stof wordt meestal met de jaren wel minder.
In ons geval zeker niet helemaal, maar op een bepaald moment kreeg ik het zelf niet meer bijgebeend idd en dan is dat gewoon zo.
Ik heb zelf bijv nooit Latijn en Grieks gehad en vond het erg leuk daar wat in ‘mee te leren’.Was het nodig? Geen idee. Je kunt natuurlijk nooit testen hoe je kind het zonder had gedaan.
Ik vond het leuk en het deed kind goed, het ging hier ook min of meer vanzelf.
Maar op een bepaald moment ging de stof me te snel en kreeg ik het niet bijgebeend.

Mijn insteek was doorgaans dat vraag van kind leidend was (dat vond ik bij dit kind het meest passend) en geregeld werd me gevraagd planningen te maken, in de loop van de jaren ging kind dat steeds meer zelf doen.

Hier geen diagnose maar zeker wat kwetsbaarheden. In combinatie met een minder persoonlijk klimaat op scholen (mijn inschatting dan) geen overbodige luxe om wat te ondersteunen vind ik.

Natuurlijk zou ik ook liever zien dat elk kind de nodige ondersteuning zou krijgen en dus op school want niet ieder kind krijgt het thuis. Ik heb helaas het idee dat het voor veel kinderen steeds minder passend is.

Hier scheelde het ook dat ik zelf graag en makkelijk studeer en ook zelf adhd heb dus ik was graag met de stof bezig en tegelijk voelde ik goed aan wat zoon nodig had. Het scheelde ook dat hij mijn hulp erg apprecieerde en dat het samen leren vaak heel gezellig was. We hebben mede daardoor een ijzesterke band en de knuffel die ik op zijn afstudeerreceptie kreeg zal ik nooit vergeten!

Maar ik heb wel nachtenlang notities geordend, me zelf de stof eigen gemaakt etc … Ik begrijp heel goed dat niet iedereen dat zou zien zitten. Kinderen van laagopgeleide ouders of heel drukbezette ouders die dat soort begeleiding niet kunnen krijgen zijn sterk benadeeld en dat zou niet moeten zijn ..,

Hier ook veel herkenning! Mijn zoon zit nu in de brugklas. Hij is nog niet gediagnosticeerd met ADD, maar ik weet wel zeker dat dit wel bij hem speelt. Hij redt het tot nu toe wel met huiswerk en veel hulp van mijn man en mij, maar ik vraag me af of onderzoek/diagnose en daarna dan eventueel medicatie niet toch een goed idee zou zijn. Misschien maakt hij het wel heel moeilijk voor zichzelf door het nu zonder te moeten/willen doen.