Pfff, confronterend...

Rode beuk

Ik snap je denk ik, en ik denk, zeker als het om je kinderen gaat, dat er een open zenuw geraakt wordt. Wat het ook moelijk maakt het te bekijken van de andere kant. De combi zakelijkheid en mensen verhoudt zich soms moeizaam. Het probleem is ook dat de rek uit de zorg is. Hier gaan heel veel mensen, niet alleen zorgenkinderen, nog veel van merken ben ik bang.

Ja ja

De vooroordelen vliegen je hier om de oren. Zelf lees ik 1 al lang mee op dit forum, vandaar mijn vertrouwdheid met Fladders halflege glazen. 2 ik ben al enige jaren in het bezit van een niet gering zorgenkind en heb dus ruime ervaring met BJZ. 3 Ik zie niet in waarom een metafoor rond de tandarts niet zou mogen en die rond een terminale bejaarde in een verpleeghuis wel.
Zodra je vragen durft te stellen roepen de dames dat het niet anders kan of je hebt geen ervaring met het onderwerp enz
Men is wel zo zakelijk om het geld aan te pakken, dus zakelijkheid is zo gek nog niet. Ja, ik ken de problemen uit eigen ervaring maar ik ben dus dankbaar dat ik in een land leef waar ik. hulp kan krijgen en fatsoenlijk verzekerd kan zijn.

Nog maar eens een keertje...

Ik heb dit topic NIET geopend om over BJZ en zo te klagen. Ik vind het niet meer dan logisch dat er regels zijn waar je aan moet voldoen om zorg te krijgen.
Ik heb dit topic zelfs niet geopend om te klagen over de bureaucratie, de willekeur, het gevaar om plotseling een overijverig iemand te krijgen die meent dat jij een slechte moeder bent en dus maar gauw met een OTS om de oren moet worden geslagen.

Ik heb dit topic geopend omdat ik puur vanuit mijn emotie zo verdrietig word van de rapportages en indicaties, waarin alle negatieve dingen zo in de spotlights komen te staan.

Dat hoort. Dat moet. Dat kan niet anders. Met "Jantje is een vrolijk kind en helpt zijn moeder zo leuk met de afwas" krijgt een zorgenkind, dat verder niet in staat is normaal te functioneren niet wat het nodig heeft.

Maar als moeder is het wel godvergeten hard om tot in de kleinste details, zwart op wit te lezen dat kindlief nooit zelfstandig zal worden en dat alles erop is gericht om hem door het voorgezet onderwijs te slepen zo goed en zo slecht als het gaat, want wat er niet in zit haal je er ook niet uit.

Als iemand dan begint te zeuren over tandartsen en het feit dat ik momenteel niet werk en "dus wel" een uitkering zal hebben en "dus" tijd zat om bij BJZ op audiëntie te komen om te komen toelichten waarom Jantje van geen kanten spoort, dan heeft die iemand er geen moer van begrepen.

Fio, ja, je hebt gelijk, de pijn in de zorg gaan we allemaal voelen. Er moeten maatregelen genomen worden die niet leuk zijn. Maar ik heb dit topic niet geopend om het daarover te hebben.

Ik heb dit topic geopend als MOEDER van een kind waar ik ontieglijk veel van hou, van wie ik heel mooie kanten zie, heel unieke eigenschappen, talenten, etcetera, maar die in een rapportage/herindicatie amper genoemd worden, omdat het daar vooral gaat om "wat kan/is je kind NIET en wat kunnen we daar mee".

Verdriet, dus. Puur, rauw, intens verdriet, om een prachtig kind dat het nooit zal redden als zelfstandig mens. Om een schitterend joch vol creativiteit en originele invallen, dat ervan droomt zelf ooit een vrouw en kindertjes te krijgen en daar regelmatig over praat, terwijl de kans dat dat gebeurt niet groot is.

Als iemand dan begint te vingerzwaaien, krijg ik neigingen om te sláán. En wie dit niet snapt, zal het nooit snappen en kan beter zijn/haar mond houden in een topic waarin het puur om de emotie gaat.

Ooievaar

Ik weet niet wat erger is: jouw zelfingenomen arrogantie en domme aannames, of mijn zogenaamde halflege glazen.

Exit

Ik ga forumbeheer vragen dit topic te verwijderen. Het dient nergens meer voor, behalve persoonlijke aanvallen (waarvoor mijn excuses, ook naar Ooievaar).

Ooievaar

Ik lees nergens dat jij er niet over zou mogen meepraten omdat je wel geen zorgenkind zal hebben (of om welke reden dan ook). Gezien de persoonlijke aanvallen die jij steeds inzet, vind ik dat men uiterst mild tegen je is. Je klopt jezelf op de borst omdat jij zonder klagen doet wat BJZ verlangt, en andere mensen niet? Tja, misschien is jouw ervaring wel anders dan die van andere mensen. Dat kan en daar mag je blij mee zijn. Maar het is niet de enige mogelijke ervaring. De ervaringen van andere mensen mogen er ook zijn.

Bezuinigen

Vanuit mijn perspectief zou het handig zijn om al die signaleringslijsten en ZATteams en dergelijke onmiddelijk op te heffen. En dat scholen de ambulante begeleiders die nu zonder werk komen te zitten in vaste dienst gaan nemen. Dat geklets moet nu maar eens afgelopen zijn. Tijd om werkelijk de handen uit de mouwen te steken. We weten het nu wel. Breng gewoon de ontwikkelingsgerichte kennis in de school en schaf de bureaucratie af. Geef de mensen gewoon zelf de instrumenten in handen om problemen met kinderen op school op te lossen. Er is gewoon geen geld voor geneuzel. Ook al zet je 10 deskundigen bij elkaar, daarmee krijgt een kind nog geen ontbijt voor het naar school gaat. Het geld moet gaan naar de leerkracht, de klas en de inrichting van goede schoolgebouwen.
Tot mijn grenzeloze irritatie overhoorde ik een gesprek tussen twee mensen, uit het onderwijs, waar een zinvolle uitwisseling over kinderen met PDD-NOS en aanverwanten weer eens naadloos overging in een sociaal geval waar de enige remedie het AMK zou moeten zijn. Ben maar even ergens anders gaan zitten.

Ontwikkelingsmogelijkheden

En dan kun je je bezighouden met de sterke kanten van kind, zijn/haar ontwikkelingsmogelijkheden. Dat is zinvoller dan moeten peuren in de onmogelijkheden. Voor iedereen.

Moek en fladder

En waar heb jij gelezen dat ik doe wat BJZ vraagt? En ja, er is diverse malen gezegd dat ik ' niet weet waar ik over praat'. En dat is echt niet waar. Wat ik interessant vind is dat zelfs maar de geringste poging om eens een andere invalshoek te proberen, leidt tot een verongelijktheid die, toch al ruim voorhanden, bizarre proporties aanneemt.
Fladder ik zal je het halfvolle glas blijven aanreiken de komende tijd. Er komen zeker weer nieuwe kansen, want er is altijd weer een volgend item waar je op 2 manieren tegenaan kan kijken. Heus, ik raad het je aan. Je moet namelijk toch verder met de instanties, hoe je het ook aanpakt. Kun je net zo goed zorgen dat je het jezelf zo comfortabel mogelijk maakt.

Candide ou l'optimisme

Het is best fijn om naief ondanks alle tegenslagen toch te concluderen dat dit de best mogelijke van alle jeugdhulpverlening is. En dat je dan maar beter in je tuintje kunt gaan werken want tegenslag zorgt dat je je niet verveelt en heeft alle soorten van opvoedkundige voordelen.
Ach en Zen en stoicijnen hebben ook zo hun verdiensten.
Neemt voor mij niet weg dat de realiteit toch ervaren wordt en benoemd mag worden.

Opvallend

Ik vind het eigenlijk heel opvallend, maar ook wel schrijnend, dat er in dit draadje zo langs de pijn van Fladder heen wordt gepraat. Er wordt gesproken over andere invalshoeken, maar die invalshoeken doen de pijn geen recht, die invalshoeken zijn eigenlijk enorm off topic.
Ik begrijp die pijn waar Fladder het over heeft, geloof ik wel.
Als je in je bubbel leeft van aanpassing, dan kun je zien wat de sterke kanten zijn van je kind (gelukkig maar!). Dan kun je die positieve dingen waarderen.
En dan wordt je een soort van tevreden met wat je hebt. Tel je zegeningen enzo.
Maar, dan gebeurt er iets, meestal juist op een moment dat je kwetsbaar bent. Je moet bijvoorbeeld een aanvraag indienen, je krijgt een onderwijskundig rapport, of je ziet je kind ineens een keer alleen staan op het schoolplein.
En dan barst de bubbel. Dan zie je het weer zoals het ook is. Dan zie je kind ineens weer zoals hij is. Als iemand die het misschien helemaal niet gaat redden, iemand die zijn hele leven tegen beperkingen aan zal lopen en nog een jarenlange strijd voor de boeg heeft. En dat is pijnlijk. Dat is schrijnend. En dat kan je verdrietig, en ook heel erg bezorgd maken.
Dat gevoel.
Dat gevoel herken ik. Op een andere wijze, ik heb een ander kind en bevind me in een andere situatie, maar ik herken het. Het is een bloedend moederhart. Ik wilde dat daar pleisters voor waren.

((Fladder))

Precies, zo is het, Karmijn.

Maar ik ben het gezanik over halflege glazen en dat ik niet werk en dus een uitkering en tijd zat heb, helemaal kotsbeu. Ik heb vanmorgen al naar het forumbeheer gemaild om dit topic weg te halen, dit is nog niet gebeurd (ze hebben vast ook een leven buiten OOL ) maar ik hoop dat ze het snel lezen.

Ik heb in dit hele topic niet de bedoeling gehad te klagen over BJZ, scholen en zo. Alleen wilde ik schrijven over dat confronterende, als je er met de neus bovenop wordt gedrukt als je zoon anders is en het waarschijnlijk niet zelfstandig gaat redden.

Blijkbaar is dat voor bepaalde mensen een aanleiding om er andere zaken bij te halen die ik in andere topics heb geschreven over mijn niet-werk en (veronderstelde) uitkering en ervaring met "de zorg".
Dat is een risico als je openhartig bent op een forum. Dat weet ik. Blijkbaar triggert dit aannames en vooroordelen over mij als steuntrekkende aandachttrekster die niks beters te doen heeft dan de zorg en het onderwijs naar beneden te halen.
En dan kan ik nog zo hard mijn best doen om het wél genuanceerd te brengen, als bepaalde mensen eenmaal dat beeld in hun hoofd hebben, blijven ze daar koppig aan vasthangen.

Ik wil iedereen die wel begreep waarom ik dit schreef (NIET om instanties af te zeiken!!!!!!!!! Dat was NIET mijn intentie!!!!!!!) bedanken en hoop van harte dat er straks nog iemand van het forumbeheer online is om dit weg te halen.

Best mogelijke

Ik heb nergens geconstateerd dat het PGB van Fladders kind de best mogelijke vorm van jeugdzorg is. Het is ook niet de slechtst mogelijke jeugdhulpverlening. Was het dat wel, dan zou ik Fladder toch moeten aanraden er geen gebruik van te maken, slecht is slecht nietwaar? En wie wil er nu iets slechts voor zijn kind?
Wij hebben allemaal af en toe een bloedend moederhart. Fladder noemt dat haar kind door het vo gesleept zal moeten worden. De mijne zal hoogstws nooit een vo diploma halen. Maar ik zie er nu eenmaal geen heil in om me dan ook nog te beklagen dat er rapportage ligt, bijvoorbeeld. of dat ik op moet komen draven om hulp te regelen. Woonde ik niet in het rijke westen, ik zou niet op hoeven draven, maar ik kreeg ook geen hulp. Ik heb nog steeds geen zin in doen wat Fladder vraagt: beklag leveren op aanvraag bij elke complicatie. Dat er hulp wordt geleverd en moeite wordt gedaan om Fladders kroost ' door het vo te slepen' vind ik goed nieuws, in een verder moeilijke situatie. Dat is geen reden om de draad te sluiten.
Je kunt geen draad starten en de deelnemers toebulderen dat ze moeten doen wat je in je hoofd had, en uitsluitend bijval moeten leveren. Het is al eerder gezegd in de draad: Dit is een discussie forum, geen applausmachine.

Fladder

Ik vind dat je heel duidelijk bent geweest in je vraagstelling en ik heb er bewondering voor, hoe je probeert om het te redden. (tenminste, zoals ik je van dit forum ken ; )
Ook heb ik er bewondering voor hoe je steeds in deze draad weer probeert om eerlijk en duidelijk de draad, die steeds off topic raakt weer on topic te krijgen.
Jammer dat dit niet zo wil lukken, want het gevoel dat je beschrijft is denk ik heel wezenlijk en herkenbaar voor veel ouders van zorgenkinderen.
Het maakt daarbij volgens mij niet eens zoveel uit, hoe groot die zorgen zijn. Ik geloof nooit zo in onderlinge vergelijkingen tussen de mate van 'zorgenkind'. Pijn is pijn, verdriet is verdriet, een bloedend moederhart is een bloedend moederhart. Iedere 'zorgenouder' zal jouw gevoelens denk ik wel kunnen herkennen. Vandaar dat ik de off topic ontsporing van deze draad zo verbazingwekkend vind.
Maar goed, ik snap wel dat je hem weg laat halen.

Ooievaar

Je bent een stoere meid, hulde! Echt helemaal alleen alles gedaan, zonder enige vorm van "pfff, even luchten" of overleg? Echt, helemaal geweldig, petje af, diep respect!
Nee, ik hoef geen applaus, maar ben vooral op zoek naar de ervaring van anderen. Ook jouw ervaring, hoe je het helemaal alleen hebt gered, Dat mag je óók best delen in dit topic.

Ik heb respect voor mensen die het 100% solo kunnen doen, zoals jij. Maar ik heb allesbehalve respect voor de arrogante houding die zij daarbij aannemen tegenover mensen die wél behoefte hebben aan contact met anderen, behoefte aan "delen", zelfs behoefte aan een virtuele schouder als je eens een uitgesproken kutmoment hebt.
Werkelijk, de opgetrokken wenkbrauwen zijn bijna zichtbaar in jouw berichten. Als jij dat nodig hebt om jezelf beter te voelen: leef je uit. Maar niet bij mij.
Ergens vermoed ik dat mensen zoals jij jaloers zijn op mensen die wél zo slap zijn om ervaringen van anderen te vragen en hun eigen goede én slechte ervaringen durven te delen met anderen. Met het risico (maar niet het doel) dat er inderdaad een applausje opstijgt. Maar vooral om inzicht te krijgen hoe anderen dat voor elkaar krijgen met of zonder hulp, en om herkenning. Zónder misprijzende toontjes, half gelezen oude berichten, aannames, vooroordelen en dat soort dingen. Of opbieden: "mijn kind heeft nog meer handicaps en haalt het VO waarschijnlijk niet eens". M.a.w. "hou je bek, Fladder, stel je niet aan en zeik niet".

En ik verdom het om jouw superioriteitsgevoel te voeden. Vandaar: exit topic.

Karmijn

Mij verbaast niets meer na >10 jaar forummen. Er zijn mensen die op een respectvolle manier tegengas kunnen geven. Ik hoef echt niet altijd gelijk te krijgen, integendeel.
Er zijn ook mensen die zo ongeveer klaarkomen als ze kunnen laten zien hoeveel slechter zij het hebben, maar hoeveel beter zij het doen, hoe weinig hulp ze daarvoor nodig hebben en vooral hoe fout de ander het "dus" doet.

Klaar. Uit.

En nu ga ik wat LEUKS doen!

Fladder

Wij zijn een gezin met 2 autistische zonen, een met rugzakje op een gewone basisschool, een op het speciaal onderwijs met een pgb voor thuis.

Driekwart van de tijd loopt alles lekker: de pgb-begeleidsters zijn goed, de beide scholen houden rekening met de mogelijkheden en onmogelijkheden van onze kinderen, we zien zelf (allevier) ook de humoristische kanten van het autisme, zelfs het taxibedrijf dat jongste van school naar huis brengt doet dat goed.

Maar er is een periode van het jaar, zo rond de maand maart, dat de moed me in de schoenen zakt: dat is de tijd dat de herindicaties voor het pgb en/of rec4 moeten worden aangevraagd, er een nieuwe diagnose gesteld moet worden, etc. Eindeloze vragenlijsten, verslagen waarin uitgebreid alle zwakke punten beschreven worden.

Soms denk ik wel dat ik het beter aan zou kunnen als ik niet door die jaarlijkse mallemolen moet, maar ja: dat speciaal onderwijs is nodig; dat pgb is nodig; zonder dat redden onze kinderen het niet. En als alles weer achter de rug is, en de indicaties binnen zijn, dan slaak ik een grote zucht van opluchting, en kan ik weer verder.

Dus: ja, herkenning van het gevoel dat je in je eerste post beschrijft. En ik ben iemand, voor wie het glas meestal tot de rand gevuld is: ik ben een rasoptimist. Ze moeten dat glas alleen niet ieder jaar omkieperen!

Ingrid

Ingrid

Kijk, dit kan ik volgen. Maar ik zie hier stress doorklinken over de vraag: krijg ik de herindicatie of niet? Is dat niet de reden dat de moed je juist bij deze klus in de schoenen zinkt?
Voor het overige ken ik jou inderdaad niet als iemand die inderdaad veelvuldig verontwaardigd forumt over instanties, extra te nemen moeites enz. enz. Dus dat van dat rasoptimisme neem ik direct aan. Ik heb Fladder al uitgelegd dat mijn advies over halfvolle glazen ook voortkomt uit een zekere verzadiging in dit opzicht als het om Fladders bijdragen in het algemeen gaat. ahem.

Advies aan ooievaar

Als iemand anders precies hetzelfde zegt als Fladder, mag het dus wel van jou? Dit wordt wel een heel raar verhaal.

Als je een probleem met Fladder hebt, of met haar stijl, heb ik voor jou een simpel advies: lees haar bijdragen niet. Als je ervoor kiest ze wel te lezen, zet dan geen zinloze persoonlijke aanval in op iemand die jou niets misdaan heeft. Ik ben zelf ook meer van de discussies en adviezen dan van de gevoelens, maar dat is persoonlijk en ik ben niet zo arrogant om te roepen dat mijn stijl de enige juiste is.

En wat betreft het feit dat iedereen over je heen valt, hierbij nog een gratis tip: als je een probleem hebt met één iemand, kan je nog volhouden dat het allemaal aan die ander ligt. Als je een probleem hebt met een heleboel zeer verschillende mensen, zou een beetje zelfonderzoek misschien niet gek zijn.

Zelazny

Dat herken ik wel, ik moest een uitgebreide vragenlijst invullen voor over mijn zoon, ivm diagnose ADD. Het staat dan ineens heel zwart op wit, maar juist goed voor mij omdat ik toch duidelijk had voor mijzelf dat starten met medicatie het proberen waard was. Als ik dit elk jaar zou moeten doen, zou de angst dat het niet zou lukken om die hulp te krijgen voorop staan.

Tja moek

Je ergert je aan Ooievaar, maar Ooievaar mag zich niet ergeren aan een ander en moet dus die bijdrages overslaan. Sorry, maar dat vind ik tegenstrijdig.

Linzel

"Het feit dat ik een bril nodig heb, doet er niets vanaf dat ik ongelofelijk mooie blauwe ogen heb "

Kort, krachtig, verrukkelijk relativerend en gewoon wáár!

Dank je!

Fladder

En niemand beweert iets anders. Het is niet leuk dat je louter de negatieve zaken moet benadrukken om daar te komen waar je wilt zijn.

Fio

Laat maar, stel je voor dat mijn glas nog halfleger wordt

Zelazny

Ja, dat lijkt me heel naar. Iets waar je dan blij mee bent kan in je nadeel werken, want de vraag is ,hoe gaat het op lange termijn zonder die hulp?

Ooievaar

Ooievaar schreef:
"Anne2: "Blijkbaar is het nodig dat je zeer weerbaar bent en sociaal vaardig wil je geholpen kunnen worden." als je gelijk hebt, dan gaan de PGB's, TOG's en rugzakjes dus naar de kinderen die in het bezit zijn van sociaal vaardige en weerbare ouders en niet naar de kinderen die het het hardste nodig hebben? Nee toch?"

Waarom is dat zo bijzonder? Dat is bij veel zo. Helaas.
Je moet onderbouwen waarom je iets nodig hebt. Diegene dat het beste kan vervatten, heeft een puntje voor. Diegene die diegene die dat het beste kan vervatten, vraagt om hetzelfde kunstje voor hun te doen, *ook*.

Omgekeerd

Op een dag gaat waarschijnlijk de omgekeerde redenering werken: al die PGB's blijken niets uit te halen. Stoppen ermee maar. Ik lees bij Balans dat er in ieder geval dit jaar 3% af gaat om te beginnen en dat meer volgt.
En Fladder, ik dacht dat jij deze draad ook per se wilde stoppen? Nu post je weer, je wil toch wel doorgaan met de draad begrijp ik nu?

Judith

Het was een retorische vraag. Omdat er altijd zo wordt geloeid dat het kei-hard-no-dig-is, terwijl in het echt de kinderen die het het meest nodig hebben, misschien niets krijgen. Al was het alleen maar omdat handigere ouders zoveel binnen halen via aangedikte aanvragen, dat de rem er nu op gaat. Zodat de niet-zo-assertieven nu pas echt kansloos zijn. Ik weet het, ik weet het, de wereld is niet eerlijk.

Ooievaar

Is Ooievaar je echte nick of een (van de) gelegenheidsnick(s)?

"Wij hebben allemaal af en toe een bloedend moederhart."

Nee hoor, dat is echt niet zo. Er zijn ook moeders die er niet aan moeten denken, bijv. om hun kind door het VO te slepen. En daarbij zijn sommige harten hartenlozer en sommige kinderen hebben ook minder en factor of geen factor. Dus een bloedend moederhart: je generaliseert daar waar het om nuance vraagt. Is niet erg: ik constateer alleen.

"Fladder noemt dat haar kind door het vo gesleept zal moeten worden. De mijne zal hoogstws nooit een vo diploma halen."
Dat is natuurlijk niet niets. Ik heb een kind dat nooit zal meedoen aan de Olypische Spelen. Aan de andere kant ook weer niet aan Paralympics. Scheelt weer veel gedoe: ik weet in elk geval dat ik het niet hoef te proberen. En mogelijk scheelt het ook verdriet: ik hoef niet aan te zien wat voor een strijd dat is voor m'n kind. Wat je kind ook (niet) heeft: uiteindelijk willen we allemaal dat ie op z'n plek is en gelukkig is. Dat is voor ieder anders. Maar proef ik uit je zin dat er van jou uit een soort wedstrijd is, wie er het ergste aan toe is en daar het stoerste (=minst emotioneel) mee omgaat?

Maar ik zie er nu eenmaal geen heil in om me dan ook nog te beklagen dat er rapportage ligt, bijvoorbeeld. of dat ik op moet komen draven om hulp te regelen. "

"Woonde ik niet in het rijke westen, ik zou niet op hoeven draven, maar ik kreeg ook geen hulp."

Ik woon ook in het rijke westen maar ik heb geen hulp gekregen hoor. Jij wel ? Wat een luxe positie. Ik moest het toen ik eindelijk fysiek en emotioneel een vuist kon maken en kon formuleren wat er nodig was, het komen halen, vriendelijk, altijd maar vriendelijk. Terwijl ik op was en het water mij aan de lippen stond. Was jij dan nooit op? Oh, wat een luxe positie. En toen er hulp 'kwam' moest ik me in allerlei bochten wringen om het passend te laten zijn. Vriendelijk, natuurlijk. Want in een bepaalde vorm in een afhankelijkheidssituatie. Dus toen kreeg ik hulp, dacht men dat het passend was, ging de instantie die mij had gekoppeld aan de hulp verder en kon ik heel moeilijk pas ergens anders terecht.

"Je kunt geen draad starten en de deelnemers toebulderen dat ze moeten doen wat je in je hoofd had, en uitsluitend bijval moeten leveren. Het is al eerder gezegd in de draad: Dit is een discussie forum, geen applausmachine."

Weer generalisatie met invulling van dat wat op toepassing is voor jou, plakken op de rest. Is dit alleen een discussie forum? Goh ik merk dat dit een filosofische vraag is. Dit een discussieforum noemen, dekt niet de lading waar dit forum wel niet allemaal voor gebruikt wordt. Vroeg Fladder om een applausmachine? Volgens mij niet.. maar dat maak jij er van om op die manier haar posting wat onderuit te halen door het belachelijk te maken. Dan ga je niet meer in op de inhoud, dan maak je er een vorm van. Daarmee haal je je eigen stelling onderuit.