Ik weet niet (meer) wat ik met mijn zoontje (5 maand) aan moet.... help!

Elsje78

Ik ben blij dat ik zo weer naar de ha kan. Net stokte de ademhaling van mijn zoontje een paar keer. Vond ik wel even eng. Hij klinkt ook wel heel slijmerig met ademhalen.
ik eis echt een doorverwijzing.

Hebbes

Doorverwijzing gekregen! Wordt zo teruggebeld door het ziekenhuis wanneer ik terecht kan. Liefst zo snel mogelijk omdat hij een paar keer stopte met ademhalen. Heb gegoogled en begrepen dat dat kan voorkomen in combinatie met reflux.

Nu je vermoed dat je zoon allergisch is, doe je dan voorzichtig aan met bijvoeden? Introduceer de producten, begin met gekookte groente en later pas fruit, geef nog geen brood, ik heb van mijn dietiste een hele lijst producten gekregen in groep 1, 2, en 3 waarin staat waarmee je beginnen kunt. Introduceerd desnoods een week lang hetzelfde, dan weet je hoe het valt. Als je wilt kan ik de lijstjes wel even voor je overtypen. Lijsten staan ook wel op internet, maar ik weet zo even geen links.
succes!

(en ik liet alle pinda op 1x na achterwege tijdens zwangerschap en borstvoeding en heb toch een zoon die op een krummeltje pinda reageert, richtlijnen zeggen niet alles)

Wist ik ook niet

Ik wist ook niets van pinda en allergie. Is me ook nooit iets van verteld dus tijdens zwangerschap en nu terwijl ik bv geef gewoon soms een boterham met pindakaas en gewone pinda's op. Stond onder controle van ziekenhuis en dit is 1e wat ik hoor. En ook op het CB heb ik er nooit iets van gehoord. Wist wel van gewone pinda's en verslikkingsgevaar. Overigens zitten er in heel veel voedingsmiddelen pinda's verwerkt. Maar nu ik het weet kan en zal ik er rekening mee houden.

Ik hoor soms zo veel van verschillende mensen dat ik ontzettend ga twijfelen aan mezelf. Zo heb ik laatst ontdekt dat mijn zoontje zijn lichaamstemperatuur rond de 36 ligt, dus had ik gelijk toen ik zei dat hij echt ziek was met 37,5

Mijn zoontje is bijna 5 maanden, gezond en rond. Van de week een paar lepeltjes fruithapje gehad om te proeven wat er wel in ging.
Ik prijs me dus maar gelukkig dat hij het zo goed doet. En kan me helemaal voorstellen hoe moeilijk het voor je is als dit niet zo is. En je kunt niet alles weten!!
Ik kan je hier geen advies in geven helaas. Maar bewondering voor je doorzettingsvermogen en lef om te reageren ondanks de wat lastigere reacties op je hulpvraag.

Poeh

Nou hoop gedoe gisteren. Alle ziekenhuizen in de omgeving hebben een wachtlijst van minstens 4 weken. Uiteindelijk ben ik met hem naar de eerste hulp gegaan (dit op advies van een arts assistent van een kinderafdeling. Een paar uur gezeten en me niet weg laten sturen en ik ging naar huis met een recept voor Zantac. Gisteren heeft hij het 2 keer gekregen en volgens mij heeft het al effect. Hij heeft bijna niet gekreund afgelopen nacht, ik heb hem niet de hele nacht rechtop hoeven houden. Ik heb dus geslapen!
Blij dat ik niet weken heb gewacht op een afspraak met een kinderarts.

Desperate Housewife, trek het je niet aan. Je kan niet alles weten. Voor sommigen zijn bepaalde dingen heel logisch en een ander heeft er nooit van gehoord.

Kinderen kunnen slapen leren

Beste Desperate Hauswife,
Ik heb onlang een boek gelezen dat heet, Kinderen kunnen slapen leren. Grof vertaald uit het duits omdat het in die taal geschreven was.
En daar stond een zin in die me bij is gebleven.
"Op het moment dat kinderen inslapen, nemen zij hun omgeving waar. Als zij later dan weer wakker worden, verwachten de kinderen deze omgeving ook weer zo aan treffen. Mocht dit niet zo zijn dan is dit een reden om overstuur te raken".
Dit verklaard in mijn ogen ook het hysterische huilgedrag van je zoon, want jij ( de allerbelangrijkste persoon in zijn leven) bent niet aanwezig.
In het boek werd aangeraden, te proberen om het kind alleen in te laten slapen.
Kan begrijpen dat dit niet heel makkelijk is. Maar misschien is een bedritueel een ondersteuning daarbij. Ook heb ik gemerkt dat het mijn dochter (7 maanden) goed doet als ik haar aanspreek en mijn handelingen verklaar. Als zij bijna in slaap valt leg ik haar in bed en vertel ik dit haar. Misschien met de gedachte dat ze erop een bepaalde manier toch bewust van is wat mijn intentie is.
Ik schrijf het als een tip en hoop dat je er iets mee kunt.
Verder ben ik erg benieuwd of dat onderzoek met die oortjes wat heeft opgeleverd.
Groetjes

Flauwekul lieke

De verklaring uit het Duitse boek wat je schrijft is een volledig uit de duim gezogen, volstrekt onwetenschappelijke verklaring voor een zelfbedachte theorie dat kinderen slapen kunnen leren. In dezelfde categorie vallen de de verklaringen over stille eenzame babykamers, omdat het in de baarmoeder stil zou zijn, waarbij de constante aanwezigheid van de moeder tijdens de baarmoedertijd maar even als onbelangrijk wordt uitgevlakt.
Kinderen vallen makkelijk in slaap als ze zich veilig voelen. Praten met je baby, ongeacht waarover op een rustige toon kan helpen om dit gevoel te geven. Het is verder wetenschappelijk aangetoond dat een ouderwetse opvoeding met veel laten huilen zorgt voor baby's die gemiddeld meer en langer huilen dan kinderen waarbij wel op hun behoeften wordt ingegaan.
Waar ik eigenlijk van schrik is hoeveel mensen zonder zich maar te verdiepen in eventuele oorzaken allerlei onbewezen slaaptechnieken aanbevelen die evenveel waarde hebben als bakerpraatjes, terwijl ondertussen toch duidelijk te lezen valt dat de betreffende baby reflux heeft en dus dit gedrag vertoont door PIJN.
Groetjes Primavera

@ primavera

Beste Primavera,
Inderdaad had ik niet alles doorgelezen en wat dat betreft heb je gelijk.
Toch wil ik opmerken dat ik niets uit mijn duim heb gezogen.
Het boek heet: Jedes Kind kann schlafen lernen. Geschreven door Annette Kast-Zahn en Hartmut Morgenroth.

Ik wil hier niet pleiten voor je kind te laten huilen want dat heb ik absoluut niet gezegd en dat is niet mijn intentie geweest!
Zelf moeder van een dochter van 7 maanden weet ik hoe moeilijk het is als je je kind hoort huilen en je er niets maar dan ook niets aan kunt doen. Huilt mijn kind dan pak ik haar ook op.

Primavera, je weet kennelijk hoe het moet. Maar geef andere mensen dan ook de ruimte om te experimenteren.
Ik zeg niet dat ik het weet, juist het tegendeel is waar. Maar door de dingen die ik gelezen heb, waar ik in geloof ben ik die dingen gaan hanteren en bij mij werkt het. Ook vind ik dat wat er in boeken geschreven staat niet letterlijk hoeft te nemen, maar naar je eigen mening moet interpreteren.
Ok groetjes

Primavera

veel laten huilen van babies is ongetwijfeld slecht voor hen. Maar daar heeft niemand het over. een baby leren slapen kan wel degelijk, weet ik uit eigen ervaring. Mijn 1 na jongste was een huilbaby, oververmoeid, deed hazeslaapjes. Pas toen ik haar in haar bed ging leggen en liet huilen (niet lang, max 10 minuten) veranderde ze na 1 dag naar een hele vrolijke, uitgeruste baby, die praktisch niet meer huilde itt daarvoor, toen huilde ze minstens de helft van de dag. Tuurlijk vallen babies in slaap als ze zich veilig voelen, maar dat kan ook goed hun eigen bed zijn. Niemand heeft het hier over babies laten huilen en niet op hun behoeftes ingaan. Ik ben bijv juist op de behoefte van mijn dochter ingegaan door haar in haar eigen bed te gaan leggen, ipv haar steeds bij me te houden en te overprikkelen.

Tja, dat soort reacties schieten inderdaad niet echt op. Okee, je wist het niet en het was niet handig van je maar het heeft je wel iets opgeleverd, punt!

Mijn zoontje had trouwens "gewone" reflux en een koemelkallergie en groeide toch als kool. Kwestie van goeie voeding denk ik. Bij hem was er een direct verband tussen de hoeveelheid koemelk die ik dronk en de hoeveelheid die hij teruggaf. Toen ik radicaal stopte met alle melkproducten stopte hij radicaal met spugen. Duidelijker kun je het niet hebben.

Wij zijn naar een dietiste gestuurd en die heeft ons hele voedingsschema tegen het licht gehouden. Ik ben doorverwezen via de CB-arts, dat ging opzich redelijk makkelijk. Kwestie van de juiste symptomen opnoemen zeg maar.

Als je wil kan ik wel een lijstje met hoogallergene producten reproduceren. Al denk ik dat het handiger is om zelf ook zo'n doorverwijzing te regelen. De kans zit er namelijk in dat je op langere termijn te eenzijdig gaat eten met alle gevolgen van dien.

Wetenschappelijk bewezen

Heb niet hele draadje gelezen, maar wilde even reageren op primavera.
Er is een wetenschappelijk onderzoek gedaan in het wilhelmina kinder ziekenhuis in Utrecht naar huilbaby's, nu zo'n 10 jaar geleden. Daaruit kwam wel degelijk dat het even laten huilen van een huilbaby positief resultaat heeft. Nl. het zelf in slaap vallen en vervolgens langer slapen dan anders. Ik kan helaas het onderzoek niet meer terugvinden, wat mijn berichtje natuurlijk weinig eer aan doet, maar geloof me dat dat onderzoek geweest is. DUs voor je gaat zeggen of iets wel of niet wetenschappelijk bewezen is, moet je wel goed geinformeerd zijn...

Pilar

Pilar

In dat onderzoek werden kinderen met elkaar vergeleken die ze ingebakerd lieten huilen en die ze niet ingebakerd lieten huilen. Het onderzoek zegt dus niets over meer/sneller/langer/beter slapen door laten huilen. Als er een controlegroep was geweest die ze niet hadden laten huilen, was de verbetering in het slaappatroon misschien wel hetzelfde geweest.

Pilar

Het onderzoek wat je aanhaalt ken ik en de link ervan staat wel ergens in het archief. Het probleem is juist dat dat onderzoek aantoont:
1) inbakeren helpt geen barst bij huilbaby's.
Huilbaby's zijn dus baby's die meer dan 3 uur (180 minuten!) per dag huilen ZONDER AANWIJSBARE OORZAAK. Lichamelijk ongemak/ziektes/pijn zijn dus al uitgesloten. Een baby die veel huilt met oorzaak zoals bijvoorbeeld reflux, oorontsteking etc. is geen huilbaby en moet dus ook niet als zodanig behandeld worden.
Ingebakerde huilbaby's jonger dan 7 weken huilen 10 minuten minder en ingebakerde huilbaby's ouder dan 8 weken huilden 10 minuten meer dan huilbaby's die alleen rust en regelmaat aangeboden kregen. Zodra je dus een iets oudere baby hebt zorgt het inbaker-advies voor een beetje meer huilen ipv minder.
2) Het effect van inbakeren bij alle baby's die GEEN huilbaby zijn is nooit onderzocht.
3) Bij een kwart van de huilbaby's werkt rust-en-regelmaat al dan niet gecombineerd met inbakeren helemaal NIET. Die groep wordt altijd vergeten.

Wat gebeurd er echter, een methode die geen barst toevoegt wordt te pas en vooral te onpas klakkeloos aanbevolen voor ALLE baby's of een baby nou een echte huilbaby is of niet en ook nog zonder eerst andere lichamelijke oorzaken uit te sluiten.
Aangezien een baby alleen leggen net zo slecht is voor een baby als buikligging en inbakeren ook nadelen heeft vindt ik dit een zeer kwalijke zaak en zou men wel een stuk terughoudender met dit advies moeten zijn. Voor een minderheid van de baby's is het misschien beter als ze rust-en-regelmaat aangeboden krijgen, net zoals een bepaalde groep baby's toch beter op de buik kan liggen. De rest is beter af op hun rug en bij hun ouders in de buurt. Het lijkt me een stuk beter om ouders te leren hoe ze hun baby niet te veel moeten prikkelen met wiegen en er mee bezig zijn ipv gelijk de baby alleen te moeten leggen. Ik denk dat juist al die zogenaamde schema's hoelang en wanneer een baby zou moeten slapen, eten, spelen juist ouders onzeker maakt, waardoor ze hun baby meer gaan prikkelen omdat hij niet aan het aangeprezen beeld voldoet.
Groeten Primavera

Primavera

Het gaat om dit onderzoek.

http://www.debakermat.nl/onderzoek.html

Je stelt zonder enig bewijs dat 'alleen leggen' voor een baby net zo sleht is als buikligging.

Je stelt dat een kwart van de babies geen baat hebben bij R&R, dat betekent dat maar liefst 75% wel baat heeft! Een nogal spectaculair effect zou ik zeggen.

Ik had zelf een huilbaby en we hebben na 3 maanden wederijds lijden de 'Ria Blom methode' (uit het onderzoek) toegepast (incl inbakeren). Het effect was spectaculair. Binnen een week was het probleem aanzienlijk verminderd en hadden we ineens een heel ander zoontje.

Ik weet dat er mensen (zelfs wetenschappers) zijn die beweren dat laten huilen een negatief effect heeft op de hechting. Dat kan best zijn, maar ik zou daar uit eigen ervaring tegenover willen stellen dat een continu huilende baby die altijd in slaap gewiegd moet worden ook niet optimaal is voor de hechting.

Nu is mijn zoontje bijna 4. Hij ontwikkelt zich uitstekend en we zijn prima gehecht. Hij slaapt 's nachts als een roosje.

Het 'laten huilen' verhaal is zeer zwaar omstreden en de tegenstanders zijn vaak zeer fanatiek. Ik denk dat dit te maken heeft met een fundamenteel andere opvatting van opvoeden. Naar mijn mening betekent opvoeden dat je je kind leert onafhankelijk te zijn. Alleen slapen en zelf in slaap kunnen komen zijn daarbij de eerste stap.

Ik heb familie die een vergelijkbaar kindje hadden. Hun aanpak was geheel anders, ze gingen bij het kind liggen tot het in slaap viel. Dat hebben ze volgehouden tot het kind twaalf was! Je kunt je kinderen ook *te* serieus nemen.

Biene

Je schrijft: "Als er een controlegroep was geweest die ze niet hadden laten huilen, was de verbetering in het slaappatroon misschien wel hetzelfde geweest."

Uit het onderzoek:

"Bij de ingebakerde baby’s nam het huilen op de eerste dag direct af met gemiddeld 30-40 minuten, terwijl bij de baby’s die alleen regelmaat kregen aangeboden het huilen op de eerste dag juist toenam met gemiddeld 20-25 minuten en pas op de volgende dagen afnam. Na ongeveer 6 dagen was het huilen bij beide groepen vrijwel even sterk afgenomen. (Zie figuur 2 in het onderzoeksartikel uit 2006.)"

Formeel heb je gelijk en zijn babies die ze niet lieten huilen niet meegerekend. Maar een sterke afname na zes dagen bij babies die al maanden sterk huilen is toch indrukwekkend. Wat dan ook de specifieke component in de 'methode Blom' mag zijn (we weten dankzij het onderzoek dat het niet het inbakeren is), iets in die rust en regelmaat werkt verdomd goed bij de meerderheid van de huilbabies!

De crux van het hele verhaal is naar mijn mening dat je een baby niet mag helpen bij het inslapen (wel van te voren door hem/haar met een ritueeltje in de stemming te brengen. Je moet ze wakker neerleggen. Daardoor leert de baby zelf zonder hulp in slaap te komen. Leert hij dat niet dan zul je hem moeten blijven helpen en aangezien een baby standaard zo eens in de 45 min wakker wordt is dat een zware last.

De rust en regelmaat dient er verder toe om een zo groot mogelijke voorspelbaarheid in het babyleventje aan te brengen. Dat maakt inslapen een gewoonte.

Nee almonde geen 75% maar 1,8%!

Almonde:"Je stelt dat een kwart van de babies geen baat hebben bij R&R, dat betekent dat maar liefst 75% wel baat heeft! Een nogal spectaculair effect zou ik zeggen."
Nee, je maakt hier de gebruikelijke fout waar ik juist tegen telkens aanloop. Het is niet 75% van ALLE baby's, maar 75% van de HUILbaby's. Het percentage huilbaby's is volgens de definitie van 3 uur per dag per 3 dagen per week voor tenminste 3 weken 2-2,5%. We hebben het dus over 75% daarvan en dan kom je om 1,5-1,8% van alle baby's. Nou vraag ik me werkelijk af waarom in hemelsnaam een aanpak universeel gepropagandeerd wordt die slechts goed is voor zo'n 2% van de hele populatie. Het zou toch meer van gezond verstand spreken als je voor een algemene aanbeveling voor aanpak men zich op de overige 98% zou richten.
En dan heb ik het nog niet de hierop gebaseerde mening dat je daarom baby's niet zou mogen helpen met inslapen. Die mening is namelijk helemaal niet onderzocht dat is alleen maar een verzonnen verklaring voor de resultaten van een onderzoek voor 2% van alle baby's. Die resultaten kunnen net zo goed aan hele andere aspecten van de RRR-methode liggen. Dat zouden ze eens moeten onderzoeken.
Het bewijs dat baby's alleen leggen slecht is heb ik al meerdere malen geleverd in deze rubriek. Ik heb er nu echt geen tijd voor om ze op te zoeken, maar in het archief heb ik genoeg linken geleverd van wetenschappelijke onderzoeken die aantonen dat alleen leggen net zo'n grote factor voor wiegendood is als buikligging. De combinatie is past echt funest omdat het uiteindelijke risico geen optelling, maar een vermenigvulging van de afzonderlijke factoren is.
Groetjes Primavera

Primavera

OK, duidelijk. Je betwist het nut van R&R en alleen slapen bij babies zonder huilproblemen.

Het is logisch dat constant in de gaten houden van het kind helpt bij het voorkomen van wiegedood. Als ik de cijfers van de st. wiegedood bekijk zie ik echter dat de aantallen in NL zijn gedaald van 212 in 1984 naar 18 in 2008. Dat wordt toegeschreven aan het uit de gratie raken van de buikligging. Mogelijk kan meer toezicht nog wat helpen om die 18 overblijvenden nog verder terug te brengen, maar dat alleen slapen een even ernstige factor zou zijn als buikslapen lijkt mij een erg gezocht argument. Wiegedood verhoogt de kans en met toezicht kun je optredende verstikking in sommige gevallen verhelpen.

Ik neem aan dat je eigen kind bij je op de kamer slaapt? Jij liever dan ik, maar er lijkt mij weinig bezwaar tegen.

Het is overigens een misvatting dat mensen die rijkelijk voorzien zijn van feitjes en statistieken dan ook gelijk objectief zouden zijn. Voor objectiviteit is een zekere distantie tot het onderwerp vereist. Iemand die overijverig zijn eigen keuzes probeert te onderbouwen/rechtvaardigen is eigenlijk per definitie niet objectief (zie: cognitieve dissonantie).

Er zijn ook mensen die co-sleeping (baby bij ouders in bed) proberen te rechtvaardigen terwijl daarvan wel bekend is dat het risico's met zich meebrengt.

Verder is het natuurlijk een fictie dat er alleen huilbabies en normale babies zouden bestaan. Het is niet zwart-wit. Er zijn veel meer babies met onrust en diverse gradaties van slaapproblemen. Die 2% is vast een stuk groter als je die meetelt. Het lijkt niet onredelijk om te veronderstellen dat die R&R ook bij lichtere vormen werkt.

Almonde

Het is jammer dat ik nu zo weinig tijd heb, maar als je een weekje geduld hebt kan ik alle wetenschappelijke stukken uit het archief oplepelen waaruit blijkt dat je aannames niet kloppen.

Almonde:"Mogelijk kan meer toezicht nog wat helpen om die 18 overblijvenden nog verder terug te brengen, maar dat alleen slapen een even ernstige factor zou zijn als buikslapen lijkt mij een erg gezocht argument. "
Het wiegendoodprobleem van de vorige generatie kwam door de combinatie van meerdere factoren, waarvan de belangrijkste buikslapen of alleen slapen zijn. Wat keihard uit alle onderzoeken blijkt, maar op een één of andere manier in tegen stelling tot Japan in Nederland wordt verzwegen is dat als je een baby op de buik bij de ouders op de slaapkamer laat slapen dit evenveel kans op wiegendood geeft als het kind alleen op de kamer laten slapen. Het is de combinatie van beide die zoveel onnodige slachtoffers heeft gebracht. Dus niet alleen het buikslapen, maar het ALLEEN buikslapen. Niet voor niks wordt in Japan in de voorlichtingscampagne tegen wiegendood gewaarschuwd met een uitroepteken dat je je baby NOOIT alleen moet laten, ook niet als hij slaapt.

Almonde:"Wiegedood verhoogt de kans en met toezicht kun je optredende verstikking in sommige gevallen verhelpen."
Wiegendood en verstikking zijn overigens twee verschillende dingen. Verstikking is een doodsoorzaak, terwijl wiegendood juist overlijden is zonder doodsoorzaak. Verstikking valt daar buiten. De vermindering van het risico op wiegendood door de aanwezigheid van de ouders ligt juist niet aan toezicht, maar doordat de baby onbewust merkt dat de ouders aanwezig zijn. Daarom is je aanwezigheid ook beschermend 's nachts al je slaapt of als je overdag in dezelfde ruimte met hele andere dingen bezig bent.

Almonde:"Er zijn ook mensen die co-sleeping (baby bij ouders in bed) proberen te rechtvaardigen terwijl daarvan wel bekend is dat het risico\'s met zich meebrengt."
Heb je ooit de wetenschappelijke onderzoeken gelezen waarop de waarschuwingen tegen co-slapen zijn gebaseerd? Zou jij en eenieder die daarin gelooft eens moeten doen. Die "welbekende risico's" blijken daar namelijk helemaal niet uit geconcludeerd te kunnen worden. Co-slapen heeft helemaal geen extra risico's als je gewoon veiligheidsmaatregelen in acht neemt, zoals je dat ook doet bij baby's die in een wieg of bedje slapen. Het is wel iets waar een ouder voor moet voelen en niet iets wat voor iedereen een optie is.(Co-slapen helpt trouwens fantastisch tegen huilen, ipv een afname van 40% in de eerste week heb je gelijk een afname van meer dan 90% in de eerste nacht

Almonde:"Verder is het natuurlijk een fictie dat er alleen huilbabies en normale babies zouden bestaan. Het is niet zwart-wit. Er zijn veel meer babies met onrust en diverse gradaties van slaapproblemen. Die 2% is vast een stuk groter als je die meetelt. Het lijkt niet onredelijk om te veronderstellen dat die R&R ook bij lichtere vormen werkt."
Dat is ook al onderzocht. Met lichtere gradaties van huilbaby's kom je op 10% ipv 2%. ALS de RRR-methode voor hen ook opgaat, zit je nog maar op 7,5% van alle baby's. Het blijft een klein percentage.

Almonde:"Ik neem aan dat je eigen kind bij je op de kamer slaapt? Jij liever dan ik, maar er lijkt mij weinig bezwaar tegen."
Alle 4 hebben kortere of langere tijd bij mij op de kamer of zelfs in bed geslapen. Ze slapen nu al jaren in hun eigen bed in de kinderkamer.
Almonde:"OK, duidelijk. Je betwist het nut van R&R en alleen slapen bij baby's zonder huilproblemen."
Ja, dat en de andere soortgelijke aanbevelingen die in het algemeen gedaan worden terwijl de eigenlijke reden van deze aanbevelingen voor de grootste groep niet opgaat. Ik wil hier nog wel even aan toevoegen dat ik niet denk dat alleen slapen of inbakeren voor hechtingsproblemen of iets dergelijks zal zorgen. (Dat is ook nooit bewezen). Ik denk dat daarbij heel veel factoren meespelen. Van de meeste volwassenen is nou eenmaal niet meer terug te zien hoe ze nou als baby opgevoed zijn, dus zolang er geen Russische-weeshuis-methodes worden toegepast zal het in verreweg de meeste gevallen wel loslopen.
Almonde:"Het is overigens een misvatting dat mensen die rijkelijk voorzien zijn van feitjes en statistieken dan ook gelijk objectief zouden zijn. Voor objectiviteit is een zekere distantie tot het onderwerp vereist. Iemand die overijverig zijn eigen keuzes probeert te onderbouwen/rechtvaardigen is eigenlijk per definitie niet objectief (zie: cognitieve dissonantie)."
Daar heb je gelijk in en in feite is niemand nooit echt objectief. Feitjes en statistieken zijn wel een betere basis om een zo objectief mogelijk oordeel te vormen vergeleken bij onbewezen theorieën die uit iemands duim komen, die net zo min objectief is. Maar ik laat me graag overhalen door nieuwe onderzoeken die de tot nu toe door mij gevonden feiten tegenspreken.
Groeten Primavera

Huh?

Almonde:
"De crux van het hele verhaal is naar mijn mening dat je een baby niet mag helpen bij het inslapen (wel van te voren door hem/haar met een ritueeltje in de stemming te brengen. Je moet ze wakker neerleggen. Daardoor leert de baby zelf zonder hulp in slaap te komen. Leert hij dat niet dan zul je hem moeten blijven helpen en aangezien een baby standaard zo eens in de 45 min wakker wordt is dat een zware last. "

Je gaat nu helemaal voorbij aan het feit dat wakker neerleggen voor een baby tegennatuurlijk is. Babies zijn van nature ingeprogrammeerd om in de directe nabijheid van de moeder (of primaire verzorger), in de armen, aan de borst, in slaap te vallen. Dat houdt niet in actief helpen (sussen, wiegen, zingen, lopen), maar gewoon passief aanwezig zijn, direct lichamelijk contact. Veel babies die veel huilen omdat ze zo nodig vanaf hun geboorte zelfstandig moeten leren zijn, huilen niet meer, als ze gewoon in de directe nabijheid van mama zijn.
Je kind alleen in een kamer leggen is gaat in tegen de verwachtingen waarmee je kind ter wereld komt. Daarom gebruiken ze het enige communicatiemiddel en verdedigingsmiddel dat ze kennen: huilen. En ja, komt er dan geen reactie, dan gebruiken ze stap 2 in hun aangeboren verdediging: zo stil mogelijk zijn, zodat de prooidieren ze niet kunnen opeten.

Als het echt de bedoeling was dat onze kinderen zo snel mogelijk zo zelfstandig mogelijk moeten zijn, dan zouden ze wel meteen na de geboorte kunnen wegrennen, net als babyhertjes.

Almonde: "Er zijn ook mensen die co-sleeping (baby bij ouders in bed) proberen te rechtvaardigen terwijl daarvan wel bekend is dat het risico\'s met zich meebrengt."

O, ja, welke risico's dan?
Goed voorbereid co-sleepen is net zo veilig als goed voorbereid ergens anders slapen.
James Mc Kenna heefthier uitgebreid onderzoek naar gedaan.

Dirksmama

Ik heb niet zoveel met die verheerlijking van wat natuurlijk zou zijn. In de natuur hebben we een kindersterfte van 50% of zo. Het hele idee van beschaving is dat je het beter doet dan de natuur.

Wat de risico's van co-sleeping betreft hoef je maar te googlen op 'risks co sleeping' en de hits vliegen je om je oren. En ja, er zijn er ook die beweren dat het allemaal zeer heilzaam is voor moeder en kind. Maar dat zijn nou net weer die mensen die zo enorm hechten aan de natuur (wat dat ook mag zijn).

Primavera

Ik ben geneigd je gelijk te geven. De huilbaby-adviezen gaan op het punt van alleen slapen tegen die voor het tegengaan van SIDS in. Dus voor niet huilbaby's zou het advies waarschijnlijk eerder moeten zijn om de baby op de kamer te laten slapen al blijf ik er bij dat de te verwachten 'opbrengst' veel lager is dan die van het rugliggen.

Ik heb zelf een huilbaby gehad. En geloof me, je probeert ALLES. Een van de eerste dingen die we probeerden was co-sleeping. Dat bleek een complete ramp. Het kind sleep alleen als beide ouders muisstil lagen (het is erg moeilijk om te slapen als je muisstil moet liggen) en een van ons hem aan zijn pink liet zuigen. Niet echt haalbaar. Dat hebben we na een weekje of twee maar opgegeven voor we er zelf aan onderdoorgingen.

Daarna natuurlijk alle andere voor de hand liggende dingen geprobeerd. De overeenkomst tussen die oplossingen is dat ze allemaal even werkten (korte termijn) maar het probleem uiteindelijk alleen maar groter werd.

Na drie maaanden bestelden we speciale wiegende pootonderzetters voor de wieg en het boek Regelmaat en Inbakeren. Het boek hielp goddank al binnen een week en die idiote wiebelpoten hebben we ongeopend teruggestuurd.

We hebben echt alle fouten gemaakt, maar je begrijpt dat we het volgende kindje voor de zekerheid ook maar met R&R aan het leven laten wennen. Nu lijkt het minder nodig, maar dat kan ook komen omdat we van het begin af hebben vermeden dit kind in slaap te wiegen.

Wiegen

Ik heb niet alles gelezen en weet zelf weinig van het onderwerp moet ik zeggen, maar vind het altijd wel boeiend.
Maar wat me opviel Almonde uit je laatste bericht; vermijden dat je je kind in slaap wiegt. Wat ik me dan afvraag, en geen idee of hier ooit onderzoek naar is geweest, zou het bewegingspatroon van zwangere moeder niet ook kunnen meespelen in de behoeften van babies? Kan me zo voorstellen dat het uit kan maken of moeder veel beweegt (waardoor kind in buik al went aan wiegen, of niet?) of veel zit.

Bella

Geen idee eigenlijk. Het lijkt mij zeker dat wiegen en regelmatige bewegingen een prettig en slaapverwekkend effect op een baby hebben. Daarom slapen ze ook zo lekker in de auto.

Er is natuurlijk niets tegen op wiegen, zolang je het niet gebruikt als structureel hulpmiddel om de baby in slaap te krijgen. Dan loop je het risico dat het na enige tijd zonder wiegen e.d. niet meer lukt en heb je bijvoorbeeld een kind dat alleen in aan draagdoek wil slapen, zoals het onze.

Aan de andere kan gaat het bij de meeste kinderen gewoon goed, wat je ook doet, dus dan zou ik me er geen zorgen over maken.

One size fits all

dat is natuurlijk het grote probleem: de pretentie van deskundigen dat er een eenduidige aanpak is die werkt voor alle babies. Idem de stelligheid van ouders, bij wie een bepaalde aanpak voor een bepaald kind goed werkte. Bij mijn oudste werkte R&R erg goed, in milde vorm, eigenlijk vooral bestaand uit op tijd in bed leggen ipv bij moeheidshuiltje juist te actief troosten. Maar bij jongste was het helemaal niet nodig en bleek 'weer uit bed halen, nog een slokje, weer in bed' juist veel beter te werken dan het laten huilen wat ik op grond van de ervaring met oudste wel probeerde. Dus Almonde, als je jongste wel veel gaat huilen zou ik zeker niet te krampachtig aan R&R vasthouden.
Het idee, dat je een baby aan verkeerde dingen kunt wennen en dat je daar vervolgens nooit meer van af komt is ook iets wat bij onze oudste wel gold maar bij de jongste absoluut niet. Oudste is nog steeds een kind waarvoor de boekjes met de vaste regels veel beter kloppen dan voor jongste. Hij leert vaste patronen veel sneller aan, en ook sneller af. (al een reden om je er weer niet te druk over te maken dus).
Dat basisidee over moeten wennen aan alleen slapen vindt volgens mij vooral zo gretig aftrek omdat het in onze cultuur zit, de gedachte dat je een baby kunt verwennen. En als je nadenkt over de geschiedenis van de mensheid is het niet erg logisch, babies konden tot 100 jaar geleden nooit alleen slapen.
Overigens vind ik afwijzen van iets omdat het uit de natuur komt even onzinnig als aanprijzen. Tenslotte gaan er 'in de natuur' wel meer babies dood, maar een baarmoeder werkt nog altijd beter dan een couveuse. In de cultuur kunnen ook gewoon ideeen zitten die biologisch gezien onzinnig zijn. (neem bijvoorbeeld liggend bevallen, of aderlaten).
In elk geval vind ik dat van officiele zijde de mogelijkheid van nabijheid als troostmiddel zwaar onderbelicht is. Het komt gewoon niet op het lijstje voor. Terwijl je uiteindelijk een hele hoop ouders spreekt bij wie het kind in bed nemen of in slaap voeden wel de oplossing blijkt te zijn. En die kinderen er vanzelf genoeg van krijgen op uitzonderingen na.
Maar ik herken ook de frustratie die ik had met oudste, dat 'je kind wil toch bij je zijn' van andere ouders mij stak omdat dat bij hem juist helemaal niet zo goed werkte.

Persoonlijk archief (lang)

Ik ben even zo onbescheiden in Primavera's plaats een paar van haar postings uit het archief, die ik ooit eens had op geslagen, hier te copypasten. Voor degenen die in links geinteresseerd zijn.
Posting 1:
Over wiegendood en eigen kamer heb ik de volgende links, ooit eens opgezocht toen het samenslapen taboe werd verklaard.
http://www.bmj.com/cgi/content/full/319/7223/1457 Baby's die op een eigen kamer sòapen blijken een hoger risico te hebben dan baby's die de hele nacht samen in het ouderlijk bed slapen zelfs als bij dat laatste gerookt, gedronken en dekbedden worden gebruikt. Haal je al deze risicofactoren weg dan is samenslapen wel veilig.
http://www.hubmed.org/display.cgi?uids=14738790 48% van de wiegendoodgevallen door buik of zijligging, 16% van de gevallen door samenslapen (met rokende ouders, dekbedden en andere risicofactoren), 36% van de gevallen door alleen op een eigen babykamer te slapen.
Het comment in deze link legt het duidelijk uit: http://www.bmj.com/cgi/eletters/319/7223/1457#6016 Toch is de overheid er meer op gericht om samenslapen tegen te gaan ipv de risicofactoren bij samenslapen aan te kaarten en vergeet duidelijke informatie te verstrekken over de grote risico's van een eigen babykamer voor baby's onder de 6 maanden.
Wat SIDS overdag betreft in dit onderzoek http://ije.oxfordjournals.org/cgi/content/abstract/dyl212v1 wordt duidelijk gemaakt dat alleen laten overdag het risico relatief zelfs meer verhoogd dat het aangetoonde risico van s'nachts op een eigen babykamer slapen.
Laat je baby dus liever nooit alleen slapen tenzij er een medische noodzaak voor bestaat.
Posting 2:
Jms, het is niet vreemd dat het wiegendoodcijfer nu 10 keer zo laag is dan in de buikligtijd, want buikliggen is ook een risicofactor voor wiegendood en vooral als de baby apart slaapt. De factoren versterken elkaar vele malen zoals je in dit onderzoek uit 1996(!) kunt lezen: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8531589?dopt=Abstract
De hele SIDS-tragedie is voornamelijk de oorzaak van verkeerd (medisch) advies. De buikligging werd indertijd niet gestaafd met wetenschappelijke onderzoeken. Dat is het hele probleem nou net. De aanbevelingen waren baby's op hun rug of zij te leggen totdat men goede ervaringen kreeg met het vervoer van ernstig gewonde en bewusteloze soldaten in buikligging in de tweede wereld oorlog tegen aspiratie in de longen. Dt leidde tot het idee dat baby's op hun buik minder kans liepen om in hun spugen te stikken als ze op de buik werden gelegd.
Die theorie won het over de verschillende studies die er toen al waren dat buikligging geassocieerd was aan SIDS (Abramson 1944, Carpenter 1965, Froggat 1970 en anderen).
Een studie over buikligging in premature baby's en ernstige refluxproblemen, bevestigde het idee dat buikligging goed was. Men beging de ontzettende fout om te denken dat iets wat goed was voor kleine specifieke groepen mensen (bewusteloze soldaten en psycholisch welzijn van prematuren) dus ook goed was voor een hele andere groep, namelijk alle baby's.
De observatie dat die groep van alle baby's ook zo lekker sliep op de buik werd beslissender gevonden dan de wetenschappelijke studies die er toen al waren over het risico van wiegendood.
Het hele verhaal is te vinden op: http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pubmed&pubmedid=10754964 (voor hele artikel klikken op de pdf-link)
Dankzij Blom en cornuiten herhaald deze droevige geschiedenis zich (we zouden er eens iets van kunnen leren). Rust en regelmaat blijkt alleen nuttig te zijn voor een zeer kleine groep echte huilbaby's (en voor zo'n 30% daarvan ook niet). Inbakeren blijkt helemaal geen nut te hebben. Maar omdat de baby's er stiller van worden worden deze praktijken, dwars tegen alle wetenschappelijke onderzoeken die het risico van apart leggen aantonen en de nadelen die er aan inbakeren kleven, toch door CB's en gezondheidswerkers aanbevolen. Men blijft hardnekkig geloven dat een aanpak wat werkt voor een aantal individuen met bepaalde specefieke problemen dus ook goed moet zijn voor de hele babypopulatie die deze problemen niet heeft en vergeet daarbij alle al lang bekende risico's van deze aanpak.
Sterker nog men begint te geloven dat dat de enige goede aanpak is. Stress voor baby's moet vermeden worden en dus worden ze apart gelegd ook al veroorzaakt dat duidelijk 10 keer zoveel stress voor de baby. Ipv een baby met alle geweld te willen leren om alleen in slapp te vallen als het daar nog niet aan toe is zou het beter zijn om een baby te laten wennen aan te slapen met omgevingsgeleiden. Of liever gezegd niet te laten ontwennen. In de baarmoeder was het ook alles behalve stil, dus zoveel stress zullen omgevingsgeluiden buiten de baarmoeder niet geven.
Posting 3:
Als een baby bij rust en regelmaat (en dan heb ik het niet over inbakeren) beter slaapt en minder huilt, dan moet je dat gewoon doen. Iedere baby is weer een andere persoonlijkheid met andere behoeften.
Er bestaat wel een algemene consensus dat er op de behoeften van de baby moet worden ingegaan, maar niet over wat al die behoeften zijn. Als een baby moe is moet hij slapen en daar zijn we het allemaal wel over eens. Het op verzoek voeden, dus als de baby honger heeft is ook steeds algemener aanvaard. Waar ik dan tegenaan loop bij de R&R-theorie is het schema slapen-voeden-wakker-slapen. Veel baby's (in ieder geval mijn 4) zaten meer op een schema van slapen-voeden-wakker-voeden-slapen of slapen-voeden-wakker-voeden-wakker-voeden-slapen-voeden-slapen. Verder wordt bij de Blom-theorie de behoefte om bij de ouder te zijn niet onderkend of afgedaan als onbelangrijk (alleen in slaap leren vallen wordt belangrijker gevonden). Als deze behoefte niet onderkend wordt zullen de signalen daarvan onterecht worden geinterpreteerd als vermoeidheidssignalen.
Een onderzoek uit 1995 (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7698525) gaf als resultaat dat een snelle reactie op huilen geassocieerd is aan minder huilen over het algemeen. Dat staat toch wel haaks op het laten huilen principe wat wordt toegepast voor de baby's rust en regelmaat-bestwil.
Een ander onderzoek uit 2006 (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16740816) vegelijkt baby's uit London (vergelijkbaar met rust&regelmaat) met attachment-parent-baby's en baby's uit Copenhagen (die meer een middenweg bewandelen.
De resultaten zijn dat gewone baby's (geen huilbaby's) uit London maar liefst 50% meer blijken te huilen over de 24 uur dan de baby's uit de andere twee groepen. Eén van de conclusies van de auteurs is dan ook dat deze bevindingen de zorgen van sommige experts bevestigen dat veel engelse ouders een huilverhogende manier van verzorgen toepassen.
De attachment-parent baby's blijken met 3 maanden trouwens s'nachts vaker wakker te worden. De Deense baby's die met name overdag net zo vaak bij hun ouders zijn als de attachment-parenting groep, maar wiens baby's met 3 maanden s'nachts meer gelijkend op de Londonse groep werden verzorgd pikten de voordelen van beide groepen mee. Weinig huilen en weinig s'nachts wakker worden. De SIDS-cijfers van de 3 groepen zijn niet onderzocht.