Bij alles altijd een drama
Ik word er nu echt een beetje gek en moedeloos van. Jongste van 3,5 jr maakt overal een drama over. Een paar voorbeelden: ze moet naar kdv, ze wil een zomerjurk aan, nu ben ik de lulligste niet dus dat mag best maar wel met een tshirt met lange mouwen. Ja zegt ze. Puntje bij paaltje zegt ze NEEEEEEEEEEEEEEE. Ik leg het even geduldig uit, ze zegt: oke. Ik wil het aan doen en weer NEEEEEEE en gaat om zich heen slaan. Ze zet me steeds op het verkeerde been omdat ze eerst zegt dat ze de 'afspraak' aangaat. Ik ben dus dan ook wel geneigd om ook bij mijn standpunt te blijven. Het draait dan weer uit op een strijd waar ik eigenlijk helemaal niet aan wil.
Avondritueel, ze moet tanden poetsen. 'Eerst boekje lezen, dan tanden poetsen'. Prima zoals ik al zei ik ben de lulligste niet 
. Boekje klaar maar ho maar tanden poetsen. Eindigt ook met een houdgreep en een hoop stampij. Dat is toch niet leuk meer?
Met eten idem. Eten op tafel. 'Ik hoef niks'. Nou je weet de afspraak 1 hapje proeven. 'Ja'.
Eten is bijna klaar en zij moet het hapje nog. Begint te drammen en te krijsen. 'Bij drammen mag je even weg in de keuken staan.'Nee ik ben klaar'. Hier is het hapje dan. Gaat weer drammen. We zetten haar in de keuken, mevr. dramt verder en zegt: ja hapje ja hapje'. Zit weer aan tafel en gaat weer drammen en niet het hapje nemen.
Wat moet ik daar toch mee?
We hebben ook al eens besloten dat ze dan maar niet eet, maar dan gaat ze ergens anders over drammen.
Ik ben nu zo ver dat maar denk ik gewoon haar geen eten meer geef s avonds. Blijf dan maar helemaal weg, misschien dat dat werkt.... maar eigenlijk is dat totaal mijn stijl niet.
Oudste ging nooit zo ver. Dus ik weet niet wat me overkomt. Dit drammen en krijsen en drama gedrag doet ze ook bij tandarts en dokter. Ik hoopte dat dit beter zou gaan nu ze iets ouder wordt maar helaas....
Ook zegt ze elke dag dat ze op de wc gaat poepen maar elke keer wil ze toch een luier tot grote drama's aan toe als je haar op de wc zet (ze is gewoon plas zindelijk alleen poepen op wc wil ze niet).
Zo n sterke wil, maar ook gewoon geen afspraken mee te maken. Wie heeft de tip? Voor mijn gevoel zijn we erg consequent en ook best toegeeflijk bij onbelangrijke dingen (dus we picken onze battles) maar als we een keer op een spoor zitten dan blijven we daar ook bij met als gevolg elke dag drama drama drama.....zucht........
Ja, maar je moet van een slechte gewoonte geen blijvende maken. Het is toch ontstaan na de vakantie? Volhouden hoor! Ik herinner me opeens dat ik ook een tijdje op een matras naast het bed van m'n zoontje ging slapen, om die reden. Wij konden onze zoon niet in bed nemen want dan werd hij klaarwakker en begon met onze wekkers en brillen te spelen 
(anders had ik dat wel gedaan, ben er niet zo op tegen, als iedereen maar zo snel mogelijk weer slaapt. aangezien wij niet meer konden slapen met onze zoon tussen ons in was dat geen optie)
Goed idee. En bouw dat dan langzaam af.
Sterkte! Ik weet het nog goed, brrrrr!
Kan het angst zijn?
nee, het begon niet na de vakantie. een dag ervoor. drie dagen ervoor spuugde ze snachts, ook in haar handen. de nacht erna ook. derde nacht begon het dus, paniek,huilen. ze huilde snachts dat ze haar handen wilde wassen omdat ze gespuugd had. dat had ze dus niet.
Het begon dus de nacht voor de vakantie.
Mijn man smste net dat ze echt helemaal in paniek was en zich helemaal vastklampte aan haar. dat is dan toch geen dwarsheid? kan het angst zijn? juist omdat ze gaat slapen als je bij haar blijft.
Annemir
Hier hadden we eenzelfde probleem met een peuter van 3,5 jaar, hoewel het (nog) niet zo extreem was als bij jou, het werd wel elke avond en nacht erger. We hebben steeds geprobeerd om begripvol maar consequent te zijn, dus meteen terug naar bed enzo, zo min mogelijk aandacht. Hielp niet. Boos worden of een beloning in het vooruitzicht stellen hielp ook niet.
Uiteindelijk sprak ik er met een vriendin over, zij bleek hetzelfde probleem gehad te hebben. Zij heeft het traphekje dicht gedaan en dochterlief verteld dat ze dan maar in de gang bleef slapen. Meisje heeft daar een tijd liggen huilen en schreeuwen en is daarna naar bed gegaan, daarna sliep ze goed.
En bij ons werkte het ook: ik heb m'n zoontje de volgende avond terug naar bed gebracht toen hij weer naar beneden kwam, en verteld dat ik het traphekje dicht deed, dat ik daarna niet meer zou komen, en dat als hij toch weer uit bed zou komen hij maar in de gang ging slapen. Hij is gaan slapen en ook bij ons was het probleem over.
Ik wil niet zeggen dat dit de oplossing is, maar misschien kun je er iets mee. Voor ons was het wel makkelijker omdat ons huis niet gehorig is en z'n zus een verdieping lager slaapt.
Succes!
Overdag en traphekje
diana,
we wonen op een flat, dus traphekje kan niet. ik heb er wel aan gedacht om de deurklink andersom te zetten,zodat ze haar kamer niet uit kan.
cameron overdag ga ik iig nog beter opletten maar idd is ze overdag ook vreselijk bezig met macht en kijken hoever ze kan gaan. weigeren bepaalde schoenen aan te doen, zin doordrijven,enz.
dat ga ik sowieso strakker aanpakken.
100 keer terugleggen vind ik absoluut niet erg, als het savonds gebeurt. maar als ik snachts bijv. elk uur dat moet doen, dan sloopt het denk ik.
we zullen wel moeten hoor, ik hoop dat het vannacht meevalt, ik mail jullie morgen weer
bedankt voor de adviezen.
groetjes,annemieke
Joh wat een ellende
Arme jij, wat zul je moe zijn. HIer ook een steeds dwarser meiske (zie draadje hierboven), zij doet wat de zoon van Temet ook deed: midden in de nacht lekker spoken. Ik laat haar sinds twee nachten gewoon jammeren. Wij wonen ook op een flat en ik lig niet lekker als ze zo jengelt, arme buren, maar we moeten er echt even doorheen. Ik weet nog niet of het werkt, maar dit is wat mij betreft het recept voor de komende tijd. Niet meer reageren. Ik zou inderdaad die deurklink omhoog doen of een schuifje of haakje aan de buitenkant van de deur monteren.
O ja, over angst: onze dochter heeft ineens helemaal door dat je met verhalen over angst en/of vreselijke pijn ver komt bij bezorgde ouders. Tot die op hun beurt doorkrijgen dat jij een zeer begaafd acteertalentje bent . Het zou ook best kunnen dat je dochter echt ergens bang voor is (geweest), maar inmiddels lijkt het toch echt op wat jij al zei: een pure machtsstrijd.
Heel veel sterkte, het is wat, die pittige meiden
Massi
Wil je niet bang maken maar....
...hier heeft het ruim drie maanden geduurd....
Ook ineens gillen, krijsen en pure angst met naar bed gaan. 's Nachts wakker worden en helemaal in paniek. In het begin dacht ik ook: machtsstrijd. Maar na een paar dagen zag ik toch echt dat hij gewoon doodsbang was. Maar waarvoor??? Heb ook hier om hulp gevraagd en idd het 'dode object' toegepast. Dus erbij blijven, maar niets zeggen en geen oogkontakt. En dan langzaamaan steeds verder opschuiven naar de deur. De nachten loste ik op door bij hem op de kamer op een matrasje te gaan liggen, zonder verder aandacht aan hem te besteden. En heeeel, heeel langzaam ging het beter.
Door een stom toeval ben ik erachter gekomen wat (volgens mij) de oorzaak is geweest. Hij is twee keer wakker geschrokken van brandweersirenes. Eén keer tijdens zijn middagdut en de tweede keer midden in de nacht. Die week ervoor had ik hem 'gedreigd' het agentje te bellen als hij niet ophield met telkens over mama heen te plassen tijdens het verschonen..... Hij heeft, denk ik dus, de link gelegd: oh jee, ze komen me halen. Met als gevolg dat bedje voor hem geen veilige plek meer was.
Dit heeft dus alles bijelkaar 3 maanden geduurd! En het was slopend....voor ons hele gezin. Sinds twee maanden gaat hij weer met 'plezier' naar bed en slaapt ook de meeste nachten weer door. Een bijkomend nadeel is echter dat ik de enige ben die hem naar bed mag brengen...! En sinds er een kleine maand geleden een brandje bij ons in de straat was en hij weer 's nachts wakker werd van de sirenes, moet ik weer bij hem blijven tot hij slaapt. Maar (pluspunt), hij weet dat mama gaat als hij slaapt, en dat accepteert hij ook. En als hij nu 's nachts wakker wordt dan is het een kwestie van aai over zijn bol en recht leggen en als hij dan weer inslaapt dan ga ik weer. Of hij moet ziek zijn, maar dat is weer een ander verhaal.....
Ik wens je dus heel veel succes meid. Weet uit ervaring hoe slopend het is! Als je maar weet wat het veroorzaakt. Is het idd machtstrijd of is ze bang of misschien heeft ze volgende week wel de griep???? Is ze daarom zo uit haar hum. Heel veel sterkte!!!
Update
Hoi,
ben ik weer...pelle neehoor, zelfs al doe ik niets en kijk ik naar de muur,dan is ze rustig,als er maar iemand is.
gisterenavond is ze in eerste instantie niet meer wakker geworden. ik kwam uit mijn werk om 23.00 uur en om half 12 werd ze wakker. ik ernaar toe. slokje water, kusje en ik ging op de rand van het bed zitten. ze viel in slaap en ik ging.
kwartier later weer huilen. ik ernaartoe, een aai, een kus en ik bleef zitten. ze zakte weer weg en ik ging. ik liet de deur open,dan hoorde ze me niet gaan.
neehoor, nog geen 2 minuten later krijsen. ik weer ernaartoe,maar ze werd niet meer rustig. ik heb haar laten huilen.
toen stopte ze..ik viel meteen in slaap. totdat ik haar hoorde trippelen in haar slaapzakje richting onze kamer. ik heb afgewacht en...
ze klom bij mijn man zijn kant in ons bed, deed haar vingertje tegen haar mondje en zei tegen haar vader: ssst(toch wel schattig) en ging tussen ons liggen. ja en dan?
terugleggen geeft krijsen, de jongens worden dan zeker weten wakker. ik heb voor de weg van de minste weerstand gekozen en heb haar laten liggen.
ze pakte mijn man, later die van mijn man en ging slapen. snachts nog drie keer in paniek wakker,maar toen ze zag waar ze was zakte ze weg.
dus...opvoedkundig helemaal onjuist,dat besef ik,maar naar mijn idee voor dat moment het beste.
MLN, bij jou was het dus toch angst...ik denk dat het dan niet zo verkeerd is om haar bij ons te laten liggen.
vanmiddag doe ik haar niet naar bed voor een middagdut,watn ik ben bang dat dat uitloopt op een drama en zoals iemand eerder schreef: overdag zorgen dat je de baas bent helpt voor de nacht. als ze straks niet gaat slapen, dan verlies ik het en ben ik bang dat dat gevolgen heeft.
dus..niet naar bed straks. vanavond op tijd erin. laten huilen als het nodig is, terugleggen zo vaak als nodig. en de nacht? dat zie ik dan weer.
Ik hou jullie op de hoogte.
groetjes,annemieke
Annemir
Joh, opvoedkundig niet juist om je kind bij je in bed te nemen? Als dat voor jullie allemaal werkt? Volgens mij is het heel normaal dat je peuter zo'n periode heeft dat het wat meer geborgenheid nodig heeft.
Overdag kon mijn oudste ook niet meer slapen, op een gegeven moment. Toen liet ik hem beneden op de bank slapen (vaak eerst even voorlezen). Gewoon geen probleem van gemaakt.
succes!
Het lukt niet,help
Hoi,
nou vandaag dus wakker gehouden. ik ging bij mijn zus koffie drinken. op de terugweg viel ze in slaap en heeft ze een uurtje in de auto geslapen.
Ik heb haar om kwart voor 7 naar bed gebracht. zelfde als altijd, tanden poetsen,boekjes,enz.
ze zei al: ik ga niet slapen. ik vroeg waarom niet, maar ze gaf geen antwoord.
ik bleef heel stellig toen ze haar broer nog een kus wilde geven,dat mocht niet. ik heb haar een slok water gegeven en gezegd dat dat de laatste was.
zegt ze: ik stikken, mama niet bij mij. dus ik vroeg door,maar meer zei ze niet. Ik heb haar verteld dat ze niet stikt en dat mama dicht bij haar is.
vervolgens zegt ze: bij me zitten. ik heb haar gezegd dat ze best gewoon kon gaan slapen en ik ging weg. nou niet dus. krijsen,gillen en eruit. ik hield de deur klink vast,dus ze kon haar kamer niet uit.
na een tijdje erin, weer in bed gelegd, zij er weer uit, ik de deur weer vast. zo'n vier keer. toen zei ik: oke, ik ga bij je zitten. krukje erbij, ik met de ds.
dat vond ze goed en ze ging ontspannen liggen.
alleen zat mijn zoon van 7 ook alleen,dus ik ging na 10 minuten weg. te vroeg dus, zij weer in paniek: blijven zitten, niet weg. ik ben terug gegaan,maar ze vertrouwde me niet meer. uiteindelijk weer gaan zitten en ze ging weer liggen.
na 10 minuten weer weg. mijn zoontje zat ook maar alleen. gelijk kwam ze achter me aan en ze staat nu dus in de huiskamer.
wat moet ik doen?
Annemir
Probeer het terug leggen vol te houden, ze heeft nu haar zin gekregen (na 4 keer terug leggen ga je er toch bij zitten) als je voor deze methode wil gaan zal je koste wat kost vol moeten houden, ook al is het 100 keer terug leggen en misschien wel 1 maand achter elkaar. Dat is balen voor jezelf en je zoontje, maar als je kiest voor een methode dan is het belangrijk dat je strak vol blijft houden en niet weer wat anders doet.
Ik heb echt met je te doen... veel succes!
Terugleggen?
hoi,
nou het terugleggen lukt gewoon niet. het is geen leggen, ik moet haar op het bed drukken bij wijze van en zodra ik los laat, loopt ze weg.
affijn..ik gaf het op en liet haar in de gang staan. toen kwam ze in de huiskamer, ik gaf geen aandacht. na een paar minuten vroeg ik of ze in mijn bed wilde met ganglicht aan.
dat wilde ze. ik denk dat ze zich daar ook veilig voelde,maar toen ik 10 minuten later naar de wc ging, begon ze weer te huilen.
Andere zoon en man kwamen thuis. ik heb haar laten gaan, ze ging oop de bank zitten. ik heb de jongens naar bed gebracht en heb haar toen gezegd bij haar te gaan zitten.
na 10 minuten sliep ze gelukkig.
weet je, ik twijfel of ze niet echt bang is. mijn zoon vroeg haar: waar ben je bang voor? zegt ze: bang dat zwieber komt(vos van dora). ik vind dat toch ook heel zielig en ben bang het verkeerd aan te pakken ivm angst.
Annemir
"nee, het begon niet na de vakantie. een dag ervoor. drie dagen ervoor spuugde ze snachts, ook in haar handen. de nacht erna ook. derde nacht begon het dus, paniek,huilen. ze huilde snachts dat ze haar handen wilde wassen omdat ze gespuugd had. dat had ze dus niet. "
Spugen, niet kunnen slapen, huilerig, het klinkt voor mij als een flinke oorontsteking. Wat zegt je huisarts ervan?
(hier een die met een dubbele oorontsteking nog steeds volhoudt dat hij nergens pijn heeft, maar wel bovengenoemde symptonen vertoont).
Mmmm
hoi,
oorontsteking? mmmm moet ze daar dan niet meer last van hebben dan alleen niet slapen?
het spugen was alleen snachts en is weg. ze hoest nog wel wat en haar neus is verstopt,dus ze is verkouden.
maar oorontsteking?
Kan
Kan idd zo zijn. Ga morgen ff langs ha voor de zekerheid. Sterkte!
Doorzetten?
Ik zou in deze situatie nooit een harde slaaptraining doorzetten. Wat ik lees is een kind wat na twee nachten overgeven is begonnen met moeilijk slapen, wat inslaapt, kort daarna wakker wordt en dan in paniek is, meerdere malen per nacht, wat het heeft over stikken. Menen sommigen van jullie dat nou echt, dat je maar gewoon een een knipje op de deur moet doen, oordoppen in je oren moet stoppen en je nog een keer om moet draaien? Ik zou het totaal onmogelijk vinden om mijn kind wat zo bang is alleen te laten. Ik zou haar de veiligheid geven die ze volgens mij nodig heeft. In mijn geval betekent dat dat ik haar bij mij in bed laat slapen. Of dat zogenaamd pedagogisch verantwoord is (says who?) kan me werkelijk geen biet schelen.
"snachts nog drie keer in paniek wakker,maar toen ze zag waar ze was zakte ze weg." Jij weet heel goed hoe het zit.
Groet, Jo Hanna
Ze is bang
hoi meiden,
jo hanna je hebt gelijk. ik heb echt wat aan deze adviezen,maar mijn gevoel zegt dat het angst is dus doorzetten doe ik niet.
gisterenavond dus uiteindelijk bij haar gaan zitten en ze ging slapen. ze werd om half 12 totaal in paniek wakker. mijn man ernaartoe maar ze was niet rustig te krijgen, ze wilde mama. dus hij heeft haar naar mij toe gebracht en tussen ons in gelegd. daar ging ze slapen.
maar...meerdere malen totaal in paniek wakker geworden, totdat ze zeker wist dat we er waren en toen sliep ze weer.
Het lijkt er niet op dat ze dit doet uit strijd, ze is gewoon bang. vanmorgen zegt ze weer: bang dat swieber komt. nu we bij haar blijven,vraagt ze niet meer om kusjes en water. het was gewoon een manier om ons bij haar te houden.
ik ga er dus vanuit dat ze bang is om te slapen.
uit dat oogpunt: wat nu? het aanzien en bij haar blijven?
wie weet daar raad mee?
groetjes,annemieke
Eng
Wat ik nu begrijp, ze is bang geworden door het overgeven (bang om te stikken), dat is ook heel erg eng, ze wist niet wat haar overkwam. Ik zou gewoon bij haar blijven, 's nachts bij je in bed nemen of op matras naast haar bed gaan slapen. Laat haar 's avonds anders wat later naar bed gaan of blijf erbij zitten tot ze vast slaapt. Dit is niet na 1 nacht over, dit gaat een poos duren, stel je daar maar alvast op in.
Als het straks goed is ga je het pas weer afbouwen, nu nog niet.
Ze slaapt
Hoi meiden,
ze slaapt! en hoe? ze had al een paar keer gezegd dat ze niet wilde slapen(middagdut) dus ik zei dat het niet hoefde.
de jongens gingen net buiten spelen,dus ik zei: zullen we lekker gaan slapen? nee zegt ze. blijft mama bij je zitten,goed? oke zegt ze.
en ze ging zonder problemen weg. ze wilde wel eerst kijken of zwieber de vos er niet was. binnen 5 minuten sliep ze en kon ik weg.
goed, angst dus. oplossing lijkt simpel: even erbij zitten,maar dat is niet altijd mogelijk. geen keuze,ik snap het.
maar snachts? nu ik weet dat het angst is, wel gewoon bij me nemen? kan dat geen kwaad?
Niet mijn bed
Hoi,
we hebben het nog niet geprobeerd in mijn bed. vanmorgen wel, toen heb ik haar daar neergelegd omdat ze zo moe was en ze accepteerde het in eerste instantie,dus het helpt zeker. daarna begon ze toch weer te huilen hoor
dora komt voorlopig niet meer aan idd. jammer, had net een serie van 30 stuks gekocht,hahahahaha.
Warme trui en sloffen naast je bed
en ik zit af en toe dus idd 's nachts naast dochterlief met haar handje dat angstvallig die van mij vasthoudt.
Als ze bijna slaapt wurm ik mezelf los en zeg dat ik nog niet weg ga en dat ik het zeg als ik weg ga. Dat blijf ik bijna eindeloos herhalen.
Dan vraag ik of ik weg mag en vaak zegt ze dan wel ja, om me na 5 minuten terug te roepen. Dan kom ik ook, zorgt voor vertrouwen. We doorlopen het ritueel nog een keer een meestal slaapt ze dan gewoon door. Totaal kost dit me dan 20 minuten.
Ik gebruik dit proces nu omdat ze bij mij in bed wil na 3 weken vakantie met het delen van de kamer. En ik wil haar perse weer in haar eigen kamer hebben want ze snurkt nog harder als haar vader.
Hoe vaak?
hoi,
en hoe vaak herhaalt zich dit snachts dan?
ze werd net wakker. riep me en zei: bij me zitten! dus ik weer op haar rand, ze keek nog twee keer en viel weer in slaap.
1 of 2x
de eerste dagen 2x, en nu nog 1x ik kan er de klok bijna op gelijk zetten, ze wordt om 10 over 2 wakker en om half 3 lig ik weer in bed.
Angela
Heb ik ook lang gedaan
Mijn oudste was (is haha) ook een bangerd en het inslapen dus ook een ramp. Ik heb ongeveer anderhalf jaar elke avond naast haar bedje gezeten. De afspraak was: mamma blijft zitten als jij serieus gaat slapen. Dus geen spelletjes, gebrul, theater of wat dan ook, maar gewoon liggen en proberen te slapen. Maak je stampei, dan gaat mamma weg. Ik nam een tijdschriftje mee of een boek en dan duurde het twintig minuten tot een half uur voordat ze onder zeil was. 's Nachts sliep ze trouwens wel redelijk goed, dat scheelde.
Ik wilde haar per se niet in bed nemen, omdat ik dan heel slecht slaap. Maar als het voor jullie werkt, wat is er dan mis mee? Ze zal heus niet meer in je bed liggen als ze 18 is .
Hier ging het met ongeveer drie jaar over. Ik heb op een avond heel simpel aangekondigd dat ze nu groot genoeg was en dat mamma er niet meer naast hoefde te zitten. Dat werkte ook nog, tot mijn verbazing .
Succes, Mathilde
Nee niet bij inslapen
hoi meiden,
nee ik neem haar niet in bed bij inslapen hoor. pas als ze snachts wakker wordt en niet meer gaat slapen,dan pas.
erbij zitten helpt dan wel om vervolgens een half uur later weer erbij te moeten gaan zitten.
misschien moet ik dat gewoon gaan doen. eerste nacht zo'n 16 keer en over twee weken 15 keer ofzo
moeilijke keuze. ik denk dat ik het sowieso ga proberen. erbij blijven zitten en hopen dat ze niet zo vaak wakker wordt..
Hoe wij het deden
Herkenbaar deze fase in een peuterleven. Hier ook 2 kinderen die bange fases hebben gehad. Wat wij deden was een plantenspuit gebruiken om de monsters weg te jagen. Dus je kan bijv anti swieber spray doen en dat in haar kamer sprayen. Bij ons werkte dat heel goed qua fantasie. Soms bedachten ze dan iets anders en dan knutselde zoon zelf een verboden voor monsters bord voor bij zijn deur. Ik liet ze zelf bedenken wat ze nodig hadden, maar mama in bed, hoorde niet bij de opties
Verder besloten wij dat we best bij kind wilden zitten of slapen maar niet kind in ons bed. Dus we hadden een tijdje een matras naast kinds bed en als kind dan bang was ging 1 van ons ernaast liggen zonder iets te zeggen verder. Gewoon slapen, geen aandacht, geen licht aan, geen gesodemieter. Na een paar nachten was dat dan niet meer nodig.
Bij inslapen lieten we weleens een lampje aan en ging eens van ons rommelen boven en hardop zingen/neurien en om de 5 min. kijken zodat kind vertrouwen kreeg dat we altijd zouden komen. Ik ging er niet bij zitten totdat kind sliep want ik was te bang dat ze dan in slaap zouden vallen en dan na een uur wakker schrikken en denken: ZIE JE WEL. Mama is toch weggegaan. Met als gevolg dat de avond erna het langer duurt voordat kidn gaat slapen etc.
Ook liet ik ze bewust overdag in hun bedje spelen zodat dat echt een gezellige veilige plek was...
Sterkte!
Angel
Hoi,
bedankt voor je tips. een aantal dingen zijn wat lastig vind ik.
de spray heb ik aan gedacht, ik had het al eens gelezen,maar was bang dat ze daardoor dacht dat je er dus wel bang voor moest zijn terwijl ik dus juist wil dat ze weet dat hij niet in je kamer kan komen. ze heeft hem wel weggejaagd met haar broer vanmiddag
er is niet veel ruimte naast haar bedje, zou een volksverhuizing worden,hhahaha. maar eigenlijk ging het zo snel dat we niet eens doorhadden dat het verkeerd ging. we hebben drie kinderen,maar dit nog niet eerder meegemaakt dus we dachten serieus dat er iets was met haar.
als ik er niet bij blijf zitten, gaat ze dus gillen en komt ze haar bed uit. vanavond was ik er niet en het is manlief niet gelukt helaas. ze bleef eruit komen. ik ging dus maar zitten toen ik thuis kwam. als ik dan te snel wegloop, gaat ze over de rode. vanmiddag wel geprobeerd om gewoon in de gang te lopen,maar helaas...
ik kijk het nog een paar dagen aan. sowieso wil ik vanavond als ze begint niet meteen haar in bed nemen maar kijken of het ook lukt met bij haar zitten. als het lukt dan probeer ik dat vol te houden.
lastig hoor, je wil het goed doen,maar je wil ook rust. Ik ben doodmoe. ik kan er erg slecht tegen om de hele dag met haar bezig te zijn. ik heb echt behoefte aan rust savonds en/of snachts. nu is het de hele dag bal. ik heb een internetwinkel en kom momenteel bijna nergens meer aaan toe, ik ben kapot savonds,zucht.
Ik mail morgen weer hoe het gegaan is.
dat jullie met me meedenken geeft me al een hoop steun,thanx.
groejtes,annemieke
Oorontsteking
"oorontsteking? mmmm moet ze daar dan niet meer last van hebben dan alleen niet slapen? "
Nee, het is vooral pijnlijk als je gaat liggen.
Twee weken geleden had onze oudste weer een dubbele oorontsteking, en wij stonden met onze oren te klapperen, want hij was vrolijk had "echt geen pijn", en was actief. Behalve dus iedere keer wakker worden, verkouden (hoesten) en een paar keer overgeven.
Het is binnen 5 minuten uitgesloten. Ga nou naar een dokter voor je allerlei andere toeren uithaalt en dingen in je hoofd haalt.
Drama
hoi meiden,
nou het is echt drama hier hoor. gisterenavond moest ik naar zwemles, mijn man ging haar naar bed brengen. precies zoals afgesproken: geen drama maken, meteen erbij zitten. nou, ze pikte het niet. bleef uit bed komen terwijl hij er zat.
na een half uur heeft hij het opgegeven en is op mij gaan wachten.
Toen ik kwam ging ik erbij zitten en sliep ze binnen 5 minuten.
Vannacht om half 12 begon ze. ik ernaar toe, ik ging erbij zitten. ze wilde niet slapen maar naar de huiskamer toe. ik ben weggelopen. vervolgens blijft ze dus rammen op de deur. wat een herrie snachts!
Ik nog twee keer naar haar toe, maar ze bleef rammen, dus ik nam haar mee naar mijn bed. blijft ze daar huilen: ik wil naar huiskamer, ik tiesie(tv) kijken. ik bijna stikken mam.
ik heb rustig gepraat, maar niets hielp. ze bleef gaan zitten in mijn bed.
Ik heb haar naar de huiskamer gebracht en ben weggegaan,maar ook daar bleef ze rammen op de deur.
Ik heb een deken gepakt en ben op de bank gaan liggen, zij zat naast me. ze zegt: ik spugen in prullenbak. dus zei ernaartoe, staat ze boven de prullenbak van die hoestende geluiden te maken,maar ze spuugt niet. er zit dus echt wat van angst bij. Ik besloot haar niet te laten slapen,want dan had ze precies wat ze wilde.
dus elke 2 minuten gaf ik haar een por om haar wakker te houden. na een half uur wilde ze naar bed. ik er weer bij zitten. drie kwartier later sliep ze nog niet en wilde ze weer naar de huiskamer toe.
affijn...ik heb haar drie kwartier wakker gepord totdat ze een zielig hoopje werd en zo heb ik haar naar mijn bed gebracht.
Daar sliep ze van half 3 tot 6 uur om er weer uit te willen.
Ik ben gesloopt.
Ik weet het niet meer. help!!
Dokter
morgenochtend naar de dokter om uit te sluiten dat het niets lichamelijks is...aan de ene kant hoop ik wel natuurlijk,dan is het simpel...
Doet me denken aan...
De situatie die je beschrijft doet me denken aan een oude aflevering van Supernanny. Totaal afgedraaide ouders en een paar kinderen die maar uit bed bléven komen. Enorme scenes, gebonk op de deur, kind ging met een hoofd tegen de muur bonken geloof ik.
De moraal van het verhaal was natuurlijk toch om het te blijven volhouden. Terugleggen zonder er woorden aan vuil te maken. Ik geloof dat het de eerste avond tot 2.00 duurde, de volgende dag ging het al beter.
Misschien kun je die aflevering nog ergens vinden. Wat je ook kunt doen is in je wanhoop de vragenlijn van je CB bellen. Wie weet kunnen ze coaching voor je regelen. Hebben wij ook via die weg gekregen mbt het slaapprobleem van de jongste, ze hadden daar een specialist voor rondlopen!En zij reikte ons nu net die oplossing aan die precies bij ons kind paste.
