Bij alles altijd een drama
Ik word er nu echt een beetje gek en moedeloos van. Jongste van 3,5 jr maakt overal een drama over. Een paar voorbeelden: ze moet naar kdv, ze wil een zomerjurk aan, nu ben ik de lulligste niet dus dat mag best maar wel met een tshirt met lange mouwen. Ja zegt ze. Puntje bij paaltje zegt ze NEEEEEEEEEEEEEEE. Ik leg het even geduldig uit, ze zegt: oke. Ik wil het aan doen en weer NEEEEEEE en gaat om zich heen slaan. Ze zet me steeds op het verkeerde been omdat ze eerst zegt dat ze de 'afspraak' aangaat. Ik ben dus dan ook wel geneigd om ook bij mijn standpunt te blijven. Het draait dan weer uit op een strijd waar ik eigenlijk helemaal niet aan wil.
Avondritueel, ze moet tanden poetsen. 'Eerst boekje lezen, dan tanden poetsen'. Prima zoals ik al zei ik ben de lulligste niet 
. Boekje klaar maar ho maar tanden poetsen. Eindigt ook met een houdgreep en een hoop stampij. Dat is toch niet leuk meer?
Met eten idem. Eten op tafel. 'Ik hoef niks'. Nou je weet de afspraak 1 hapje proeven. 'Ja'.
Eten is bijna klaar en zij moet het hapje nog. Begint te drammen en te krijsen. 'Bij drammen mag je even weg in de keuken staan.'Nee ik ben klaar'. Hier is het hapje dan. Gaat weer drammen. We zetten haar in de keuken, mevr. dramt verder en zegt: ja hapje ja hapje'. Zit weer aan tafel en gaat weer drammen en niet het hapje nemen.
Wat moet ik daar toch mee?
We hebben ook al eens besloten dat ze dan maar niet eet, maar dan gaat ze ergens anders over drammen.
Ik ben nu zo ver dat maar denk ik gewoon haar geen eten meer geef s avonds. Blijf dan maar helemaal weg, misschien dat dat werkt.... maar eigenlijk is dat totaal mijn stijl niet.
Oudste ging nooit zo ver. Dus ik weet niet wat me overkomt. Dit drammen en krijsen en drama gedrag doet ze ook bij tandarts en dokter. Ik hoopte dat dit beter zou gaan nu ze iets ouder wordt maar helaas....
Ook zegt ze elke dag dat ze op de wc gaat poepen maar elke keer wil ze toch een luier tot grote drama's aan toe als je haar op de wc zet (ze is gewoon plas zindelijk alleen poepen op wc wil ze niet).
Zo n sterke wil, maar ook gewoon geen afspraken mee te maken. Wie heeft de tip? Voor mijn gevoel zijn we erg consequent en ook best toegeeflijk bij onbelangrijke dingen (dus we picken onze battles) maar als we een keer op een spoor zitten dan blijven we daar ook bij met als gevolg elke dag drama drama drama.....zucht........
Meedenken
Hoe oud is je dochter?
Je doet toch wat ze wil hoor, door haar naar beneden te nemen. Kan ze niet bij jullie in bed? En als ze gaat zitten is dat toch niet zo erg? Uiteindelijk gaat ze vanzelf liggen als ze moe is.
Of zelf doktertje spelen? (kijken in haar keel of ze stikt en dan vastberaden zeggen dat er niks in haar keel zit en dat ze rustig kan gaan slapen? Ik denk maar even mee hoor.
Werkt misschien beter als de echte dokter dit doet. Goed dat je iets lichamelijks uitsluit, is je dochter misschien ook gerustgesteld.
Ik vrees dat het niet 123 over is maar dat je stug moet volhouden met erbij zitten of naast je laten slapen.
Als je het echt niet ziet zitten eens een gesprek met een pedagoog hoe dit aan te pakken.
Thanx
hoi,
als het maandag niet beter gaat, bel ik inderdaad het consultatieburo.
ze is 2,5 jaar oud.
ze gaat niet alleen zitten in ons bed, ook huilen dat ze eruit wil.
jeetje zeg, volhouden tot 2 uur? ja, als dat zal gaan moeten,dan moet het. maar ik heb nog 2 kids en die hebben ook hun aandacht nodig nog niet te spreken over de onderburen.
zucht....
Linkje
http://www.supernanny.com/TV-Show/Clips.aspx
Hier vind je wat van die filmpjes over kinderen die niet willen slapen. Natuurlijk mét supernanny. Het is hartverscheurend om die afgepeigerde ouders en de smekende kinderen te zien!
Dochter van 2 wilde niet meer alleen slapen na vakantie
Annemir, ik herken een hoop in je verhalen. Bij ons was de aanleiding de vakantie waarin ze gezellig met haar broertje in 1 kamer had gelegen. Daarna weigerde ze te slapen. Ik probeerde de aanpak van supernanny, dus alleen terugleggen en meteen weer weg. Helaas kon mijn oudste van het gekrijs ook niet slapen. Ik heb toen geregeld dat mijn oudste een weekend bij oma kon logeren zodat ik door kon pakken. Toevallig stond ze krijsend in bed toen oma kwam om de oudste te halen. Oma is naar boven gegaan om te zeggen dat ze moest slapen. Dat maakte zoveel indruk dat ik gelijk die avond resultaat merkte. Veel minder gezeur en na het weekend volhouden was het klaar. De tips van Nanny heb ik ook gebruikt, met je rug naar het bedje in de kamer blijven zitten. Ze hield het echter heel lang vol om naar me te blijven kijken, ik hield het niet vol. Rommelen op de gang zodat ze me nog kon horen hielp wel. Ik zei bij het naar bed gaan: Nu lekker slapen, mamma moet nog even was ophangen. Dan was ze gerustgesteld en viel uiteindelijk in slaap. Nu is ze 3 en wordt ze af en toe nog angstig wakker maar dan helpt een aai over de bol en een paar geruststellende woordjes en slaapt ze lekker door. Succes ermee, ik weet hoe vermoeiend het kan zijn! Mijn dochter is trouwens ook bang voor Swieber (fijn he die kinderprogramma's). Ik zeg altijd dat ik de deur naar buiten dicht doe en dat hij er niet in mag!
Tranen in mijn ogen
hoi,
guinevere bedankt hoor...ik zit hier met tranen in mijn ogen,maar mijn ogen zijn wel geopend.
ik laat het mijn man vanavond zien in de hoop dat hij het me laat doen zonder in de stress te raken..
we hebben ruzie met de onderburen wegens geluidoverlast. Een familielid van ze is juf op school bij mijn zoon. Ik heb haar gezegd welke problemen we nu hebben en of zij door wil geven wat er aan de hand is en dat ik door moet gaan zetten. dat zou zij doen.
Nu alleen de jongens nog
vanavond zal geen probleem zijn, die zitten in de huiskamer. vannacht zal moeilijker zijn. Elke keer terugleggen en blijven krijsen zorgt ervoor dat zij ook niet slapen en uit logeren is nu geen optie.
louise het lijkt idd hetzelfde. wat moeilijk he dat je het moet volhouden zeker als je nog een kindje hebt. het speelt hier pas anderhalve week,maar het sloopt me nu al..
vanavond toch maar eens proberen, ik hou jullie op de hoogte.
Pelle
je hebt zeker een punt,maar toch zijn bepaalde dingen niet zoals jij het zegt.
toen ze spuugde, kwam ik haar kamer in, ik troostte haar maakte alles schoon,gaf haar een slokje water en ze sliep weer. ze was enorm geschrokken van alle spuug op haar handen,maar verder niet.
tweede dag hetzelfde. geen extra aandacht, geen huiskamer dus. dat spugen boven de prullenbak had ze niet eens gedaan, daar kwam ze gisteren mee. ik gaf er geen aandacht aan,absoluut niet, ik lag gewoon op de bank.
derde dag begon het pas dat ze gillend wakker werd en zei dat ze op haar handen gespuugd had. ze was in paniek.
ze wil geen aandacht van mij. ze wil op de bank zitten en liggen met mij ernaast. dat had ik de derde dag gedaan toen ze zo in paniek was. wist ik veel, ik had het nog niet eerder meegemaakt en dacht dat het geen kwaad kon een nachtje.
ze wil dus geen aandacht, ze wil niet in een bed. niet van haar en niet van mij. in de huiskamer is het licht uit, ik lig te slapen en zij gaat ook slapen.
dood object heb ik vannacht dus geprobeerd. ze wil niet blijven liggen en loopt weg. ik heb nu dus een filmpje van de nanny gezien dat je haar dan elke keer weer neer moet leggen. die stap had ik dus nog niet realistisch genomen omdat iedereen er wakker van word.
Dat ga ik denk ik vanacht proberen.
de filmpjes van de nanny gaan over kinderen die savonds niet willen gaan slapen. dat is nu redelijk opgelost door er bij te zitten en ze gaat slapen.
het gaat bij ons nu echt om de nacht, rond half 12 dat ze wakker wordt en dus koste wat kost in de huiskamer wil zitten.
Het is best moeilijk om precies alles op te schrijven en voor anderen om tips te geven van een afstand, zeker omdat ik zelf niet eens weet wat nou eigenlijk het probleem is.
Ik twijfel nog. een deel is zeker angst. angst om te stikken. ze is tweeenhalf, als dat uitproberen is waar haalt ze het vandaan, ik heb het nog niet eerder gehoord van haar. angst om te spugen en angst om swieber.
Het is nu ook zeker een machtsstrijd geworden, dat geloof ik zeker. dat komt omdat wij niet standvastig zijn geweest vanaf het begin.
Maar kom op, je denkt eerst dat er echt iets aan de hand is als je het nooit meegemaakt hebt.
dus vanavond bij het naar bed brengen erbij zitten. vannacht ook. als ze het bed uit gaat, haar terug pakken en in bed leggen en dat volhouden??
is dat wat ik het beste kan doen?
Het toppunt
Nou, dit is wel het toppunt...ze praat over haar niet slapen. ik vraag waarom niet, dus ze begint over dat ze bang is voor spugen. zegt ze: spugen is op, er is niets meer. nee zeg ik. en swieber is er ook niet. afijn, heel gesprek.
zegt ze: swieber niet spugen! i.p.v. swieber niet spelen,hahahaha
Machtstrijd geworden
Hoi Annemir,
Ik denk dat je dochter echt ziek en echt bang is geweest. Maar nu denk ik dat ze door heeft dat jullie er op reageren en blijft zij het doen, het is dus een machtstrijd geworden. Ook al kan je nu terug kijken en zeggen: ik heb niets bijzonders gedaan: verschonen en slok water. Het is toch aandacht en je hebt duidelijk een dochter met een sterke eigen wil die graag aandacht wil (positief of negatief).
Ik denk dat je wel goed gehandeld hebt toen ze ziek was, maar je hebt de pech dat je dochter daar sterk op reageert. Ga samen met je man een plan van aanpak afspreken, betrek de oudste kinderen erbij, leg het uit aan de buren en leg het uit aan je dochter en ga dan beginnen en hou vol!! Neem inderdaad de Nanny als mogelijke oplossing, of iets anders wat misschien beter bij jullie past.
succes ermee!
Lang zitten
Op een gegeven ogenblik tijdens de "slaaptraining" van onze dreumes moest ik zó lang naast zijn bed blijven rondhangen dat ik er echt geen zin meer in had. Ik heb dus een campingmatras en een slaapzak voor mezelf in de hoek van de kamer gelegd. Was een stuk comfortabeler. In de loop van de nacht, als ik weer wakker werd verdween ik dan natuurlijk zachtjes richting mijn eigen bed. Pff, wat heb ik naast zijn ledikant toen vaak "Ga maar lekker slapen, het is nacht, ga maar slapen X'je" herhaald. Maar het hielp wel. 2 Weken later kregen we op de camping complimenten dat ons kind zo geweldig sliep 's avonds en 's nachts. Die mensen moesten eens weten...
Suc6 vannacht. Hou vol, op de langere duur is het voor je oudsten ook beter. Liever een paar nachten afzien en dan iedereen weer rustig dan maanden en maanden zo blijven modderen met zijn allen.
Nou het lukt niet hoor
Hoi,
nou vol goede moed begonnen om 7 uur. nog voor het zingen begon ze te zeggen dat ze naar de huiskamer wilde. nee dus. huilen. ik ben op een krukje voor de ingang gaan zitten en daar heeft ze ruim een uur staan janken. ik heb niet meer gepraat, keek de andere kant op en zei niets. na 5 minuten steeds weer in bed leggen, zij kwam er weer uit.ze wilde op schoot, ik moest haar letterlijk van me afduwen.
na een uur heb ik haar weer neergelegd en met het dekbed zo op het matras geduwd dat ze er niet uit kon,maar dat ik haar geen pijn deed.
na 5 minuten gaf ze op en stopte ze. ogen dicht, ik haar los.
na een klein poosje stond ik op, maar ze begon weer te krijsen.
had ik haar weer rustig? komt mijn zoon de kamer in met de telefoon. pa! hij had al twee keer gebeld, hij stond met pech met de scooter. ik was woest en pissig, zij weer wakker.
hij schreeuwen tegen me dat hij verdomme met pech staat en dat hij dan wel ging lopen.
dus...opgegeven zaak, ik laat haar nu op de bank zitten zolang ze instort. ik ben op.
mijn twee zoons zitten al een hele tijd alleen, moeten ook naar bed. hoe met dat gejank?
dus...ik laat haar nu zitten tot ze omvalt. morgen weer een poging.
cameron en marsy, bedankt voor jullie berichtjes. het is precies zoals jullie schrijven maar zie er maar eens uit te komen.
Oh, wat erg
Dat is echt heel erg, dat er iemand de kamer in komt terwijl je druk bezig bent met het slaapgedoe! Kan me je frustratie voorstellen! Nou ja, het was in elk geval niet voor niets. Morgen weer een kans, probeer wel goede afspraken te maken over niet gestoord willen worden!
Het lukte mij dus ook nooit om snel weg te komen nadat Pipo leek te slapen, vandaar dat matras ernaast...maar ik heb ook nog wel eens 2 uur lang een boek zitten lezen voordat ik weg kon.
Matras
hoi,
dat matras moet ik dan maar gaan regelen. maar is dat nou juist niet wat we niet moeten doen? constant blijven? ik geef het even op hoor.
ik heb een kwade echtgenoot die niet meer wil praten omdat ik zo reageerde terwijl hij in the middle of nowhere vast staat.
Hij heeft mijn vader gebeld maar mijn moeder was weg met de auto dus die heeft een taxi gebeld.
ze zit nu hier. tv is uit, soms zakt ze weg en dan klap ik in mijn handen om haar wakker te houden. ze mag pas rond 10 uur slapen,dan kan ik hopelijk ook een paar uurtjes pakken.
sorry dat ik jullie hiermee lastig val,maar ik heb het gevoel dat ik zonder jullie dit helemaal niet zou redden en eraan onderdoor zou gaan.
de jongens liggen in bed, wat is dit slopend zeg.
morgen weer werken,joepie!
Matras
De neerleggen en weer weglopen-methode werkte niet bij ons kind (of wij vonden het te wreed). Dus was voor ons het advies om er bij te blijven totdat hij sliep. Tja, dan kon ik er net zo goed bij gaan liggen . Na een tijd had hij geleerd zelf toch weer goed te gaan slapen en ook langere slaapcycli te maken. Leerde door mijn aanwezigheid toch zelf weer in slaap te vallen als hij wakker werd ipv te gaan schreeuwen. En ik had liever een redelijk rustige nacht op de grond bij mijn zoontje (ik ging wel in de uiterste andere hoek liggen) dan een ander soort spooknacht. Ik heb heb vrijwel alleen gedaan, mijn man kan beslist niet slapen op zo'n rottig matrasje en ik slaap zelfs nog op een betonnen vloer. Na een tijd was het gewoon niet meer nodig dat ik erbij bleef, toen kon ik gewoon weggaan. Mijn zoontje was wel een stuk jonger indertijd dan jouw kind nu is, wel een enorm koppig figuur, dat is ie nog trouwens....
Guinevere
Hoi,
nou de methode van weer neerleggen enzo werkt wel,maar het is slopend. het snijdt door je hart om haar zo te zien huilen, zich vastklampen aan je en dat ik haar dan weer van me af duw. maar ik denk wel dat het werkt, want ze gaf het toch op en bleef liggen.
maar ja, dan nog weg kunnen gaan en dat duurt even.
Ik denk dat ik idd naast haar ga liggen morgen, ik heb nu geen ander matras.
de jongens liggen in mijn bed, voor de lol. ik denk dat ik pa daar gewoon bij hen laat liggen en ik ga in de jongens hun kamer,dan hebben ze minder last van de narigheid
pa is overigens nog niet thuis, zit ergens in een taxi hoop ik en is boos,hahaha
groetjes,annemieke
Trouwens..
ze zit nog steeds op de bank. speelt wat met haar knuffel, vraagt mij om iets te eten,maar ik reageer nergens op.
haar ogen worden zwaar, ze zakt weg. soms zegt ze, ik ga niet slapen.
bah
Ach annemir
wat zielig voor je peuter en ook voor jou/jullie. Wat ik niet helemaal begrijp is waarom ze pas om 10 uur mag gaan slapen? Of had dat met je man te maken?
Is inderdaad erg frustrerend allemaal.
Tja ik heb je mijn tips al veerteld, je moet nu zoeken naar jouw manier. Er is geen foute manier maar blijf een tijdje bij de keuze die je hebt gemaakt.
Hoe laat gaan je oudste kinderen normaal naar bed?
Is het een optie dat zij vast naar bed gaan met jouw aandacht en dat ze nog even mogen spelen/lezen en dan doe je ondertussen peuter en tussendoor nog even laatste kus aan oudsten?
Met dat krijsen en steeds eruit komen hadden we hier bij overgang naar groot bed. Zoon was ook 2,5 jr. Ik was de tap nog niet af of hij stond er weer. Jankend stond ik op de trap. Hij kwam er den k ik 40 keer uit in een kwartier. Telkens zonder praten teruggelegd, maar van het geklim werd hij zo moe dat hij na een uur dan toch bleef liggen. Het heeft 4 dagen geduurd toen en vele momenten van 'twijfel' bij ons. We moesten elkaar er doorheen praten. Misschien moet je het voor nu even loslaten en een planning maken. Oudsten even logeren, jij EN man thuis en dan even 2 dagen pakken. Of oudsten met man in een hotel . ?
Nogmaals sterkte
Tegenstrijdige signalen
Annemir, je geeft nu toch wel tegenstrijdige signalen aan je dochter. Eerst volhouden en erbij blijven, vervolgens toch maar weer eruit (ze heeft haar zin!) en tv kijken. Wat een feest voor een 2-jarige!
Wat Angel ook zegt, heb ik dus ook gedaan, andere kind laten logeren, bij vriendjes, opa en oma, en doorpakken. Laat maar krijsen, bij mij duur het soms wel 1,5 uur. Ze werd echt woedend! Ik bleef in de buurt, ging haar gerust stellen maar ze mocht onder geen beding uit bed! Nu is mijn dochter 3 en roept ze zelf, ik wil naar bed, ik ben moe. Ze vind het ook prima in bed, voor haar echt een eigen plekje. Ze heeft een vaste knuffel daar. Ze heeft zelfs perioden gehad dat ze een uur lang lag te kletsen en te zingen, geen probleem, maar ze bleef wel in bed! Je moet nu echt gaan doorpakken hoor en 1 aanpak kiezen en die niet wisselen. Ook al wordt je afgeleid en heb je het gevoel dat het allemaal voor niks is geweest. Jij bent de baas en niet je kind! Ze halen op deze leeftijd alles uit de kast wat werkt, rond de zindelijkheid gebruikt mijn dochter het moeten plassen ook te pas en te onpas om onder situaties uit te komen (onder het eten etc.).
Overigens heb ik met de oudste (jongen) rond dezelfde leeftijd ook gedoe gehad, ik rende wel 30 keer de trap op per avond, maar ook hier het devies, onder geen beding zijn bed uit. Bedtijd is bedtijd. Daar heb ik nog steeds plezier van.
Oh ja
Wel even uitsluiten dat er niks anders aan de hand is, bijvoorbeeld doorkomende kiezen of oorpijn. En wellicht een homeopathisch middeltje proberen.
Reaktie en idd cameron
Hoi,
louise ze mocht geen tv kijken hoor! zittend op de bank, zonder licht, ik aan de pc. neehoor, ze kreeg zelfs geen koekje toen ik het pakte en ik heb niet tegen haar gepraat, geen woord.
angel ze mocht wel eerder,maar ik wilde haar goed moe hebben in de hooop dat ik dan om 10 uur ook een paar uur kon pakken.
cameron, precies. ik werk op onregelmatige tijden, mijn man die tijdelijk overwerkt, het is lastig. zeker omdat hij het gewoon niet aan kan en niet vol kan houden. dit is mijn gevecht die ik moet voeren maar als ik werk is het lastig.
affijn..gisterenavond dus om 22.00 uur gaan slapen. om half 4 begon ze te gillen. ik ging ernaartoe en ze wilde dat ik bij haar ging zitten. binnen 5 minuten kon ik gaan. dit nog 2 keer tot half 7.
toch wel een kleine winst, dat ze niet naar de huiskamer wilde in ieder geval. IK heb een aantal uur slaap gepakt en ben uitgerust.
vanavond ga ik weer volhouden net als gisteren en hopelijk word ik dan niet gestoord
uit logeren kan niet, daar heb ik nu niemand voor,maar hoeft ook niet.
de jongens pakken het goed op hoor, het is vooral mijn schuldgevoel weer die altijd maar de kop opsteekt als ik niet genoeg aandacht aan iemand kan geven, mijn makke. ze hebben tv gekeken, zoals ze leuk vinden en ik heb ze rustig naar bed gebracht. ze mochten zelfs in mijn bed met een kwartiertje praten,dus zij zijn tevreden.
De huisarts heeft overigens niets gevonden. dat sluiten we dus uit. ik denk dat het zeker een bepaalde angst is,daar is het in ieder geval mee begonnen en nu is het een machtstrijd.
Ik ga er vol in vanavond en vannacht, de buren zijn gewaarschuwd.
groetjes,annemieke
Sterkte!
Heel veel sterkte! Ik weet hoe vermoeiend het is! Precies wat je zegt, het begint met een (kleine) aanleiding en op een gegeven moment wordt het uitproberen. Fijn dat je oudsten het zo goed oppakken, en heel slim om de buren te waarschuwen. Sorry voor de verkeerde interpretatie over het tv kijken, dat had ik niet goed gelezen!
Louise
Hoi,
geen sorry hoor! ik schrijf ook zoveel dat het soms niet meer te volgen is denk ik...
maar weet je..hoeveel bruikbare tips je ook krijgt, in de praktijk is het moeilijk de juiste manier te vinden en in dat proces maak je fouten.
maar ik had al eerder over dit soort dingen gelezen en idd de tips al toegepast zoals niet tv kijken,negeren,geen contact.
vandaag werk ik weer. oma past op. ik heb haar gezegd dat ze kan proberen haar naar bed te brengen tussen de middag, maar ik kan niet van haar verwachten dat ze hetzelfde doet als ik.
ik ben benieuwd of het uberhaupt gelukt is.
groetjes,annemieke
Hoe is het nu?
Ik leef zo met je mee, dit is echt niet vol te houden. Onze dame 'komt' al een week elke nacht een keer of vijf (veel minder dan jouw meiske) en wij liggen nu gevloerd op de bank. We gaan er om en om uit, maar wakker word je toch. Ik zie bij ons niet echt een oorzaak, gewoon peuterkunsten. Ik heb nu net een gesprekje met dochter gevoerd toen ik haar in bed had gelegd. Heb uitgelegd dat mama en papa heel moe worden als zij zo vaak om ons roept 's nachts. Dat iedereen 's nachts lekker wil slapen. En dat ze een hele, hele grote meid is als ze vannacht lekker gaat slapen en niet om mama of papa roepen. "En niet huilen," zei dochter behulpzaam, "dan papa en mama verdrietig en (eigen naam) ook". Ben benieuwd of het iets uithaalt. Overdag werkt dit soort 'voorbespreken' soms al, het is het proberen waard.
Joh, ik wens jou en je gezin een heerlijke, lange nacht zonder gedoe.
Groetjes
Massi
Winst behaald
Hoi meiden,
nou het is 1-0 voor mij vandaag
ik kwam uit mijn werk en zag al dat ze goed moe was. om 7 uur naar bed gegaan. hetzelfde ritueel als anders. waar het gisteren al fout ging, na het boekje neerleggen,ging het nu goed. ze ging liggen, ik met ingehouden adem
Ik heb gezongen voor haar, gezegd dat ze lekker moest gaan slapen. Het ging zo soepel dat ik besloot weg te lopen ipv krukje zitten,maar die vlieger ging niet op. ze huilde meteen!
ik ging zitten, na 2 minuten sliep ze en kon ik zo weg.
Ik hoop dat ze vanavond of niet komt, of wel komt maar dat erbij zitten genoeg is en dat ze niet weer naar de huiskamer wil. Ik laat haar niet meer bij ons in bed. als niets helpt, zet ik haar op de bank en ga ik daar slapen.
ik merk wel dat ze met alles de strijd opzoekt. ik ben nu heel standvastig en zie haar dan kijken en opgeven i.pv. huilen. ze wilde bijv. na het pyjama aandoen papa nog een kusje geven terwijl ze dat al gedaan had. nee zei ik dus. normaal laat ik haar even trippelen,maar nu niet. en ze pikte het! en zo nog een paar dingen.
Ik ga nu iig meer letten op consequent zijn, ook al deed ik dat al,maar merk toch dat ik bepaalde dingen teveel had laten vieren.
Ik mail morgen hoe het vannacht gegaan is.
massi nissa ik hoop dat het voor jullie ook goed gaat vannacht. het is naar zo he...
groetjes,annemieke
Nog een laatste suggestie?
op het gevaar af dat het bemoeizuchtig begint te klinken toch nog een suggestie ter overweging. Je schreef dat je meteen wegliep omdat je dacht dat het wel kon. Ik kan me dat heel goed voorstellen maar als je dochter was angstig is kan het zijn dat je daarmee haar vertrouwen 'ondermijnt'(ai klinkt een beetje zwaar). Maar ik bedoel ze rekent erop dat je bij haar zit ineens doe je dat niet meer. Als je kiest dat te doen doe het dan gewooon ook ook al denk je dat het niet hoeft en het ook blijkt niet nodig te zijn. Daardoor blijft ze je vertrouwen en zal haar angst ook minder worden. Nu weet ze toch niet zeker of mama het wel of niet doet. Snap je wat ik bedoel?
Suk6 vannacht
Fase
Heb je "Oei, ik groei" gelezen? Misschien zit je dochter weer in zo'n moeilijke fase. Ze wordt steeds iets moeilijker zonder dat je het zelf echt door hebt totdat je ineens beseft dat je op instorten staat. En daar een klein stukje overheen en dan opeens is je kleintje weer een engeltje die opeens veel meer kan. Én ook weer doorslaapt. En dan denk je; Gôh, wat was ze moeilijk de laatste tijd. En weer heeft ze een sprong in haar ontwikkeling gemaakt.
Mijn dochter is nu ook 2,5 én heeft ook een sterk eigen willetje, en wij ouders zijn haar bedienden, vooral mamma. Ik heb gelukkig het slaap probleem niet, zij gaat na haar vaste ritueeltje bijna altijd lief slapen. En als ze 's-nachts wakker wordt is het een slokje water, een knuffeltje en een speentje, in de moeilijke fases ook wel eens 3 x, niet fijn maar ok. Ik haal haar zelden uit bed, maar soms is ze "anders" en vind ik het nodig voor een korte onderbreking, en dan gaat ze weer terug.
Ik heb een leuk boekje: "peuterpuberteit" van José Sagasser. Daarin staat ook een hoofdstukje slaapproblemen maar nog veel meer herkenbare dingen.
Ik zou zeggen: volg je gevoel. Je weet zelf wanneer ze echt bang zijn en wanneer ze hun grenzen aan het aftasten zijn. En de extra aandacht tijdens ziekte of vakantie moet ook altijd weer afgeleerd worden.
Voor mij werkt het soms om op een maandag weer met een schone lei te beginnen. Dus dan ook geen spelletjes meer, maar het oude vaste ritueel dat voorheen ook altijd werkte. En als ze dan strijd gaat voeren, dan zonder veel woorden en mét liefde opnieuw en opnieuw en opnieuw. Jammer dat ze uit bed kan komen. Misschien moet je vragen of ze haar ledikantje weer terug wil? Waarschijnlijk wil ze dit niet, maar daar kun je haar misschien een beetje mee chanteren. Tot die "maandag" maar lekker vertroetelen en een "beetje" haar zin geven. Én haar angsten serieus nemen maar haar overtuigen dat ze niet bang hoeft te zijn.
Sterkte!
Nog meer winst..
Hoi meiden,
jullie medeleven doet me goed, echt waar.
angel je hebt gelijk. ik had er ook meteen spijt van,maar zag een kans omdat het zo goed ging;-((
hoe het ging? ze is vannacht 6 keer wakker geworden. ik hoefde alleen een aai te geven en 2 minuten bij haar te zitten en het was genoeg. Tuurlijk, niet ideaal maar voor nu super natuurlijk.
vanmorgen wel om kwart voor 6 eruit, maar dat deed mijn man en ik kon blijven liggen tot 8 uur.
vanmiddag breng ik haar niet naar bed, dat is dan maar afgelopen.
Ik hoop dat het zo goed blijft gaan met erbij zitten en dat ze op den duur toch minder wakker wordt snachts.
meiden, bedankt. ik voel echt dat ik er door jullie goed doorheen ben gekomen.
zwelbast jij ook heel veel succes, zo te horen zit je er ook middenin, sterkte!!
m'nroosje normaal gesproken gaat het zo ook bij ons. bij een fase krijgt ze wat vaker wat ze wil, zonder al te veel problemen,tot nu dus,hahahaha.
groetjes,annemieke
Raadsel opgelost
Hai Annemir, wat fijn dat er nu toch een stijgende lijn in zit. Heel even een aai en een kusje is toch al een stuk beter dan uren huilen, zeg. En wat lief van je man dat hij jou liet uitslapen.
Hier is het raadsel opgelost. Madammeke sliep vannacht eindelijk weer eens door. Vanmorgen bij het tandenpoetsen zag ik ineens dat ze maar liefst drie nieuwe kiezen heeft, allemaal half doorgekomen. Nu begrijp ik meteen waarom ze zo slecht sliep, ze heeft dat altijd bij tanden en kiezen krijgen.
Heel veel sterkte, ik hoop dat jullie het ergste weer achter de rug hebben.
Groetjes
Massi
Kiezen?
hoi,
kiezen? krijgen ze die nog rond deze leeftijd dan? zal eens in het bekkie kijken,hahahaha.
Vanavond
hoi,
het zijn geen kiezen iig.
vanavond ging het weer prima. 2 minuten erbij zitten en ze sliep
ze begon wel na het eten over zwieber waar ze bang voro is. ik zei dat ze hem weg moest jagen uit haar kamer, dus zij naar haar kamer: weg zwieber
toen ik haar naar bed bracht hebben we het samen nog gedaan, heb ik de balkondeur opengedaan en hup zwieber eruit....
ik voel me al stukken beter en vindt haar weer lief...
Ja, hier ook verbazing
Ik dacht dat ze al klaar was, maar als ik goed kijk, had ze al die tijd maar 1 kies aan elke kant (boven en onder) en nu ineens twee. Ze mist nog een kies, verder is nu alles zichtbaar. Ik mag ook ineens weer tanden poetsen, daar deed ze ook al dagen moeilijk over. Ach ja, ik ben nu eenmaal niet de meest opmerkzame moeder op aarde. Toen ze net geboren was, zag ik pas na twee dagen (!) dat onze dochter een ooivaarsbeet in haar nekje had. Haar eerste tand werd door oma gezien. Ik weet ook niet wat ik met dat kind doe, maar goed kijken is er niet echt bij, haha.
Groetjes
Massi
PS: zou wel erg grappig zijn als nu blijkt dat jouw meisje ook kiezen maakt.
