Bij alles altijd een drama

O wat fijn

Back to normal. Geniet van je brave kindje...
Groetjes
Massi

Massi

hoi,
massi af en toe heb ik het gevoel dat jij ik bent...zoveel overeenkomsten
ook ik ben dus niet zo opmerkzaam en zie dit soort dingen altijd als laatste.
maar..bij het naar bed brengen heb ik even goed gekeken en gevoeld. ze heeft alles echt al,hahahaha

Ben het toch wel zat aan het worden

hoi meiden,
ik ben het zat aan het worden. savonds gaat wel,maar vannacht tussen 23.00-4.00 uur is ze 7 keer wakker geworden en huilt ze.
als ik kom, moet ik bij haar blijven tot ze slaapt. vannacht lukte het niet helemaal en zat ik toch wel 10-15 minuten per keer bij haar om 3 kwartier later weer terug te komen,zucht.

wat is het beste denken jullie?
haar de veiligheid blijven geven nog een paar nachten dat ik er ben of rigoreus negeren, laten huilen, terugleggen,enz.

Annemir

balen zeg!
tja ik weet niet wat het beste bij je past. Ik kon het niet dat laten huilen, dus ik doe dat niet. Maar wij gaan er dus bijliggen. Is dat echt geen optie? matrasje erbij, niks zeggen en gewoon slapen vanaf de 1e keer dat ze huilt....?

Volhouden!

Hoi Annemir,

Hou vol!! Je hebt voor deze methode gekozen, probeer vol te houden, spreek af met jezelf hoe lang, bijv 1 week liever langer. En hou vol!! 1 methode volhouden, liefst zo lang mogelijk werkt uiteindelijk het beste als je gedragsmatig wat wil veranderen.

Succes!!

Weet je...

weet je waar ik nog steeds verdriet van heb?
dat mijn oudste niet naar mij durfde te komen omdat ik met zijn zus bezig was.
terwijl hij onder stroom stond!

Ach gut

Wat sneu voor je zoon! Ik zou 'm vanavond maar een extra knuffel geven (en natuurlijk nog eens benadrukken dat ie bij noodgevallen je altijd mag storen)

En dan nu een hart onder de riem voor jou. Mijn draken dochter heeft ook altijd heel erg gespookt, maar sinds een maand gaat het ineens heel erg goed. Er is dus absoluut hoop

Vooral's nachts vond ik het verschrikkelijk als je maar naast je kind moet zitten om het stil/slapend/in bed te houden. Wat mij hielp om het vol te houden is te kijken hoe lang het duurt voordat ze echt sliep (bijvoorbeeld 10 minuten, moet je zelf even uitvogelen) Dan bleef ik dus echt 10 minuten zitten, ook als ik na 5 dacht dat ze alweer in slaap was gevallen. Doordat ik wist dat ik zo lang moest blijven zitten (ik ging vaak voor mijzelf tot 600 tellen) bleef ik rustig waardoor ik daarna sneller weer in slaap viel. Bovendien voorkwam ik er mee dat ik na 5 minuten weg ging om 1 minuut later weer terug te komen.

Boosworden, dreigen, belonen etc heeft hier geen enkel effect. Wel zeggen wat er gaat gebeuren, en het dan eindeloos volhouden. Helaas heeft dat ook betekend dat ik 2 weken lang 1,5 uur bezig was om haar iedere minuut weer terug in haar bed te leggen. (ik was meer een draaideur. Ik ging weg. Zij liep achter me aan, zodra ik de kamer uit was draaide ik me weer om, stopte haar terug in bed en liep weer weg).

Verder heb ik ook het matrasje geprobeerd en dat werkte ook redelijk. Het is hier geen gewoonte geworden.

PS: in het weekend had ik uiteraard het alleenrecht op uitslapen (moest alleen partner wel even schoppen voordat hij er feitelijk uit ging) Dat was dan wel weer het voordeel

Wat ik denk

allereerst wat sneu inderdaad voor je zoon.... dat is geen goede situatie en kan me voorstellen dat je er doorheen zit.
My 2 cents is toch dat ze wakker wordt JUIST omdat je weggaat. Dus: jij zit erbij, zij gaat slapen. Ze wordt wakker en mama is weg! is me dat een rotstreek denkt je dochter en wordt bang/boos. En dat steeds opnieuw. Ik zou werken aan het vertrouwen. Dus niet erbij zitten maar haar beloven dat je komt als ze roept. En dat ook echt doen. Ook al komt ze er 345 keer uit. s Nachts ga je erbij liggen. Na een tijdje zal ze niet meer wakker worden omdat ze erop vertrouwt dat je er bent.
Dan kun je afbouwen.
Maar goed ik ben jou niet en ik ken je kind niet. Het erbij liggen heeft hier nooit weken geduurd. Soms paar avonden achter elkaar, dan weer maanden niet en dan weer een nachtje. We slapen dan in elk geval allemaal en kind slaapt in EIGEN kamer en in EIGEN bed en niet in dat van ons Sterkte weer...

Annemir

Geen tips meer of adviezen, alleen een HELE DIKKE KNUFFEL voor jou en je gezinnetje.

Cb!

Annemir, bel nou de hulplijn van het CB even op! Echt, toen de "slaapspecialiste" van het CB bij mij op de koffie was geweest, waren mijn ogen geopend en kon ik pas goed doorpakken met zoonlief. Ze luisterde ook goed naar me en kon daardoor de manier aangeven die bij ons kind/gezin paste.
En zorg dat je man dan ook bij het gesprek is.
Overigens is de methode die Pelle (?) aangaf ook een klassieker. Als je die 1 op 1 uitvoert en natuurlijk CONSEQUENT volhoudt heb je ook een grote succeskans.
Probeer anders je zoons als eerste naar bed te brengen en daarna alle aandacht op de kleine te richten. Desnoods moet ze dan maar later naar bed, dat maakt nu ook niet meer uit tenslotte.

Drama, ik geef het op

bedankt voor jullie fijne woorden!
het was drama vannacht. eerst drie keer eruit tot half 2 maar toen...
elk kwartier dus. ik blijf bij haar zitten tot ze slaapt, loop weg en een kwartier later gilt ze weer.
toen ik 8 keer was geweest en even niet meteen kwam, kwam ze naar mij toe en heb ik haar bij me neergelegd, ik kan niet meer. ze sliep tot half 6 en toen bleef ze zeggen dat ze naar de huiskamer wilde.

ik ga vanavond bij haar liggen en zolang het duurt dat ze niet meer wakker wordt, ik heb de beslissing genomen.
matras erbij. dat ze wakker blijft worden geeft denk ik aan dat ze zich idd niet veilig voelt.
dus..zolang het duurt blijf ik nu bij haar liggen. dan zie ik later wel weer hoe ik dat af moet bouwen.

over mijn man..hij heeft een paar weken niet gesport door ziekte en het is vreselijk, hij is dan niet te genieten. voor hem echt een uitlaatklep en het enige wat hij doet en heeft. ik neem het hem niet af, dan is de situatie nog erger

mijn zoon heb ik vnamorgen gezegd dat hij natuurlijk altijd moet en mag komen als er iets is dat niet goed is of als hij zich niet veilig voelt, absoluut.
hij begreep het geloof ik.

ik ga ook het cb bellen! dat wilde ik gisteren al maar had het nummer niet op mijn werk.

ik hoop dat erbij liggen gaat werken,zucht.

Annemir

Ik heb eerlijk gezegd niet alles hierboven gelezen, maar ik las wel dat je bij je dochter blijft totdat ze slaapt en dat ze daarna huilend wakker wordt en het hele lieve leven weer van voren af aan begint. Arme jij, wat zal je uitgeput zijn.
Hier hebben we ook een enorme dramaqueen (de oudste) en ik heb ook al van alles meegemaakt 's nachts. Op een gegeven moment las ik ergens dat het averechts werkt om bij kinderen te blijven totdat ze slapen. Want wat gebeurt er in hun beleving? Zodra ze in slaap vallen, verdwijnt mama, en dat is precies wat ze niet willen! Dus zodra ze dan haar ogen opendoet ziet ze dat jij er niet bent, en gaat ze huilen.

Ik ben toen de 5/10/20/30 minuten techniek toe gaan passen en na een paar heel erg zware nachten, ging ze slapen...en bleef ze slapen. Het was echt fantastisch!

Ik hoop dat je de kracht kan vinden om een zware week in te gaan en door te zetten. Misschien kan je zoontje zelfs ergens anders logeren, zodat het voor hem ook een beetje leefbaar blijft?

Sterkte!
LaMama

Hanne en la mama

Hoi,
hanne, dat is ook zo. ik kies nu even voor een paar dagen slapen,daarna zien we weer verder.

la mama bedoel je 5-10-20 minuten laten huilen? dat lukt dus niet,want ze komt eruit en komt mijn kamer in om bij ons te gaan liggen. ik leg haar dan weer terug,maar ze blijft komen. na een paar uur ben ik dat zo zat en reageer ik een keer te laat en ligt ze er al, dan laat ik haar liggen. ik ben dan gewoon te moe.

wat jij zegt is wel zo. ik heb vandaag ook met haar gepraat en gezegd dat ik idd wegga als ze slaapt. ze weet het ook. ik moet naar haar broers heb ik gezegd. ze weet nu ook dat ik vanavond bij haar kom liggen. ze keek heel blij en zei: ga je echt niet weg? komt zwieber dan niet?
ik ga dit eens doen, bij haar liggen, even goed slapen en dan zie ik verder.
ik ga het cb even bellen voor advies.

Ik heb twee zoons die ik dan bij oma moet leggen en oma is helaas qua gezondheid niet al te best momenteel. als het moet kan het hoor, maar liever nog niet...

Succes

ik denk dat het goed is. Eerst even bouwen aan het vertrouwen en dan weer afbouwen. Als ze s nachts ziet dat jij er wel bent dan zal ze op een gegeven moment blijven slapen. Als ze dan gaat merken als ze een keer wakker wordt en jij komt als ze roept dan blijft dat vertrouwen er wel.
Slaap lekker.

Hoe het ging...

Goedemorgen,
eindelijk weer eens redelijk geslapen!
De eerste keer dat ze wakker werd, begon ze te huilen. ik riep haar vanaf mijn matras,maar het leek alsof ze het niet snapte. ik moest er even uit om duidelijk te maken dat ik er was.
ze is nog twee keer een beetje gaan huilen omdat ik met mijn rug naar haar lag en ze me niet zag.
verder heb ik door kunnen slapen, heerlijk dus.
zo houden we het wel een tijdje vol

daarna zien we weer verder en mail ik jullie weer,hahahaha.

bedankt voor alles.
groetjes,annemieke

Heerlijk zeg

Oh, dat is heerlijk, dat je eindelijk weer eens een béétje hebt geslapen! Hou het vol, op een gegeven ogenblik krijgt ze weer genoeg vertrouwen en slaapritme om zélf alleen door te kunnen slapen. Klasse!
(doet me zo erg denken aan mijn nachten op het matrasje in de kamer van zoon..."ga maar lekker slapen, ik ben hier, ga maar slapen..." zzzz)

Ja klinkt goed

Al die tijd meegelezen / geleden hier... wat heerlijk dat het tenminste nu wel goed ging met het slapen. Wonderbaarlijk eigenlijk he, dat ze zich zo laten troosten door je aanwezigheid. Heel logisch maar tegelijk vind ik het toch heel bijzonder, stiekem, als hier weer eens een huilerd bij ons in bed moet worden genomen... en die dan meteen rustig is.
Ik hoop dat jullie allemaal even flink kunnen bijkomen de komende weken en dat het daarna vanzelf beter gaat!

Toch niet..

Hallo,
ik wil niet negatief zijn,maar helaas gaat het toch weer niet goed. Jammer maar helaas.
gisterenavond zonder problemen gaan slapen in het bijzijn van mijn man. om kwart voor 10 begon ze weer te huilen. ik heb er weer even bijgezeten tot ze sliep. vervolgens een kwartier later weer. ik bleef weer zitten,maar ze wilde niet meer verder slapen. ze bleef liggen met open ogen. om half 11 gaf ik het op, heb mijn man geroepen en ben mijn spullen gaan opruimen en me klaar maken om naar bed te gaan.
Ze bleef wakker tot 12 uur! steeds huilen dat ze eruit wilde. haar neus zat dicht, ze hoestte wat(al dagen) ik vond haar ook licht warm,maar geen koorst. toch een zetpil gegeven.
tot 2 uur, toen begon het weer. niet meer willen slapen,huilen,hoesten,weer neus dicht. weer neusspray. vanaf die tijd was het kwakkelen. steeds huilen en niet willen slapen.
om 6 uur eruit. zucht....

Maar...doordat ik ernaast lag was het toch minder vermoeiend dan steeds eruit moeten. dat is een positief punt

groetjes,annemieke

En de avond ook niet meer...

vanavond de tweede avond dat ze dus wakker blijft worden. het wordt steeds vroeger. ze wil alleen slapen als ik bij haar blijf.

morgen het cb bellen, dit wordt te gek

Annemir

Lees dit draadje nu pas.
Zou je haar niet toch goed laten onderzoeken? Ik vind het toch vrij fors, dat steeds wakker worden. Of anders naar een osteopaat oid? Ik zou iig terug naar de ha gaan.
Verder zou ik echt alles op alles zetten om een goede nachtrust te krijgen, zowel voor jou als voor haar. Pas als jullie uitgerust zijn kun je verder. Haar gevoel van veiligheid is blijkbaar toch aangetast, dat zou ik eerst weer herstellen.
veel sterkte

Wat hier helpt.

Let wel, het is dus niet zoals ik vind dat jij (Annemir) het zou moeten doen, maar wel zoals het hier ging/gaat.
Onze jongste dochter is ook redelijk angstig geweest na een buikgriep. Ik gaf haar op een gegeven moment een lepeltje met pure limonadesiroop en zei dat dat een medicijn was die er voor zorgde dat ze niet ging spugen 's nachts, (wel op een moment dat ik zeker wist dat ze niet meer ging spugen)dus dat ze niet meer bang hoefde te zijn. Dat werkte écht heel goed. Heel goed acteerwerk van papa en mama:"Zie je wel, je hebt helemaal geen spuugjes meer in je buik. OOOOOOOOOOO, wat een goed drankje. Wat kan je nu lekker slapen, het drankje heeft alle spuugjes weggehaald"
Als ze toch wakker werd, herinneren aan het drankje en ze werd weer rustig.
En 's nachts mocht ze gewoon bij ons in bed. De deuren zijn open 's nachts, dus ze kon er zo heen wandelen. Trippel, trappel, klimmen en zo'n warm lijfje tegen je aan wat helemaal ontspant omdat ze bij mama ligt. En na 2 weekjes was het gewoon over.
En overdag strenger zijn, tenminste, consequenter zijn. Geen keuzes aan mijn kind geven, er gebeurt wat ik zeg. Ze mogen een heleboel, het huis is een puinhoop na kinderbedtijd, maar ze weten wel waar ze aan toe zijn. Ik bepaal de grenzen van mijn kind en creeer daarmee een veilige zone. Bij de oudste was ik veel meer in de onderhandeling (een kind heeft toch ook rechten ???) en dat werkte veel slechter.
Succes en ik hoop op een paar nachten rust voor je !

Jakiro

Ja maar...

Hoi,
ze mocht ook bij ons liggen,alleen dat wilde ze ook niet meer. ze wilde naar de huiskamer toe.
savonds wil ze gewoon niet in haar bed blijven,als wij in de huiskamer zijn. wat dan?

het spugen lijkt nu niet meer het probleem, ze blijft zeggen dat ze bang is voor swieber,maar als ik haar vraag waarom ze zo huilt en wakker wordt geeft ze geen antwoord.

vannacht redelijke nacht gehad, maar ze werd wel regelmatig huilend wakker. ik zei dan dat ik er was,maar dat was niet genoeg. ik moest haar aanraken en dan werd ze weer rustig.
twee keer liep ze haar kamer uit, naar ons bed. toen ik zei dat ik naast haar lag, zei ze: oh, je bent hier

ik heb het cb gebeld, ze bellen me z.s.m. voor een afspraak.

groetjes,annemieke

Andere kamer?

Het lijkt er wel een beetje op dat niet het alleen zijn een probleem is, maar het alleen zijn op dat specifieke kamertje. Is het misschien een idee om haar voor een poosje te laten ruilen met bv de slaapkamer van je zoontjes? Heel veel sterkte gewenst in ieder geval en blijf bedenken dat alles maar een fase is, hoe vervelend ook als je er middenin zit! Ooit gaat het echt weer over....

Angsten

Misschien heb ik wel een te harde opstelling, maar ik heb het idee dat ook peutertjes best wel misbruik kunnen maken van de situatie en angsten kunnen 'faken'. Mijn kinderen hadden na vakanties of ziekte, als ik minder streng was geweest t.a.v. in bed blijven, ook een periode dat ze telkens uit bed kwamen of lagen te gillen. Hoewel ik op andere vlakken soms best laks ben qua consequentheid, is slapen bij mij een speerpunt. Mijn jongste heb ik, na een vakantie, wel eens een week lang tot 2 uur 's nachts terug naar bed moeten brengen. Gillen, krijsen, en op een gegeven moment ook excuses als 'ik ben bang voor monsters'. Daar trap ik dan echt niet in, dus ik heb haar al die keren terug gelegd met de mededeling 'Monsters bestaan niet. Ga maar lekker slapen, ik ben in de buurt.' Ik wist zeker dat als ik een keer toe zou geven, ik opnieuw aan die week zou kunnen beginnen (zachte heelmeesters).
Je kunt dus ook de methode 'naast het bedje zitten' uitvoeren, maar ook dan moet je het gewoon volhouden. Niet na drie dagen denken dat het niet werkt of weer toegeven. Het gaat echt werken, maar dat kan misschien wel twee weken duren. En dan maar 2 weken minder slaap op de koop toe nemen, beter dat dan jarenlange ellende.

Mmm

hoi vic,
ik snap jouw instelling wel. dat is ook de mijne in principe,maar zo simpel is het niet naar mijn idee.

erbij zitten is het probleem niet, dat doe ik. alleen hoef ik toch niet uren wakker te zitten als zij slaapt? dus ga ik uiteindelijk weg.
maar zij wordt dan dus weer wakker en begint weer opnieuw. ik ga dus weer zitten,enz.
maar het stopt niet, het wordt alleen maar meer eigenlijk.