Ochtend routine

MamaE schreef op 04-07-2025 om 12:11:

[..]

Dat klopt ook; ik vind het belangrijk dat kind zelfstandig wordt en ik gun haar ook een leuke, lieve moeder en rust in de tent.

Bij warm eten is dat ook wel anders. Dochter at voorheen wel brood op school maar sinds continurooster hebben ze nog maar een kwartier om te eten. Dingen opwarmen is hier geen mogelijkheid. Toegegeven, die eieren koken we meestal in het weekend voor de hele week vooruit en dat doet ze niet zelf. Ze moet er wel zelf aan denken om het te pakken en mee te nemen.

Als je eten klaarmaakt, kan je je kind alsnog leren om het zelf in de tas te doen en die tas mee te nemen. Ook dat is een stukje eigen verantwoordelijkheid.

Ik denk dat er bij jou meer gaat over jezelf. Jíj wordt er geen leukere moeder van, dat zegt niets over de waardering die je dochter hierdoor kan voelen/of niet als ze het wel zelf wil doen.

Niet iedereen heeft eenzelfde zorg-gen, dat is ook niet erg, maar jij trekt het in mijn ogen te ver door. It gaat om wat jij wilt, niet je dochter. Een kind van 13 krijgt er niks van als hij brood meekrijgt.

Mijn moeder had een psychiatrische aandoening en vond dat ik het ook wel zelf kon doen. Ik vond het jammer dat ik ineens veel moest doen, omdat zij er geen leukere moeder van werd. Dat lag bij haar en níet bij mij. En ik was op mijn 13e geen grote baby hoor, ik had juist teveel op mijn bord omdat mijn moeder het niet aankon.

Voorleven, ik bedoel dit goed, maar wil duidelijk zijn, kan op veel manieren, maar je bent nog steeds best hard, maar dat zit in jouw onvermogen. 

Dat is oké,  maar niet je oordeel hoe het leven of ouderschap in jouw beleving hoort te bestaan en daardoor een ander "baby" noemen.

Max88 schreef op 04-07-2025 om 14:19:

[..]

Ik denk dat er bij jou meer gaat over jezelf. Jíj wordt er geen leukere moeder van, dat zegt niets over de waardering die je dochter hierdoor kan voelen/of niet als ze het wel zelf wil doen.

Niet iedereen heeft eenzelfde zorg-gen, dat is ook niet erg, maar jij trekt het in mijn ogen te ver door. It gaat om wat jij wilt, niet je dochter. Een kind van 13 krijgt er niks van als hij brood meekrijgt.

Mijn moeder had een psychiatrische aandoening en vond dat ik het ook wel zelf kon doen. Ik vond het jammer dat ik ineens veel moest doen, omdat zij er geen leukere moeder van werd. Dat lag bij haar en níet bij mij. En ik was op mijn 13e geen grote baby hoor, ik had juist teveel op mijn bord omdat mijn moeder het niet aankon.

Voorleven, ik bedoel dit goed, maar wil duidelijk zijn, kan op veel manieren, maar je bent nog steeds best hard, maar dat zit in jouw onvermogen.

Dat is oké, maar niet je oordeel hoe het leven of ouderschap in jouw beleving hoort te bestaan en daardoor een ander "baby" noemen.

Max88 laten we niet oordelen over elkaar! 

Ieder gezin heeft zo zijn eigen principes op wat en kind moet doen/kunnen op een bepaalde leeftijd ook zelfstandig te kunnen zijn. 

Mijn voormalige buurvrouw vond dat brood smeren dat mijn kinderen moesten doen zo ongeveer kindermishandeling.  Zelfs toen ze al naar de brugklas gingen had ik dat nog moeten doen volgens haar. 

Zij liet haar kinderen altijd tafel dekken vaak met een hoop gevloek en getier  Dat hoorde zo om ze ook verantwoordelijkheid te geven voor het avondeten.  Je at samen en deed ook de voorbereidingen samen. Als ze haar kind uit mijn tuin kwam vissen voor dat taakje had ze vaak commentaar dat mijn kinderen dat niet hoefden. 

Zij vond eten koken een ramp waar ze heel veel stress van kreeg en had daar hulp bij nodig, ik ging lekkerder op een vlot lopende ochtendroutine waarbij ik niet teveel zelf hoefde te doen.

Zo doet iedereen het anders en dat is helemaal niet verkeerd.  We beschrijven hier ons proces waar to iets van kan opsteken of niet.  We schrijven haar niks voor. Dat er soms een reden wordt gegeven waarom een kind iets zelf zou moeten doen is niet gek. Zeggen dat MamaE best hard is door haar onvermogen vind ik een oordeel en niet netjes in dit gesprek. 

Misschien ben ik inderdaad best hard naar mijn dochter, dat zou kunnen. Ik geloof dat de wereld zachtheid nodig heeft en dat dat het leven mooier maakt. Toch lukt het me niet altijd, omdat ik een behoorlijk starre en rigide manier van denken heb. Ik doe mijn best daar aan te werken, maar het blijft hardnekkig. Ik denk dat andere mensen dat bedoelen met 'onvermogen'. 

Ik vind overigens ook dat sommige dingen uit zijn verband worden getrokken. Ik was verbaasd over het geringe aantal kinderen van forummers dat zelf hun brood smeert.
Ik vind ook niet dat iedereen die dat niet zelf doet een grote baby is. Maar als je naar de middelbare school gaat en je krijgt het amper voor elkaar een boterham te smeren, weet je eigen adres niet, kan niet zelf een tas inpakken etc. dan vind ik dat die dingen bij elkaar wel maken dat je niet leeftijdsconform functioneert en dat je ouders waarschijnlijk steken hebben laten vallen in de opvoeding (nee, niet voor iedereen is alles haalbaar). Net als mensen die denken dat hun partner vroeg opstaat om hun brood te smeren of afhankelijk van een ander zijn om een wekker te zetten. Ik vind dat zo vergaand onzelfstandig, dan is je opvoeding als ouders in mijn ogen onvoldoende gericht geweest op zelfstandig functioneren en zelfredzaamheid.

Mijn kind mag zeker kind zijn en het huishouden is zeker niet haar verantwoordelijkheid, maar ze heeft daarin wel taken. Was in de wasmand, tafel dekken, opruimen als ze ergens mee gespeeld heeft. Samenleven doe je samen.
Dat hoeft overigens niet ten koste van alles. Als ze ergens is spelen en we eten vroeg vanwege haar training hoeft ze geen tafel te dekken. Als het leven om een of andere reden even te veel is, houden we daar ook rekening mee. Dan zet ik ook heus een stapje extra voor haar. 

Mijn kind heeft autisme. Als ik soms haar eten maak en soms niet, is dat onduidelijk en onvoorspelbaar. Door het expliciet bij haar neer te leggen, is dat wel duidelijk. Als ik zie dat het even te veel is, bied ik aan het voor haar te doen, maar heeft zij wel de keuze. Het zomaar opeens doen als verrassing zou wel eens niet gewaardeerd kunnen worden. Zeker op momenten dat haar hoofd al te vol/overbelast is. 

MamaE schreef op 04-07-2025 om 16:10:

Misschien ben ik inderdaad best hard naar mijn dochter, dat zou kunnen. Ik geloof dat de wereld zachtheid nodig heeft en dat dat het leven mooier maakt. Toch lukt het me niet altijd, omdat ik een behoorlijk starre en rigide manier van denken heb. Ik doe mijn best daar aan te werken, maar het blijft hardnekkig. Ik denk dat andere mensen dat bedoelen met 'onvermogen'.

Ik vind overigens ook dat sommige dingen uit zijn verband worden getrokken. Ik was verbaasd over het geringe aantal kinderen van forummers dat zelf hun brood smeert.
Ik vind ook niet dat iedereen die dat niet zelf doet een grote baby is. Maar als je naar de middelbare school gaat en je krijgt het amper voor elkaar een boterham te smeren, weet je eigen adres niet, kan niet zelf een tas inpakken etc. dan vind ik dat die dingen bij elkaar wel maken dat je niet leeftijdsconform functioneert en dat je ouders waarschijnlijk steken hebben laten vallen in de opvoeding (nee, niet voor iedereen is alles haalbaar). Net als mensen die denken dat hun partner vroeg opstaat om hun brood te smeren of afhankelijk van een ander zijn om een wekker te zetten. Ik vind dat zo vergaand onzelfstandig, dan is je opvoeding als ouders in mijn ogen onvoldoende gericht geweest op zelfstandig functioneren en zelfredzaamheid.

Mijn kind mag zeker kind zijn en het huishouden is zeker niet haar verantwoordelijkheid, maar ze heeft daarin wel taken. Was in de wasmand, tafel dekken, opruimen als ze ergens mee gespeeld heeft. Samenleven doe je samen.
Dat hoeft overigens niet ten koste van alles. Als ze ergens is spelen en we eten vroeg vanwege haar training hoeft ze geen tafel te dekken. Als het leven om een of andere reden even te veel is, houden we daar ook rekening mee. Dan zet ik ook heus een stapje extra voor haar.

Mijn kind heeft autisme. Als ik soms haar eten maak en soms niet, is dat onduidelijk en onvoorspelbaar. Door het expliciet bij haar neer te leggen, is dat wel duidelijk. Als ik zie dat het even te veel is, bied ik aan het voor haar te doen, maar heeft zij wel de keuze. Het zomaar opeens doen als verrassing zou wel eens niet gewaardeerd kunnen worden. Zeker op momenten dat haar hoofd al te vol/overbelast is.

De reactie van max is denk ik niet alleen gebaseerd op dit topic.

Anoniemvoornu schreef op 04-07-2025 om 16:44:

[..]

De reactie van max is denk ik niet alleen gebaseerd op dit topic.

Klopt. 

Ik verbaas me over de veroordelende verbazing, reageer letterlijk op wat iemand zélf zegt en dan krijg ik te horen dat ík oordeel en heftig ben over iemand  die ik niet ken. ( waarvan je niet weet of dat klopt).

Bakblik ik oordeel niet, ik herhaal woorden. Wat je daaronder zegt heb ik allemaal al benoemd. Al geef je je 15-jarige nog een papfles,  het sop is de kool niet waard.

Anoniemvoornu schreef op 04-07-2025 om 16:44:

[..]

De reactie van max is denk ik niet alleen gebaseerd op dit topic.

Max88 schreef op 04-07-2025 om 17:08:

[..]

Klopt.

Ik verbaas me over de veroordelende verbazing, reageer letterlijk op wat iemand zélf zegt en dan krijg ik te horen dat ík oordeel en heftig ben over iemand die ik niet ken. ( waarvan je niet weet of dat klopt).

Bakblik ik oordeel niet, ik herhaal woorden. Wat je daaronder zegt heb ik allemaal al benoemd. Al geef je je 15-jarige nog een papfles, het sop is de kool niet waard.

En dat is wat ik er zo fout aan vind.  Je hoort je reactie alleen te baseren op wat MamaE in dit topic deelt en niet op info die je hebt onthouden uit andere topics. Dat staat in de forumregels die je geaccepteerd hebt. 

Anoniemvoornu schreef op 04-07-2025 om 17:25:

[..]

Ze deelt geen info uit vorige topics , ze baseerd haar mening daarop , en dat doen we allemaal bewust of onbewust..

En dan nog vind ik niet dat Max88 tegen MamaE kan zeggen dat het ligt aan haar onvermogen. Daar heeft ze het in dit topic niet over gehad. Voor het onderwerp ochtendroutine en hoe je dat doet totaal niet relevant. De eigenschappen van haar kind benoemen is wel relevant, omdat zij behoefte heeft aan een vast patroon iedere dag. 

Bakblik schreef op 04-07-2025 om 17:15:

[..]

[..]

En dat is wat ik er zo fout aan vind. Je hoort je reactie alleen te baseren op wat MamaE in dit topic deelt en niet op info die je hebt onthouden uit andere topics. Dat staat in de forumregels die je geaccepteerd hebt.

Waar staat dat in de forumregels? Ik kan het in de huisregels niet terugvinden. Wat mis ik?

Lieve mensen, maak alsjeblieft geen ruzie over mij. Het mag botsen en schuren op een forum. Ik ben niet beledigd of zo. Ik ben liever een slechte moeder uit onvermogen dan een slechte moeder die daar bewust en weloverwogen voor kiest. En los daarvan geloof ik niet dat ik echt heel foute keuzes maak in de opvoeding of dat ik mijn kind verwaarloos.

MamaE schreef op 04-07-2025 om 17:48:

Lieve mensen, maak alsjeblieft geen ruzie over mij. Het mag botsen en schuren op een forum. Ik ben niet beledigd of zo. Ik ben liever een slechte moeder uit onvermogen dan een slechte moeder die daar bewust en weloverwogen voor kiest. En los daarvan geloof ik niet dat ik echt heel foute keuzes maak in de opvoeding of dat ik mijn kind verwaarloos.

Ik vind het heel mooi hoe je reageert op maxx, en niet in de verdediging schiet. Je erkend dat je star en rigide denkt, en daar doe je ook iets mee, maar je omarmt het ook als eigenheid. Respect ❤️.

Ik denk ook niet dat je je dochter ermee tekort doet. Jij verwend je kind,en toont je liefde gewoon anders. 

Doet me denken aan de moeder van mijn kinds vriendje. Die kan zo aan de slag als drill sergeant bij defensie. In het begin vond ik daar wat van. Maar als die jongen hier is praat hij liefdevoller over zijn moeder dan mijn verwende kind over mij. Dus wie doet het nou beter denk ik nu weleens. Ik heb haar beter leren kennen en uiteindelijk zelfs van haar geleerd.

Iets (niet) doen omdat dat je een leukere moeder maakt is niks mis mee. Je hoeft je niet volledig op te offeren omdat het nou eenmaal jou schuld is dat ze bestaan. Ik ben ook gestopt met dingen omdat het voor alle kinderen tot hun 18e blijven doen voor mij te belastend werd. En dat is prima. Zelfs mn kinderen zelf begrijpen en benoemen dat.

MamaE schreef op 04-07-2025 om 16:10:

Misschien ben ik inderdaad best hard naar mijn dochter, dat zou kunnen. Ik geloof dat de wereld zachtheid nodig heeft en dat dat het leven mooier maakt. Toch lukt het me niet altijd, omdat ik een behoorlijk starre en rigide manier van denken heb. Ik doe mijn best daar aan te werken, maar het blijft hardnekkig. Ik denk dat andere mensen dat bedoelen met 'onvermogen'.

Ik vind overigens ook dat sommige dingen uit zijn verband worden getrokken. Ik was verbaasd over het geringe aantal kinderen van forummers dat zelf hun brood smeert.
Ik vind ook niet dat iedereen die dat niet zelf doet een grote baby is. Maar als je naar de middelbare school gaat en je krijgt het amper voor elkaar een boterham te smeren, weet je eigen adres niet, kan niet zelf een tas inpakken etc. dan vind ik dat die dingen bij elkaar wel maken dat je niet leeftijdsconform functioneert en dat je ouders waarschijnlijk steken hebben laten vallen in de opvoeding (nee, niet voor iedereen is alles haalbaar). Net als mensen die denken dat hun partner vroeg opstaat om hun brood te smeren of afhankelijk van een ander zijn om een wekker te zetten. Ik vind dat zo vergaand onzelfstandig, dan is je opvoeding als ouders in mijn ogen onvoldoende gericht geweest op zelfstandig functioneren en zelfredzaamheid.

Mijn kind mag zeker kind zijn en het huishouden is zeker niet haar verantwoordelijkheid, maar ze heeft daarin wel taken. Was in de wasmand, tafel dekken, opruimen als ze ergens mee gespeeld heeft. Samenleven doe je samen.
Dat hoeft overigens niet ten koste van alles. Als ze ergens is spelen en we eten vroeg vanwege haar training hoeft ze geen tafel te dekken. Als het leven om een of andere reden even te veel is, houden we daar ook rekening mee. Dan zet ik ook heus een stapje extra voor haar.

Mijn kind heeft autisme. Als ik soms haar eten maak en soms niet, is dat onduidelijk en onvoorspelbaar. Door het expliciet bij haar neer te leggen, is dat wel duidelijk. Als ik zie dat het even te veel is, bied ik aan het voor haar te doen, maar heeft zij wel de keuze. Het zomaar opeens doen als verrassing zou wel eens niet gewaardeerd kunnen worden. Zeker op momenten dat haar hoofd al te vol/overbelast is.

Niet alles hoeft leeftijdsconform te zijn; ieder kind leert in zijn eigen tempo, ook niet ieder kind heeft hetzelfde niveau. Tel daarbij op dat niet iedereen op dezelfde manier leeft. Wij eten bv nooit brood. Moet mijn kind bv toch een keer brood eten zoals bv op een schoolkamp wat iemand benoemde, kan het best zijn dat hij het smeren wat stuntelig doet uit onwennigheid want hij doet het bijna nooit. Mijn andere zoon doet vmbo basis en heeft ernstige dyslexie, hij had ook moeite met bv een adres onthouden. Lekker dan als iemand meteen gaat oordelen dat ouders dan steken hebben laten vallen in de opvoeding van zelfredzaamheid en zelfstandigheid. Misschien moeten mensen gewoon niet oordelen over een ander en meteen conclusies trekken. Is ook een optie.

Bakblik schreef op 04-07-2025 om 17:33:

[..]

En dan nog vind ik niet dat Max88 tegen MamaE kan zeggen dat het ligt aan haar onvermogen. Daar heeft ze het in dit topic niet over gehad. Voor het onderwerp ochtendroutine en hoe je dat doet totaal niet relevant. De eigenschappen van haar kind benoemen is wel relevant, omdat zij behoefte heeft aan een vast patroon iedere dag.

Je begrijpt het niet, maar ik ga het niet eindeloos uitleggen. Ik deel niets uit geen enkel topic, ik herhaal uit dit topic. Ik heb niets tegen personen, niets tegen rituelen, gewoontes,  júist niet, maar net dat heb je niet gelezen dan denk ik. Zullen we nu terug naar het onderwerp?

Ik denk dat wat MamaE probeert aan te geven, dat alles wat je kunt doen voor je kind, dat je dat dan ook moet doen.
Denk aan type curling-ouders. (Waarmee ik niet wil zeggen dat ieder kind waar het brood voor gesmeerd wordt, dat die automatisch verwend zijn en in de watten gelegd worden). Dus dat je je kind geen dienst bewijst door alles van hem/haar weg te nemen.

Hier ook team zelf-je-dingen-doen en eigen verantwoordelijkheid geven (daar waar leeftijd en vermogen er naar is natuurlijk). Maar dat is het 'type opvoeding' dat wij geven/gegeven hebben. Dus ook gewoon een keus. En er zijn ook vast dingen die wij dan weer wel voor onze kinderen doen, wat anderen dan weer raar of verwend of ... vinden.
Het brood smeren was ook een beetje "noodzaak" (was ook eerder door iemand genoemd): ik zag gebeuren dat ik voor 3 kinderen broodtrommels in alle kleuren en smaken moest gaan vullen, dus gewoon de regel gemaakt: vanaf groep 3 maak je je eigen broodtrommel klaar. En dat hebben ze allen op eigen manier ingevuld .

Oh, en bijvoorbeeld voor de voetbaltas had ik een lijstje in de binnenkant van de kast gehangen wat er allemaal in moest. Dus makkelijk zelf doen, maar eigen verantwoordelijkheid om dit te doen.